ตอนที่ 12-19 ควบคุม
ลินลี่ย์, เฟนและเจ้ามุสิกม่วงทอง ‘แฮรี่’ ทั้งหมดบินเป็นแนวตรง ยอดฝีมือทั้งสามบินอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าที่พวกเขาออกเดินทางจากไพรทมิฬและมาถึงชายแดนจักรวรรดิบาลุค
ลินลี่ย์ค่อนข้างกังวลอย่างเห็นได้ชัด เขากระตุ้น “แฮรี่! บินให้เร็วขึ้นอีกนิดได้ไหม?ข้ากลัวว่าคนชุดเงินสองคนนั่นจะเริ่มเข่นฆ่าก่อนที่เราไปถึง” ลินลี่ย์พูดอย่างค่อนข้างกังวล
ผู้คนถูกฆ่าตายยกเมือง
ความตายไม่ใช่ส่วนที่แย่ที่สุดของเรื่องนี้ ส่วนที่แย่ที่สุดก็คือความวุ่นวายและความหวาดกลัวที่อยู่ในหัวใจของประชาชน
พลเมืองของจักรวรรดิคงไม่หวาดกลัวจนเกินไปเมื่อคนเป็นล้านต้องตายไปในการสู้รบ แต่คนเป็นแสนตายยกเมืองโดยไม่มีเหตุผลเป็นเหตุการณ์ประหลาดเกินไป
“ไม่ต้องเร่งรีบ ยังไม่เป็นไรหรอก” แฮรี่ไม่เร่งร้อนแม้แต่น้อย
“แฮรี่! ก็แค่บินเร็วขึ้นอีกนิด ข้ารู้นะว่าเจ้าเร็วแค่ไหน” บีบีสนับสนุนลินลี่ย์
แฮรี่ชำเลืองมองบีบีพร้อมกับถอนหายใจ “เอาอย่างนั้นก็ได้” จากนั้นจ้าวมุสิกทองม่วงแฮรี่ก็เร่งความเร็วขึ้นมากทันที และลินลี่ย์และเฟนรีบเร่งตามไปทันทียอดฝีมือทั้งสามบินผ่านท้องฟ้ายามราตรีเหมือนกับลำแสงฉายผ่านไปทีละเมืองๆ
“ลินลี่ย์,ไม่ต้องห่วงก็ได้ บุรุษชุดเงินสองคนนั่นอาจจะรอจนกว่าจะดึกจึงจะเคลื่อนไหว” แฮรี่พูดด้วยความมั่นใจ “ตอนนี้, ยังไม่ดึก ยังมีผู้คนนั่งดื่มกินกันอยู่ข้างนอก” แฮรี่กล่าว
ลินลี่ย์กังวลมากเกี่ยวกับปัญหานี้ เขาไม่มีเวลาได้คิด
แต่ตอนนี้เมื่อได้ฟังคำพูดของแฮรี่เขานึกย้อนไปถึงคำอธิบายของ ‘เมืองมรณะ’ ก่อนหน้าที่วอร์ตันพูดคุยกับเขา คนที่ตายในเมืองบลูเลียนเกือบทั้งหมดตายอยู่ในบ้านของพวกเขา จำนวนคนที่ถูกฆ่าบนท้องถนนแทบจะนับนิ้วมือได้ แล้วเวลาใดเล่าที่แทบจะไม่มีผู้คนอยู่บนท้องถนน?
ที่สำคัญ มีแต่หลังเที่ยงคืนร้านรวงปิดแทบทั้งหมด
ลินลี่ย์สงบใจลงได้ทันที
เฟนรู้สึกสงสัย “แฮรี่, เจ้าบอกว่าพวกมันลงมือเคลื่อนไหวตอนดึกเท่านั้นหรือ? อย่างนั้นก่อนนั้นเจ้าบอกว่าบุรุษชุดเงินกลุ่มหนึ่งพยายามบุกโจมตีสิบแปดแคว้นเหนือไม่ใช่หรือ? ทำไมพวกเขาโจมตีสิบแปดแคว้นเร็วนักเล่า?”
“ทำเป็นโง่ไปได้!”แฮรี่หัวเราะลั่นอย่างอารมณ์ดี “สิบแปดแคว้นเหนือเป็นดินแดนหนาวเหน็บที่สุดในทวีปยูลาน ตอนนี้เป็นฤดูหนาวดังนั้นจึงแตกต่างกันมากระหว่างกลางวันและกลางคืน กลางคืนหนาวแทบตาย ในสิบแปดแคว้นเหนือในตอนกลางคืนถ้าเจ้าถ่มน้ำลายจากปากมันจะกลายเป็นน้ำแข็งก่อนจะตกถึงพื้นเสียอีก!”
ลินลี่ย์ลอบพยักหน้า เขาเองก็เคยได้ยินว่าสิบแปดแคว้นแดนเหนือหนาวเย็นขนาดไหน
“ในช่วงเวลาอากาศแบบนั้นคนส่วนใหญ่ในสิบแปดแคว้นเหนือจะอยู่ที่บ้านในราตรี อยู่ข้างๆ เตาผิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมืองเล็กๆเหล่านั้นแทบจะไม่มีใครออกมาเผชิญความหนาวเหน็บยาวราตรีไม่มีใครปรากฏอยู่บนถนน” แฮรี่ถอนหายใจ “บอกข้าที,มีความจำเป็นไหมที่บุรุษชุดเงินจะต้องรอจนกว่าเที่ยงคืนแล้วค่อยลงมือในสถานการณ์เช่นนี้?”
ตอนนี้เฟนเข้าใจแล้ว
“โอว, เราเกือบจะถึงแล้ว เหลืออีกร้อยกิโลเมตร” แฮรี่พูดอย่างตื่นเต้น
ลินลี่ย์และเฟนรู้สึกได้ถึงร่องรอยรังสีฆ่าฟันเริ่มพลุ่งขึ้นมาในใจพวกเขา
เหตุการณ์ ‘เมืองมรณะ’ ในจักรวรรดิโอเบรียนและจักรวรรดิบาลุคทำให้ทั้งเฟนและลินลี่ย์โกรธ เพราะใครบางคนลงมืออย่างป่าเถื่อนแบบนั้นก็เป็นสัญญาณว่าพวกเขากำลังดูหมิ่นจักรวรรดิทั้งสองและไม่มีความนับถือเซียนที่หนุนอยู่เบื้องหลังจักรวรรดิ
“ทุกท่าน,หยุดก่อน” แฮรี่กล่าว
แฮรี่และเฟนหยุดชะงักทันที ตอนนี้อยู่ห่างไม่กี่กิโลเมตร มีเมืองเล็กๆ อยู่ข้างหน้าพวกเขา ในกลางอากาศพวกเขาสามารถเห็นได้ชัดว่าเมืองเต็มไปด้วยแสงโคมไฟและมีผู้คนหลายคนเดินอย่างสบายใจอยู่บนถนน เมืองนี้มีความสงบสุขมาก
“แฮรี่, บุรุษชุดเงินทั้งสองคนนั้นอยู่ที่ไหน?” ลินลี่ย์ถามทันที
เขาไม่กล้าใช้พลังจิตของเขาค้นหา ที่สำคัญ ถ้าเขาใช้พลังจิตค้นหาเมื่อพวกมันสังเกตได้ ก็อาจจะหนีไป
“เจ้าบอกไม่ได้หรือ?” แฮรี่หัวเราะลั่น, แม้แต่หนวดของเขาก็ยังกระดกขึ้น “ทิศใต้ของพวกเจ้าห่างออกไปหกกิโลเมตรในที่รกร้าง บุรุษชุดเงินสองคนตอนนี้อยู่ในท่านั่งขัดสมาธิเป็นไปได้มากว่าพวกเขาจะรอจนกระทั่งดึกก่อนจะลงมือเคลื่อนไหว”
ลินลี่ย์และเฟนหันไปมองทางทิศใต้ทันที
นั่นเป็นพื้นที่รกร้าง, เต็มไปด้วยหญ้าป่า
ลินลี่ย์กับเฟนมองหน้ากัน จากสายตาของกันและกันพวกเขาบอกได้ถึงสิ่งที่พวกเขาตัดสินใจ ไม่มีการลังเลใจแม้แต่น้อย
“ควั่บ!”
สุดยอดฝีมือระดับเซียนทั้งสองกลายเป็นร่างเลือนราง พรางตัวเข้าไปใกล้พื้นที่รกร้าง ส่วนบีบีกระโดดออกจากไหล่ลินลี่ย์และติดตามอยู่ด้านข้างแฮรี่ เขาไม่ต้องการรบกวนลินลี่ย์ในการโจมตีใส่บุรุษชุดเงิน นอกจากนี้ บีบียังมั่นใจความสามารถของลินลี่ย์มาก
ลินลี่ย์เอาชนะปีศาจดาบอเวจีได้เป็นล้านมาแล้ว เขาจะกลัวบุรุษชุดเงินเหล่านี้ได้ยังไง?
“วูบบบบ”
สายลมพัดผ่านต้นหญ้าไหวโอนเอนอย่างต่อเนื่อง ภายในพงหญ้าบุรุษชุดเงินสองคนนั่งขัดสมาธิไม่เคลื่อนไหวแม้แต่น้อย แม้ว่าจะมีคนเคลื่อนเข้ามาใกล้พวกเขาเว้นจะให้ความสนใจสภาพแวดล้อมรอบตัวพวกเขาเป็นพิเศษ คนอาจจะคิดว่าทั้งสองคนไม่มีอะไรมากไปกว่าหินสองก้อน
ทันใดนั้นบุรุษชุดเงินทั้งสองคนลืมตาทันทีและหันไปมองพื้นที่ใกล้ด้วยสายตาที่เยือกเย็นเหมือนกับมีด
เมื่อรู้ว่าพวกเขาถูกค้นพบ ลินลี่ย์กับเฟนที่เคลื่อนไหวเข้ามาใกล้ๆ อย่างเงียบงันก็ไม่ลังเลอีกต่อไป
“ฆ่า!” ลินลี่ย์กับเฟนเร่งความเร็วในระดับสูงสุด จากตรงนี้สามารถบอกได้ถึงความแตกต่างระหว่างเฟนกับลินลี่ย์ เมื่อเฟนเพิ่มความเร็วของเขาถึงระดับสูงสุด เขากลายสภาพเป็นเหมือนสายฟ้าฟาดผ่านอากาศ ขณะที่ลินลี่ย์เมื่อเขาเร่งความเร็วจนเต็มพิกัด..
เขากลายสภาพเป็นลมไร้ลักษณ์ไม่มีรูปให้เห็น ในความมืดรูปร่างลินลี่ย์ไม่สามารถมองเห็นได้อีกต่อไป
แต่ทันทีที่บุรุษชุดเงินทั้งสองคนรู้ว่าศัตรูมา พวกเขาใช้พลังจิตตรวจสอบบริเวณโดยรอบทันทีดังนั้นพวกเขาสามารถรู้สึกได้ถึงความเคลื่อนไหวของศัตรู
“ไวมาก” บุรุษชุดเงินทั้งสองคนประหลาดใจกับความเร็วของลินลี่ย์ ความเร็วของเฟนว่าน่ากลัวมากแล้ว แต่ความเร็วของลินลี่ย์มากกว่าเฟนถึงสามเท่าลินลี่ย์ลงมือจู่โจมฉับพลันกับหนึ่งในบุรุษชุดเงินข้างหน้าเขา
ถอย!
บุรุษชุดเงินไม่มีความลังเลใจแม้แต่น้อยเปลี่ยนสภาพเป็นแนวแสงยาวถอยหลังด้วยความเร็วพอๆกับเฟน
“ตาย!” ลินลี่ย์จ้องมองบุรุษชุดเงินด้วยสายตาเย็นยะเยือก เหมือนกับเทพมองดูสามัญชน เขาลงมือโจมตีด้วยอาวุธของเขา ดาบมิติบั่นเศียรที่สีฟ้าเบาบางปรากฏขึ้น ที่ซึ่งดาบมิติบั่นเศียรตัดผ่านมิติจะเริ่มแยกขาดจากกัน
เขาไม่เหลือโอกาสให้แม้แต่น้อย
ดาบมิติบั่นเศียรตัดใส่บุรุษชุดเงินขาดกลางสองท่อน
“ฮึ่ม!” ด้วยการสะบัดมือทำให้มีดสายลมมากมายปรากฏตัดศีรษะของบุรุษชุดเงินล้มกองลงและทำลายวิญญาณของเขาด้วย
เขาฆ่าศัตรูในชั่วพริบตา!
“ปัง!” จากที่ไม่ไกลเกินไปเสียงปะทะที่สามารถได้ยินได้ เฟนและบุรุษชุดเงินคนที่สองต่างบินแยกออกจากกันและคลื่นพลังงานที่น่ากลัวระเบิดออกไปทั่วทุกตำแหน่ง ต้นหญ้ารอบตัวมากมายถูกตัดขาดเหมือนใช้คมมีดตัดกระจายเป็นวงไปทั่วบริเวณ
ลินลี่ย์ขมวดคิ้ว “ควั่บ!” ลินลี่ย์เคลื่อนที่เร็วดุจสายลม เขาไปถึงใกล้ตัวบุรุษชุดเงินอย่างรวดเร็ว
บุรุษชุดเงินต้องการหนี แต่ความเร็วของเขายังช้ามากเมื่อเทียบกับลินลี่ย์ ขาขวาของลินลี่ย์เคลื่อนไหวเหมือนกับลมกระโชกแต่แฝงไปด้วยพลังหนักหน่วงกระแทกใส่หลังของเขาส่งผลให้บุรุษชุดเงินกระเด็นห่างออกไป
และบินตรงไปที่ตำแหน่งของเฟน
เฟนย่อมฉวยโอกาสนี้ไว้เป็นธรรมดา!
ความเคลื่อนไหวรวดเร็วสูงสุดนี้ เขามาถึงข้างตัวบุรุษชุดเงินบุรุษชุดเงินได้รับบาดเจ็บหนักคำรามโกรธเกรี้ยวใช้หมัดกระแทกใส่อกของเฟน แต่เฟนไม่สนใจพลังโจมตีของเขาและใช้ฝ่ามือของตนเองกระแทกใส่กะโหลกของบุรุษชุดเงิน
“ปัง!” เสียงดังน่ากลัว
หมัดของบุรุษชุดเงินทะลวงเข้าหน้าอกของเฟน แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้นร่างของบุรุษชุดเงินก็ยังร่วงลงจากอากาศอย่างไร้พลัง ขณะที่เฟนเนื่องจากเขาได้มุกชีวิตทำให้อกที่ถูกทะลวงสมานกันจนเป็นปกติ
ลินลี่ย์กับเฟนเข้ามาใกล้กัน
“ลินลี่ย์, เจ้าแข็งแกร่งทรงพลังเพิ่มมากขึ้นเลยนะ” เฟนถอนหายใจอย่างทึ่ง “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า บางทีข้าต้องใช้พลังจิตของข้ากระตุ้นพลังโจมตีสูงสุดของข้า”
ลินลี่ย์หัวเราะ “เฟน, ไปดูกันเถอะว่าพวกมันเป็นใคร พวกมันปกปิดไปทั้งตัวด้วยชุดเงินเหล่านี้”
“จริงสิ”เฟนต้องการดูว่าบุรุษชุดเงินแท้จริงแล้วคืออะไรกันแน่
บุรุษชุดเงินซึ่งลินลี่ย์ฆ่าศีรษะของเขาแตกกระจายและร่างถูกตัดขาดครึ่งด้วยเช่นกัน ลินลี่ย์และเฟนอยู่ใกล้หนึ่งในร่างที่ขาดครึ่งจากนั้นดึงชุดเงินยาวที่คลุมร่างครึ่งหนึ่ง เมื่อพวกเขาเห็นทั้งสอง สีหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไป
ร่างครึ่งนั้นคลุมไปด้วยเกล็ดหนาสีขาวเหมือนกับปลา
“ไม่ใช่มนุษย์” ทั้งสองคนมั่นใจเรื่องนี้
ลินลี่ย์และเฟนไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อยเดินไปที่บุรุษชุดเงินคนที่เฟนสังหารและดึงชุดเงินที่คลุมร่างของเขาออกมา ผิวของบุรุษชุดเงินนี้เป็นสีโลหะแต่ตัดสินจากลักษณะของเขาดูเหมือนเขายังคล้ายมนุษย์คนหนึ่ง
“ก็ยังไม่ใช่มนุษย์” ลินลี่ย์และเฟนทั้งสองคนแน่ใจในข้อสันนิษฐาน
ไม่ว่าจะเป็นเทพที่ซ่อนตัวหรือทาสของเทพนั้นคนพวกนี้ต้องมาจากดินแดนอื่นแน่นอน
“ฮ่าฮ่า, ลินลี่ย์, พลังของเจ้าก้าวหน้าไปบ้างนะ” แฮรี่และบีบีที่ซ่อนอยู่แต่ไกลบินมาหาตอนนี้แฮรี่หัวเราะเบาๆ “อย่างไรก็ตามข้าขอบอกเจ้าสองเรื่องหนึ่งเป็นข่าวดี อีกหนึ่งเป็นข่าวร้าย”
ลินลี่ย์และเฟนทั้งคู่รู้สึกใจสั่นสะท้าน
ข่าวร้าย?
“บอกมา, จะให้ข้าพูดข่าวอย่างไหนก่อน?” แฮรี่มองดูชั่วร้ายเหมือนปีศาจน้อย
“เอาข่าวร้ายก่อน” ลินลี่ย์เฟนพูดพร้อมกัน
“เจ้าทั้งสองประสานงานกันได้เป็นอย่างดี” แฮรี่พยักหน้าน้อยๆ ของเขา “งั้นข้าจะบอกเจ้า เมื่อก่อนนี้เมื่อข้าบอกเจ้าว่าเทพจะไม่รู้ว่าเจ้าเป็นคนฆ่าบุรุษชุดเงินนั่นเป็นเรื่องโกหก! เทพผู้นั้นจะต้องรู้ว่าเจ้าเป็นคนฆ่าแน่นอน”
ลินลี่ย์และเฟนหน้าตาเหยเกทันที
ทั้งเฟนและลินลี่ย์แม้จะเป็นผู้ทรงพลังในหมู่เซียนก็ตาม แต่ก็ถูกเทพเล่นงานได้ง่ายๆ
“แฮรี่, เจ้า...” ลินลี่ย์ไม่รู้ว่าเขาควรจะพูดอะไรจริงๆ
“รู้สึกเป็นยังไงบ้าง? พวกเจ้าหงุดหงิดใช่ไหม? ฮ่าฮ่า ถ้าข้าไม่พูดอย่างนี้ จ้าจะกล้าลงมือฆ่าบุรุษชุดเงินหรือไม่?” ดูเหมือนแฮรี่ดีใจกับตัวเองอย่างเห็นได้ชัด
“แฮรี่” ตอนนี้บีบีเองก็ไม่สบายใจเช่นกัน
แฮรี่กล่าวทันทีเช่นกัน “แต่ยังมีข่าวดีด้วยใช่ไหมเล่า?”
ลินลี่ย์และเฟนมองดูแฮรี่ทันที
“เมื่อก่อนนี้เมื่อข้าบอกว่าเทพผู้นี้ได้รับบาดเจ็บและยังวุ่นอยู่กับงานสำคัญ และจะไม่ตามหาพวกเจ้าเพื่อแก้แค้น...นั่นเป็นเรื่องจริง บอกข้ามานั่นคือข่าวดีหรือเปล่า?” แฮรี่มองสีหน้าของลินลี่ย์และเฟนอย่างระมัดระวัง
ลินลีย์และเฟนไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
“แฮรี่, เจ้าบอกว่าเทพผู้นี้ในตอนนี้กำลังวุ่นอยู่กับงานสำคัญ อย่างนั้น.. หลังจากเขาเสร็จงานสำคัญนี้ เขาจะไม่มีเวลาพอมาตามหาเราเพื่อล้างแค้นหรือ? เจ้าคิดว่าเขาจะยุ่งอยู่กับงานนี้อีกนานเท่าใด?” ลินลี่ย์ถาม
แฮรี่หยุดไปเล็กน้อย “นั่นยากจะบอกได้ ข้าคาดว่าเขาจะใช้เวลาสามถึงสี่ปี”
“ข้าหวังว่าจะเป็นสี่ปี” ปฏิกิริยาแรกของเฟนก็คือนี่เป็นเพราะเกือบหกปีผ่านไปแล้วตั้งแต่เทพสงครามและเทพอื่นๆเข้าไปสุสานเทพเจ้าในการเดินทางสิบปีของพวกเขา อีกเพียงสี่ปี เทพสงครามมหาพรตและคนอื่นๆ จะกลับมา
ลินลี่ย์เองก็ลอบระบายลมหายใจเช่นกัน
อย่างน้อย..ในช่วงสามหรือสี่ปี เขาน่าจะกลายเป็นเทพด้วยตนเอง
“แต่แน่นอนว่า นั่นเป็นแค่การคาดเดาของข้า” แฮรี่เพิ่มคำพิเศษอีก เมื่อเห็นใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความหวังของลินลี่ย์และเฟน เขาเริ่มยิ้มกว้างทันทีและดวงตาน้อยๆมีแววร่าเริง
ภายในความมืด ห้องใต้ดินมืดมัว
ร่างผอมแห้งราวกับโครงกระดูกนั่งขัดสมาธิและแก้วผลึกยังคงลอยอยู่ข้างหน้าของเขา ภายในแก้วผลึกมีพลังงานคล้ายหมอกลอยเป็นเกลียวอยู่ภายใน เพียงแต่..ดูเหมือนว่าจะมีหยดสีเงินสองหยดเพิ่มขึ้นมาในหมอกเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน
“ตายอีกสอง?”
ตาของบุรุษชราร่างผอมเป็นประกายเรืองแสงสีเขียว “สองคนเชียวหรือ?” ในใจของบุรุษร่างผอมเหมือนกระดูกมีภาพของลินลี่ย์กับเฟนปรากฏขึ้น
ในฐานะผู้วิเศษเขาใช้พลังจิตควบคุมบุรุษชุดเงินทั้งเก้า ในขณะก่อนที่พวกเขาจะตาย บุรุษชุดเงินสองคนเห็นรูปร่างของลินลี่ย์และเฟน,และความรู้ส่งผ่านเข้ามาในใจของผู้วิเศษทันที แม้ว่าผู้วิเศษจะไม่เคยเห็นลินลี่ย์กับเฟนมาก่อน..
นอกจากนี้!
“เยล,เจ้าเคยเห็นสองคนนี้มาก่อนหรือเปล่า?” ชายชราร่างผอมส่งภาพสองคนเข้าไปในใจของเยลทันที
เยลที่อยู่ในอาการครึ่งหลับ ลืมตาทันที
“ท่านผู้วิเศษ คนผมยาวสีน้ำตาลชื่อลินลี่ย์ เขาเป็นเพื่อนที่ดีของข้า อีกคนหนึ่งที่มีผมสั้นสีฟ้าข้าเคยพบเขาที่บ้านน้องสามครั้งหนึ่ง เขาคือศิษย์อาวุโสของวิทยาลัยเทพสงคราม เฟน” เสียงของเยลดังเข้าไปในสำนึกของผู้วิเศษนี้โดยตรง
