ตอนที่ 481 - ของขวัญที่ดีที่สุด

เย่ว์หวี่สามารถแยกแยะความรู้สึกของนางได้แล้ว และไม่ใส่ใจอะไรอีกต่อไป

เมื่อมีความเอาใจใส่ เย่ว์หวี่จึงเป็นผู้ช่วยเหลือที่สำคัญที่สุดของเย่ว์หยาง เมื่อเขาสร้างตุ๊กตาหุ่นรบชั้นศักดิ์สิทธิ์ หญิงงามอู๋เหินรับผิดชอบในการค้นคว้าวงเวทอักษรรูนใหญ่สามวงบนโลงทอง สัญชาตญาณบอกนางว่า ผลที่ได้รับจากการค้นคว้าจะมีส่วนช่วยเหลือเย่ว์หยางอย่างแน่นอน ขณะที่เจ้าเมืองโล่วฮัวเอาแต่ตกแต่งภูตจิ้งจอกหกหาง นางขาดความอดทนในการจัดลำดับปัญหาความคิด

ดังนั้นจึงทำให้เย่ว์หวี่ผู้ฉลาด ละเอียดและอ่อนโยนเป็นผู้ช่วยที่ดีที่สุดของเย่ว์หยาง

ระหว่างช่วงเวลาที่เย่ว์หยางค้นคว้าได้ไม่คืบหน้า นางมักจะปลอบโยนและให้กำลังใจเขาเสมอ

ภายในเวลาสองวันนี้ เย่ว์หยางตระเตรียมวัสดุทุกอย่างไว้พร้อมแล้ว

ก้าวแรกที่พวกเขาจำเป็นจะต้องทำคือ ทำความเข้าใจเกี่ยวกับโครงสร้างร่างกายของมนุษย์แก้วผลึก

มนุษย์แก้วผลึกแตกต่างจากมนุษย์ที่มีชีวิต พวกเขาไม่มีความแตกต่างกันในเรื่องเพศ พวกเขาเป็นพวกไม่มีเพศที่ถือกำเนิดจากแก้วผลึกและพึ่งพาพลังงานของแก้วผลึกเพื่อให้มีชีวิตรอด วัฏฏจักรชีวิตของพวกเขาแตกต่างจากวัฏฏจักรชีวิตของมนุษย์ที่มีเกิด แก่ เจ็บและตาย แต่ถึงกระนั้น พวกเขาก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งมีชีวิต เย่ว์หยางไม่อาจค้นพบวิธีที่พวกเขาควบคุมร่างกายของพวกเขาหลังจากที่ค้นคว้าเป็นเวลานาน ด้วยการมีร่างแก้วผลึกที่แข็งทนทาน มนุษย์ผลึกไม่น่าจะสามารถกระทำการซ้ำๆ เหมือนอย่างที่มนุษย์กระทำได้ แต่ระหว่างต่อสู้ พวกมันคล่องแคล่วว่องไวกว่ามนุษย์

หลังจากสังเกตเป็นเวลานาน เย่ว์หยางเห็นเบาะแสบางอย่าง ด้วยจักษุญาณทิพย์ของเขา แต่ไม่สามารถขุดลึกรายละเอียดเพิ่มเติมได้

เย่ว์หยางอยู่ในสภาพเหมือนกับจะรู้แต่ก็ไม่รู้

“บางทีเจ้าน่าจะปรึกษากับจักรพรรดินีราตรีดู เมื่อตอนที่นางกลับมาก็ได้” เย่ว์หวี่แนะนำ

“นางก็คงไม่รู้แน่ๆ” เย่ว์หยางมีแผนจะเข้าไปวังลึกลับอีกครั้ง เขาอาจได้รับของบางอย่างจากที่นั่น

ไม่เพียงแต่ราชาเฮยอวี้อยู่ที่วังลึกลับเท่านั้น แต่มันยังถูกปกป้องด้วยม่านพลังสีทองที่แข็งแกร่ง ต่อให้หลังจากเขายกระดับขึ้นแล้วก็ตาม เย่ว์หยางไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถเข้าไปข้างในได้ บางทีเขาน่าจะลองใช้กวางทะลวงมิติของหลิวเย่ แต่ก็ยังรับประกันความสำเร็จไม่ได้อยู่ดี เขาคงได้แต่เสี่ยงโชคดูเท่านั้นเอง ยิ่งกว่านั้น หลิวเย่, เป่าเอ๋อและคนอื่นๆ ไปอยู่ขอบเขตแดนหุบเขามรณะเพื่อฝึกฝน ดังนั้นพวกเขาจะยังไม่กลับมาในช่วงเวลาใกล้ๆ นี้

เมื่อเห็นว่าเย่ว์หยางลำบากใจ เย่ว์หวี่รีบเปลี่ยนหัวข้อคุย

นางส่งภาพวาดให้เย่ว์หยาง “ทำไมเราไม่ศึกษาเรื่องอาวุธกันก่อนเล่า เราไม่ควรกังวลไปว่าเรายังไม่สามารถสร้างหุ่นตุ๊กตารบในตอนนี้ เราน่าจะสร้างอาวุธก่อนก็ได้”

เย่ว์หยางรู้สึกว่าเป็นความคิดที่ดี คงเป็นเรื่องดีที่เขาควรจะเปลี่ยนการฝึกฝนวิธีคิดในตอนนี้ ซึ่งเขายังติดขัดอยู่ มันอาจจะเกิดเรื่องน่าทึ่งขึ้นก็ได้

ดังนั้นพวกเขาจึงเปลี่ยนมาทำเรื่องอาวุธที่ง่ายกว่าเรื่องตุ๊กตารบ

สำหรับหุ่นเทพธิดานักรบระดับศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องได้อาวุธอย่างน้อยต้องระดับศักดิ์สิทธิ์ขึ้นไป ไม่ใช่ว่าจะสร้างขึ้นมากันง่ายๆ

การปรับแต่งเครื่องมือระดับศักดิ์สิทธิ์จำเป็นต้องใช้ส่วนประกอบมากมาย แม้ว่าเย่ว์หยางจะมีเพลิงอมฤตเพื่อใช้ปรับแต่งได้ แต่เขาต้องใช้พลังอย่างสิ้นเปลืองมหาศาล เนื่องจากเย่ว์หวี่ช่วยอะไรเขาได้ไม่มาก นางทำได้เพียงช่วยซับเหงื่อให้เขา และคอยบันทึกส่วนประกอบที่จะใช้สร้าง เนื่องจากส่วนประกอบที่จะใช้มีมากเป็นภูเขาเลากาถูกนำมาใช้จนหมด เย่ว์หยางกลั่นปรับแต่งของไม่กี่อย่าง แต่หนักเป็นตัน เช่นแก่นดาวตกและแก่นเงิน นอกจากนี้เขายังเสร็จสิ้นการเตรียมของประกอบอื่นๆ อย่างเช่น หินอัคนีและทรายแดง

เพื่อให้แน่ใจว่าจะต้องทำได้สำเร็จ เย่ว์หยางและเย่ว์หวี่หารือและตัดสินใจสร้างอาวุธอย่างหนึ่ง โดยใช้อุปกรณ์คุณภาพด้อยกว่าครั้งแรก

พวกเขาเพียงแต่เริ่มสร้างเพื่อให้ตัวเองมั่นใจกับผลสำเร็จ

ตามวิธีนี้ ส่วนประกอบสุดยอดที่พวกเขาปรับแต่งอย่างประณีตระมัดระวัง ก็จะได้ไม่เสียไป

“ในวงเวทอักษรรูนนี่ และตรงนี้ ตำแหน่งดาวยังไม่ถูกต้องพอ ต้องมีการปรับอีกครั้ง” เย่ว์หยาง, เย่ว์หวี่และอู๋เหินต่างก็เหน็ดเหนื่อยมาก เมื่อพวกเขาทำใบดาบเทพนางฟ้าสองเล่มเสร็จ ใบดาบนางฟ้าเหล่านี้สามารถลดขนาด พับและหมุนได้ นอกจากนี้อาจเปลี่ยนเป็นปีกกลก็ได้ เหลืออย่างเดียวก็คือ เปิดการใช้งาน

ใบดาบนางฟ้าสองใบนี้อย่างน้อยต้องใช้เป็นอาวุธชั้นศักดิ์สิทธิ์ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากพวกเขาใช้เครื่องประกอบที่ด้อย ต่อให้ทำงานล้มเหลวก็ยังเป็นเครื่องมือระดับเงินอยู่ดี

เย่ว์หยางไม่สนเรื่องระดับของมัน เขาต้องการแต่ความสำเร็จ

ห้านาทีต่อมา หลังจากมันถูกเปิดใช้งาน โดยถ่ายพลังลงไป

ใบมีดนางฟ้าทั้งสองเล่มได้รวมเข้าด้วยกันและบิดผิดรูปภายใต้พลังงานมหาศาล

ดูเหมือนว่าใบมีดนางฟ้ายังไม่สามารถรับพลังงานมากขนาดนั้นได้… เย่ว์หยางรู้สึกลำบากใจ เขาสามารถทำได้แต่เพียงใช้เพลิงอมฤตหลอมมันและเริ่มใหม่กันหมด จากนั้นอู๋เหินจึงช่วยคิดแล้วคิดอีก และพิจารณาเห็นว่าปัญหาอยู่ตรงที่วงเวทอักษรรูน และถ้านางสามารถผสานวงเวทอักษรรูนใหญ่ทั้งสามได้เท่านั้น จู่ๆ เย่ว์หวี่ก็พบปัญหาหนึ่ง นางพูดออกมาอย่างตื่นเต้น “ความจริงเราใกล้จะทำสำเร็จแล้ว เพียงแต่เรายังขาดสื่อกลาง อาวุธนี้ต้องถูกสร้างโดยมีพื้นฐานเพื่อให้หุ่นเทพธิดานักรบใช้ ถ้าเรามีสื่อกลาง นั่นก็คือ เรามีคนที่จะสวมมันแล้วจากนั้นก็เริ่มการทำงานและใช้ใจของเราควบคุมเหมือนกับวิธีที่เราทำกับตุ๊กตารบอย่างนั้นเราก็อาจจะทำได้สำเร็จ”

คำพูดของนางทำให้เย่ว์หยางอึ้ง

จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นความภูมิใจ

สิ่งที่เย่ว์หวี่พูดสมเหตุผลอย่างแท้จริง สมบัติทั้งหมดที่มีระดับเหนือกว่าแพลตตินัมขึ้นไปจะมีสำนึกรับรู้ และเชื่อมโยงกับจิตใจเจ้าของๆ มัน

มันเป็นสิ่งที่ทำเพื่อใบมีดนางฟ้าเหมือนกัน ถ้ามันเริ่มใช้งานโดยไม่มีการควบคุมจากเจ้านาย มันจะหลุดพ้นไปจากการควบคุม นี่คือเหตุผลที่ทำให้ล้มเหลว แต่ถ้าจะลองทำอีก ใครจะเป็นตัวเชื่อม?

คนผู้นี้ต้องเป็นผู้มีพลังจิตกล้าแข็งและสื่อสารกับสมบัติได้ดี เจ้าเมืองโล่วฮัวก็วุ่นกับการเพาะพันธุ์ดอกไม้และยกระดับภูตจิ้งจอกของนาง ดังนั้นนางคงไม่ว่างมาดำเนินการทดลองให้เขาเป็นแน่ ปิงเอ๋อก็เหมือนกันเนื่องจากนางยังวุ่นอยู่กับการฝึกฝีมือ อี้หนานมีพลังจิตกล้าแข็ง แต่ตอนนี้นางอยู่ในหุบเขาภมรบุปผา ส่วนอู๋เหินจะต้องช่วยในการกำหนดตำแหน่งดาราในอักษรรูน เย่ว์หยางเองไม่สามารถทำอย่างอื่นได้ เนื่องจากเขาต้องประกอบและควบคุมและป้อนพลังในขั้นตอนสุดท้าย

เหลืออยู่เพียงคนเดียวก็คือเย่ว์หวี่

แต่สภาพร่างกายนางอ่อนแอ ดังนั้นจะเป็นอันตรายมากถ้าเกิดอุบัติเหตุขึ้น

“ให้ข้าลองเอง ข้าจะไม่เป็นไร ข้าเชื่อมั่นตัวเจ้า เจ้าต้องทำได้” เย่ว์หวี่สนับสนุนเย่ว์หยาง นางเชื่อมั่นว่าเขาสามารถทำได้

“ก็ได้ ตอนนี้ ขอทำสิ่งที่แตกต่างออกไป และขอเปลี่ยนการออกแบบสักนิด ให้มีเกราะอกและปีกอยู่ที่หน้าและหลังของตุ๊กตาหุ่นรบเดิม แต่พี่หวี่, ท่านไม่มีสิ่งเหล่านี้เลย ดังนั้นเราควรจะติดตั้งใบมีดนางฟ้าบนหลัง ไหล่และแขน นี่จึงจะดูสมเหตุผลและทำให้การกระจายวงเวทอักษรรูนทำได้ง่าย เราจะเพิ่มเกราะอกไว้ข้างหน้าและใช้การเชื่อมต่อเพื่อรักษาความสมดุลของมีดนางฟ้า ดังนั้นในสถานการณ์ที่ท่านควบคุมมันไม่ได้ มันก็จะไม่ทำร้ายท่านแน่นอน น้ำหนักก็น่าจะมีการกระจายตัวมากขึ้นแน่นอน” เย่ว์หยางกล้าที่จะเปลี่ยนแปลง

ด้วยข้อกำหนดแผนการใหม่ เหมือนกับว่าได้เห็นแสงที่ปลายอุโมงค์ ความคิดใหม่ๆ จึงผุดขึ้นมาในใจของเย่ว์หยาง

เขาทำใบมีดนางฟ้าคู่อีกครั้งหนึ่ง ด้วยประสบการที่ผ่านมาของเขา ใบมีดนางฟ้าทำให้ครั้งนี้ที่สร้างออกมามีความเหมาะสมกับการให้สตรีได้ใช้อย่างสมบูรณ์ เนื่องจากว่าเย่ว์หวี่เป็นผู้ควบคุม ใบมีดนางฟ้าขนาดใหญ่ในตอนแรกได้ลดขนาดลงอย่างมาก

เพื่อให้สร้างเกราะอก เย่ว์หยางวัดสัดส่วนของเย่ว์หวี่ทั้งหน้าอก เอวและสะโพกอย่างถูกต้อง

เย่ว์หวี่อึดอัดเล็กน้อยเมื่อเย่ว์หยางวัดสัดส่วนของนาง แต่นางไม่ได้ปฏิเสธเขาแต่อย่างใด

“ท่านจะรู้สึกอึดอัดไหมกับความกว้างขนาดนี้?” เย่ว์หยางรู้ว่าปัญหาการสร้างมาไม่พอดีแม้เพียงเล็กน้อยอาจนำไปสู่ผลกระทบที่ร้ายแรง ดังนั้นเขาต้องทำการวัดสัดส่วนเย่ว์หวี่ให้ถูกต้องแม่นยำ

“ไม่, นี่ก็ดีแล้ว” เมื่อลองใส่ตัวอย่างที่เย่ว์หยางสร้าง เย่ว์หวี่ลองยืน, นั่ง, เดินและสู้ จากนั้นนางจึงบอกความรู้สึกของนางกับน้องชายนาง

“อย่างนั้น นี่ก็ลงตัว” เย่ว์หยางรู้สึกว่าพื้นที่หน้าอกของเย่ว์หวี่สามารถขยายใหญ่ขึ้นได้ เพราะนางจะรู้สึกคับเกินไปกับเสื้อผ้านาง ทันทีที่นางสวมเกราะอกที่ทำจากโลหะและแก้วผลึก นางจะรู้สึกคับมาก แต่เขาอายที่จะพูดเรื่องนั้น เพราะเขาเห็นโดยใช้จักษุญาณทิพย์ตรวจดูอย่างละเอียด เขาตระหนักว่าเย่ว์หวี่รัดหน้าอกนางไว้แน่นทำให้อกไม่ขยายเต็มที่

“ก็ได้” เย่ว์หวี่ยังคงอายเล็กน้อย นางรู้สึกว่า ร่างกายของนางเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น อกของนางก็ขยายและสะโพกนางกลมกลึง นางเกรงว่าอกของนางจะสั่นกระเพื่อมขณะที่นางเดิน ดังนั้นนางจึงใช้เสื้อรัดรูปเพื่อจำกัดไว้ แต่นางไม่สามารถบอกน้องชายนางว่านางต้องการให้ขยายพื้นที่หน้าอกขึ้นอีก

ใบมีดนางฟ้ากับเกราะอกได้สร้างเสร็จแล้ว และเย่ว์หวี่จะใส่อย่างเป็นทางการเป็นครั้งแรก

อู๋เหินไม่ปรากฏตัวที่นั่น เนื่องจากนางนั่งทำสมาธิเพื่อทำความเข้าใจวงเวทอักษรรูนใหญ่สามวงบนโลงทอง

เจ้าเมืองโล่วฮัวก็ไม่อยู่ที่นั่นเช่นกัน

มีแต่เพียงเย่ว์หวี่และเย่ว์หยางที่ขลุกอยู่ในห้องทดลองตลอดเวลา ดังนั้นจึงทำให้เย่ว์หวี่อึดอัดเล็กน้อย

เมื่อเห็นเย่ว์หยางเหงื่อออกโทรมกาย เพื่อประกอบใบมีดนางฟ้าที่ด้านหน้าอกและหลังของนาง เย่ว์หวี่รู้สึกเสียใจต่อน้องชาย นางรู้สึกว่าเขาจริงจังกับทุกอย่างที่เขาทำ เขายังไม่ได้หลับหรือพักเมื่อเขาดำเนินการค้นคว้า ถ้าไม่มีใครคอยดูแลเขา เขาอาจสลบไปเพราะความเหนื่อยล้าไปแล้ว

หลังจากเปิดพลังงานแก้วผลึกและกระตุ้นการทำงานของวงเวทอักษรรูน เย่ว์หยางใช้ปราณก่อกำเนิดและเพลิงอมฤตผสานเข้าไปด้วย แสงสว่างแพรวพราวเปล่งออกมาจากวงเวทอักษรรูนที่มีคำว่า “ลอยตัว” “รวดเร็ว” และ “แปรเปลี่ยน” ด้วยการควบคุมทางจิตของเย่ว์หวี่ ใบมีดนางฟ้าผสานเข้ากับนางในที่สุดและกลายเป็นสุดยอดอาวุธที่สามารถช่วยนางได้ ในระหว่างต่อสู้ ใบมีดนางฟ้าจะเลื่อนออกจากแขนเพื่อสู้กับศัตรู ขณะที่ยังรักษาสภาพเป็นปีกไปพร้อมกัน ใบมีดนางฟ้ามีรูปแบบการใช้งานให้เลือกใช้ถึงสิบแปดแบบให้เจ้าของได้เลือกใช้เมื่อโจมตีใส่ศัตรู ระหว่างต่อสู้ ใบมีดนางฟ้าสามารถพับและเปลี่ยนรูปได้ และจะใช้เพื่อเป็นเกราะก็ได้ มันสามารถรวมผสานกับปีกที่ด้านหลัง กลายเป็นดาบที่สามารถป้องกันคู่ต่อสู้จากทุกทิศทาง

นอกจากนี้มันสามารถแปลงเป็นโล่แก้วผลึกได้สิบวินาทีโดยใช้ร่วมกับแก้วผลึกบนเกราะหน้าอกระหว่างต่อสู้พิเศษ

อาวุธปกติที่ใช้ต่อสู้ในทวีปมังกรทะยานหรือหอทงเทียนก็ยังไม่ได้มาตรฐานระดับนี้

นี่คืออาวุธวิเศษโบราณชิ้นหนึ่ง!

แม้ว่ามันจะไม่ได้สร้างจากองค์ประกอบที่ดีที่สุด เย่ว์หยางรู้สึกว่าใบมีดนางฟ้าระดับเงินนี้เมื่อติดตั้งไปแล้วน่าจะจัดอยู่ในระดับบนของอาวุธชั้นเงิน ยังสามารถเอาชนะอาวุธระดับทองได้มากมายอีกด้วย

เย่ว์หวี่เปิดการทำงานใบมีดนางฟ้าและอวดทักษะรบให้เย่ว์หยางดูอย่างมีความสุข

แม้แต่นางก็สามารถใช้งานอาวุธวิเศษโบราณนี้ได้อย่างโดดเด่น

“ใช้ได้สะดวกมาก ให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเป็นแขนเป็นปีกของตัวเอง ใช้งานได้ง่าย ไม่ว่าข้าต้องการจะทำอะไรก็ใช้งานมันได้ง่ายมาก” สิ่งที่เย่ว์หวี่ไม่รู้ก็คือ เหตุผลที่นางรู้สึกสะดวกสบายในการใช้งาน เป็นเพราะเย่ว์หยางช่วยขยายส่วนพื้นที่เกราะอกทำให้รูปร่างเหมาะเข้ากันดีกับอกที่งดงามของเย่ว์หวี่ มันช่วยสนับสนุนเหมือนเป็นยกทรงของนาง นั่นคือเหตุผลที่ทำให้นางรู้สึกว่ามันพอดี

“ข้ารู้แล้วว่าสามารถทำให้สำเร็จได้ตั้งแต่แรก ข้าจะสร้างชุดระดับทองให้ท่าน” เย่ว์หยางถอนหายใจด้วยความเสียดาย

“ไม่ต้อง, แค่นี้ก็ดีพอแล้ว ข้าชอบมัน” เย่ว์หวี่ตื่นเต้นมาก นางอยากลูบศีรษะเย่ว์หยางชมเชยเขา แต่เนื่องจากความแตกต่างเรื่องความสูง นางจึงทำได้เพียงลูบแก้มเขาก่อนจะชักมือกลับมาโดยเร็ว นางยิ้มให้เขา “ขอบใจนะเสี่ยวซาน, นี่คือของขวัญที่ดีที่สุดที่เจ้าให้ข้าและเป็นของขวัญที่ดีที่สุดเท่าที่ข้าเคยรับมา”

****************