ตอนที่ 394 ฝีมือของทาร์ตัน
“ข้าเสียใจมากจริงๆแต่สมบัติทั้งหมดนี้จะต้องถูกโอนไปให้ถังเทียน” ทาร์ตันตอบอย่างจริงจัง ยอมรับผลกระทบที่จะเกิดขึ้น
อูเซี่ยประหลาดใจกับเรื่องนั้น เขาไม่คาดเลยว่าจะได้รับคำตอบเช่นนั้นจากทาร์ตัน
ผู้จัดการสาขาร่างผอมแสดงความไม่พอใจ “แม่ทัพทาร์ตันเรายอมรับว่าท่านจ้าวกลุ่มดาวจะแบ่งปันสมบัติทั้งหมดเหล่านี้เท่าๆกันในหมู่พวกเราไม่ใช่หรือ? แล้วจะส่งมอบสมบัติเหล่านี้ให้กับคนอื่นโดยไม่ได้รับอนุมัติจากเราได้ยังไง! นอกจากนี้ สมบัติเหล่านี้มีค่ามหาศาล ทำไมเราต้องให้กับคนภายนอกด้วย?”
พวกหัวหน้าหอการค้าอื่นทุกคนแสดงความเห็นด้วยอย่างต่อเนื่อง แต่ตอนนี้ ไม่มีใครกล้าพูดสักคำ
แอนเดรียนาเข้าใจแผนของบิดาดีและพูดแทรกขึ้น “ท่านหัวหน้าสาขาจู ท่านรีบร้อนตัดสินเอาเองเช่นนั้นนี่คือความตั้งใจที่เราจะทำการแลกเปลี่ยนกับถังเทียนเพื่อให้ได้อสูรพลังงานมากยิ่งขึ้นยิ่งมีอสูรพลังงานมากขึ้น เราก็จะมีสมบัติมากขึ้น เราเป็นเพียงคนกลุ่มเดียวที่สามารถเปลี่ยนอสูรพลังเหล่านี้ให้เป็นสมบัติ พวกท่านทุกคนเป็นผู้ประกอบการทั้งนั้นน่าจะทำความเข้าใจลำดับความสำคัญของเรื่องราว”
หัวหน้าหอการค้าหลายคนพยักหน้าเห็นด้วยหลังจากได้ฟังเหตุผลแอนเดรียนา
อาจเป็นเรื่องยอมรับไม่ได้กับการขายสมบัติเหล่านี้ให้คนนอก แต่ในเมื่อเพื่อให้ได้รับอสูรพลังงานมากขึ้น พวกหัวหน้าหอการค้าต่างๆที่เห็นการณ์ไกลย่อมเห็นด้วยแน่นอน ตราบใดที่มีอสูรพลังงานมากขึ้น ก็จะต้องมีสมบัติมากขึ้นอย่างแน่นอน การดึงพลังงานดวงดาวออกมาใช้อย่างนี้แอนเดรียนาจะเป็นคนสูญเสียมากที่สุด
และไม่มีหัวหน้าหอการค้าคนใดไม่จำเป็นต้องจ่ายเพิ่มเติมด้วยซ้ำ
พวกเขาไม่สนว่าพวกเขาจะได้รับสมบัติเหล่านี้เมื่อไหร่ แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดก็คือถ้าพวกเขาสามารถรวบรวมสมบัติได้เพิ่มขึ้นเวลาย่อมไม่เป็นปัญหาสำหรับพวกเขา
นอกจากนี้....สามหัวหน้าสาขาหอการค้าผู้ออกมาประท้วงแอนเดรียนามีแนวโน้มว่าจะถูกขับออกจากคณะกรรมการหอการค้า จากนั้นก็จะเหลือแต่หัวหน้าสาขาที่ได้รับส่วนแบ่งสมบัติใหญ่
“ท่านเจ้ากลุ่มดาวเป็นอัจฉริยะจริงๆ นั่นเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยม!”
“ท่านเจ้ากลุ่มดาวช่างคิดแผนนี้ได้รอบคอบจริงๆ”
ทุกคนพึมพำตื่นเต้นและสรรเสริญเจ้ากลุ่มดาวไม่ขาดปาก
พวกที่เอ่ยปากพูดก่อนเป็นพวกที่ไม่ได้ประจบอูเซี่ย เนื่องหัวหน้าหอการค้าเหล่านี้รู้ว่าพวกเขาไม่มีพลังอำนาจจะต่อสู้กับคนของอูเซี่ย ทุกคนต้องการจะมีส่วนแบ่งในสมบัติด้วย
แอนเดรียนาหันไปทางอูเซี่ยและบอกเขาเชิงเสียใจ“ท่านอูเซี่ย โปรดยกโทษให้เราด้วย เราคณะกรรมการหอการค้าเน้นที่การทำธุรกิจเราจำเป็นต้องรับผิดชอบลูกค้าของเรา”
“เป็นข้าที่ใจร้อนเอง” อูเซี่ยรีบขอโทษ “แต่ท่านเจ้ากลุ่มดาวยังคงบอกแต่ความตั้งใจอย่างเดียว ดังนั้นข้อตกลงน่าจะยังทำไม่เสร็จ ถ้าเป็นอย่างนั้น ข้าขอเสนอราคาสำหรับสมบัติเหล่านี้ได้หรือไม่?”
“ได้แน่นอน!” แอนเดรียนายิ้ม “ตราบใดที่ท่านอูเซี่ยมีอสูรพลังงาน ข้ารู้สึกเป็นเกียรติที่ได้ทำธุรกิจกับท่าน”
อูเซี่ยถึงกับพูดไม่ออกเมื่อถูกแอนเดรียนาโต้แย้ง
สีหน้าของเขากลายเป็นเขียวคล้ำและเหลือบมองแอนเดรียนา
แอนเดรียนาไม่ได้พยายามหลบสายตาอูเซี่ยนางยังคงยิ้มสดใสโดยไม่สะทกสะท้านเขา
จู่ๆอูเซี่ยหัวเราะลั่นทันที ขณะที่มองด้วยสายตาเย็นชา “อย่างนั้นโปรดช่วยข้าแจ้งคุณชายถังเทียนในนามข้า ข้าชื่นชมชื่อเสียงที่โด่งดังของเขาเสมอ”
แอนเดรียนายิ้ม “เมื่อข้าพบกับคุณชายถังเทียนข้าจะแจ้งให้เขาทราบคำขอของท่าน”
“ขอบคุณที่ท่านช่วยเหลือ!” อูเซี่ยตอบด้วยความเคารพ “ข้าจะไม่รบกวนท่านอีกต่อไปอีกแล้ว”
หลังจากเขาพูดจบกลุ่มคนของเขาก็ติดตามเขาออกไป หัวหน้าหอการค้าทั้งสามคนที่ละอายใจกับการพ่ายแพ้จากการเผชิญหน้าเดินติดตามอูเซี่ยไปอย่างกระชั้นชิด หลังจากที่มีเรื่องเกิดขึ้น ตอนนี้พวกเขาหวังว่าอูเซี่ยคงจะไม่ขับพวกเขาออกจากกลุ่ม
จากนั้นแอนเดรียนาพูดกับคนในกลุ่มอย่างจริงจัง “ดูเหมือนว่าการจัดการของคณะกรรมการหอการค้าจะตกอยู่ในความยุ่งเหยิง จำเป็นต้องมีการเปลี่ยนแปลงตรงนี้”
อารมณ์ของกลุ่มคนเปลี่ยนไปหลังจากคำประกาศของแอนเดรียนา แต่ไม่ใครบ่นสักคำ พวกเขามีความเสียใจที่ติดตามพวกหัวหน้าหอการค้าทั้งสามคนหลังจากที่ปลุกระดมเพื่อสร้างความปั่นป่วน นอกจากนี้พวกเขายังถูกข่มขู่จากความละเอียดของทาร์ตัน ถ้าไม่ใช่เพราะอูเซี่ย เล่อเจิ้งเจี๋ยคงเสียชีวิตไปแล้ว
มีบางคนที่ตั้งใจจะขอให้แอนเดรียนายกโทษ พวกเขากลัวว่าอนาคตของพวกเขาจะถูกทำลายหากถูกแอนเดรียนาล้างแค้น
แอนเดรียนาไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะรับคำประจบและเอาใจจากผู้คน นางแยกออกมาจากพวกเขาทันที
ฝูงผู้คนค่อยๆแยกย้ายออกไปจนกระทั่งห้องโถงใหญ่ว่างเปล่า
แอนเดรียนาระบายอารมณ์โกรธทันที “เจ้าพวกขี้เหนียวเหล่านี้ พวกเขาเหมือนกับพวกอีแร้งจริงๆทันทีที่พวกเขาได้กลิ่นเลือด ก็โผเข้ามาทันที”
ทาร์ตันกลับใจเย็นมากกว่านางเนื่องจากเขาเคยพบเหตุการณ์ที่คล้ายกันนี้มาก่อน เขาอธิบาย “กลุ่มดาวอันโดรเมดาเป็นดาวเล็กๆ การประนีประนอมกับความต้องการของคนอื่นเป็นเรื่องเลี่ยงไม่ได้”
“ข้าทราบ” นางรับอย่างไม่เต็มใจนัก ทันใดนั้นนางคิดถึงถังเทียน ถ้าเขาเผชิญหน้ากับสถานการณ์นี้ เขาจะทำยังไง?
นางยังคิดไม่ออก แต่นางรู้ว่าเขาคงทำให้พวกนั้นต้องมีเวลาที่ยากลำบากแน่
หลังจากนั้นชั่วครู่แอนเดรียนาถามขึ้นด้วยความสงสัย“ถังเทียนกับสหายของเขาจะเห็นด้วยกับสิ่งที่เราทำบ้างไหม?”
“ใช่ พวกเขาจะเห็นด้วย” ทาร์ตันเห็นพ้อง
แอนเดรียนาสงสัย “ทำไมพวกเขาต้องเห็นด้วยเล่า?”
“เพราะพวกเขามีกองทหารที่เข้มแข็ง” ทาร์ตันตอบ “ไม่เคยมีกองทัพที่ปฏิเสธสมบัติร้อยชิ้น”
ทันทีที่นางคิดถึงถังเทียนแอนเดรียนารู้สึกสงบ “ถ้าเราไม่สามารถรับเอาไว้ได้ เราก็จะไม่ให้คนอื่นได้ไปง่ายๆ เช่นกัน”
ก็คล้ายกับสิ่งที่นางกล่าวไว้ ใช้สมบัติเพื่อแลกอสูรพลังงานเพิ่มขึ้นนับเป็นความคิดที่ไม่เลวเลยแม้แต่น้อย
นางได้สนทนากับถังเทียนมาหลายครั้งแล้วและนางรู้ว่าถังเทียนเป็นคนอารมณ์ร้าย ถังเทียนจะไม่ยอมติดค้างใดๆ กับแอนเดรียนาอูเซี่ยเผชิญหน้ากับถังเทียน อูเซี่ยจะต้องเผชิญหน้ากับอุปสรรคครั้งใหญ่เป็นแน่
************************
อูเซี่ยอยู่ในภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“ชัยชนะเหนือนักสู้ระดับทองทำให้เขากลายเป็นหนึ่งในยอดนักสู้ของสวรรค์วิถีไปแล้ว แม้อาจจะดูเหมือนว่าชัยชนะของเขามีโชคเข้ามาเกี่ยวข้องก็ตามแต่พลังและความแข็งแกร่งที่เขามีก็ยังสามารถสู้กับนักสู้อื่นๆ ได้”
คนที่พูดเช่นนั้นก็คือเก่อรั่วผู้ฉลาด ในบรรดาเจ็ดนักฆ่า เขาอยู่ในอันดับสามของกลุ่มเขามีปัญญากว้างขวางและได้รับความไว้วางใจจากอูเซี่ย
เก่อรั่วเสริมต่อ “เขาอยู่แยกออกมาเกือบสองเดือนแล้วและต้องมีความก้าวหน้าครั้งสำคัญแน่ แต่น้องรองละพี่ใหญ่ยังสามารถล้มเขาได้อยู่ แต่เรื่องยุ่งยากลำบากก็คือเขาอารมณ์ร้ายและดื้อรั้นมาก แม้แต่แอนเดรียนาและเจ้าตำหนักขององค์การวิญญาณมืดถูจื่อซานก็ยังมิอาจซื้อเขาได้ เราจำเป็นต้องระวังอาเฮ่อที่ติดตามเขาอย่างต่อเนื่อง อาเฮ่อและราชินีกลุ่มดาวคนธนูดูเหมือนจะมีสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน”
ทุกคนรู้สึกอึดอัดรวมทั้งเก่อรั่วซึ่งรู้สึกได้จากน้ำเสียงของเขา
“สิ่งที่สร้างความลำบากมากขึ้นก็คือเขามีกองทัพใต้บังคับบัญชา เขาจะต้องยื่นมือเข้ามาเกี่ยวข้องกับสมบัติเหล่านี้แน่นอน” เก่อรั่วกล่าว “นอกจากนี้ จู่ๆ พวกเขาก็โผล่มาที่กลุ่มดาวอันโดรเมดา แสดงว่าพวกเขาได้พบเส้นทางเข้าเชื่อมจากกลุ่มดาวหมาป่าเข้ากลุ่มดาวอันโดรเมดาแล้ว เส้นทางนี้ก็คือเส้นทางที่มีชื่อเสียงในประวัติศาสตร์รู้จักกันในชื่อว่าทางน้ำจี้ชิว กองทัพของเขาคงคุ้มกันทางเข้าของทางผ่านไว้แล้ว”
“เขาโชคดีจริงๆที่ควบคุมทางน้ำจี้ชิวไว้ได้” เก่อรั่วชำเลืองมองดูกลุ่มพวกเขาและยิ้ม“นี่คือปัญหาที่เป็นหนามยอกซึ่งเรากำลังเผชิญ เทียบกับศัตรูอื่นที่เรากำจัดมามากแล้ว นี่ไม่ใช่ศัตรูธรรมดา เราต้องไม่ประมาท ก็แค่อีกเล็กน้อย”
ทุกคนหัวเราะทำให้บรรยากาศที่เครียดคลายลง
เก่อรั่วเสริมต่อ “เราจำเป็นต้องติดต่อกับเขาก่อนเทียบกับกลุ่มดาวอันโดรเมดาแล้ว กลุ่มดาวหมีใหญ่ของเรามีพลังอำนาจมากกว่าเยอะเราต้องแสดงความจริงใจของเราต่อถังเทียนให้มากกว่ากลุ่มดาวราชสีห์ แต่ถ้าเขาตัดสินใจหาเรื่องตายเอง อย่างนั้นเราจะตอบสนองความต้องการของเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ทิ้งร่องรอยและหลักฐาน”
คำพูดของเก่อรั่วกระตุ้นคนในกลุ่มอีกครั้ง
ม่อเป่าซึ่งเป็นอันดับสี่ในกลุ่มนักฆ่าตะโกน“ขอให้เขาเลือกอย่างฉลาดดีกว่า ไม่งั้นข้าจะซัดเขาให้เละ ข้าขอบอกไว้ก่อนเลยข้าจะเป็นคนบุกคนแรก พวกท่านห้ามโค่นเขาก่อนข้าเด็ดขาด”
หลังจากได้ยินเก่อรั่วพูดว่ามีแต่พี่ใหญ่และพี่รองถึงจะร่วมมือเอาชนะถังเทียนได้เขาถึงกับโกรธ เก่อรั่วถูกจัดเป็นอันดับสามของพวกเขาก็เพราะสติปัญญาความรู้ที่กว้างขวาง ถ้าว่ากันในเรื่องพลังต่อสู้ในบรรดานักฆ่าทั้งเจ็ด มีแต่เพียงพี่ใหญ่และพี่รองเท่านั้นที่แข็งแกร่งมากกว่าม่อเป่า
เก่อรั่วและอูเซี่ยมองหน้ากันเอง
ทั้งสองคนจงใจยุยงม่อเป่า เพราะเหตุผลที่บอกไม่ได้บางอย่าง พี่ใหญ่พี่รองจะเดินทางมาถึงวันต่อไป
อูเซี่ยเหมือนกับราดน้ำมันลงบนกองไฟเขากล่าวกับม่อเป่า “ภารกิจครั้งนี้ได้รับมอบหมายจากแม่ทัพถูชิงและมีความสำคัญสุดยอด เนื่องจากฝ่าบาทได้มอบหมายเองและย้ำแล้วย้ำอีก ฝ่าบาทตรัสว่าใครก็ตามที่ทำภารกิจครั้งนี้ให้สำเร็จได้รับประโยชน์สูงสุด จะได้รับรางวัลอย่างงามจากพระองค์เอง”
นี่เป็นเรื่องดึงดูดความสนใจหลายๆคน
เป้าหมายของเจ้ากลุ่มดาวของพวกเขาก็คือเป็นผู้ปกครองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดทรงอำนาจมากที่สุดในช่วงเวลาของเขา เมื่อกลุ่มดาวหมีใหญ่อยู่ในเงื้อมมือของเขาเขาโหยหวนจะพิชิตสิบตำหนักระนาบกลางและกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดของกลุ่มดาวหมีใหญ่กองทัพหมีอำมหิตซึ่งมีแม่ทัพถูชิงซึ่งเป็นนักสู้พิเศษเป็นผู้บัญชาการ
ใครก็ตามที่สามารถทำภารกิจที่ได้รับมอบหมายจากสองบุคคลที่ทรงอิทธิพลมากที่สุดในกลุ่มดาวหมีใหญ่.....
นัยน์ตาของทุกคนเบิกกว้างขณะที่พวกเขาได้ฟังเรื่องรางวัลมหาศาลที่พวกเขาจะได้รับด้วยมือพวกเขาเอง
พวกเขาอยู่กับอูเซี่ยมานานแต่ยังไม่เคยได้รับมอบหมายภารกิจที่สำคัญพร้อมกัน นี่คือโอกาสทั้งชีวิตของพวกเขา
“ภารกิจเหล่านี้ยากลำบากมาก” อูเซี่ยอธิบาย “ข้าคาดไว้ว่าทุกคนที่นี่คงคิดและเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้วเพื่อทำภารกิจครั้งให้สำเร็จ”
ทุกคนพยักหน้าอย่างเร่งร้อน ม่อเป่าตอบอย่างตื่นเต้น “นายท่านอย่าดูถูกเรา ศัตรูของพวกเราอ่อนแอทุกคน นั่นคือเหตุผลที่เราไม่สามารถแสดงฝีมือที่แท้จริงของเราได้”
“ฮ่าๆ, อาเป่า, เจ้ารู้แต่เพียงโอ้อวดเย่อหยิ่ง นี่เป็นเพราะพี่ใหญ่และพี่รองยังไม่ปรากฏตัวใช่ไหม?” เล่อเจิ้งเจี๋ยหัวเราะ
“เขาต้องการจะเก็บเกี่ยวผลประโยชน์เพียงคนเดียวโดยไม่มีหัวหน้าและพี่รอง” อันดับห้าหัวเราะเช่นกัน
น้องหกเสริมต่อ “อาเป่า, ข้าจะหนุนเจ้าตราบใดที่เจ้าแบ่งปันผลประโยชน์ที่เท่าเทียมกันให้ข้า”
หลังจากหัวเราะสนุกสนานกันทั้งสามคนแล้วม่อเป่าหน้าแดง
อูเซี่ยยิ้ม “ข้าเพิ่งได้รับข่าว เรามีคู่ต่อสู้เพิ่มขึ้นอีก”
พวกเขาเงียบลงทันที ทุกคนในที่นั้นใจหายวูบ สัญชาตญาณนักฆ่าที่ลุกโหมอยู่ในใจพวกเขาจะฆ่าใครก็ตามที่กล้าขวางทางพวกเขา
“กลุ่มดาวนายพราน” อูเซี่ยมีประกายเยือกเย็นในดวงตา “ผู้ส่งสารของพวกเขามาถึงแล้ว พวกเขามีแผนเดียวกับเรา”
“ใครกัน ใครกันที่มา?” เก่อรั่วด้วยน้ำเสียงมึนงง
“อาเดรียนนักล่า” อูเซี่ยตอบ
สีหน้าของทุกคนเปลี่ยน
