ตอนที่ 13-4 โหดร้ายทารุณ “
ครืนนน..” เมฆดำครอบคลุมท้องฟ้าและสายฟ้าคำรามรุนแรง
ร่างมนุษย์เลือนรางร่างหนึ่งพุ่งฝ่าอากาศทะลุผ่านเมฆหนาครึ้มขณะที่บินขึ้นเหนือด้วยความเร็วสูง เป็นลินลี่ย์ที่อยู่ในสภาพเร่งร้อน ทั้งจักวรรดิยูลานและจักรวรรดิโอเบรียนถูกโจมตีอย่างหนัก ลินลี่ย์ย่อมกังวลถึงจักรวรรดิบาลุคของเขาเป็นธรรมดาเช่นกัน
“หวังว่า... หวังว่าซีน่าจะปลอดภัย”ลินลี่ย์พึมพำ
ราชวังบาลุคของจักรวรรดิบาลุคเป็นที่พำนักของจักรพรรดิซีน่า,ราชินีและคนอื่นๆ แน่นอน วังหลวงของจักรวรรดิได้รับการปกป้องโดยเซียนและเซียนที่ปกป้องรักษาก็คืออังเก้พี่รองของพี่น้องบาร์เกอร์
ร่างที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของลินลี่ย์ชะงักสายตาของเขาเพ่งมองร่างสองร่างที่ขอบฟ้าเหนือ
หนึ่งในนั้นเป็นร่างสูงใหญ่ขณะที่อีกร่างหนึ่งเป็นร่างที่มีขนาดใหญ่กว่าคนธรรมดามาก
“แย่แล้ว” ลินลี่ย์จำพวกเขาได้ทันที สองคนนี้คือร่างแปลงของสุดยอดนักรบอังเก้และซีน่า ซีน่าในตอนนี้เป็นนักรบระดับเก้าชั้นสูง หลังจากแปลงร่างแล้วเขาเป็นนักรบระดับเซียน ขณะที่อังเก้เข้าถึงระดับเซียนมานานแล้ว
“ลอร์ดลินลี่ย์!” อังเก้และซีน่าหนีทั้งที่อยู่ในสภาพเศร้าโศกร้องเรียกทันทีเมื่อเห็นลินลี่ย์
ลินลี่ย์สามารถบอกได้ว่าเกล็ดร่างมังกรแปลงของซีน่านักรบเลือดมังกรฉีกขาดไปมากมีเลือดหลั่งออกทั่วตัวขณะที่ร่างแปลงของนักรบอมตะระดับเซียนอังเก้ แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บหนัก แต่เห็นได้ชัดว่าเขาอยู่ในสภาพเศร้าโศกเช่นกัน
“ท่านลุง!”ทันทีที่ซีน่าเห็นลินลี่ย์ เขาเริ่มหลั่งน้ำตาทันที
ลินลี่ย์รู้สึกกระวนกระวายใจมาก
ซีน่าเป็นคนที่ใจเย็นมั่นคง เพราะเห็นเขาร้องไห้แสดงว่าสถานการณ์จะต้องเลวร้ายอย่างมาก
ซีน่าที่ได้รับบาดเจ็บสาหัสสงบใจได้เล็กน้อย ตอนนี้ที่เขาเห็นลินลี่ย์ เขาคืนร่างเป็นมนุษย์กางเกงเขาฉีกขาดและร่างของเขาเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผล ลินลี่ย์เข้าไปถึงและใช้มือกดทาบไหล่ซีน่าใช้พลังของมุกชีวิตถ่ายเทเข้าร่างของซีน่า
บาดแผลของซีน่าสมานตัวอย่างรวดเร็ว
“ทุกคนตายหมดแล้ว พวกเขาตายกันหมด” ซีน่าสะอื้นจนสั่นไปทั้งตัว “ทุกคนในวังหลวงนอกจากข้ากับลุงอังเก้พวกเขาล้วนตายหมดสิ้น ภรรยาข้า, ลูกชายข้า ตายหมดทุกคน!!!”
“ตายหมด?” ลินลี่ย์ได้แต่โกรธมาก
เขาคาดว่าสถานการณ์จะแย่ แต่กลับแย่ยิ่งกว่าที่เขากลัว
“เทพพวกนั้น, ทำไมพวกเขาต้องสังหารคนทั่วไปด้วย?หรือว่าพวกเขาเพียงแต่อวดพลังพวกเขาด้วยการฆ่าคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่? ลูกของซีน่าชื่อคาส...”ลินลี่ย์จำภาพเมื่อสิบวันก่อนได้
เป็นงานฉลองศักราชใหม่ยูลาน ซีน่าพาภรรยาและลูกชายมาที่ปราสาทเลือดมังกรฉลองวันหยุดร่วมกัน
คาสอายุเพียงเจ็ดปีในตอนนั้น ลินลี่ย์ตั้งใจรอให้คาสเติบโตมากกว่านี้จากนั้นจะพาเขากับอาร์โนลด์ไปกระตุ้นเลือดนักรบเลือดมังกรในสายเลือดพวกเขา แต่..ใครจะคิดกันเล่าอนาคตของคาสจบก่อนที่พวกเขาจะเริ่มต้น
“บัดซบ!!!” ลินลี่ย์อดลอบสบถด่าไม่ได้
ซีน่าขบฟันเช่นกัน “ข้าจะต้องฆ่าคนพวกนั้นให้ได้”
นักรบเลือดมังกรมีระดับการขยายพันธุ์ที่ต่ำมากอยู่แล้ว
ตัวอย่างเช่นลินลี่ย์มีเพียงเทย์เลอร์กับชาชาสองฝาแฝดเท่านั้น วอร์ตันมีบุตรเพียงคนเดียว ก็คือซีน่า ซีน่าเองก็มีลูกเพียงคนเดียว แม้ว่าในฐานะจักรพรรดิปกครองจักรวรรดิ เขาจะมีภรรยาได้สองสามคนแต่เขาก็มีลูกชายคนนี้เพียงคนเดียว”
“ท่านลุง, ท่านต้องช่วยข้าล้างแค้น ท่านต้องช่วย!” หน้าของซีน่านองด้วยน้ำตา
ลินลี่ย์พยักหน้าหนักแน่น
“อังเก้, สถานการณ์เป็นยังไง?เล่ารายละเอียดให้ข้าฟังด้วย” ลินลี่ย์มองอังเก้อย่างเคร่งขรึม
อังเก้พยักหน้าและกล่าว “ลอร์ดลินลี่ย์ ไม่นานมานี้ข้ายังอยู่ในวังหลวง แต่จู่ๆข้ารู้สึกถึงพลังที่น่ากลัวมาจากเหนือวังหลวง ดังนั้นข้าจึงวิ่งออกจากห้องทันทีเมื่อข้ามองดูด้านบน ข้าเห็น..ยอดฝีมือเป็นร้อยบินอยู่ในกลางอากาศ”
“เกือบร้อย?”หัวใจของลินลี่ย์สั่นสะท้านเล็กน้อย
ก่อนนั้นเมื่อโอลิเวอร์ฟันเปิดเขื่อนเกรทโบธาด้วยกระบี่ของเขา เขาปล่อยยอดฝีมือออกมาหลายพัน มีหลายคนที่มีฝีมือทรงพลังกว่าลินลี่ย์มาก แน่นอนยอดฝีมือทั้งหมดเป็นเซียน แต่ก็มีที่เป็นเทพอยู่ด้วยและเทพที่อยู่ในจำนวนนั้นอาจจะมีเทพชั้นสูงก็ได้
เมื่อได้ยินว่ามียอดฝีมือเกือบร้อยคนปรากฏอยู่ในอากาศเหนือวังหลวงในเมืองหลวงจักรวรรดิบาลุค เขารู้ว่าผู้นำที่รวบรวมยอดฝีมือนี้ไว้ได้อย่างน้อยต้องเป็นเทพชั้นต้นหรือบางทีอาจเป็นเทพชั้นกลาง!
“เวลานั้น ก่อนที่ข้าจะมีโอกาสได้พูดอะไรผู้นำของพวกนั้นยิ้มและจ้องมาที่ข้า เขาพูดกับข้าโดยใช้สัมผัสเทพ เขาบอกว่า ‘สหายน้อย..กลับไปบอกลินลี่ย์ว่า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจักรวรรดิบาลุคนี้เป็นของข้าโอ-จวิน”อังเก้หยุดชะงัก
ลินลี่ย์หน้าหม่นหมอง
“โอจวินหรือ?” ลินลี่ย์ไม่เคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน แต่ลินลี่ย์สามารถบอกได้ว่าคนผู้นี้เรื่องของเขาเป็นอย่างดี
“แล้วจากนั้นล่ะ?” ลินลี่ย์ถาม
ตาของอังเก้มีแววสยดสยองขณะที่เขาพูด “และจากนั้น, โอจวินแค่ยิ้มทั่วทั้งร่างของเขาสว่างไสวด้วยแสงสีขาวเหมือนกับแสงศักดิ์สิทธิ์ของศาสนจักรเจิดจรัส พื้นที่ของวังหลวงที่สัมผัสกับแสงศักดิ์สิทธิ์จะสลายกลายเป็นผุยผงนางกำนัล มหาดเล็กและราชองครักษ์ถูกแสงนั่นทำลายเหลือแต่เถ้าถ่าน ข้าแปลงกายทันทีขณะที่ซีน่าก็แปลงกายเช่นกัน ภายใต้แสงนั้นพลังของข้าป้องกันได้ แต่ซีน่าบาดเจ็บสาหัส”
ลินลี่ย์อดหนักใจไม่ได้
“แสงที่ร่างของเขาปล่อยออกมาเพียงพอทำให้ซีน่าในร่างแปลงมังกรต้องบาดเจ็บสาหัส?” ลินลี่ย์แน่ใจว่าเทพชั้นต้นทั่วไปคงไม่มีพลังเช่นนั้นแน่
สำหรับเทพชั้นต้นจะฆ่าเซียนคนหนึ่งนั้นโดยทั่วไปเขาจะใช้สนามพลังเทพก่อน หรือไม่ก็อาศัยความสามารถอย่างอื่นของเขา ที่เขาสามารถปล่อยแสงรัศมีได้คลุมทั่ววังทั้งหมดแต่ก็ยังมีพลังยิ่งใหญ่อย่างนั้น... มีแนวโน้มว่าศัตรูจะเป็นเทพชั้นกลางต่อให้เขาเป็นเทพชั้นต้น ก็ต้องเป็นเทพชั้นต้นระดับสูงแน่นอน”
“กลับกันก่อนเถอะ” ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว
ซีน่าและอังเก้พยักหน้าเล็กน้อยบินตามหลังลินลี่ย์ ขณะที่พวกเขากลับมายังปราสาทเลือดมังกร
ณปราสาทเลือดมังกร
ลินลี่ย์ซีน่าและอังเก้ลงมายืนที่หน้าประตูปราสาทเลือดมังกร ตอนนี้คนที่อยู่ที่ห้องโถงใหญ่ไม่กี่คนทุกคนคุยกันเบาๆ ดิ๊กซี่ เฟนและคนอื่นๆ รู้สึกอนาถใจกันทุกคน..แต่คนที่สีหน้าย่ำแย่ที่สุดคือโอลิเวอร์
โอลิเวอร์ได้ทราบจากเฟนว่าบลูเมอร์น้องชายของเขาตายแล้ว!
น้องชายของเขา!
พ่อแม่ของพวกเขาเสียชีวิตเร็วโอลิเวอร์จึงดูแลน้องชายด้วยตัวเองน้องชายของเขาเป็นเพียงสมาชิกครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่! เมื่อบลูเมอร์เข้าวิทยาลัยเทพสงครามได้ ในที่สุดโอลิเวอร์ก็หมดห่วงและเริ่มอุทิศตัวให้กับการฝึกฝนของเขา ใครจะคาดคิดกันว่า...ข่าวร้ายที่น่ากลัวจะมาถึงวันนี้ได้!
บลูเมอร์สำหรับโอลิเวอร์แล้วก็เหมือนกับวอร์ตันที่มีความสำคัญต่อลินลี่ย์!
น้องชายของเขาตายเขาจะไม่โกรธได้อย่างไร?
“ลินลี่ย์, สถานการณ์เป็นยังไงบ้าง?” เดเลียเข้ามารับหน้าพวกเขาทันทีเมื่อเห็นลินลี่ย์ ซีน่าและอังเก้ ทุกคนออกมาต้อนรับพวกเขาด้วยเช่นกัน
ลินลี่ย์มีสีหน้าปั้นยากเขาได้แต่ส่ายหัว
“ซีน่า, เกิดอะไรขึ้น?” วอร์ตันมีสีหน้ากังวลและเขาตะโกนถามด้วยความสงสัย
“ปัง!”
ซีน่าคุกเข่าต่อหน้าวอร์ตันทันทีพลางสะอื้น“ท่านพ่อ, ทุกคนในวังหลวง นอกจากข้ากับลุงอังเก้ ล้วนตายหมด ภรรยาข้าก็ตายแม้แต่ลูกคาสก็พลอยตายไปด้วย! ทุกคนตายหมด!” ซีน่ารักลูกชายของเขามาก
ลูกชายคนเดียวของเขา
“ลูกคาสก็ตายด้วยหรือ?” วอร์ตันสะท้านเหมือนถูกฟ้าผ่าหน้าของเขาซีดขาว นีน่าที่อยู่ข้างวอร์ตันยังไม่อาจเชื่อได้เลย
รุ่นผู้เยาว์ของตระกูลบาลุคประกอบด้วยอาร์โนลด์และคาสเด็กทั้งสองคน ทั้งลินลี่ย์และวอร์ตันเอ็นดูรักใคร่หลานทั้งสองมาก อาร์โนลด์ปกติจะอยู่กับเทย์เลอร์บิดาของเขาในปราสาทเลือดมังกร สำหรับคาสเขาจะใช้ชีวิตอยู่กับบิดามารดาในวังหลวงตามปกติ
“พี่ใหญ่, เราต้องล้างแค้น”วอร์ตันมองดูลินลี่ย์
แต่ลินลี่ย์ยังคงเงียบ
“ท่านพ่อ, ท่านลุง”ซีน่าเริ่มคลายใจจากความโกรธและและเกลียดชัง, กลับคืนสู่สภาพความคิดแจ่มชัดตามปกติของเขา “ศัตรูที่ปรากฏออกมาอย่างฉับพลัน...มีจำนวนเกือบร้อยคนบินอยู่เหนืออากาศ โอจวินเป็นผู้นำที่มีพลังอย่างน่าทึ่ง เรายังไม่มีโอกาสที่ดีในตอนนี้ สำหรับตอนนี้เราต้องอดทน”
อดทน!
ลินลี่ย์อดชำเลืองมองซีน่าไม่ได้ หลังจากได้รู้ซึ้งถึงพลังของโอจวินลินลี่ย์ไม่กล้าเข้าสู้กับเขาอย่างบุ่มบ่ามอีกต่อไป
ที่สำคัญ...
ใครจะรู้กันว่ายอดฝีมือที่หนีออกมาจากพิภพจองจำเกบาโดสจะทรงพลังมากขนาดไหน? ยังไม่แย่นักถ้าพวกเขาเป็นแค่เทพชั้นต้น แต่ถ้าพวกเขาเป็นเทพชั้น...จากระดับพลังปัจจุบันของเขา ถ้าเขาจำเป็นต้องสู้ มีแนวโน้มว่าไม่ต่างอะไรกับการหาที่ตาย เขาสูญเสียเด็กไปคนหนึ่งแล้ว แต่สมาชิกครอบครัวคนอื่นยังมีชีวิต!
เมื่อดูเดเลียที่อยู่เคียงข้างจากนั้นลินลี่ย์มองดูลูกชายของเขา เทย์เลอร์ รวมทั้งครอบครัวห่างๆ ของฮิลแมน ลูกๆของห้าพี่น้องบาร์เกอร์ และที่ยิ่งกว่านั้น.. ในห้องโถงใหญ่ คนที่รวมตัวกันอยู่นี้ทุกคนเป็นครอบครัวและญาติสนิทมิตรสหายของลินลี่ย์ทั้งนั้น
“ข้าไม่อาจเสี่ยงได้” ลินลี่ย์เตือนตนเอง
เฟนที่นั่งอยู่ใกล้ๆลุกขึ้นยืนเช่นกัน เขาพูดอย่างจริงจัง “ยอดฝีมือมากเกินไปจู่ๆ ก็โผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยคนจำนวนเกือบพันคนโจมตีภูเขาเทพสงครามของเขาแต่มีเพียงหนึ่งในพวกเขาเท่านั้นที่เป็นคนโจมตี ด้วยการพลิกฝ่ามือ เขาเปลี่ยนภูเขาเทพสงครามจนพังทลายเหลืออยู่แต่ซาก! ความแตกต่างในเรื่องพลังระหว่างเรามีมากเกินไป! ลินลี่ย์!เจ้าต้องระมัดระวังด้วย”
“ลินลี่ย์” โอลิเวอร์มองดูลินลี่ย์เช่นกัน “อดกลั้นไว้!”
ลินลี่ย์พยักหน้าเล็กน้อย
ตอนนี้,โอลิเวอร์กำลังอดกลั้นเช่นกัน เขาต้องการล้างแค้นให้บลูเมอร์ บางทีสำหรับคนอื่นๆ บลูเมอร์ไม่มีความสำคัญมาก แต่สำหรับโอลิเวอร์, บลูเมอร์คือครอบครัวคนเดียวในโลกของเขา แต่จากคำอธิบายของเฟน โอลิเวอร์เข้าใจ...
เขาไม่สามารถล้างแค้นได้ อย่างน้อย ตอนนี้ยังไม่สามารถทำได้
“ในวันข้างหน้า,ทุกคนจำเป็นต้องพักอยู่ที่ปราสาทเลือดมังกร พวกเจ้าไม่ต้องออกไปข้างนอก” ลินลี่ย์มองดูทุกคนขณะที่ออกคำสั่ง “อีกสองสามเดือน เมื่อเทพสงครามและคนอื่นๆกลับมาเราจะคุยกันในรายละเอียดหลายๆ อย่าง”
พวกเขาไม่มีความเห็นเป็นอย่างอื่น พวกเขาต้องทน
ยอดฝีมือเป็นพันๆคนหนีออกมาจากพิภพจองจำเกบาโดส และมีเพียงส่วนน้อยที่มุ่งหน้าไปยังดินแดนน้ำแข็งขั้วโลกและออกไปจากทวีปยูลานเพื่อไปยังพิภพสี่จอมเทพและพิภพเจ็ดธาตุศักดิ์สิทธิ์มีอีกหลายคนที่แย่งชิงที่อยู่ในทวีปยูลาน
บ้านเกิดของยอดฝีมือที่ทรงพลังทั้งหมดที่ถูกจองจำอยู่ในพิภพเกบาโดสก็คือพิภพยูลาน
แน่นอนว่าในอดีตกาลนานมากแล้วของพิภพยูลาน ยังมีสิ่งมีชีวิตประจำธาตุ, มนุษย์อสูร ฯลฯ..ที่สำคัญ ความเป็นจริงในเร็ววันนี้ ที่ทำให้ทวีปยูลานเป็นเหมือนปัจจุบัน พวกยอดฝีมือหลายคนเหล่านี้กลับมายังแผ่นดินเกิดของพวกเขาทุกคนมีความตั้งใจเป็นของตนเอง
กลุ่มที่อ่อนแออาจจะแย่งชิงพื้นที่ได้เล็กน้อยและกลายเป็นเจ้าปกครองท้องถิ่น
กลุ่มที่ทรงพลังจะกวาดทำลายล้างราชตระกูลที่ยังคงอยู่และด้วยพลังของพวกเขา พวกเขาสามารถชิงครอบครองได้ทั้งจักรวรรดิ
สำหรับยอดฝีมือที่หนีมาจากพิภพจองจำเกบาโดสพวกยอดฝีมือเดิมของทวีปยูลานถือว่าไม่มีอะไร พวกเขาไม่สามารถสู้ตอบโต้ได้เลยแม้แต่น้อย ความแตกต่างระหว่างพลังมีมากเกินไป แม้แต่คนที่ทรงพลังที่สุดในฝ่ายพวกเขา อย่างลินลี่ย์และโอลิเวอร์ก็ยังถูกบังคับให้ต้องอดทนไม่ต่างไปจากเซียนธรรมดา
สิบแปดแคว้นอิสระภาคเหนือ
ยอดฝีมือนับสิบๆบินมาในอากาศเหนือสิบแปดแคว้นอิสระภาคเหนือ ผู้นำของกลุ่มเป็นพี่น้องฝาแฝด แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแฝดกันแต่ก็ยังมีความแตกต่างกันเล็กน้อย คนหนึ่งมีผิวคล้ำมากกว่าขณะที่อีกคนหนึ่งมีผิวขาวกว่า
“พี่ใหญ่, จักรวรรดิยูลานและจักรวรรดิบาลุคถูกยึดไปแล้วแม้แต่คนที่ทรงพลังอย่างลอร์ดแอดกินส์ก็ได้ไปเพียงจักรวรรดิโอเบรียน ดูเหมือนเราสองพี่น้องต้องหาที่อื่นลงหลักปักฐานกันแล้ว พื้นที่สิบแปดแคว้นอิสระภาคเหนือค่อนข้างจะไกลไปเล็กน้อย แต่อย่างน้อยก็เป็นที่ให้เราสองพี่น้องปักหลักได้” คนน้องที่มีผิวขาวกว่าพูดขึ้น
แฝดคนพี่พยักหน้า “ได้เรียนรู้มาจากลอร์ดแอดกินส์มาแล้ว ก่อนอื่นเราจะทำลายตำหนักเจ้าแม่หิมะน้ำแข็ง หลังจากนั้นเจ้าครองแคว้นทั้งหมดเหล่านี้มีหรือจะไม่เชื่อฟังนอบน้อมเรา?”
“ถ้าพวกเขาไม่เชื่อ เราจะฆ่าพวกเขา”แฝดผู้น้องพูด
สองพี่น้องมองหน้ากันจากนั้นหัวเราะลั่น
“สิบแปดแคว้นแดนเหนือคือเขตแดนของเรา!” เงาสีม่วงทองปรากฏขึ้นในทันที กลายร่างเป็นจ้าวมุสิกม่วงทอง “และพวกเจ้ายังต้องการจะทำลายตำหนักเจ้าแม่หิมะน้ำแข็งเพื่อขู่ขวัญคนอื่นอีกด้วยหรือ?” จ้าวมุสิกม่วงทองนี้จ้องมองกลุ่มยอดฝีมือด้วยดวงตาเท่าลูกปัดของมัน
สองพี่น้องตกใจกลุ่มยอดฝีมือด้านหลังพวกเขาเริ่มหัวเราะ
อสูรเวทระดับเซียนกล้ามาขัดขวางพวกเขา?
“น่าตลก, ตายซะเถอะ” แฝดคนพี่พูดพร้อมกับหัวเราะอย่างเหยียดหยามด้วยการกวาดแขนเพียงครั้งเดียว..
“บึ้ม!”
ในอากาศเหนือยอดฝีมือนับสิบเหล่านั้นดูเหมือนมีเงาฝ่ามือสีดำขนาดยักษ์ปรากฏขึ้นในทันที ฝ่ามือสีดำขนาดยักษ์นี้คลุมเต็มพื้นที่และยอดฝีมือหลายสิบเหล่านั้นไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย ยอดฝีมือนับสิบเหล่านั้นเงยหน้าขึ้นมองจ้องมองฝ่ามือสีดำอย่างหวาดผวา
แต่ฝ่ามือสีดำมหึมายังคงกดลงมาที่พวกเขาอย่างไร้ความปราณี
“บึ้ม!”เหมือนกับกดใส่เต้าหู้
ยอดฝีมือทั้งหลายสิบรวมทั้งสองพี่น้องที่ถึงระดับเทพชั้นต้นถูกขยี้เป็นเลือดเนื้อเลอะเลือนโดยไม่สามารถต่อต้านได้เลย
“เซียนและเทพที่เลือกจะรั้งอยู่ในทวีปยูลานพวกเจ้าทั้งหมดฟังให้ดี ถ้าใครบังอาจรบกวนหรือฆ่าคนในพื้นที่สิบแปดแคว้นอิสระเหนือหรือไพรทมิฬข้าจะบดขยี้และสลายวิญญาณพวกมันซะ! ฮึ่ม..พวกเจ้าทุกคนควรจะรู้ว่าอะไรดีสำหรับตนดีกว่า”
สัมผัสเทพที่เยือกเย็นส่งข้ามไปทั่วทวีปยูลานทันทีและสะท้อนก้องอยู่ในใจของเซียนและเทพทุกคน
เทพหลายคนที่อยู่ในอาการร่าเริงดีใจถึงกับยิ้มไม่ออกทันที
สายตาของยอดฝีมือทั้งหมดในทวีปยูลานมองไปที่ตำแหน่งสิบแปดแคว้นอิสระแดนเหนือทันที
