ตอนที่ 15 การฝึกแบบใหม่
ขณะที่กำลังวางแผนอนาคตและ 'ฟื้นฟูตระกูลของเขา' ภายใต้การช่วยเหลือของมิโคโตะและซาสึเกะ การสนทนากำลังดำเนินไประหว่างฮิรุเซ็นที่เพิ่งกลับถึงที่ทำงานและชายชราอ่อนแอที่ใช้ไม้เท้าพยุงตัว เขามีผมสีดำรุงรัง และตาขวาของเขามีผ้าพันแผลที่ปกปิดเนตรไว้ข้างใต้บนใบหน้าของเขา เขามีแผลเป็นรูปตัว x ที่คาง ซึ่งเป็นสิ่งที่เขามีมาตั้งแต่เด็ก เขาสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว มีเสื้อคลุมสีดำคลุมตั้งแต่เท้าจนถึงไหล่ขวา เสื้อคลุมปกปิดแขนขวาของเขาซึ่งพันผ้าพันแผลและคลุมด้วยสายรัดสีทองขนาดใหญ่สามชั้นซึ่งเป็นแขนที่จะใส่ดวงตาของคนในอุจิวะในอนาคต ฉายา 'เงาของโคโนฮะ' ชิมูระ ดันโซ
“เราไม่สามารถปล่อยให้เด็กเก้าหางนั่นใกล้ชิดกับเด็กอุจิวะเหล่านั้นได้ ใครจะรู้ว่าพวกเขากำลังพยายามดึงตัวเด็กเก้าหางนั่นเข้าไปในบริเวณของพวกเขาหรือไม่ และเมื่อหมู่บ้านอ่อนแอลง นี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับพวกเขาที่จะก่อกบฏต่อหมู่บ้าน” ดันโซพูดด้วยเสียงที่เย็นชา
ไม่ว่าดันโซจะถูกเกลียดมากแค่ไหนแต่เขาเป็นคนฉลาดมาก อุจิวะในอนาคตจะวางแผนที่จะใช้เก้าหางในการก่อกบฎและควบคุมมันผ่านเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผาของ ฟุงาคุ โชคไม่ดีที่อิทาจิทรยศพวกเขาและบอกข้อมูลนี้ต่อโฮคาเงะ..
"ดันโซ นายไม่ควรหวาดระแวงเกินไป เพราะอุจิวะทั้งหมดนั่นเป็นสหายร่วมรบของเรา แต่นายก็พูดถูก เราไม่สามารถปล่อยให้เด็กเก้าหางอยู่คนเดียวในพื้นที่ของอุจิวะได้ ดังนั้นฉันจะขอให้คาคาชิคอยดูให้ และจะคุยกับชิซุยกับอิทาจิเอง จริงๆแล้วฉันตั้งใจจะเชิญอิทาจิมาเขาหน่วยรากตอนที่เขาโตอีกหน่อยแต่ดูเหมือนต้องเริ่มทำทันที เพราะความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา นายคิดว่าไง ดันโซ” ฮิรุเซ็นพูด
"ไม่! ฮิรุเซ็น นายกำลังเสี่ยงอย่างมากที่จะพึ่งพาเพียงความแข็งแกร่งของเด็กสองสามคนเพื่อปกป้องสถิตร่างเก้าหาง และพวกเขาอาจหักหลังเราได้ จะดีกว่าถ้านายส่งตัวสถิตร่างมาให้ฉัน ฉันจะฝึกเขาเองและทำให้แน่ใจว่าเขาภักดีต่อหมู่บ้านและเราจะไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้" ดันโซพูดพยายามดึงนารูโตะเข้าหน่วยรากของเขาและล้างสมองเขา
“พอได้แล้ว! นายคิดว่าฉันไม่รู้เหรอว่าใครเป็นคนแพร่ข่าวลือเด็กนั่น นายทำให้ชีวิตเขาลำบากมามากพอแล้วโดยการทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ และตอนนี้นายต้องการทำลายชีวิตของเขาอีกเหรอ ฉันผิดสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อแม่ของเขาแล้ว และจะไม่ทำให้มันพังไปมากกว่านี้แล้ว” ฮิรุเซ็นตอบด้วยความโมโห
"นี่นาย-" ดันโซพยายามจะเถียงแต่ฮิรุเซ็นรีบตัดบทและไล่เขาออกไปพร้อมกับพูดว่า "นี่คือคำสั่ง ดันโซ อย่าทำอะไรโง่ๆ ในตอนนี้สถานการณ์ในหมู่บ้านแย่พออยู่แล้ว "
ดันโซเงียบและจากไปโดยไม่พูดอะไรด้วยสายตาเย็นชา 'ถ้าไม่อยากลงมือ ฉันจะลงมือเอง' เขาคิดในขณะนึกถึงข้อมูลที่เขาได้รับเกี่ยวกับเด็กที่เป็นต้นเหตุของสถานการณ์นี้...
------------
เช้าวันต่อมา บาโคริโอะได้คุยกับ ฟุงาคุ เกี่ยวกับการเตรียมการสำหรับธุรกิจ และเขาบอกว่าเขากำลังอยู่ในขั้นตอนของการเลือกคนงานจากตระกูล และเขาสามารถเริ่มเลือกได้ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ นั่นทำให้บาโคริโอะแปลกใจที่ฟุงาคุเตรียมการไว้เร็วมาก แต่บางทีอาจจะมากไป พวกเขาตัดสินใจทำ 4 ร้าน สามร้านเพื่อขยายธุรกิจขนมอบ และอีก 1 ร้านที่เหลือเพื่อเริ่มต้นธุรกิจใหม่ เขาวางแผนที่จะทำให้เป็นร้านอาหารอิตาเลี่ยนซึ่งเป็นสิ่งที่ใหม่ในหมู่บ้านและมันจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงไม่มากก็น้อย
หลังจากที่คุยกันเสร็จแล้ว บาโคริโอะถาม ฟุงาคุ ว่าเขาจะไปที่ห้องสมุดของตระกูลได้ไหม และเขาก็ตอบตกลงโดยไม่ลังเล ทำให้เขาตื่นเต้นกับคาถานินจาต่างๆ ที่สามารถเรียนรู้ได้ที่นั่น จากนั้นก็ยืนยันกับ มิโคโตะและซาสึเกะว่าสบายดีและกลับบ้านไป แต่ไม่ทันได้สัญญาว่าจะกลับมาฝึกกับซาสึเกะ
เมื่อกลับถึงบ้าน สิ่งแรกที่ทำคือใช้คาถาใหม่ที่ได้รับจากมินาโตะ ร่างแยกเงา บาโคริโอะที่มีจักระระดับโจนินแต่ความเชี่ยวชาญต่ำ แทบไม่สามารถสร้างร่างเงาสองร่างได้ เมื่อมองไปที่ร่างเงาที่อยู่ต่อหน้าและเห็นแววตาที่อยากรู้อยากเห็นที่คล้ายกันในดวงตาของพวกเขาทำให้เขานึกว่าโลกนี้ที่เขากำลังอยู่มีมนต์ขลังและแตกต่างเพียงใด
เขารีบสลัดความคิดนั้นออกไปและมอบภารกิจให้ร่างแยกแต่ละตัว "ร่างแยกตัวแรกกลับไปที่ห้องสมุดของตระกูลอุจิวะกับซาสึเกะและเรียนรู้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้จากที่นั่น และจับตาดูอิทาจิถ้าเกิดว่าได้พบกับเขา ร่างแยกตัวที่สองที่เปิดร้านขนมอบของเขาอีกครั้ง และเมื่อเสร็จแล้ว แวะไปหานารูโตะและเรียนรู้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้จากมินาโตะและคุชินะ"
“เข้าใจแล้ว” พวกเขาตอบพร้อมกันก่อนจะแยกย้ายกันไปทำงานของตน
'ฉันต้องแก้ไขปัญหาร้านที่ฉันไม่ได้ไป หวังว่าพรุ่งนี้ฉันจะหาคนงานที่ไว้ใจได้เพื่อส่งต่อสูตรอาหารบางอย่างของฉัน ' บาโคริโอะคิด
"ตอนนี้ไม่มีอะไรผูกมัดร่างต้นของฉันไว้แล้ว การฝึกฝนที่แท้จริงจะเริ่มขึ้น" เขาแอบออกจากบ้านไปโดยไม่มีใครเห็น ต้องขอบคุณแผนที่และประสาทสัมผัสที่ดีของเขา ตอนนี้เขาไปยังพื้นที่รกร้างที่ล้อมรอบด้วยต้นไม้ แล้วทำการเปิดฟังก์ชั่นร้านค้า เขารีบซื้อตุ้มน้ำหนักอันใหม่อย่างรวดเร็วเนื่องจากอันเก่าไม่มีประโยชน์อีกต่อไป และทุ่มเทพลังงานทั้งหมดของเขาไปที่การทดสอบและการฝึกฝน
ก่อนอื่นเขาอยากจะเห็นว่าร่างกายของเขาแข็งแค่ไหน เขาจึงหยิบคุไนที่แหลมคมออกมาจากกระเป๋าและเริ่มแทงมันอย่างช้าๆเข้าที่แขน และมันต้องใช้แรงทั้งหมดเพื่อให้มันแทงทะลุผิวหนังของเขา แต่มันไม่สามารถทะลุไปถึงกล้ามเนื้อได้ นั่นทำให้เขาตื่นเต้นกับผลลัพธ์ของร่างกายที่สูงส่งและรู้สึกถึงความมีชีวิตชีวาของเขาด้วย
ด้วยวิธีนี้เขาจึงเพิ่มน้ำหนักและเริ่มแผนการฝึกที่ทรหดสำหรับร่างกายและฝึกการควบคุมจักระของเขาต่อไป
การฝึกร่างกายของเขานั้นเริ่มจากการควบคุมจักระ เขาเริ่มเดินบนสระน้ำในแต่ละครั้งด้วยน้ำหนักที่แตกต่างกัน และเมื่อคุ้นเคยกับมัน เขาก็เริ่มกระโดดและทำการเคลื่อนไหวทุกประเภทบนผิวน้ำ ต้องขอบคุณพรสวรรค์และการรับรู้ของเขา การควบคุมนั้นดีขึ้นอย่างต่อเนื่องด้วยความเร็วที่น่าทึ่งและความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาก็เช่นกัน
ด้วยการเพิ่มความสามารถด้านร่างกายของเขาเป็นระดับสูงการฝึกหนึ่งวันก็เท่ากับ 16 วัน นอกจากนี้เขายังฝึกฝนเพิ่มขึ้นเกือบสองเท่าเนื่องจากเขาว่างต้องขอบคุณร่างแยกเงาของเขา เพราะนั่นการฝึกเพียงวันเดียวก็เท่ากับการฝึกทั้งเดือนในช่วงเวลาที่ผ่านมา
เมื่อถึงตอนเย็น ร่างแยกเงาทั้งสองก็กลับบ้านและสลายตัวเอง เขาได้รับความรู้และประสบการณ์ทั้งหมดของร่างแยกนั้น แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจมันแล้ว และเริ่มมุ่งเน้นไปที่การฝึกอย่างอื่น... เขาจึงใช้คาถาแยกเงาอีกครั้ง คราวนี้เขาเริ่มใช้ให้มันฝึกแบบเดียวกับที่เขากำลังทำอยู่ ทำให้ระดับของมันเริ่มเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แสดงว่าร่างแยกเงาของเขากำลังสูญเสียจักระน้อยลงเรื่อยๆและร่างแยกเงาของเขาก็มีความทนทานมากขึ้น และเมื่อถึงเวลากลางคืนเขาก็สามารถสร้างร่างแยกเงาได้ถึง4ร่าง
