ตอนที่ 383 ทะเลกระจกคราม
“ถ้าเจ้าต้องการฝึกสุดยอดวิชาโดดเด่นก็ไม่มีที่อื่นซึ่งดีกว่านี้แล้ว”
เบื้องหลังปิงเป็นประตูรูปสี่เหลี่ยม ขณะที่ปิงผลักบานประตูเปิดออก ถังเทียนตกใจเล็กน้อย
เบื้องหลังประตูก็คือทะเลเปิดกว้าง
ทะเลที่มีสีราวกับไพลินสงบไม่มีคลื่นให้เห็น มองดูเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่ขยายออกไปไม่มีขอบเขตในแนวเส้นขอบฟ้ามีเมฆลอยอยู่เหนือทะเลที่สงบ
“งดงามมาก” ถังเทียนตื่นเต้น ตาของเขาเต็มไปด้วยทะเลสีคราม ทะเลกว้างขนาดนี้ เอาเข้าไปไว้ในประตูเล็กๆได้อย่างไร?
“นี่เรียกว่าห้องกระจกคราม แต่ละห้องเป็นประตูสู่ทะเลใหญ่นี้”
ปิงอยู่ในอาการงงงวยเนื่องจากมันช่วยนำความทรงจำเก่าๆกลับคืนมา “เจ้ายังจำที่ซึ่งเจ้าพบข้าได้ไหม?”
“จำได้สิเป็นทะเลกว้างใหญ่คล้ายกับอย่างนี้แหละ” ถังเทียนจำได้ “ข้าจำได้ว่าลุงบอกว่ามันเรียกว่าทะเลเนรเทศ”
“ถูกต้อง” ปิงมองดูเส้นขอบฟ้าชื่นชมความงามของทะเลกว้างใหญ่นี้ “กองทัพมีทะเลสี่แห่งคือ ทะเลเนรเทศ,ทะเลกระจกคราม, ทะเลทุ่งเพลิงและทะเลสันติภาพ”
“ทะเลเนรเทศ ทะเลแห่งความห่วงอาทรไม่มีที่สิ้นสุดเป็นสถานที่คนบาปติดค้างอยู่”
“ทะเลกระจกครามคือทะเลที่แบ่งแยกเรื่องจินตนาการและเรื่องจริงออกจากกัน สถานที่แห่งการสะท้อน”
“ทะเลทุ่งเพลิงคือทะเลแห่งพลังงานซึ่งมีวิญญาณอยู่นับหมื่นดวง”
“ทะเลสันติภาพคือทะเลที่เราทุกคนจะต้องกลับไป เป็นที่ซึ่งวิญญาณจะพักผ่อนตลอดไป”
“ทะเลนี้ก็คือทะเลกระจกคราม”
เสียงของปิงสะท้อนผ่านทะเลกว้างไกล
ถังเทียนขากรรไกรสั่นดูเหมือนว่าจะสั่นเพราะเสียงทุ้มลึกของปิง จากนั้นเขามองไปที่ทะเลและชี้ “ลุง, เราดื่มน้ำจากทะเลนี่ได้ไหม?”
ปิงที่กำลังรำลึกถึงอดีตหลายปีและรำลึกถึงวันคืนที่ครั้งหนึ่งเคยรุ่งเรืองถึงกับชะงักกับคำถามนี้
“มันดูสะอาดมากข้ารู้สึกอยากจะดื่มเสียแล้ว” ถังเทียนเลียริมฝีปาก
ปิงห่อเหี่ยวไม่จำเป็นต้องตอบถังเทียนซึ่งดูเหมือนจะเป็นคนโง่ เขาไม่สนใจความเห็นของถังเทียน และยังคงรำลึกถึงอดีตต่อไป
“เค็มมากหรือเปล่าก็ไม่รู้?” ถังเทียนสงสัยและลองจุ่มนิ้วดูเพื่อลองชิมรสชาติ
ปิงตะโกนอย่างเหลืออด“ออกไปเดี๋ยวนี้!”
ปิงไม่อาจทนกับความไร้สาระของถังเทียนได้อีกต่อไปเขาค่อยๆ เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป
“เฮ้ลุง, ลุงยังไม่ได้อธิบายเลยว่าทะเลกระจกครามใช้การยังไงถึงจะช่วยให้ข้าฝึกสุดยอดวิชาโดดเด่นได้”
เสียงของถังเทียนดังก้องมาจากด้านหลังปิง
ปิงแสยะยิ้มและตอบ“เจ้าแค่ต้องโยนการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่นลงในทะเล นั่นคือเคล็ดในการใช้”
ต้องการเล่นกับข้า เจ้ายังไม่มีโอกาส
ข้าจะสอนบทเรียนเจ้าเพื่อให้แน่ใจว่าเจ้าจำไว้ว่าต้องเคารพผู้อาวุโสของเจ้า โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่สั่งสอนเจ้า
ขอให้สนุกกับเวลาของเจ้าที่นั่นแล้วข้าอยากเห็นว่าจะเกิดอะไรกับเจ้าต่อไป
ปิงปิดประตูเบื้องหลังเขา
ถังเทียนประหลาดใจขณะที่ประตูเบื้องหลังของเขาหายไป ตอนนี้เขาถูกทะเลกว้างใหญ่ล้อมรอบทั้งหมด
“โหว,เหมือนกับเป็นเวทมนต์”
“แค่โยนการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่น” ถังเทียนตื่นเต้นขณะโยนการ์ดลงในทะเล
ขณะที่การ์ดค่อยๆจมลงในก้นทะเล ทะเลยังคงสงบ แต่ในทันใดนั้น การ์ดเปล่งแสงเจิดจ้าแสงรัศมีฉายทะลุพื้นผิวทะเล
เงาร่างภายในการ์ดค่อยๆลอยออกมาจากในนั้น
ร่างสีเทาเรืองแสงขึ้นทันทีแสงที่แผ่ออกมานั้นหลากสีสัน ร่างที่แบนเรียบเริ่มขยายขนาดกลายเป็นมีชีวิต
ซูม....
บุรุษคนหนึ่งผุดขึ้นมาจากทะเล
เขาสวมชุดทหารสีเทาและดูเหมือนอายุสี่สิบ เล็บของเขาขาวเหมือนหิมะ
พื้นผิวทะเลกลับคืนเป็นกระจกสีครามราบเรียบ บุรุษผู้ยืนอยู่บนผิวทะเลอยู่เงียบๆตาสีเทาของเขาจ้องมาทางถังเทียน
“เจ้าคือใคร?”บุรุษผู้นั้นถาม
ถังเทียนผงะ เขาไม่รู้จะพูดยังไงครู่ต่อมาเขาได้แต่ตอบ “ข้าคือถังเทียน”
เมื่อเขาพูดจบ เขาใคร่ครวญอยู่ เขาควรเป็นฝ่ายถามคำถามเดียวกับคนผู้นี้แทนไม่ใช่หรือ?เขาโพล่งออกมาทันที “นี่, แล้วท่านเป็นใคร?”
“ข้าชื่อโจวอวี่,ฉายาจอมมารพันมือ” บุรุษผู้นั้นตอบอย่างใจเย็น “ให้ข้าดูพลังของเจ้าหน่อยซิ”
ความเงียบครอบคลุมพื้นที่ทันทีถังเทียนสูญเสียร่องรอยของฝ่ายตรงข้าม
เฮ้เฮ้เฮ้ที่เจ้าขโมยแนวทางแบบนี้ไปจากข้าหรือเปล่า...
ถังเทียนรู้สึกเรื่องเราวเกินกว่าจะเหนี่ยวรั้งไว้ได้ร่างสีเทาพุ่งเข้ามาในสายตาของเขา ถังเทียนตกใจ เร็วมาก!
เขารู้ว่าเขาตกอยู่ในอันตราย ถังเทียนไม่ลังเลใจกระตุ้นพลังกรงเล็บเพลิงภูตพรายทันที
ทันใดนั้นมือนับไม่ถ้วนเห็นได้ชัดปรากฏพุ่งเข้าใส่เขา มันดันใส่เขาเป็นจังหวะเขาสามารถรู้สึกได้ถึงปลายนิ้วสัมผัสกับฝ่ามือของศัตรู แต่ก่อนที่เขาจะสามารถปลดปล่อยพลังได้เต็มที่ศัตรูของเขาก็หายไปอีกครั้งหนึ่ง
ถังเทียนประหลาดใจ เป็นครั้งแรกที่เขาเผชิญกับการหลบหลีกการโจมตีที่คล่องแคล่ว
โดยทั่วไปพลังของกรงเล็บเพลิงภูตพรายของเขาควรจะปล่อยจากปลายนิ้วเขาทันทีที่สัมผัสคู่ต่อสู้ของเขาอย่างแผ่วเบา แต่ถึงตอนนี้ถังเทียนมั่นใจมากว่าปลายนิ้วของเขาสัมผัสฝ่ามือของศัตรูของเขา!
สิ่งที่น่าแปลกก็คือพลังโจมตีของเขาไม่ถูกปลดปล่อยออกมา
เขาไม่สามารถปล่อยพลังโจมตีทำให้รู้สึกกระวนกระวายใจ เป็นไปได้อย่างไร?
ถึงตอนนี้เขาเห็นเงาฝ่ามือของศัตรูอยู่ในแนวโจมตีของกรงเล็บเขา ถังเทียนรู้สึกพอใจดูซิว่าคราวนี้เขาจะหลบได้อย่างไร
ถังเทียนปลดปล่อยปราณแท้เต็มที่ปลายนิ้วของเขาเป็นประกายไฟส่งเสียงหวีดหวิวขณะพุ่งโจมตีใส่ฝ่ามือของศัตรูของเขา
ประกายไฟแพรวพราวจนถังเทียนตาพร่า ฝ่ามือขาวของศัตรูของเขาดูราวกับมีมายาด้วยจังหวะโจมตีที่รวดเร็ว ศัตรูใช้กรงเล็บของเขาตะกุยใส่วิชากรงเล็บของถังเทียนเหมือนคลื่นซัดกระหน่ำ
ปัง ปัง ปัง!
เสียงดังปะทะกันระหว่างพลังโจมตีของทั้งสองครอบคลุมทะเลกว้างและประกายไฟกระจายไปทุกที่ความเร็วในการโจมตีจากทั้งสองฝ่ายเริ่มชะลอช้าลงจนนิ่ง
ทุกครั้งที่โจวอวี่โจมตีใส่นิ้วถังเทียนส่วนของพลังงานจากนิ้วของถังเทียนจะกระจายออกไป เขาสามารถรู้สึกได้ว่าวิชากรงเล็บของเขาถูกกลืนช้าๆ
เกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง...
ถังเทียนตะลึง
แขนที่คล่องแคล่วของโจวอวี่เหมือนกับงูสองตัวพันกันพุ่งฉกใส่ถังเทียน
ปัง!
ถังเทียนถูกตีขณะกระเด็นถอยหลัง เขาชำเลืองเห็นโจวอวี่กำลังไล่ตามเขาต่อขณะที่หลังยังขนานกับพื้น
ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว....
เงาฝ่ามือของโจวอวี่ถูกปลดปล่อยออกมาอีกครั้งทำให้ทัศนวิสัยของถังเทียนพร่าเลือน
เผียะ เผียะ เผียะ ถังเทียนรู้สึกเหมือนว่าเขาถูกเงานับไม่ถ้วนกระแทกใส่และร่างกายของเขาสั่นสะท้านจากพลังระดมโจมตีนี้
ตูม...ถังเทียนร่วงลงไปในทะเลขณะที่ระลอกคลื่นกระจายออกไปทุกด้าน
หวานจริงๆ....
ด้านนอกประตูทางเดินปิงอยู่ที่นั่นขณะที่เขาจุดบุหรี่ที่เขาได้มาจากที่แห่งหนึ่ง ขณะที่เขาสูบควันบุหรี่เข้าไป เขาไอสำลักควันที่เข้าไปในหลอดลมของเขา
เขาเพิ่งจะเริ่มคุ้นกับรสชาติของมันเขาเอนตัวพิงประตูค่อยๆ ละเลียดสูบบุหรี่อย่างใจเย็น
เขาสงสัยสิ่งที่พวกนายพลได้กระทำก่อนนั้นขณะที่พวกเขาสูบบุหรี่ขณะที่เขาใจลอย ควันก็ปกคลุมเต็มหน้าของเขา แต่สามารถเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของเขาได้
เขาพบบุหรี่นี้ขณะที่ทำความสะอาดค่ายมันอาจเป็นของอาไจ๋ทิ้งเอาไว้ตรงนั้น เพียงแต่เจ้าสิ่งเสพติดนั้นทำให้เกิดแนวคิดสร้างห้องเก็บบุหรี่ทำให้มันมีราคาดีขึ้นมา เขาจำได้ว่าอาไจ๋พูดว่าห้องเขาสามารถเก็บบุหรี่ได้อย่างปลอดภัยแม้จะผ่านไปพันปีแล้วก็ตาม หลังจากมีคนเริ่มรู้เรื่องห้องนี้ทุกคนหัวเราะเยาะความคิดริเริ่มของอาไจ๋
ทุกคนรู้ดีว่าอาไจ๋เป็นคนประจบประแจง บุหรี่ทุกมวนที่นายพลสูบผลิตขึ้นมาด้วยฝีมือของเขา
ปิงจำได้ถึงผู้คนที่หลากหลายและหลายสิ่งหลายอย่างขณะที่เขาสูบบุหรี่
เขาเริ่มคุ้นเคยกับความเดียวดายเนื่องจากสหายของเขาทุกคนตายไปนานแล้ว คุ้นเคยกับค่ายทหารว่างเปล่า คุ้นเคยกับการเก็บค้นหาความทรงจำผ่านซากหักพัง
โชคดีที่ยังมีเจ้างี่เง่าถังเทียนคอยเป็นหุ้นส่วนของเขา
ถ้าพวกนายพลยังคงอยู่ที่นี่ ก็คงจะหลงรักเจ้าเด็กโง่นี่แน่ ปิงคิด
ขณะที่เขาดับบุหรี่ เขาหันเหความสนใจทันที
ได้เวลาทำงาน
เขายืนตรงและเดินออกไป
ด้วยการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่นก็จะช่วยให้แผนการของเขาสำเร็จได้ ใช้หอวิญญาณของค่ายทหารย่อมมีโอกาสดีที่พวกเขาจะได้รับขุนพลวิญญาณผู้นำทหารที่แข็งแกร่งด้วยการ์ดนั้น
กลยุทธของถังโฉ่วที่ให้บุกกลุ่มดาวเตาหลอมถูกส่งถึงมือของปิงเมื่อหลายวันก่อน ปิงไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่านี่เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมโอกาสประสบความสำเร็จมีสูงมาก
แม้ว่าจะไม่มีหนทางตรงมุ่งสู่กลุ่มดาวเตาหลอมจากเมืองม่อ แต่พวกเขาสามารถผ่านทางกลุ่มดาวแม่น้ำก่อนแล้วค่อยหาทางไปยังกลุ่มดาวเตาหลอมจากที่นั่น ถ้าพวกเขาทำความเร็วได้เพียงพอและมีองค์ประกอบที่น่าทึ่งสำหรับพวกเขา ก็มีโอกาสสูงที่พวกเขาจะบุกเข้ากลุ่มดาวได้ในช่วงเวลาสั้นๆ
ปิงมีมุมมองแตกต่างออกไปเมื่อเทียบกับถังเทียน
ถังเทียนอาจไม่รู้ว่าอนาคตจะพาเขาไปที่ใด แต่ปิงมั่นใจตัวเขา ทุกๆวันถังเทียนจะตะโกนว่าคำตอบจะถูกพบโดยเชียนฮุ่ยที่ตอนนี้อยู่ที่กลุ่มดาวกางเขนใต้ แต่สิ่งที่ปิงเห็นก็คือความเป็นนักสู้ผู้แข็งแกร่งและน่ากลัวมากในตัวเขา
เจ้าเด็กนี่จะไม่มีทางล้มเหลวเนื่องจากเงื่อนไขก็คือความกล้าหาญชาญชัย ที่สำคัญที่สุด เขาเต็มใจฝึกฝนหนักหน่วงเพื่อการนั้น
ปิงสามารถเห็นได้ว่าถังเทียนสามารถตอบสนองบทบาทของนายพลในกองทัพได้
ปิงไม่มีความสงสัย ในอนาคตถังเทียนจะต้องดีกว่าที่เขาเคยเป็นอย่างมากแน่นอน ถังเทียนมีชะตาจะกลายเป็นสุดยอดนักสู้คนหนึ่งในจักรวาลสักวัน
เทียบกับความทะเยอทะยานของถังเทียนแล้ว ของปิงยังน้อยกว่ามากนักฟื้นฟูกองทัพดาวกางเขนใต้
แม้ว่าในรุ่นปัจจุบันนี้พวกนักสู้จะเป็นกลุ่มที่ครอบครองพลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดแต่เขาก็ยังมีความมุ่งมั่นฟื้นฟูกองทัพจักรกลของเขา
ในความเห็นของเขากองทัพดาวกางเขนใต้จะเป็นชื่อที่ไม่มีค่า ถ้าไม่มีกองทัพจักรกลเป็นองค์ประกอบเพื่อความแน่ใจความต่อเนื่องของกองทัพ ไม่เกี่ยวกับพลังของของนักสู้ไม่เกี่ยวกับจำนวนของวิศวจักรกลที่มีอยู่ แต่เป็นเรื่องของความเชื่อมั่น
ทำไมเขาเป็นเพียงคนเดียวที่ยังมีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้?
เขาสงสัยเรื่องนี้มาเป็นเวลานานมาก จนเมื่อเร็วๆ นี้ที่เขาเริ่มหาคำตอบคงต้องเป็นนายพลที่เชื่อมั่นว่าเขาคือคนที่เหมาะสมที่จะทำให้กองทัพดาวกางเขนใต้อยู่รอดต่อไปได้
ต้องเป็นเช่นนั้นแน่
เขายังไม่สามารถหาเหตุผลอื่นสำหรับเรื่องนั้นได้
เขายังไม่รีบร้อนวางการ์ดสุดยอดวิชาโดดเด่นในหอวิญญาณ เขารู้ว่าจะสร้างกองทัพที่น่าเกรงขาม เป็นเรื่องสำคัญมากกว่าที่ทำให้คนแข็งแกร่งมากกว่าจิตวิญญาณยุทธ
การสั่งสอนของถังโฉ่วเพื่อจัดตั้งกองทัพมีผลต่อปิงมาก
เขามักจะเปรยอยู่บ่อยๆว่าขาดคนที่จะช่วยเขา ถ้าเป็นอย่างนั้นทำไมไม่พัฒนาพวกเขาตั้งแต่แรกเพื่อให้พวกเขาเป็นสิ่งที่เขาต้องการ แม้ว่ากระบวนการนี้อาจจะช้ามาก แต่จะได้ประโยชน์ในอนาคตแน่นอน
นอกจากนี้เขายังมีโครงการทดลองกับกลุ่มดาวหมาป่าที่ยังไม่ได้เอามาใช้
ไม่ว่าเขาจะทำโครงการอะไร เขารู้ว่าจะไม่มีใครที่สามารถหยุดเขาได้จากการทดลองบางอย่างที่จะเผยโฉมปรากฏออกมาสู่ชาวโลก
กลุ่มดาวหมาป่าจะเป็นสถาบันนายทหารแห่งแรก ภายใต้สภาพแวดล้อมที่ปิดตัวจากความวุ่นวายของโลกภายนอก สถาบันนักสู้หมาป่าฟ้าจะเป็นสถาบันศึกษาโดยมีคนทั้งกลุ่มดาวเป็นนักศึกษาของสถาบัน
