ตอนที่ 102 ขาย! ขาย! ขาย! (อ่านฟรี)
แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ สายเลือดแห่งมังกร
ตอนที่ 102 ขาย! ขาย! ขาย!
แม็กนัสไม่รู้สึกอะไรหลังจากดื่มยานี้และหวังว่ามันจะได้ผล
"ถ้าน้ำยานี้ใช้ไม่ได้ ฉันจะยกให้เซฟเป็นนักปรุงยาที่เก่งที่สุด ไม่ใช่นาย”
แม็กนัสเกรียนใส่รักนาร์
รักนาร์ยักไหล่ "ฉันก็หวังว่าโชคของนายในวันนี้จะไม่เลวร้ายจนแม้แต่น้ำยานำโชคนี่ก็ช่วยนายไม่ได้”
“อย่าโทษพระเจ้าถ้าน้ำยานี้มันห่วย” แม็กนัสเถียง
“นายคงตายไปแล้วถ้าน้ำยานี้ไม่ดีจริงอ่ะ” รักนาร์ตอบพร้อมกับปิดปากแม็กนัส
"รายการต่อไปของเราคือรถอีกคัน เฟอร์รารี่ 275 GTB/C สเปเชี่ยล ปี 1964 มีแค่ 3 คันในโลกครับ สนนราคาเริ่มต้นสำหรับรถขันนี้อยู่ที่ 4 แสนดอลลาร์ครับ"
ครั้งนี้แม็กนัสพร้อมแล้ว เขาวางแผนที่จะยืดครองการประมูลทั้งหมด
"แปดแสนแล้วนะครับ… ดูความงดงามนี้สิครับ โอกาสสุดท้ายที่จะได้มันมา แปดแสนครั้งที่ 1 แปดแสนครั้งที่ 2 แปดแสน…ครั้งที่ 3 ขายแล้วครับ"
โฆษกนำประมูลมีสีหน้าผิดหวัง
แต่ไม่มีใครรู้ว่ามีคนอยู่ในฝูงชนที่ต้องการประมูลด้วย แต่แผ่นประมูลของเขาหล่นอยู่ใต้ที่นั่งของเขา พอเขาจะหยิบมันขึ้นมามันก็ถูกขายไปแล้ว
ในขณะเดียวกัน แม็กนัสกำลังส่งเสียงเฮฮาอยู่ในกล่อง เขาจับไหล่ของรักนาร์โยกตัวไปทางซ้ายและขวา "ว๊ะฮ่าฮ่าฮ่า... น้ำยานายได้ผล"
รักนาร์รู้สึกภาคภูมิใจพองอกโต "แน่นอนเด้ วันหนึ่งฉันจะถูกขนานนามว่าเจ้าชายแห่งการปรุงยา"
“ไม่หรอก MasterChef แห่งการปรุงยา ยังดูดีซะกว่า” แม็กนัสเกรียนใส่ทำเอารักนาร์ หน้าบูดทันที
"ปุ๊ด..." ด้านหลังพวกเขา เกรซเริ่มหัวเราะหลังจากได้ยินการสนทนาปัญญานิ่มของพวกเขา ในสายตาของเธอรักนาร์เป็นเหมือนพี่น้องที่แม็กนัสไม่เคยมี
“อย่าแกล้งเขาสิจ๊ะแม็ก เธอทั้งคู่คือเจ้าหญิงสำหรับแม่กับอดัมนะจ๊ะ” เธอพูดติดตลก
รักนาร์เงยหน้ามองแม็กนัสอย่างภาคภูมิใจ "หึ เห็นไหมว่าฉันเองก็เป็นเจ้ายิ-... เดี๋ยวนะ!"
“แม่ฮะ เลิกเรียกผมว่าเจ้าหญิงได้แล้ว ฉันแก่เกินไปแล้วนะ” แม็กนัสท้วง
เกรซมองเขาอย่างไร้เดียงสา "แต่... ลูกเคยสนุกกับการแต่งตัวเป็นเจ้าหญิงตอนเด็กๆ ไม่ใช่หรอจ๊ะ"
“นั่นเพราะผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ทำอะไรกับผมอ่ะ” แม็กนัสกล่าว
"ฮ่าฮ่าฮ่า… คุณน้าเกรซฮะ น้าต้องโชว์รูปเขาตอนเด็กให้ผมดูด้วยฮะ” รักนาร์ร้องขอพลางเหล่มองแม็กนัสอย่างมีเลศนัยในขณะที่พูดเสริม
"นายพึงระวังความรักเงินตราของนายให้ดีเถอะ จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผู้คนเริ่มเรียกนายว่าเจ้าชายแห่งนักต้มตุ๋นน่ะหือ? หรือหนักกว่านั้นก็ ราชานักต้มตุ๋น"
หลังจากนั้นแม็กนัสก็ซื้อรถอีกคัน มันคือรถ อัลฟ่า โรมิโอ 8C 2900B ลุนโก้ สไปเดอร์ ปี 1939 คันงาม ในอนาคตเขาจะใช้คันนี้เป็นราชรถส่วนตัวของเขา
สรุปแม็กนัสใช้เงินไปกว่า 3 ล้านดอลลาร์ เขาคาดหวังว่าในอนาคตจะได้ผลตอบแทนอย่างน้อย 30 เท่าจากเจ้ารถสามคันนี้โดยรวมแล้วนี่ถือเป็นข้อตกลงที่ดีใช้ได้
หลังจากนั้นก็มีการประมูลอีกสองสามรายการ เหรียญจากศตวรรษที่ 10 ถูกซื้อโดยใครบางคนในราคา 50,000 ดอลลาร์ แม็กนัสหัวเราะตลอดเวลาเพราะเขามีมันเต็มห้องนิรภัยไปหมด
ในไม่ช้าการประมูลก็ใกล้จบและถึงเวลาของอาหารจานหลัก พวกเศรษฐีหลายคนมาเพื่อซื้อมันหรือแค่ชื่นชมมัน
แม้ว่าตอนนี้โฆษกนำประมูลจะดูเพลียๆ แต่จู่ๆ ก็ดูมีพลังขึ้นมาทันที เจ้าของงานประมูลอาเหม็ดเดินขึ้นมาบนเวทีด้วยตัวเองพร้อมกับเพชรบนรถเข็น มันถูกคลุมด้วยผ้าไหมสีทองดูหรูหรา
"มาถึงของประมูลชิ้นสุดท้ายของวันนี้แล้วนะครับ เพชรสีน้ำเงินเพียงหนึ่งเดียวในโลก ใหญ่ที่สุด กระจ่างใสที่สุด สำหรับเพชรเม็ดงามนี้ แค่คำบรรยายคงไม่พอ" เขายกผ้าคลุมผ้าไหมขึ้นอวดความงามของมัน
"สนนราคาเริ่มต้นที่เจ็ดสิบล้านดอลลาร์ครับ" โฆษกนำประมูลประกาศ
แม็กนัสรู้สึกประหม่าเล็กน้อยแม้ว่าเขาจะมีเพชรเม็ดใหญ่และมีค่ามากกว่าเต็มห้องนิรภัยก็ตาม ถึงจะเป็นเพียงแค่ความการคาดเดาไม่ได้พิสูจน์โดยเอาของมาประมูลก็เถอะแต่ก็ทำให้เขาประหม่าและตื่นเต้นพอตัวแหละ
~ นี่คือสิ่งที่พวกผีพนันรู้สึกงั้นหรอ ~ เขาสงสัยและจดจ่อ
การเสนอราคาประมูลส่วนใหญ่ล้วนมาจากกล่องวีไอพี
"100 ล้าน"
"200 ล้าน"
"300 ล้าน"
มีคนไม่กี่คนในโลกที่มีเงินขนาดนี้ แม็กนัสคาดการณ์ไว้สูงสุดที่ 250 ล้าน แต่ตอนนี้มันไปไกลกว่าที่คิดแล้ว เขามีดี๊ด๊าสุดๆ แล้วในตอนนี้ผู้ร่วมงานประมูลทั้งหลายต่างตื่นเต้นกันไปหมด พวกเขาต่างยอมจำนนแล้ว
แต่จากนั้นจากห้องกล่องวีไอพีอีกห้อง ก็เสนอราคาใหม่มา
"350 ล้าน..."
ดวงตาของแม็กนัสเบิกกว้าง เพชรเม็ดนี้ไม่ได้มีค่ามากขนาดนั้นซะหน่อย บางทีหากเป็นเพชรสีแดงเขาคงพอจะเข้าใจได้ แต่สำหรับเพชรเม็ดนี้ เขาสงสัยว่านี่เป็นผลจากน้ำยานำโชคหรืออะไรกันแน่
แต่บางทีมันอาจจะเป็นส่วนผสมของทั้งสองอย่าง แม็กนัสไม่รู้ว่าอาเหม็ดแอบส่งข่าวไปถึงพระเจ้าชาห์ โมฮัมหมัด เรซา ปาห์ลาวี กษัตริย์แห่งอิหร่าน
ตอนนี้ซาอุดีอาระเบียและอิหร่านไม่ถูกกัน ทั้งสองชาติเกลียดขี้หน้ากัน
ดังนั้น เมื่อพวกเขามีโอกาสเป็นเจ้าของเพชรล้ำค่าเช่นนี้เพียงชาติเดียว แน่นอนว่าพวกเขาไม่ยอมให้พวกซาอุฯ ได้เพชรไปแน่
ตอนนี้จึงเป็นจึงเป็นการขับเขี้ยวกันระหว่างทั้งสองประเทศเพื่อครอบครองเพชร ทีนี้เลยมีเพียงแม็กนัสแค่เท่านั้นที่ได้กำไรไปเต็มๆ
"400 ล้าน..." ชาวอิหร่านเสนอราคา
ต้องการที่จะยุติมัน ชาวซาอุฯ เสนอราคาอย่างบ้าคลั่ง "500 ล้าน..."
ชาห์แห่งอิหร่านไม่ได้เสนอราคาเพิ่มเติม พระองค์อาจมีเงินมากมาย แต่คงไม่ลงกับเรื่องนี้จนหมด นอกจากนี้ พระองค์กำลังผจญกับการปฏิวัติต่อต้านพระองค์ในประเทศของพระองค์ เลยจำเป็นต้องมีสติสักหน่อยเกี่ยวกับการใช้จ่ายของเขา
"ห้าร้อยล้านครั้งที่หนึ่ง!"
“ห้าร้อยล้านครั้งที่สอง!”
"ห้าร้อยล้านครั้งที่สาม!... *ปั้ง ปั้ง* ขาย! ขาย! ขายแล้วคร้าบ!"
ในที่สุดกษัตริย์แห่งซาอุดีอาระเบียก็ชนะการประมูลเพชรสีน้ำเงิน
แม็กนัสรู้สึกมึนงง "พวกเขาหาเงินเยอะแยะมากมายจากที่ไหนกันนะ"
"เงินทั้งหมดมาจากน้ำมันครับ" เท็ดพูดจากที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ เขา
"อืม ก็บ้าดีที่โลกให้ของขวัญกับแค่บางประเทศในขณะที่ทำลายประเทศที่เหลือโดยไม่มอบทรัพยากรและสร้างความแห้งแล้งอย่างต่อเนื่อง" แม็กนัสพึมพำ
"โลกก็ถูกสร้างขึ้นมาให้อย่างนั้นแหละ ลูกรัก ลูกไม่สามารถทำอะไรได้หรอกนะจ๊ะ" เกรซลูบหัวจากที่นั่งด้านหลัง
“อืม อาจจะยังไม่ใช่ตอนนี้ฮะ แต่สักวันหนึ่ง ผมจะสามารถทำอะไรบางอย่างกับมันได้อย่างแน่นอนฮะ” แม็กนัสตอบอย่างมั่นใจ
หลังจากงานประมูล ก็มีงานเลี้ยงใหญ่สำหรับปีใหม่ และด้วยความสัตย์จริง แม็กนัสอยากจะสนุกกับครอบครัวของเขาเพราะเขาจะต้องกลับไปฮอกวอตส์ในอีกไม่กี่วัน จึงพากันไปที่สนามหญ้านอกอาคาร มันถูกตกแต่งอย่างสวยงามและมีอาหารมากมายอยู่ล้อมรอบ รักนาร์และแม็กนัสต่างก็วิ่งเริงร่าไปที่บูธอาหารต่างๆ
การกินหลังจากทำเงินไปได้เกือบ 500 ล้านดอลลาร์ทำให้อาหารอร่อยและน่าพอใจยิ่งขึ้น แม็กนัสกับรักนาร์อยู่ตกอยู่ในห้วงการกินชาวัรมา(*)แสนอร่อย
“พระเจ้า ฉันไม่เคยกินอะไรเผ็ดขนาดนี้มาก่อนเลย มันอร่อยจริงๆ” รักนาร์ ชื่นชมรสชาติอาหาร
แม็กนัสพยักหน้าพร้อมกับยัดอาหารเข้าปาก "ช่าย... ฉันว่าจะซื้อหนังสือเกี่ยวกับอาหารของชาวซาอุดิอาระเบียให้แอ๊บกับจอร์จฝึกทำกัน ทีนี้เราจะได้กินของอร่อยนี่เมื่อไหร่ก็ได้”
“คุณควรบอกคุณยายมาร์ธานะ ฉันว่าเธอดูเหมือนจะรู้ทุกอย่างและชอบทำอาหารให้เราแหละ” รักนาร์แนะนำ
ดวงตาของแม็กนัสเป็นประกาย "เป็นความคิดที่แจ่มแมวไปเลยพวก อ่า ฉันจะซัดโฮกอีกสักรอบ"
แม็กนัสมุ่งหน้าไปยังบูธอาหารอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ตอนที่เขาไปถึงที่นั่น เขาก็ได้รับการเชิญจากใครบางคน ชายผู้นี้อยู่ในชุดพื้นเมืองของชาวซาอุดีอาระเบียและมีใบหน้าที่เกลี้ยงเกลาเกลี้ยงเกลา จากนั้นดวงตาของแม็กนัสก็จับจ้องไปที่นาฬิกา Rolex สีทองบนข้อมือของเขา ดูเหมือนมันจะทำจากทองคำเนื้อดีนะเขาก็รู้ดี เพราะเขาไม่มีวันผิดพลาดจำพวกเรื่องทองคำหรอก
"มันเป็นเพชรที่น้ำงามมากเลยครับ ฯพณฯ ท่าน" ชายคนนั้นทักทายเขา
แม็กนัสอ้าปากเล็กน้อยด้วยความตกใจที่มีคนรู้ตัวตนของเขา ไม่ใช่แค่เพราะว่าเขาเป็นผู้ขายเพชร แต่เขาว่าเขาซ่อนตัวได้อย่างยอดเยี่ยม
“ขอบคุณครับ เอ่อ คุณ...?”
"อา ให้อภัยมารยาทของกระผมด้วยครับ กระผมคือเจ้าชายอับดุลลาห์ บิน ไฟซาล อัล ซาอุด โอรสองค์โตแห่งกษัตริย์ ผู้ว่าการเฮจาซ รัฐมนตรีกระทรวงสาธารณสุข และรัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย" เจ้าชายอับดุลลาห์แนะนำตัวเอง
"ช่างมีหลายชื่อหลายตำแหน่งนะครับ ถ้าอย่างนั้นคุณคงเป็นคนที่มีอำนาจในประเทศนี้สินะ เด็กน้อยผู้นี้ทำอะไรให้ดึงดูดความสนใจของคุณหรอครับ?” แม็กนัสถามกลับอย่างตรงไปตรงมา
เจ้าชายหัวเราะ "ฮ่าฮ่า กระผมยังมีตำแหน่งน้อยกว่า ฯพณฯ ท่าน เสียอีกครับ นอกจากนี้ ท่านยังเป็นที่ดึงดูดความสนใจของผู้มีอำนาจมากมายที่นี่ ราชาผู้ทรงพลังโดยตรงจากสายเลือดเก่าแก่อันยาวนานและยังเป็นพ่อมดผู้ทรงพลังจากสายเลือดโบราณที่เป็นหนึ่งในพ่อมดที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์ คุณมีค่าเท่ากับเพชรสีน้ำเงินจำนวนนับไม่ถ้วนที่เพิ่งถูกขายไป"
แม็กนัสผงะ ~นี่เขาก็เป็นพ่อมดด้วยงั้นเหรอ~ เขาสงสัย
แต่เจ้าชายตรัสต่อไปว่า "กระผมทราบว่าท่านคิดสิ่งใดอยู่ ให้กระผมอธิบาย ท่านทรงเห็นไหมว่าไม่มีอะไรที่เหมือนกับกระทรวงเวทมนตร์ในประเทศนี้เลย ราชวงศ์เป็นผู้ควบคุมทุกอย่าง แม้ว่าเราจะไม่ใช่พ่อมดก็ตาม แต่เราใช้พ่อมดมากมายในหมู่พวกเรา พวกเขาเป็นส่วนสำคัญในการบริหารประเทศนี้ เมื่อคุณมาถึงประเทศ เราก็ทราบเรื่องนี้โดยทันที”
แม็กนัสชอบจริงๆ คนคุยง่าย "แล้วพวกคุณไม่มีปัญหาพวกเลือดบริสุทธิ์บ้างเหรอครับ"
"... เราก็พอมีแต่พวกเราทำอะไรไม่ได้มากนัก แล้วพวกเขามีมากพอที่จะคุกคามเรา เพราะพวกเขาส่วนใหญ่เป็นตระกูลเก่าแก่ที่ต้องการครองบัลลังก์ นั่นคือหนึ่งในเหตุผลที่เราจ้างพ่อมดจำนวนมาก เนื่องจากพวกเขาสร้างเครือข่ายความปลอดภัยรอบตัวเรา" เจ้าชายอับดุลลาห์อธิบาย
แม็กนัสพยักหน้า "อืม มันคงเป็นปัญหาระดับโลก ผมอยากเห็นวันที่เหล่าผู้วิเศษและพวกผู้ที่ไม่ใช่ผู้วิเศษสามารถเข้ากันได้อย่างแท้จริง"
“ครอบครัวของกระผมเองก็หวังเช่นกัน เพราะไม่เกิดประโยชน์ใดๆ แก่ใครเลย มีแต่จะทำให้พวกเราอ่อนแอลง อันที่จริง กระผมมาเพื่อเชิญท่าน พระราชาต้องการพบท่านในฐานะกษัตริย์พระสหายที่เคารพ” เจ้าชายเสนอ
แม็กนัสมองไปรอบๆ ตัวเขา จากนั้นเขาก็เห็นรักนาร์มองมาทางเขาด้วยสายตาสงสัย แม็กนัสพยักหน้าให้เขา รักนาร์เข้าใจความหมายทันทีและเรียกหาเท็ด พวกเขาจะคอยจับตาดูแม็กนัสและสภาพโดยของเขา
แม็กนัสเพิ่มความระมัดระวังทันทีตั้งแต่เขารู้ว่ามีพ่อมดอยู่รอบตัวเขา
จากนั้นเขาก็มองไปที่เจ้าชาย "แน่นอน ไปพบพระองค์กันเถอะ ผมหวังว่าพระองค์จะไม่ใช่ทรงแข็งกระด้าง"
"ฮ่าฮ่า... เปล่าเลยครับ พระองค์ทรงดีใจที่ได้พบฯพณฯจริงๆ พูดตามตรง พระองค์เคยตรัสว่าอยากจะให้ ฯพณฯ ดูอะไรบางอย่าง แต่กระผมก็ไม่ทราบว่าคืออะไร" เจ้าชายมีท่าทีสับสนและนั่นทำให้แม็กนัสตื่นตัวยิ่งกว่าเดิม
[ผู้แปล: ตอนนี้บทคุยกับเจ้าชายค่อนข้างแปลยากครับ ผมไม่รู้เขาใช้ศัพท์คุยกันยังไง ใครทราบช่วยคอมเม้นท์บอกทีนะครับ เผื่อจะได้แก้ไข]
_____________________________
(*)ชาวัรมา ก็พวกเคบับหรือกะบับที่บ้านเราคุ้นเคยนั่นแหละครับ
เฟอร์รารี่ 275 GTB/C ปี 1964
อัลฟ่า โรมิโอ 8C 2900B ลุนโก้ สไปเดอร์ ปี 1939
