ตอนที่ 15-2 บาดเจ็บล้มตายกันมาก

อสูรโลหะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง  อย่างไรก็ตามคนที่อยู่ภายในไม่สามารถรู้สึกถึงความปั่นป่วน ตอนนี้กลุ่มของลินลี่ย์อยู่ภายในห้องโถงของอสูรโลหะ

“รูปแบบทำได้ดีจริงๆ”  ลินลี่ย์มองดูรอบๆ และถอนหายใจชื่นชม

อสูรโลหะแปลงร่างจนมีขนาดใหญ่  มีห้องโถงภายในส่วนกลางขณะที่ด้านหลังห้องโถงใหญ่จะมีห้องพักเรียงรายในแต่ละด้าน

ชายชราผมหงอกที่มีเขาดำสามข้างหัวเราะและกล่าว  “ทุกท่าน, นี่คือห้องโถง มีเหล้าบริการให้ทุกเมื่อ และเรายังเชื้อเชิญพ่อครัวผู้เชี่ยวชาญส่วนหนึ่งมาด้วย  ถ้าพวกท่านต้องการกินอะไร  พวกท่านสามารถสั่งพ่อครัวทั้งสองได้  พวกเขาจะปรุงอาหารให้พวกท่าน” ขณะที่กล่าวชายชราผมขาวชี้ไปที่เด็กหนุ่มชุดขาวใกล้ๆ

พวกอสูรยิ้มกันทุกคน  เจ้าหน้าที่เหล่านี้ช่างคำนึงถึงความคิดทุกคนจริงๆ

“ด้านหลังห้องโถงใหญ่ เป็นพื้นที่พักอาศัยมีห้องทั้งหมด 130 ห้อง พวกท่านเลือกได้เลยตามที่ชอบใจ หนึ่งห้องต่อหนึ่งคน ถ้ามีคนต้องการพักอยู่ด้วยกันและต้องการจะรวมห้องก็แค่สั่งอสูรโลหะได้โดยตรง”ชายชราผมขาวยิ้ม  “ตัวอย่างเช่นพวกท่านสามารถสั่งอย่างนี้ว่า แคนเดิล!  รวมสองห้องเข้าด้วยกัน  แคนเดิลเป็นชื่อของอสูรโลหะนี้”

อสูรทั้งหมดพยักหน้าพอใจ

อสูรโลหะมีสติปัญญา เป็นธรรมดาที่พวกมันสามารถเปลี่ยนภายในได้อย่างง่ายดาย

…………………

“แคนเดิล! รวมสองห้องนี้เข้าด้วยกัน” ลินลี่ย์กล่าว

ทันใดนั้นสองห้องที่อยู่ต่อหน้าของลินลี่ย์เปลี่ยนไปทันที  ประตูสองบานเปลี่ยนเป็นประตูบานเดียวขณะที่ผนังกั้นห้องหายไปเช่นกัน กลายเป็นห้องเดี่ยวใหญ่ เตียงในห้องเปลี่ยนเป็นเตียงขนาดใหญ่เช่นกัน

“บีบี, เจ้าสามารถพักอยู่ในห้องใกล้ๆ”  ลินลี่ย์หันไปสั่ง

ทันใดนั้นลินลี่ย์พบด้วยความประหลาดใจว่าขณะนี้บีบีกำลังจ้องมองในที่ห่างออกไปตาไม่กระพริบ  ลินลี่ย์มองตามสายตาของบีบี “โอว?” เด็กสาวในชุดนักรบสีดำน่ารักถักเปียอยู่ในตำแหน่งนั้นบีบีกำลังจ้องมองเด็กสาวผู้นี้

“บีบี!มีอะไรหรือ?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างประหลาดใจ

หน้าของเดเลียมีแววขำขัน“ลินลี่ย์! เป็นไปได้ไหมว่าบีบีจะตกหลุมรักเด็กสาวคนนั้น?”

ลินลี่ย์เบิกตากว้างเมื่อได้ยินเช่นนั้นเขามองดูเด็กสาวผู้น่ารักดีๆ อีกครั้ง ดวงตาของนางค่อนข้างโตและมีแววร่าเริงชอบสนุก เด็กสาวคนนั้นสังเกตว่าบีบีก็มองดูนางเช่นกัน  นางอดจ้องกลับมาไม่ได้ และจากนั้นก็ย่นจมูกใส่อย่างน่ารัก“ฮึ่ม.” และนางหันไปกล่าว “พี่ชาย, คนที่สวมหมวกฟางน่ารำคาญจริงๆ”

เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้บีบีเดเลียและลินลี่ย์

และจากนั้นพวกเขาเข้าไปในห้องตนเอง

“บีบี” ลินลี่ย์เรียก “นางเข้าห้องไปแล้วทำไมเจ้ายังเอาแต่ยืนเหมือนเป็นคนโง่อยู่อีก?”

บีบียืนใจลอยอยู่กับที่เป็นเวลานาน  จากนั้นหันไปมองลินลี่ย์ทันที  “พี่ใหญ่ แม่หญิงคนนั้น น่า น่า....น่ารักมาก...” เสียงตะโกนดังจนอสูรอื่นต้องหันมาดู

ลินลี่ย์และเดเลียตกใจเพราะบีบีตะโกนเสียงดัง

“งั้นเข้าไปคุยกันในห้อง”ลินลี่ย์คว้าคอเสื้อบีบีและดึงเขาเข้ามาในห้องโดยตรง

บีบีตื่นเต้นจัดจนตาเป็นประกาย  “พี่ใหญ่ ข้าพบอะไรบางอย่างเข้าให้แล้ว!”

“พูดมา, เจ้าค้นพบอะไร?”  ลินลี่ย์และเดเลียหัวเราะทั้งคู่ขณะมองดูเดเลีย

“ข้ามั่นใจแน่นอน!”  บีบีกำหมัดมั่นใจ  “มีสิ่งที่เรียกว่ารักแรกพบอยู่จริง!”

ลินลี่ย์และเดเลียจ้องมองตะลึงทั้งคู่

“เมื่อข้าเห็นนาง, โอว..ว้าว..ข้ารู้สึกว่าทั่วทั้งกายมันร้อนผ่าว ใจของข้าว่างเปล่าโหวงเหวงเหมือนถูกพลังวิญญาณจู่โจม หลังจากผ่านไปนานข้าถึงเริ่มรู้สึกตัว..และเมื่อข้าตื่นขึ้น ข้าก็เข้าใจ!”  บีบีตื่นเต้นอย่างไม่มีอะไรเปรียบ “วัตถุประสงค์เป้าหมายที่ข้ามาอยู่ในแดนนรกแห่งนี้ก็คือตามหานางและได้ตัวนาง!” บีบีกำหมัด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่

ลินลี่ย์กับเดเลียอดหัวเราะไม่ได้

“พวกท่านหัวเราะอะไร?” บีบีแค่นเสียง “พี่ใหญ่,คิดดูสิเป็นไปได้ยังไงที่มีเรื่องบังเอิญอย่างนี้หลังจากอยู่ในแดนนรกมาเป็นเวลานานพอข้ารับภารกิจคุ้มกันภัยก็ได้พบนางทันที? นี่คือ...นี่คือพรหมลิขิตแน่นอน!”

บีบีจัดหมวกฟางและหวีผมให้เรียบร้อยขึ้นและพูดด้วยเสียงสดใส “ข้าตัดสินใจแล้วว่าก่อนที่เราจะไปถึงเมืองบลูเมเปิล  ข้าจะต้องเกี้ยวแม่สาวน้อยให้สำเร็จ  พี่ใหญ่!  ท่านคอยดูเถอะ!”  และจากนั้นบีบีเดินออกไปทันที

“บีบีนี่....” ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี

เดเลียหัวเราะ“ลินลี่ย์! ไม่ต้องกังวลไป ปล่อยให้เขาทำตามใจไปก่อน”

“ข้ามีอะไรจะต้องกังวลด้วยเล่า?”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ  “บีบีเติบโตมาพร้อมกับข้า  ที่สำคัญในช่วงหลายปีมานี้ในที่สุดเขาก็ชอบหญิงสาวได้สักที นั่นเป็นเรื่องที่ดี เพียงแต่บอกตามตรง บีบีจะชอบนางหลังจากเพิ่งเห็นกันครั้งเดียวหรือ?”

ลินลี่ย์ยังคงคิดว่าไม่น่าเชื่อ

“เป็นเหตุผลธรรมดาที่เกิดขึ้นกับบีบีใช่หรือไม่?”  เดเลียกล่าว

ความจริงลินลี่ย์มีความสุขมาก  บีบีก็มีธุระเป็นของตนเอง  เขาไม่สามารถเข้าไปแทรกแซงได้แน่นอน

ความเป็นอยู่ในอสูรโลหะค่อนข้างเงียบมากแม้ว่าพวกเขาจะเดินทางผ่านกลุ่มโจรธรรมดาไม่กี่กลุ่มในเส้นทางที่ผ่านมาแต่เมื่อมีอสูรอยู่มากมาย พวกโจรพากันหวาดกลัวกระจายกันไปในทิศต่างๆ ทันที  ในพริบตาเดียวผ่านไปหกปี

ระหว่างช่วงหกปีนี้เดเลียเพ่งอยู่กับการหลอมรวมกับประกายเทพชั้นสูง ขณะที่ลินลี่ย์กำลังฝึก

สำหรับบีบีเขาไล่ตามเกี้ยวหญิงสาวคนนั้น

และตามที่เป็นจริงบีบีต้องใช้เวลาถึงสามวันก่อนที่เขาและเด็กสาวจะได้มีโอกาสพบกันทั้งคู่ร่าเริงและมีชีวิตชีวา และเมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน พวกเขาจะมีความสุขมากพี่ชายของเด็กสาวนั้นเมื่อเห็นพวกเขาเป็นอย่างนั้นไม่ได้ต่อต้านอะไร  หลังจากผ่านไปหกปี.. บีบีและเด็กสาวนีซก็จับคู่กันแล้ว

ทุกคนบนอสูรโดยสารรู้ว่ามีคู่หูชอบสนุกอยู่บนยานโดยสารคู่หนึ่ง

ในห้องภายในอสูรโลหะ

ร่างลินลี่ย์ทั้งสามนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นร่างในชุดสีเหลืองน้ำตาล ร่างในชุดสีเขียวอ่อน และร่างในชุดสีฟ้า

ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ดินกำลังใคร่ครวญถึงพื้นที่โน้มถ่วง  แม้ว่าลินลี่ย์สามารถใช้วิชาสนามพลังโน้มถ่วง  เขายังคงรู้สึกว่ารอบๆขอบเขตความลึกลับของพลังโน้มถ่วง

ระดับความก้าวหน้าที่เร็วที่สุดของลินลี่ย์เห็นได้จากร่างแยกธาตุลม

‘เร็ว’ ‘ช้า’ ‘คลื่นเสียง’ ‘ดนตรี’ ระดับความเข้าใจของลินลี่ย์ในเคล็ดลึกลับทั้งสี่เหล่านี้กำลังเพิ่มขึ้นในอัตราที่คงที่

สำหรับร่างหลักของลินลี่ย์กำลังเพ่งความรู้แจ้งในกฎธาตุไฟ

เกี่ยวกับสัมพันธ์ธาตุ ลินลี่ย์มีระดับความสัมพันธ์กับธาตุดินและธาตุลมในระดับที่สูง  หลังจากนั้นจึงเป็นธาตุไฟ  สำหรับธาตุอื่นๆ ความสัมพันธ์ธาตุของเขาอ่อนมาก

จนถึงปัจจุบันลินลี่ย์มีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สองร่าง เป็นธรรมดาที่ลินลี่ย์จะไม่ยอมละโอกาสเพิ่มพลังความแข็งแกร่งของเขาอีกครั้งดังนั้นร่างหลักของเขาจึงเริ่มฝึกฝนในกฎธาตุไฟ

“ข้ายังไม่สามารถเข้าใจพื้นฐานเคล็ดลึกลับพื้นที่โน้มถ่วงได้ แต่ข้ากับมีความเข้าใจกฎธรรมชาติธาตุไฟได้”  ลินลี่ย์หัวเราะให้ตนเอง  “แต่แน่นอน ข้าเพียงแต่เข้าใจพื้นฐานที่ง่ายที่สุดของเคล็ดลึกลับแก่นธาตุไฟ”  สำหรับกฎธรรมชาติทั้งหมด ก็มีกฎธรรมชาติธาตุไฟหรือกฎธรรมชาติธาตุดิน เคล็ดความรู้ลึกลับที่ง่ายที่สุดก็คือแก่นธาตุ  ‘แก่นธาตุไฟ,แก่นธาตุดิน เป็นต้น

นอกจากนี้...

“เมื่อฝึกในเคล็ดแก่นธาตุดิน หรือแก่นธาตุไฟ ก็ยังมีเรื่องธรรมดาอยู่บ้าง”ดังนั้นลินลี่ย์พบว่าการเข้าใจพื้นฐานเคล็ดความรู้ลึกลับของแก่นธาตุไฟยังทำได้ง่าย

“ลินลี่ย์, เจ้าตื่นแล้ว” เดเลียลืมตาเช่นกัน

“ความก้าวหน้าในการฝึกของเจ้าเป็นยังไงบ้าง?”ลินลี่ย์ลุกขึ้นยืน

“ไม่เลว,ข้าเชี่ยวชาญเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธรรมชาติถึงครึ่งหนึ่งแล้ว” เดเลียกล่าว

กฎธรรมชาติธาตุลมมีเคล็ดความรู้ลึกลับถึงเก้าอย่าง  ช่วงเวลาหลอมรวมกับประกายเทพระดับสูงนี้เดเลียเรียนรู้เคล็ดความรู้ลึกลับไปถึงสี่เคล็ดจากเก้าเคล็ด  หลังจากใช้เวลาเกินกว่าหกปีเดเลียได้รับการรู้แจ้งเคล็ดความรู้เพิ่มอีกหนึ่ง

“ไปกันเถอะ ไปหาอะไรกินและดื่มกัน” ลินลี่ย์และเดเลียเดินเคียงไหล่กันออกมา

การเดินไปที่ห้องอาหารของพวกเขาช่วงสั้นๆนี้เป็นไปอย่างสงบ อสูรแทบทั้งหมดกำลังฝึกอยู่ในห้องตนเอง มีอสูรเพียงไม่กี่คนที่อยู่ในห้องโถงใหญ่ แต่แน่นอน... มีอยู่สองคนแน่ๆ ก็คือบีบีกับนีซ

“ลินลี่ย์, เดเลีย ช่างบังเอิญจริงๆพวกเจ้าก็ออกมาด้วย”  ใครบางคนเดินมาอยู่ด้านข้างลินลี่ย์เป็นพี่ชายของนีซนั่นเอง

“ซาโลมอน, ค่อนข้างจะบังเอิญจริงๆ”  ลินลี่ย์หัวเราะ  “มาเถอะ มาดื่มด้วยกัน”

ซาโลมอนในฐานะที่เป็นพี่ชายของนีซเป็นยอดฝีมือเทพชั้นสูง  อย่างไรก็ตาม..ลินลี่ย์คาดว่าซาโลมอนผู้นี้เป็นเทพชั้นสูงที่ธรรมดามาก นี่เป็นเพราะคนที่ทรงพลังที่สุดในภารกิจนี้เป็นอสูรห้าดาวและอสูรหกดาว

กลุ่มของลินลี่ย์ตรงไปหาบีบีและนีซที่กำลังหยอกล้อกันเองอย่างสนุกสนาน

“นินนี่, บอกข้าได้ไหม ทำไมสาวๆ สวยๆอย่างพวกเจ้าทำไมถึงได้สวยแต่โง่?”บีบีนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้จ้องมองนีซที่อยู่ใกล้ๆ

นีซไตร่ตรองเล็กน้อยจากนั้นตอบขึ้นทั้นที  “โอว...ข้ารู้แล้ว”

“นินนี่ผู้น่ารัก..เชิญบอก” บีบีมองดูนีซ

นีซย่นจมูกน้อยๆของนาง จากนั้นกล่าว “ผู้หญิงสวยก็เพื่อให้บุรุษอย่างพวกเจ้าหลงรักเรานั่นคือเหตุผลที่ผู้หญิงต้องทำโง่... นั่นจึงทำให้ข้าหลงรักเจ้าเช่นกัน!”

บีบีจ้อง  “เจ้าทำโง่ ดังนั้นเจ้าก็เลยหลงรักข้าใช่ไหม?”

“ถ้าข้าไม่โง่ มีหรือที่ข้าจะหลงรักเจ้าได้?” นีซมีความไร้เดียงสาและมีความงงงวยอยู่ในสีหน้านาง

“โอว!”บีบีตบหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด ทำไมเถียงกันอย่างนี้เขาเอาชนะนีซไม่ได้เลย?

ลินลี่ย์และอีกสองคนที่อยู่ใกล้ๆมองตากันเอง อดจะหัวเราะไม่ได้

บีบีหันหน้าไปมองเห็นลินลี่ย์ก็ประหลาดใจ“พี่ใหญ่...”

“ฮะฮะ พวกเจ้าคุยกันต่อเถอะ เราจะไปนั่งตรงนั้น” ลินลี่ย์หัวเราะขณะพูด โต๊ะทั้งหมดเป็นโต๊ะค่อนข้างเล็ก สามารถนั่งได้สามคน  ถ้านั่งรวมสี่คนก็ค่อนข้างจะแออัด

ลินลี่ย์เดเลียและซาโลมอนนั่งที่มุมหนึ่งของห้องโถง

“ลินลี่ย์, บีบีค่อนข้างจะน่ารักนะ”ซาโลมอนหัวเราะ จากนั้นเขาหยุดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นคิดอะไรบางอย่างอยู่นาน ทันใดนั้นเขากางสนามพลังเทพคลุมลินลี่ย์และเดเลียไว้ภายในสนามพลัง

“หือ?” ลินลี่ย์และเดเลียมองดูซาโลมอนอย่างมึนงง

ซาโลมอนหัวเราะ  “เดเลีย ลินลี่ย์มีบางเรื่องที่ข้าอย่างจะบอกพวกเจ้า  อย่างไรก็ตามข้าไม่อาจให้คนอื่นได้ยินเรื่องนี้ดังนั้น.. ข้าจึงต้องปิดกั้นเสียงเอาไว้”

ลินลี่ย์และเดเลียมองหน้าซาโลมอนอย่างประหลาดใจ  มีเรื่องลับอะไรถึงขนาดนั้น?

“มีน้อยคนมากที่รู้เรื่องราวข่าวลือนี้  อย่างไรก็ตามกว่าหกปีมานี้น้องสาวของข้าและน้องชายของเจ้าบีบีสนิทสนมกันมากดังนั้นข้าจะบอกข่าวลือนี้กับเจ้า” หน้าของซาโลมอนเคร่งเครียดขึ้นมาก

“ข่าวลือ?” ลินลี่ย์และเดเลียงงทั้งคู่

ซาโลมอนพูดช้าๆ “เจ้ารู้ไหมว่าภารกิจคุ้มกันภัยนี้เริ่มต้นจากที่ไหน?”

“จุดเริ่มต้นน่ะหรือ?”  ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  “เมืองรอยัลวิงไม่ใช่หรือ?”

“ไม่” ซาโลมอนส่ายศีรษะ  “เกี่ยวกับเรื่องที่ข้าได้ยินมาภารกิจคุ้มกันภัยเริ่มต้นมาจากแคว้นพีคสโตน!”

“แคว้นพีคสโตน?” ลินลี่ย์ตกใจอย่างหนัก

แคว้นพีคสโตคือแคว้นที่อยู่ภาคตะวันตกซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของทวีปเรดบุด  ขณะที่แคว้นไนท์บลาสอยู่ภาคกลางทวีปเรดบุดสำหรับแคว้นเรนโบว์อยู่ในภาคตะวันออกของทวีปเรดบุด

“ใช่แล้ว” ซาโลมอนพูดอย่างจริงจัง  “ตามข่าวลือในระหว่างการคุ้มกัน ผู้คุ้มกันถูกศัตรูโจมตีระหว่างทางและอสูรเสียชีวิตเกือบทั้งหมดเหลือรอดอยู่เพียงไม่กี่คน แน่นอนผู้ว่าจ้างจึงมีการจ้างอสูรกลุ่มอื่นในเมืองรอยัลวิงของเรา”

ลินลี่ย์เดเลียตกใจกันทั้งคู่

“เจ้ารู้เรื่องนี้แต่เจ้าก็ยังจะมาอีกหรือ?” ลินลี่ย์พบปัญหาในเรื่องนี้ทันที

“ประการแรก นี่เป็นเพียงข่าวลือ”ซาโลมอนหัวเราะทันที ขณะฝืนพูดต่อ “และประการที่สองข้าได้ยินข่าวลือนี้เมื่อครึ่งปีที่แล้ว”

ลินลี่ย์ได้ข้อสรุปทันที  ทุกคนออกเดินทางมาเมื่อหกปีที่แล้ว  เนื่องจากซาโลมอนได้ยินข่าวลือเมื่อหกปีที่แล้ว อย่างนั้นก็ดูเหมือนว่าเขาได้ยินมาจากคนอื่นในอสูรโลหะ

“นั่นเป็นแค่ข่าวลือ”  ลินลี่ย์กล่าว

ซาโลมอนส่ายศีรษะและลดเสียง  “อย่าเพิ่งทำเป็นไม่เชื่อเรื่องนี้  คิดดูสิทำไมพวกเขาจึงให้เราไปรวมตัวกันที่ร้านอาหารและกลัวว่าจะปล่อยเราให้สาธารณชนเห็นการรวมตัวที่ประตูใหญ่   เรารอจนกระทั่งตกกลางคืนจากนั้นก็รีบเร้นเข้าไปในอสูรโลหะอย่างรวดเร็วก่อนที่เราจะได้ทันหยั่งเท้าบนอสูรโลหะ เจ้าสิ่งนี้ก็เริ่มออกไปทันที”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ลินลี่ย์เริ่มคิดว่าก็มีเหตุผล

“แน่นอนนั่นเป็นข้อสรุปที่ดีที่สุด ”ซาโลมอนพูดเบาๆ  “ถ้าเราวิ่งเข้าไปในอันตรายใดๆ จริง  ศัตรูเหล่านั้นคงไม่โหดร้ายกับเราเกินไป  เราสามารถแยกย้ายกันหนีได้การเอาชีวิตรอดเป็นเรื่องสำคัญที่สุด ภารกิจล้มเหลวก็หมายความว่าจะไม่ได้รับค่าตอบแทน”

ลินลี่ย์และเดเลียพยักหน้าเล็กน้อยทั้งคู่

จากนั้นซาโลมอนปลดปล่อยสนามพลังเทพ  ทั้งสองเริ่มคุยและดื่มตามปกติ

ทันใดนั้น...

สำนึกเทพสายหนึ่งกวาดผ่านไปทั่วอสูรโลหะ! ลินลี่ย์และเดเลียไม่ทันได้สังเกต มีแต่เพียงโซโลมอนมีสีหน้าเปลี่ยนไปทันทีและเขาร้องคำราม  “การตรวจสอบด้วยสำนึกเทพ?”

“ตรวจสอบด้วยสำนึกเทพ?”  ลินลี่ย์ตกใจเช่นกัน