บทที่ 1 คุณปู่ข้ามาแล้ว!

{ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกใบใหม่ โปรดปกป้องค้อนในมือของท่านอย่างสุดกำลัง เพราะมันจะเป็นทุกอย่างสำหรับท่าน!}

{โปรดสร้างบ้านหินของท่านด้วยค้อนโดยเร็วที่สุด มันจะเป็นที่กำบังแห่งเดียวของท่านในอนาคตอันใกล้นี้!}

{เมื่อสร้างบ้านครบ 5 หลัง จะสามารถอัพเกรดเป็นหมู่บ้านได้ ท่านจะสามารถอัญเชิญชาวบ้านมาช่วยท่านได้ ชาวบ้านมีคุณสมบัติต่างกันไปตามสิ่งก่อสร้างที่อัญเชิญ!}

{โปรดระวังสัตว์อสูร และสัตว์กินเนื้อในป่า พวกมันดุร้ายเยี่ยงปีศาจ! ในช่วงเริ่มต้นกับสถานที่แห่งนี้ ท่านควรซ่อนตัวอยู่ในบ้านหินจะดีที่สุด!}

{ท่านอาจจะพบเพื่อนคนอื่นๆ ดังนั้นท่านสามารถเลือกที่จะเป็นพันธมิตรหรือศัตรูได้ ท่านไม่ควรปล่อยให้เขาหรือเธอเข้าไปในบ้านหินของท่าน โดยที่ไม่รู้จักดีพอ!}

{สิ่งปลูกสร้างต่างกันจะได้รับผลที่ต่างกัน โปรดหยิบค้อนขึ้นมา แล้วชูมันขึ้น!}

{ขอให้ทุกท่านโชคดีกับการเดินทางในโลกเวทมนตร์แห่งนี้!}

{ท้ายที่สุด… ลุย! เหล่าผู้สร้างทั้งหลาย}

…

เย่ปิงพอเริ่มคืนสติ เขาค่อยๆ ลืมตาขึ้น จากนั้นก็ทอดสายตาไปบริเวณรอบๆ ตัว เขาเกิดความสงสัยเกี่ยวกับเสียงในหัวเมื่อสักครู่นี้

เสียงอะไร?

ที่นี่คือที่ไหน?

จากนั้นเย่ปิงก็สำรวจตัวเอง เขานอนอยู่บนหญ้าที่ชุ่มฉ่ำไปด้วยละอองน้ำ เขารู้สึกงุนงงในขณะนี้

ที่นี่ไม่ใช่บ้านอันแสนอบอุ่นของเขาอีกต่อไป!

สภาพแวดล้อมเต็มไปด้วยป่าเขียวชอุ่ม เทือกเขาสูงตระหง่านที่เรียงรายกันนับไม่ถ้วน

ด้านข้างตัวของเย่ปิงมีเพียงค้อนเหล็กโบราณ ที่ดูแปลกตา

"นี่เรา…เดินทางข้ามมิติรึเปล่านะ? หรือว่าเราฝันไป?"

จู่ๆ เย่ปิงก็ตกตะลึงอีกครั้งกับอักษรที่ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา มันเป็นภาพโฮโลแกรมที่แสดงข้อมูลต่างๆ

อักษรสีน้ำเงินวิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ ไม่หยุดหย่อน มันเป็นข้อความการแชทถึงกันระหว่างผู้คนจำนวนมาก

ขณะที่เขาเอามือปัดไปมาบนอักษรที่ลอยอยู่ในอากาศ จู่ๆ ก็มีเสียงเกิดขึ้น

กรู๊ซ! กรู๊ซ!

‘หึย… ทำไมเสียงนกที่นี่ร้องแปลกๆ’

เขาเอื้อมมือไปหยิบค้อนเหล็กที่อยู่ด้านข้างทันที

อักษรสีน้ำเงินเล็กๆ ปรากฏขึ้น

[ค้อนธรรมดาของผู้เริ่มต้น : เป็นเครื่องมือที่จำเป็นสำหรับทุกคนในการรวบรวมทรัพยากร ค้อนสามารถใช้สร้างที่หลบภัยได้ หรือสร้างสิ่งก่อสร้างอื่นๆ โปรดรักษามันไว้เป็นอย่างดี!]

สภาพแวดล้อมที่ดูแปลกตาทำให้เย่ปิง ก่อตัวความรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาในใจทันที เขาจับค้อนไว้ในมือแน่น และพูดขึ้น:

“ขอดูข้อความเมื่อกี้อีกทีซิ! ฉันไม่ใช่คนเดียวใช่ไหม ที่เดินทางข้ามมายังโลกอะไรนั่น?”

เขาศึกษาระบบอย่างละเอียดอีกครั้ง และพบเมนูที่เรียบง่าย แสดงตรงหน้าเขาอย่างชัดเจน

[ตัวละคร : เย่ปิง]

[อาชีพ: ว่างงาน]

[อาณาเขต: ไม่มี]

[เครื่องมือ: ค้อนธรรมดาของผู้เริ่มต้น]

….

[สร้าง], [แชทโลก], [แชทส่วนตัว], [แลกเปลี่ยน]

เขาพบช่องแชทส่วนตัว และแชททั่วโลก และเมนูอื่นๆ ที่ทำให้เขาสงสัยเพิ่มขึ้นไปอีก!

เขาเปิดไปที่เมนูแชท มันเป็นแชทที่มีชีวิตชีวา ผู้คนมากกว่าห้าสิบล้านคนต่างกรีดร้องเป็นภาษาต่างๆ แต่มันถูกแปลด้วยระบบ กลายเป็นภาษาที่พวกเขาเข้าใจกันได้!

“นี่มันที่ไหน? ทำไมมีแต่ทะเลทรายเต็มไปหมด ฉันนอนอยู่ที่บ้านไม่ใช่หรอ?”

“นี่ฝันกลางวันใช่ป๊ะ ทำไมมันช่างสดใสสวยงามจริงๆ ฉันอยู่บนเทือกเขาที่สูงใหญ่”

“ฉันถูกลักพาตัวมาหรือเปล่า ฉันรวยมาก! พวกเจ้าสามารถเรียกค่าไถ่ได้ ปล่อยให้ฉันกลับบ้านไปอย่างปลอดภัย แล้วทุกอย่างจะเรียบร้อย!”

“ฉันชื่อดามิ ใครก็ได้บอกฉันที มันเกิดอะไรขึ้น? ฉันยังไม่ได้ทานอาหารเช้าเลยจนถึงตอนนี้ ฉันมีเพียงค้อนที่หนักอึ้ง ใครสามารถยกมันขึ้นได้ โปรดช่วยฉันที…”

แชทจำนวนมากถูกส่งมาในช่องแชทโลก บางคนเป็นเพียงคนธรรมดา บางคนเป็นดารา บางคนเป็นมหาเศรษฐี แต่พวกเขาทั้งหมดไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง

เย่ปิงพบว่าสามารถตั้งค่าช่องแชทได้ เพียงใจนึก

เขาปรับระยะรัศมีให้เหลือเพียง 1000 กิโลเมตร เห็นได้ชัดเจนว่าเขาเห็นแชทโลกน้อยลง

โลกที่แปลกประหลาดนี้ ใหญ่กว่าโลกที่เขาจากมา 10 เท่า

…

“เมื่อเทียบกับทะเลทราย และเทือกเขาสูงชันของคนอื่น เห็นได้ชัดว่าทำเลของเรานั้นดีกว่ามาก”

เย่ปิงกำหมัดแน่นด้วยสีหน้าที่มุ่งมั่น: “สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือ การแก้ปัญหาเรื่องอาหาร และน้ำดื่มให้ได้เสียก่อน”

“นอกจากนี้ คำเตือนของระบบเมื่อสักครู่ ยังเป็นการกระตุ้นให้ผู้คน ต้องสร้างบ้านให้เร็วไวที่สุด”

"เราต้องหาทำเลที่ดีก่อน จากนั้นมองหาอาหาร และที่อยู่ไปพร้อมๆ กัน!"

เย่ปิงพูดพึมพำคนเดียว

ขณะที่เย่ปิงกำลังเดินหาทำเลใหม่ เขาสังเกตสภาพแวดล้อมรอบบริเวณที่เขาอยู่ มีสัตว์ประหลาดที่มีลักษณะแตกต่างจากโลกที่เขาจากมา พวกมันอาศัยอยู่รอบๆ บริเวณนี้ เป็นจำนวนมาก

เมื่อเย่ปิงมองดูที่ต้นไม้ ข้อความก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

[สับ]

เย่ปิงลองนึกในใจเกี่ยวกับอักษรนี้ จู่ๆ หัวใจของเย่ปิงเต้นแรงขึ้น

ทันใดนั้น ร่างกายของเขาไม่สามารถควบคุมได้

"หยุดเดี๋ยวนี้!"

ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาจะไม่เชื่อฟังคำสั่ง

ค้อนถูกทุบไปที่ต้นไม้ ทำให้เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมาในทันที หลังจากนั้นต้นไม้ถูกโค่นด้วยค้อนเหล็กที่แสนจะธรรมดา!

"ต้นไม้ถูกโค่นด้วยค้อนเก่าๆ เนี่ยะนะ?"

“อ๋อ…เข้าใจแล้ว กลไกของโลกนี้จะเคลื่อนไหวโดยอัตโนมัติ ถ้าเลือกคำสั่งที่แสดงขึ้นมา แล้วก็ค้อนโบราณนี้ น่าจะมีพลังบางอย่าง”

เย่ปิงเข้าใจมากขึ้นเล็กน้อย แต่เขาก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นจากเดิม หลังจากการโค่นต้นไม้ เขาสูญเสียพละกำลังเป็นอย่างมาก เนื่องจากความไม่สะดวกของเครื่องมือ

เห็นได้ชัดว่า…ในป่าที่อันตรายเช่นนี้ ความแข็งแกร่งทางกายภาพเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

จู่ๆ คำสั่ง [รวบรวม] ก็ปรากฏขึ้น

ไม้ที่ถูกโค่นสามารถเก็บไว้ในพื้นที่มิติของระบบได้ เย่ปิงตรวจสอบข้อมูลเพิ่มเติมในช่องแชทโลก และพบว่าทุกคนมีพื้นที่เก็บของ 10 ตารางเมตร ในช่วงเริ่มต้น

เย่ปิงเดินหน้าต่อไปอย่างระมัดระวัง เมื่อเดินไปได้ไม่นาน เขาพบผลไม้คล้ายเบอร์รี่ มีผลสีแดงสดอยู่บนพุ่มไม้

เย่ปิงกลัวว่านี่คือยาพิษ! เขาจึงเก็บรวบรวมไว้ก่อนในช่องเก็บของระบบ เขาไม่กล้ากินจนกว่าจะทราบว่ามันไม่มีพิษ

ในเวลาเดียวกัน มีผลไม้อีกชนิดคล้ายลูกแพร์สีเขียว มันทำให้ปากของเขานั้นเต็มไปด้วยน้ำลาย

เขาไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่ตอนเช้า ท้องของเขาร้องราวกับไก่ขันยามเช้า

สิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือ การเอาตัวรอดไม่ให้ได้รับบาดเจ็บ ถ้าหากเขาป่วยเล็กน้อยในป่าแห่งนี้ เขาคงต้องทิ้งวิญญาณไว้ที่นี่อย่างแน่นอน

เขาวางแผนที่จะสร้างที่พักอาศัยก่อน!

“ต้นไม้ก็สร้างบ้านได้เหมือนกัน แต่มันเป็นแค่วัสดุไม้ มันไม่ปลอดภัยที่โลกใบใหม่แห่งนี้ งั้นเราควรค้นหาหินก่อน หลังจากนั้นค่อยสร้างบ้านหินเป็นอันดับแรก ตามคำแนะนำของระบบ”

เย่ปิงเปิดดูช่องแชทโลกขณะที่กำลังเดินไปหาหิน เพื่อมาสร้างที่พัก

เย่ปิงส่งข้อความไปในช่องแชทโลก

“มีใครกินอะไรไปแล้วบ้าง ขอรีวิวหน่อยได้ไหม?”

“บ้าบอที่สุด ฉันถูกโยนลงไปในทะเลทราย ยกเว้นทราย ก็มีแค่ต้นกระบองเพชรนี่แหละ ที่น่าจะกินได้!”

"ฉันชื่อเสี่ยวหม่า ฉันขอแค่น้ำเพียงหนึ่งแก้ว จากนั้นมาเอาค้อนของฉันไปได้เลย!"

“ฉันชื่อเซียวหยวนตัวเล็ก มีใครอยู่ข้างๆ ฉันไหม ถ้ามันไม่ไกลมาก พวกเรามาจับกลุ่มกันดีกว่า ฉันกลัวมาก”

…

บุคคลดังที่มีชื่อเสียงปรากฏตัวในช่องแชทโลก ซึ่งทำให้หลายคนรู้สึกมีความสุขอย่างลับๆ

“อ่าว…นี่ปรากฎว่าฉันไม่ใช่คนเดียวที่มาที่นี่ ไม่ว่าจะรวยหรือจน พวกเขาก็ถูกส่งมาที่แห่งนี้โดยการสุ่มพื้นที่ลง และทุกคนต้องเอาชีวิตรอดด้วยค้อนโบราณนี้!”

“พี่น้องครับพี่น้อง เบอร์รี่สีแดงชนิดนี้มีพิษ! หลังจากกินเข้าไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง พวกมันจะทำให้อาเจียร และเวียนหัว โชคดีที่ไม่มีสัตว์ร้ายเข้ามา ไม่อย่างนั้น ฉันคงถูกเขมือบแน่ๆ”

“ผู้กล้าของพวกเรา! คุณกล้ามาก ที่กล้ากินผลไม้ประหลาดในป่า!”

ในช่องเก็บของเย่ปิง ก็มีผลไม้ที่ชายคนนั้นบอกไว้เช่นกัน

"น่าเสียดายที่ไม่มีทักษะที่สามารถระบุได้ว่า ผลไม้พวกนี้กินได้ไหม ไม่อย่างนั้น เราคงแก้ปัญหาได้ง่ายกว่านี้มาก แต่ผลไม้มีพิษนี้ มีประโยชน์แน่ในอนาคต"

เย่ปิงไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากห้ามกินผลเบอร์รี่ที่มีพิษ มันทำให้เป็นอัมพาตชั่วขณะ แต่เขาเก็บมันไว้ก่อน เผื่อมีประโยชน์ในภายภาคหน้า

ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของน้ำที่กำลังส่งเสียงเรียกหา

"แม่น้ำ!"

เย่ปิงดีใจ และรีบเร่งเดินไปข้างหน้าตามเสียง

ตราบใดที่มีน้ำ ก็มีทุกอย่าง!

เขาเดินตามเสียงของน้ำอย่างเร่งรีบ ผ่านไปชั่วครู่ แม่น้ำกว้างประมาณห้าสิบเมตรปรากฏต่อหน้าของเขา แสงระยิบระยับที่สะท้อนจากผิวน้ำ ส่องเข้ามาในดวงตาของเขาอย่างชัดเจน!

ลูกคลื่นไล่เรียงกันเข้าหาฝั่ง ปลาตัวอ้วนก็กระโดดขึ้นสู่ผิวน้ำ

จ๋อม…

สองฝั่งแม่น้ำมีสัตว์รูปร่างแปลกประหลาด เช่น แพะที่มีหูและหางแหลม คล้ายตัวเม่น วัวป่าที่มีใบหูที่ใหญ่ผิดปรกติห้อยลงมาถึงพื้น ตัวของมันกลมอ้วนท้วนสมบูรณ์

สัตว์ที่ดูแปลกประหลาดเหล่านี้ พวกมันกำลังดื่มด่ำน้ำในแม่น้ำอย่างเมามัน

เย่ปิงยังเห็นสิงโตทองคำ ที่มีแผงคอสีทองอยู่อีกฝั่งหนึ่งด้วย!

"นี่มันสวรรค์ชัดๆ! ทำไมมันอุดมสมบูรณ์ได้ขนาดนี้?"

เย่ปิงมั่นใจว่า นี่คือทำเลที่เขาต้องการเริ่มต้นสร้างที่พัก!

เขารีบวิ่งไปที่มุมหนึ่งของแม่น้ำ เพื่อขนหินแม่น้ำไปยังที่สูง

เพื่อป้องกันไม่ให้น้ำท่วมที่พัก เขาต้องสำรองพื้นที่ไว้บ้าง สำหรับน้ำขึ้นน้ำลง

จากนั้นเย่ปิงเปิดดูข้อมูลเพื่อที่จะสร้างบ้าน

[วัสดุที่จำเป็นในการสร้างบ้านหิน: หิน 100 ก้อน, ไม้ 5 ท่อน และมุงจาก 5 มัด!]

ในการรวบรวมวัสดุต่างๆ เย่ปิงใช้เวลาจำนวนมากในการเคลื่อนย้ายก้อนหินจากแม่น้ำ ซึ่งทำให้เขาหายใจแทบจะไม่ทัน การขนย้านของหนักจากที่ต่ำไปที่สูงต้องใช้แรงจำนวนมาก

เมื่อวัตถุดิบเพียงพอ เขาก็กำค้อนโบราณแล้วพูดอย่างแน่วแน่

"สร้างบ้านขึ้นมา!"

จากนั้นเขาทุบค้อนลงไปในกองวัสดุที่เตรียมไว้

ติ๊ง!

ในชั่วพริบตาเดียว ก็มีแสงสว่างวาบขึ้นมาด้านหน้าของเขา ทำให้เขาตกใจกระเด็นถอยหลัง

เย่ปิงลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และทุบพื้นด้วยค้อนที่แสนจะธรรมดาอีกครั้ง

ภายใต้แสงสว่างนั้น บ้านหินค่อยๆ โผล่ขึ้นมาจากใต้พื้นดิน และตั้งตะหง่านอยู่ริมแม่น้ำ

ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงดังขึ้น

{ยินดีด้วย…..ท่านประสบความสำเร็จในการสร้างบ้านหลังแรกของโลกแห่งนี้…โปรดพยายามอย่างไม่ลดละ! สร้างบ้านให้ครบ 5 หลัง ท่านจะสามารถอัพระดับเป็นหมู่บ้านได้ แล้วท่านก็จะได้รับความช่วยเหลือจากชาวบ้าน!}

เย่ปิงดีใจอย่างมาก เขาเสียเวลาไปกับสิ่งนี้ตลอดทั้งเช้า

เพียงเวลาไม่นาน ก็มีเสียงดังขึ้นในหูของเขาอีกครั้ง

{ติ๊ง…ท่านสร้างบ้านหลังแรกในโลกแห่งนี้ได้สำเร็จ รางวัลสุ่มระดับตำนานได้เปิดใช้งานแล้ว!}