ตอนที่ 13-31 ชีพจรโลก

กฎธรรมชาติกำลังชะลอลงมา

แม้แต่บีบีและบุรุษชุดขาวที่กำลังฝึกฝีมือก็พลอยให้ความสนใจไปด้วย บีบีเคลื่อนไหวเหมือนสายฟ้าพุ่งผ่านป่าเขาและมาถึงภายในหุบเขา  เขาเห็นลินลี่ย์ลอยอยู่ที่นั่นและตาของเขาเต็มไปด้วยความดีใจ  “พี่ใหญ่,ในที่สุดท่านก็เชี่ยวชาญชีพจรโลกได้ใช่ไหม?”

“พี่ใหญ่!  เกิดอะไรขึ้น? เขา..เขาบรรลุระดับใหม่ในลักษณะนั้นหรือ?” บุรุษชุดขาวบินเข้ามาสมทบ และประหลาดใจมาก

เบอร์เกสกล่าวอย่างค่อนข้างสับสน  “ตอนนั้นข้าเพิ่งซัดเขาลงไป ข้าไม่รู้ว่าอะไรทำให้เขาเกิดความรู้แจ้งกะทันหันแต่เขาเข้าถึงระดับใหม่จริงๆ  ดูสิ...แบบนี้.. มันทำให้ข้าท้อใจมากไม่ใช่หรือ?”

“มิน่าเล่าน้องสามถึงได้ชื่นชมเขานัก”  บุรุษชุดขาวมองดูลินลี่ย์เช่นกัน

ราวกับการใช้เทเลพอร์ต มีบุคคลอีกคนหนึ่งปรากฏตัวในพื้นที่หุบเขา  เป็นบุรุษคิ้วแดงลีย์ลิน  บีบีมองเห็นลีย์ลินก็ค่อนข้างประหลาดใจ  “จ้าวภูเขาฆ้องทองแดงนี้ทรงพลังยิ่งนัก  อย่างไรก็ตาม,ปู่ได้บอกไว้ก่อนว่าไม่มียอดฝีมือ ไม่ว่าจะทรงพลังเพียงไหนจะสามารถเทเลพอร์ตได้ไม่รู้ว่าลีย์ลินผู้นี้ใช้วิชาอะไร”

ลีย์ลินยิ้มบินลงมาจากอากาศขณะที่เขามองดูลินลี่ย์  เขาพยักหน้าเหมือนกับว่าพอใจ

มิติพร่าเลือนและบิดเบี้ยว

“ครืนนน...” ปริมาณแก่นธาตุดินนับไม่ถ้วนทะลักเข้ามาในอากาศเหนือลินลี่ย์และพลังที่มีลักษณะเฉพาะแบบรายล้อมวิญญาณลินลี่ย์ ดูเหมือนว่าสามารถเห็นผ่านวิญญาณเขาและเข้าใจทุกอย่างภายในนั้นได้  ในอากาศเหนือศีรษะลินลี่ย์แก่นธาตุดินยังคงเข้ามารวมตัวในระดับที่รวดเร็ว

ทันใดนั้น....

“บึ้ม!”  แก่นธาตุดินแตกกระจายและในพื้นที่ซึ่งเคยมีก่อนนั้น มีวัตถุเหมือนอัญมณีดำเรืองแสงจางสีเหลือง

เป็นธรรมดาประกายศักดิ์สิทธิ์จะเชื่อมโยงกับวิญญาณของลินลี่ย์

“ประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุดิน”  ลินลี่ย์รู้สึกมีความดีใจท่วมท้นเต็มหัวใจ  ลินลี่ย์เคยมีประสบการณ์มาแล้ว  และเตรียมการมานานแล้ว

“ในที่สุด,ข้าก็กลายเป็นเทพทั้งในสายธาตุดินและสายธาตุลม” ลินลี่ย์อดรู้สึกตื่นเต้นไม่ได้ แต่ขณะเดียวกันภายในใจของลินลี่ย์ เขาอดคิดถึงลีย์ลินไม่ได้  “ข้าต้องขอบคุณจ้าวภูเขาฆ้องทองแดงจริงๆ  เพราะช่วยให้ข้าสามารถบรรลุผ่านคอขวดของการฝึกฝนในครั้งนี้ได้”

“ข้าควรจะสร้างร่างแยกศักดิ์สิทธิ์อีกร่างไหม?”  ลินลี่ย์รับรู้ได้ถึงข้อมูลที่กฎธรรมชาติส่งผ่านเข้ามาในตัวเขา

ลินลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อยควบคุมประกายศักดิ์สิทธิ์ธาตุดินออกมาอยู่ข้างตัวเขารอยยิ้มปรากฏอยู่ที่ริมฝีปากของลินลี่ย์ “อีกครั้งหนึ่งที่ข้าจะต้องแบ่งวิญญาณออกเป็นสอง  ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป  ข้ายังจะมีอีกร่างหนึ่งได้  ขณะเดียวกันข้าสามารถฝึกเพิ่มในกฎอย่างอื่นเพียงแต่, ความเจ็บปวดของการฉีกแบ่งวิญญาณนี้...”

“อ๊าคคค!”กล้ามเนื้อของลินลี่ย์เริ่มสั่นกระตุกความเจ็บปวดของการฉีกแบ่งวิญญาณครึ่งหนึ่งทำให้หน้าของลินลี่ย์ซีดและไร้สีเลือด

“ดูเหมือนว่าลินลี่ย์นี้ต้องการจะฝึกฝนในกฎธรรมชาติอื่นด้วย”  ลีย์ลินถอนหายใจประเมิน  “เขาเลือกจะแบ่งครึ่งวิญญาณอีกครั้ง”  ลีย์ลินรู้ดีว่ามันทรมานเพียงไหนเมื่อวิญญาณถูกแบ่งครึ่ง  เมื่อวิญญาณของใครบางคนถูกฉีกแบ่งครึ่งแม้แต่ยอดฝีมือที่ทรงพลังที่สุดก็ไม่สามารถอดกลั้นไม่ให้กรีดร้องโหยหวนได้

โชคดีที่ในช่วงที่กลายเป็นเทพ  วิญญาณของผู้นั้นจะได้รับการปกป้องโดยกฎธรรมชาติ

ตอนนี้, การฉีกแบ่งวิญญาณจะไม่มีปัญหาอะไร  อย่างไรก็ตามภายใต้สถานการณ์ปกติแรงสั่นสะเทือนง่ายๆที่ทรงพลังก็เพียงพอทำให้วิญญาณพังทลายและสูญสลายไปได้ และพูดอะไรไม่ได้เมื่อวิญญาณแตกสลายไปครึ่งหนึ่ง

วิญญาณรูปกระบี่บินออกมาจากร่างลินลี่ย์หลอมรวมเข้ากับประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุดินลอยอยู่ในอากาศ

“วิญญาณรูปกระบี่?” ลินลี่ย์ตาเป็นประกาย “เขามีศักยภาพในการฝึกกฎพลังทำลายล้าง”

สำหรับตอนนี้, ลินลี่ย์พบตนเองอยู่ภายในทะเลธาตุดินแดนกว้างใหญ่ไพศาลไม่มีที่สิ้นสุด

ในพื้นที่คลุมเครือไม่ชัดเจนนั้นเต็มไปด้วยทะเลธาตุไร้ขอบเขต  คลื่นพุ่งขึ้นและร่วงลงและคลื่นสีเหลืองน้ำตาลเต็มไปด้วยแก่นธาตุดินเหลว  ลึกลงไปภายในนั้นมีพลังเทพธาตุดินที่บริสุทธิ์ ลินลี่ย์พยายามอย่างหนักเพื่อเจาะลึกลงไปค้นหาพลังเทพนั้น

พลังธาตุดินศักดิ์สิทธิ์รายล้อมประกายศักดิ์สิทธิ์สายธาตุดินของเขา เกิดเป็นร่างแยกศักดิ์สิทธิ์สายธาตุดินซึ่งดูคล้ายกับลินลี่ย์

“ร่างที่สร้างจากกฎธรรมชาติมักจะเปลือยกายเสมอ” ลินลี่ย์ใช้พลังธาตุดินศักดิ์สิทธิ์ของเขาสร้างชุดยาวสีเหลืองน้ำตาลให้กับร่างแยกศักดิ์สิทธิ์  แค่เพียงคิดเท่านั้น ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏออกมาจากภายในร่างเดิมของเขา

ร่างแยกดินศักดิ์สิทธิ์, ร่างแยกลมศักดิ์สิทธิ์ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังทั้งสองของเขารายล้อมร่างหลักของเขา

และจากนั้นร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองผสานเข้ากับร่างหลักของเขา

ภายในทะเลจิตสำนึกของลินลี่ย์  ลินลี่ย์ในชุดเหลืองและลินลี่ย์ในชุดเขียวนั่งในท่าขัดสมาธิอยู่ในทะเลจิตสำนึก ขณะที่ในอากาศเหนือร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองจะมีวิญญาณรูปกระบี่สีรุ้งร่างหนึ่งลอยอยู่  เพียงแต่ขนาดจะเล็กลงมากกว่าแต่ก่อน

ภายในภูเขาฆ้องทองแดง เมื่อลินลี่ย์ลงมายืนที่พื้นเขาลืมตาขึ้นและเห็นลีย์ลิน, สหายของเขาและบีบี

“พี่ใหญ่” ตาของบีบีเต็มไปด้วยความดีใจและเขายิ้มกว้าง  ขณะเดียวกันเขายกนิ้วหัวแม่มือให้ลินลี่ย์  “ใช้เวลาในภูเขาฆ้องทองแดงที่นี่เพียงครึ่งปีท่านก็กลายเป็นเทพผ่านกฎธรรมชาติธาตุดินได้  จริงสิพี่ใหญ่,ใช่เป็นเพราะบรรลุผ่านเคล็ดความรู้ลึกลับแก่นธาตุดินหรือเคล็ดความรู้ชีพจรโลก?”

“เป็นชีพจรโลก!”  ลินลี่ย์กล่าวพลางหัวเราะ

“ลินลี่ย์!  ขอแสดงความยินดีด้วย” จ้าวภูเขาฆ้องทองแดงลีย์ลินพูดพร้อมกับยิ้มอย่างสงบ

ลินลี่ย์มมองดูลีย์ลิน เขาเพิ่มความสำรวมทันทีจากนั้นเขาคำนับด้วยมารยาทอย่างเป็นพิธีรีตอง พูดด้วยความรู้สึกซาบซึ้ง  “ท่านลีย์ลินข้าขอขอบคุณที่ท่านทั้งสามช่วยเหลือ ถ้าไม่ใช่เพราะท่านข้าไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใดจึงจะบรรลุผ่านสภาพคอขวดนี้ไปได้”

“ไม่จำเป็นต้องขอบคุณข้า ถ้าจะต้องขอบคุณ เราสามพี่น้องต่างหากที่ต้องขอบคุณเจ้า” ลีย์ลินกล่าว

“หือ?” ลินลี่ย์ตกใจ

ลีย์ลินขอบคุณเขา? ทำไมต้องขอบคุณเขา?

เบอร์เกสหัวเราะลั่น “ฮ่าฮ่า, ลินลี่ย์!  ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้าและนักสู้ระดับเทียมเทพอีกสองคนเราสามพี่น้องอาจจะยังอยู่ในพิภพเกบาโดส”

ลินลี่ย์และบีบีเข้าใจทันที

“อย่างนั้นลีย์ลินผู้นี้ดูเหมือนจะหนีมาจากพิภพจองจำเกบาโดสด้วยเช่นกัน”  ลินลี่ย์ลอบกล่าวกับตัวเอง

“พี่ใหญ่,ดูเหมือนกระบี่ของโอลิเวอร์ก็สร้างผลตามมาที่ดีได้เหมือนกัน”  บีบีหัวเราะ

ลีย์ลินมองดูลินลี่ย์ เขายิ้มอย่างสงบและกล่าว  “ลินลี่ย์,ในเวลานี้เจ้าเพิ่งถึงระดับเทียมเทพของกฎธาตุดิน แม้ว่าเจ้าจะเชี่ยวชาญชีพจรโลก แต่สำหรับยอดฝีมือการรู้แจ้งเป็นแค่ปัจจัยหนึ่ง การรู้จักวิธีประยุกต์ใช้ความรู้นั้นเป็นเรื่องสำคัญที่สุด”

ลินลี่ย์เองก็รู้สึกอย่างนี้ เขาพยักหน้า

แน่นอนว่าหลังจากกลายเป็นเทียมเทพผ่านกฎธาตุลม  เขาจะต้องค้นคว้าเป็นช่วงเวลาหนึ่งก่อนจะพัฒนา ‘ลำนำแห่งสายลม’ ขึ้นมาได้

“บีบี! จะดีที่สุดถ้าเจ้ายังไม่รบกวนลินลี่ย์ในช่วงเวลานี้และปล่อยให้เขาได้เพ่งสมาธิรับรู้ชีพจรโลกอย่างเงียบๆ  เมื่อเขาสามารถใช้ชีพจรโลกได้ดีขึ้นเขาจะสร้างไม้ตายโจมตีที่ทรงพลังได้” ลีย์ลินมองดูบีบีขณะกล่าว

“ทราบแล้ว”บีบีพยักหน้าซ้ำๆ

หลังจากที่มีคนได้รับการรู้แจ้งกฎธรรมชาติ เขาจำเป็นต้องคิดหาวิธีประยุกต์ความรู้เหล่านั้นให้เร็วเท่าที่เป็นไปได้

“ลินลี่ย์, จงฝึกต่อไป ,ในอีกไม่นานเจ้าน่าจะอยู่ในระดับเดียวกับพี่ใหญ่ข้าได้”  ลีย์ลินกล่าว

“เป็นแบบนั้นไปได้ยังไง?”  ลินลี่ย์หัวเราะเยาะตนเอง  “ที่สำคัญข้ายังเป็นแค่เทียมเทพ”

“แต่เจ้ามีสองร่างแยกศักดิ์สิทธิ์แล้ว”  ลีย์ลินพูดพลางหัวเราะ

“นี่.. ถ้ามีสองร่างแยกแล้วจะเป็นยังไง?”  ลินลี่ย์ค่อนข้างงง“พลังจำกัดของสนามพลังเทพแท้นั้นทรงพลังมาก ข้าแทบจะยังแก้ปัญหานี้ไม่ตกด้วยซ้ำ”

ลีย์ลินพูดพลางหัวเราะ “เจ้ายังไม่รู้แม้กระทั่งเรื่องนี้หรือนี่?”

“หือ?” ลินลี่ย์ไม่เข้าใจ

“ลินลี่ย์!  ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองของเจ้าปัจจุบันนี้ผสานรวมอยู่กับร่างหลักของเจ้า ร่างแยกศักดิ์สิทธิ์แต่ละร่างสามารถสร้างสนามพลังเทพได้ ประกายศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองของเจ้าสามารถสร้างสนามพลังเทพได้  มีสนามพลังเทพสองชั้นซ้อนกันพลังที่จำกัดเจ้าก็จะอ่อนแอลงมาก”  ลีย์ลินอธิบาย

ลินลี่ย์ตกใจ

เดิมทีเมื่อเบรุตกล่าวถึงนักสู้ระดับเทียมเทพว่าด้อยกว่าเทพแท้นั่นก็เป็นการสู้กันตัวต่อตัว

ความจริงสำหรับคนอย่างลินลี่ย์ก็เหมือนกับว่าเขามีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองผนึกกำลังกันอยู่แล้ว

“สนามพลังเทพของร่างแยกศักดิ์สิทธิ์ทั้งสองซ้อนกันและกันพลังอาจไม่สามารถตอบโต้เทพแท้ได้เต็มที่  แต่ก็ทอนพลังอีกฝ่ายลงได้มาก ตรงจุดนั้นเจ้าสามารถพึ่งพาอาศัยวิทยายุทธของเจ้าและเคล็ดความรู้ลึกลับที่เจ้าบรรลุถึง  ระดับของเจ้าก็จะพอๆ กับพี่ใหญ่ของข้า”  ลีย์ลินกล่าว

ตอนนี้ลินลี่ย์รู้สึกตื่นเต้นในใจ

ดังนั้นเขามีร่างแยกศักดิ์สิทธิ์เพิ่มขึ้นก็ได้รับประโยชน์นี้เช่นกัน

เนื่องจากว่าลินลี่ย์ต้องฝึกใช้‘ชีพจรโลก’ สร้างพลังโจมตีอย่างเงียบๆเบอร์เกสจึงไม่ต้องซ้อมฝีมือต่อเป็นธรรมดา บีบีไม่รบกวนสมาธิของลินลี่ย์ ปกติเขาจะซ้อมมือกับบุรุษชุดขาวในที่ค่อนข้างห่างออกไป

ภายในหุบเขา ลินลี่ย์อยู่เพียงลำพัง

“เวทต้องห้าม ‘ชีพจรคุ้มกัน’ ควบคุม จังหวะเต้นของหัวใจซึ่งแฝงด้วยพลังธาตุดิน”  ทันทีที่เวทต้องห้ามถูกร่ายดูเหมือนจะสร้างม่านพลังโปร่งแสง นี่เป็นสิ่งที่ถูกสร้างจากพลังชีพจรซึ่งแฝงอยู่ในธาตุดินเป็นปกติ

ในอดีตลินลี่ย์ไม่เข้าใจว่าพลังชีพจรนี้ถูกสร้างขึ้นมาได้ยังไง

“ในอดีต,ข้าเชื่อว่าพลังชีพจรนี้ไม่ใช่อย่างเดียวเหมือนกับแก่นธาตุเดิม  และเป็นพลังงานรูปแบบใหม่  แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า...จำเป็นต้องเปลี่ยนความเชื่อ” หลังจากเข้าใจ ‘การเต้นของชีพจรโลก’ ลินลี่ย์เห็นหลายสิ่งหลายอย่างชัดเจนขึ้น  “ในการใช้จังหวะเต้นของชีพจรโลกนอกจากใช้พลังสั่นสะเทือนโจมตีแล้ว ข้ายังสามารถใช้พลังชีพจรโจมตีได้”

ลินลี่ย์ยืนบนแผ่นดินและพลังเทพในร่างของเขาทะลักออก

พลังชีพจรแปลกประหลาดผ่านไปตามใต้เท้าของลินลี่ย์เข้าไปในดินจากนั้นถ่ายตรงไปที่สระน้ำลึกข้างหน้าเขา

“บึ้ม!!”  น้ำพุ่งกระจายจากสระน้ำ

“พลังโจมตีแบบนี้เงียบและไม่มีสัญญาณเตือน”  ลินลี่ย์ยิ้มมุมปาก  “ถ้าข้าฝึกเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย  ก็น่าจะทำให้แข็งแกร่งทรงพลังมากขึ้น

ภายในคฤหาสน์ที่สันโดษ จักรวรรดิโรฮอลท์

“ลินลี่ย์กำลังฝึกด้วยตนเองอยู่หรือนี่?” ซาดิสต์แผ่สำนึกเทพไปที่ภูเขาฆ้องทองแดงอีกครั้ง เขาย่อมพบว่าลินลี่ย์กำลังฝึกอยู่ตามลำพังเป็นธรรมดา  “ลินลี่ย์ผู้นี้ช่างน่ากลัวจริงๆ  เขาเข้าถึงระดับเทียมเทพในกฎธาตุดินอีกด้วย”

ตาของซาดิสต์เป็นประกายเยือกเย็น

ศักยภาพที่ยิ่งใหญ่ของลินลี่ย์ยิ่งทำให้ซาดิสต์ต้องการฆ่าเขามากขึ้น

“ข้าไม่ยอมให้ลินลี่ย์ไปพิภพนรกและกลับไปที่มณฑลฟ้าครามแน่”  ซาดิสต์มั่นใจตรงจุดนี้  “มีเทพแท้เพียงสองคนที่ภูเขาฆ้องทองแดง  ถ้าแอนราสเคลื่อนไหวได้รวดเร็วพอ  เขาน่าจะฆ่าลินลี่ย์ได้ในช่วงเวลาสั้นๆ”

ซาดิสต์ยังค่อนข้างมั่นใจในแอนราส

ทั้งนี้เป็นเพราะแอนราสฝึกมาทางกฎธาตุไฟ  เปลวไฟที่ใช้โจมตีมีพลังรุนแรง

“แอนราส...” ซาดิสต์ส่งสัมผัสเทพไปที่แอนราสทันที

คืนนี้ยามราตรีเมฆมืดครึ้ม และสายลมพัดรุนแรง

ร่างมนุษย์คนหนึ่งกำลังบินอยู่ในกลางอากาศด้วยความเร็วสูง  เป็นบุรุษชุดแดงแอนราส  แอนราสจ้องมองไปทางทิศใต้  “หลังจากรอมาเป็นเวลานาน  ในที่สุดโอกาสก็มาถึง”  ตอนนี้ซาดิสต์กำหนดตำแหน่งของลินลี่ย์และใช้สำนึกเทพจับทิศทางแผนที่ไว้แล้ว

แอนราสรู้ว่าลินลี่ย์อยู่ที่ใด

แสงสีแดงเลือนรางเริ่มเรื่อเรืองในดวงตาของแอนราส

ในไม่ช้าภูเขาฆ้องทองแดงก็ปรากฏภายในสายตาของแอนราส  หน้าของแอนราสเย็นชามากขึ้น  เขาคุ้นเคยกับชั้นภูเขาฆ้องทองแดงมาก  เขาเร่งความเร็วขึ้นอย่างง่ายดายพุ่งผ่านภูเขาป่าและมาลงใกล้ตำแหน่งที่ลินลี่ย์กำลังฝึกในหุบเขา

ภายในคฤหาสน์ที่สร้างจากแก่นธาตุดิน

“เจ้าคนโอหังกำลังแผ่สำนึกเทพเข้ามาตรวจสอบครั้งแล้วครั้งเล่าอีกแล้ว  อย่างนั้นเขาคงมีเจตนาร้ายแน่”  ลีย์ลินหัวเราะอย่างใจเย็น ซาดิสต์คิดว่าไม่มีใครสังเกตสัมผัสเทพของเขาที่ใช้ตรวจสอบพื้นที่  แต่สิ่งที่เขาไม่รู้ก็คือลีย์ลินรู้ตัวเป็นอย่างดี

“คนที่มาครั้งนี้น่าจะเป็นบริวาร”  ลีย์ลินไม่กังวลแม้แต่น้อย

“เทพแท้นี่เป็นโอกาสดูว่าพลังของลินลี่ย์จะก้าวหน้าได้ยังไง  ข้าสงสัยว่าเขาจะสามารถต้านทานได้ไหม”  ในที่สุดลีย์ลินก็ยังหายไปจากภายในลานว่างบ้านของเขา ความจริงแอนราสเข้ามาใกล้หุบเขาของลินลีย์กว่าที่เขาอยู่มาก

แต่ว่า...

ลีย์ลินมาถึงก่อน

ในหุบเขาที่ลินลี่ย์กำลังฝึก  ลินลี่ย์กำลังดิ่งอยู่ในสมาธิของเขา  แต่ทันใดนั้นเขารู้สึกว่าพื้นสั่นสะเทือนเล็กน้อยได้ทันที

“หือ?” ลินลี่ย์สงสัย จึงหยุดฝึก

“เกิดอะไรขึ้น?” ลินลี่ย์ไม่เข้าใจจะมีปัญหาอะไรปรากฏขึ้น

เพียงแต่ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าในมุมหนึ่งของหุบเขา  หินก้อนหนึ่งปรากฏขึ้นทันที หินนี้ก็คือรัศมีธาตุดินเลือนรางที่ถูกปล่อยออกมา  “ดูจากตรงนี้เป็นดีที่สุด  มิฉะนั้นถ้าลินลี่ย์ตายหลายอย่างจะยุ่งเหยิง โอว..เทพผู้นั้นมาถึงแล้ว”