บทที่ 6 กับดักในกับดัก?

"นายท่าน เราจะไปไหนกัน"

ใบหน้าของว่านเฟิงค่อยๆ ฟื้นสีเลือดมาบางส่วน ความกลัวในดวงตาของนางค่อยๆ สลายไป

เห็นได้ชัดว่า แม้ว่าการสังหารคนครั้งแรกของนางจะสร้างผลกระทบอย่างมากให้กับ ว่านเฟิง แต่ไม่ว่าอย่างไรนางก็คือผู้ฝึกยุทธ์เขตแดนแก่นแท้อยู่ดี นางจึงสามารถออกจากเงามืดได้ในไม่ช้า

"ไม่ใช่ว่าข้าบอกเจ้าแล้วว่าพวกเราจะไปที่สุสานเซียนในภูเขากัน”

เดินไปสักพัก ลู่อวิ๋นก็หอบ

แม้ว่าจะมีว่านเฟิงอยู่ด้วย แต่ร่างกายเขาก็อ่อนแอเกินไป การเดินทางไกลในภูเขานั้น ทำให้เขาหนักหน่วงเกินไปเล็กน้อย

"แต่นายท่าน ทิศทางของสุสานเซียนไม่ได้อยู่ทางนั้น"

ว่านเฟิงพูดด้วยความสงสัย

“ว่านเฟิง”

ลู่อวิ๋นกล่าวอย่างจริงจัง

"เจ้าคะ"

"อย่าเรียกข้าว่า นายท่าน นับต่อจากนี้ไป"

"แล้วข้าควรเรียกว่าอะไรดี นายท่าน"

"เรียกข้าว่า ลู่อวิ๋น"

"ข้าไม่กล้า"

"งั้นเรียกคุณชาย ไม่ว่าอย่างไร ในอีกสองสามวัน ข้าก็จะไม่ใช่ผู้ว่าราชการแล้ว"

"ตกลง นายท่าน”

“…”

……

ภูเขาชื่อฉวนนั้นบิดเบี้ยวและคดเคี้ยว

สถานที่นี้อยู่นอกเส้นทาง ไร้นกและสัตว์ร้าย ภูเขารกร้างไปด้วยวัชพืช ไม่มีถนนบนภูเขา

ว่านเฟิงประคองลู่อวิ๋น มืออีกข้างหนึ่งถืออาวุธวิญญาณกระบี่ยาว ถางวัชพืชเปิดเส้นทางไป

ขณะที่พระอาทิตย์กำลังจะตก ลู่อวิ๋นก็โบกมือเป็นสัญญาณให้ว่านเฟิงหยุด

"ว่านเฟิง เจ้าไม่เหนื่อยเหรอ"

ลู่อวิ๋นดูว่านเฟิงอย่างสบายใจไม่มีเบื่อ อดไม่ได้ที่จะถามด้วยความสงสัย

"นายท่าน บ่าวคือผู้ฝึกยุทธ์เซียนเขตแดนแก่นแท้ มีพละกำลังเหลือเฟือ ถนนสายเล็กๆ นี้ไม่มีอะไรสำหรับบ่าวเลย”

ว่านเฟิงกำลังบรรจุสิ่งของ มีข้าวเหนียว กระดาษเหลือง พลั่ว จอบและสิ่งอื่นๆ

แต่เดิมสิ่งเหล่านี้ถูกวางไว้บนตัวของลู่อวิ๋น แต่ไม่ถึงครึ่งทาง มันเกือบจะกดทับลู่อวิ๋น

"ผู้ฝึกยุทธ์เซียน เมื่อไหร่ที่กันที่ข้าจะได้เป็นผู้ฝึกยุทธ์!!"

ลู่อวิ๋นส่ายหน้าเล็กน้อย

"นายท่าน เราจะกลับกันแล้วหรือ"

ว่านเฟิงถาม

"ไม่ เราจะเข้าไปในสุสานเซียน"

เมื่อคิดถึงสุสานเซียน ดวงตาของลู่อวิ๋นก็กระจ่างขึ้นเล็กน้อย

"แต่ว่ามันมีข่าวลือว่าสุสานเซียนอยู่ทางด้านใต้ของภูเขาชื่อฉวน แต่เราอยู่ทางด้านเหนือ…"

ว่านเฟิงถามด้วยความลังเล

"ด้านใต้เหรอ?"

ลู่อวิ๋นหัวเราะเยาะ "ทิศใต้คือรูทวารของเต่าดำ สถานที่สกปรกที่สุด มีทั้งหยินและความชั่วร้ายที่สุด ใครกล้าเข้าไปตรงนั้นต้องตาย”

ทันใดนั้น ลู่อวิ๋นก็นึกถึงสิ่งที่ว่านเฟิงเคยกล่าวไว้ก่อนหน้านี้ว่ามีผู้ฝึกยุทธ์และเซียนมากมายเข้าสำรวจสุสานเซียน เป็นผลให้ไม่มีใครกลับออกมา

"คนที่สร้างหลุมฝังศพนั้นร้ายกาจ แอบวางหลุมฝังศพปลอมเพื่อหลบตาหูของผู้คน… ไม่ ไม่ใช่การปิดบังหูตา แต่เป็นการวางกับดัก เจ้านี่เลวมาก เลวกว่าไอ้คนที่วางกับดักพิฆาตในสุสานอีก"

ลู่อวิ๋นพึมพำ

เต่าดำคือเทพแห่งทางทิศเหนือ แม้จะขึ้นฝั่งแล้วก็ตาม มันก็จะยังคงหันหน้าไปทางทิศเหนือ ปล่อยให้ตูดหันไปทางทิศใต้

และนี่คือเนินเต่าดำหมอบ

เป็นรูปแบบฮวงจุ้ยที่เกิดขึ้นหลังจากปราณของเต่าดำขึ้นฝั่ง

ฟ้าเริ่มมืดแล้ว ลู่อวิ๋นกินอาหารแห้งนิดหน่อย เขาค่อยๆ ฟื้นฟูพลังของเขา

“ว่านเฟิง เจ้าขุดหลุมที่ตรงนี้ และขุดลงไปเรื่อยๆ”

ลู่อวิ๋นสังเกตเส้นแนวขุนเขาสายน้ำ และก็แอบแปลกใจ

แม้ว่าจะอยู่ในโลกเซียน แต่ฮวงจุ้ยที่นี่ก็เหมือนกับฮวงจุ้ยบนโลก แม้แต่ข้อกำหนดและนิสัยการฝังศพก็ไม่แตกต่างกันมากนัก

โจรปล้นหลุมศพธรรมดาต้องการหาหลุมศพ พวกเขาต้องการความช่วยเหลือจากพลั่วในการกำหนดระดับอายุของชั้นดินใต้ผิวดิน เพื่ออนุมานที่ตั้งของหลุมฝังศพ

แต่ลู่อวิ๋นเป็นโจรปล้นสุสานที่แข็งแกร่งที่สุด นับตั้งแต่จุดเริ่มต้นของประวัติศาสตร์ ทักษะการปล้นสุสานของเขามาถึงจุดที่สมบูรณ์แบบแล้ว ตามเส้นแนวขุนเขาสายน้ำ เนื้อดิน ตำแหน่งของดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์ และดวงดาว ก็จะสามารถอนุมานตำแหน่งของหลุมฝังศพได้

นี่คือสิ่งที่เรียกว่า การล่ามังกร แบ่งทอง กำหนดชีพจร

ที่สำคัญกว่านั้น โจรปล้นสุสานธรรมดาอาศัยรูปแบบฮวงจุ้ยในการตัดสินว่าสถานที่นี้เหมาะสำหรับการสร้างสุสานหรือไม่ บางแห่งเหมาะสำหรับสร้างสุสาน แต่อาจไม่จำเป็นต้องมีหลุมฝังศพอยู่ในนั้น

แต่ ลู่อวิ๋นตัดสินจากรูปแบบที่นี่ได้ว่ามีหลุมฝังศพที่นี่

"ตกลง นายท่าน!"

ว่านเฟิงไม่ได้ใช้พลั่วและจอบนั่น ถืออาวุธวิญญาณกระบี่ยาวไว้และเริ่มขุดดิน

ที่ปลายแหลมของอาวุธวิญญาณกระบี่ยาวมีกระแสพลังกระบี่ระเบิดออก ดินบนภูเขาเหมือนเต้าหู้ ถูกตัดเปิดออกไปอย่างง่ายดาย

ลู่อวิ๋นตกตะลึง

"ใช่ นี่คือโลกเซียน"

ลู่อวิ๋นยิ้มอย่างบิดเบี้ยว เขาโยนจอบและพลั่วทิ้งไป ถ้าเขามาก่อนหน้านี้ เขาจะแบกภาระทั้งสองนี้มาด้วยทำไม

ขณะที่ว่านเฟิงขุดหลุม ลู่อวิ๋นก็ไม่ได้อยู่นิ่งเช่นกัน

เขาหยิบกระดาษสีเหลืองและข้าวเหนียวออกมา ห่อข้าวเหนียวด้วยกระดาษสีเหลืองทันที จากนั้นลู่อวิ๋นก็ใช้ฟันกัดนิ้ว วาดเส้นแปลกๆ บนนั้น

นี่แหละที่เรียกว่ากีบลาดำ

กีบลาดำ ไม่ใช่กีบเท้าลาดำจริงๆ แต่มันเป็นสิ่งที่ทำจากข้าวเหนียวและกระดาษสีเหลือง เพราะมันค่อนข้างคล้ายกับกีบเท้าของลาดำ จึงเรียกว่ากีบลาดำ

ข้าวเหนียวสามารถสะกดข่มผีดิบได้ กระดาษสีเหลืองและลวดลายที่ลู่อวิ๋นวาดด้วยเลือด สามารถเพิ่มอิทธิฤทธิ์ของข้าวเหนียวได้

ถ้ามีคนไปที่หลุมฝังศพด้วยกีบลาดำจริงๆ การเผชิญหน้ากับผีดิบนับเป็นทางตัน

"กีบลาดำธรรมดา ต้องรมควันในหม้อด้วย ข้าไม่รู้ว่าสิ่งที่ข้าทำมีประโยชน์หรือไม่”

ลู่อวิ๋นทำกีบลาดำเจ็ดตัว เวียนหัวเล็กน้อย เขาเสียเลือดมาก และร่างกายอ่อนแอเกินไป

"นายท่าน ข้าขุดเจอกำแพง"

ทันใดนั้น เสียงของว่านเฟิงก็ดังมาจากหลุมโจร

ลู่อวิ๋นตาเป็นประกาย

"อย่าขุดกําแพง และไม่ต้องขึ้นมา รอให้ข้าลงไป!"

ลู่อวิ๋นรีบลากกิ่งไม้ที่ไว้ล่วงหน้าจากพื้นที่โดยรอบ หลังจากเข้าไปในหลุมโจร ก็ปิดปากหลุมโจรด้วยกิ่งไม้ จากนั้นเขาก็ปีนลงไปภายในหลุมโจร

หลุมนี้ลึกและยาว ประมาณสองสามร้อยจั้ง

ที่จุดปลายของหลุมโจร ว่านเฟิงกำลังลากลูกบอลแสงขนาดเล็กในมือ ส่องสว่างอยู่ที่ก้นหลุมโจร

"นายท่าน ดูสิ!"

เมื่อเห็นลู่อวิ๋นมาถึง ว่านเฟิงก็พูดกับลู่อวิ๋นราวกับจะขอคำชมเชย

"ดีมาก!"

มือของ ลู่อวิ๋นลูบไล้ผนังอิฐสีเขียวเบาๆ รอยยิ้มวาบผ่านใบหน้าของเขา

"สุสานเซียนอยู่ที่นี่จริงหรือ"

ดวงตาของว่านเฟิงก็สว่างขึ้นด้วยเช่นกัน

"มันก็ยังเป็นของปลอม"

ลู่อวิ๋นส่ายหน้าเล็กน้อย เขาเคาะผนังเบาๆ อิฐแต่ละก้อนให้เสียงที่แตกต่างกัน

ลู่อวิ๋นหลับตา ครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ

"อย่างไรก็ตาม แสร้งทำเป็นจริงทั้งที่เป็นเท็จ น่าจะมีส่วนอื่นอีกภายในเนินเต่าดำหมอบนี้"

ํ

ลู่อวิ๋นพึมพำ "กับดักในกับดัก(1) เนื่องจากเป็นกับดักในกับดัก ถ้าเช่นนั้นสุสานเซียนที่แท้จริงก็อยู่ในกับดักในกับดักนี้"

“นายท่าน กับดักในกับดักคืออะไร?”

ว่านเฟิงถามอย่างสงสัย

"ในคำพูดของโลกเซียน มันก็คือกับดักที่มีกับดักอื่นอยู่ภายใน”

ลู่อวิ๋นตอบ "ภูเขาชื่อฉวนข้างนอกนี่ มันเป็นกับดักขนาดยักษ์ และในภูเขาชื่อฉวนก็มีกับดักอื่นๆ อีก"

ว่านเฟิงยังคงคลุมเครือเหมือนจะเข้าใจ

แม้ว่าว่านเฟิงจะเป็นผู้ยุทธ์เซียนเขตแดนแก่นแท้ แต่ความรู้ของนางมีจำกัด

"มันปลอมที่นี่ด้วยงั้นเหรอ"

ว่านเฟิงถามต่อด้วยความสงสัย

"มันปลอม แต่มันก็จริงเช่นเดียวกัน!"

ลู่อวิ๋นยิ้มเล็กน้อย

"ว่านเฟิง ระเบิดกำแพงนี้ออกไป"

ระหว่างที่พูด ลู่อวิ๋นก็ถอยหลังออกไปสองสามก้าว

"เจ้าค่ะ!"

เหนืออาวุธวิญญาณกระบี่ยาวในมือของว่านเฟิง ประกายสีฟ้าครามก็สว่างวาบขึ้น

ควับ! ควับ! ควับ!

ว่านเฟิงถือกระบี่โบกสะบัด ตัดกำแพงเปิดออกในไม่กี่ครั้ง

หลุมมืดขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นตรงหน้าลู่อวิ๋นและว่านเฟิง

หวูหวูหวู——

ลมประหลาดพวยพุ่งออกจากหลุมใหญ่ กลิ่นซากอสุภเติมเต็มหลุมโจรนี้ในทันที

"เหม็น!"

ลู่อวิ๋นแทบเป็นลมจากกระแสลมนี้

หลังจากนั้นสักพักหนึ่ง กลิ่นซากอสุภก็ค่อยๆ สลายตัวไป

ลู่อวิ๋นปิดจมูกด้วยชายเสื้อ แล้วพูดกับว่านเฟิงว่า "เข้าไปกันเถอะ"

—---------------------------------------------------------------------

(1) 局中局 กับดักในกับดัก หมายถึงกับดักที่ซ้อนอยู่ในกับดัก หรือ กลอุบายที่ซ้อนอยู่ในกลอุบายอีกชั้นหนึ่ง