ตอนที่ 89 จดหมาย (อ่านฟรี)

แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ สายเลือดแห่งมังกร

ตอนที่ 89 จดหมาย

แม็กนัสเปิดจดหมายอ่าน เมื่อเห็นทุกคนที่อยู่ใกล้เขา เขาจึงตัดสินใจอ่านให้ดังขึ้น

เรียน คุณเพนดราก้อน

นี่คือสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 มีชื่อเต็มว่าเอลิซาเบธ อเล็กซานดรา แมรี่ อย่างเป็นทางการว่าสมเด็จพระราชินีนาถเอลิซาเบธที่ 2 โดยพระคุณแห่งสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์เหนือ ประมุขแห่งเครือจักรภพ ผู้พิทักษ์แห่งศรัทธา" แม็กนัสหัวเราะเบาๆ และแสดงความคิดเห็น

"หึ... พูดแต่เรื่องหลงตัวเอง เธอรู้ว่าเธอไม่ใช่ราชินีอีกต่อไปแล้ว ยังจะพูดยกยอตัวเองแบบนี้กับฉันอีก" เขากล่าว

“แต่หลังจากได้ครองบัลลังก์แล้ว นายจะไม่ถูกเรียกเหมือนเดิมนี่ ไม่ใช่หรอ?” รักนาร์ถาม

“ฉันไม่ต้องการสักหน่อย” แม็กนัสตอบ

“แต่ลูกต้องทำ ประเพณีบางอย่างมีไว้เพื่อให้คนทั่วไปเห็นว่าดูยิ่งใหญ่ แค่นั้นแหละ” อดัมกล่าวเสริม

“ก็ได้ฮะก็ได้ เราค่อยคิดเรื่องนี้เมื่อถึงเวลานะฮะ เรามาอ่านจดหมายต่อกันดีกว่า” แม็กนัสปิดปากพวกเขา

เขาอ่านต่อไปว่า "ข้อความนี้เขียนด้วยลายมือของข้าพเจ้าเองโดยคำนึงถึงความร้ายแรงของเรื่อง เราอยากจะขอโทษอย่างสุดซึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับพ่อแม่ของท่าน มันเป็นการกระทำที่ไม่ได้รับการอนุญาตจากเรา เจ้าชายฟิลิป ดยุกแห่งเอดินบะระ พระสวามีของเราเป็นคนทำทั้งหมด โดยไม่ได้คุยกับเราเลย

เราจึงได้ลงโทษด้วยการให้ออกจากราชการ เราขอให้ท่านให้อภัยแก่เรา เราได้กระทำการตกลงตามข้อเรียกร้องทั้งหมดของท่านแล้ว นอกจากนี้ เราต้องการพบท่านเป็นการส่วนตัวและหารือเกี่ยวกับอนาคต

เราขอสัญญากับท่านว่าจากนี้จะไม่มีใครสร้างปัญหาให้กับครอบครัวของท่านอีก เราจะรอการตอบกลับของท่านตามที่อยู่ที่ให้ไว้ด้านล่าง"

แม็กนัสพลิกหน้ากระดาษและหยิบปากกาออกมา เขาเขียนว่า

"ตอนนี้ผมไม่ว่าง คุณทำงานของคุณไป ผมจะไปพบคุณเมื่อผมต้องการ อีกอย่างหนึ่ง ไม่ ผมจะไม่ลืมเรื่องสามีของคุณ จะไม่มีใครมายุ่งกับครอบครัวของผม ถ้าคุณต้องการการให้อภัยจากผมจริงๆ ก็จงประกาศต่อสาธารณะว่าเจ้าชายฟิลิปจะถูกปลดจากตำแหน่งและอำนาจทั้งหมดของเขาเพราะเขาใช้มันในทางที่ผิด”

“เดี๋ยวนะ เดี๋ยว…ลูกแน่ใจเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอจ๊ะ?” เกรซหยุดเขา

“แม่จ๋า อย่าสงสารพวกเขาเลยฮะ พวกนั้นเป็นพวกกระหายอำนาจ ยิ่งแม่แสดงความอ่อนแอให้พวกเขาเห็นมากเท่าไหร่ พวกเขาจะกินแม่ทั้งเป็น ให้ผมจัดการกับพวกเขาเองฮะ” แม็กนัสกล่าว

“แต่...เธอเป็นราชินีนะลูก” เธอพึมพำ

"เธอ 'เคยเป็น' ราชินีฮะ ตอนนี้ เธอไม่มีสิทธิ์เหนือบัลลังก์ที่เธอนั่งอยู่แล้ว ตอนนี้ผมต่างหากที่เป็นราชาและเธอเป็นเพียงแค่ขุนนางอีกคนหนึ่ง ยิ่งเธอตระหนักได้เร็วเท่าไรเธอไม่มีทางอื่นที่จะออกจากสถานการณ์นี้ได้นอกจากยอมจำนนต่อผม มันจะยิ่งดีสำหรับเธอ ถ้าเธอพยายามทำร้ายพ่อกับแม่อีกครั้ง ผลที่ตามมาจะเลวร้ายยิ่งกว่านั้นในครั้งหน้า” แม็กนัสพูดอย่างจริงจัง

"เขาพูดถูกนะเกรซ อย่าลืมว่าเราผ่านอะไรกันมาบ้างใน 3 เดือนที่ผ่านมา มันเป็นการกระทำของพวกเขาทั้งหมด พวกเขาไม่สนใจชีวิตของผู้อื่น จนรู้สึกเฉยๆ ที่จะทำลายชีวิตของใครก็ได้ ในขณะที่พวกเขานั่งเล่นอยู่ในบ้านที่หรูหรา แม็กนัสทำถูกต้องแล้ว” อดัมสนับสนุนแม็กนัส

*เฮ้อ*

“แต่...ลูกเป็นแค่เด็ก” เธอแย้ง มันไม่ใช่ความผิดของเธอ แม่ทุกคนจะรู้สึกกังวลหากลูกชายของพวกเขาไปต่อต้านผู้มีอำนาจ

"ฮิฮิ อย่าลืมว่าผมก็เป็นพ่อมดด้วยนะฮะ แม่จ๋า ผมสาปพวกเขาได้" แม็กนัสตอบด้วยรอยยิ้ม

“ฉันจะไม่ยอมให้ใช้คำพูดหยาบคายในบ้านหลังนี้ แม็กนัส” เกรซเตือนเขาทันทีและดึงหูของเขา

"อ๊า... แม่จ๋า... ผมกำลังพูดถึงคำสาปเวทมนตร์..." แม็กนัสชี้แจง

“อืม งั้นไม่เป็นไร ไปล้างมือซะ มื้อเย็นพร้อมแล้ว” เธอไล่พวกเขาออกไป แม้แต่แชด ดั๊กและซัมเมอร์ก็ถูกจับมาเพื่อล้างอุ้งเท้าและกรงเล็บ

หลังจากนั้นก็มีอาหารมื้อค่ำแสนอร่อยที่พวกเขาเล่าเรื่องตลกและพูดคุยกัน

...

แม็กนัสแชร์ห้องนอนกับเพื่อนของเขา พวกเขาทำเตียงชั่วคราวพร้อมฟูกเสริมบนพื้น

“แม็กนัส ที่อยู่ของบ้านใหม่ที่นายซื้อให้ฉันคือที่ไหนน่ะ?” สเนปถาม

แม็กนัสรีบยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้เขาโดยโยนมันลงจากเตียง

สเนปเปิดอ่านมัน เขาตะลึงเล็กน้อยหลังจากอ่านมัน

แม็กนัสหัวเราะเบาๆ “ฮิฮิ ใช่ มันอยู่ในละแวกเดียวกับที่ลิลลี่อาศัยอยู่”

"โอ้ๆๆๆๆ... เซฟหน้าแดงหรอ?" รักนาร์แกล้งเขา

“ใครคือลิลลี่หรอ?” บ๊อบบี้รู้สึกสับสน

“สาวน้อยผมแดงที่เซฟชอบ” แม็กนัสเผย

"โอๆๆๆ... เจ๋งเด็ด" บ๊อบบี้ยังแกล้งเขา

ดูเหมือนว่าสเนปจะไม่โกรธเคืองเลยแม้แต่น้อย เขากำลังสนุกกับมิตรภาพกับพี่น้องของเขาและรู้ว่านี่เป็นเพียงการแกล้งกันขำๆ เขาชื่นชอบมันจริงๆ เพราะมันดีกว่าตอนไม่มีเพื่อนเลย กับ แม็กนัส, รักนาร์และบ็อบบี้เขามีเพื่อนที่ฉลาดมากในเรื่องต่างๆ กัน แล้วเขาก็ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ กับพวกเขา เช่น พวกคอมพิวเตอร์ที่บ็อบบี้เล่าให้ฟัง นี่ยังไม่พูดถึงการผจญภัยที่ผ่านมา

“ใช่ ฉันชอบเธอ แล้วไง? อย่างน้อยฉันก็ไม่เหมือนแม็กนัสกับบ็อบบี้ที่เร่าร้อนใส่กัน” สเนปพูดกลับ

“เฮ้ย! เราไม่ได้เร่าร้อนกันนะเฟ่ย เราเป็นพี่น้องต่างสายเลือดกันเฉยๆ” แม็กนัสชี้แจง

แต่จู่ๆ บ๊อบบี้ก็พุ่งเข้ามาหาเขา "แม็กจ๋า พูดอะไรน่ะจ๊ะ ตอนนี้ไม่ต้องปิดบังกันแล้ว"

"ย๊าก... อยู่ให้ห่างฉันนะเฟ้ย บ๊อบบี้ ดูเหมือนว่าติดนิสัยไม่ดีจากที่โรงเรียนนะ" แม็กนัสผลักเขาออกไป ทำให้ทุกคนหัวเราะ

“พวก พวกนายคิดผิดแล้ว แม็กนัสเป็นเถรตรงจะตาย และฉันคิดว่าเขามีแฟนแล้ว เอ็มม่า วานิตี้นั่นไง เธอมักจะวนเวียนอยู่รอบตัวเขาตลอดแหละ” รักนาร์พุ่งเข้ามา

"โอ้ววววว... ฉันควรบอกป้าเกรซดีไหมเนี่ย?" ตอนนี้บ็อบบี้แกล้งแม็กนัส

แม็กนัสคำราม "ใครจะไปชอบเธอกัน? ใช่ เธอก็สวยอยู่หรอก แต่เธอคิดถึงแต่เรื่องควิดดิชกับไม้กวาดเท่านั้นแหละ เธอไม่มีสมองสำหรับเรื่องอื่นหรอก”

“ดูดิ เขาพูดอย่างกับเป็นแฟนกันไปแล้ว” สเนปพูดแทรก

แม็กนัสกลอกตาและหลับไป "จ้า จ้า... ไงก็เหอะ"

"ฮ่าฮ่าฮ่า...คราวนี้เราเหนือเขาแล้ว พวกเรา" รักนาร์หัวเราะ

ไม่นานทุกคนก็เข้านอน เพื่อวันรุ่งขึ้น แม็กนัสเตรียมจะไปกระทรวง

...

สถานที่ไม่เปิดเผย,

“ท่านลอร์ดขอรับ คำบัญชาของท่านคืออะไร?” ชายสวมหน้ากากหัวกระโหลกถาม

โวลเดอมอร์ได้เรียกประชุมผู้เสพความตายเพื่อตัดสินใจว่าพวกเขาจะไปทางไหนในอนาคต

“เราต้องตรวจสอบอำนาจเหนือกระทรวง จากนั้นเราจึงสามารถสร้างกฎหมายที่รองรับเลือดบริสุทธิ์เท่านั้น กระทรวงได้เอียงไปทางพวกมักเกิ้ลมากเกินไป ตอนนี้พวกมันอนุญาตให้พวกมักเกิ้ลอาศัยอยู่ในที่เดียวกับเรา

เราต้องเปลี่ยนกฎหมาย เราจัดการกับพวกศาลสูงวิเซ็นกาม็อตได้ดีแล้ว ถึงเวลาที่ต้องทำให้พวกมันส่วนใหญ่ติดเบ็ดเสียที ตอนนี้เราจะกำหนดเป้าหมายไปที่พวกผู้ทรยศต่อสายเลือด ไม่อนุญาตให้ฆ่าเพราะพวกมันยังเป็นเลือดบริสุทธิ์ แต่จงกระจายความหวาดกลัว กระจายความทุกข์ยาก โน้มน้าวพวกมันให้ทำตามความประสงค์ของเรา” โวลเดอมอร์สั่ง

“นายท่าน แล้วเจ้าเด็กเมอร์ลินคนนั้นล่ะขอรับ? เขากลายเป็นไอคอนของพวกลูกครึ่งและโดยเฉพาะอย่างยิ่งพ่อมดที่เกิดจากมักเกิ้ล ถ้าเราไม่ทำอะไร พวกนั้นอาจจะล้อมรอบเขา” ผู้เสพความตายถาม

โวลเดอมอร์พยักหน้าและมองไปที่ท้องฟ้า “ฉันได้วางแผนสำหรับมันไว้แล้ว

แม้เลือดของมันจะแปดเปื้อน แต่เวทมนตร์ของเมอร์ลินที่ไหลผ่านเส้นเลือดของมันก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้ เราแค่ทำให้มันเป็นสุนัขของเราหรือให้สมุนสุนัขของมันตายก็ได้”

"ขอนายท่านจงเจริญ" ผู้เสพความตายตะโกนขึ้นและสิ่งที่ตามมาคือเสียงโห่ร้องอย่างบ้าคลั่งขณะที่พวกเขายกไม้กายสิทธิ์ขึ้นเพื่อยิงคำสาปขึ้นสู่ท้องฟ้า

ในไม่ช้า ทีละคน พวกเขาทั้งหมดเริ่มหายไป สุดท้ายก็เหลือเพียงโวลเดอมอร์และคนอีกคนหนึ่งเท่านั้นที่ยังคงอยู่

"อา... ลูเซียส... เธอเห็นไหมว่าพวกเขาเชื่อมั่นในตัวฉัน? เธอก็สามารถเชื่อในตัวฉันได้เช่นกัน ฉันจะแก้แค้นให้เธอเอง แต่มันจะหอมหวานก็ต่อเมื่อได้ลิ้มรสด้วยมือของตัวเองเท่านั้น ถ้าเราจับมันเข้ากรุได้ เธอจงจับเชือกล่ามคอมันไว้ ถ้าทำไม่ได้ เธอจะเป็นคนหักคอมันเอง

แต่เธอต้องแข็งแกร่งขึ้นเพื่อสิ่งนั้น ฉันจะทำให้แน่ใจว่าตระกูลแบล็กยังคงรักษาคำพูดและไม่ทำลายงานหมั้น ให้นาร์ซิสซา แบล็กผลักดันวาระของเธอในบ้านสลิธีรินหลังจากที่เธอออกจากโรงเรียนในปีหน้า เพราะซิเรียส แบล็กที่กลายเป็นพวกทรยศต่อสายเลือดไปแล้ว และทีนี้พวกตระกูลแบล็กต้องพิสูจน์ความตั้งใจของพวกมันต่อฉัน ให้นาร์ซิสซาคอยจับตาดูเรกูลัส แบล็กไว้ มันจะเข้าเรียนในปีหน้า

จำไว้ ลูเซียส พรสวรรค์และอิทธิพลไม่ใช่สิ่งที่เธอได้รับในคืนเดียว เธอต้องทำงานตั้งแต่อายุยังน้อย อย่างที่ฉันเคยทำ ตอนนี้เป็นทีของเธอฉันจะสอนเวทมนตร์ให้เธอเอง”

“ขอรับท่านลอร์ด” ลูเซียสก้มศีรษะให้โวลเดอมอร์ เขาพร้อมที่จะทำทุกอย่างตราบเท่าที่ทำได้ เพื่อให้เขาได้แก้แค้นเป็นพอ

_____________________________

เพจแปลถ้าเช่นนั้นข้าขอลา