ตอนที่ 67 เจ้าชายแห่งมวลผู้วิเศษกำลังถือกำเนิด? (อ่านฟรี)
แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ สายเลือดแห่งมังกร
ตอนที่ 67 เจ้าชายแห่งมวลผู้วิเศษกำลังถือกำเนิด?
"ฉันจะฆ่าแก!" ลูเซียสวิ่งไปหาแม็กนัสอย่างบ้าคลั่ง
แม็กนัสพร้อมที่จะรับมือกับเขา เขาฝึกฝนร่างกายมามากว่าสองปีแล้ว อาเธอร์สอนเขาทุกอย่างเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้
แต่ก่อนที่จะเกิดเรื่องวุ่นวายขึ้น ดัมเบิลดอร์โบกมือเล็กน้อยแล้วร่ายมนตร์ไร้ไม้กายสิทธิ์เพื่อทำให้ลูเซียสหลับไป ไม่มีใครเห็นมันและส่วนใหญ่คิดว่าเป็นเพราะความเครียดทางจิตใจ
อาร์คทูรัส แบล็กมารับเขาไป เขามองดัมเบิลดอร์กับแม็กนัสด้วยสายตาโกรธเกรี้ยว "มันยังไม่จบแค่นี้แน่"
หลังจากนั้น เขาก็พาลูเซียสไปโรงพยาบาลเซนต์มังโกเพื่อรับการรักษา
ดัมเบิลดอร์ถอนหายใจแล้วหันกลับไปหาแม็กนัส เขารู้สึกสงสารเด็กชาย ตลอดชีวิตของเขา นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นความซับซ้อนเช่นนี้ในชีวิตของเด็กอายุ 11 ขวบ แม็กนัสควรจะสนุกสนานกับเพื่อนๆ ของเขาในตอนนี้ แต่ต้องเขามาอยู่ที่นี่ มือกับความตาย แผนการและการเหยียดคน
~การเป็นทายาทของเมอร์ลินกับอาเธอร์นั้นไม่ง่ายเลย~ เขาคิด
“กลับกันเถอะ แม็กนัส” ดัมเบิลดอร์พูด
แม็กนัสพยักหน้า แต่ก่อนหน้านั้นเขาได้พูดคุยกับผู้จัดการธนาคารกริงกอตส์ “ปัญหาเรื่องห้องนิรภัยที่ถูกยึดจะได้รับการแก้ไขในอีกไม่กี่วัน ธนาคารสามารถกลับมาทำงานตามปกติได้ ให้บริการกับทุกคนยกเว้นคนที่ผมระบุชื่อไว้”
หลังจากนั้นเขาก็กลับไปหาดัมเบิลดอร์ "ไปกันเถอะ ที่นี่ช่างน่าหดหู่"
...
กว่าแม็กนัสจะกลับฮอกวอตส์ก็เย็นแล้ว ทุกคนกินข้าวเย็นเรียบร้อย แต่ดัมเบิลดอร์บอกเขาว่าจะไปบอกเอลฟ์ประจำบ้านให้นำอาหารมาให้เขาในห้องพัก
และน่าประหลาดใจที่เมื่อเขามาถึงห้องของเขา เขาพบจานอาหารวางอยู่บนโต๊ะของเขา เอลฟ์ประจำบ้านในฮอกวอตส์ผู้ภูมิใจในความจริงที่ว่าพวกเขาพร้อมทำงานเสมอ อาจจะเป็นเทคนิคในการกันพวกมันให้ออกห่างจากผู้คนเพราะมันจะทำให้เสียรสชาติ
ทันทีที่เขามาถึงหอพัก แชด ดั๊ก และซัมเมอร์ก็วิ่งเข้ามาหาเขาเพื่อกอดและตบเบาๆ
อารมณ์ของแม็กนัสพุ่งขึ้นถึงขีดสุดทันที เขาอุ้มทั้งสามไว้ในอ้อมแขนและลูบขนของ แชดกับซัมเมอร์แล้วเขาตบดั๊กเบาๆ เนื่องจากเขาเป็นมังกรและไม่มีขน
“อะฮ่าฮ่า… หยุดแกสามตัว ดั๊กอย่ามาเลียหน้าฉัน เสียมารยาท แชดหยุดดมเท้าฉันสักที... ฉันบอกแล้วไงว่ามันเหม็น ห้ามอ้วกนะ และซัมเมอร์...ก็หยุดนั่งบนหัวฉันได้แล้ว” เขามีปฏิสัมพันธ์กับเด็กขี้สงสัยทั้งสามคน แม้ว่าแชดอาจจะแก่กว่า แต่ก็ยังเป็นแมวขี้สงสัย
“เกิดอะไรขึ้นที่ธนาคาร?” รักนาร์ถามขณะเข้ามาในห้องนอน
“พวกเขาพยายามเปิดห้องนิรภัยของฉัน แล้วใช้วิธีรุนแรงเกินไป กลไกรักษาความปลอดภัยของเมอร์ลินเลยเปิดขึ้น เขาก็เสียชีวิตแล้วลูเซียสก็โทษฉัน ฉันเคยเตือนแล้ว เพราะงั้นนายกับเซฟระวังตัวไว้หน่อย เขาไม่น่าไว้ใจ” แม็กนัสเตือน
สเนปพยักหน้า “มันเป็นเรื่องน่าเศร้าแต่ไม่มีอะไรต้องร้องไห้ พ่อของลูเซียสถูกกล่าวหาว่าสนับสนุนผู้เสพความตายในด้านการเงิน”
“เขาเป็นผู้เสพความตายงั้นเหรอ?” แม็กนัสถามกลับ
รักนาร์ส่ายหัว “เปล่า เขาไม่สามารถเป็นได้ เพราะเขาเกี่ยวข้องกับงานในกระทรวงมากเกินไป แต่เขาน่าจะคล้ายๆ ที่ปรึกษามั้งฉันว่านะ ถึงฉันจะบอกไม่ได้ว่าเขาเป็นมือขวาของโวลเดอ- ...อ่า ไม่ว่าเขาจะชื่ออะไรก็เหอะ”
“พวกนั้นไปเอาเงินมาจากไหน?” สเนปถาม
*ถอนหายใจ*
“มันเป็นเงินเก่าทั้งนั้นแหละ ข้อดีของการเป็นเจ้าของที่ดินของธนาคารกริงกอตส์ตั้งอยู่ แล้วในตอนนี้ฉันมีประวัติทั้งหมดเกี่ยวกับความมั่งคั่งของตระกูลพ่อมดแม่มดทั้งหมด ตระกูลมัลฟอยนั้นเก่าแก่... เก่าแก่มาก... เกือบจะเท่ากับตัวเมอร์ลินเอง มัลฟอยคนแรกมาถึงอังกฤษพร้อมกับวิลเลี่ยมผู้พิชิตซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกองทัพนอร์มันที่รุกรานชายฝั่ง เขาเสนอบางอย่างให้พวกนั้นอย่างลับๆ แถมความราบรื่นในการครองบัลลังก์ และเกือบจะให้เวทย์มนตร์แก่กษัตริย์วิลเลียมที่ 1 ด้วยซ้ำ เพราะเรื่องนี้นี่แหละทำให้มัลฟอยจึงได้รับที่ดินผืนสำคัญในวิลต์เชียร์ ซึ่งยึดมาจากเจ้าของที่ดินในท้องถิ่น ซึ่งเป็นที่ดินที่ลูกหลานของเขาอาศัยอยู่มานานหลายศตวรรษ
พวกเขาถูกเรียกว่าเป็นกลุ่มที่แถเก่งมาช้านาน เพราะพวกเขามักจะสังเกตุเห็นอำนาจและความมั่งคั่งอยู่เสมอไม่ว่าพวกเขาจะไปที่ไหน ฉันยังพบบันทึกที่บอกว่าครอบครัวมัลฟอยมีส่วนเกี่ยวข้องอย่างมากกับพวกมักเกิ้ลชนชั้นสูงในยุคนั้น และพวกเขาก็ต่อต้านกฎแห่งความลับด้วยซ้ำ แต่เมื่อผ่านไปแล้วพวกเขาก็เก็บไว้กับตัวเอง
"อยากรู้ส่วนที่สนุกที่สุดไหม เกี่ยวข้องกับราชวงศ์อังกฤษ" แม็กนัสถาม
“อะไรนะ? พวกเขาฆ่าราชาบางคนหรือเปล่า? ฉันจะไม่แปลกใจเลย” รักนาร์ยักไหล่
แม็กนัสส่ายหัว “ไม่ พวกเขาไม่มีวันฆ่าใคร แต่พวกเขาทำบางอย่างตามชื่อเล่นของพวกเขา มีหลักฐานมากมายที่บ่งชี้ว่าลูเซียส มัลฟอยที่ 1 นั้นเป็นผู้ล้มเหลวในความปรารถนาที่จะครอบครองพระราชินีอลิซาเบธที่ 1 และกล่าวกันว่าการที่พระราชินีทรงต่อต้านการแต่งงานในเวลาต่อมาเป็นเพราะพวกมัลฟอยที่ขัดขวางเธอ” แม็กนัสเปิดเผย
สเนปเย้ยหยัน “ฮึ่ม ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาจะเข้าร่วมกับเจ้าแห่งศาสตร์มืดที่กำลังมา พวกนั้นแตกต่างจากตระกูลเลือดบริสุทธิ์อื่นๆ พวกมันมีสมองมากพอที่จะไม่ผสมพันธุ์ พวกเขารู้ว่าตอนนี้อาณาจักรเวทมนตร์อยู่ในจุดที่อ่อนแอ และเจ้าแห่งศาสตร์มืดผู้แข็งแกร่งสามารถเข้ายึดครองได้ ดังนั้นพวกนั้นจึงไปกับเขา แม้ว่าฉันจะแน่ใจว่าพวกมันไม่ได้คาดหวังว่านายจะมาอยู่ในสมการนี้ ไม่เช่นนั้น พวกมันอาจสนับสนุนนาย”
แม็กนัสพยักหน้าเห็นด้วย “แต่ฉันแน่ใจว่าลูเซียสจะไม่มีวันเห็นฉันเป็นพันธมิตรอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามความมั่งคั่งของพวกนั้นมาจากที่เดียวกันซึ่งราชวงศ์และชนชั้นสูงทุกคนได้รับในเวลาปัจจุบัน ความมั่งคั่งเก่าของพวกเขาและการลงทุนในทรัพย์สินมากมาย มัลฟอยได้รับการกล่าวขานว่าเป็นตระกูลพ่อมดที่ร่ำรวยที่สุด ถึงตอนนี้จะเป็นฉันที่ได้รับป้ายชื่อนั้นไปแล้วก็เหอะ แต่ไม่มีใครรู้เรื่องนั้นนี่”
คำอธิบายของแม็กนัสสิ้นสุดลง จากนั้นเขาก็มองไปที่รักนาร์ "ฉันตรวจสอบบัญชีครอบครัวของนายแล้ว บัญชีไม่ได้อยู่ในตำแหน่งที่ปลอดภัยนัก ฉันจึงเลื่อนบัญชีให้ลึกขึ้น เพราะฉันเชื่อว่า ด้วยสมองที่คลั่งไคล้ยาของนายจะทำเงินได้มากมาย แต่ฉันอยากจะแนะนำให้นายทั้งสองคนกันเงินและลงทุนในบริษัทใหม่ของฉัน พวกนายจะเป็นมหาเศรษฐีในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า”
"แน่นอน ในวันที่ฉันรู้จักนาย ฉันพูดได้เต็มปากเลยว่านายเป็นพวกที่รักเงินมากที่สุดเท่าที่ฉันเคยรู้มา" รักนาร์พูดติดตลก
แม็กนัสไม่ได้หัวเราะ เขาตอบอย่างจริงจังว่า "ฉันรักเงินเพราะฉันรู้ว่ามันหมายถึงอำนาจ อำนาจที่จะมีอิทธิพล การเป็นคนร่ำรวยที่สุดในโลกไม่ใช่แรงจูงใจของฉัน แต่การเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดต่างหาก"
“แล้วถ้ามีอำนาจนั้นแล้ว นายจะทำอะไรต่อล่ะ” สเนปถาม เขาสงสัยว่าหมอนี่จะกลายเป็นพ่อมดศาสตร์มืดคนต่อไปหรือไม่ แต่คำตอบของแม็กนัสทำให้ความคิดเหล่านั้นปลิวหายไปอย่างรวดเร็ว
“ก่อนอื่น ฉันจะเติมเต็มความฝันของเมอร์ลินที่ต้องการโลกที่เท่าเทียมกันสำหรับผู้วิเศษทั้งมวล จากนั้น ฉันจะนำสันติภาพมาสู่โลก แล้วก็อาจจะก่อตั้งเครือข่ายร้านอาหารแพนเค้กทั่วโลก ฉันจะขายแพนเค้กทุกชนิดที่นั่น แพนเค้กไอศกรีม แพนเค้กชีส แพนเค้กพาสต้า แพนเค้กน้ำผึ้ง แพนเค้กปลา แพนเค้กมาร์ชแมลโลว์ และทุกชนิดที่มีอยู่ อ่า... ฉันเองก็อยากจะสร้างโรงพยาบาลขนาดใหญ่สำหรับแม่ของฉันด้วย นายรู้เปล่า? เรามาสร้างเครือข่ายโรงพยาบาลทั่วโลกกันเถอะ” แม็กนัสเริ่มพูดพล่ามแผนการทั้งหมดของเขา
รักนาร์และสเนปส่ายหัวและไปจัดการงานของตัวเอง โดยไม่สนใจสัตว์ทั้งสามตัว เจ้าสามตัวที่วิ่งไล่ตามรอบเท้า
ไม่นานนัก แม็กนัสก็กินข้าวเย็นและเข้านอน แต่เขานอนไม่หลับ เขาเริ่มใช้เวทมนตร์แทน มันมีอยู่แล้ว แต่เขาพยายามที่จะใช้มันในรูปแบบที่แตกต่างกัน หากทำสำเร็จเขาจะสามารถโจมตีศัตรูอย่างกะทันหัน ถึงขนาดฆ่าพวกมันด้วย
ข้างหลังเขา บนกำแพงคือเมอร์ลินในภาพวาด และเขาช่วยเหลือแม็กนัสทุกเมื่อที่ต้องการ เจ้าชายแห่ง Enchanters ควรจะเก่งเรื่อง Charms, Jinxes, Jinxeses และ Curses แม้ว่าการเสริมเสน่ห์จะมีอักษรรูนเป็นส่วนใหญ่ แต่ก็เป็นสิ่งที่ทำให้เวทมนตร์ของเมอร์ลินมีพลังมาก แม็กนัสจำเป็นต้องเชี่ยวชาญอักษรรูนด้วยหากเขาต้องการจะแซงหน้าเมอร์ลิน
...
คืนนั้นแม็กนัสนอนไม่หลับ ตอนนี้เขารู้สึกว่าทุกอย่างมันช่างกระชั้นชิด อย่างน้อยเขาก็ต้องมีพลังมากพอที่จะปกป้องตัวเองได้ เขามีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมมาก แต่ก็ไม่ได้ช่วยอะไรหากร่างกายของเขาเชื่องช้า
เขาจึงเริ่มออกไปออกกำลังกายทุกวัน ตั้งแต่เวลา 04.00 น. ถึง 06.00 น. หลังจากนั้นเขาจะขอให้ดัมเบิลดอร์สร้างโรงยิมในร่มสำหรับออกกำลังกาย
หลังจากออกกำลังกายเสร็จ เขาก็มาถึงโต๊ะอาหารเช้า ลูเซียสยังไม่มา แต่กลุ่มของเขาได้เหล่มาที่เขาแล้ว เขาไม่สนใจพวกนั้น มุ่งเน้นไปที่อาหารเช้าของเขา
"อืมม... ขอโทษนะ... ฉันขอนั่งด้วยคนได้ไหม?..." จู่ๆ เขาก็ได้ยินเสียงจากด้านข้างของเขา เขาหันไปมองเห็นหญิงสาวร่างสูง เธออยู่ในชุดคลุมเรเวนคลอและแน่นอนไม่ใช่ปี 1
เขายิ้มกว้างอย่างอบอุ่น “มีอะไรให้ช่วยไหม?”
"สวัสดี... ฉันแมรี่ ฟอน ซินทรา... ฉันเป็นพรีเฟ็คประจำชั้นปีที่ 5 บ้านเรเวนคลอ... เธอช่วยฉันวิชาคาถาหน่อยได้ไหม?" เธอถามอย่างอายๆ
แม็กนัสตกใจเล็กน้อย เขามองไปรอบๆ เพื่อให้แน่ใจว่าเธอกำลังถามถูกคน
"ฉันเหรอ? ฉันเป็นแค่เด็กปีหนึ่งนะ" เขาตอบ
“ฉันได้ยินมาว่าเธอรู้จักคาถาทุกอย่าง และฉันคิดว่า... น่าจะเป็นเพราะเธอมีความเกี่ยวข้องกับเมอร์ลิน...” เธอตอบ
แม็กนัสส่ายหัว "เอาล่ะ นั่งลงที่โต๊ะก่อนนะ มาคุยกัน"
เธอผงะที่คำขอของเธอได้รับการยอมรับ เธอกลัวว่าสลิธีรินจะไม่เป็นมิตร
"คุณอยากรู้คาถาอะไรหรอ?" แม็กนัสถามด้วยความสนใจ ในขณะที่รักนาร์คลั่งไคล้การปรุงยา เขาก็หลงใหลในวิชาคาถา
"คาถาฝังความทรงจำเท็จ... ฉันมีปัญหาเรื่องการหาความทรงจำที่เหมาะสมเพื่อเปลี่ยนมัน..." เธอเริ่มอธิบายปัญหาของเธอ
“อ้า คาถาปี 6 เหรอ? มันเป็นสิ่งที่ยากมาก แต่ฉันรู้วิธีที่จะทำให้ถึงขีดสุด ฉันเคยทดลองกับรักนาร์และทำให้เขาคิดว่าเขากินเข้าไปแล้ว ทั้งที่ยังไม่ได้กิน เช้าวันต่อมาเขาก็ปวดท้อง” แม็กนัสเผย
“แค็กๆ เป็นเพราะนายหร๊อ!?” รักนาร์เดือดดาลทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น
แม็กนัสตอบเขาอย่างอ่อนหวานว่า "เพื่อนเอ๋ย ฉันแค่ช่วยให้นายมีสุขภาพแข็งแรง..."
“ยังไงก็ตาม คุณซินทรา เธอรู้เรื่องการสกัดใจกับการพินิจใจหรือเปล่า?” เขาถาม
เธอพยักหน้า “ฉันรู้ แต่ไม่เคยลอง”
“แน่นอน อย่างน้อยเธอต้องเริ่มฝึกการสกัดใจก่อน มันจะสอนเธอเกี่ยวกับการทำงานของสมองของมนุษย์ มันจะปกป้องจิตใจของเธอจากผู้บุกรุก ฉันจะให้หนังสือชีววิทยาที่จะช่วยให้เธอเรียนรู้ได้ง่ายขึ้น…” เขาเริ่มสอนเธออย่างกระตือรือร้น
เธอค่อยๆ หยุดแสดงอาการเขินอายและถามทุกครั้งที่เธอต้องการ นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนจากบ้านอื่นมานั่งที่โต๊ะสลิธีริน และมันเป็นความรู้สึกที่ยอดเยี่ยมสำหรับดัมเบิลดอร์ที่มองดูปฏิสัมพันธ์จากที่นั่งของเขา
~เขาจะกลายเป็นเจ้าชายแห่งมวลผู้วิเศษอีกคนหรือเปล่านะ~ ดัมเบิลดอร์คิด
_____________________________
