Chapter 46 : เผาต้นไม้
ไม่กี่นาทีให้หลังด้านข้างกองไฟที่ถูกจุดขึ้นไม่ไกลจากทะเลสาบขนาดเล็กนัก ชายหนุ่มกางเกงในที่ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยรอยเปื้อนจากน้ำกำลังนั่งผิงไฟขณะดื่มน้ำดื่มไปพลาง ข้างกายของเขามีโจวเฉินและคนอื่นๆนั่งผิงไฟดื่มน้ำอยู่เช่นเดียวกันซึ่งอยู่ไม่ห่างกันนัก
ไม่กี่นาทีก่อนหน้านี้โจวเฉินและคนอื่นๆสามารถเก็บน้ำมาได้หลายครั้งและเติมใส่ขวดของทุกคนจนเต็ม ปัญหาเรื่องน้ำจึงถือว่าได้รับการแก้ไขแล้วชั่วคราว
โจวเฉินคราแรกสงสัยว่าน้ำภายในทะเลสาบอาจจะมีปัญหาก็ได้แต่ตัวเขาเองก็รู้สึกกระหายน้ำมากเหมือนกัน เมื่อเห็นว่าคนอื่นๆที่ดื่มเข้าไปดูไม่มีอาการผิดปกติเขาจึงดื่มบ้าง
คนทั้งห้าระหว่างที่นั่งอบอุ่นร่างกายอยู่ก็คุยกันไปด้วย
“มอนสเตอร์ในภารกิจเซอร์ไววัลหนนี้โคตรประหลาดเลย ถ้าไม่ใช่มอนสเตอร์ประเภทเงาก็เป็นมอนสเตอร์น้ำ จนถึงตอนนี้ฉันยังฆ่าพวกมันไม่ได้ซักตัวเลยเนี่ย”
หญิงสาวผมหางม้าที่ถอดเสื้อแจ็คเก็ตออกมาผึ่งบ่นออกมา
“นั่นน่ะสิ มอนสเตอร์ที่ฉันเจอในภารกิจหนก่อนๆพวกมันมีร่างทางกายภาพทั้งนั้น พูดตรงๆว่าไม่เคยเจอมอนสเตอร์แบบนี้มาก่อนเลย”
ชายหนุ่มกางเกงในที่นั่งอังไฟจนตัวแห้งแล้วตอบกลับทันควัน
“เอาจริงๆแล้วในป่านี้ยังมีมอนสเตอร์ธรรมดาๆอยู่อีกเยอะนะ”
ในเวลานั้นเองชายหนุ่มชุดโค้ทขาวที่ไม่ได้มีอาการตัวสั่นเพราะความหนางอีกต่อไปก็หันมามองคนอื่นๆแล้วเอ่ยออกมา
“เมื่อวานนี้ฉันเห็นต้นไม้ขยับมากับตาตัวเองเลย ฉันคิดว่าต้นไม้บางต้นในป่าแห่งนี้น่าจะเป็นมอนสเตอร์เหมือนกัน”
ชายหนุ่มในชุดโค้ทขาวแชร์ประสบการณ์ที่พบเจอให้คนอื่นๆฟัง
“เรื่องนี้ฉันก็พอสังเกตุเห็นเหมือนกัน”
โจวเฉินตอบ
“เอาจริงๆแล้วฉันเดาว่าต้นไม้ทั้งหมดในป่าแห่งนี้เป็นมอนสเตอร์ทั้งหมดนั่นแหละ”
เขาเอ่ยสิ่งที่เขาคาดเดาออกมา
“จริงสิ! เมื่อวานหมอนี่ปีนขึ้นไปบนต้นไม้ต้นหนึ่งแล้วก็ถูกต้นไม้นั่นเหวี่ยงกิ่งก้านฟาดใส่ พวกมันดูเหมือนต้นไม้ปิศาจในตำนานเลย”
หญิงสาวผมหางม้าเอ่ยสำทับ
“งั้นหรอ? ถ้าต้นไม้ทั้งหมดคือมอนสเตอร์สถานการณ์ของพวกเราก็ถือว่าไม่ดีอย่างแรง”
ชายหนุ่มขมวดคิ้ว
“ตามตรรกะของระบบแล้วฉันเดาว่าอีกไม่กี่วันหลังจากนี้ พวกมอนสเตอร์ต้นไม้เหล่านี้น่าจะเริ่มบ้าคลั่งและไล่ล่าพวกเรา”
เขากล่าวออกมาด้วยสีหน้าจริงจัง
“อืม...ตามรายงานการวิเคราะห์ดันเจี้ยนของทางองค์กรเรื่องนี้เป็นไปได้และความเป็นไปได้นี้ก็ไม่ใช่น้อยด้วย”
ชายหนุ่มชุดทหารที่นั่งเงียบมาโดยตลอดกล่าวขึ้นมา
“นายมาจากองค์กรเซอร์ไวเวอร์ของจักรวรรดิมังกรเรางั้นหรอ?”
ชายหนุ่มกางเกงในที่ได้ยินคำกล่าวของอีกฝ่ายก็เกิดความอยากรู้อยากเห็นขึ้นมา
“จัดว่าเป็นสมาชิกภายนอกก็ได้มั้ง ฉันยังไม่ได้รับการยืนยันเข้าสู่องค์กรอย่างเป็นทางการ”
“ฉันมีข้อเสนอ”
ในเวลานี้เองชายหนุ่มชุดโค้ทสีขาวก็พลันลุกขึ้นยืน เขาดูเหมือนจะไม่แปลกใจกับตัวตนของสมาชิกองค์กรซักเท่าไหร่นัก
“ฉันขอเสนอให้พวกเราโจมตีมอนสเตอร์ต้นไม้ในบริเวณใกล้เคียงทันทีและพยายามทำให้พวกมันบาดเจ็บสาหัสให้ได้มากที่สุดก่อนที่พวกมันจะคลั่ง”
ชายหนุ่มกวาดตามองคนอื่นๆรอบกายไฟ สายตาของเขาฉายประกายความตื่นเต้นออกมา
“นายกำลังจะบอกว่า...ให้ใช้ไฟเผามันงั้นสินะ? เผาทั้งป่าเลย?”
หญิงสาวมองขึ้นไปและเอ่ยถามออกมา
“ใช่! ถ้าพวกเราทำสำเร็จพวกเราจะต้องได้รางวัลมากมายแน่ๆ”
ความตื่นเต้นในแววตาของชายหนุ่มยิ่งมาก็ยิ่งชัดเจน
“พวกนายลืมสิ่งที่ระบบบอกไปแล้วรึไง? ในดันเจี้ยนนี้ถ้าพวกเราฆ่ามอนสเตอร์ได้พวกเราจะได้รับไอเทมดร็อปพิเศษนะ! ไม่สนใจกันเลยรึไง?”
ภายใต้สายตาบ้าคลั่งของชายหนุ่ม หลายๆคนที่กำลังผิงไฟกันอยู่ก็พลันถูกข้อเสนออันแสนเย้ายวนนี้ดึงดูดไปอย่างเห็นได้ชัดแต่บางคนก็ยังคงกังวลอยู่
“ฉันไม่คิดว่ามอนสเตอร์ต้นไม้พวกนี้จะยืนเฉยๆอย่างว่าง่ายรอให้พวกเราไปเผาพวกมันหรอกนะ ฉันขอเดาเลยว่าถ้าเราเริ่มเปิดฉากโจมตีเมื่อไหร่พวกเราก็จะถูกพวกมันตัวอื่นๆที่อยู่ใกล้ๆล้อมทันที”
โจวเฉินเผยสิ่งที่เขาคิดออกมา
“ความคิดของนายก็ฟังดูมีเหตุผล”
ชายหนุ่มชุดโค้ทสีขาวมองมาที่โจวเฉินและพยักหน้ารับคำ
“แต่ถ้าไม่เสี่ยงบ้างก็จะไม่ได้อะไรเลย ตราบใดที่พวกเราวางแผนกันเป็นอย่างดีก็มีโอกาสสูงมากที่จะได้อะไรดีๆกลับมา”
“ฉันเห็นด้วย”
ภายใต้การปลุกใจของอีกฝ่าย ชายหนุ่มกางเกงในที่กลับไปสวมใส่ชุดวัชพืชเช่นเดิมก็พลันถูกล่อลวงไปด้วย
“ในภารกิจเซอร์ไววัลมันก็อันตรายอยู่แล้ว แทนที่จะรอให้อันตรายมันตกใส่หัวสู้พวกเราเปิดฉากโจมตีไม่ดีกว่าหรอ ฉันคิดว่าพวกเราควรเลือกต้นไม้ห้าต้นที่อยู่อีกด้านหนึ่งของทะเลสาบเป็นเป้าหมายทดลอง ถ้ามอนสเตอร์ต้นไม้มันโจมตีตอบโต้พวกเราก็ยังวิ่งหนีมาอีกฝั่งได้”
แผนการของชายหนุ่มกางเกงในเรียบง่ายมาก ใจความหลักก็คือให้ทุกๆคนร่วมมือกันสังหารมอนสเตอร์หรือไม่ก็หลบหนีให้ได้
“ไม่เห็นต้องทำให้ยุ่งยากขนาดนั้นเลย! พวกเราแค่จุดไฟเผาพวกมันแล้วรอดูก็พอ!”
หญิงสาวผมหางม้าเอ่ยสรุปแผนการโดยย่อ
“ฉันคิดว่าแผนนี้ก็ดีเหมือนกัน ทุกๆคนเห็นด้วยไหม?”
ชายหนุ่มชุดโค้ทที่เห็นว่าคนอื่นๆเองก็ถูกกระตุ้นไม่ต่างกันจึงเริ่มขอเสียงโหวตทันที
“ฉันคิดว่า...มันก็น่าลองดูเหมือนกัน”
ชายหนุ่มชุดทหารพยักหน้า
“เอาล่ะฉันเห็นด้วยก็ได้ อย่างมากที่สุดก็แค่ต้องสู้กับมอนสเตอร์ต้นไม้พวกนั้นก็เท่านั้น”
โจวเฉินที่เห็นว่าคนอื่นๆตั้งใจที่จะสังหารมอนสเตอร์ต้นไม้ให้ได้จึงไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด เขารู้สึกว่าบางทีระมัดระวังเกินเหตุก็อาจจะทำให้พลาดโอกาสดีๆไปง่ายๆได้เหมือนกัน
คนทั้งห้านั่งวางแผนการอยู่ข้างทะเลสาบเช่นนั้น พวกเขาวางแผนว่าจะช่วยชายหนุ่มกางเกงในสังหารมอนสเตอร์ต้นไม้ห้าตัวนั้นดูเพื่อดูว่าสถานการณ์หลังจากนั้นจะเป็นยังไงต่อ
ส่วนที่ว่าทำไมต้องช่วยชายหนุ่มกางเกงในก่อนก็เพราะเขามีขวาน ดังนั้นเขาจึงต้องเป็นคนโค่นต้นไม้
สิบนาทีให้หลังชายหนุ่มกางเกงในก็เดินนำหน้าพร้อมกับขวานในมือขณะที่คนอื่นๆเองก็ถือคบไฟเอาไว้ คนทั้งห้าเลือกต้นไม้ต้นหนึ่งที่อยู่ห่างจากต้นอื่นๆเป็นพิเศษซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากทะเลสาบเท่าไหร่นัก
“ต้นนี้แล้วกัน ฉันจะสับมาลงมาแล้วมารอดูกันว่ามันจะมีปฏิกริยายังไง”
ชายหนุ่มกางเกงในกระชับขวานในมือแน่นและเดินตรงเข้าไปหาต้นไม้
กล้ามเนื้อแขนของเขาโป่งพอง ขวานของเขาจามเข้าใส่ลำต้นของต้นไม้อย่างแรงจนปลายขวานจมลึกเข้าไปในเนื้อไม้
พริบตาหลังจากนั้นเสียงประหนึ่งแส้ฟาดก็พลันดังขึ้นมาจากทางด้านบนศรีษะของเขา ต้นไม้ที่ถูกเขาจามขวานใส่เริ่มใช้กิ่งของมันโจมตีกลับเช่นกัน
ชายหนุ่มกางเกงในเองก็เดาเอาไว้แล้วว่ามอนสเตอร์ต้นไม้นี้ไม่มีทางไม่ตอบโต้ ดังนั้นเขาจึงดึงขวานออกมาจากลำต้นและเหวี่ยงขึ้นไปด้านบนตัดกิ่งทั้งหมดที่พุ่งลงมา
เมื่อถูกตัดกิ่งทิ้งมอนสเตอร์ต้นไม้ตนนี้ก็ยิง่โมโห กิ่งก้านทั้งหมดบนลำต้นของมันเริ่มหวดฟาดเข้าใส่ชายหนุ่มกางเกงในอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มกางเกงในไม่มีท่าทีหวาดกลัวเลยแม้แต่น้อย เขาสะบัดขวานในมืออย่างรวดเร็วและต้นกิ่งก้านพวกนี้ของมอนสเตอร์ต้นไม้ได้อย่างไม่ยากเย็น
“ความสามารถในการต่อสู้ของเจ้านี่ก็แค่งั้นๆเอง”
หญิงสาวผมหางม้าบ่นออกมาเมื่อเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น จากนั้นเธอก็ทำตามแผนโดยการโยนคบไฟในมือใส่กิ่งก้านที่ถูกตัดลงมากองบนพื้น คนอื่นๆเองก็ทำแบบเดียวกัน
ชายหนุ่มกางเกงในเองหลังจากที่โจมตีอีกฝ่ายได้ซักพักก็ถอยออกมาเพราะเขารู้ตัวแล้วว่ากิ่งของมอนสเตอร์ต้นไม้ตนนี้ส่วนใหญ่ถูกเขาตัดทิ้งไปหมดแล้วและกิ่งก้านบนพื้นเองก็เริ่มติดไฟแล้วเช่นเดียวกัน
‘ราบลื่นดีแฮะ สงสัยจริงๆว่าฆ่าพวกมันแล้วจะเป็นยังไง’
ชายหนุ่มกางเกงในคิดกับตัวเองขณะถอยออกมา
ไม่กี่วินาทีให้หลังเปลวเพลิงสายแรกก็พวยพุ่งขึ้นมาจากกองกิ่งไม้...จากนั้นแทบจะในพริบตาเดียวพื้นดินก็สั่นไหวและมอนสเตอร์ต้นไม้ที่อยู่ๆรอบก็เริ่มผุดขึ้นมาจากพื้นดินอย่างพร้อมเพรียงกัน
