(ฟรี)บทที่ 385 คุณไม่อยากจูบฉันแล้วหรอ
เพื่อเฉลิมฉลองความสำเร็จของการเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ บริษัทเหยียนเยว่ได้จัดงานเลี้ยงฉลองขึ้น
หลินหยวนและเหยียนหรูเยว่เชิญหลี่เฟยเฟย เพราะท้ายที่สุดแล้วเธอมีส่วนอย่างมากในความสำเร็จของงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่นี้
หลี่เฟยเฟยกำลังจะจากไปในเร็วๆนี้ ดังนั้นจึงถือเป็นมื้ออำลาสำหรับเธอด้วย
ที่โต๊ะอาหารเย็น หลี่เฟยเฟยแสดงความยินดีกับทั้งสองก่อน “ขอแสดงความยินดีกับงานเปิดตัวที่ประสบความสำเร็จ ฉันขอให้นายน้อยหลินและประธานเหยียนประสบความสำเร็จในอาชีพการงาน”
“ฉันขออวยพรให้คุณหลี่ได้เป็นราชินีคนใหม่เช่นกัน” เหยียนหรูเยว่ตอบกลับ
หลินหยวนยิ้มและพูดว่า “ถึงตอนนั้นชื่อเสียงของซุปเปอร์สตาร์หลี่คงจะสูงกว่านี้ ฉันเกรงว่าเงินของเราจะไม่พอจ้างคุณเป็นพรีเซนเตอร์แล้ว”
หลี่เฟยเฟยยิ้มและพูดว่า “อย่าหยอกฉันแบบนั้นสิ มาส์กหน้าของเหยียนเยว่มีประสิทธิภาพมากจนเป็นที่ทราบกันดี ฉันกลัวว่าดารารุ่นใหญ่จะแข่งขันกันเพื่อเป็นพรีเซนเตอร์ของคุณ”
“ตราบใดที่นายน้อยหลินไม่คัดค้าน ฉันจะเป็นพรีเซนเตอร์ให้ต่อไปอย่างแน่นอน เว้นแต่ว่าฉันจะไม่ดังแล้ว ฮ่าฮ่า”
หลินหยวนยิ้มและตอบว่า “ตกลง ฉันจะจำมันไว้ ถ้าอย่างนั้นฉันขออวยพรให้เส้นทางของเฟยเฟยเป็นไปอย่างราบรื่น”
“ฉันขอให้นายน้อยหลินร่ำรวยยิ่งขึ้นไปอีก” หลี่เฟยเฟยยืนขึ้นและยกแก้วไวน์ขึ้นมาชนกับหลินหยวน
เมื่อคิดว่าตัวเองต้องออกจากเจียงเป่ยเพื่อกลับไปที่เยี่ยนจิงในไม่ช้านี้ หลี่เฟยเฟยก็รู้สึกไม่เต็มใจเล็กน้อย
แน่นอนว่าไม่ใช่เพราะเธอโหยหาสถานที่แห่งนี้ แต่เพราะเธอไม่ต้องการจากหลินหยวนไป ความเปล่งประกายของหลินหยวนทำให้หลี่เฟยเฟยหลงใหลเขาเรียบร้อยแล้ว
หากไม่ใช่เพราะเหยียนหรูเยว่ เธอคงจะเปิดเผยความในใจออกไปแล้ว
แต่เมื่อคิดว่าตัวเองต้องจากไปในเร็วๆนี้ หลี่เฟยเฟยก็ต้องการใกล้ชิดกับหลินหยวนมากขึ้น
เธอหยิบขวดไวน์ขึ้นมาและรินไวน์ให้หลินหยวนด้วยตัวเอง
เมื่อเห็นหลี่เฟยเฟยเข้าใกล้หลินหยวน ก็มีคนที่รู้สึกไม่พอใจและอารมณ์เสียเล็กน้อย
เหยียนหรูเยว่หน้าบึ้งและพูดกับบริกรด้านข้างว่า “เอาไวน์มาให้ฉัน”
“ท่านต้องการเป็นไวน์ชนิดไหนดีครับ?” บริกรถามด้วยความเคารพ
“เอ่อ...” เมื่อเผชิญกับคำถามเช่นนี้ เหยียนหรูเยว่ก็รู้สึกอับอาย
ความรุนแรงในครอบครัวเมื่อสมัยยังเด็กเกิดจากการที่พ่อของเธอเมาเหล้า ดังนั้นเหยียนหรูเยว่จึงรังเกียจไวน์มาก
เธอไม่รู้เกี่ยวกับชนิดและชื่อของไวน์แม้แต่น้อย
ขณะที่เหยียนหรูเยว่กำลังกระวนกระวาย หลินหยวนก็พูดขึ้น
“ไวน์ผลไม้จะมีระดับแอลกอฮอล์ต่ำกว่าปกติ” หลินหยวนกล่าว
เหยียนหรูเยว่ส่งสายตาขอบคุณไปที่หลินหยวน
หลังจากที่เหยียนหรูเยว่รินไวน์ให้หลินหยวน เธอก็ยกแก้วขึ้นและกล่าวว่า “ขอบคุณที่ช่วยเหลือบริษัทเหยียนเยว่ในครั้งนี้”
หลังจากที่พูด เหยียนหรูเยว่ก็ดื่มไวน์ทั้งหมดที่อยู่ในแก้ว
เห็นได้ชัดว่ามันเป็นเพียงไวน์ที่มีแอลกอฮอล์ต่ำ แต่หลังจากที่เหยียนหรูเยว่ดื่มมัน แก้มที่สวยงามของเธอก็แดงระเรื่อจนหลินหยวนอยากจะหัวเราะเล็กน้อย
“ดูเหมือนว่าคุณจะมีความสุขมากเลยนะ คุณจะตอบแทนฉันยังไงล่ะ?” หลินหยวนยิ้มและดื่มไวน์จากแก้ว
หลังจากดื่มไปสามรอบและรับประทานอาหารห้าอย่าง งานเลี้ยงอาหารค่ำก็จบลงในเวลาไม่นาน
หลินหยวนถามหลี่เฟยเฟยว่าเธอต้องการออกเดินทางไปเยี่ยนจิงตอนนี้เลยหรือไม่
แต่ในอีกด้านหนึ่ง เหยียนหรูเยว่ดูเมาเล็กน้อย
ใบหน้าเล็กๆที่สวยงามของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง นอกจากนี้เธอยังดูไม่มีสติเล็กน้อย
เธอดื่มไวน์ผลไม้ไปเพียงสองแก้วและปริมาณแอลกอฮอล์ของมันก็ต่ำมาก
เหยียนหรูเยว่ไม่ตอบสนองจนกระทั่งหลี่เฟยเฟยจากไป
เธอยกแก้วไวน์ขึ้นและพูดกับหลินหยวน: “มา... มาอีก หลินหยวน ดื่มกับฉันอีก!”
“คุณควรดื่มชาแทนดีกว่า” หลินหยวนหยิบแก้วไวน์ในมือของเหยียนหรูเยว่
“ไม่ ไม่... ฉันไม่อยากดื่มชา...” เหยียนหรูเยว่จับมือของหลินหยวนและพูดอย่างเอาแต่ใจ
หลินหยวนทำอะไรไม่ถูก
“ประธานเหยียน? ท่านประธาน?” เมื่อเห็นท่าทางของเหยียนหรูเยว่ เสี่ยวหยุนก็รีบมาและเรียกเธอด้วยความกังวล
เหยียนหรูเยว่ซึ่งมักจะเย็นชากับคนอื่น จู่ๆก็เปลี่ยนไปทุกครั้งเมื่ออยู่กับหลินหยวน
“นายน้อยหลิน ให้ฉันไปส่งท่านประธานกลับเถอะค่ะ” เสี่ยวหยุนพูดกับหลินหยวน
หลินหยวนชำเลืองมองเสี่ยวหยุนแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร ฉันสามารถไปส่งเธอที่บ้านได้”
หลินหยวนกอดเหยียนหรูเยว่ที่กำลังมึนเมาไว้ในอ้อมแขนของเขาทันที
เมื่อเห็นเหยียนหรูเยว่ไม่ได้ขัดขืนแต่กลับพุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของหลินหยวนเหมือนลูกแมวโดยไม่รู้ตัว เสี่ยวหยุนก็ไม่อาจคัดค้านได้เช่นกัน
“ฉัน... ฉันยังอยาก... ดื่ม!”
“เชียร์...”
“หลินหยวน... คุณเมาหรือเปล่า...”
“คุณ... ไม่ได้นะ!”
หลินหยวนอุ้มเหยียนหรูเยว่ที่กำลังละเมอเพ้อพกกลับไปที่รถ
แม้เขาจะดื่มไปมากกว่าเหยียนหรูเยว่ แต่ด้วยร่างกายที่แข็งแกร่งของเขา เขาก็ไม่ได้มีอาการมึนเมาแม้แต่น้อย
จากนั้นหลินหยวนก็เหยียบคันเร่งและมุ่งหน้าไปยังที่พักของตระกูลเหยียน
ระหว่างการเดินทาง เหยียนหรูเยว่ค่อนข้างเอะอะเสียงดัง
แต่ด้วยทักษะการขับรถของหลินหยวน มันไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
เขาขับมาถึงวิลล่าตระกูลเหยียนในเวลาไม่นาน
คนใช้ของตระกูลเหยียนต่างรู้สึกประหลาดใจที่เห็นหลินหยวนอุ้มเหยียนหรูเยว่ไว้ในอ้อมแขนของเขา
เนื่องจากหลินหยวนมักจะมารักษาซ่งซวน ทุกคนในวิลล่าตระกูลเหยียนจึงรู้ว่าหลินหยวนสามารถเข้าและออกจากวิลล่าได้อย่างอิสระ
ไม่มีใครเข้ามาหยุดเขาหลังจากการมาถึง
หลินหยวนอุ้มเหยียนหรูเยว่ที่เมาเล็กน้อยไปที่วิลล่าของตระกูลเหยียน
ทันทีที่เขาเข้าไปในบ้านพัก หลินหยวนก็เห็นซ่งซวน แม่ของเหยียนหรูเยว่
ซ่งซวนสวมชุดที่ดูเป็นทางการ เธอน่าจะเพิ่งกลับจากที่ทำงานหรือกำลังจะไปบริษัท
“เสี่ยวหยวน? เยว่เอ๋อร์?” ซ่งซวนลุกขึ้นจากโซฟาทันทีที่เห็นหลินหยวนอุ้มเหยียนหรูเยว่ไว้ในอ้อมแขน
เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“สวัสดีครับคุณน้า” หลินหยวนยิ้ม
“นี่คือ...” ซ่งซวนเดินมาหาพวกเขาและมองไปที่เหยียนหรูเยว่ซึ่งดูเหมือนลูกแมวตัวน้อยในอ้อมแขนของหลินหยวน
“เธอดื่มไวน์ไปนิดหน่อย” หลินหยวนอธิบาย
“โอ้!” เธอได้กลิ่นแอลกอฮอล์เล็กน้อยหลังจากเข้าไปใกล้
จกานั้นหลินหยวนก็อธิบายเกี่ยวกับงานเลี้ยงอาหารค่ำ
ซ่งซวนพยักหน้าและพูดว่า “ขอบคุณนะเสี่ยวหยวน ขอโทษที่ต้องรบกวน เยว่เอ๋อร์ไม่เคยดื่มอะไรพวกนี้เลย”
“ไม่เป็นไรครับ” หลินหยวนพยักหน้า
หลินหยวนกำลังจะส่งเหยียนหรูเยว่ให้กับซ่งซวน ในขณะที่เหยียนหรูเยว่พูดขึ้น
“เชียร์! หลิน... หลินหยวน... ฉันอยากดื่มอีก!”
เมื่อเห็นท่าทางของเหยียนหรูเยว่ ซ่งซวนก็อดไม่ได้ที่จะยิ้ม
อย่างไรก็ตาม เมื่อซ่งซวนกำลังจะรับเหยียนหรูเยว่จากหลินหยวน เหยียนหรูเยว่ก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า “จูบ... หลินหยวน ฉันอยากได้จูบ!”
“จูบฉันสิ! เราจูบกันหลายครั้งแล้ว... ตอนนี้... คุณไม่อยากจูบฉันแล้วหรอ...”
เมื่อได้ยินคำพูดกะทันหันของเหยียนหรูเยว่ มือของซ่งซวนที่กำลังจะเอื้อมไปรับก็แข็งทื่อ
“เอ่อ...” ซ่งซวนมองไปที่เหยียนหรูเยว่ซึ่งตอนนี้หน้าแดงมากและหลับตาอยู่
ทั้งหลินหยวนและซ่งซวนต่างเงียบ
แต่หลังจากนั้นไม่นาน ซ่งซวนก็รีบเข้าไปอุ้มเหยียนหรูเยว่
ขณะที่ซ่งซวนอุ้มเหยียนหรูเยว่ สิ่งที่เกิดขึ้นต่อมาก็ทำให้ซ่งซวนตกตะลึง
“จุ๊บ”
ซ่งซวนจ้องมองที่ริมฝีปากของลูกสาวที่จู่ๆก็เข้ามาหาเธอ
เหยียนหรูเยว่จูบเธอ!
“หลิน... หลินหยวน... ถ้าคุณไม่จูบฉัน... งั้นฉันจะจูบคุณเอง... ฮิฮิ...”
**********
