ตอนที่ 117 เจตจำนงกระบี่ห่าวหราน(ตอนฟรีปีใหม่)
ดวงตาของเฉินชิงหลวนจริงจังมาก
เฉินชิงหลวนบ่มเพาะกระบี่มาตั้งแต่เด็กและไม่เคยทำอะไรไม่เหมาะสม
แต่ครั้งนี้ หลังกลับเมืองหลวงเว่ยหยาง นางกับซูสือไปหอเฟิงชุนทันทีแและเรื่องก็ยังกระจายไปทั่วเมืองหลวง
ทุกคนคาดเดาถึงความสัมพันธ์ของทั้งสอง
แม้ซูสือจะช่วยเหลือตระกูลเฉินไว้เยอะ ชื่อเสียงของลูกสาวเขาก็สำคัญ
เฉินชิงหลวนอธิบาย"มันเป็นฮัวหมานโหลวที่ยืนกรานจะลากซูสือไป ข้าเลยตามไปเอง ข้าดื่มไปแค่นิดเดียวเท่านั้น"
"มันเป็นเจ้าเด็กนั่นเองเรอะ"
สีหน้าของเฉินชิงหลวนเปลี่ยนไป"ข้ารู้ว่าซูเซิ่งจื่อสูงส่ง ท่านจะไปยังสถานที่ไม่เหมาะสมเช่นนั้นได้อย่างไร?"
เฉินชิงหลวนกุมหน้าผาก
ความเร็วของการเปลี่ยนสีหน้านี้สูงเกินไป
"ซูเซิ่งจื่อไม่เพียงจะช่วยเหลือข้า แต่ครั้งนี้ยังช่วยชีวิตของลูกสาวข้าในเมืองหวงหยวน ตระกูลเฉินจะไม่มีวันลืมบุญคุณนี้!"
เฉินชิงหลวนพูด และลุกขึ้นก้มหัว
ซูสือตัวแข็ง
อีกฝ่ายคือขุนนางชั้นหนึ่งในวังหลวง รวมถึงเป็นปรมาจารย์แห่งวิถีกระบี่ ไม่คิดเลยว่าอีกฝ่ายจะแสดงท่าทีเช่นนี้
"ประมุขเฉินก็พูดเกินไป มันแค่เรื่องเล็กน้อย แถม ชิงหลวนก็เคยช่วยข้าเช่นกัน"
"เรื่องเล็กน้อย?"
เฉินชิงหลวนหัวเราะแห้ง"ข้าเห็นกับตาข้าถึงฉากคล้ายหายนะนั่น ถ้ามันไม่ใช่เพราะซูเซิ่งจื่อช่วยเหลือ เกรงว่าลูกสาวของข้าคงตายไปแล้ว เหมือนกับผู้คนในเมือง"
หลังได้ยินคำอธิบายของอีกฝ่าย ซูสือก็พลันตระหนัก
มันกลายเป็นว่าฝ่าบาทได้ยอมรับความดีความชอบของเขาเพราะหวังเหมา หยูเจ๋อ เฉินหวังฉวนและซือคงหลานเยวี่ย
ไม่งั้น ชื่อของเขาในฐานะวีรบุุรุษอาจโดนกลับฝัง
"ซือคงหลานเยวี่ยช่วยข้าจริงๆ...น่าจะเพราะความพยายามของชิงเฉิง"
ซูสือแอบคิดในใจ
ตอนนี้ เฉินหวังฉวนพูด"เพื่อขอบคุณความเมตตาของซูเซิ่งจื่อ ข้าจึงเตรียมของขวัญไว้ด้วย"
ซูสือส่ายหัว"ความเต็มใจของประมุขเฉินในการช่วยเหลือข้าทวงชื่อเสียงก็พอแล้ว"
แม้เขาจะไม่สนใจฉายาวีรบุรุษ
แต่นี่ก็ช่วยให้เขาได้รับแต้มโครงเรื่อง
"มันไม่เกี่ยวกัน"
เฉินหวังฉวนลุก"ซูเซิ่งจื่อ โปรดมากับข้า"
ซูสือไม่อาจปฏิเสธได้อีก เขาลุกขึ้นและตามออกโถงไป
เขาเดินผ่านจวนสกุลเฉินไปจนถึงสวนข้างหลัง ผู้คนรอบๆต่างมองมาด้วยสายตาอยากรู้
เขามาถึงสระน้ำ
สระน้ำใหญ่มากจนเต็มแทบทั้งสวน และน้ำก็ใสจนเห็นถึงก้น ที่ปลาแหวกว่าย
เฉินหวังฉวนยกฝ่ามือ ปราณกระบี่ไหววูบในฝ่ามือเขาและแทงลงไปในสระ
อากาศผันผวนเหมือนคลื่น
สระน้ำด้านหน้าเขาพลันเปลี่ยนไป
มันเห็นกระบี่แหลมนับไม่ถ้วนพุ่งขึ้นจากใต้สระ และปลาที่แหวกว่ายจริงๆแล้วก็คือปราณกระบี่บริสุทธิ์!
"นี่คือสระกระบี่ ซึ่งสะสมพลังของตระกูลเฉินไว้จากรุ่นสู่รุ่น"
"มันสามารถขัดเกลาร่างกายและเส้นชีพจร รวมถึงทำให้ปราณกระบี่บริสุทธิ์ขึ้น"
เฉินหวังฉวนพูด"ข้าเห็นว่าซูเซิ่งจื่อเองก็เรียนรู้เต๋ากระบี่ สระกระบี่นี้ควรจะช่วยเหลือท่านได้ไม่มากก็น้อย"(ดาบหรือกระบี่ก็เหมือนกัน ผมแค่เรียกให้ดูแตกต่าง เพราะของพระเอกมันเล่มใหญ่ ไม่ใช่กระบี่บาง)
ซูสือมอง
เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะใช้สิ่งนี้เป็นของขวัญขอบคุณ
เขาคุ้นเคยกับโครงเรื่องและรู้ดีถึงพลังของสระกระบี่ตระกูลเฉิน
มันเต็มไปด้วยเจตจำนงกระบี่ของมหาจักรพรรดิ!
ซูสือพูดอย่างอยากรู้"ประมุขเฉินช่วยข้าในการบ่มเพาะ ไม่กลัวว่าจะทำให้เกิดการพูดจาลับหลังหรือ?"
มันคือเจตจำนงกระบี่ของจักรพรรดิ!
เฉินหวังฉวนดูไม่แยแส"ข้ารู้แค่ว่าซูเซิ่งจื่อคือผู้มีพระคุณของตระกูลเฉิน สำหรับสถานะของท่าน นั่นคือสิ่งที่ฝ่าบาทต้องกังวลเอง'
ซูสือยิ้ม
ประมุขเฉินผู้นี้มีนิสัยสบายๆ อีกฝ่ายพูดเช่นนี้แล้ว เขาจึงไม่คิดมากความอีกและกระโดดลงไปตรงๆ
บูม!
คลื่นก่อตัวจากน้ำสงบ และปราณกระบี่ไร้สิ้นสุดก็โถมใส่เขา
ความเจ็บปวดรุนแรงทิ่มแทงหัวใจและกระดูกของเขา!
เฉินหวังฉวนยิ้ม"ข้าลืมบอกท่านว่ากระบวนการนั้นเจ็บปวดมาก แต่ยิ่งท่านทนได้นาน มันยิ่งดี"
และซูสือก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรอีก
ปราณกระบี่แผดเผาเข้าตัวเขา พลุ่งพล่านและตัดเส้นชีพจรของเขา ขัดเกลาเลือดลมของเขา
ย้อนกลับไปตอนเขาบ่มเพาะเคล็ดผสานเก้าวัฏจักรแห่งฟ้าดิน เขาใช้ไฟสวรรค์ฟ้าครามเพื่อขัดเกลาตัวเอง และกายเนื้อก็แข็งแกร่งเกินกว่าผู้บ่มเพาะกระบี่ในอาณาจักรเดียวกัน
แต่ต่อหน้าปราณกระบี่รุนแรงนี้ มันแทบจะทำลายร่างกายเขาทันที!
ความเจ็บปวดรุนแรงทำให้เขาไม่สามารถคิดอะไรได้ ได้แต่ปล่อยให้ปราณกระบี่พุ่งไปทั่วตัวเขา
ร่างกายของเขาฉีกขาด
เส้นชีพจรขาดสะบั้นและสร้างขึ้นใหม่ด้วยปราณกระบี่ การทำลายและฟื้นฟูใหม่อย่างต่อเนื่องทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น เส้นเอ็นกับกระดูกของเขาใสเหมือนหยก!
ในเวลาเดียวกัน พระสูตรสวรรค์ก็ทำงานเอง ระบบส่งเสียงเตือนไม่หยุด
[กำลังดูดซับปรารกระบี่ห่าวหราน...]
ครึ่งชั่วโมงให้หลัง
คิ้วของเฉินหวังฉวนขมวด"ยังไม่จบอีก?"
ความเจ็บปวดนี้เป็นสิ่งที่เขารู้จักดีกว่าใคร
ครั้งแรกที่เขาเข้าสระกระบี่ เขาทนได้แค่หนึ่งก้านธูปเท่านั้น
เฉินชิงลหวนกังวล"มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?"
"พ่อไม่คิดเช่นนั้นนะ"
เฉินหวังฉวนไม่มั่นใจถึงการตัดสินใจของเขาเล็กน้อย
หลังลังเลสักพัก เขาก็ตัดสินใจลากซูสือออกมา
ตอนที่เขากำลังเตรียมตัวกระโดด
เขาก็เห็นว่าน้ำของสระดูเหมือนจะถูกกวนด้วยมือที่มองไม่เห็น และเสาน้ำสูงครึ่งเมตรก็พุ่งขึ้น!
ที่ด้านบนเสาน้ำ ร่างหนึ่งก้าวเหยียบคลื่นและลอยในอากาศ!
ชุดสีขาวของซูสือพริ้วสะบัด ปราณของเขาพลุ่งพล่าน ทั้งตัวเหมือนรกะบี่แหลมที่พุ่งขึ้นฟ้า!
เฉินหวังฉวนตัวแข็ง"นี่..."
ดวงตาของซูสือปิดสนิท
ปราณกระบี่ในเส้นชีพจรของเขาเหมือนแม่น้ำที่ไหลเร็ว สะสมในตันเถียนไม่หยุด
ปราณกระบี่ยิ่งขยายขึ้นภายในตัวเขา เขาทำได้แค่หมุนเวียนเคล็ดผสานเก้าวัฏจักรฟ้าดินเพื่อฝืนสะกดมนั
แต่ปราณกระบี่ดูเหมือนจะไร้สิ้นสุด!
"ไม่ ข้าไม่สามารถทนได้อีก"
ถ้าเขายังปล่อยไปแบบนี้ เขาจะระเบิด!
ซูสือก้มตัวและกุมมือซ้าย ขณะที่มือขวาค่อยๆวางไว้ด้านหน้ามือซ้าย
เสียงกระซิบดังก้องในอากาศ
กระบี่ยาวนับไม่ถ้วนใต้สระดูเหมือนจะสัมผัสได้และสั่น
ซูสือลืมตาและลูกตาของเขาก็หายไป แทนที่ด้วยแสงสีเงิน!
ชิ้ง!
เกิดเสียงแหลม มือขวาของเขาสะบัดไปอย่างแรง!
บูม!
ปราณกระบี่พุ่งไปเหมือนพายุ
ฟ้าดินหม่นแสง มันเห็นได้เพียงปราณกระบี่เจิดจ้า!
ราวกับทางช้างเผือก ปราณกระบี่พุ่งขึ้นฟ้า ทำลายท้องฟ้าในรัศมีหมื่นลี้!
ในเวลาเดียวกัน กระบี่ยาวทั้งหมดในเมืองก็ส่งเสียงพร้อมกัน!
ด้วยการปลดปล่อยหนึ่งกระบี่ กระบี่ทั้งหมดก้มหัวให้!
หลังปลดปล่อยเจตจำนงกระบี่ในตัวเขา ซูสือก็ตกลงพื้น
"ประมุขเฉิน สระกระบี่นี้ทรงพลังมากจริงๆ"
พอมองสระกระบี่ที่ว่างเปล่า คิ้วของเฉินหวังฉวนก็ดีดขึ้น"ท่านเข้าใจเจตจำนงกระบี่ห่าวหรานจริงๆ?"
