ตอนที่ 14-26  เจ้าฆ่าข้าไม่ได้

การสู้รบที่ปราสาทจันทรามาถึงช่วงสุดท้ายแล้ว  เจ้าปราสาทแปลงเป็นรูปร่างเดิมมังกรขนาดมหึมาที่ยาวหลายร้อยเมตร และมีหนามแหลมงอกอออกมาจากหลัง  แม้ว่าจะกลับคืนสู่ร่างเดิมแต่เจ้าปราสาทก็ไม่มั่นใจจะรบกับอสูรเหล่านี้!

ภายในห้องลับด้านข้างห้องโถงใหญ่

กลุ่มของลินลี่ย์สี่คนลอบมองผ่านรอยแตกในประตู  ความจริงไม่ใช่ว่าพวกอสูรจะไม่ตระหนักว่าลินลี่ย์อยู่ที่นั่น เพียงแต่พวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่ารัศมีของลินลี่ย์และพวกเป็นระดับเทพแท้  ดังนั้นพวกอสูรจึงไม่สนใจเหลียวแลพวกเขา

“โลซูสนั้นกำลังพูดกับมังกรดำที่เป็นเจ้าปราสาทหรือ?”  ลินลี่ย์งงงวย

เดเลียที่อยู่ใกล้ๆอธิบาย  “ลินลี่ย์ เวลานั้นเมื่อเจ้าจู่ๆก็ทำสมาธิและได้รับการรู้แจ้ง เราไม่กล้ารบกวนเจ้า  เวลานั้นเจ้าปราสาทถูกกดดันและโจมตีอยู่ในห้องโถงใหญ่  เมื่อเห็นว่ามีอสูรอื่นอีกหกคนอยู่ที่นี่  เจ้าปราสาทก็สูญเสียความมั่นใจไปเช่นกัน”

ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย

“หือ?” ลินลี่ย์มีความคิดหนึ่งทันที

“ปราสาทจันทราประสบภัยพิบัติอย่างนั้น  แม้ว่านักรบชุดทองยังมีชีวิต  เป็นไปได้ว่าทุกคนคงหนีออกจากปราสาท”  ลินลี่ย์เข้าใจว่าไม่ว่านักรบชุดทองจะรอดหรือไม่ มีแนวโน้มว่าพวกเขาคงไม่เผชิญกับนักรบชุดทองอีกต่อไป

ที่สำคัญนักรบชุดทองเป็นร้อยเหล่านั้นไม่ใช่คนโง่ แม้แต่เจ้าปราสาทก็ยังพังทลายอยู่ในหายนะดังกล่าว  แม้ว่าพวกเขายังมีชีวิต  มีหรือที่พวกเขาจะไม่หนี?

“บีบี, ดูสิ” ลินลี่ย์โยนแหวนมิติให้บีบี“ดูซิว่ามีแหวนจันทราอยู่ข้างในหรือเปล่า”

“ได้เลย” บีบีรีบผูกสัญญาด้วยโลหิต

ขณะเดียวกันลินลี่ย์มองดูในแหวนวงอื่น

ตอนแรกเมื่อกลุ่มของลินลี่ย์ถูกลอบทำร้ายโดยผู้เข้าสอบอสูรอีกสี่คน ทั้งสี่คนนั้นล้มเหลวในการลอบทำร้ายและสองคนถูกกลุ่มของลินลี่ย์ฆ่าตายทันทีเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะมีแหวนมิติสองวงจากสองร่าง

“เรามีแหวนจันทราเพียงสองวงในตอนนี้  เราต้องการอีกวง”  ลินลี่ย์ค่อนข้างกังวลใจ

เดเลียมองดูลินลี่ย์กับบีบี

“พี่ใหญ่ แม้ว่าแหวนมิตินี้จะมีศิลาดำและเงินอะซูไรท์บางส่วน  แต่ก็ไม่มีแหวนจันทรา” บีบีพูดอย่างจนใจ

เดเลียและบีบีมองดูลินลี่ย์ทั้งคู่ต้องการเห็นว่าแหวนมิติที่ลินลี่ย์ถือจะมีแหวนจันทราอยู่ในนั้นหรือไม่

“มีอยู่!มีแหวนจันทราอยู่ข้างในหนึ่งวงจริงๆ ด้วย!” ผลของการตรวจสอบของลินลี่ย์ทำให้เขามีสีหน้าดีใจ  เจ้าของเดิมของแหวนมิตินี้ก็คือเฟทส์ผู้นำกลุ่ม ทำให้รู้สึกว่าพวกเขาจะต้องได้รับแหวนจันทราวงหนึ่ง  เขาเก็บเอาไว้ในแหวนมิติของตนเอง

“ฮ่าฮ่าเรามีแหวนจันทราครบชุดแล้วในตอนนี้” บีบีตื่นเต้นอย่างมาก

แต่เรจิน่าได้แต่มองลินลี่ย์ตาละห้อย  “ลินลี่ย์!  มีแค่วงเดียวหรือ?”

“แค่วงเดียว” ลินลี่ย์ยิ้มเชิงขอโทษ  เขาเข้าใจว่าลึกๆแล้วเรจิน่าปรารถนาจะได้แหวนจันทราเช่นกัน อย่างไรก็ตามทั้งสามคนมีแหวนเพียงสามวงเท่านั้น  พวกเขาไม่มีอะไรจะให้เรจิน่าเป็นพิเศษ  พวกเขาต้องการช่วยแต่พวกเขาไม่สามารถทำได้

เรจิน่าผิดหวังมากแต่นางยังคงฝืนยิ้ม  “ไม่เป็นไรเมื่อเราออกไป ข้าจะดูว่าพอมีโอกาสอื่นหรือไม่”

ทันใดนั้นเสียงตะโกนระเบิดออกมาจากห้องโถงใหญ่..

“อย่าทำเกินเลยไปเลยข้าจะให้สมบัติมากมายกับเจ้า และข้าสามารถยกปราสาทนี้ทั้งหมดให้เจ้าได้ ความจริง... ข้าสามารถหาหนทางช่วยให้พวกเจ้าเป็นอสูรหกดาวกันหมด  จุดสำเร็จของภารกิจให้เป็นอสูรหกดาวคืออะไร?”มังกรขนาดมหึมาตะโกน

มังกรดำยาวร้อยเมตรหมอบลงเตรียมทะยานขึ้นไปในอากาศของห้องโถงใหญ่ ขณะที่โลซูสและอสูรอื่นยืนนิ่งอยู่ในกลางอากาศ  ความแตกต่างในเรื่องขนาดของทั้งฝ่ายมากมายเหลือเกิน

อย่างไรก็ตามตอนนี้มังกรดำยักษ์กำลังขอร้องอีกฝ่าย

“หืมม, ช่วยให้เราได้เป็นอสูรหกดาว? วิธีเดียวที่จะกลายเป็นอสูรระดับสูงก็คือทำภารกิจให้สำเร็จ  ไม่มีทางอื่นแม้แต่น้อย”  โลซูสจ้องมองดาบสายฟ้าในมือของเขาจากนั้นพูดช้าๆ  “หยุดดิ้นรนได้แล้ว  เตรียมตัวตาย!”

“พี่ใหญ่!  ให้ข้าลงมือเอง”  นักรบผมฟ้าอีกคนหนึ่งกล่าว  “ข้าจะล้างแค้นให้พี่สาวรอง”

“ไม่”

โลซูสชำเลืองมองด้านข้างมาที่มังกรดำขนาดยักษ์ “แม้ว่าเขาจะใช้พลังโจมตีวิญญาณไปสองครั้งและพลังจิตของเขาใช้แทบทั้งหมดแต่เราไม่อาจเสี่ยงได้  ข้าจะลงมือเอง!”  โลซูสเริ่มรวบรวมพลัง  เขามั่นใจมาก

“ข้าคือไวนีเซ่น!”  มังกรดำตะโกนขึ้น  “เจ้าฆ่าข้าไม่ได้!  เจ้าไม่อาจฆ่าข้าได้!!!”

“ไวนีเซน?”

โลซูสแค่นเสียง“ไวนีเซนเป็นใคร? ถ้าเจ้าแค่ต้องขู่ก่อนตายก็หยิบยกเอาชื่อที่น่ากลัวขึ้นมาพูด  อย่างเช่น เจ้าควรจะพูดว่าเจ้าคืออสูรเลือดม่วงหรืออาจพูดว่าเจ้าคือมหาเทพผู้ทรงฤทธานุภาพ ฮ่าฮ่า.. ใครจะสนใจว่าเจ้าเป็นตัวอะไร?  ตายซะเถอะ!”

ขณะที่พูดโลซูสฟันดาบออกทันที

กระบวนท่าเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลมิติไม่มีการขยับปั่นป่วนด้วยแรงลมแม้แต่น้อย เหมือนกับว่าดาบนี้ไม่มีความคงอยู่แม้แต่น้อย

มังกรดำตวาดลั่น

“เจ้าไม่สามารถฆ่าข้าได้!”  มันตวาดอย่างโกรธเกรี้ยว  ขณะที่ดาบโค้งฟันลงอย่างนุ่มนวลมังกรดำยักษ์ถึงกับโกรธเกรี้ยว มันเสี่ยงชีวิต มันใช้พลังเทพของมันอีกครั้งหนึ่งมังกรดำยักษ์เปล่งเสียงคำรามต่ำอีกครั้ง...

“ควั่บ...” มิติสั่นสะเทือน

“แคร็กกกกก”

ดาบโค้งของโลซูสฟันลงพอดีและเงาสีฟ้าแหวกอากาศฟันลงที่ศีรษะของมังกรดำยักษ์  สิ่งที่ประหลาดก็คือ.. เกล็ดและเลือดของมังกรยักษ์แยกออกเป็นสองส่วนขณะที่ดาบโค้งตัดผ่านศีรษะและกระทบเข้ากับประกายเทพ

“แล้วเจ้าจะต้องเสียใจกับการกระทำนี้!!!”

เสียงคำรามก่อนตายของมังกรดำยักษ์ดังกึกก้องไปทั้งโถงใหญ่

“บึ้ม!”

ศพมังกรดำยักษ์ล้มฟาดกับพื้น  หน้าของโลซูสซีดขณะที่เขาถอนดาบโค้งเขาชำเลืองมองซากขนาดใหญ่ และแค่นเสียง “ฮึ่ม, พลังเทพของเขาน่ากลัวจริงๆ แต่เจ้าบอกว่าข้าจะต้องเสียใจใช่ไหม? ในทั่วทั้งแคว้นไนท์บลาส มีคนเพียงไม่กี่คนที่ข้ากลัวข้าล้วนแต่รู้จักพวกเขาทั้งหมด เจ้ามันตายแล้ว จะทำให้ข้าเสียใจได้ยังไง?”

“พี่ใหญ่!”  บุรุษร่างกำยำผมฟ้ามองดูโลซูสอย่างกังวล  “เป็นยังไงบ้างหรือเปล่า?”

พี่สาวรองของเขาต้องทนทุกข์จากพลังเทพของเจ้าปราสาทและเสียชีวิตไปแล้ว  โลซูสได้รบกับเจ้าปราสาทจันทรามาในครั้งก่อนและพบกับทักษะธรรมชาตนี้มาก่อน  ตอนนี้เขาถูกทักษะนี้โจมตีอีกครั้งหนึ่ง

“ข้าไม่เป็นไร” โลซูสชำเลืองมองดูผู้น้องของเขาและฝืนยิ้ม “น้องสาม, กลับกันเถอะ น่าเศร้าที่น้องรองตาย”

บุรุษร่างกำยำอยู่ในความรู้สึกเจ็บปวดครั้งยิ่งใหญ่

“เมื่อตอนที่เรามา พี่สาวรองบอกว่าหลังจากภารกิจนี้สำเร็จเราจะเป็นอสูรหกดาวกันทุกคน เราน่าจะหาสถานที่สร้างปราสาทที่เป็นของเราสามพี่น้องและฝึกฝนอยู่ที่นั่นเงียบ  แต่ตอนนี้ เราไม่มีโอกาสแล้ว”  บุรุษผมฟ้าพูดเบาๆ

โลซูถอนหายใจยาว  “ไปกันเถอะ”

พวกเขาไม่มองอสูรอื่นอีกหกคนเลยขณะบินห่างออกไป

อสูรอีกหกคนตัวสั่นสะท้านตกใจมองดูการสู้รบ เมื่อพวกยอดฝีมือทุ่มพลังอย่างนี้การสู้ลงจะจบลงภายในการปะทะครั้งสองครั้ง

“พลังของโลซูสน่ากลัวอย่างแท้จริง ดาบโค้งไม่ใช่สมบัติเทพชั้นสูงแต่ก็สามารถใช้ได้”  อสูรตนหนึ่งพูดพร้อมกับถอนหายใจ

บางทีในดินแดนโลกธาตุอสูรเทพอาจหาได้ยาก

แต่ในแดนนรกสถานที่ซึ่งยอดฝีมือนับไม่ถ้วนรวมตัวกันอยู่มีอสูรเทพอยู่ค่อนข้างมาก  เหตุผลที่อสูรเทพทรงพลังมากเป็นเพราะพลังเทพของพวกเขาไม่ว่าจะเป็นพลังเทพอะไร  เมื่อถึงอายุเต็มวัย พวกเขาจะเป็นเทียมเทพดูเหมือนว่าไม่มีอะไรต่างกัน

อย่างไรก็ตามมีความต่างกันขนานใหญ่ระหว่างอสูรเทพต่างๆ

ความแตกต่างนั้นก็คือพลังเทพ

อสูรเทพบางตนมีความสามารถธรรมชาติทำให้พวกเขาใช้พลังโจมตีวิญญาณ  ขณะที่อสูรเทพอื่นๆ มีพลังโจมตีธาตุหยาบ...ตัวอย่างเช่น อสูรกลืนสวรรค์และนาคราช ทั้งสองมีพลังวิเศษประเภทกลืนกิน  แต่ถ้าคู่ต่อสู้สามารถต่อต้านพลังกลืนกินได้พวกเขาก็ไม่เป็นไร

แต่บีบีนั้นแตกต่างออกไป พลังกินเทพของเขาเป็นความสามารถตามธรรมชาติในการกินประกายศักดิ์สิทธิ์เป็นความสามารถที่ทรงพลังแปลกประหลาดอยู่มาก

ยิ่งเป็นพลังเทพที่ทรงพลังแปลกประหลาดมากจำนวนอสูรเทพชนิดนี้ก็น้อยนิดหาได้ยาก

“โลซูสฝึกมาทางกฎวิถีชีวิต  วิถีทั้งสี่ยากจะรับมือได้ทั้งนั้น  โลซูสน่ากลัวจริงๆ” อสูรอีกหกคนถอนหายใจและพูดไม่มี่คำและจากนั้นพวกเขาออกไปจากโถงใหญ่

“ศพของอสูรเทพระดับสูงมีราคามากเหมือนกันคงปล่อยให้เสียเปล่าไม่ได้” อสูรคนหนึ่งหัวเราะและเก็บศพเข้าไปไว้ในแหวนมิติเก็บของ

หลังจากนั้นอสูรทั้งหกก็ออกไป

กลุ่มของลินลี่ย์สี่คนจึงออกมาจากห้องในที่สุด

“เฮ้ออออ!”  บีบีค่อนข้างไม่พอใจ  “ข้าอยากจะเก็บร่างนั้นไว้  คาดไม่ถึงเลยว่าอสูรคนนั้นจะเก็บไป”

ชิ้นส่วนของอสูรเทพเป็นส่วนช่วยในการปรุงอาหารเลิศรสที่ดี  ศพของอสูรเทพระดับสูงหาได้ยากมาก  ชิ้นส่วนศพที่ใหญ่ขนาดนั้นสามารถขายได้หลายแสนศิลาดำหรือเกือบล้าน“  นี่คือโชคลาภส่วนหนึ่ง”

“เจ้ากำลังคิดอย่างนั้นหรือ?”  ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้  “ไปกันเถอะ กลับไปที่อสูรโลหะกัน”

รางวัลของพวกเขาในการเดินทางครั้งนี้ค่อนข้างมาก  ส่วนที่คุ้มค่ามากที่สุดก็คือพวกเขาได้โกเลมมัจจุราชและศพของนักรบชุดดำไว้  ศพของนักรบชุดดำก็มีประกายเทพในศพเขา และแหวนมิติของเขาก็เก็บสมบัติเอาไว้อีกมากมายเช่นกัน

“เจ้า..เจ้าพาข้าเข้าไปดูในปราสาทอีกได้ไหม?”  เรจินาฝืนพูดออกมา

กลุ่มของลินลี่ย์อดสะดุ้งไม่ได้

“ข้าข้าแค่ต้องการไปดูว่ายังจะพอมีบุรุษชุดทองหลงเหลืออยู่หรือไม่”  เรจิน่าค่อนข้างอายเช่นกัน  ที่สำคัญนี่คือก็เท่ากับขอให้กลุ่มของลินลี่ย์กลับเข้าไปเสี่ยงอันตราย  แม้ว่าพูดตามทั่วไปแล้วกลุ่มของลินลี่ย์กับเรจิน่าไม่น่าจะมีปัญหาในการกำจัดนักรบชุดทอง

แต่ใครจะรู้ว่านักรบชุดทองพวกเขาจะวิ่งเข้าไปในปราสาทหรือไม่ ถ้าพวกเขาอยู่ในปราสาทเล่า?

เดเลียและบีบีมองดูลินลี่ย์รอการตัดสินใจของลินลี่ย์  ลินลี่ย์ชะงักเล็กน้อยจากนั้นมองดูเรจิน่า  “เรจิน่า,เป็นไปไม่ได้ที่เราจะวิ่งไปทั่วปราสาทพร้อมกับเจ้า  เอาอย่างนี้เป็นไง  เราจะออกไปนอกปราสาท แต่เราจะใช้เส้นทางอ้อมเพื่อดูว่าจะพบกับนักรบชุดทองบ้างหรือไม่  ถ้าเราเจอ เราจะช่วย  แต่ถ้าไม่ อย่างนั้นคงไม่มีอะไรที่เราจะทำได้”

“ขอบคุณ” เรจิน่ารีบตอบ

นางรู้ว่าคำขอร้องของนางค่อนข้างมากเกินไป  เพราะลินลี่ย์ยินดีตกลงใจทำอย่างนี้ก็ถือว่าทำได้มากสำหรับเขาแล้ว

ลินลี่ย์เดเลีย บีบีและเรจินาทุกคนมุ่งหน้าขึ้นไปที่ชั้นบนของปราสาทจันทรา  พวกเขากลับมาที่ชั้นสาม ชั้นสองและชั้นแรก จากนั้นออกจากปราสาทจันทราผ่านทางหน้าต่าง เรจิน่าหวังว่าจะได้พบกับนักรบชุดทอง

อย่างไรก็ตามปราสาทจันทราในปัจจุบันนี้ไม่มีนักรบชุดทองเหลืออยู่แม้แต่คนเดียว

ในอากาศด้านบนปราสาทจันทรากระจ่างชัดเหมือนแก้วผลึกใสหมอกชมพูพิษสลายหายไปนานแล้ว ตอนนี้มีผู้สอบเป็นอสูรห้าคนนั่งขัดสมาธิอยู่เหนือทะเลสาบจันทรา

“มีบางคนกำลังออกมา”

ทั้งห้าคนเห็นกลุ่มของลินลี่ย์บินออกมาจึงเข้ามาทักทายพวกเขาทันที

“เฮ้, พวกเจ้าจะทำอะไร?”ลินลี่ย์ขมวดคิ้วและพูดเย็นชา ลินลี่ย์ถูกลอบทำร้ายในปราสาทจันทรามาแล้ว จึงไม่ประมาทไว้ก่อนเป็นธรรมดา

หนึ่งในห้าคนพูดขึ้น “ข้าอยากรู้ว่าพวกเจ้าสี่คนมีแหวนจันทราเหลืออยู่บ้างไหม?  เราจะขอซื้อจากเจ้า”

“ข้ายังต้องการเพิ่มหนึ่งวงสำหรับตัวข้า”  เรจิน่าแค่นเสียง

ทั้งห้าคนได้ยินเช่นนี้ค่อนข้างผิดหวัง พวกเขาสามารถบอกได้ว่ากลุ่มของลินลี่ย์ไม่มีแหวนจันทรามากพอ

“พวกเจ้าห้าคนไม่ต้องรออยู่ข้างนอกนี่แล้ว  ไม่น่าจะมีใครอื่นเหลืออยู่ในปราสาทแล้ว”  ลินลี่ย์กล่าว เมื่อพวกเขาออกมา  พวกเขาค้นดูทุกที่ตั้งแต่ชั้นที่สี่จนถึงชั้นที่หนึ่งกวาดตามองหาที่ใหญ่ๆ ทุกที่ ถ้ามีคนอยู่นั่นพวกเขาคงค้นพบไปนานแล้ว

กลุ่มของลินลี่ย์เป็นกลุ่มสุดท้ายที่ออกมา

หลังจากพูดจบกลุ่มของลินลี่ย์สี่คนก็บินตรงไปที่อสูรโลหะ ในไม่ช้ากลุ่มของลินลี่ย์ก็มาถึงอสูรโลหะลอยตัวนิ่งอยู่ในอากาศ  เมื่อมองผ่านโลหะใสของอสูรโลหะ  พวกเขาสามารถมองเห็นเงาร่างของมนุษย์อยู่ภายใน

“มีคนเหลือน้อยนัก”  ลินลี่ย์ถอนหายใจ  จากนั้นเข้าไปในอสูรโลหะ

ภายในทางเดินภายในตัวอสูรโลหะชายชราผมขาวเห็นกลุ่มลินลี่ย์ก็หัวเราะทักทาย “ขอแสดงความยินดีกับผู้รอดชีวิตกลับมาได้”

“เจ้ารอดชีวิตกลับมาได้ด้วยหรือ?  ขอแสดงความยินดีด้วย”

ทันทีที่ลินลี่ย์เข้าไปในห้องโดยสารส่วนหลังของอสูรโลหะ  เขากวาดตามอง ห้องโดยสารหลังของอสูรโลหะนี้มีที่นั่งอยู่หลายที่พอเพียงรองรับคนเป็นพัน อย่างไรก็ตามมีที่นั่งว่างเปล่ามากมายเหลืออยู่ด้านหลัง “มาเป็นพันแต่เหลือรอดไม่ถึงร้อย!”

เมื่อชำเลืองมองเดเลียและบีบีที่อยู่ใกล้ๆ  ลินลี่ย์รู้สึกยินดีในใจเช่นกัน  อย่างน้อยภรรยากับน้องชายเขาก็ยังรอด  “ชายชราผมขาวพูดถูกนี่คุ้มค่าแก่การฉลองแน่นอน”