ตอนที่แล้ว910 - การพบกันของจักรพรรดิทั้งสอง
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป912 - การปรากฏตัวของราชวงศ์จิ่วหลี

911 - จักรพรรดิอสูรที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้ 


911 - จักรพรรดิอสูรที่ไม่มีผู้ใดเทียบได้

ผู้คนตกตะลึงอีกครั้ง แท้ที่จริงแล้วจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่ได้ฟื้นคืนชีพ แต่เป็นเพียงเศษเสี้ยววิญญาณของเขาเท่านั้น

เมื่อมาถึงจุดนี้ ผู้คนต่างรู้สึกโล่งใจ ที่แท้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองคนก็ไม่ได้ตื่นขึ้นมาพร้อมกันจริงๆ

“เป็นเขานั่นเอง จักรพรรดิชิงคนนี้แหละที่ทำลายตระกูลไช่” ชายชราที่เป็นศิษย์พี่ใหญ่ของเย่ฟ่านกรีดร้อง

ทันใดนั้นเย่ฟ่านก็ตระหนักได้ว่าเขาเคยได้ยินความลับเรื่องนี้มาก่อน ว่ากันว่าก่อนตายจักรพรรดิอสูรมีความคิดที่จะฆ่าสิ่งมีชีวิตที่มีเส้นขนสีแดงในดินแดนรกร้างตะวันออกซึ่งเป็นหายนะสำหรับเทือกเขาฉินหลิง

แต่ในเวลานั้น มังกรฉินหลิงเคลื่อนไหวและจมลงสู่พื้นดิน ซึ่งเป็นเหตุผลให้ปรมาจารย์ต้นกำเนิดสวรรค์รุ่นที่สามหายสาบสูญไปเช่นนี้

“หยั่งรากบนแผ่นทองเหลืองกลายเป็นดอกบัวสีเขียวขนาดเล็กแล้วจมลงในบ่อน้ำเซียน?...” ทุกคนตื่นขึ้นและครุ่นคิดหาเหตุและผล

“ทองเหลืองชิ้นนั้นมีความลับอะไรกันแน่?”

หลายคนแสดงความโลภผ่านแววตา เนื่องจากจักรพรรดิชิงเกิดมาจากโลหะชิ้นนี้ บางทีมันอาจจะมีความลับซ่อนอยู่ก็ได้

“ครั้งหนึ่งข้าเคยสังหารวิญญาณศักดิ์สิทธิ์สองตัวใต้ต้นท้อในเจ็ดดินแดนต้องห้าม ตอนนี้ข้าไม่ต้องการสังหารคนที่สาม ดังนั้นเจ้าควรยอมรับความพ่ายแพ้แต่โดยดี”  จักรพรรดิชิงกล่าวอย่างใจเย็น

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ผู้คนต่างตกตะลึง จักรพรรดิอสูรแข็งแกร่งแค่ไหน ฟังคำพูดของเขาดูเหมือนว่าการทำลายวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ซึ่งแข็งแกร่งทัดเทียมสิ่งมีชีวิตอมตะระดับสูงดูเหมือนจะไม่ใช่เรื่องยากลำบากสำหรับเขาเลย

“เจ้าสังหารวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริงสองตัวจากหนึ่งในเจ็ดพื้นที่ต้องห้าม!?” เสียงของสิ่งมีชีวิตคนนั้นไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย

“ร่างกายของเจ้าสะสมพลังมาเป็นล้านปีโดยได้รับความรักและเมตตาจากสวรรค์ ข้าก็ไม่อยากฆ่าเจ้า แต่ถ้าเจ้าคิดจะสร้างหายนะให้กับโลกเจ้าก็ต้องตายเดี๋ยวนี้!” จักรพรรดิชิงก้าวไปข้างหน้าอย่างโหดร้าย

ผู้คนต่างหวาดกลัวและถอยออกจากสนามรบให้ไกลที่สุดเท่าที่จะไกลได้

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์แต่ละดวงก่อตัวขึ้นหลังจากวิวัฒนาการหลายล้านปี กล่าวได้ว่าพวกเขารวบรวมความโชคดีอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์พิภพไว้ในตัว

ดังนั้นความแข็งแกร่งของพวกเขาจะมีมากเพียงใดเป็นที่ทราบได้

ตั้งแต่สมัยโบราณ มีเพียงจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ของเผ่าพันธุ์มนุษย์เท่านั้นที่กล้าลงมือสังหารวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ และเขายังต้องใช้พลังของตัวเองมากมายมหาศาลในการทำเช่นนั้น

“บูม”

วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่คิดจะยอมแพ้เขากวัดแกว่งกระบี่ไท่หวงและคว้าดอกบัวแห่งความโกลาหลโดยต้องการยึดอาวุธเต๋าสุดขั้วเพื่อใช้โจมตีจักรพรรดิชิงพร้อมกัน

อย่างไรก็ตามจักรพรรดิชิงไม่สนใจแม้แต่น้อย เขาปล่อยให้อาวุธเก่าของเขาตกอยู่ในมือของฝ่ายตรงข้ามและกล่าวว่า

“ข้าเป็นจักรพรรดิ ข้าจะฆ่าเจ้าไม่ได้เพราะไม่มีอาวุธจักรพรรดิหรือ?”

ในขณะนี้ เขาค่อยๆ ยกมือขึ้น แล้วกดลงช้าๆ โดยไม่มีความผันผวนที่น่ากลัวปรากฏออกมาแม้แต่น้อย

“บูม”

มือใหญ่กดลงด้านล่างและวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง จากนั้นร่างกายอันเล็กจ้อยของเขาเริ่มแยกออกจากกันพร้อมกับถูกเปลวเพลิงเผาผลาญเป็นเถ้าถ่าน

จักรพรรดิชิงที่ยืนอยู่ตรงนี้แม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยววิญญาณของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่อำนาจของเขาไม่ใช่สิ่งที่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั่วไปจะนำมาเปรียบเทียบได้!

“ติ๊ง!”

ก้อนทองเหลืองตกลงบนพื้นและร่างของจักรพรรดิอสูรก็จางหายไปราวกับไม่เคยปรากฏตัวขึ้น

บนพื้นดินมีเพียงเศษทองเหลืองที่เป็นหลักฐานชิ้นเดียวว่าจักรพรรดิอสูรเคยปรากฏตัวขึ้นที่นี่

“จักรพรรดิชิง!”

“ท่านบรรพชน!”

เสียงต่างๆ ดังขึ้น หลายคนต่างอุทานออกมา

“ชีวิตก็เป็นเช่นนั้น ความตายก็เหมือนกับทุกสิ่ง มาจากความโกลาหลกลับสู่ความโกลาหล ข้าคือดอกบัวสีครามจากยุคโบราณ”

ในที่สุดเสียงที่ไร้ตัวตนก็ดังขึ้น จากนั้นทุกอย่างก็เงียบลง ราวกับจักรพรรดิอสูรไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน

จักรพรรดิชิงจะแข็งแกร่งมากแค่ไหนเมื่อเขาอายุยี่สิบปี เขาจะองอาจกล้าหาญแค่ไหนเมื่ออายุสี่สิบปี เขาจะไร้เทียมทานเพียงใดเมื่ออายุหนึ่งร้อยปี

ทุกคนเริ่มถามใจของตัวเอง ถ้าพวกเขาอายุเท่ากันพวกเขาจะห่างชั้นจากจักรพรรดิชิงมากแค่ไหน ถ้าพวกเขาเป็นคนรุ่นเดียวกันพวกเขาจะรู้สึกสิ้นหวังมากเพียงใด?

หญิงสาวหลายคนรู้สึกสะทกสะท้อนในใจ ถ้าพวกนางได้อยู่เคียงข้างจักรพรรดิชิง ในชีวิตนี้พวกนางคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

จักรพรรดิชิงผู้มาจากความโกลาหลและกลับสู่ความโกลาหลตลอดชีวิตอันยาวนานเขาได้สร้างปรากฏการณ์ที่น่ามหัศจรรย์มากมาย

กลิ่นอายของกระบี่ลอยขึ้นและแสงชิ้นหนึ่งส่องไปที่ภูเขาไร้ที่สิ้นสุด ไม่ใช่ทุกคนที่รู้สึกเสียใจกับการจากไปของจักรพรรดิชิง เพราะตอนนี้มีหลายคนเริ่มลงมือคว้าก้อนทองเหลืองแล้ว

อาวุธศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิดถูกยกขึ้นพร้อมกัน หม้อทองคำ ระฆังหิน เจดีย์ทองแดง เตาสีเงิน พุ่งไปข้างหน้าโดยพยายามจะเก็บเอาก้อนทองเหลืองนั้น

บ่อน้ำเซียนคือบ้านเกิดของจักรพรรดิชิง เขาหยั่งรากบนก้อนทองเหลือง ในตอนนี้เมื่อวิญญาณของเขาปรากฏออกมาจากก้อนทองเหลืองผู้ใดจะไม่ปรารถนามัน!

เย่ฟ่านคำรามสุดเสียงและลงมือโจมตีผู้แข็งแกร่งจากทุกทิศทาง เศษแสงแห่งปราณมังกรบินขึ้นมาจากทะเลสาบและกวาดเข้าหาอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทุกชิ้น

ในอีกด้านหนึ่งจักรพรรดิแดนเหนือปรากฏตัวขึ้น การแย่งชิงรุนแรงก็ทวีความรุนแรงมากกว่าเดิมหลายเท่า

“เคร้ง เคร้ง”

ดวงตาของหวังเถิงสว่างไสวราวกับน้ำทะเล อาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเขากวาดออกไปรอบทิศทางโดยต้องการจะกำจัดยอดฝีมือรุ่นอาวุโสออกจากที่นี่ก่อน

ดวงตาของเขาเป็นประกายด้วยสายฟ้า และเขาถือกระบี่จักรพรรดิสวรรค์ในมือของเขาก้าวไปข้างหน้า และฟันศีรษะอันใหญ่โตข้างหนึ่งกระเด็นตกลงไปในน้ำ

ยอดฝีมือระดับครึ่งเซียนถูกเขาตัดหัวอย่างง่ายดาย เลือดสีแดงสดของมนุษย์แทบจะย้อมบ่อน้ำเซียนให้กลายเป็นสีแดงแล้ว

“ปัง”

ราชาอสูรแห่งหนานหลิงก้าวไปข้างหน้าและกำลังจะคว้าก้อนทองเหลือง แต่แสงสีทองใต้เท้าของหวังเถิงทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าพร้อมกับโจมตีด้วยความโหดเหี้ยมอย่างถึงที่สุดทันที

ทันทีที่รถศึกแล่นผ่านไป ราชาอสูรแห่งหนานหลิงก็ถูกโจมตีกลับ และชิ้นส่วนทองเหลืองก็ลอยขึ้น กลายเป็นสิ่งที่ไร้เจ้าของอีกครั้ง หวังเถิงยื่นมือใหญ่ของเขาออกไปแล้วคว้ามันทันที

“เพล้ง…”

เย่ฟ่านกลายเป็นเครื่องหมายเต๋ารูปมังกรที่พุ่งเข้าหารถศึกและชนหวังเถิงเสียหลักกระเด็นออกไปข้างๆ

“รนหาที่ตาย!”

หวังเถิงคำรามด้วยความโกรธ คมกระบี่ของเขาพุ่งลงมาเหมือนสายรุ้งที่พร้อมจะฟาดฟันเย่ฟ่านได้ตายจากการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ในอีกด้านหนึ่ง ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนจากดินแดนรกร้างตะวันออกเดินหน้าคว้าทองเหลือง และอาวุธศักดิ์สิทธิ์ทุกชนิดก็ถูกปลดปล่อยออกมา

“บูม!”

ทันใดนั้น ณ สถานที่ซึ่งเป็นเส้นเลือดของมังกรโบราณปรากฏหมอกควันฟุ้งกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้า

วานรศักดิ์สิทธิ์ก็โจมตีด้วยกระบองขนาดใหญ่ แทงผ่านรากของบรรพบุรุษ และสิ่งมีชีวิตมากกว่าสิบที่อยู่ภายในก็บินหนีไป บางตัวเป็นม้า บางตัวเป็นเหมือนนกนางแอ่นโบยบิน…

“วิญญาณกึ่งศักดิ์สิทธิ์!”

ผู้คนจำนวนมากตกตะลึง มีวิญญาณมากมายที่เกือบจะเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อยู่ที่นี่

“ปัง…”

วานรศักดิ์สิทธิ์ยื่นมือสีทองขนาดใหญ่ออกไป คว้าสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนกระรอกโดยพยายามขัดเกลามันให้กลับมาเป็นไขกระดูกมังกรอีกครั้ง

“โอ้สวรรค์ แก่นแท้ของสวรรค์พิภพ!”

ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์หลายคนไม่สามารถสงบสติอารมณ์ได้อีกต่อไป มีคนไม่น้อยเลยยอมแพ้การต่อสู้เพื่อชิ้นส่วนทองเหลืองและรีบคว้าสิ่งมีชีวิตตัวเล็กๆนั้น

เพราะไขกระดูกมังกรต่างหากจึงเป็นสิ่งที่สามารถต่อชีวิตพวกเขาให้อยู่ต่อไปได้

เมื่อเห็นวานรศักดิ์สิทธิ์จับมาได้หนึ่งตัว คนอื่น ๆ ก็ตื่นเต้น ถ้าพวกเขาจับได้ทั้งหมด มันจะเป็นสมบัติประเภทไหนกัน? !

แน่นอนว่าชิ้นส่วนทองเหลืองเป็นสมบัติล้ำค่าที่สุดของจงโจวและเป็นไปไม่ได้ที่บุคคลชั้นนำทุกคนจะยอมแพ้ หลายคนยังคงต่อสู้เพื่อมันและพวกเขาทุกคนก็พยายามที่จะเคลื่อนไหว

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด