ตอนที่ 14-27 ผู้เสนอราคาสูงสุดจะได้รับ
แคว้นไนท์บลาส แดนนรก
แนวเทือกเขายาวปราศจากสิ่งมีชีวิต หินของภูเขาสีดำเทา และมีหญ้างอกแซมบางส่วน
ภายในเทือกเขานี้มีทะเลสาบซึ่งมีเส้นรอบวงหลายสิบกิโลเมตรน้ำในทะเลสาบเหม็นเน่า และปลดปล่อยกลิ่นอายความตายออกมา กระดูกขาวบางส่วนลอยอยู่เหนือผิวทะเลสาบเทือกเขาแห่งนี้เป็นพื้นที่ต้องห้าม!
แม้แต่อสูรก็ไม่กล้าเฉียดเข้ามาใกล้ที่นี้
“บุ๋ม, บุ๋ม...” น้ำในทะเลสาบมรณะเริ่มมีฟอง
“บึ้ม!”
ทันใดนั้นพื้นผิวของทะเลสาบขนาดมหึมาแยกออกทันทีและน้ำในทะเลสาบถูกแยกจากกัน เปิดให้เห็นเส้นทางเดินที่กล้างหลายสิบเมตรเดินเข้าไปยังส่วนลึก มีร่างร้อยร่างปรากฏจากส่วนลึกของทะเลสาบ นอกจากผู้นำผู้สวมชุดเทาแล้ว คนอื่นๆ ทุกคนสวมชุดดำ
คนเกือบร้อยคนยืนอยู่กับที่ในอากาศเหนือทะเลสาบ
บุรุษชุดเทาผมดำสนิทแต่ส่วนที่สะดุดตาที่สุดของเขาก็คือคิ้วทั้งสองของเขายาวเป็นทางลงมาถึงหน้าอกเขา ถ้าโลซูสอยู่ที่นี่และเห็นบุรุษชุดเทาเขาคงตกใจเป็นแน่ เพราะบุรุษชุดเทานี้ดูเหมือนกับเจ้าปราสาทจันทรามาก
“บัดซบ!” กล้ามเนื้อรอบๆ ดวงตาของบุรุษชุดเทากระตุก ตอนนี้เขาโกรธจนใกล้ที่จะระเบิดอารมณ์ออกมา
บุรุษชุดเทาคำราม “ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น ข้าไวนีเซนเร้นตัวจากโลกมาเป็นเวลานานมาก คนพวกนั้นลืมชื่อข้าไปหมดแล้ว พวกเขากล้าทำลายร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ของข้าจริงๆ! ข้าบอกพวกมันแล้ว... ว่าข้าจะทำให้พวกมันเสียใจ!” หัวใจของบุรุษชุดเทาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น
เขามีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังสองร่าง
เขาพัฒนาร่างแยกศักดิ์สทธิ์สายมรณะในตอนแรก ขณะที่ร่างเดิมของเขาเป็นร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุมืด ไม่ว่าในแง่พลัง ความสำเร็จของเขาในวิถีมรณะอยู่เหนือความสำเร็จในกฎธาตุมืดอย่างมากมาย อย่างไรก็ตามเนื่องจากพลังของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ธาตุมืดของเขาก็มีองครักษ์คุ้มครองหลายคนเช่นกันดังนั้นเขาไม่น่าจะมีปัญหาอะไร
แต่ใครเล่าจะคิดกันว่า..
หนึ่งในร่างของเขาถูกทำลาย
“ฆ่าพวกมัน ฆ่าพวกมันให้หมด!” หัวใจของบุรุษชุดเทาเต็มไปด้วยเพลิงอำมหิตต้องการฆ่า
เขามีเพียงสองร่างตั้งแต่แรกเริ่ม ทั้งสองร่างเป็นตัวแทนของชีวิตหนึ่งเมื่อสูญเสียร่างแยกศักดิ์สิทธิ์... แน่นอนว่าเขาย่อมโกรธเป็นธรรมดา
“นายท่าน! เราจะไปที่ไหน?” บุรุษชุดดำด้านหลังเขาพูดด้วยความเคารพ
“ปราสาทจันทราของข้าอยู่ใกล้กับเมืองรอยัลวิง! ตามกฎของปราสาทอสูรจะเลือกสำหรับใช้สอบคัดเลือกอสูร พวกเขาคงเลือกตำแหน่งที่อยู่ใกล้แน่นอน” บุรุษชุดเทาพูดเสียงเบา “อสูรเหล่านั้นมีความเป็นไปได้ว่าคงโดยสารอสูรโลหะและเริ่มเดินทางกลับเมืองรอยัลวิง”
“เราจะไปเมืองรอยัลวิงกันก่อน!” บุรุษชุดเทาพูดอย่างเย็นชา
“ขอรับ นายท่าน!”
พวกบุรุษชุดดำที่อยู่ใกล้ๆด้านหลังของเขาขานรับพร้อมเพรียงกัน จากตำแหน่งต่างๆ ที่พวกเขาอยู่
“ฮึ่ม,ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็ต้องกลับไปยังเมืองรอยัลวิง! เราจะหยุดพวกเขาไว้ที่ด้านนอกเมืองรอยัลวิง” บุรุษชุดเทามองดูบุรุษชุดดำคนหนึ่งซึ่งเขาหายตัวทันที ขณะเดียวกันอสูรโลหะสีเป็นเงาปรากฏอยู่ในกลางอากาศ บุรุษชุดเทาและบุรุษชุดดำเกือบร้อยคนเข้าไปในอสูรโลหะ
“วืดดด!”
อสูรโลหะพุ่งแหวกอากาศมุ่งสู่เมืองรอยัลวิง
ในแง่ของความเร็ว ความเร็วของอสูรโลหะนี้เร็วกว่าอสูรโลหะที่กลุ่มของลินลี่ย์โดยสารมาเสียอีก
ไม่ไกลจากทะเลสาบจันทราอสูรโลหะที่ลินลี่ย์อยู่กำลังลอยตัวอยู่ในอากาศ
ชายชราผมขาวบินกลับมาที่อสูรโลหะและออกคำสั่งทันที “ไม่มีใครอื่นแล้ว ออกเดินทางได้!” ทันใดนั้นอสูรโลหะกลายเป็นร่างพร่าเลือนทันทีและหายลับขอบฟ้า
ภายในอสูรโลหะ ชายชราผมหงอกเข้าไปในห้องโดยสารหน้าพูดเสียงกึกก้องขณะที่มองดูทุกคน “ทุกท่านโปรลุกขึ้นเดี๋ยวนี้และไปรวมตัวกันที่กลางทางเดิน”
“ยืนขึ้น?”
แม้ว่าจะงงแต่ลินลี่ย์และคนอื่นๆก็ยืนขึ้น ผู้รอดชีวิตเกือบร้อยคนในห้องโดยสารหลังรวมตัวกันอยู่ตรงกลางทางเดิน ทันใดนั้น...อสูรโลหะลดขนาดลงทั้งขอบเขตด้านกว้างและด้านยาว แถวที่นั่งเปลี่ยนไปจนเหลือเพียงร้อยที่นั่ง
เมื่อตอนพวกเขามา จะมีที่นั่ง 50 แถวๆ ละ 20 ที่นั่ง
ตอนนี้มีเพียง 20 แถวๆ ละ 5 ที่นั่ง จำนวนคนลดลงไปมาก
“ตอนนี้เหลือคนอยู่น้อยมากไม่จำเป็นต้องให้อสูรโลหะใช้พื้นที่มากมาย” ชายชราผมขาวพูดอย่างสงบ หลังจากพูดจบเขาออกจากห้องโดยสารหลังและกลับไปที่ห้องโดยสารหน้า
ตอนนี้มีที่นั่งเหลือเพียงหนึ่งร้อยทำให้คนในห้องโดยสารหลังนั่งใกล้ชิดกันในตอนนี้
“หันไปดูสิ”
ลินลี่ย์มองดูจากหน้าต่างอสูรโลหะรู้สึกผ่อนคลาย
“พี่ใหญ่,เมื่อเรากลับไปยังเมืองรอยัลวิงและส่งแหวนจันทราที่ปราสาทอสูรแล้ว เราจะกลายเป็นอสูร” บีบีหัวเราะขณะมองดูลินลี่ย์และพูดไปด้วย “ตอนนั้น เราจะสวมชุดติดตราอสูรได้ฮ่าฮ่า..อย่างน้อยเมื่อเราเข้าไปในเมือง เราไม่ต้องยืนเข้าแถวจ่ายค่าธรรมเนียมอีกต่อไป”
“จ่ายค่าธรรมเนียมเข้าเมือง?”
ลินลี่ย์และเดเลียพูดไม่ออกเมื่อพวกเขาได้ยินเช่นนั้น สำหรับพวกเขา เหรียญศิลาเดียวจะเป็นไรไป?
“ที่นี่, ใครมีแหวนจันทราเหลืออยู่บ้าง ข้ายินดีจ่ายเงินซื้อไว้” ทันใดนั้นเสียงหนึ่งดังขึ้นจากห้องโดยสารหลัง เสียงนี้จู่ๆก็ดังขึ้นทำให้คนในห้องโดยสารหลังหันมาดู คนพูดเป็นบุรุษหนุ่มรูปงามดูค่อนข้างหน้ากลัว
“จ่ายเงินซื้อหรือ?” ลินลี่ย์ตกใจ “ใจกล้าหน้าหนาขนาดนี้เชียวหรือ? ทั้งที่สมาชิกของปราสาทอสูรก็อยู่ในห้องโดยสารหน้า”
บีบีขมวดคิ้ว “อื๋อ? เขาพูดเสียงดังมาก ถ้าชายชราผมหงอกนั้นได้ยินเข้า จะไม่แย่หรือไง?”
ตาของเรจิน่าเป็นประกาย นางมองดูคนที่อยู่ใกล้ๆ เมื่อได้ยินคำพูดของบีบีนางลดเสียงและอธิบาย “บีบี! สิ่งที่เกิดขึ้นในการสอบอสูรก็คือไม่ว่าเจ้าจะมีของมาหรือไม่ พวกเขาไม่สนใจว่าเจ้าจะได้มายังไง จะขโมยมาหรือซื้อมาก็ตาม ตราบเท่าที่เจ้าเปลี่ยนเป็นแหวนจันทราได้ แค่นั้นก็คงพอ”
เมื่อได้ยินเช่นนี้กลุ่มของลินลี่ย์เข้าใจทันที
“เหตุผลที่ปราสาทอสูรทำเช่นนี้เพื่อกระตุ้นให้เกิดการล้างผลาญกันเอง” ลินลี่ย์นึกถึงตนเอง
เพียงแต่นี่คือสิ่งที่แดนนรกเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรกเริ่ม และการสู้กันก็คือวัตถุประสงค์ใหญ่ของดินแดนแห่งนี้
“ถ้าเจ้าต้องการซื้อ ฮ่าฮ่า... ข้ามีแหวนจันทราเป็นพิเศษ” ทันใดนั้นที่ห้องโดยสารหลังมีเสียงหนึ่งดังขึ้น เสียงนี้ทำให้เรจิน่าและคนอื่นตื่นเต้นทันที และพวกเขารีบมองดู
คนผู้มีแหวนจันทราเป็นพิเศษเป็นบุรุษร่างกำยำไว้เคราสูงแค่เพียง 1.2 หรือ 1.3 เมตร
“คนแคระ?” ลินลี่ย์เลิกคิ้ว
“ราคาเท่าไหร่?” สตรีผมทองยาวสลวยถามขึ้น
“ข้าขอราคาไม่สูงมาก ล้านศิลาดำ ถ้าเจ้าต้องการก็จ่ายมา” คนแคระร่างกำยำพูดตามตรง
“หนึ่งล้าน?” บางคนสะดุ้งตกใจทันที
สำหรับเทพชั้นสูงบางทีหนึ่งล้านศิลาดำไม่ถือว่ามาก แต่สำหรับเทพแท้ หนึ่งล้านศิลาดำเป็นจำนวนมากเกินไป แม้แต่กลุ่มของลินลี่ย์เมื่อตอนขายสมบัติเทพชั้นสูง พวกเขายังได้รับเงินเพียง 750,000 ศิลาดำ
แต่เทพแท้ธรรมดาจะได้รับสมบัติเทพชั้นสูงได้ยังไง?
เพียงแต่หลังจากต่อสู้และปล้นครั้งแล้วครั้งเล่ากว่าจะรวบรวมสมบัติให้ได้ล้านศิลาดำ
“แพงเกินไป” เรจิน่าขมวดคิ้ว นางไม่มีสมบัติพอจ่าย
“ข้าจะเอา” ทันใดนั้นบุรุษรูปงามคนหนึ่งพูดขึ้น
แม้แต่ผู้รอดชีวิตทั้งหนึ่งร้อยที่อยู่ใกล้ๆมีอยู่ยี่สิบหรือสามสิบคนที่ไม่ได้รับแหวนจันทรา คนอื่นๆ เมื่อได้ยินว่ามีคนเสนอให้ซื้อ ก็ตื่นเต้นทันที
“ข้าจะจ่าย 1.1 ล้านศิลาดำ” มีบางคนรีบพูดขึ้น
“ข้าจะจ่ายให้ก่อนเลย” บุรุษรูปงามละล่ำละลักพูด
คนแคระร่างกำยำพูด“ข้าบอกราคาไปแล้ว หนึ่งล้านศิลาดำ เจ้าได้ไป เอาเงินมาให้ข้าล้านศิลาดำ” คนแคระร่างกำยำพูดอย่างซื่อสัตย์ เขาเอาไปให้บุรุษหนุ่มรูปงามทันที คนอื่นๆ ได้แต่ผิดหวังอย่างช่วยไม่ได้
เรจิน่าระบายลมหายใจ
ไม่ใช่ว่านางไม่ยินดีจะจ่าย แต่นางไม่มีเงินต่างหาก
“ใครยังมีแหวนจันทราเหลืออีกบ้างไหม?”ใครบางคนตะโกนขึ้นจากห้องโดยสารหลัง
ขณะนั้นเองบุรุษวัยกลางคนชุดขาวหัวเราะอย่างใจเย็น “ข้าขอคิดราคาเดียวกับสุภาพบุรุษเตี้ย ล้านศิลาดำใครที่ต้องการแหวนต้องให้ข้าล้านศิลาดำ และข้าจะให้แหวนจันทราหนึ่งวง”
“มีอีกหรือ?” เรจิน่าอดมองดูอีกไม่ได้ แต่นางไม่มีเงินพออยู่ดี
“ควั่บ!” มีหลายร่างพุ่งเข้ามาหาทันที
“นี่..รับไปเลย” สตรีผมสีหยกวางกล่องอะซูไรท์ที่แต่ละด้านยาวสิบเซนติเมตรในมือของบุรุษวัยกลางคนผมขาวทันที
“ขายให้ข้า” มีบางคนร้องเรียกขึ้น “เราจะจ่ายให้ล้านศิลาดำเช่นกัน!”
“ข้าจ่ายให้เขาไปล้านศิลาดำไปแล้ว แหวนจันทรานี้เป็นของข้า” สตรีผมหยกพูดรีบพูดขณะเดียวกันนางจ้องมองบุรุษชุดขาววัยกลางคน นางกังวลว่าบุรุษชุดขาวจะโกหก อย่างไรก็ตามนางไม่อยากเชื่ออย่างนั้น
บุรุษชุดขาวยิ้มขณะรับเงินล้านศิลาดำและเขาพลิกมือแหวนจันทราหนึ่งวงปรากฏในมือของสตรีผมหยก“เป็นของเจ้า”
สตรีผมหยกตื่นเต้นดีใจรับแหวนจันทราไว้ นางกลับไปนั่งที่เดิม
คนอื่นอื่นๆรู้สึกผิดหวัง
บุรุษชุดขาวเพียงแต่ยิ้ม “ไม่ต้องทะเลาะกันตราบใดที่พวกเจ้ามีเงินพอ ข้าก็มีแหวนจันทราขายให้อย่างเพียงพอ” เพียงพลิกมือง บุรุษชุดขาวนำแหวนจันทราออกมาไว้ในฝ่ามืออีกห้าวง
เห็นภาพเช่นนี้ทำให้ทุกคนตะลึง
“คนผู้นี้ได้แหวนจันทรามาจากไหนตั้งมากมาย?” ทุกคนในห้องโดยสารหลังจ้องมองบุรุษชุดขาว
ทันทีนั้นมีบางคนยื่นเงินล้านศิลาดำให้และได้รับแหวนจันทรา
บุรุษชุดขาวยังคงยิ้ม “ถ้ามีใครอื่นต้องการแหวนจันทรา โปรดมาที่นี่ข้ายังมีอีก” ขณะที่เขายิ้มให้ผู้สังเกตการณ์ ห้องโดยสารหลังตกอยู่ในความเงียบทันที
มีแต่ผู้มีเงินพอจึงจะสามารถซื้อได้
แม้ว่าคนเกินยี่สิบคนจะล้มเหลวในการได้รับแหวนจันทรา แต่มีเพียงหกคนที่มีเงินมากกว่าล้านศิลาดำ คนอื่นๆ ไม่มีเงินมากพอจะซื้อ
เรจิน่ายืนขึ้นทันทีนางหัวเราะและกล่าว “ท่านคะ! โปรดลดราคาแหวนจันทราอีกสักเล็กน้อยได้ไหม ล้านศิลาดำนั้นมากเกินไปแหวนจันทรามีประโยชน์เฉพาะพวกเรา สำหรับคนอื่นไม่มีประโยชน์อื่นใดนอกจากเป็นแค่แหวนเก็บของ”
แหวนมิติเก็บของไม่มีราคา ราคายังไม่ถึงเหรียญศิลาดำด้วยซ้ำ
“นั่นก็ถูก” หลายคนเริ่มโห่ร้องสนับสนุน “ทำไมท่านไม่ลดราคาอีกสักเล็กน้อย ราคาสักห้าแสน ท่านจะว่ายังไง? ข้าคิดว่ามีคนอีกมากที่ต้องการซื้อจากท่าน”
“ใช่แล้ว ห้าแสนก็ได้” เรจิน่าพูด สมบัติของเรจิน่าเองมีอยู่ราวแปดแสนศิลาดำ
“ท่านไม่สามารถทำเช่นนั้นได้” คนที่เพิ่งจ่ายเงินซื้อแหวนจันทราไปก่อนรู้สึกว่าไม่ยุติธรรม “เราจ่ายไปล้านศิลาดำเพื่อซื้อหนึ่งวง”
บุรุษชุดขาวหัวเราะอย่างใจเย็น “ข้าบอกไปแล้วว่าหนึ่งล้าน! ถ้าพวกเจ้ามีเงินไม่พอข้าคงขายลดราคาไม่ได้” หลังจากพูดจบบุรุษชุดขาวก็เงียบ
เรจิน่าสีหน้าเปลี่ยนอย่างช่วยไม่ได้
“เรจิน่า, เจ้ามีเงินอยู่เท่าใด?” เดเลียพูดขึ้นทันที
เรจิน่าอดมองกลุ่มลินลี่ย์ไม่ได้ ความจริงกลุ่มลินลี่ย์ก็คุยกันผ่านสำนึกเทพแล้ว การเดินทางครั้งนี้กลุ่มของลินลี่ย์ได้ผลรับที่มากมาย โกเลมมัจจุราชอย่างเดียวก็ราคาเป็นร้อยล้านศิลาดำแล้วสมบัติของนักรบชุดดำในแหวนเก็บสมบัติก็คงไม่น้อย
“ข้า... ยังขาดอยู่สองแสน” เรจิน่าพูดอย่างกระตือรือร้น
บีบีหัวเราะจากนั้นพลิกมือดึงเงินอะซูไรท์ออกมาสองแถบ “นี่, เจ้ารับไป!”
เมื่อเห็นเช่นนี้เรจิน่าอดตื่นเต้นไม่ได้ “ขอบคุณ!” นางรับไว้ทันที จากนั้นวิ่งไปหาบุรุษชุดขาว
ด้านนอกเมืองรอยัลวิงบุรุษชุดเทานั่งขัดสมาธิอยู่ในพงหญ้าพร้อมกับยอดฝีมือข้างตัวอีกหลายสิบคน
“นายท่าน,อสูรโลหะของปราสาทอสูรกำลังบินเข้ามา มันมาจากตำแหน่งของปราสาทจันทรา” เสียงดังขึ้นในใจของบุรุษชุดเทา เขาลืมตาขึ้นทันทีและตะโกน “มากับข้า” ทันใดนั้นเขานำคนอีกหลายสิบคนบินขึ้นไปในท้องฟ้า
นอกเมืองรอยัลวิงไม่กี่สิบกิโลเมตร
อสูรโลหะที่ลินลี่ย์โดยสารอยู่ข้างในกำลังบินมายังเมืองรอยัลวิงด้วยความเร็วสูง กลุ่มของลินลี่ย์มีความสุขมาก ที่สำคัญพวกเขามองเห็นเมืองรอยัลวิงในระยะไกลค่อยๆใกล้เข้ามาโดยมองผ่านหน้าต่างใส
“ในที่สุดเราก็มาถึงเสียที” กลุ่มของลินลี่ย์ยิ้มกันทุกคน
ทันใดนั้น...
“บึ้ม!!!”ทั่วทั้งอสูรโลหะสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง และจากนั้นก็มีเสียงดังปังตลอดทั้งอสูรโลหะระเบิดออกเป็นเศษโลหะชิ้นเล็กชิ้นน้อย พวกอสูรที่โดยสารอยู่ในอสูรโลหะป้องกันตัวไว้พร้อมแล้วและควบคุมร่างตนเองให้ลอยอยู่ในอากาศทันที
กลุ่มของลินลี่ย์ลอยอยู่ในอากาศเช่นกัน แต่ขณะที่พวกเขาจ้องมองดูรอบๆหน้าของพวกเขาพลันซีดขาว
พื้นที่รอบๆกลุ่มของลินลี่ย์ มีบุรุษชุดดำเกือบร้อยคนยืนอยู่ในกลางอากาศ บุรุษชุดดำเหล่านี้รายล้อมกลุ่มของลินลี่ย์ไว้ทุกคน ไม่มีใครสามารถหนีไปได้บุรุษชุดดำทุกคนเปล่งพลังที่น่าประหลาด
“เทพชั้นสูง ทั้งหมดเป็นเทพชั้นสูง!”
หน้าของทุกคนเปลี่ยนรวมทั้งลินลี่ย์