บทที่16 หยินหยางสองดินแดน

เก้ามังกรทอง พร้อมกับเกล็ดและกรงเล็บที่ไม่ต่างจากมังกรในตำนานบนโลกปรากฏตัวขึ้น

มังกรทั้งเก้าตัวนี้ แต่ละตัวมีความยาวมากกว่าสิบลี้ แต่ทันทีที่พวกมันพุ่งลง ร่างกายของพวกมันก็หดลง และกระแทกเข้ากับต้นหลิวขนาดใหญ่

เฒ่าหลิวส่งเสียงร้องหวาดกลัวออกมา แล้วร่างกายของเขาก็ถูกระเบิดเป็นชิ้นๆ โดยมังกรเก้าตัว

ข้างกายยู่หยิง ดูเหมือนว่าจะมีม้วนภาพภูมิทัศน์ปรากฏขึ้น ปกป้องลู่อวิ๋นและว่านเฟิงเอาไว้

"ตายไหม"

ลู่อวิ๋นตัวอ่อนระทวยล้มลงกับพื้น ในช่วงเวลานี้ เขารู้สึกว่าเรี่ยวแรงในร่างกายของเขาหมดลง ไม่สามารถแม้แต่จะขยับนิ้ว

"เรียนเจ้านาย ปีศาจหลิวนั้นตายแล้ว"

ยู่หยิงเก็บภาพทิวทัศน์การปรุงยา และมาที่ลู่อวิ๋นแล้วช่วยพยุงเขาขึ้น

"ข้าไม่ได้คาดหวังว่าค่ายกลนี้จะทรงอำนาจขนาดนี้… รูปแบบฮวงจุ้ยดูเหมือนจะไม่มีอำนาจขนาดนี้"

ลู่อวิ๋นถอนหายใจอย่างอ่อนแรง

เป็นไปได้หรือไม่ว่ารูปแบบฮวงจุ้ยบนโลก ไม่เหมือนกับค่ายกลของโลกเซียน

ค่ายกลมังกรเก้าพิทักษ์นี้ ในสายตาของลู่อวิ๋น เห็นได้ชัดว่าเป็นรูปแบบฮวงจุ้ยของเก้ามังกรแบกโลง แต่รูปแบบฮวงจุ้ยบนโลก ดูเหมือนว่าจะไม่มีพลังโจมตีที่ผิดปกติเช่นนี้

ผ่านไปไม่นาน ในวินาทีที่เก้ามังกรพุ่งตัวลงสู่พื้น ลู่อวิ๋นก็รู้สึกว่าเมืองเฉวียนโจวทั้งเมืองนั้นสั่นเล็กน้อย ถ้าไม่ใช่เพราะจวนผู้ว่าราชการและค่ายกลมังกรเก้าพิทักษ์เป็นหนึ่งเดียวกัน จวนของผู้ว่าราชการคงเป็นซากปรักหักพังไปนานแล้ว

“ไม่ถูกต้อง ไม่ถูกต้อง!”

ทันใดนั้น ประกายแห่งแรงบันดาลใจก็ผ่านวาบในความคิดของลู่อวิ๋น "ค่ายกลกับฮวงจุ้ย หนึ่งเหรียญมีสองด้าน ค่ายกลคือด้านบวก ฮวงจุ้ยคือด้านลบ… ค่ายกลทำงาน มันต้องการพรจากพลังฟ้าดินเพื่อที่จะปลดปล่อยพลังของค่ายกล"

"แต่ไม่มีพลังฟ้าดินบนโลก ดังนั้นค่ายกลเหล่านั้นจึงแสดงเฉพาะด้านของรูปแบบฮวงจุ้ยเพียงด้านเดียว ไม่สามารถแสดงพลังของค่ายกลได้”

หลังจากได้รับประสบการณ์ของยู่หยิง ตอนนี้ลู่อวิ๋นจึงมีความรู้มากขึ้น หลังจากที่สามารถอนุมานได้เล็กน้อย เขาก็นึกออกว่าเกิดอะไรขึ้น

ในโลกเซียน แง่มุมของฮวงจุ้ยได้หายไปหมดแล้ว… และบนโลก ไม่สามารถเผยพลังของค่ายกลได้

ยู่หยิงกลายเป็นทูตแห่งสังสารวัฏของลู่อวิ๋น ประสบการณ์ทั้งหมดของนางได้กลายเป็นของลู่อวิ๋น ก่อนหน้านี้ลู่อวิ๋นเรียกใช้ค่ายกลมังกรเก้าพิทักษ์ ทั้งนี้ได้รับมาจากประสบการณ์ของยู่หยิง

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เก้ามังกรแบกโลงกลายเป็นพลังอาคมของลู่อวิ๋น ลู่อวิ๋นพบว่าเขาสามารถใช้เก้ามังกรแบกโลงได้ ดังนั้นเขาจึงเข้าควบคุมค่ายกลนี้

"น่าเสียดาย ยู่หยิงเป็นผู้ปรุงยา ประสบการณ์ของนางส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการปรุงยา… ความรู้เกี่ยวกับค่ายกลนั้นน่าสมเพช”

ลู่อวิ๋นรู้สึกทำอะไรไม่ถูก "ต่อไปในอนาคต นอกจากฝึกซ้อมแล้ว ข้ายังจะต้องศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับค่ายกลด้วย"

ในตอนนี้ ลู่อวิ๋นก็มีความสนใจอย่างมากเกี่ยวกับค่ายกลของโลกเซียนด้วยเช่นกัน

ผ่านไปชั่วขณะ ลู่อวิ๋นก็ฟื้นคืนความแข็งแกร่ง

"ว่านเฟิง เจ้าตอนนี้ไม่ต้องกังวลอะไร กลับไปนอนหลับฝันดี นอนให้สบายเหมือนเป็นเรื่องปกติจนกว่าจะตื่น”

ลู่อวิ๋นมองไปที่ว่านเฟิงที่มีอารมณ์หดหู่อยู่บ้าง อดไม่ได้ที่จะแตะศีรษะเล็กๆ ของนาง

“นายท่าน…”

ในตอนนี้ ว่านเฟิงเปลี่ยนสรรพนามลู่อวิ๋นกลับคืน "ถ้านายท่านต้องการรากวิญญาณของว่านเฟิง ว่านเฟิงตอนนี้สามารถให้นายท่านได้"

ว่านเฟิงกัดริมฝีปากแล้วกล่าวออกมา

"คนโง่ ข้าอยากได้รากวิญญาณของเจ้าไปเพื่ออะไร"

ลู่อวิ๋นยิ้มและพูดว่า "ข้าพบโอสถทองเก้าทวารในสุสานเซียนและกินมัน

ตอนนี้ข้าเป็นผู้ฝึกยุทธ์เซียนแล้ว… โอ้ ให้ข้าแนะนำแก่เจ้า นี่คือเซียนแก่นแท้ยู่หยิงที่เจ้าพูดถึง"

"แต่ตัวตนของนาง เจ้าต้องเก็บเป็นความลับ!"

ลู่อวิ๋นกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ดวงตาและปากของว่านเฟิง ทันใดนั้นก็เปิดกว้าง นางมองไปที่ยู่หยิงด้วยความไม่อยากเชื่อ

แม้ว่านางคิดว่ายู่หยิงดูคุ้นเคย… แต่นับตั้งแต่นางตื่นขึ้นมาจนถึงตอนนี้ สิ่งต่างๆ ล้วนถาโถมเข้ามาติดต่อตามกัน จนว่านเฟิงไม่มีเวลาแม้แต่จะคิด

ตอนนี้นางได้ยินลู่อวิ๋นบอกว่ามีเซียนสาวที่สวยจนดูไม่เหมือนกับเป็นมนุษย์อยู่ตรงหน้า และก็คือเซียนแก่นแท้ยู่หยิง ว่านเฟิงจึงตกตะลึงในทันที

"นี่… เซียนแก่นแท้ยู่หยิง ยังไม่ตายหรือ"

ว่านเฟิงพูดอย่างตกตะลึง

"นางยังไม่ตาย เพียงแค่บาดเจ็บหนัก และรักษาตัวอยู่ในสุสานเซียนโบราณ”

ลู่อวิ๋นไม่รู้จะอธิบายอย่างไร เขาจึงแต่เรื่องโกหกออกมาพอให้ผ่านไป

"อย่างงั้นนั่นเอง!”

ปรากฏรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าของว่านเฟิงเช่นกัน จากนั้น ร่างกายของนางก็อ่อนลง สลบไสลไปอีกครั้ง

ยู่หยิงจับนางไว้ นางถอนหายใจเบาๆ

"เจ้านาย นายหญิง นาง…"

"ไม่ใช่!"

ลู่อวิ๋นตกตะลึง เขาขัดจังหวะยู่หยิงอย่างเร่งรีบ "ว่านเฟิงไม่ใช่นายหญิงของข้า สาวน้อยคนนี้อายุแค่สิบสี่หรือสิบห้าปีและยังไม่บรรลุนิติภาวะ ข้าไม่ใช่สัตว์ ข้าเป็นคนมีหลักการอย่างมาก"

ยู่หยิงหน้าแดง

"เจ้านาย ท่านเองก็อายุสิบห้าสิบหกปีเหมือนกัน"

ยู่หยิงพึมพัมเสียงเบา จากนั้นก็ช่วยว่านเฟิงเข้าไปในห้อง

ลู่อวิ๋นขึ้นไปยังชั้นบนของหอเจ็ดดาราโอบจันทร์ แหงนมองขึ้นไปยังฟากฟ้าดาราพราว

ยังคงเป็นท้องฟ้าที่เปี่ยมไปด้วยดวงดาวที่คุ้นเคย… แม้ว่าตำแหน่งดาวและโหราศาสตร์ของดวงดาวจะมีความแตกต่างกันบ้าง แต่ก็ไปในแนวเดียวกับโหราศาสตร์ของโลก

"ในเมื่อมันมีโหราศาสตร์ของดวงดาวเหมือนกับบนโลก เช่นนั้น 'เคล็ดวิชาฮวงจุ้ยดาวน้อย’ ก็จะมีบทบาทให้เล่นด้วยเช่นกัน"

"ตอนนี้ข้ากลายเป็นผู้ฝึกยุทธ์เซียนแล้ว ปราณหยินและวิญญาณร้ายของที่นี่ไม่มีผลกับข้าอีกต่อไป แต่ก็ยังต้องต้องเปลี่ยนฮวงจุ้ยของที่นี่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แต่เป็นครึ่งปีให้หลัง เมื่อข้าสามารถรักษาตำแหน่งผู้ว่าราชการได้ ถึงจะค่อยเปลี่ยนฮวงจุ้ยของที่นี่”

ลู่อวิ๋นวางแผนอย่างลับๆ

เป็นเวลาดึกแล้ว

ลู่อวิ๋นนั่งขัดสมาธิบนหลังคาหอเจ็ดดาราโอบจันทร์ ปราณแท้จริงสีดำในร่างกายไหลเวียนไปอย่างช้าๆ

นี่เป็นการฝึกยุทธ์จริงครั้งแรกของลู่อวิ๋น

《เคล็ดวิชาเวียนว่ายตายเกิด》!

ถึงแม้ลู่อวิ๋นจะไม่เคยฝึกยุทธ์ แต่ในใจของเขามีประสบการณ์ทั้งหมดของยู่หยิงนับตั้งแต่เขตแดนก่อปราณไปถึงเขตแดนเทพ

ระหว่างฟ้าดิน พลังฟ้าดินอันไม่มีที่สิ้นสุดได้รวมตัวกันจากทุกทิศทาง หลั่งไหลเข้าไปในศีรษะของลู่อวิ๋นและเข้าสู่ร่างกายของเขา และค่อยๆ โคจรไปตามเส้นชีพจรที่ผอมบาง

"แม้ว่า "มหาคัมภีร์เป็นตาย" ช่วยให้ข้าทำลายขีดจำกัดของชีพจร แต่ถ้าข้าต้องการฝึกฝนอย่างรวดเร็ว ข้าก็จะต้องต้องใช้โอสถทองเก้าทวารด้วย”

“อย่างไรก็ตาม โอสถทองเก้าทวารนี้ยู่หยิงไม่สามารถมอบให้ข้าได้… ในอีกสองสามวันนี้ จากปากของเฟิงหลี คนที่ต้องการมอบโอสถทองเก้าทวารให้แก่ข้าน่าจะมาถึงในที่สุด”

ลู่อวิ๋นหยุด เขาส่ายหน้าเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์เซียนก็ตาม แต่ร่างกายก็อ่อนแอเหลือเกิน หลังจากฝึกฝนมาบ้าง ระดับพลังยุทธ์ก็ไม่มีการเพิ่มอันใด

เห็นได้ชัดว่า เขายังต้องการโอสถทองเก้าทวารเพื่อเข้าใจ… เพื่อเปลี่ยนแปลงสภาพร่างกายของเขา

“หือ?”

แต่ในเวลาถัดไปนั้น ลู่อวิ๋นก็พลังตัวแข็ง

"นี่คืออะไร"

ลู่อวิ๋นหลับตาลง พบว่ามีบางสิ่งอยู่ในใจ

พลังอาคมเป็นตาย ดินแดนทั้งสองของหยินและหยาง

สื่อสารกับหยินและหยาง เดินไปบนสองดินแดน

วู๊!

มีกระแสลมวนเวียนรอบตัวของลู่อวิ๋น และในทันใดนั้นร่างของเขาก็หายไป

"ที่นี่คือโลกของผู้ตายหรือ?"

ลู่อวิ๋นมองไปรอบๆ

ที่นี่เป็นโลกที่แตกสลาย มีซากปรักหักพังทุกที่ กระทั่งท้องฟ้ายังเป็นสีเทา ไร้ชีวิต

ข้างกายลู่อวิ๋น ยังมีหลักศิลา ที่ดูเหมือนจะมีตัวอักษรขนาดใหญ่สามตัวสลักด้วยเลือด

"ประตูนรก"

"มียมโลกด้วยจริงหรือ"

ลู่อวิ๋นยืนอยู่ข้างหลักศิลา ค่อนข้างงงงันอยู่บ้าง

"แต่ยมโลกนี้ถูกทำลายไปแล้ว… แล้วข้าจะดำรงอยู่แบบไหนกัน? สิบตำหนักของเจ้านรกอยู่ไหน? ผู้ตัดสินวิญญาณอยู่ไหน? หัวกระทิงกับหน้าม้าอยู่ไหน?"

ลู่อวิ๋นเปรียบเทียบตำนานในใจกับสถานการณ์ตอนนี้ของเขา… เขาพบว่าในระดับของเขา พลังของเขาดูเหมือนจะยิ่งใหญ่กว่าจ้าวนรกในยมโลก

อย่างน้อย… เซียนข้ามพ้นจากสามแดน ไม่ได้ประกอบด้วยห้าธาตุ ความเป็นความตายไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของจ้าวนรก แต่ถ้าลู่อวิ๋นสามารถฝึกฝนได้จนถึงขีดสุด ปลุกพลังทั้งหมดของมหาคัมภีร์เป็นตาย เช่นนั้นแล้วก็ไม่ต้องกล่าวถึงเซียน กระทั่งความเป็นตายของจักรพรรดิเซียนในตำนาน ก็ยังอยู่ในความคิดของเขาเช่นกัน

"ตอนนี้ข้าคิดเรื่องเหล่านั้นถือว่าค่อนข้างไกลอยู่บ้าง… พลังอาคมเป็นตาย ในดินแดนหยินหยางทั้งสอง?"

ลู่อวิ๋นเกาศีรษะของตัวเอง ในเวลาถัดไป ใจของเขาก็เคลื่อน จากนั้นในที่สุดเขาก็กลับไปที่หลังคาของหอเจ็ดดาราโอบจันทร์

"ยกเว้นข้าและยู่หยิง ไม่มีบุคคลที่มีชีวิตใดสามารถอยู่รอดได้ในประตูนรกนั้น… ”

ลู่อวิ๋นตกอยู่ในห้วงความคิด