ตอนที่ 4 วันแรกในโคโนฮะ 3
หลังจากเข้ามาในบ้าน มิโคโตะก็พาบาโคริโอ้ไปที่ห้องอาหาร ขณะที่เธอบอกว่ากำลังจะเตรียมอาหารให้เสร็จและนำอาหารมาให้ ซาสึเกะอาสาช่วยเธอ ส่วนฉันก็เดินตามไป แต่เธอปฏิเสธและบอกว่ารอตรงนี้ เราก็เลยนั่งล้อมโต๊ะ บรรยากาศก็อึดอัดอย่างรวดเร็ว ซาสึเกะทำลายอารมณ์ด้วยความเงียบของเขา ฉันเลยตัดสินใจทำลายมัน "เฮ้ ซาสึเกะอยู่ไหนเหรอ พี่ชายที่นายพูดถึงน่ะ?” ฉันถามอย่างสงสัยและเขาตอบว่าพี่ชายของเขายุ่งอยู่กับการทำภารกิจ ส่วนฟุงาคุ พ่อของเขาก็ยุ่งอยู่กับการจัดการตระกูล ดังนั้นเวลาส่วนมากเขาจึงอยู่กับแม่ของเขาเท่านั้น จากนั้นเขาก็เปลี่ยนมาพูดถึงพี่ชายของเขาที่เยี่ยมยอดและรู้สึกเช่นนั้น มันเหมือนโดนสึนามิพัดกระหน่ำด้วยคำชื่นชมพี่ชายของเขา ' เฮ้อ ไม่น่าถามถึงอิทาจิเลย' ฉันคิดอย่างเสียใจ
ขอบคุณพระเจ้าที่มิโคโตะใช้เวลาไม่นานในการกลับมา และอาหารก็เต็มโต๊ะอย่างรวดเร็ว
เธอเตรียมอาหารสองสามอย่างสำหรับพวกเราแต่ละคนซึ่งประกอบด้วยกิวด้งซึ่งโดยพื้นฐานแล้วเป็นชามข้าวที่มีเนื้ออยู่ด้านบนปรุงรสด้วยส่วนผสมและเครื่องเทศต่างๆ นอกจากนั้นยังมีซุปมิโซะหนึ่งชามและสลัดจานเล็ก
บาโคริโอ้ขอบคุณเธออย่างรวดเร็วสำหรับอาหารและเริ่มชิมทุกอย่างเพราะเขาหิวอย่างมากจากการฝึกซ้อม และสิ่งที่น่าประหลาดใจคือทุกอย่างนั้นอร่อยมาก
"ว้าว มิโคโตะซัง อาหารของคุณอร่อยจริงๆ" ฉันแกล้งทำน้ำเสียงให้ดูเหมือนเด็กๆ แต่คำชมนั้นมาจากใจจริง3
มิโคโตะยิ้มอย่างมีความสุขจากคำชมและพูดว่า "เธอสองคนควรกินให้เยอะๆเพื่อเป็นนินจาที่ยิ่งใหญ่และปกป้องหมู่บ้าน"
บาโคริโอ้แค่ยิ้มให้เธอแล้วกินอาหารต่อ ขณะที่ซาสึเกะตอบด้วยท่าทีตื่นเต้น
“แน่นอนฮะแม่ ผมจะเป็นนินจาผู้ยิ่งใหญ่และปกป้องทุกคน”
'ไร้เดียงสามาก ในฐานะนินจาระดับโจนินและภรรยาของหัวหน้าตระกูล เธอรู้ดีว่าสถานการณ์ของตระกูลเลวร้ายเพียงใดและพวกเขาถูกทำร้ายจากหมู่บ้านนี้เพียงใด แต่เธอก็ยังพยายามไม่เลี้ยงลูกด้วยความเกลียดชัง น่าเสียดายที่คนอื่นๆเหล่านั้นไม่
ใช้เวลาไม่นานเราก็ทานอาหารกลางวันเสร็จ บาโคริโอ้ตัดสินใจออกไปเดินเล่นรอบๆหมู่บ้านและขอให้ซาสึเกะไปด้วย ซึ่งเขาก็ตกลง เราจึงออกเดินทางกัน แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินออกไป เขาได้ยินมิโคโตะพูดว่า "บาโคริโอ้คุง ถ้าว่างๆแวะมาบ้านฉันได้เท่าที่ต้องการเลยนะ โอเคไหม?” และเธอกอดบาโคริโอ้
'ช่างเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆที่คุณคู่ควรที่จะมีชีวิตอยู่มากกว่านี้ ' บาโคริโอ้คิดในใจในขณะที่พูดด้วยรอยยิ้ม "อืม ผมจะมาเป็นบางครั้งครับ" แล้วเราก็จากไปในขณะที่เธอโบกมือให้เรา จากประตูและบอกซาสึเกะว่าอย่ากลับเย็น
เราเริ่มเดินและออกจากบริเวณตระกูลอุจิวะ และคิดว่าควรไปเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เพื่อทำแผนที่และทำความคุ้นเคยกับหมู่บ้าน และในขณะที่กำลังคิดนี้ บาโคริโอ้ได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นในหัวและข้อความปรากฏขึ้น
*คุณต้องการสร้างฟังก์ชันแผนที่: ราคา 150 คะแนน ใช่/ไม่?*
บาโคริโอ้ประหลาดใจกับการใช้งานระบบใหม่นี้ เขาไม่ลังเลและตอบว่าใช่ และทันใดนั้นที่มุมบนสุดของมุมมองของเขา เขาเห็นแผนที่สี่เหลี่ยมจัตุรัสเหมือนในเกมและสามารถซูมเข้าและออกได้ แต่สถานที่ส่วนใหญ่จะมืดนอกจากนั้น พื้นที่ตระกูลอุจิวะและเส้นทางที่เขากำลังเดินอยู่ตอนนี้ สังเกตว่าเมื่อใดก็ตามที่เขาย้ายที่ เส้นผ่านศูนย์กลาง 15 เมตรบริเวณรอบๆจะโล่ง ดังนั้นเขาจึงไม่จำเป็นต้องเข้าไปใกล้พื้นที่หวงห้ามมากเกินไปเพื่อทำการสำรวจ
พวกสนุกกับการเดินเล่น แต่เพื่อให้มันน่าตื่นเต้นสำหรับซาสึเกะ บาโคริโอ้เลยท้าเขาให้วิ่งไปทั่วหมู่บ้านและดูว่าเขาจะไล่ตามทันไหม แน่นอนว่าสำหรับบาโคริโอ้นี่เป็นการเร่งการสำรวจและฝึกฝนร่างกายในเวลาเดียวกัน
2 ชั่วโมงครึ่งต่อมา เด็กสองคน คนหนึ่งผมสีเข้มตรงดูเหมือนจะมีรอยยิ้มแห่งชัยชนะบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เด็กที่มีผมสีเข้มแหลมมีท่าทางที่พ่ายแพ้และเหนื่อยล้า สามารถเห็นได้ชัดว่าพวกเขากำลังเดินกลับไปทางบริเวณตระกูลอุจิวะก่อนที่คนแรกจะหยุดที่หน้าร้านและซื้อของชำ หลังจากนั้นเขาเข้าไปในร้านที่ขายอุปกรณ์การฝึกและซื้อตุ้มน้ำหนัก ก่อนจะไปจบที่การช้อปปิ้งอย่างสนุกสนานที่ร้านเบเกอรี่และซื้อขนมสองกล่องพร้อมกับพูดว่า “ซาสึเกะเอาไปให้แม่ของนายนะ และขอบคุณแม่นายมากสำหรับมื้อเที่ยงวันนี้”
ซาสึเกะไม่พูดอะไรทำเพียงแต่พยักหน้าจากความเหนื่อยล้าและบอกลากันเล็กน้อย ก่อนที่จะตัดสินใจไปซ้อมอีกครั้งในวันพรุ่งนี้ด้วยกัน ก่อนที่เขาจะเริ่มเดินกลับไปทางบ้านของเขา
ตอนนี้หลายคนคงสงสัยว่าทำไมบาโคริโอ้ถึงไม่โต้ตอบกับนารูโตะและทำภารกิจอื่นให้สำเร็จ แต่น่าเสียดายที่มันไม่ง่ายเลยกับการเปิดเผยตัวตนของบาโคริโอ้ในฐานะอุจิวะและนารูโตะเองก็เป็นสถิตร่างเก้าหางที่มีหน่วยลับคอยปกป้องเขาตลอด 24 ชั่วโมง ถ้าบาโคริโอ้เข้าหานารูโตะพวกเขาจะรายงานเรื่องนี้กับ โฮคาเงะ และผู้อาวุโสระดับสูงเหล่านั้น อาจทำให้เป็นเหตุผลที่กดดันตระกูลอุจิวะมากยิ่งขึ้นและใส่ร้ายพวกเขาในการพยายามควบคุมจิ้งจอกเก้าหางอีกครั้ง ซึ่งจะทำให้เหตุการณ์การปฏิวัติของตระกูลอุจิวะเกิดเร็วขึ้นและอีกอย่าง ตอนนี้บาโคริโอ้ยังไม่เป็นเกะนินเลยด้วยซ้ำ
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมคนอย่างอุจิวะ มิโคโตะ ซึ่งเป็นเพื่อนของ คุชินะ แม่ของ นารูโตะ จึงรับเลี้ยงหรือเข้าหาเพื่อดูแลนารูโตะไม่ได้ ซึ่งน่าเสียดายที่นารูโตะน่าจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ แต่นี่แสดงให้เห็นว่าคนส่วนใหญ่ใจร้ายแค่ไหน ผู้อาวุโสของหมู่บ้านเหล่านั้นเป็นโฮคาเงะโดยเฉพาะ เพราะเขาสัญญากับพ่อแม่ของนารูโตะว่าจะดูแลนารูโตะให้ปลอดภัย
ดังนั้นบาโคริโอ้จึงต้องระมัดระวังในการเข้าใกล้และวิธีที่ดีที่สุดคือทำให้พวกหน่วยลับนั้นรู้ว่านารูโตะเป็นคนเข้าหาบาโคริโอ้เองและในการทำจะทำแบบนั้น บาโคริโอ้จะต้องวางแผนเล็กน้อยและรัดกุมมากกว่านี้
สำหรับเงินที่ซื้อของร้านชำ บาโคริโอ้เพิ่งแลกหนึ่งแต้มจากระบบเป็น 10,000 เรียว
หลังจากที่บาโคริโอ้เข้าไปในบ้าน บาโคริโอ้จัดข้าวของและเริ่มการฝึกร่างกายในครั้งนี้ด้วยการยกน้ำหนักและนั่งสมาธิตลอดทั้งวันจนกระทั่งค่ำและพระจันทร์ขึ้น
บาโคริโอ้ลากร่างกายที่อ่อนล้าของเขาไปทำอาหารเย็นอย่างรวดเร็วซึ่งประกอบด้วยเนื้อและผักผัดกับข้าว ซึ่งเขารีบกินทันทีเละขอบคุณพรสวรรค์ในการทำอาหารของเขาอีกครั้ง และเข้านอนเพื่อให้ร่างกายที่เหนื่อยล้าจากการฝึกฝนและจิตใจที่อ่อนล้าจากทุกสิ่งได้พักผ่อน วันที่ยาวนานนี้...วันแรกของฉันในโลกใบใหม่นี้
