ตอนที่ 410 ถังเทียนเคลื่อนไหว 

ปราณแท้ที่ทรงพลังทะลักออกมาจากพลองบรอนซ์ราวกับว่ากำลังพ่นไฟ ระลอกพลังงานที่ออกมาฉับพลันพ่นออกมาเหมือนพายุสลาตัน

พลังโจมตีของพลองเต็มไปด้วยความรุนแรงไม่มีความพลิกแพลงหรือเตรียมการมาก่อน

อย่างไรก็ตามพลองนั้นเหมือนกับยักษ์ที่ยืนอยู่ในทะเลพลังโจมตีดูเหมือนกับแรงฟาดฟัน  มีระลอกคลื่นแผ่ออกมาทำให้ทุกคนตะลึงราวกับว่าฟ้ากับดินถูกพลองฟาดจนแยกจากกัน

ผู้คนที่มองเห็นประจักษ์ตกตะลึงไปตามๆ กัน

นั่นคือนักสู้ระดับทองจริงๆ!

ปัง!

รังสีหอกที่น่ากลัวปรากฏอยู่หน้าพลองพลันหมองจางลงทันทีสูญเสียประกาย มันเริ่มกระพริบจากนั้นก็หายไป

พลองบรอนซ์กระแทกใส่พื้นอย่างรุนแรง

พื้นที่แข็งแกร่งแตกเหมือนกับขนมปังกรอบและกลายสภาพเป็นฝุ่นทันที พลังปราณแท้ที่น่าทึ่งกวาดทะลักไปตามพื้น พื้นที่รอบๆ ยอดฝีมือที่ใช้พลองบรอนซ์เป็นรอยแตกร้าว

ถ้ามองจากมุมมองบน จะเห็นเป็นภาพพลังกระจายออกไปเป็นรูปวงกลมสมบูรณ์แบบ

เหมือนกับว่าหน่วยแรกที่นำไปก่อนถูกหมัดต่อยใส่อย่างรุนแรงอาวุธจักรกลวิญญาณหนักของพวกเขาไม่สามารถป้องกันพลังที่น่าทึ่งได้ปลิวกระเด็นไปข้างหลังทันที

ปง!

ม่อจื่อหวีที่อยู่ข้างในอาวุธจักรกลวิญญาณรู้สึกหวานวูบในลำคอและกระอักโลหิตออกมา อาวุธจักรกลวิญญาณกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง  แรงปะทะที่รุนแรงทำให้เขาตะลึง

แค่เพียงพลองเดียวหน่วยที่หนึ่งทุกคนก็ถูกกวาดล้มกันหมดไม่มีใครสามารถต้านทานได้

ยอดฝีมือพลองบรอนซ์มีสีหน้าท่าทางภูมิใจ เขายังคงถือไม้พลองยืนอยู่ที่เดิมและเยาะเย้ยพวกเขา  “อาวุธจักรกลสุนัขอันใด  ฝีมือก็งั้นๆ!”

ปง

อาวุธจักรกลวิญญาณสีฟ้าสวยงามลงมายืนต่อหน้าเขา

“งั้นๆหรือ?”

เสียงแค่นดังออกมาจากอาวุธจักรวิญญาณ  หน้าไพ่ของปิงเต็มไปด้วยความเย็นชา เจตนาดั้งเดิมของเขาก็คือกำจัดมือธนูและยอดฝีมืออาวุธลับ  แต่เมื่อเห็นว่ายอดฝีมือพลองบรอนซ์มีฝีมือเฉียบขาดและสามารถเอาชนะหน่วยที่หนึ่งได้โดยตรง  เขาตัดสินใจเปลี่ยนแผน

ถ้าพูดกันอย่างเป็นธรรมปิงรู้สึกว่ายุทธวิธีและกลยุทธของถังโฉ่วนั้นดี อย่างน้อยก็เหมาะกับกองทัพจักรกล ถ้าคู่ต่อสู้ไม่มีนักสู้ฝีมือสูงส่งเกินไป พวกเขาสามารถใช้ยุทธวิธีที่มีเหตุผลและรวบรัดจัดการศัตรูได้อย่างง่ายๆ  ถ้าคู่ต่อสู้ใช้นักสู้ที่ทรงพลังอย่างนั้นพลังของกลยุทธอาจจะมีขีดจำกัด

นั่นตัดสินได้จากพลังของนักเรียน  ผลที่ออกมาไม่ทำให้ปิงประหลาดใจ

แต่เมื่อยอดฝีมือพลองบรอนซ์พูดเช่นนั้น  หน้าของปิงเขียวคล้ำ  ปิงไม่ได้คาดหวังให้ถังโฉ่วสั่งการกองทัพมากนักเนื่องจากพลังของนักเรียนก็เพียงงั้นๆ แต่แม้ว่าเด็กในครอบครัวของเขาเองจะไม่ดีก็ตาม  ก็ไม่ใช่เรื่องที่คนอื่นจะมาพูดเช่นนั้น

“ฮ้า...ในที่สุดตัวใหญ่ก็ออกมาจนได้!”  นักสู้หัวโล้นหัวเราะอย่างชั่วร้าย  “ตายซะเถอะ!”

แม้ว่าอาวุธจักรกลวิญญาณที่อยู่ต่อหน้าเขาจะดูงดงามมาก  แต่สำหรับนักสู้ศีรษะโล้นผู้นี้ ยอดฝีมือจักรกลก็แค่สวะที่ดีแต่อวดโอ่ฝีมือ

นานมากี่ปีแล้วตั้งแต่มีนักสู้ระดับทองที่มาจากนักสู้สายจักรกล?หมื่นปีได้กระมัง?  นั่นเป็นเรื่องตลก!

เขาย่ำเท้าลง ร่างของเขาพุ่งเหมือนลูกธนูพร้อมพลองที่ลากอยู่บนพื้น เขาวิ่งตรงเข้าหาปิง

วูบบบ

ร่างน้ำเงินที่อยู่ต่อหน้าเขาทั้งที่เขาเล็งเป้าไว้ดีแล้วกลายเป็นภาพเลือนลางลง

หัวใจของนักสู้ศีรษะโล้นเย็นยะเยือก  ไวมาก!

เขาตอบสนองได้ไวเช่นกัน  พลองบรอนซ์ในมือกวาดตามตัวของเขา  ปังเขารู้สึกร้อนที่มือและรีบหลบไปด้านข้างทันที

คลื่นพลังกวาดผ่านร่างของเขาไปอย่างอันตราย

นักสู้ศีรษะโล้นมีประสบการณ์ต่อสู้มามาก  เขารู้ว่าเขาพบกับยอดฝีมือเข้าแล้วใจของเขาอดสงสัยมิได้ นักสู้จักรกลมียอดฝีมือที่ทรงพลังขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อใด?   ทำไมเขาไม่เคยได้ยินชื่อของเขามาก่อน?

แต่ปัจจุบันนี้เขาใช้สัญชาตญาณของเขาเพื่อสนองตอบ  เขาตวาดลั่น แต่ไม่ถอยและเคลื่อนไหวไปข้างหน้า พลองบรอนซ์ในมือเคลื่อนไหวโดยมีภาพเงาเลือนรางเคลื่อนตาม คนของเขาทุกคนเป็นเหมือนอสูรภูตดวงดาวขนาดหนักปะทะเข้าใส่อาวุธจักรกลวิญญาณ

“ทุกคนหลบไปด้านข้าง”

เสียงเยือกเย็นของปิงทำให้ม่อจื่อหวีและพวกที่เหลือรู้สึกตัวและวิ่งหลบไปที่ด้านข้างทันที

เมื่อเทียบกับม่อจื่อหวีและหน่วยที่หนึ่ง  ม่ออู๋เว่ยและหน่วยที่สองก็ยังอยู่ในสภาพแย่ นักสู้ผู้ใช้ดาบฟันเลื่อยไม่แข็งแกร่งเท่ากับนักสู้ศีรษะโล้นวิชาดาบของเขาสร้างความลำบากมาก รังสีดาบทุกๆ ดาบที่ปล่อยออกมาจะโจมตีเข้าที่จุดอ่อนและเขาใช้ออกอย่างแม่นยำมาก

วิชาดาบที่คมกล้าของเขาทำให้ม่ออู๋เว่ยไม่สามารถตอบโต้ได้และหลังจากรับมืออยู่สองสามรอบในกลุ่มทั้งหมดก็พากันระส่ำระสาย

เมื่อเห็นว่าสถานการณ์ไม่เป็นใจให้พวกเขา  ถังเทียนรู้ว่าเขาไม่สามารถชักช้าได้  เขาก้าวลงพื้นไปลนพื้นอย่างดุดันและพุ่งไปข้างหน้าเหมือนกระสุนที่ยิงออกมาจากปืนใหญ่  เขาพุ่งเข้าหานักสู้ที่ใช้ดาบฟันเลื่อย

เขาสะบัดสะโพกและพลิกเอวในกลางอากาศหมัดของเขาเคลื่อนหนุนเนื่องเหมือนสายน้ำไหล ไม่มีสัญญาณใดๆ ว่าจะถูกขัดขวาง

“ระวังข้างหลังเจ้า!”

ยอดฝีมืออาวุธลับอดเตือนไม่ได้  เงาดำที่รวดเร็วพุ่งเข้าหาถังเทียนอย่างเงียบงัน

ถังเทียนทั้งที่ยังอยู่ในกลางอากาศรู้สึกได้ทันทีว่าสภาพรอบตัวของเขาชัดเจนมาก  เขาสามารถเห็นอาวุธลับทุกอย่างและวิถีบินของมันเขารู้สึกเหมือนกับจ้องเมล็ดข้าวที่ลอยคว้างอยู่ในอากาศ

ถังเทียนยื่นมือซ้ายและดึงออกมาจากในอากาศ

ปัง ปัง ปัง

เม็ดเหล็กสามชิ้นพุ่งออกไปเหมือนธนูพุ่งไปยังตำแหน่งตรงข้าม

นักสู้ผู้ใช้ดาบฟันเลื่อยรู้สึกได้ถึงอันตราย  เขาหมุนตัวกลับ  รังสีดาบวาดฟันด้วยเช่นกัน

รังสีดาบนับไม่ถ้วนสีขาวเหมือนหิมะถูกปล่อยออกมาต่อหน้าถังเทียนเหมือนพลุ  รังสีดาบราวๆ ร้อยสายพุ่งเข้าหาถังเทียนจากทุกตำแหน่ง

ใจของถังเทียนรู้สึกแปลกๆ ผุดขึ้นมาทำให้นัยน์ตาเขาเหมือนมีหมอกคลุมชั้นหนึ่ง เขาทำตามความรู้สึกที่แปลกประหลาดโดยไม่รู้ตัวกิริยาบางอย่างที่เขาเองก็รู้สึกแปลก

โดยไม่ได้ยืมพลังใดๆ ในอากาศร่างท่อนบนของถังเทียนดูเหมือนจะถูกผลักด้วยมือที่มองไม่เห็น  ร่างของเขาปลิวไปเหมือนกับใบไม้ที่ถูกลมพัดรังสีดาบที่อันตรายเฉียดผ่านร่างของเขาไป

เพียงสิ่งเดียวที่เคลื่อนก็คือ หมัดของเขา

ไม่มีอะไรที่แปลกประหลาดเกี่ยวกับหมัดของเขา

วิชาหมัดพื้นฐาน

ถังเทียนเป็นเหมือนเงาวิ่งตรงเข้าใส่รังสีดาบทันที

เขาใช้ปราณแท้ที่โครจรรุนแรงและต่อยลงไปบนรังสีดาบ

เผียะ

รังสีดาบร่วงลงและเมื่อมันพลังทลายดูเหมือนกับมันเหมือนกับหิมะถล่ม ขณะที่รังสีดาบทั้งร้อยสายล้วนพลังทลายพร้อมกัน

นักสู้ผู้ใช้ดาบฟันเลื่อยถอยหลังไปถึงสิบก้าวกว่าจะตั้งหลักได้  เขาจ้องมองดูด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ  ร่างที่ลอยลงมาเหมือนใบไม้ร่วงลงมายืนกับพื้นห่างจากเขาประมาณ 20 เมตร

เป็นแบบนั้นไปได้ยังไง..

แค่เพียงหมัดพื้นฐานเพียงหมัดเดียวจะทำลายดาบพลิกผันของเขาได้ยังไง?

เขาค่อยๆ คิดเรื่องนั้นช้าๆ  หัวใจของเขาพลันเครียดขึ้นทันที หมัดของคู่ต่อสู้ต่อยใส่จุดอ่อนที่สุดของดาบพลิกผันทั้งที่เขาไม่รู้จุดอ่อนนั้น

“เจ้าเป็นใคร?”

น้ำเสียงของเขามีแววหวาดกลัว

ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น  แม้แต่ยอดฝีมืออาวุธลับก็ยังถลึงตามองถังเทียน  เหมือนกับว่าเห็นตัวประหลาด  อาวุธลับทั้งสามซึ่งแฉลบกลับมาไม่มีพลังคุกคามใดๆจากพวกมัน เห็นได้ชัดว่าฝ่ายตรงข้ามไม่มีทักษะการใช้อาวุธลับที่ดีและรู้แต่เพียงระดับพื้นฐานเท่านั้น แต่ก็ยังแข็งแกร่งมาก

การใช้อาวุธลับทั้งสามตอบโต้กลับแข็งแกร่งทรงพลัง

สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจไม่ใช่อาวุธลับของถังเทียน แต่เขาดูเหมือนจะคาดการโจมตีที่มีต่อเขาได้และปล่อยการโจมตีตอบโต้กลับได้โดยไม่ยากเย็นอะไร

เขาเป็นใคร...

เขาน่าสงสัยมาก  คนผู้นี้เป็นใคร?

ถังเทียนก้มศีรษะลงเขายังคงสะท้อนความรู้สึกที่แปลกประหลาดทันที นี่คือผลของพลังสายเลือดมนุษย์หมาป่าฟ้าหรือ?  ถ้าเป็นในอดีต เขาสามารถป้องกันได้ แต่คงเป็นเรื่องยากแน่นอน สัญชาตญาณของเขายังไม่แข็งแกร่งขนาดนั้น

ถังเทียนค่อนข้างตื่นเต้นมาก

เขาตระหนักได้ว่าสายเลือดมนุษย์หมาป่าฟ้าแข็งแกร่งมากกว่าที่เขาคิดและลึกลับมาก เขาคิดย้อนไปถึงหมัดก่อนหน้านั้นอย่างระมัดระวัง  แต่มันก็ยังเลือนราง  ทุกอย่างผ่านไปรวดเร็ว ในช่วงเวลานั้นเขาลืมไปว่ามีคู่ต่อสู้อยู่ข้างหน้าเขาสองคน

ถังเทียนยืนอยู่กับที่เอียงศีรษะออกไปข้างหนึ่งดูเหมือนจะหยุดนิ่งไปเป็นเวลานาน

นักสู้ดาบฟันเลื่อยและนักสู้ผู้ใช้อาวุธลับกำลังรอให้ถังเทียนเอยชื่ออกมามองหน้ากันเอง  หน้าของเขาแสดงอาการงงและสับสน  เนื่องจากพวกเขารออยู่นาน

เขากำลังทำอะไร?

เขาจงใจทำเช่นนั้นหรือว่าพยายามจะหลอกล่อเรา?

เจ้าดูถูกเราเกินไป!  แผนงี่เง่าอย่างนั้นเจ้าคิดว่าเราจะถูกหลอกได้ให้พ่ายแพ้ได้หรือ?

คิดแบบนี้ได้ไง

ทั้งสองคนยืนอยู่กับที่แสดงให้เห็นความอดทนมาก  ถังเทียนโจมตีได้อย่างน่าทึ่งมากวิทยายุทธพื้นฐานที่ทรงพลังโจมตีเข้าที่จุดอ่อนของพวกเขาอย่างชาญฉลาด พลังที่น่าทึ่งอย่างนั้นพวกเขาเคยเห็นมาก่อนจริงๆ หรือ?

ทั้งสองคนจำไม่ได้เลย  แต่พลังที่ถังเทียนแสดงออกมาทำให้ลึกๆแล้วทั้งสองคนกลัว

ยอดฝีมือ!

พวกเขาพบกับยอดฝีมือที่แท้จริง!

เพราะยอดฝีมือจึงจะทำแบบนั้นได้ เขาต้องพยายามล่อลวงพวกเขาไม่ให้มีความคิดสู้หรือเปล่า?  นั่นเป็นเรื่องตลกจะมียอดฝีมือผู้แข็งแกร่งไม่มีแก่จิตแก่ใจสู้ได้ยังไง?

ถ้าเขาเป็นแบบนั้น  เขาคงตายไปเป็นร้อยครั้งแล้ว!

กับดัก!

มันต้องเป็นกลลวงแน่!

สภาพใจของพวกเขาขยายและตึงเครียดเมื่อเผชิญกับศัตรูเช่นนั้น

มือธนูที่ยืนอยู่บนกำแพงกวาดล้างอาวุธจักรกลธนูแดงของเขาทรงพลังมากและมีระดับในการทำลายล้างสูง  ในช่วงเวลาสั้นๆอาวุธจักรกลเกือบทั้งหมดในเมืองสามวิญญาณถูกเขากวาดล้างเรียบ

เดี๋ยวก่อน...

เขาสังเกตถึงสถานการณ์แปลกประหลาดที่ข้างล่างทันที  ทั้งสามคนยืนอยู่กับที่

เขาแข็งแกร่งทรงพลังขนาดนั้นเชียวหรือ เพราะเขาแค่คนเดียวก็สามารถข่มทั้งสองคนไม่ให้เคลื่อนไหวได้หรือ  นั่นคือสิ่งที่ไม่มีใครสามารถทำได้

แต่ขณะที่เขากวาดตามองพื้นที่ต่อไป  ทั้งสามคนยังคงยืนนิ่งเป็นท่อนไม้ไม่ขยับแม้แต่นิ้วเดียว

เกิดอะไรขึ้น?

มือธนูไม่สามารถทนได้อีกต่อไปและตะโกนลั่น “พวกเจ้าทุกคนจะยืนงงอยู่อย่างนั้นไปอีกนานถึงไหน?”

เมื่อได้ยินเสียงสหายตะโกน  ทั้งสองคนมองหน้ากันเองและเริ่มขยับเข้าไปใกล้

ขณะที่ยอดฝีมือที่ใช้ดาบเลื่อยสืบเท้าเข้าใกล้ถังเทียนทุกขณะ  เขาเข้าไปอยู่ในตำแหน่งระยะห่างห้าเมตร  เขาหยุด นั่นคือระยะโจมตีที่ดีที่สุดของเขา

ยอดฝีมืออาวุธลับถืออาวุธลับที่มีสีแตกต่างกันสิบอย่าง เขากระตุ้นปราณแท้ใส่ในอาวุธเหล่านั้นเตรียมพร้อมจะระเบิดพลังที่รุนแรง

ขณะนั้นเองยอดฝีมือดาบฟันเลื่อยก็เคลื่อนไหว ดาบฟันเลื่อยส่งเสียงหึ่งๆเบาขณะที่รังสีมีดรูปห่วงสีเขียวปรากฏอยู่บนดาบของเขา

เขาฟันดาบไปตามแนวขวาง

รังสีดาบห่วงห้าสายพุ่งออกไปเงียบๆเหมือนยิงด้วยธนู ตรงเข้าหาถังเทียนและกักพื้นที่ไว้ทันที  รังสีดาบกักถังเทียนเอาไว้

ตอนนี้ถึงเวลาแล้ว

ดวงตาของยอดฝีมืออาวุธลับมีประกายเยือกเย็น  มือทั้งสองปลดปล่อยปราณแท้เข้าไปในนิ้วทั้งสิบ ขณะที่อาวุธลับสิบชนิดแตกต่างพุ่งออกไปในวิถีต่างๆที่มิอาจคาดได้ตรงเข้าหาถังทียน

ขณะเดียวกัน รังสีดาบสีเขียวทั้งห้าระเบิดขึ้น

ระเบิดนั้นปลดปล่อยหมอกเขียวกลืนร่างถังเทียนไว้อย่างรวดเร็ว

ถังเทียนอยู่ในหมอกเขียวเงยหน้าขึ้นทันที