ตอนที่ 5 แหย่สิงโต

ตอนที่ 5 แหย่ถ้ำสิงโต

(ชื่อ : เห็ดระเบิด)

(เผ่าพันธุ์ : พืช)

(ระดับ : ระดับ 2(0/25))

(ความแข็งแกร่ง : 0)

(ร่างกาย : 10)

(ความว่องไว : 0)

(วิญญาณ : 22)

(สกิล : สปอร์ระเบิด (โยนสปอร์ขนาดเล็กลอยไปในอากาศให้ติดกับศัตรูแล้วเกิดระเบิดอย่างรุนแรง))

(หมายเหตุ : เห็ดขนาดเล็กเป็นมิตรกับมนุษย์และสัตว์สามารถใช้ทำอาหารได้)

……

ดวงดี นี้มันเขาใช้ดวงทั้งหมดในชีวิตไปแล้ว

สปอร์ระเบิด?

นี้มันทหารอะไรกัน

หลิน ยู ไม่สามารถบ่นอะไรได้กับกองกำลังที่เขาได้อัญเชิญมา

ตั้งแต่เจ้าต้นหญ้าน้อยไปจนถึงเห็ดระเบิด นี้มันระบบอะไรกัน

อย่างไรก็ตาม เจ้าเห็ดนี้ไม่เลวเลย แม้ว่ามันจะไม่สามารถโจมตีปกติและเคลื่อนที่ได้ แต่สกิลของมันก็ดีใช้ได้ทีเดียว

ถ้าเขาใช้ความสามารถกลายพันธ์เป็นทหารประเภทอื่น ทหารกลายพันธุ์ที่ออกมาจะได้รับความสามารถนี้ด้วยเช่นกัน ไม่ใช่ว่าแส้ที่แหวี่ยงออกไปจะมีหนามด้วยหรอ

แค่นึกถึงภาพนั้นก็ทำให้เขารู้สึกขนลุกแล้ว

น่าเสียดายที่ตอนนี้พลังเวทย์ของเขาหมด ทำให้ไม่สามารถกลายพันธุ๋ได้ในตอนนี้

เขาเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า แล้วเห็นฟ้าที่ดำมืดลง หลิน ยู เลยล้มเลิกความคิดที่จะออกไปข้างนอก วันนี้เขายุ่งมาทั้งวันทำให้หิวเป็นอย่างมาก

เขาเก็บคริสตัสเปลวเพลิงที่พบในราชสีห์ขนเพลิงที่เก็บแล้ว เริ่มตรวจสอบข่าวที่ชอบแชทขณะย่างเนื้อ

“พี่น้อง สถานการณ์ตอนนี้ของพวกนายเป็นไงกันบ้าง?”

“ในตอนนี้ฉันลำบากเล็กน้อย แต่ตอนนี้ฉันยกระดับอาณาเขตขึ้นมาเป็นระดับ 2 ได้แล้ว”

“เร็วมาก ! ของผมยังเหลือพลังเวทย์อีกตั้ง 4 แต้ม กว่าจะอัพได้ เจ้ามอนสเตอร์พวกนั้นมันฆ่ายากจริงๆ”

“อย่าพูดถึงเรื่องนี้ ตอนที่ฉันออกไปวันนี้ ฉันเจอกับมอนสเตอร์ระดับ 2 ฉันเกือบแย่แล้ว ดีที่หนีกลับเข้าอาณาเขตมาก่อน”

“นายหน่ะยังดี กองกำลังเริ่มต้นผมของฉันมันขยะสิ้นดี ไม่สามารถจัดการแม้กับมอนสเตอร์ระดับ 1 ได้ด้วยซ้ำ ฉันยังไม่มีอาหารกับเสื้อผ้าเลย ฉันจะผ่านคืนนี้ไปยังไงเนี้ย”

“ใช่ มันแย่มาก....”

หลายเรื่องราวผ่านไป แต่ละคนก็มีความลำบากของตัวเอง บางคนยังแก้ปัญหาเรื่องที่พักและอาหารไม่ได้

ในทางตรงกันข้าม ทางฝั่งของ หลิน ยู นั้นดีขึ้นมาก

ไม่เพียงแก้ปัญหาเรื่องอาหารและเสื้อผ้าได้ แต่เขายังสามารถยกระดับอาณาเขตขึ้นเป็นระดับ 2 ได้

“ว่าแต่ มีใครในพวกนายสู่มได้ดินแดนเทวดากับปิศาจไหม ฉันได้ยินมาว่า 2 ดินแดนนี้แข็งแกร่งสุดๆ”

ขณะนั้นมีคนส่งข้อความแชทมา

นั้นคือสิ่งที่ หลิน ยูเป็น กังวลที่สุดนั้นคือ ประเภทของดินแดน!

จากข่าวที่เขาได้รวบรวมมาในวันนี้ เขาได้เข้าใจถึงประเภทของกองกำลังพื้นฐานในโลกนี้ แบ่งออกได้เป็น 10 ประเภทคร่าวๆ

มนุษย์, คนเถื่อน, สัตว์ร้าย, แมลง, พืช, อันเดด, ธาตุ, จักรกล, เทวดา, ปิศาจ

สอดคล้องกับดินแดนทั้งสิบประเภท : ปราสาท, ชนเผ่า, รังสัตว์ร้าย, รังแมลง, ต้นไม้แห่งชีวิต, สุสาร, ดินแดนแห่งธาตุ, โรงงานจักรกล, ห้องโถงศักดิ๋สิทธิ์, ห้องโถงปิศาจ

ในหมู่พวกเขา เทวดากับปิศาจแข็งแกร่งที่สุด รองลงมาคือ เผ่าธาตุกับจักรกล

แน่นอนเมื่อบอกว่าเผ่าที่แข็งแกร่งที่สุดคือเทวดากับปิศาจ หลายคนก็เห็นด้วยในทันที

“ฉันไม่รู้เกี่ยวกับปิศาจหรอก แต่วันนี้ฉันเป็นคนคนๆหนึ่งที่มีเทวดาทูตสวรรค์สองคนอยู่ข้างเขา เขาฆ่าสัตว์ประหลาดระดับ 2 ในการโจมตีเดียว นี้มันบ้าไปแล้ว!”

“หะ! เขาโจมตีแรงขนาดนั้นเลยหรอ แล้วคุณรอดมาได้ยังไง?”

“ฉันรอดมาได้ยังไงหน่ะหรอ ในตอนนั้นฉันขี่เสือดาวระดับ 2 อยู่ ต่อให้เขาต้องการไล่ตามฉันก็สามารถหนีออกมาได้”

“บ้าชะมัด! นี้มันอย่างกับละครอินเดีย”

“ฉันละอิจฉาชะมัด อยากมีกองกำลังระดับ 2 กับเขาบ้าง”

“มีอะไรให้น่าอิจฉากัน ทหารระดับ 2 ต้องการค่าประสบการณ์เพียงเล็กน้อย การเพิ่มระดับของมันนั้นไม่ใช่เรื่องยาก แต่ที่ยากจริงๆคือระดับ 3 นายต้องฆ่ามอนสเตอร์ระดับเดียวกันถึงจะได้ค่าประสบการณ์”

“จริงๆ แล้วการฆ่า มอนสเตอร์ระดับต่ำนั้นได้ค่าประสบการณ์น้อยมาก พลังเวทย์ ก็ได้น้อยนิด ไม่รู้ว่าเมื่อไรถึงจะสามารถอัญเชิญทหารออกมาได้ทั้งหมด”

……

หนึ่งวันมานี้มันเพียงพอ สำหรับพวกเขาได้ในการสำรวจข้อมูลของโลกนี้

พวกเขาใช้ประโยชน์ในช่วงเวลากลางคืนเพื่อแบ่งปันข้อมูลกันในช่องแชท

หลิน ยู เฝ้าดูแชท กินอาหารและรวบรวมข้อมูลที่มีประโยชน์ทำให้เขาหลีกเลี่ยงความผิดพลาดในพัฒนา ในเวลาเดียวกันเขายังจดจำความแข็งแกร่งของเผ่าเทวดากับปิศาจไว้ในใจอีกด้วย

หากวันหนึ่งพวกเขาได้เจอกัน มันคงมีการต่อสู้ที่ดุเดือดเกิดขึ้น

นั้นคือเรื่องที่เกิดขึ้น

หลังจากกินบาบีคิวจนอิ่ม หลิน ยู ก็มาที่ด้านล่างของต้นไม้แห่งชีวิต ด้วยการเชื่อมโยงกับต้นไม้แห่งชีวิต เขาปลูกหวายและสานมันเป็นเปญง่ายๆ เพื่อเป็นที่นอนให้กับเขา

นี้เป็นคืนแรกหลังจากที่ หลิน ยู มายังโลกนี้

หลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวัน ใช้เวลาไม่นอนเขาก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

...............................

เช้าวันรุ่งขึ้น

หลิน ยู ตื่นแต่เช้า

ไม่ใช่ว่าเขาตื่นเร็ว แต่เพราะถูกรบกวนจากเสียงที่ดัง

เมื่อเขาลืมตาและมองออกไปที่ด้านนอก เขาพบว่าอาณาเขตถูกล้อมรอบด้วยราชสีห์ขนเพลิงหลายตัว พวกมันกำลังโจมตีใส่อาณาเขตเขาอย่างเมามัน

“นี้มันเกิดบ้าอะไรขึ้น”

ด้วยความตกใจ หลิน ยู กระโดดลงมาจะเปญนอนของเขา

เขานับสิงโตเพลิงที่อยู่นอก อาณาเขต พวกมันถึง 8 ตัว

เป็นไปได้ไหมว่าเขาไปแหย่ถ้ำสิงโตเข้าให้แล้ว

หรือเป็นเพราะราชสีห์ขนเพลิงตัวเมื่อวาน?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ หลิน ยู ก็อดมองไปที่เนื่อตากแห้งด้านข้างไม่ได้

ดูเหมือนว่าเพราะเนื้อและเลือดของราชสีห์ขนเพลิงนั้นทำให้ดึงดูดราชสีห์ขนเพลิงกลุ่มนี้มาหาเขา ความในการออกไปล่ามอนสเตอร์ของเขาหายไปในทันที

เมื่อวานราชสีห์ขนเพลิงตัวเดียว ทำให้เขาเกือบสูญเสียไปทั้งกองทัพ วันนี้มีราชสีห์ขนเพลิงมาหาเขาด้วยกันถึง 8 ตัว นี้มันคุ้มกันไหม?

เขากังวลว่ามันจะดักรอเขาอยู่ที่นี้ไปตลอด

“กร๊าซ  ซ ซ”

ในตอนนั้นเอง ราชสีห์ขนเพลิงที่อยู่ด้านนอกก็สังเกตเห็น หลิน ยู และพุ่งระแทกเข้าใส่รั้วอย่างรุนแรงดัง “ปัง!”

หญ้าเถาวัลย์และดอกเถาวัลย์ในอาณาเขตไม่ได้อยู่นิ่งเฉย พุ่งออกจากเขตรั้วและโจมตีราชสีห์ขนเพลิง แต่ทั้งหมดถูกเผาด้วเปลงเพลิง

มอนสเตอร์ระดับ 3 นี้ชนะทางเผ่าพืชของเขาอยากขาดลอย

มันจะเป็นการดีถ้าเราใช้ช่วงระยะเวลาปลอดภัยทำการซุ่มโจมตี แต่ถ้ามันยังไม่ได้ผลคงต้องลองหาทางอื่น

อ่ะ!

เขาไม่ได้ทหารประเภทใหม่อย่างนั้นเหรอ ?

ทันใดนั้น หลิน ยู ก็นึกถึงกองกำลังระดับ 2 ที่เพิ่งปลดล๊อกไปเมื่อวาน เห็ดระเบิด

เมื่อวานนี้ เนื่องจากพลังเวทย์ของเขาหมด เขาเลยไม่ได้กลายพันธุ์เจ้าเห็ดระเบิด แต่เมื่อคืนที่ผ่านมา มีมอนสเตอร์จำนวนมากออกมาหากินตอนกลางคืน ถูกพืชของเขาดักสังหารทำให้เขาได้รับพลังเวทย์มา 5 แต้ม

เขาไม่เสียเวลาเดินไปด้านข้าง เห็ดระเบิดและใช้ความสามารถกลายพันธุ๋ใส่มันโดยตรง

(เห็ดระเบิดระดับ 2 ต้องใช้มานา 5 แต้มในการกลายพันธุ์ คุณต้องการดำเนินการหรือไม่)

เสียงแจ้งเตือนดังขึ้น

เป้นไปตามที่ หลิน ยู คาด ไว้ปริมาณการใช้พลังเวทย์ในการกลายพันธุ๋ของกองทหารระดับ 2 สูงกว่าระดับ 1 ถึง 5 เท่า

“จัดการเลย!”

หลิน ยู พูดด้วยเสียงครึ่ม

ในวินาทีต่อมา เห็ดระเบิดถูกห่อหุ้มด้วยแสงและเติบโต ขึ้นเป็นพืชสูงครึ่งหนึ่งของเขาในพริบตา

(ชื่อ : ดอกเถาวัลย์)

(เผ่าพันธุ์ : พืช)

(ระดับ : ระดับ 2(0/25))

(ความแข็งแกร่ง : 19)

(ร่างกาย : 22)

(ความว่องไว : 8)

(วิญญาณ : 20)

(สกิล : สปอร์ระเบิด, แส้เถาวัลย์)

(หมายเหตุ : พืชระดับต่ำสุดที่มีความสามารถในการเคลื่อนไหว)

มันแตกต่างจากดอกเถาวัลย์ก่อนหน้านี้ ดอกเถาวัลย์นี้ ถูกปกคลุมด้วยสปอร์สีแดงจากการสืบทอดทักษะสปอร์ระเบิด พวกมันลอยอยู่ในอากาศรอบๆแส้เถาวัลย์

เมื่อเห็นเช่นนี้ หลิน ยู ก็สั่งให้มันโจมตีทันที

“หวืออ -”

เสียงระเบิดในอากาศดังขึ้น แส้เถาวัลย์พุ่งยาวไปไกล 10 กว่าเมตรโจมตีไปที่ราชสีห์ขนเพลิงที่อยู่ใกล้รั้วที่สุด