บทที่ 187 เจ้าเข้าใจมันไหม? ถ้าทำไม่ได้ ก็หุบปากซะ!
ใบหน้าของอี้เจียหมินกลายเป็นสีแดงทันทีเหมือนกับปูต้มเขาจ้องไปที่พู่กันอักขรยันต์วิญญาณในมือของซุนม่อและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความอัปยศอดสูและความโกรธ
เขาต้องการจับพู่กันและแสดงความเฉลียวฉลาดของเขาวาดยันต์รวบรวมวิญญาณที่สมบูรณ์แบบเพื่อตบหน้าซุนม่ออย่างไม่ปราณีปราศรัย
อย่างไรก็ตามมันอาจเป็นเพียงความหวังที่ฟุ่มเฟือยเพราะเขาไม่มีทางชนะได้
ในขณะนี้ อี้เจียหมินเต็มไปด้วยความเสียใจ ทำไมเขาไม่ทำงานหนักขึ้นอีกหน่อยตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้?ถ้าเขาทำงานหนักกว่านี้สักหน่อยเขาอาจจะไม่ต้องทนรับความอับอายขายหน้าในตอนนี้
ทั้งหมดเป็นเพราะความแข็งแกร่งของเขาไม่เพียงพอ
“อาจารย์ซุนพวกเราทุกคนเป็นเพื่อนร่วมงานกัน เจ้าไม่จำเป็นต้องเอาแต่ใจขนาดนี้ก็ได้ใช่ไหม?”
จางเฉียนหลินแทรกแซงต้องการช่วยอี้เจียหมินจากสถานการณ์ของเขา นั่นเป็นเพราะพวกเขามาจากค่ายเดียวกันและคุ้นเคยกันดี
"โอ้? เจ้าอยากวาดรูปแทนเขาไหม?”
ซุนม่อเปิดเผยการแสดงออกที่รู้แจ้งและส่งพู่กันให้จางเฉียนหลิน
“เฮ้ย!”
สีหน้าของจางเฉียนหลินแข็งทื่อในขณะที่เขาสาปแช่งในใจ(ข้าเคยพูดว่าอยากช่วยเขาวาดรูปตั้งแต่เมื่อไหร่?) อย่างไรก็ตามเขามีไหวพริบมากกว่าอี้เจียหมิน
“ท้ายที่สุดนี่คือชั้นเรียนของอาจารย์ซุนไม่ดีนัก ที่ข้าจะเอาชนะเจ้าบ้านได้”
คำพูดของเขาหมายความว่าเขาประทับใจมากแต่ถ้าเขาวาดจริง ซุนม่อจะเสียหน้า ดังนั้นจึงเป็นการดีกว่าที่จะลืมมัน
"ฮะฮะ!"
ซุนม่อหัวเราะเบาๆและเปิดใช้งานเนตรทิพย์ของเขา
จางเฉียนหลิน อายุ 25ปี ระดับที่ห้าของขอบเขตจุดอัคคีผลาญโลหิต ลูกชายของ จางฮั่นฟู
อาชีพ: มหาคุรุ 1 ดาวปัจจุบันเขามีรัศมีมหาคุรุ สี่ชนิดและมีพรสวรรค์ที่สูงมากในการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณ
ความแข็งแกร่ง: 25สูงกว่าค่าเฉลี่ย!
สติปัญญา: 26จิตใจที่โตเต็มที่และสมองที่พัฒนามาอย่างดี เขาเป็นอัจฉริยะที่โดดเด่นที่ได้รับการศึกษาระดับอุดมศึกษา
ความว่องไว : 28ความเร็วของเขาเร็วมาก
ความอดทน : 23 ด้อยกว่าเล็กน้อย
ปณิธาน : 23 พอใจง่ายถูกอารมณ์ครอบงำง่าย เขาไม่เคยประสบกับความพ่ายแพ้มาก่อนเขาต้องการช่วงเวลาของการสังเกต!
ค่าศักยภาพ: สูง!
หมายเหตุ:โดยรวมแล้วเป็นครูที่ค่อนข้างโดดเด่น
เมื่อดูสถานะที่ดีของจางเฉียนหลินที่หล่อเหลาและสง่างามซุนม่ออยากรู้จริงๆ ว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นลูกชายของชายหน้าตาน่าเกลียดที่มีรูปร่างเหมือนมันฝรั่งจางฮั่นฟูหรือไม่
สำหรับคนอย่างจางเฉียนหลินหากเขาเป็นนักเรียน เขาจะเป็นคนที่มีภูมิหลังที่มั่งคั่ง เป็นราชาในสถาบันที่เก่งทั้งในด้านศีลธรรมและการศึกษาครูจะยกย่องเขาอย่างสูง และเด็กผู้หญิงคงชอบเขามากเขาจะได้รับจดหมายรักทุกวันจนมือเป็นระวิง
ถ้าเขาทำงานทุกอย่างก็จะเป็นไปตามทางของเขาเขาจะได้รับความปรารถนาดีจากผู้บังคับบัญชาและเป็นที่รักของเพื่อนร่วมงาน ความฉลาดทางอารมณ์ของเขาจะไม่ต่ำ
เขาควรทำอย่างไร?จู่ๆ ซุนม่อก็รู้สึกอิจฉาเล็กน้อย!
ซุนม่อไม่พอใจมากที่สุดกับ'ผู้ชนะในชีวิต' แบบนี้
“ขอข้ากล้าถามเพื่อนบ้านของเจ้าว่านามสกุลหวังใช่ไหม”*
"ไม่!"
จางเฉียนหลินได้เปลี่ยนหัวข้อ
“อาจารย์ซุน โปรดดำเนินบทเรียนต่อไปนักเรียนทุกคนกำลังรอการแสดงอันน่าทึ่งของเจ้า!”
"ไม่เป็นอะไร!"
เนื่องจากจางเฉียนหลินแสดงให้เห็นว่าเขาเต็มใจที่จะดูอ่อนแอจึงไม่ดีเกินไปที่ซุนม่อจะไล่ต้อนต่อไปเช่นกัน ถ้าไม่เช่นนั้นหากเหตุการณ์นี้แพร่ไปคนอื่นอาจบอกว่าเขาหน้าด้านเกินไปและไม่สนใจเพื่อนร่วมงานของเขาเลย
"ฮะแอ้ม!"
ซุนม่อกระแอมและกวาดสายตาไปทั่วห้องเรียนหลังจากนั้น สายตาของเขาจับจ้องไปที่ อี้เจียหมิน
“เนื่องจากอาจารย์อี้ต้องการชื่นชมเทคนิคการวาดยันต์วิญญาณอื่นๆของข้า ข้าคงต้องปฏิบัติตามและแสดงความสามารถของข้าออกมา”
"อะไร? อาจารย์ซุนรู้วิธีวาดอักขรยันต์วิญญาณประเภทอื่นเหรอ?”
“เราได้กำไรจากการอยู่ที่นี่วันนี้!”
“ฮ่าฮ่า เจ้าแพ้รีบจ่าย!”
จิตวิญญาณของเหล่านักเรียนสั่นไหวเมื่อทุกคนจ้องไปที่ซุนม่อคนที่เสียเงินก่อนหน้านี้ร้องออกมาด้วยความตื่นเต้น
ซุนม่อยืนอยู่บนแท่นบรรยายและตั้งสมาธิ
เขาควรวาดอะไร
ยันต์วิญญาณเต่าดำ?ไม่นั่นไม่ควรทำ หลังจากเข้าสู่ทวีปทมิฬแล้ว คนของจางฮั่นฟู ก็จะต่อต้านเขาอย่างแน่นอนในเวลานั้น อักขรยันต์วิญญาณเต่าดำประเภทป้องกันสามารถใช้เป็นไพ่เด็ดได้เขาต้องไม่เปิดเผยตอนนี้
ในกรณีนี้เหลือเพียงยันต์วิญญาณป้องกันสายฟ้าเท่านั้น อักขรยันต์นี้เป็นสิ่งที่เขาออกแบบเองไม่มีใครในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่รู้เรื่องนี้ดังนั้นเขาจึงสามารถวาดมันออกมาได้โดยไม่ต้องกังวล
เมื่อเห็นซุนม่อยืนอยู่ตรงนั้นอย่างไม่ขยับเขยื้อนอี้เจียหมินรู้สึกว่าเขาเดาถูก ซุนม่อไม่เชี่ยวชาญกับยันต์วิญญาณอื่นอย่างแน่นอนดังนั้นเขาจึงอดไม่ได้ที่จะแหย่เพิ่มอีก
“อาจารย์ซุน วาดเลยทุกคนรออยู่!”
ซุนม่อหันกลับมามองอี้เจียหมินหลังจากนั้นเขาหันหน้าไปทางกระดานดำและวางกระดาษยันต์วิญญาณอีกแผ่นหนึ่งไว้ในขณะที่เขาวาดจังหวะแรก
ทั้งห้องเรียนเงียบลงในทันทีทุกคนเบิกตากว้างเมื่อมองดูจังหวะที่ซุนม่อทำแต่ละครั้ง
รอยขมวดคิ้วเริ่มปรากฏบนใบหน้าของผู้ชมทุกคน
นักเรียนที่จะมาเรียนบทเรียนของซุนม่อคือผู้ที่รู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับการศึกษาอักขรยันต์วิญญาณแม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถวาดมันได้ พวกเขาก็จำยันต์วิญญาณประเภทต่างๆ ได้
การจำยันต์วิญญาณ 500ชุดถือเป็นพื้นฐาน การท่องจำ 1,000 หมายความว่ามีคนมีคุณสมบัติ ดังคำกล่าวที่ว่า 'การอ่านหนังสือ 100 รอบจะทำให้เจ้าได้รับข้อมูลเชิงลึก' ตรรกะเดียวกันกับอักขรยันต์วิญญาณถ้าเจ้าจำพวกมันไม่ได้และไม่รู้เกี่ยวกับพวกมันเจ้าจะประสบความสำเร็จในการวาดภาพได้อย่างไร
แต่ตอนนี้นักเรียนทุกคนมีสีหน้างุนงง โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาไม่รู้ว่าซุนม่อกำลังวาดรูปอะไรอยู่!
“พวกเจ้ารู้จักหรือไม่”
“เส้นยันต์วิญญาณนั้นซับซ้อนมากนี่คงเป็นยันต์หงสาดับสูญใช่ไหม”
“เจ้าพูดบ้าอะไรเนี่ย?ถ้าเส้นสำหรับยันต์หงสาดับสูญถูกวาดในลักษณะนี้ ข้าจะกินอึ!”
นักเรียนเริ่มทะเลาะกันหลังจากนั้นพวกเขาหันไปมองอี้เจียหมินและจางเฉียนหลิน ครูสองคนนี้ควรรู้
“อาจารย์ยันต์วิญญาณที่อาจารย์ซุนกำลังวาดคืออะไร?”
นักเรียนคนหนึ่งปลุกความกล้าขึ้นแล้วถามเขาอยากรู้และสงสัยมากเกินไป
“เงียบอย่ารบกวนอาจารย์ซุน”
จางเฉียนหลินตวาดแต่ระดับเสียงของเขาไม่เบา นอกจากต้องการขู่ซุนม่อและทำให้เขาล้มเหลวเขายังต้องการหลีกเลี่ยงความลำบากใจด้วยเพราะเขาไม่รู้ว่านี่คือยันต์วิญญาณใด
"เป็นไปได้ไหมว่าข้าเคยนอนดึกเพื่อเรียนหนังสือมาก่อนและตอนนี้ข้าอายุเพียงยี่สิบห้าเท่านั้น และข้าก็แก่ก่อนวัยอันควรพอที่จะเข้าสู่วัยทองในก่อนหน้านี้ได้"
จางเฉียนหลิน บีบเค้นสมองของเขาขณะที่อักขรยันต์ต่างๆแวบผ่านความคิดของเขาทีละอย่าง อย่างไรก็ตามไม่มีสิ่งใดที่ตรงกับที่ซุนม่อกำลังวาด หลังจากนั้นความคิดที่น่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา
“ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ตอนนี้ซุนม่ออายุเท่าไหร่? เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะสร้างยันต์วิญญาณของเขาเอง”
จางเฉียนหลิน มีรอยยิ้มเยาะเย้ยตัวเองอยู่บนใบหน้าของเขาเขาคงจะปัญญาอ่อนจริงๆ ทำไมความคิดเช่นนั้นจึงปรากฏในจิตใจของเขา? แม้แต่ระดับบรรพบุรุษของยันต์วิญญาณก็สามารถปรับเปลี่ยนยันต์วิญญาณได้การสร้างยันต์วิญญาณที่มีเอกลักษณ์นั้นยากเกินไป
"ไอ้เวร!"
อี้เจียหมินรู้สึกหดหู่เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจยอมแพ้ หลังจากนั้นเขาเริ่มสาปแช่งเงียบๆโดยหวังว่าซุนม่อจะล้มเหลว
ขณะที่ยันต์วิญญาณค่อยๆใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ ทั้งห้องเรียนก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งนักเรียนไม่รู้ว่านี่คือยันต์วิญญาณอะไรแต่พวกเขาทั้งหมดต่างเชื่อมั่นในความงามของยันต์นี้และไม่มีใครยอมละสายตาแม้แต่วินาทีเดียว
เส้นยันต์การจัดเรียง โครงสร้างทั้งหมด... คุณพระคุณเจ้ามีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ว่าในกรณีใดมันเป็นความสุขที่ได้ดู
ในเก้าแคว้นแผ่นดินใหญ่ยังคงเป็นสังคมกึ่งศักดินา และขาดความสามารถในการผลิตอย่างรุนแรงนี่คือเหตุผลที่พวกเขาไม่เข้าใจความสวยงามของการออกแบบสมัยใหม่
ยันต์วิญญาณป้องกันสายฟ้าได้รับการออกแบบโดยระบบการจัดเรียงเส้นยันต์แต่ละครั้งถูกกำหนดในลักษณะที่แม้แต่ผู้ที่มีอาการโรคย้ำคิดย้ำทำที่ร้ายแรงที่สุดก็ยังรู้สึกสบายใจที่จะดู
ครืนนน!
ขณะที่ซุนม่อถอนพู่กันพลังปราณวิญญาณในห้องเรียนก็พุ่งเข้าใส่และสร้างวังวันพลังปราณวิญญาณที่ส่งเข้าไปในกระดาษยันต์วิญญาณ
ฉากนี้ไม่เพียงแต่แสดงว่ายันต์วิญญาณเสร็จสมบูรณ์แต่ยังหมายความว่าระดับของยันต์วิญญาณนั้นสูงมาก อย่างน้อยก็ระดับห้าหรือสูงกว่า
อี้เจียหมิน เหลือบมองไปที่ประตูห้องเรียนและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกเหมือนอยากจะวิ่งหนี (เฮ้อ สมองของข้าเป็นสนิมหรือเปล่าทำไมข้าถึงมาที่ชั้นเรียนยันต์วิญญาณของซุนม่อเพื่อสร้างปัญหา?)
ลมปราณหายไปแต่นักเรียนยังคงเงียบ เพราะพวกเขาค้นพบว่าองค์ประกอบของอักขรยันต์วิญญาณนี้แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากอักขรยันต์วิญญาณที่พวกเขาเคยเรียนมาก่อน
"สวยงาม!"
ฟางเหยียนตะโกนด้วยความหลงใหลในขณะที่เขากระแทกฝ่ามือลงบนโต๊ะ
ปัง
เสียงของเขาดังมากและเกือบจะทำให้วิญญาณของนักเรียนคนอื่นสะดุ้งกลัว
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากฟางเหยียน+30 เริ่มต้นการเชื่อมต่อศักดิ์ศรี: เป็นกลาง (30/100)
สมบูรณ์แบบ!
สมบูรณ์แบบ!
สมบูรณ์แบบ!
ลู่ฉางเหอพึมพำกับตัวเองร่างกายของเขาเอนไปข้างหน้าจนถึงจุดที่เขาเกือบจะลุกออกจากที่นั่งเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการกดตัวเองลงบนกระดาษยันต์วิญญาณและชื่นชมมันอย่างพิถีพิถันในระยะใกล้
“ช่างสวยงามเสียจริง!”
“ช่างเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดแต่รู้สึกสบายใจมากที่ได้ดู!”
“ข้าไม่รู้ว่าทำไมแต่หลังจากดูยันต์วิญญาณนี้ข้าก็รู้สึกว่าความคิดของข้าชัดเจนขึ้นราวกับว่าข้าสามารถวางภาระทั้งหมดในหัวใจของข้าได้ข้ารู้สึกว่าจะไม่เสียใจแม้ว่าข้าจะตาย”
นักเรียนทุกคนแสดงความคิดเห็น
“อาจารย์ซุนนี่คือยันต์วิญญาณอะไร?”
ฟางเหยียนอยากรู้อยากเห็น
โอว!
นักเรียนจ้องไปที่ซุนม่อโดยตรงรอให้เขาตอบ
“อาจารย์อี้ ทำไมท่านไม่แนะนำยันต์นี้ให้ชั้นเรียนดูล่ะ?”
ซุนม่อแทรกแซง
เมื่อสายตาของนักเรียนหันไปหาอี้เจียหมินคนหลังไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าการมุดตัวเองไปที่โต๊ะต่อหน้าเขา น่าอายแค่ไหน
เขาอยากจะถามซุนม่อว่ากำลังวาดรูปอะไรอยู่แต่การปรากฏตัวของวังวนพลังปราณวิญญาณบ่งชี้ว่าอักขรยันต์วิญญาณประสบความสำเร็จ
“ฮะฮะ ไม่เข้าใจเหรอ?”
ซุนม่อยังคงถามต่อไป
อี้เจียหมิน เงียบไป
“ในเมื่อท่านไม่เข้าใจก็หุบปากเสียทีในอนาคตเมื่อเข้าเรียนในชั้นเรียนของข้า”
ซุนม่อยังคงมีคำพูดบางอย่างที่เขาต้องการจะพูดแต่เขาตัดสินใจที่จะไว้ชีวิตอี้เจียหมิน เนื่องจากบทเรียนยังคงดำเนินต่อไป
อี้เจียหมินไม่มีใบหน้าที่จะอยู่ที่นี่อีกต่อไปเขาลุกขึ้นและเดินออกจากห้องเรียนทันที
จางเฉียนหลินกำลังรอซุนม่อเพื่อเปิดเผยคำตอบทว่าซุนม่อได้นำยันต์วิญญาณออกไปและเริ่มพูดเกี่ยวกับยันต์รวบรวมวิญญาณอีกครั้งสิ่งนี้เกือบทำให้ จางเฉียนหลิน โกรธจนตาย
(ยันต์รวบรวมวิญญาณ ภรรยาของเจ้าหรือไม่ทำไมเจ้าต้องพูดถึงเรื่องนี้ทุกวัน?)
“อาจารย์ นี่เป็นอักขรยันต์วิญญาณที่ท่านสร้างขึ้นเองหรือไม่?”
หลู่ฉางเหอเดาห้องเรียนที่มีเสียงดังแต่เดิมเงียบลงอีกครั้งเมื่อทุกคนหันไปมองที่ซุนม่อ
“หา อะไรนะ”
ซุนม่อยกนิ้วชี้ขึ้นแล้ววางลงบนริมฝีปาก
“ข้าบอกไม่ได้”
“อาจารย์ ท่านคือปีศาจเหรอ?หยุดกระตุ้นความอยากอาหารของเราแล้วเปิดเผยคำตอบมา!”
นักเรียนเคาะโต๊ะและเรียกซุนม่อแต่บรรยากาศในชั้นเรียนก็กลมกลืนกันจริงๆยันต์วิญญาณใหม่ยังพิสูจน์ว่าอาจารย์ซุนรู้วิธีวาดยันต์วิญญาณอื่นๆ
"แหกคอกแน่!"
นักเรียนสามารถเดาได้เฉพาะเกี่ยวกับบุคลิกภาพของซุนม่อเท่านั้น
ติง!
คะแนนความประทับใจที่ดีจากหลู่ฉางเหอ+30 กระชับมิตร (240/1,000)
จางเฉียนหลินเกาหูด้วยความกังวลเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าวางฝ่ามือบนหัวสุนัขของซุนม่อและใช้กำลังบังคับให้เขาเปิดเผยคำตอบเขาอยากจะถามแต่เขาทำไม่ได้ เพราะพอถามไปก็แสดงว่าไม่รู้คำตอบไม่ใช่หรือ?
(เฮ้ย รอให้จบชั้นเรียนก่อนนะ!)
และต่อมากระแสของเวลารู้สึกช้ามาก เมื่อเสียงระฆังสิ้นสุดชั้นเรียนดังขึ้น จางเฉียนหลิน รู้สึกราวกับว่ารุ่งอรุณมาถึงแล้ว
“ในที่สุดชั้นเรียนก็จบลง!”
ก้นของจางเฉียนหลินยกขึ้นเล็กน้อยจากที่นั่งของเขาเขาเริ่มคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เขาควรจะพูดดังนั้นซุนม่อจึงไม่สามารถปฏิเสธการตอบคำถามของเขาได้
“เอ่อวันนี้ข้าจะพูดมากกว่านี้”
อันที่จริงซุนม่อไม่ได้พูดอะไรมากแต่เขาทำสิ่งนี้เพื่อรังเกียจจางเฉียนหลิน (เจ้าไม่อยากมาฟังบทเรียนของข้าเหรอในกรณีนี้ ข้าจะให้เจ้าฟังมากกว่านี้)
“ลากบทเรียนเจ้ายังมีสติอยู่หรือเปล่า”
เมื่อซุนม่อประกาศสิ้นสุดบทเรียนก่อนที่จางเฉียนหลินจะเดินไปได้นักเรียนกลุ่มหนึ่งก็รุมล้อมซุนม่อและเริ่มถามคำถาม
ความนิยมของซุนม่อนั้นสูงมากจนน่ากลัวเล็กน้อยไม่จำเป็นที่เขาจะถามเป็นการส่วนตัว ดังนั้นจางเฉียนหลินจึงลดฝีเท้าลงและตะแคงหูพยายามฟังคำตอบของซุนม่อ
“อาจารย์ซุนยันต์วิญญาณนั้นคืออะไรกันแน่?”
ฟางเหยียนเป็นเหมือนเจดีย์ที่ยืนอยู่ต่อหน้าซุนม่อดวงตาของเขาที่ราวกับระฆังทองแดงนั้นเต็มไปด้วยความกระหายและความอยากรู้และความปั่นป่วนเล็กน้อย
หลู่ฉางเหอเหลือบมองที่ก้นของฟางเหยียนโดยไม่รู้ตัว(ถ้าเจ้ามีหาง เจ้าจะดูเหมือนสุนัขอัลเซเชียลรออาหารจริงๆ!)