ตอนที่แล้วตอนที่ 14-23 แหวนจันทรา
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 14-25 ไม่มีที่ให้หนี

ตอนที่ 14-24 นักรบชุดดำ


ขณะนั้นเองการสู้รบดำเนินไปทั่วทั้งปราสาททะเลสาบจันทรา เป็นช่วงเวลาโกลาหล

ภายในห้องลับในชั้นที่สี่กลุ่มของลินลี่ย์อยู่กับเรจิน่า

เรจิน่าเมื่อเห็นว่าลินลี่ย์ไม่ไล่ตามสองคนนั้นไปแต่กลับถามปัญหาแทนก็อดรู้สึกจนใจและผิดหวังไม่ได้ “พวกเจ้า..พวกเจ้าเสียโอกาสที่หาได้ยากยิ่งไปแล้ว!”  ตามความเห็นของเรจิน่าทันทีที่กลุ่มลินลี่ย์ได้ยินคำว่า ‘โกเลมมัจจุราช’ พวกเขาควรจะไล่ติดตามไปทันที

ใครจะคิดกันเล่าว่ากลุ่มของลินลี่ย์ไม่ขยับแม้แต่น้อย?

ช่วงเวลาที่ลังเลใจก็หมายความว่าทั้งสองนั้นหนีไปไกลแล้วในตอนนี้

“เรจิน่า, เจ้าบอกว่า ‘โกเลมมัจจุราช’ใช่ไหม?  เจ้าสิ่งนั้นคืออะไร?”  ลินลี่ย์ถาม

เรจิน่าจ้องมองทั้งสามคนด้วยความสับสนและประหลาดใจ  หลังจากนั้นเป็นเวลานานนางค่อยตอบสนอง  “ลินลี่ย์!  เจ้าไม่รู้จริงๆ หรือว่าแกล้งพูด?  ข้าเริ่มคิดแล้วว่าเจ้าตั้งใจจะหลอกข้า”  โกเลมมัจจุราชเป็นของที่มีชื่อเสียงในแดนนรก

ทุกคนผู้อยู่ที่นี่เป็นเวลานานพอสมควรจะรู้เรื่องทั่วไปนี้

“เราบอกให้เจ้าพูด  ก็พูดมาสิ!”  บีบีเม้มปาก

เรจิน่าชำเลืองมองกลุ่มของลินลี่ย์จากนั้นพึมพำเงียบๆ  “ข้าไม่รู้จริงๆว่าพวกเจ้าไม่รู้หรือว่าแกล้งโง่  ก็ได้ข้าจะบอก โกเลมมัจจุราชคืออาวุธร่างมนุษย์ที่ไม่เหมือนใคร  เจ้าอาจนับได้ว่าเป็นสมบัติเทพร่างมนุษย์ก็ได้”

“โกเลมมัจจุราชก็เหมือนกับสมบัติเทพ  พวกมันถูกสร้างมาจากโลหะ  และมีพลังเทพแฝงอยู่  พลังเทพของพวกมันได้มาจาก ‘อัญมณีเทพ’” เรจิน่ายังคงอธิบายต่อ “โกเลมมัจจุราชไม่สามารถโจมตีทางวิญญาณได้ แต่เพราะพวกมันคืออาวุธ พวกมันจึงไม่กลัวการโจมตีวิญญาณเช่นกัน นอกจากนี้ตลอดทั้งร่างของพวกมันยังมีความแข็งมาก  โดยทั่วไปแล้วพวกมันจัดการได้ยาก”

ลินลี่ย์เดเลียและบีบีมองหน้ากัน

“งั้น นั่นก็คือโกเลมมัจจุราชสินะ”  บีบีถอนหายใจ ลินลี่ย์และเดเลียหัวเราะทั้งคู่

ในที่สุดพวกเขาก็เข้าใจอสูรโลหะที่สู้กับบีบีก็คือโกเลมมัจจุราช

โกเลมมัจจุราชแท้จริงแล้วจัดการได้ยากมาก  กล่าวโดยทั่วไป  แม้แต่เทพชั้นสูงที่เผชิญกับโกเลมมัจจุราชจะพบว่าพวกเขาพบกับเรื่องปวดหัว มีเพียงทางเดียวที่ใช้จัดการโกเลมมัจจุราชได้  นั่นคือฆ่าคนควบคุมมันซะ!  หลังจากเจ้านายมันถูกฆ่า โกเลมมัจจุราชจะกลายเป็นสิ่งของไร้เจ้าของเป็นธรรมดา”

“ถ้าไม่ใช่บีบีโกเลมมัจจุราชคงยากจะรับมือด้วยจริงๆ มิน่าเล่าโกเลมมัจจุราชไม่ได้รับความเสียหายเลยแม้จะถูกโจมตีมากเท่าใดก็ตาม”  ลินลี่ย์ถอนหายใจกับตัวเอง  จากนั้นมองบีบี  “เพียงแต่เมื่อโกเลมมัจจุราชวิ่งเข้าหาบีบีก็ไม่มีอะไรอื่นที่จะทำได้”

บีบีเป็นตัวประหลาดอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตามในจักรวาลนี้มีหนูกินเทพอยู่สองตัวเท่านั้น

“ตามข้อสังเกตของข้า  โกเลมมัจจุราชตัวนั้นควรจะเป็นระดับสูง”  เรจิน่าถอนหายใจ “โกเลมมัจจุราชระดับสูงมีค่ามากกว่าสมบัติเทพชั้นสูงมากมายนัก  แม้แต่ประกายเทพชั้นสูงก็ยังด้อยกว่ามากมาย”

“แพงแค่ไหนกัน?”  ตาของบีบีเป็นประกาย

เรจิน่ามองดูบีบีจากนั้นก็เป็นลินลี่ย์และเดเลีย นางถอนหายใจอย่างไม่สบายใจ “โกเลมมัจจุราชตัวเดียวซับซ้อนเกินกว่าสมบัติเทพรวมกัน  และราคาสูงจนน่าตระหนก  กล่าวอย่างทั่วไป พวกเจ้าต้องใช้ร้อยล้านศิลาดำถึงจะซื้อได้”

“ร้อยล้าน?”

ลินลี่ย์  เดเลียและบีบีรู้สึกดีใจ

ดูเหมือนว่าสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของพวกเขาจะไม่ใช่ประกายเทพชั้นสูง  แต่เป็นโกเลมมัจจุราช

“นั่นคือสาเหตุที่ข้าต้องการให้พวกเจ้าฆ่าคนทั้งสอง! ถ้าเราสี่คนรวมกำลังกันเราจะทำได้สำเร็จอย่างแน่นอน  นั่นคือโกเลมมัจจุราช!”  เรจิน่ายังคงรู้สึกไม่พอใจมาก  “เจ้าสองคนนั่นรู้ตัวแล้วข้าไม่สบายใจเลยจริงๆ”

กลุ่มของลินลี่ย์ได้แต่หัวเราะ

“บึ้ม!”ทันใดนั้นเสียงแผ่นดินไหวขนาดใหญ่ดังมาจากในอุโมงค์

ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว  “แผ่นดินไหวควรจะมาจากส่วนลึกของอุโมงค์  อาจจะมาจากชั้นที่ห้าก็ได้”

“มาเถอะ เราไปดูกัน”  บีบีตื่นเต้น

เรจิน่าก็ตื่นเต้นเช่นกัน  “ไปดูกัน” พวกเขาไม่ลังเลมุ่งหน้าตรงเข้าไปในอุโมงค์มืดมิด  อุโมงค์แคบมากอย่างเห็นได้ชัด  คนสองคนสามารถเดินเบียดคู่กันได้มันแคบกว่าทางเดินตามปกติของปราสาท

กลุ่มลินลี่ย์ทั้งสี่คนผ่านไปเกินกว่าร้อยเมตร

“ตรงนี้แหละ!”  กลุ่มลินลี่ย์ชะงัก

“ปัง!”แผ่นดินไหวที่น่ากลัวมาจากผนังอุโมงค์ที่สูงขึ้นไป  และมีรอยแยกสองสามรอยบนผนังเช่นกัน  เห็นได้ชัดว่าผนังอุโมงค์ไม่มีวงเวทปกป้อง

บีบีคุกเข่าอยู่กับที่แอบมองผ่านรอยแตก

“พี่ใหญ่!  รีบมา” บีบีส่งสำนึกเทพของเขาและกลุ่มของลินลี่ย์คืบเข้ามาใกล้ทันที

มีอะไรอยู่ที่รอยแยกอีกฝั่งหนึ่งกันแน่

รอยตะเข็บเล็กๆพอให้ลินลี่ย์ได้เห็นสถานการณ์ในฝั่งหนึ่งของผนังของทางเดินลับ

“นั่นคือเจ้าโล้มแคลมป์ตันไม่ใช่หรือ?”  ลินลี่ย์ตกใจ

ในห้องมืดที่กว้างใหญ่มีร่างสามร่างที่กำลังสู้กันด้วยความเร็วราวกับสายฟ้า

“บึ้ม!”แคลมป์ตันถูกเตะกระเด็นไปกระแทกผนัง จากนั้นร่วงกองกับพื้น

“อึก!”  แคลมป์ตันจ้องมองนักรบชุดดำที่อยู่ห่างออกไป“นักรบชุดดำนี้รับมือไม่ง่ายเลยจริงๆ”

“แคลมป์ตัน แก..เจ้าโง่ แค่ยืนอยู่ห่างๆและใช้สนามพลังโน้มถ่วงของเจ้าถ่วงให้เขาช้าลง จำเอาไว้ อย่าให้ส่งผลต่อข้า!”อสูรผู้ต่อสู้กับนักรบชุดดำตะโกนกราดเกรี้ยวผ่านสำนึกเทพ

แคลมป์ตันรู้ว่าเขาอ่อนแอ  “เข้าใจแล้ว”

หลังจากยอมรับแล้วแคลมป์ตันยืนขึ้นบนพื้น ร่างในชุดดำที่กำลังรบกับอสูรสั่นเทิ้มทันที ร่างชุดดำรู้สึกถึงพลังแปลกประหลาดกำลังส่งผลต่อเขา  เหมือนกับทำให้ร่างของเขาหนักขึ้นเป็นพันเท่าในทันที

“นี่คือแรงดึงดูดโลก!”  นักรบชุดดำเข้าใจทันที

เคล็ดลึกลับสนามพลังโน้มถ่วงเป็นที่รู้จักกันดีในนามสนามพลังแรงดึงดูดโลก  เป็นหนึ่งในหกเคล็ดความรู้ลึกลับของกฎธาตุดิน

“ปัง!”  ร่างของนักรบชุดดำสั่นทันที และกลายเป็นร่างลวงตาเลือนราง บางครั้งกระบี่ของอสูรจะแทงผ่านร่างที่พร่าเลือน แต่ไม่สามารถทำอันตรายนักรบชุดดำได้แม้แต่น้อย  ดาบศึกสีดำในมือของนักรบชุดดำสะบัดกระพือด้วยจังหวะไม่คงที่

อสูรเปลี่ยนสภาพเป็นแสงสายฟ้าจากนั้นกลับคืนรูปลักษณ์เดิมอีกครั้ง  การโจมตีของเขาทรงพลังน่ากลัว

“ปัง!”  “ปัง!”

แรงปะทะของยอดฝีมือทั้งสองคนนี้สร้างแรงสั่นสะเทือนเหมือนกับแผ่นดินไหวขนาดใหญ่จากการโจมตีใส่กัน

อสูรและนักรบชุดดำทุ่มกำลังโรมรันอย่างเต็มที่

“นักรบชุดดำนี้อดทนขนาดนี้ได้ยังไง? การฆ่านักรบชุดดำไม่ใช่ภารกิจสี่ดาวแม้แต่น้อย  นี่น่าจะเป็นภารกิจห้าดาว”  แคลมป์ตันสบถเบาๆ  ขณะเดียวกันเขาทุ่มพลังอย่างเต็มที่เพื่อควบคุมแรงโน้มถ่วงให้มีผลต่อนักรบชุดดำ

นักรบชุดดำผู้นี้แข็งแกร่งมากมายอย่างแน่นอน

ความจริงฝ่ายของแคลมป์ตันสู้กับเขาสามต่อหนึ่ง!  อสูรสามคนกับนักรบชุดดำคนเดียว

อสูรสามคนก็คืออสูรสามคนที่คุมกลุ่มเข้าสอบของลินลี่ย์

เพียงแต่นักรบชุดดำนี้มีร่างแยกเทพระดับสูงสองร่างหนึ่งในร่างแยกของอสูรของเขาล้มไปหนึ่งขณะที่อสูรฝ่ายแคลมป์ตันเช่นกันเหลือแต่นักรบชุดดำอยู่ร่างเดียว ขณะที่ฝ่ายอสูรมีเพียงแคลมป์ตันและโอปอลเทพชั้นสูงเท่านั้นที่มีกำลังสู้ต่อ

ความจริงก็คือพลังของแคลมป์ตันนั้นอ่อนแอมาก

“ปัง!”ประกายดาบของโอปอลเหมือนสายฟ้าแทงเข้าไปในร่างเงาเลือนราง

“อ๊า...!”  เสียงร้องโหยหวนทรมานดังขึ้น

“ปัง!”

เงาดำแยกหลุดออกไปทันทีส่วนที่แยกออกมาคืนสภาพเป็นธาตุหยาบที่มองเห็นได้ เป็นขาข้างหนึ่งและจากนั้นเงาก็เริ่มสั่นสะเทือนก่อนจะกลับคืนเป็นร่างสมบูรณ์  นักรบร่างดำตอนนี้กำลังโกรธจัด  เขาสบถด่ากับตัวเอง  “อสูร? พวกเจ้าทุกคนได้แต่รุมกินโต๊ะอีกฝ่ายงั้นหรือ?”

โอปอลหัวเราะเย็นชาขณะที่เขาเปลี่ยนเป็นสายฟ้าและเข้าต่อสู้กับนักรบชุดดำอีกครั้ง

“พี่ใหญ่, รีบมาเร็วๆ!!!”  นักรบชุดดำส่งเสียงคำรามทันที

หลังจากคำรามแล้วหน้าของแคลมป์ตันและโอปอลที่อยู่ในระหว่างต่อสู้ถึงกับเปลี่ยนไป

“ต้องจบการต่อสู้นี้ให้เร็ว!” โอปอลไม่ต้องการทุ่มกำลังทั้งหมด แต่เขาไม่มีโอกาส เขาตะโกนอย่างโกรธเกรี้ยว ร่างเริ่มบิดเบี้ยวขณะที่เปลี่ยนเป็นรังสีสายฟ้าและโจมตีใส่นักรบร่างดำอย่างไม่ปราณี

“ตาย” เสียงตวาดของโอปอลกึกก้องได้ยินไปทั้งห้อง

หน้าของนักรบชุดดำเปลี่ยนไปมากแต่ขณะเดียวกันเขาควงดาบอย่างดุร้ายจนดาบเปลี่ยนเป็นเงาลวงตาขณะพุ่งเข้าหาแสงสายฟ้า

“ปัง!”

ระลอกพลังงานที่น่ากลัวทำให้เกิดรอยแยกบนผนังลามขยายออก

ทั้งสองก้มตัวลงจากนั้นล้มลงกับพื้น  โอปอลตายไปแล้ว  ขณะที่นักรบชุดดำใช้พลังทางจิตจนหมดแต่ยังไม่ตาย

“เจ้าต้องการฆ่าข้าแต่การป้องกันวิญญาณของเจ้าอ่อนแอกว่าข้ามากนัก” บุรุษชุดดำหัวเราะเบาๆ

“ควั่บ!” ทันใดนั้นร่างมนุษย์คนหนึ่งปรากฏต่อหน้านักรบชุดดำ

หน้าของนักรบชุดดำเปลี่ยนไปทันทีเขาเงยหน้ามองเห็นแคลมป์ตันทำสีหน้าโหดร้ายกำลังควงดาบยาว “ตาย!”  แคลมป์ตันไม่สนใจอะไรอื่นใช้ดาบฟันใส่นักรบชุดดำ ดาบดำพุ่งแหวกอากาศดูเหมือนจะมาปรากฏต่อหน้านักรบชุดดำทันที

“อ๊า...!!!”

เขาถูกพันธนาการด้วยสนามพลังโน้มถ่วงและได้รับบาดเจ็บอย่างหนักบุรุษชุดดำคำรามอย่างโกรธเกรี้ยว ไม่สนใจอะไรอย่างอื่นเขาควงดาบอีกครั้งและใช้พลังโจมตีวิญญาณอีกครั้ง

“แคล้ง!”

เสียงดาบปะทะกันและพลังโจมตีวิญญาณปะทะกัน!

ว่ากันในแง่ความลึกซึ้งของพลังโจมตีวิญญาณนักรบชุดดำน่ากลัวยิ่งกว่าแคลมป์ตันแน่นอน แต่พลังจิตของเขาในตอนนี้ถูกใช้ออกไปเกือบหมด อย่างไรก็ตามแคลมป์ตันไม่ได้รับผลอะไรมากนัก  การปะทะตรงๆ ก็เหมือนกับพวกเขาสู้ด้วยพื้นฐานที่เสมอกัน

“ปัง!”  นักรบชุดยืมแรงปะทะและบินถอยหลัง

อย่างไรก็ตาม...

ทันทีที่แคลมป์ตันใช้ดาบยาวฟันออกไป  แค่เพียงพลิกข้อมือเขาก็ซัดมีดออกจากมือเขาทันที

“ซวบ!”  มีดสั้นแทงลึกเข้าไปในร่างของนักรบชุดดำ

นักรบชุดดำร่วงลงจากอากาศตกลงที่มุมผนังด้านหนึ่ง ตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ ไม่พอใจอย่างแน่นอน!

“เจ้าไม่ยินดียอมรับเรื่องอย่างนี้ใช่ไหม?”  แคลมป์ตันแค่นเสียง

แคลมป์ตันรู้ว่าเขาอ่อนแอซึ่งเป็นเหตุผลให้เขาใช้เงินซึ้อยาพิษวิญญาณแพงๆ และอาบพิษไว้ที่มีดของเขา มีดบินนี้คืออาวุธที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแคลมป์ตันและบรรจุไว้ด้วย ‘พลัง’ ซึ่งเป็นเคล็ดความรู้ลึกลับของธาตุดิน

นักรบชุดดำได้รับบาดเจ็บหนักอยู่แล้วเมื่อถูกโจมตีเขาจึงตายทันที

“โอปอล, เจ้ามักจะอวดอ้างฝีมืออยู่ต่อหน้าข้าเสมอ! เจ้ามักจะออกคำสั่งและดูถูกข้าอยู่เสมอ!”  หน้าของแคลมป์ตันดุร้ายและจ้องมองศพของอสูรสองศพข้างหน้าอย่างเย็นชา ตอนนี้เขาดูป่าเถื่อนมาก “แต่วันนี้, ข้า, แคลมป์ตันยังรอดชีวิตอยู่ได้ใช่ไหมเล่า? ฮ่าฮ่า...ข้าจะรับแหวนจันทราดำนี้กลับไปด้วยเช่นกัน และข้าจะกลายเป็นอสูรสี่ดาวทันที”

แค่เพียงโบกมือแคลมป์ตันเก็บศพอสูรสองศพและจากนั้นมองไปที่ศพของนักรบชุดดำ

แต่...

พื้นตรงนั้นว่างเปล่า

ศพหายไป!

“เป็น...เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”  แคลมป์ตันจ้องดวงตาแทบถลนออกจากเบ้า

อสูรสองคนตายแล้ว  ขณะที่เขาแคลมป์ตันเสี่ยงชีวิตก่อนจะฆ่านักรบชุดดำได้ในที่สุด  แต่ตอนนี้ศพของนักรบชุดดำหายไป?

“รีบไป!”

ลินลี่ย์และอีกสามคนหนีไปด้วยความเร็วสูงตามทางลับด้านหลังชั้นที่สี่

“ฮะฮะ เจ้าแคลมป์ตันกำลังรู้สึกทึ่งเรื่องนั้นฮะฮะ” บีบีสะใจเป็นอย่างมาก

ศพของนักรบชุดดำข้างผนังห่างจากรอยแยกในผนังราวๆเมตรเดียว กลุ่มของลินลี่ย์เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้รอยแยกผนังจากนั้นเก็บศพเข้าไปในแหวนมิติทันที

กล่าวโดยทั่วไปอะไรก็ตามที่อยู่ในระยะใกล้จะถูกเก็บเข้าไปในแหวนมิติ

สายตาของแคลมป์ตันกวาดมองไปเห็นรอยแยกในผนังที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้ทันที

“อ๊า.... ข้างใน”  แคลมป์ตันเข้าใจทันที

“บัดซบ!”  แคลมป์ตันตวาดลั่น  เขาพุ่งตรงเข้าไปตามผนังและใช้พลังโจมตีเต็มที่ของเคล็ดความรู้ลึกลับพลัง   รอยแยกที่มีอยู่บนผนังอยู่แล้วระเบิด ‘บึ้ม’แตกกระจายเป็นช่อง  ด้านหลังช่องเป็นทางอุโมงค์ลับ

“แหวนจันทราของข้า!  แหวนจันทราของข้า!” หัวใจของแคลมป์ตันเต็มไปด้วยความไม่พอใจ

ด้วยแหวนจันทราเขาจึงจะได้รับการยอมรับว่าทำภารกิจสำเร็จซึ่งก็หมายความว่าไม่เพียงแต่ได้รับรางวัลตอบแทนมากมาย แต่เขาจะกลายเป็นอสูรสี่ดาวด้วย

“พวกมันหนีไปไหน?”  แคลมป์ตันยืนอยู่ในกลางอุโมงค์จ้องเข้าไปในปลายของอุโมงค์ลับทั้งสองด้าน ไม่สามารถตัดสินใจได้ชั่วขณะ  แต่ขณะนั้นเอง..

“ควั่บ!”  “ควั่บ!”

ปรากฏร่างสองร่างขึ้นในห้องทันทีเป็นบุรุษชุดดำสองคน

“เจ้าฆ่าน้องห้าหรือ?”  นักรบชุดดำทั้งสองจ้องมองแคลมป์ตัน

แคลมป์ตันหันหน้าไปมองและรู้สึกหวาดผวาทันทีนักรบคนเดียวก็รับมือได้ยากเย็นแสนเข็ญแล้ว ตอนนี้พวกเขามาถึงสองคนเชียวหรือ?”

“หนี!”  แคลมป์ตันไม่สนใจอะไรอื่นต่อไป เลือกที่จะเผ่นขึ้นไปตรงๆและตำแหน่งนี้เป็นตำแหน่งเดียวกับที่กลุ่มของลินลี่ย์หนีขึ้นไปข้างหน้า.

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด