ตอนที่ 428 ระดมพล

นักสู้ระดับเซียนไม่พอทำให้ปิงกลัว

ไม่ว่ายังไงเขาก็ยังเป็นหนึ่งในทหารผู้ใหญ่ไม่กี่คนในกองทัพหมู่ดาวกางเขนใต้  แม้ว่าพวกสหายเก่าอื่นๆจะชอบแกล้งเขาเพราะเขาเป็นคนอารมณ์ดี แต่เขาก็ยังคงเป็นคนที่โตมาจากดงดาบทะเลโลหิต นักสู้ระดับเซียนกี่คนแล้วที่ตายด้วยฝีมือกองทัพของเขา?เขานับมานานแล้ว

แม้ว่าเขาจะรู้ชัดว่าตัวเขาในปัจจุบันนั้นเป็นเพียงขุนพลวิญญาณที่ไม่สมบูรณ์และได้รับความเสียหายมากไม่นับวันเวลาที่เขายังสุดยอด แม้แต่ถังเทียนก็เหนือเขาไปนานแล้ว

เขารู้เช่นกันว่า ระบบวิทยายุทธจนถึงตอนนี้ยังเป็นยุครุ่งเรืองของมัน ดังนั้นระดับเซียนในปัจจุบันนี้ เทียบกับยุคโบราณมีแนวโน้มว่าจะแข็งแกร่งกว่ามาก

แต่เขาก็ยังไม่รู้สึกกลัว

เพราะเขาคือทหารเก่า เปลวไฟของสงครามทำให้สภาพอารมณ์ในจิตใจของเขายืดหยุ่นมาก  เขาเคยผ่านการต่อสู้ทางทหารมาหลายครั้งซึ่งในช่วงหมื่นปีมานี้ การรบของทหารที่ขื่นขมที่สุด โหดร้ายที่สุดและขนาดใหญ่ที่สุดไม่อาจเทียบได้ ประสบการณ์ที่ทหารเก่าได้ผ่านมาโชกโชนทำไมเขาต้องรู้สึกกลัวกับการเผชิญนักสู้ระดับเซียนด้วยเล่า?

หลังจากตื่นขึ้นมาแล้ว ปิงเต็มไปด้วยความรู้สึกไม่คุ้นเคย ในชีวิตเขา การต่อสู้เป็นหัวข้อใหญ่ เมื่อเขาอยู่ในแนวหน้าขณะที่เขาเปิดตาก็คงเป็นวันเตรียมพร้อมสำหรับการฆ่า หลังจากรับผิดชอบในฐานะครูฝึกหน้าที่หลักทุกวันก็คือสอนทหารใหม่เรื่องวิธีการต่อสู้และฆ่าศัตรู

ในช่วงเวลานั้น เขาอยู่ข้างถังเทียนมีชีวิตสะดวกสบาย เพราะเขารู้สึกสูญเสีย แต่ปัจจุบันนี้เขายิ่งรู้สึกสะดวกสบายมากขึ้นเหมือนกับปลาอยู่ในน้ำ

เขาเกิดมาเพื่อต่อสู้

เขาสูบบุหรี่ ภายใต้ไฟวาบๆ สะท้อนอยู่ในควันที่ลอยฟุ้งอยู่รอบใบหน้าไพ่ที่ไม่เปลี่ยนสีหน้า  บุหรี่ถูกทิ้งไว้ในค่ายพวกแม่ทัพชอบใช้กัน ปิงไม่เคยสูบบุหรี่ในอดีต แต่เขาไม่รู้ว่าเขาเริ่มเมื่อไหร่ และการสูบนั้นช่วยให้เขาใจเย็น

ในช่วงเวลาอย่างนั้นเขามักคิดถึงผู้บัญชาการ แม้แต่ท่าที่เขาสูบก็คล้ายคลึงกับท่าที่ผู้บัญชากรสูบ

เขาไม่สามารถเป็นเหมือนผู้บัญชาการของเขาซึ่งเปิดใจมองดูวีรบุรุษของแผ่นดินราวกับว่าเป็นสุนัข  แต่เขามีทักษะของตัวเอง  เมื่อเขาฝึกทหาร  เขาจะใจเย็นและเอาใจใส่มากขึ้น

การรบในปัจจุบัน ถ้าเป็นผู้บัญชาการ เขาคงจะนำกองทัพของเขาโจมตีโดยไม่พูดอะไรสักคำ  เพราะในสายตาของผู้บัญชาการของเขาระดับเซียนถือว่าไม่มีอะไร และปิงจะถามเงื่อนไขทุกคนก่อน เขารู้ตัวว่าเขาไม่เหมือนกับผู้บัญชาเขาแน่นอน  และจำเป็นต้องให้ความสนใจมากขึ้นเขาอยู่ในโลกนี้สั้นน้อยเกินไป แม้ว่าเขาจะได้ดูดซับความรู้ทั้งหมด เขาก็ทำได้ แต่เขาไม่คุ้นเคยกับโลกเหมือนติงตังและผี่ผา

แต่เมื่อเขาต้องทำการตัดสินใจ  ปิงจะไม่ลังเลแม้แต่น้อย  เขาเดินไปรอบๆ พื้นที่ค่ายฝึกทหาร ถังเทียนยังคงหมกมุ่นอยู่กับความคิดสร้างสรรค์แปลกใหม่  ปิงยืนมองดูอยู่ชั่วขณะ  แต่ไม่รบกวนเขา และถอยออกไปเงียบๆ

สถาบันนักสู้หมาป่าฟ้า

อาหลุนยุติการฝึกประจำวันของเขา เขาพาร่างที่เหนื่อยล้าของเขาและโดดลงไปในบ่อน้ำแข็ง  บ่อน้ำแข็งเย็นยะเยือกมีชั้นน้ำแข็งใสดุจแก้วลอยอยู่ด้านบน น้ำแข็งใสมีขนาดเท่ากำปั้น เมื่อพระอาทิตย์ฉายแสงส่อง จะสะท้อนแสงสวยงามแต่ไม่ให้ความรู้สึกอบอุ่นอะไร

พอกระโจนลงไปในบ่อน้ำแข็ง อาหลุนสั่น  ตาของเขาเบิกโพลงโดยอัตโนมัติ  สมองของเขาว่างเปล่าในช่วงเวลาสั้นๆ  หลังจากนั้นชั่วขณะ เขาค่อยเรียกความรู้สึกกลับมา ความเย็นเข้ากระดูกทำให้ความรู้สึกของเขาเลือนลาง

เขากัดฟันแน่นขณะที่เขาพยายามบ่อน้ำแข็งเย็นบ่อน้ำแข็งเย็นควบคู่กับพลังสายเลือดจะช่วยให้ปราณแท้ของพวกเขาเติบโตเพิ่มขึ้น   ถือว่าเป็นตัวช่วยที่ดี

นักเรียนของสถาบันหมาป่าฟ้าหลังจากการฝึกฝนทุกคนจะต้องมาแช่ในบ่อน้ำแข็งเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง บ่อน้ำแข็งกลายเป็นสถานที่น่ากลัวที่สุดของโรงเรียน แต่นักเรียนหลายคนเป็นเหมือนอาหลุนผู้มาจากพื้นเพยากจน  แม้ว่าบ่อน้ำแข็งจะน่ากลัว แต่ทุกคนก็ยังพยายาม

“พวกเจ้าได้ยินเรื่องนั้นบ้างไหม? ใต้เท้าปิงกลับมา!”

นักเรียนสองสามคนที่อยู่ใกล้ๆ กำลังคุยกันและดึงดูดความสนใจของอาหลุน

“เราจะถูกส่งไปหรือ?”

“เราจะถูกส่งไปแน่!  คนอย่างนายท่านจะยอมทนเงียบอยู่หรือ?  ตอนนี้กลุ่มดาวหมีใหญ่หาเรื่องลำบากตัวเองกับนายท่านสมองของหมีคงหมดหวังแก้ไข”

“นายท่านแข็งแกร่งจริงๆฉลาด  เขาจะผลักดันกลุ่มดาวหมีใหญ่ออกไป”

……

อาหลุนฟังอย่างเงียบข่าวของกลุ่มดาวหมีใหญ่บุกโจมตีกลุ่มดาวนายพรานอย่างสายฟ้าแล่บแพร่ไปทั่วโรงเรียนทำให้เกิดความวุ่นวาย  สถาบันหมาป่าฟ้า คือสถาบันทางทหารและการคุยกันเรื่องสถานการณ์การเมืองถือเป็นเรื่องโปรดของนักเรียน  แม้ว่ามาตรฐานในปัจจุบันของทุกคนยังไม่สูง  แต่ก็ไม่เป็นอุปสรรคต่อความรักชอบของทุกคน

“เสี่ยวอู่, ใต้เท้าปิงตามหาเจ้าอยู่ไม่ใช่หรือ?  บอกรายละเอียดให้เราฟังได้ไหม?”

ทันใดนั้นนักเรียนคนหนึ่งตะโกนเรียกนักเรียนอีกคนที่อยู่ในมุมลับตา พรึ่บนักเรียนทุกคนในบ่อน้ำแข็งหันไปมองทันที อาหลุนก็หันมามองเช่นกัน อาอู่เป็นนักเรียนพิเศษ  พวกเขาได้ยินว่าเขาเคยอยู่ใต้บังคับของคานท์และจันทร์เงิน มรดกของคานท์ตกทอดแก่เขา

จันทร์เงิน, ตะขอฟ้า,ศักดินาชาวยุทธเป็นมรดกที่แข็งแกร่งที่สุดของกลุ่มดาวหมาป่าตะขอฟ้าและศักดินาชาวยุทธตกอยู่ในเงื้อมมือของนายท่านขณะที่เสี่ยวอู่ได้รับมอบจันทร์เงินซึ่งเป็นสมบัติชิ้นสุดท้าย

สำหรับพวกเขาสามารถฝึกพลังมนุษย์หมาป่าฟ้าก็เป็นเพราะความสามารถของเสี่ยวอู่

ใต้เท้าปิงจับตาเสี่ยวอู่เป็นพิเศษและชื่นชมเขามาก  ทุกคนไม่อิจฉากันเท่าใดนั้น  เพราะเมื่อคานท์ตาย ผู้กล้าที่ติดตามไปกับเขาก็คือเสี่ยวอู่และคนที่รักษามิตรภาพไว้ได้หนักแน่นย่อมได้รับความนับถือทุกที่

เสี่ยวอู่เงียบ จากนั้นพูดทันที  “ทุกคนจะรู้ในไม่ช้า”

ตาของนักเรียนทุกคนเป็นประกาย  แม้ว่าเสี่ยวอู่จะเก็บเป็นความลับ แต่ข้อความจะถูกเปิดเผยทำให้ทุกคนคิดมากขึ้น

ขณะนั้นสัญญาณเสียงแหลมเตือนดังขึ้นทันที นักเรียนในบ่อน้ำแข็งสะดุ้งและทุกคนรีบวิ่งขึ้นมาจากบ่อน้ำแข็ง  พวกเขาไม่ทันได้เช็ดตัวก็เอาอาวุธจักรกลออกมาจากตู้อาวุธอควาเรียส

พวกเขาเข้าไปอยู่ในชุดอาวุธจักรกลวิญญาณและเปิดการใช้งาน

คำสั่งดังก้องไปทั่วท้องฟ้าซึ่งทั่วทั้งโรงเรียนสามารถได้ยินได้

“แจ้งนักเรียนทุกคน!  แจ้งนักเรียนทุกคน!”

“เตรียมตัวเองให้พร้อมและรวมตัวภายในสิบนาที!”

“นี่ไม่ใช่การฝึก!  ย้ำ นี่ไม่ใช่การฝึก!”

เมื่อมองจากมุมมองด้านบน สถาบันหมาป่าฟ้าที่ใหญ่โตโอฬารเหมือนกับลุกเป็นไฟขณะที่อาวุธจักรกลวิญญาณนับไม่ถ้วนเริ่มฮือออกมาจากทุกมุม  พวกเขาวิ่งออกมาจนพื้นสั่นสะเทือนคนแล้วคนเล่า ฝีเท้าของอาวุธบรอนซ์ที่หนักทำให้ฝุ่นทรายฟุ้งขึ้น  ขณะที่พื้นสั่นสะเทือน  ที่เหนือศีรษะพวกเขา ร่างบรอนซ์ร่างแล้วร่างเล่าส่งเสียงหวีดหวิววผ่านหลังคาไปทีละร่าง

อาวุธบรอนซ์มารวมตัวเข้าด้วยกัน

**************

ในทะเลทราย เงาร่างสองสามร่างกำลังมาอย่างรวดเร็ว

“ฮ่าฮ่าฮ่า เมื่อเวลาสำคัญ เราคงได้แต่เพียงอาศัยนักสู้มีชีวิตชีวาผู้นี้มาคอยเปลี่ยนสถานการณ์”  อาโมรี่ร้องลั่น วิ่งไปเบ่งกล้ามอวดไปด้วย

ไม่มีใครสนใจเขา

“ลุงหน้าไพ่ส่งกลุ่มที่ไม่มีประสบการณ์ลงสนามน่าสนใจจริงๆ ”ซือหม่าเซียงซานพึมพำ

เหลียงชิวสั่นศีรษะ “เขาต้องมีแผนแน่  เรายังเป็นมือสมัครเล่นเมื่อพูดถึงสงคราม”

ซือหม่าเซียงซานแค่นเสียง แต่เขาไม่เถียง เนื่องจากเขารู้จักเหลียงชิวดี จากนั้นซือหม่าเซียงซานพูดลอยลม  “ถ้าจิ่งหาวอยู่ที่นี่  นั่นคงน่าสนใจ”

เหลียงชิวขมวดคิ้ว “อย่าทำให้คนอื่นลำบากใจเลย อาจารย์ของจิ่งหาวยังอยู่ในสมาพันธ์ชาวยุทธ  เขาจะกล้าปะทะตรงๆกับสมาพันธ์ชาวยุทธได้อย่างไร?”

“ข้าแค่รู้สึกว่าเขายังตัดใจไม่ขาด”  ซือหม่าเซียงซานกล่าว  “อย่างไรก็ตาม เขาออกจากกลุ่มมาแล้ว  ถ้าไม่แทงเจ้าพวกนั้นสักสองสามกระบี่  นั่นคงน่าเสียดาย

“เงียบไปเลย” หานปิงหนิงพูดเย็นชา มือของนางจับที่ด้ามกระบี่

นอกจากสองสามคนแล้ว ซือหม่าเซียงซานกลัวหานปิงหนิงที่สุด นางไม่พูดมาก ชอบใช้แต่กระบี่ของนาง

อาโมรี่เอาแต่ตะโกนทั้งวัน แต่ไม่มีใครสนใจเขา ทำให้เขาไม่พอใจ  “เฮ้ เฮ้ เฮ้พวกเจ้าไม่ต้องการแสดงฝีมือระดับใหม่ของพวกเจ้าหรือ? จริงไหม จริงไหม?ทำไมจะไม่เล่า”

ก็ยังไม่มีใครสนใจเขา

แต่ก็เป็นความจริงที่ความคาดหมายเพิ่มขึ้นในหัวใจพวกเขา  หลังจากสู้กับเย่เฉาเกอพวกเขาทุกคนก้าวหน้าเติบโตขึ้น และหลังจากนั้น ปิงประสบความสำเร็จหลายอย่างในการใช้พลังสายเลือดกับพวกเขา และพวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่าความแข็งแกร่งของพวกเขาเพิ่มขึ้น

เหลียงชิวดูเวลาและกล่าว “เราต้องเร่งฝีเท้ากันแล้ว สำหรับการต่อสู้ครั้งนี้  ทุกคนต้องไม่ประมาท  ศัตรูของเรามีลักษณะที่เหลือเชื่อทั้งนั้น”

ทั้งสี่คนวอกแวกไปชั่วครู่ พวกเขาไม่เคยคาดว่าพวกเขาจะก้าวหน้ามาจนถึงระดับปัจจุบัน

น่าตื่นเต้นจริงๆ

***************

ถังเทียนรั้งหมัดของเขากลับ  สายตาของเขาลึกและชัดเจน

ปัง!

พื้นสนามฝึกซ้อมฝีมือครึ่งเมตรแตกระเบิดดังปัง  ขณะที่ผงบรอนซ์ที่ละเอียดฟุ้งขึ้นมาจากพื้นเหมือนเมฆสีเขียวที่ดูชั่วร้าย  ขณะที่ผงฝุ่นลอยอยู่รอบตัวถังเทียนดูเหมือนกับมีกำแพงโปร่งแสงกันไว้ ไม่สามารถเข้าไปใกล้เขาได้

ตาของถังเทียนเป็นประกายเหมือนดวงดาว  เขาตื่นเต้นและเสียใจปนอยู่ด้วย

แปะ แปะแปะ!

เสียงปรบมือดังมาจากด้านนอกฝุ่น ถังเทียนรู้สึกตัว  เขารั้งฝ่ามือของเขาเปลี่ยนเป็นฝ่ามือพื้นฐาน แรงดึงดูดที่น่าอัศจรรย์เกิดขึ้นจากฝ่ามือของเขา เขาทำให้ผงบรอนซ์ถูกกวาดมารวมกันสร้างเป็นลูกบอลบรอนซ์ขนาดตะกร้าหวาย

“น่าทึ่งมาก!”  เสียงของปิงมีวี่แววประหลาดใจ “ข้าไม่เคยคิดเลยว่าเจ้าจะสามารถสร้างวิทยายุทธแปลกประหลาดเช่นนั้นออกมาได้!  ขอแสดงความยินดีด้วย, ในที่สุดเจ้าก็พบกับมรรคาวิชาบู๊ที่เป็นของเจ้าเอง  มันคือมรรคาวิทยายุทธที่แตกต่างออกไป!  วิทยายุทธขั้นพื้นฐาน  ข้าคาดหวังถึงมันจริงๆ”

ถังเทียนผงะ ลุงปิงยากจะชมเชยใครๆ ทำให้เขาสุขใจจนพูดไม่ออก  เขาเริ่มยิ้ม “ลุงปิง, ลุงเห็นว่ามันทรงพลังนักเหรอ?  เพราะเหตุผลบางอย่าง ข้ารู้สึกว่ามันใช้ได้ดีที่สุดเมื่อข้าใช้วิทยายุทธพื้นฐานและสะดวกสบายที่สุดและนั่นคือแนวทางที่ข้าพบวิธีนี้ และเมื่อดูๆ แล้ว ดูเหมือนจะเป็นไปได้จริงๆ  ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าหนุ่มน้อยชาวฟ้าผู้นี้แข็งแกร่งมาก!”

ปิงพยักหน้าอย่างจิงจัง “มันทรงพลัง แต่เจ้าเดินตามทางที่ไม่มีใครเดินมาก่อน ดังนั้นเจ้าเท่านั้นสามารถไขว่คว้ามันมาได้ด้วยตัวเจ้าเอง”

“ใช่แล้ว” สีหน้าของถังเทียนกลายเป็นจริงจังขึ้น  “ยังคงมีหลายจุดที่ข้ายังเข้าใจไม่ชัดเจน”

“บางที ข้าอาจแนะนำบางอย่างได้”  ปิงกล่าว

ถังเทียนเงยหน้าและมองดูปิงด้วยท่าทีคาดหวัง แม้ว่าปิงจะไม่ใช่อาจารย์ผู้สอนวิทยายุทธให้เขา  แต่เขาสามารถแนะนำวิธีที่น่าเชื่อถือได้เสมอ

“เจ้าจำเป็นต้องมีประสบการณ์ต่อสู้จริง  สำหรับวิทยายุทธใหม่ที่ถูกสร้างขึ้นนอกจากคิดและจินตนาการแล้ว จำเป็นต้องขัดเกลาในการต่อสู้จริง โดยมีส่วนร่วมรบกับยอดฝีมือ ความเข้าใจในวิทยายุทธของเจ้าก็จะลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก  เติบโตผ่านการรบคือวิธีที่จะไม่ทำให้เข้าใจผิดได้”  ปิงมองดูถังเทียนที่กำลังพยักหน้า  เขายิ้ม“เจ้าสนใจจะท้าทายยอดฝีมือระดับเซียนหรือไม่?”

ถังเทียนตะลึง ดวงตาของเขาเบิกโพลงทันที