ตอนที่ 393 อูเซี่ย
กลุ่มดาวอันโดรเมดา
แอนเดรียนาเพ่งมองดูสระที่อยู่ต่อหน้านาง พลังดวงดาวที่มากมายยิงลงมาจากท้องฟ้าปกคลุมทั้งสระ พลังดวงดาวภายในสระหนาแน่นเหมือนกับมีหมอกหนาบนพื้นผิว
ในระยะไกลชุดออกศึกที่มองเห็นได้กำลังลอยอยู่ภายในบ่อ
ทันใดนั้น แอนเดรียนาตะโกน “สำเร็จ!”
ทาร์ตันที่อยู่ด้านข้างค่อยคลายความกังวลใจเช่นกัน
รังสีของพลังดวงดาวจางลงและหายไปอย่างรวดเร็วภายในสระ ชุดรบเงินร้อยชุดลอยเรี่ยอยู่ใกล้พื้นผิวสระ
ทาร์ตันไม่อาจระงับใจได้ เขาก้าวเข้าไปในสระและเอาชุดรบเงินที่ลอยอยู่ใกล้ๆออกมาชุดหนึ่ง
แอนเดรียนารีบวิ่งมาอยู่ข้างเขา“เกิดอะไรขึ้น? ท่านพ่อ!”
ไม่ว่าใครก็ไม่อาจเห็นร่องรอยของขนชุดของอสูรพลังงานบนชุดรบเงินได้ชุดนี้ดูเหมือนสร้างจากแผ่นฟอยล์เบาบางไม่มีร่องรอยข้อบกพร่องพลังดวงดาวมากมายปล่อยออกมาจากชุดรบทำให้มันมีเอกลักษณ์เฉพาะ
ทาร์ตันสวมชุดเงินโดยไม่ลังเล ทันทีที่เขาสวมเข้ากับตัวชุดก็ย่อขนาดลงมาจนพอดีกับร่างของเขา จากนั้นฉายรังสีเงินเจิดจ้าและหายไปทันทีตอนนี้ดูเหมือนว่ามันคือชุดธรรมดา
ทันใดนั้น ทาร์ตันหายไป
แอนเดรียนาอ้าปากกว้าง นางเกือบร้องออกมาเมื่อเห็นเหตุการณ์ข้างหน้า
ครู่ต่อมา ทาร์ตันปรากฏอยู่ต่อหน้าแอนเดรียนาทันที หน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ดี, ดีมาก!”
ในฐานะแม่ทัพ เขารู้ว่าความสามารถเป็นมนุษย์ล่องหนมีค่ามากเพียงไหน
ทันใดนั้น มีเสียงร้องเรียกจากด้านนอก ทหารยามคนหนึ่งรีบวิ่งเข้ามารายงาน “ฝ่าบาท, ท่านแม่ทัพ! มีผู้อำนวยการค้ามากมายรอท่านอยู่ข้างนอก พวกเขาประท้วงขอมีส่วนร่วมกับสมบัติด้วย และพวกเขาต้องการเห็นการสร้างมัน”
แอนเดรียนาหน้าซีดขาว ขณะที่ทาร์ตันหรี่ตา
แอนเดรียนารีบสงบจิตใจได้เร็วและตอบ“อย่างนั้นพาพวกเขาเข้ามา”
ทหารยามพยักหน้าและรีบออกไปรับหน้าฝูงชน
ครู่ต่อมาคนกลุ่มใหญ่ก็พากันเข้ามาข้างใน
“ท่านเจ้าดวงดาว,ท่านเจ้าดวงดาว! เราได้จ่ายเงินสำหรับอสูรดวงดาวไปแล้ว อย่างน้อยเราควรจะได้รับของที่ถูกสร้างขึ้นมาด้วยสิ”
“ใช่แล้วอย่างน้อยท่านก็ควรให้เราได้ดู!”
….
ทันใดนั้นพวกเขาเห็นทาร์ตันที่ยืนอยู่ข้างแอนเดรียนา เสียงเงียบลงทันที ความกลัวปรากฏอยู่ในใบหน้าของแต่ละคน
แอนเดรียนาหันไปทางกลุ่มผู้คนและกวาดตามองอย่างรวดเร็ว นางสามารถจำผู้จัดการสาขาของหอการค้าหลายคนจากวงในนางรู้ว่าแต่ละคนมีผู้ทำงานอยู่หลังฉากซึ่งมีพลังอำนาจควบคุมหอการค้าได้มากกว่าครึ่ง
ถ้าบิดาของนางไม่กลับมาในนครเทพสตรีนางคงตกอยู่ในความยุ่งยาก
แต่ตอนนี้นางไม่กังวลและกล่าวอย่างเฉื่อยชา “พวกท่านทุกคนรู้ว่าข้าเป็นเจ้าปกครองกลุ่มดาว แล้วยังกล้าบุกรุกมาสร้างความปั่นป่วนในที่นี้”
อย่างไรก็ตามน้ำเสียงของนางยังแสดงความเป็นมิตรเหมือนกับว่ากำลังพูดเรื่องตลก
หนึ่งในผู้จัดการสาขาหอการค้าพยายามอธิบายสถานการณ์ “เราก็แค่ต้องการ...”
แอนเดรียนาไม่รอให้เขาพูดจบประโยคนางพูดแทรกทันที “ใครเป็นคนเริ่มเรื่องนี้? แสดงตัวออกมา!”
เสียงเรียกดังลั่นของแอนเดรียนาทำให้หมู่คนตกใจเกือบทุกคนหน้าเปลี่ยนสี ตอนนี้พวกเขาตระหนักว่าแม้ว่าเจ้าปกครองดวงดาวของพวกเขายังอายุน้อย แต่นางก็อารมณ์ร้อนไม่เบา นางถึงขนาดกล้าประกาศสงครามกับสมาพันธ์ชาวยุทธได้ถ้าจำเป็น!
ทุกคนต่างเงียบด้วยความกลัว
หลายๆ คนมองหน้ากันเอง พวกเขาสามารถเห็นความกลัวฉายอยู่ในดวงตาพวกเขา ตอนแรก พวกเขาคิดว่าด้วยการใช้มวลชนกดดัน แอนเดรียนาอาจให้ในสิ่งที่พวกเขาเรียกร้อง พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าแอนเดรียนาจะพูดกับพวกเขาตรงๆโดยไม่เปิดโอกาสประนีประนอม
บางคนก็รู้ว่าไม่มีวิธีอื่นนอกจากการก่อกวนนี้
บุรุษวัยกลางคนๆหนึ่งยืนขึ้นจากกลุ่มผู้คนและตอบ “ท่านเจ้าดวงดาว ถ้าท่านต้องการลงโทษ ข้ายินดีรับผิดชอบในสถานการณ์เช่นนี้”
อีกคนหนึ่งที่รูปร่างเจ้าเนื้อก้าวออกมาเช่นกัน “ลงโทษข้าด้วย”
คนที่สามมีรูปร่างผอมลุกขึ้นยืนตาสามเหลี่ยมของเขาให้ความรู้สึกที่อันตรายและกล่าว “ท่านเจ้าดวงดาวแม้ว่าเราทุกคนจะตื่นเต้นเกินไปบ้าง แต่เราไม่ใช่คนไร้เหตุผล เราทุกคนต่างก็ได้รับความเดือดร้อนบาดเจ็บมากมาย การให้ความสนใจอสูรพลังงานจะช่วยเพิ่มกำลังใจให้เราและฟื้นฟูปลอบขวัญวิญญาณของเรา ท่านเจ้าดวงดาวบอกว่าจะให้รางวัลในสิ่งที่พวกเราเสียสละ และข้าก็เห็นด้วยกับเรื่องนั้น ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยุติธรรมแล้วที่เราจะขอดูสิ่งที่ท่านมี ข้าพูดถูกไหมทุกคน?”
แอนเดรียนาสูดหายใจลึก นางรู้ว่านางตกอยู่ในความยุ่งยากเสียแล้ว คนทั้งสามที่อยู่ต่อหน้านางไม่ใช่พ่อค้าเล็กน้อย พวกเขาคือห้าผู้จัดการสาขาที่มีสังคมกว้างขวางในกลุ่มหอการค้าใหญ่
คำพูดที่คนผอมใช้พูดปลุกระดมมวลชนทำให้พวกเขาแสดงอาการไม่พอใจ
ทันใดนั้นทาร์ตันที่หรี่ตามองมาตลอดก็เอ่ยปากขึ้น “ข้าไม่ได้อยู่ในนครเทพสตรีมาหลายปีมาก”
คำพูดของเขาดึงดูดความสนใจของมวลชน
“คิดไม่ถึงเลยว่าภายในเมืองหลวงอันโดรเมดาจะไม่เหลือกฎเกณฑ์อยู่เลย” ทาร์ตันตวาด “พวกเจ้าเพิ่งจะพูดถึงเรื่องลงโทษใช่ไหม พวกเจ้าพูดถูกแล้ว พวกเจ้าทุกคนต้องถูกลงโทษ”
คำสั่งของทาร์ตันทำให้ความกลัวที่ทุกคนซ่อนเอาไว้เปิดเผยออกมา บุรุษทั้งสามคนที่กำลังยืนอยู่หน้าซีดขาวทันที
“แม่ทัพทาร์ตัน ทำอย่างนี้หมายความว่ายังไง?” คนร่างผอมประท้วง
ทาร์ตันจ้องมองเขา “ลากตัวเขาออกไป”
ทหารยามหลายคนกรูเข้าหาบุรุษทั้งสามพวกเขาประหลาดใจกับคำสั่งที่ออกมาอย่างฉับพลัน พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่า เขาจะกล้าแตะต้องพวกเขา!
ทันใดนั้นเงาร่างหนึ่งปรากฏอยู่ในท่ามกลางคนทั้งสาม เสียงหัวเราะเลือนลางและประกายแสงฉายออกมาจากดาบเล่มหนึ่ง ทหารยามสั่นและถอยหลัง
ขณะที่แสงหายไป บุรุษผิวคล้ำผมแดงปรากฏตัวออกมา
“พวกเจ้าทุกคนไปเอาความกล้ามาจากไหน” ทาร์ตันตะโกน “เล่อเจิ้งเจี๋ยหนึ่งในเจ็ดมือสังหารใต้บัญชาการของอูเซี่ย”
กลุ่มผู้คนที่ตอนแรกไม่พอใจตอนนี้ยืนงง พวกเขาอาจไม่เคยได้ยินชื่อของเล่อเจิ้งเจี๋ยมาก่อน แต่พวกเขาย่อมรู้จักว่าใครคืออูเซี่ยแน่นอน
กลุ่มดาวอันโดรเมดาซึ่งตั้งอยู่ข้างเคียงกลุ่มดาวหมีใหญ่ซึ่งเป็นหนึ่งในกลุ่มห้าดินแดนขั้วขอบฟ้า สิ่งของที่ผลิตในกลุ่มดาวอันโดรเมดาส่วนใหญ่ส่งออกให้กลุ่มดาวหมีใหญ่และกลุ่มดาวนายพราน กลุ่มนักสู้ของอูเซี่ยรู้จักในนามว่านักรบดาวหมีใหญ่ นักสู้เหล่านี้มีอิทธิพลและอำนาจในกลุ่มดาวหมีใหญ่เป็นอย่างมากแม้ว่าพวกเขาจะไม่มีอำนาจทางทหาร แต่เมื่อใดก็ตามที่เจ้าหน้าที่ทางการอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่สะดวกเข้าไปจัดการเอง พวกเขาจะส่งเรื่องให้เล่อเจิ้งเจี๋ยแก้ปัญหาให้
ผู้อาวุโสในกลุ่มกรรมการหอการค้าชะงักนิ่งกันหมด พวกเขาไม่คาดเลยว่าพวกเขาจะเข้าไปพัวพันมีส่วนร่วมกับเล่อเจิ้งเจี๋ย
เล่อเจิ้งเจี๋ยชำเลืองมองดูกลุ่มคนและวางตัวด้วยความนอบน้อม “ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าแม่ทัพทาร์ตันจะรู้จักคนที่ไม่สำคัญอย่างข้า! ผู้จัดการสาขาทั้งสามนี้เป็นสหายที่ดีของแม่ทัพท่านข้าเป็นผู้รับผิดชอบความปลอดภัยของพวกเขา ข้าหวังว่าข้าคงไม่ล่วงเกินท่านแม่ทัพ”
ทาร์ตันส่ายหัว “เนื่องจากเจ้าออกรับแทนเห็นได้ชัดว่าเจ้าก็มีความคิดเหมือนพวกนี้”
เล่อเจิ้งเจี๋ยยังคงไม่สะทกสะท้าน “แม่ทัพทาร์ตัน, ครอบครัวของข้า...”
กลุ่มนักสู้กรูกันเข้ามาในโถงใหญ่ล้อมรอบพวกเขาจากทุกด้าน
เล่อเจิ้งเจี๋ยสีหน้าเปลี่ยน ความเคลื่อนไหวของนักสู้สอดประสานกันอย่างดี ขบวนพยุหะประสานกันแน่น เขาไม่พบช่องว่างในขบวนของพวกเขา พวกเขาทุกคนเงียบขรึมเตรียมสู้กับเล่อเจิ้งเจี๋ยเต็มที่
พวกเขาฝึกฝนมาอย่างดี!
เล่อเจิ้งเจี๋ยรู้สึกได้ถึงแรงกดดันบนตัวเขา ผู้จัดการสาขาทั้งสามที่อยู่ข้างๆเขาชะงักค้างกันทุกคน ไม่มีใครคาดเลยว่าแม้ว่าเล่อเจิ้งเจี๋ยจะปรากฏตัว ทาร์ตันก็ยังเคลื่อนไหวเช่นนั้นก่อน เขาไม่กลัวขัดแย้งกับกลุ่มดาวหมีใหญ่หรือ?
“แม่ทัพทาร์ตันกำเริบถึงกับไม่คำนึงถึงความเป็นความตายของชาวกลุ่มดาวอันโดรเมดาหรือ?” เล่อเจิ้งเจี๋ยกล่าว และพยายามครั้งสุดท้าย
ทาร์ตันตอบอย่างใจเย็น “ชัยชนะที่มีศักดิ์ศรี ย่อมอยู่เหนือความเป็นความตาย”
นักสู้ทุกคนพร้อมจะโจมตี เมื่อทาร์ตันให้สัญญาณพวกเขาพวกเขาจะเริ่มโจมตี
ปัง ปัง ปัง
ทันใดนั้นบุรุษคนหนึ่งแหวกออกมาจากกลุ่มคณะกรรมการหอการค้า เขาดูเหมือนมีอายุสามสิบและสวมชุดม่วง รูปร่างสูงใหญ่ของเขาดึงดูดความสนใจของกลุ่มผู้คน
“แม่ทัพทาร์ตันชื่อของท่านเป็นที่รู้จักกันทั่วจักรวาล เพราะสิ่งที่เราทำลงไป เราขอยอมรับผิดและขอขมาโทษ” เขากล่าว
ทุกคนตกใจ บุรุษผู้ยืนอยู่ต่อหน้าพวกเขาก็คืออูเซี่ยผู้ยิ่งใหญ่แห่งกลุ่มดาวหมีใหญ่!
ผู้จัดการสาขาทุกคนฝันใฝ่จะติดตามรอยเท้าของอูเซี่ย แต่ในกลุ่มพวกเขาไม่มีใครทำได้สำเร็จ ในกลุ่มดาวหมีใหญ่ ถ้ามีคนสามารถสร้างมิตรภาพกับอูเซี่ยเอง ไม่มีอะไรที่จะทำไม่สำเร็จ
อย่างน้อยก็คาดหวังว่าคนที่สง่างามอย่างนั้นจะมีอยู่ในกลุ่มพวกเขา
นอกจากนี้ เขายังยอมขอโทษแม่ทัพทาร์ตัน...
เป็นเรื่องคาดไม่ถึงจริงๆ
แม้ว่ากลุ่มดาวหมีใหญ่จะเป็นหนึ่งในห้าดินแดนขั้วขอบฟ้า คนของกลุ่มดาวนี้มีพลังที่น่ากลัวอาจแข็งแกร่งมากกว่ากลุ่มดาวในสิบตำหนักระนาบกลางบางกลุ่มด้วยซ้ำ อูเซี่ยได้รับการนับถือและรู้จักกันดีในกลุ่มดาวหมีใหญ่ดังนั้นจึงน่าแปลกใจที่เขายอมขอโทษทาร์ตัน
ทาร์ตันหรี่ตา แต่ใจเขาสั่นสะท้าน
อูเซี่ยเป็นนักสู้ผู้กล้ามีพลังและชื่อเสียงจึงไม่น่าแปลกอะไรที่เขาได้รับความเคารพนับถือ
ทาร์ตันต้องการฉวยโอกาสนี้กำจัดเล่อเจิ้งเจี๋ยและผู้จัดการสาขาหอการค้าอีกสามคน เนื่องจากเขามีเหตุผลที่ควรเชื่อถือได้ เขาไม่กลัวกลุ่มดาวหมีใหญ่
แต่เนื่องจากว่าอูเซี่ยขอโทษด้วยตนเองจึงไม่มีทางที่ทาร์ตันจะนำแผนนี้ออกมาใช้ คงจะเป็นเรื่องดีถ้าฆ่าเล่อเจิ้งเจี๋ยได้ เนื่องจากกลุ่มดาวหมีใหญ่คงไม่มีทางตอบโต้ แต่ถ้าอูเซี่ยถูกฆ่า ก็อาจกระตุ้นความโกรธเกรี้ยวของกลุ่มดาวซึ่งอาจจะเกี่ยวข้องกับกองทัพใหญ่ของกลุ่มดาว
ทาร์ตันไตร่ตรองถึงรังสีฆ่าฟันที่ทรงพลังอย่างนั้น เขาอาจมีเป้าหมายที่ต้องการล้างแค้นของเขา แต่เขาอาจจะต้องเสียใจที่ล่วงเกินคู่ต่อสู้ที่น่าสะพรึงกลัวสำหรับกลุ่มดาวอันโดรเมดา ซึ่งเขาไม่สามารถจะทำได้
ทาร์ตันจงใจแสดงสีหน้าประหลาดใจและรีบช่วยประคองอูเซี่ยไว้ “ข้านึกไม่ถึงเลยว่าบุรุษผู้ยิ่งใหญ่อย่างอูเซี่ยจะมาถึงกลุ่มดาวอันโดรเมดาด้วยตนเอง โปรดให้อภัยที่ข้าเสียมารยาท เชิญนั่งก่อน!”
อูเซี่ยหันมาทางเล่อเจิ้งเจี๋ย “เล่อเจิ้งเจี๋ย รีบขอโทษแม่ทัพทาร์ตันซะ! ถ้าครั้งต่อไปเจ้าข่มความวู่วามได้ ข้าคงสบายใจได้มากกว่านี้”
เล่อเจิ้งเจี๋ยฉวยโอกาสและความเคารพทาร์ตัน “เล่อเจิ้งเจี๋ยวู่วามไปบ้างและข้าต้องขออภัยเรื่องนั้น”
“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าไม่ต้องห่วง! เป็นแค่เรื่องเข้าใจผิด!” ทาร์ตันยิ้มและซ่อนสีหน้าจากเมื่อก่อน จากนั้นเขาโบกมือเหมือนกับท่วงท่าควงกระบี่ “เล่อเจิ้งเจี๋ยเพลงกระบี่ของเจ้าคงน่าประทับใจแน่นอน”
อูเซี่ยยิ้ม “แม่ทัพทาร์ตันใจกว้างมาก ท่านคงไม่ยอมสู้กับคนใจคับแคบอย่างเจ้าหรอกนะ ท่านแม่ทัพเพิ่งจะขู่ขวัญเจ้าไปเดี๋ยวนี้เอง นี่ถือว่าเป็นการสั่งสอนเจ้าไม่ให้วู่วามในครั้งต่อไป”
อูเซี่ยทำให้กลุ่มผู้คนอารมณ์ดีขึ้น “ทุกท่านก็คุยเรื่องอสูรพลังงานมานานมากแล้ว สมบัติสิ่งทอของกลุ่มดาวอันโดรเมดามีศักยภาพกลายเป็นสมบัติได้ ข้าไม่เคยเห็นกับตาตนเองมาก่อน ข้าสงสัยว่าข้ามีสิทธิ์จะได้ดูหรือไม่?”
ในห้องโถงใหญ่ค่อยๆ เงียบลง
