บทที่ 4 กำแพงสวรรค์

[วังเบ็น!: องครักษ์ผู้ยิ่งใหญ่ ]

[กองทัพ:  ทหารชั้นยอดของอาณาจักรฉิน เขาถูกส่งไปเพื่อปกป้องกำแพงสวรรค์ เขาสามารถเพิ่มพลัง 50% ของความแข็งแกร่งเมื่ออยู่บนกำแพงสวรรค์]

[ทักษะพื้นฐาน: ความแข็งแกร่ง 86, ไหวพริบ 85, ทักษะการต่อสู้ 74, ทักษะทางกายภาพ 80]

[พรสวรรค์: ผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์การต่อสู้ระยะประชิด และมีศิลปการต่อสู้ที่เก่งกาจ]

[ความสามารถ: ผู้พิทักษ์กำแพงสวรรค์ ได้รับพลังพิเศษจากกำแพงสวรรค์]

วังเบ็น ซือลี่ ฉู่ซือ ทั้งสามคนมีคุณสมบัติและทักษะที่คล้ายคลึงกัน โดยรวมแล้วในสามคนนี้ วังเบ็นจะโดดเด่นที่สุด

เย่ปิงไม่มีเวลามาศึกษาเพิ่มเติม เขาหยุดเรื่องนี้ไว้ก่อน เขาชี้ไปยังพระอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบโลก และเขาพูดขึ้นทันทีว่า

“มันจะมืดแล้ว พวกท่านล่าสัตว์ได้หรือเปล่า?”

นักรบทั้งสามหันหน้ามองกัน แล้วยิ้มเล็กน้อย จากนั้นทุกคนก็หันไปมองดูวัวป่าตุ้ยนุ้ยอย่างช้าๆ และแพะที่กำลังดื่มน้ำใต้แสงอาทิตย์ที่กำลังอัสดง ทุกคนเงียบไปชั่วครู่ ไม่นานพวกเขาหัวเราะดังขึ้นพร้อมกัน

วังเบ็นราชาแห่งอาวุธ ป้องมือของเขาและพูดว่า “ฮ่ะๆๆ มันยากงั้นหรือ? ในดินแดนที่อุดมสมบูรณ์เช่นนี้”

“โปรดรอพวกข้าสักครู่ พวกข้าสามคนจะล่าวัวควายและแกะ มานำเสนอที่ค่ายของพวกเรา!”

เมื่อพูดจบทั้งสามก็ออกไปในทันที

เย่ปิงอยากช่วยพวกเขาในการออกล่าสัตว์ แต่หลังจากทำงานมาทั้งวัน เขากินแต่ผลไม้ พลังงานที่เขาคำนวนไว้ ไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ผลไม้ให้พลังงานเพียงชั่วคราว

เสี่ยวเหมิงกล่าวขึ้น

“ท่านผู้นำเจ้าขา ใจเย็นๆ ไม่ต้องเป็นกังวลไป ข้าคิดว่าทั้งสามคนเป็นทหารชั้นยอดในกองทัพ และพวกเขายังเป็นนักรบระยะประชิดอีกด้วย”

เสี่ยวเหมิงยิ้มเล็กน้อย “ข้าจะเข้าไปหาของในป่าด้านนอก เพื่อเก็บวัตถุดิบมาทำอาหารเพิ่มเติม ข้าสามารถค้นหาวัตถุดิบที่ใช้เป็นเครื่องปรุงอาหารได้ มันจะมีประโยชน์ในเวลาทำอาหาร เพื่อเป็นพลังงานในตอนกลางคืนได้”

"มันเริ่มมืดแล้ว ระวังด้วย"

เย่ปิงมองด้วยสายตาที่ห่วงใยเธอ

ด้วยความช่วยเหลือของเสี่ยวเหมิง พรสวรรค์การระบุสิ่งของในโลกแห่งนี้ สามารถปรับปรุงความแข็งแกร่งของเย่ปิงได้เป็นอย่างมาก ในเรื่องของอาหาร!

ทันทีที่เสี่ยวเหมิงออกไปไม่ไกล เย่ปิงก็ได้ยินเสียงของวัวร้องลั่น เขาหันไปมองทันที เพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้น

พวกเขาทั้งสามล่ากันเป็นกลุ่ม สองคนขนาบข้าง วังเบ็นยืนเผชิญหน้าวัวป่าขนาดใหญ่อยู่ตรงกลาง

ทั้งสามเผชิญหน้ากับวัวประหลาด มันมีหูขนาดใหญ่ และอาวุธของมันคือเขาแหลมคมที่ยื่นออกมาระหว่างหู การถือมีดสั้นเพื่อดึงดูดความสนใจของวัวป่า มันไม่เรื่องที่ดี

กรึบ!

ด้วยสัญชาตญาณของมัน มันพุ่งเข้าโจมตีวังเบ็นในทันที ซือลี่และซูซีได้โอกาสก็แทงมีดสั้นจากด้านข้างวัว และตัดเข้าในอวัยวะภายในของวัวป่า! ภายในชั่วพริบตาวัวป่าประหลาดก็สิ้นฤทธิ์

สงครามยังไม่จบ!

ทั้งสามคนฆ่าวัวป่าสองตัว และแพะสองตัว!

พวกเขายังมีเวลาแทงปลาที่มีขนาดเท่าต้นขา 5 ตัว จากแม่น้ำ สัตว์ประหลาดที่ดื่มน้ำอยู่ ก็พากันตื่นตกใจวิ่งหนีกันจ้าละหวั่น นักรบทั้งสามล่าสัตว์อย่างเมามัน

“พอ! พอ! พอก่อนสหาย เก็บไว้เป็นเสบียงสำรอง จะดีกว่านะข้าว่า!”

“ก็ข้ากลัวพวกมันจะกลับมาทำร้ายในตอนกลางคืน!”

ก่อนที่มันจะมืด ทั้งสามได้ฆ่าวัวป่า 2 ตัว แกะ 2 ตัว และปลาอ้วนหัวใหญ่ 5 ตัว!

การเก็บเกี่ยวครั้งนี้ทำให้เย่ปิงยิ้มฉีกถึงหู

สมคำล่ำลือที่พวกเขาเป็นนักรบผู้กล้าหาญ และเก่งกาจ ไม่เสียแรงที่เย่ปิงใช้พลังเฮือกสุดท้ายสร้างกำแพงสวรรค์!

ปลาอ้วนจ๋า!

วัตถุดิบทำอาหารมากมาย…

“ไม่น่าแปลกใจที่เขาเป็นนักรบระดับเทพที่ปกป้องกำแพงสวรรค์!”

เย่ปิงเอ่ยชมทั้งสาม

…

ในเวลาเดียวกัน เสี่ยวเหมิงก็ออกมาจากป่าทึบ มีของป่า ผักครัวป่า อยู่ในมือของนางเต็มไปหมด!

มีหัวไชเท้าสีม่วง พริกทรงกลม ผักชีใบเท่าฝ่ามือ และแม้แต่กะหล่ำปลีรูปแปลกประหลาด และพืชผักอื่นๆ อีกมากมายที่ดูแปลกประหลาดไปหมด

มันกินได้แน่นะ!

เย่ปิงไม่สามารถระบุได้ว่าสิ่งไหนมีพิษ? เขาจึงไม่กินพวกนี้ในตอนกลางวัน!

เมื่อถึงเวลากลางคืน เสียงคำรามของสัตว์ร้ายก็ดังมาจากป่า เสียงแปลกๆ ดังขึ้นทีละตัว บ้างก็คุ้นเคย บ้างก็เสียงแปลกๆ

คบเพลิงบนกำแพงสวรรค์ก็สว่างเจิดจ้าขึ้นพร้อมกันในทันที ซึ่งกำแพงสูงสามเมตร ทำให้แสงของไฟสว่างไปไกล

…

ถ้าไม่มีหม้อแล้วจะทำอาหารได้อย่างไร?

ปัญหานี้ถูกขจัดไป เพราะเสี่ยวเหมิงเป็นคนมีความสามารถ นางทำภาชนะด้วยไม้พิเศษที่เคลือบด้วยยางไม้ ที่ทำให้มันทนความร้อนสูงได้

ในโลกแห่งนี้ไม่มีอะไรขวางกั้นการทำอาหารของเธอได้

เนื้อแกะย่าง, เนื้อวัวย่าง, ขาแพะหัวไชเท้าตุ๋น, เนื้อตุ๋นโรยผักชี, ปลาต้มน้ำสมุนไพรรสแซ่บ

อาหารห้าจานถูกปรุงอยู่หน้าบ้านหิน

“นี่มันผู้เชี่ยวชาญชัดๆ”

วินาทีถัดมา!

เสี่ยวเหมิงยังทำบาร์บีคิวเพิ่มมาอีกเมนู เขาเดินมาพร้อมรอยยิ้ม

เธอให้เย่ปิงเอาเนื้อที่ย่างมากินกับพริกเหมือนเครื่องเทศ

"คลู…"

หลังจากอดอาหารมาทั้งวัน เย่ปิงก็กัดกินเนื้ออย่างดุเดือด น้ำมันของเนื้อระเบิดในปากของเขา!

เนื้อล้วน100%!

และยังถูกปรุงโดยเสี่ยวเหมิง มันเป็นเนื้อที่ดีที่สุดที่เขาเคยกินมาทั้งชีวิต!

“ไม่เอาน่า... อย่ามายืนทำพิธี!”

เขาขอให้ทั้งสี่มากินข้าวด้วยกัน แล้วค่อยเริ่มกลับไปทำงานใหม่

“พระเจ้าแห่งการทำอาหาร ข้าขอเนื้อตุ๋นโรยผักชีอีกชามหนึ่ง…ด่วนขอรับ!”

เสี่ยวเหมิงยิ้มตอบกลับอย่างยินดี นางเสิร์ฟอาหารให้เขาอย่างต่อเนื่อง รวดเร็วราวกับฟ้าผ่า

เธอกินไม่เยอะ เธอแค่ยิ้มพลางมองดูพวกเขาลิ้มรสอาหารแสนอร่อยอย่างมีความสุข

ในเวลานี้เย่ปิงมีความสุขมากด้วยเช่นกัน จากนั้นเขาเปิดช่องแชทโลก

“มืดแล้ว อยู่บ้านจะรอดไหมนะ ตอนกลางคืนมันต้องอันตรายแน่!”

"ฉันหิวแล้ว! ฉันพบผลไม้สีเขียวเพียงไม่กี่ลูกในป่า! ฉันจับกระต่ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ กระต่ายที่นี่มันเร็วมาก!"

"ใครมีของกินบ้าง? ฉันหิวมาทั้งวัน และฉันสร้างบ้านไม้เสร็จแล้ว ฉันหิวจริงๆ! ฉันยินดีที่จะแลกทุกอย่างเพื่อมัน!"

“ฉันหิวจะตายอยู่แล้ว! ฉันรู้สึกถึงความสำคัญของอาหารก็ตอนนี้แหละ ใครสามารถล่าสัตว์ได้บ้าง? เศษกระดูกของมันฉันก็จะกิน!”

…

หน้าจอข้อความแสดงถึงความหิวโหยของผู้คนจำนวนมาก ทุกคนกำลังจะอดตาย!

ขนาดเครื่องจักรยังต้องใช้เชื้อเพลิง อาหารเป็นสิ่งสำคัญในการให้พลังงานแก่มนุษย์ ทุกคนต่างหิวโหยเพราะไม่ได้กินอาหารมาทั้งวัน!

ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีสิ่งที่ต้องทำเพื่อเอาชีวิตรอดอีกมากมาย ผู้คนใช้แรงไปจนหมดกับการสร้างที่พัก แทบไม่เหลือแรงเพื่อหาอาหาร!

วันนี้ทุกคนยุ่งกับการสร้างบ้าน ไม่มีใครมีพลังงานเหลือเฟือในการหาอาหาร

“ฮ่า ฮ่า ฉันเก็บแอปเปิ้ลลูกใหญ่มาได้สามลูก แม้ว่าไม่อิ่มมาก แต่ท้องของฉันก็มีอาหารให้ย่อยในเวลากลางคืน”

หนึ่งในนั้นอดไม่ได้ที่จะถ่ายรูปตัวเอง และอวดในช่องแชท

ในเวลานี้ คนที่สามารถหาอาหารได้ ดึงดูดความสนใจของผู้ที่หิวโหย!

“เฮ้…ฉันสบายดี ฉันอาศัยอยู่ริมแม่น้ำ และได้ลิ้มรสปลาตัวเล็กๆ ที่จับมาได้ พรุ่งนี้ฉันจะต้องจับปลาอย่างจริงจัง วันนี้ฉันยังคงเน้นสร้างบ้าน”

“พี่ครับ ช่วยเอากระดูกปลาที่กิน ส่งมาให้ผมหน่อยได้ไหม ผมไม่ต้องการอะไรมาก แค่ต้องการลิ้มรสเนื้อเท่านั้น!”

"เอามาให้เราสิ! ถึงมันสกปรกก็ยินดี!"

พวกเขากำลังจะอดตาย!

แม้แต่ก้างปลาก็ยังถูกแย่งชิงอย่างไม่รู้จบ!

เย่ปิงเรอออกมาดังสนั่น มือของเขาสัมผัสท้องที่พองโต จากนั้นก็มองดูลูกแกะที่กินไปครึ่งตัว น่องเนื้อสองชิ้น เนื้อตุ๋นชามใหญ่สองชาม และปลาอ้วนต้มกับหัวไชเท้า

เขาพูดอย่างจริงใจ

"เสี่ยวเหมิงฝีมือการทำอาหารของเจ้า…ดีที่สุดที่ข้าเคยกินมา"

เสี่ยวเหมิงยิ้มเล็กน้อยด้วยความภูมิใจ

“มันเป็นแค่การปรุงอาหารที่ข้าทำเป็นปกติ”

นักรบอีกสามคนมีร่างกายใหญ่โต และพวกเขาใช้แรงในการล่าสัตว์ไปมาก จึงทำให้หิวมาก พวกเขากินวัวป่าไปครึ่งตัว!

ถึงกระนั้นก็ยังเหลืออาหารอีกมาก!

เย่ปิงบันทึกภาพสองสามภาพอย่างเงียบๆ

เขาโพสต์เนื้อตุ๋น เนื้อแกะแสนอร่อย และอาหารที่เขากินวันนี้ลงในช่องแชทโลก

“ฉันเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง ฉันเพิ่งสร้างกำแพงสวรรค์สำเร็จ ฉันกินอาหารเย็นจนอิ่มแล้ว และได้ทานผลไม้หลังอาหารเย็น”

ช่องโลกที่กำลังวุ่นวายก็เงียบลงทันที!

จากนั้นรูปภาพอาหารแสนอร่อยของเย่ปิงถูกอั พโหลดลงบนช่องแชทโลก

บูม! บูม!

วินาทีถัดมาทั้งช่องแชทโลกก็ระเบิด!

สิ่งที่ทุกคนตามหา!

“วัวป่านั่นเดินชนต้นไม้ตายหรอ? โอ้…พระเจ้า! คุณคือยอดมนุษย์”