บทที่ 22 หลุมฝังศพขนาดยักษ์

ห้าพันปีก่อน เทศมณฑลฉวนสุ่ยไม่มีภูเขาหมื่นค่ายกล

ณ เวลานั้น ที่ตั้งของภูเขาหมื่นค่ายกลนั้น เป็นเมืองที่แปดภายใต้เขตอำนาจของเทศมณฑลฉวนสุ่ย เมืองเจิ้นสุ่ย

วันหนึ่งใน ห้าพันปีก่อนนั้น ภูเขาลูกใหญ่ก็หล่นลงมาจากฟากฟ้า บดขยี้เมืองเจิ้นสุ่ยไว้ใต้ภูเขา ต่อจากนั้น บนภูเขาใหญ่นั้น ก็เปิดตัวค่ายกลแปลกๆ ออกมาอย่างต่อเนื่อง

ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดในเมืองหนีรอด ทั้งหมดต่างจบชีวิตในค่ายกลที่ปล่อยออกมาจากภูเขานั้น

ที่ตั้งของเมืองเจิ้นสุ่ย กลายเป็นภูเขาหมื่นค่ายกลในตอนนี้

เฉวียนโจวเมื่อห้าพันปีก่อนไม่แตกต่างไปจากมณฑลอื่นๆ ของแดนสวรรค์หลางเสี๋ย วิถีเซียนรุ่งเรืองร่ำรวย แม้ว่าเมืองแห่งเจิ้นสุ่ยจะไม่เปี่ยมไปด้วยเซียน แต่จำนวนของเซียนนั้นไม่ใช่จำนวนเล็กน้อย

อย่างไรก็ตาม นับตั้งแต่ภูเขาหมื่นค่ายกลตกลงมาทำลายเมืองเจิ้นสุ่ยแล้ว เฉวียนโจวก็แย่ลงไปเรื่อยๆ กระแสพลังเซียนก็ลดลง ความก้าวหน้าของผู้ฝึกยุทธ์ก็ค่อยๆ ช้าลงเช่นกัน

จนกระทั่งหนึ่งพันปีก่อน เทศมณฑลฉวนสุ่ยหลังจากการล่มสลายของผู้ว่าราชการรุ่นที่แปดยู่หยิง เฉวียนโจวทั้งหมดก็พังลงอย่างกะทันหัน กลายเป็นรัฐที่ยากจนที่สุดในแดนสวรรค์หลางเสี๋ยในชั่วข้ามคืน

…

เมื่อฟังโม่อีเล่าถึงที่มาของภูเขาหมื่นค่ายกล ลู่อวิ๋นก็หลงไหลภูเขาหมื่นค่ายกลมากยิ่งขึ้น

ภายใต้ภูเขาหมื่นค่ายกล มีเมืองโบราณถูกฝังอยู่ใต้นั้น!

ทุกอย่างที่ถูกฝังโดยประวัติศาสตร์ สำหรับโจรปล้นสุสานเช่นลู่อวิ๋นแล้ว มีแรงดึงดูดอย่างร้ายแรง

"ดูเหมือนท่านจะสนใจสิ่งเหล่านี้"

โม่อีตกตะลึงเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้าของลู่อวิ๋น

"เจ้าไม่คิดว่า การขุดคุ้ยเหตุการณ์ในอดีตที่ถูกปกคลุมไปด้วยฝุ่นของประวัติศาสตร์จากพื้นดิน นำมันกลับมาสู่แสงสว่างอีกครั้ง จะเป็นสิ่งที่คุ้มค่าหรือ”

ลู่อวิ๋นยิ้ม

โม่อีตกตะลึง จากนั้นนางก็พยักหน้า

"มันเป็นความจริง… หลังจากที่เกิดมหาสงครามของเหล่าเซียน ที่ทำให้เซียนในตอนนี้สามารถสร้างโลกเซียนขึ้นใหม่ได้ ต้องขอบคุณวัตถุของเซียนโบราณที่ขุดขึ้นมาจากสุสานเซียนโบราณ ”

โม่อีถอนหายใจอย่างแผ่วเบา "อย่างไรก็ตาม มีอันตรายมากมายในสุสานเซียนโบราณ ทุกครั้งที่มีการขุดสุสานเซียน จะต้องจ่ายไปด้วยชีวิตนับไม่ถ้วน”

"อื้อ"

ลู่อวิ๋นพยักหน้าเห็นด้วย "ยิ่งมีค่าใช้จ่ายมากเท่าไหร่ ยิ่งได้ประโยชน์มากเท่านั้น"

อันตรายในสุสานเซียนโบราณนั้นมากมายจริงๆ ยกตัวอย่างสุสานของยู่หยิง นั่นเป็นเพียงสุสานเซียนโบราณธรรมดา แต่ก็มีผีดิบพันปีและแมลงวันซากศพปรากฏอยู่ในนั้น รวมไปถึงสิ่งที่น่ากลัวอย่างเช่นฉีหลิง

"คราครั้งนี้ท่านต้องระวังทูตพิเศษของจักรพรรดิแห่งสวรรค์คนนั้น ครั้งแรกเขายืมมือข้าเพื่อฆ่าท่านแต่ทำไม่สำเร็จ คราครั้งนี้ข้าเกรงว่าเขาจะฆ่าท่านในภูเขาหมื่นค่ายกล"

ทันใดนั้น โม่อีก็หันมาพูดกับเขาอีกครั้ง

"เจ้าแน่ใจหรือว่าเขาเป็นคนวางแผนจัดการเจ้าและข้า"

ลู่อวิ๋นตกตะลึง

โม่อีพยักหน้า "ทุกคนจากแดนสวรรค์หลางเสี๋ย ล้วนอยากให้ท่านตาย… รวมทั้งคนจากต้นตระกูลลู่ ตระกูลของเจ้าเอง"

ลู่อวิ๋นเงียบ เขารู้สึกอย่างบางเบาว่าเขาในตำแหน่งผู้ว่าราชการเฉวียนโจวนั้น ดูเหมือนว่าจะมีความลึกลับอีกอย่าง ไม่ใช่ธรรมดาอย่างเช่นแค่ผู้ว่าราชการอย่างแน่นอน

…

"นายท่านจะไปภูเขาหมื่นค่ายกลหรือ? บ่าวเฒ่าจะไปกับท่าน!"

เก่อหลงได้ข่าวมาว่าลู่อวิ๋นจะไปภูเขาหมื่นค่ายกล รีบพุ่งออกมาทันที และพูดอย่างเหมาะสมและถูกต้อง

"คุณ คุณชาย บ่าวก็ด้วย"

ว่านเฟิงมีสีหน้าหวาดกลัว แต่นางก็ยังกัดฟันต้องการติดตามลู่อวิ๋น

"เก่อหลงจะไปกับข้า ส่วนเจ้าพักอยู่ในจวนผู้ว่าการ"

ลู่อวิ๋นแตะศีรษะเล็กๆ ของว่านเฟิง พูดด้วยรอยยิ้ม "ไม่มีปัญหาสำหรับเก่อหลงถ้าผู้ชายคนนี้จะตาย แต่สาวน้อยเจ้ามีปัญหาอยู่บ้าง อย่าเพิ่งเสียใจที่ไม่ได้ไปกับข้า"

"คุณชายเปลี่ยนไป"

ใบหน้าของว่านเฟิงแดงขึ้นมาในทันที ปลายหูเปลี่ยนเป็นสีเลือด เสียงของนางแผ่วเบาราวกับยุง

"เด็กคนนี้น่าจะทำให้เหล่าผู้หญิงพอใจถ้าเขามาที่นี่"

โม่อีเม้มริมฝีปาก "ชัดเจนสมคำร่ำลือ ผู้ว่าราชการเฉวียนโจวคนนี้เป็นคนสำรวย สาวน้อยเจ้าต้องระวังตัว อย่าปล่อยให้เขาหลอกเจ้าได้"

ลู่อวิ๋นมีท่าทางกระอักกระอ่วน

"พี่สาวสวยคนนี้ ตระกูลคุณชายของข้าไม่ใช่คนสำรวย! คุณชายของข้าเขา เขายังเป็นเด็กอยู่”

ว่านเฟิงคิดอยู่เป็นเวลานาน ก่อนที่นางจะทันได้ยับยั้งความเห็นแย้งออกไปได้

ลู่อวิ๋นเริ่มกระอักกระอ่วนมากขึ้นเรื่อยๆ พูดอะไรไม่ออก

โม่อีหลุดหัวเราะหยันออกมา

"พี่สาวคนสวยเจ้าดูดีมาก… ทำไมเจ้าไม่ใส่ชุดผู้หญิง แต่แต่งตัวเป็นผู้ชาย"

ว่านเฟิงถามคำถามที่อยากรู้

โม่อีสวมเสื้อผ้าบุรุษ ไม่แต่งหน้า แต่นางไม่สามารถซ่อนใบหน้าและท่าทางที่ไม่มีใครเทียบได้

โม่อีส่ายหน้าเล็กน้อย แต่ไม่ให้คำตอบ

เมื่อลู่อวิ๋นมีทุกอย่างพร้อมแล้ว ข้าก็นำเก่อหลงไปด้วย ติดตามโม่อีและพวก มุ่งหน้าไปทางภูเขาหมื่นค่ายกล

ลู่อวิ๋นไม่นำเอายู่หยิงไปด้วย ในตอนนี้ระดับพลังยุทธ์ของยู่หยิงยังไม่ได้รับการฟื้นคืนอย่างสมบูรณ์ มันยังขาดไปจากเขตแดนเทพเล็กน้อย

อีกทั้งยู่หยิงยังสามารถมาหาลู่อวิ๋นผ่านประตูนรกได้ตลอดเวลา ในช่วงเวลาที่สำคัญนางสามารถเล่นบทบาทของไพ่ตายได้

…

วัยรุ่นชุดดำยังไม่แจ้งชื่อของเขา ข้างกายของเขา ยกเว้นหลีโหย่วไฉที่มีใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก็ยังมีอีกหกคน

ทั้งหกเป็นผู้ว่าการเมืองในเขตเทศมณฑลฉวนสุ่ย หกผู้ว่าการนี้ ทั้งหมดมีระดับพลังยุทธ์ในระดับแก่นต้นกำเนิด

ผู้ว่าการทั้งหกเหล่านี้หลังจากเห็นลู่อวิ๋น ทั้งๆ ที่รู้ตัวตนของเขาเป็นอย่างดี ก็ไม่มีท่าทีจะนอบน้อมบนใบหน้า เห็นได้ชัดว่าทุกคนหันไปอยู่ฝ่ายวัยรุ่นชุดดำนั้น

"โม่อี เจ้าก็มาด้วยหรือ!"

หลังจากหนึ่งในหกผู้ว่าการเห็นโม่อี ดวงตาก็เป็นประกาย และเขาก็จะเข้าไปจับมือของโม่อี

คนนี้คือคนที่หลีโหย่วไฉเป็นพ่อสื่อให้ ผู้ที่หมั้นหมายกับโม่อี

โม่อีมีสีหน้าเรียบเฉย นางยกมือขึ้นเล็กน้อย แล้วซ่อนเอาไว้

"เจ้า!"

เมื่อเจ้าเมืองเทียนเหอเห็นโม่อีทำท่าทางแบบนี้ แวบหนึ่งของความโกรธก็ปรากฏบนใบหน้าของเขา เขามองลู่อวิ๋นอย่างดุดัน

"เอาล่ะ"

เมื่อถึงตอนนี้ วัยรุ่นชุดดำนั้นดูเหมือนจะไม่พอใจเล็กน้อย "ในเมื่อทุกคนมาถึงแล้วตอนนี้ เราไปที่ภูเขาหมื่นค่ายกลกันเถอะ"

"ตกลง"

เมื่อเจ้าเมืองเทียนเหอเห็นวัยรุ่นชุดดำพูด เขาก็ต้องยอมแพ้

"ปรากฏว่าโม่อีแกล้งทำเป็นหมูกินเสือ นางเป็นเซียนแล้ว แต่ทุกคนที่นี่ ดูเหมือนจะไม่มีใครค้นพบรายละเอียดของนาง แปลก ทำไมข้าถึงเห็นระดับของนางได้”

ในสายตาของลู่อวิ๋น โม่อีเป็นเซียน ยิ่งไปกว่านั้นยังคงเป็นเซียนสูงส่ง

เซียนมีหกเขตแดน

เซียนแท้จริง เซียนสวรรค์ เซียนสูงส่ง เซียนทองคำ เซียนลึกล้ำ เซียนสูงสุด

โม่อีเป็นเซียนสูงส่ง

ที่สร้างความประหลาดใจให้กับลู่อวิ๋นก็คือ หลีโหย่วไฉที่เหมือนกับภูเขาเนื้อก็เป็นเซียนเช่นกัน แต่เขาไม่ดีเท่าโม่อี เขาเป็นเซียนสวรรค์

ยกเว้นโม่อีและหลีโหย่วไฉ มีเพียงวัยรุ่นชุดดำ… ที่ลู่อวิ๋นนั้นมองไม่เห็น

ภายนอกร่างกายของเขา เหมือนมีเงามัวๆ ปกคลุมเขาไว้ทั้งหมด ระดับพลังยุทธ์ของเขา ถ้าเขาไม่แสดงออกมาเอง ลู่อวิ๋นก็จะยังไม่สามารถมองเห็นได้เช่นกัน

"โม่อีควรจะแข็งแกร่งที่สุดในเฉวียนโจวนี้อย่างไม่ต้องสงสัย เซียนทองคำไม่กล้าเข้าเฉวียนโจว เซียนสูงส่งย่อมเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดของเฉวียนโจว… นี่คือขาที่ใหญ่หนา ต้องจับให้แน่น”

ลู่อวิ๋นตัดสินใจอย่างเงียบๆ

หลีโหย่วไฉคิดว่าเขาสามารถกินโม่อีได้ เป็นเพราะหลีโหย่วไฉเองเป็นเซียนสวรรค์ และโม่อีไม่ได้แสดงเขตแดนเซียนของนางออกมา

โม่อีอยู่ภายใต้หลีโหย่วไฉ นางก็ปฏิบัติตามกฎของราชสำนักแดนสวรรค์หลางเสี๋ย หากไม่ใช่ทางเลือกสุดท้าย นางจะไม่ละเมิดกฎของที่แห่งนี้

…

เรือตึกที่สร้างอย่างใหญ่โตหรูหราฟุ่มเฟือยลอยอยู่กลายท้องฟ้า

ภูเขาหมื่นค่ายกลที่อยู่ห่างจากเมืองฉวนสุ่ยประมาณห้าร้อยลี้ สุดท้ายก็มาอยู่ข้างหน้าเขา

"นี่คือ… ภูเขาหมื่นค่ายกลงั้นหรือ?"

ลู่อวิ๋นจ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่ภูเขาสูงตระหง่านตรงหน้าเขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างในทันที

"ที่นี่คือภูเขาหมื่นค่ายกลหรือ"

โม่อีพยักหน้าเล็กน้อย "เมื่อตอนที่ข้าเห็นภูเขาลูกนี้ครั้งแรก ก็ตกตะลึงเหมือนกัน"

คนอื่นๆ อีกหลายคนบนเรือก็ประหลาดใจเช่นกัน

ภูเขาลูกนี้ งดงามและสูงส่ง สูงนับหมื่นเริ่น แวดล้อมไปด้วยควันบางๆ

"นี่ไม่ใช่ภูเขาหมื่นค่ายกล แต่มันเป็นสุสานของผู้คนจำนวนมาก… ใช่ มีเมืองโบราณถูกฝังอยู่ข้างใต้ที่นี่ ไม่ถูก ไม่ถูก!"

อย่างกระทันหัน สิ่งนี้สร้างความสั่นสะเทือนให้กับลู่อวิ๋นไปถึงจิตวิญญาณ "นี่คือหลุมฝังศพขนาดยักษ์!"

"เมืองโบราณเจิ้นสุ่ยนี้ถูกฝังอยู่ใต้หลุมฝังศพขนาดยักษ์ที่หล่นลงมาจากฟากฟ้า