ตอนที่ 359 ถนนซีสุ่ย

หมิงเยี่ยรออยู่นาน แต่ไม่มีความเคลื่อนไหวบนยานโดยสาร  สีหน้านางเปลี่ยน  นางสะบัดข้อมือทันที กระบี่แสงขาวราวหิมะผ่ายานโดยสารเป็นสองท่อน  แต่ใต้ยานว่างเปล่า

หมิงเยี่ยจ้องมองอยู่นานจากนั้นนางหัวเราะทันที

ข้าพบคู่ต่อสู้ที่ทรงพลังแข็งแกร่ง สามารถลอบเข้ามาใต้ยานภายใต้จมูกของฉีซานได้  เขาต้องแข็งแกร่งและกล้าหาญแน่นอน  คาดไม่ถึงเลยว่ากลุ่มดาวอันโดรเมดาจะมีพยัคฆ์หมอบมังกรซ่อน  นางคิด ทันใดนั้นนางตื่นเต้นกับการเดินทางมายังกลุ่มดาวอันโดรเมดาในครั้งนี้

ห่างหมิงเยี่ยออกไปเจ็ดร้อยเมตรในท่ามกลางต้นไม้ใบแน่นขนัด ถังเทียนผู้มีเพลิงครอบคลุมตัวเหมือนกับภาพลวงตายืนอยู่กับที่อย่างเงียบกริบมองดูหมิงเยี่ยปล่อยพลังกระบี่ของนาง

เขาระมัดระวังสตรีลึกลับนี้มาก  นางสามารถรู้สึกได้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆ  และนางคงจะแข็งแกร่งกว่าฉีซาน  หรือวิชากระบี่ของนางคงจะพิเศษ  ถ้าไม่ใช่เพราะเขาว่องไวรอบคอบมาก  เขาคงถูกนางตัดเป็นสองท่อนแล้ว

และกระบี่นั่น..คืออะไรบางอย่าง...

ถ้าเป็นวันเวลาปกติ  เขาคงสงสัยมากว่าสตรีนางนั้นจะแข็งแกร่งและพิเศษขนาดไหนและอาจซ้อมมือกับนางบ้างก็ได้

แต่เขามีเวลาเพียงสิบห้าวัน  และเขาไม่อาจเสียเวลากับคนแปลกหน้า  แม้ว่านางจะแข็งแกร่งและงดงามก็ตาม

ถังเทียนแบกแอนเดรียนาที่ยังหลับอยู่และจากไปอย่างเงียบงัน

เมื่อแอนเดรียนาตื่นขึ้น  นางตระหนักว่า นางอยู่ในตรอกแห่งหนึ่ง   นางกระพริบตาและมองดูรอบๆในสถานที่ไม่คุ้นเคย นางสงสัยว่านางกำลังฝัน และสงสัยว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นแค่เพียงฝันร้าย

นั่นคงจะดี...

นางระบายลมหายใจ  ทันใดนั้นเมื่อร่างสีดำปรากฏอยู่ที่มุมสายตานางนางชะงักค้าง

ไม่ใช่ความฝัน

สำหรับแอนเดรียนาจัดเป็นผู้สืบทอดลำดับสามของกลุ่มดาวอันโดรเมดา  นางไม่ได้พึ่งพาแต่ความงามของนาง  นางสูดหายใจลึก อารมณ์ของนางกลับคืนเป็นปกติ  บุรุษผู้นี้ไม่ได้เตือนนางก็ทำให้นางหมดสติ  ความเห็นที่เขาเปิดเผยข้อมูลออกมาทำให้อย่างน้อยนางรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่บิดาส่งมาช่วยนาง

อย่าให้เขาหมดความอดทน  อย่าให้เขาคิดว่าข้าคือภาระ

แอนเดรียนามองดูรอบๆ  สายตานางเป็นประกายและกล่าว  “นี่คือซอยแห่งหนึ่งในถนนล่าง  เราจำเป็นต้องไปทางนั้น”

นางมองดูถังเทียนเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้คัดค้าน นางรวบรวมความกล้าเดินตรงไปที่ปากทางตรอก หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว นางอดเหลียวไปมองข้างหลังไม่ได้  และเห็นว่าถังเทียนกำลังตามมาด้านหลัง  นางถอนหายใจโล่งอก

หลังจากคลายใจแล้ว  สมองของนางทำงานอย่างรวดเร็ว  พลังฝีมือของมือกระบี่ลึกลับสุดหยั่งคาด  และนางไม่สามารถเข้าใจได้ว่า ภายใต้การตรวจตราที่เข้มงวด  เขาเล็ดรอดเข้ามาในเมืองได้ยังไง

นางสังเกตว่ามีเสื้อผ้าสองสามชุดตากแดดอยู่ตานางเป็นประกาย ตอนนี้แต่งชุดที่ดูสะดุดตา และนางต้องการปลอมตัว

“ข้าจะไปเปลี่ยนชุด”

แอนเดรียนาบอกถังเทียนเบาๆและเดินไปด้านหลังกำแพงอย่างเงียบสงบ สายตาถังเทียนมีแววชื่นชม เขาไม่มีความรู้สึกแง่ดีต่อความสวยความงาม หน้างามแต่ไร้สมองไม่มีประโยชน์ต่อแผนการเขา  เวลาของเขามีจำกัด ด้วยเวลาเพียงสิบห้าวันไม่ว่าสิบห้าวันจะมากเพียงไหน เขาคงไม่สามารถทำตามแผนได้สำเร็จ

เขาไม่เชื่อว่าฉีซานเป็นตัวโง่งม

ส่วนที่เหลือของแผนการแอนเดรียนาจะต้องทำให้สำเร็จด้วยตัวนางเอง ใบหน้าที่งดงามบริสุทธิ์ในสถานการณ์แบบนั้นคงเสียหายอย่างเลี่ยงไม่ได้  แผนการที่ล้มเหลว คงไม่จำเป็นต้องดำเนินการ

ถึงตอนนี้ประสิทธิภาพของแอนเดรียนา นับว่าน่าพอใจ

แอนเดรียนามั่นใจว่านางเคลื่อนไหวอย่างเงียบงันนางวางชุดที่ตากไว้บนพื้นและมองดูรอบๆ จากนั้นวิ่งไปที่มุมเพื่อเปลี่ยน  ไม่มีใครเห็นนางตรงนี้ ที่สำคัญนางเป็นหญิงสาวอายุยี่สิบปีแล้ว จึงต้องหลบให้พ้นสายตาของถังเทียน  นี่เป็นสัญชาตญาณ

ที่มุมมืดคนที่พักอยู่ในพื้นที่นี้ดูเหมือนจะไม่อยู่บ้านและเงียบไม่มีเสียง

นางเอื้อมมือไปข้างหลัง  เนื่องจากขอเกี่ยวชุดของนางอยู่ด้านหลัง ริบบิ้นยาวบางมัดเป็นปมที่ซับซ้อนรอบๆขอ  สำหรับกระโปรงยาวดูรุ่มร่ามภายใต้เป็นกรอบยืดหยุ่นทำให้มีน้ำหนักมาก ชุดถูกผูกมัดไว้แน่นหนาเพื่อความมั่นใจว่าจะอยู่บนร่างได้นานไม่หลุดลุ่ย  ปกตินางจะมีคนใช้คอยช่วยนางแต่งชุดให้  ดังนั้นหลังจากพยายามปลดชุดอยู่ครึ่งค่อนวัน นางก็ไม่รู้ตัวว่าสายที่นางผูกไว้ดูยุ่งเหยิง  สายผูกนั้นทำมาจากหนอนไหมย้อมสีซึ่งทนทานไม่สามารถใช้มีดธรรมดาตัดได้

นางหงุดหงิด

ทันใดนั้นเงาร่างหนึ่งมองมาที่นาง ร่างดำปรากฏอยู่ต่อหน้านาง

ไม่จำเป็นต้องพูด แอนเดรียนารู้ว่าเขาไม่พอใจเรื่องที่นางทำเสียเวลา  นางหน้าแดงขณะที่พยายามอธิบาย “ข้า.. ข้าแก้สายที่มัดอยู่ข้างหลังไม่ได้

“หันหลัง”เสียงของถังเทียนไม่มีแววอบอุ่นแม้แต่น้อย

แอนเดรียนาถึงกับหน้าแดงนางจะส่งเสียง แต่ไม่พูดอะไรออกมาจากนั้นหันหลังให้ เขาจะช่วยนางแต่งตัวหรือ? นี่ช่างน่าอายมากจริงๆ  แต่นางได้แต่เม้มริมฝีปากและแข็งใจไม่ส่งเสียง

ควั่บ

เสียงที่คาดไม่ถึงดังมาจากด้านหลังนาง  นางมีความรู้สึกว่าเย็นสันหลังวาบและกระโปรงหนักของนางร่วงลงพื้น

นางถึงกับตัวแข็ง

อากาศเย็นทำให้ผิวของนางขนลุกชัน  หลังจากไม่มีชุดปกป้องความหนาวร่างของนางก็กระทบอากาศเย็นรอบตัว ในขณะนั้นความคิดของนางว่างเปล่า

นางไม่เคยเผยร่างเปลือยต่อหน้าบุรุษใดมาก่อน

ถังเทียนเก็บกระบี่โดยไม่รู้สึกอะไร  บนหลังของแอนเดรียนาจากล่างถึงบนเขาผ่าชุดเป็นสองส่วน  ปลดตะขอหรือ?  เขาไม่เคยเรียนรู้วิธีแบบนั้นมาก่อน

ด้านหลังที่เปิดออกเผยให้เห็นรูปร่างนางที่สวยงามผิวของนางเรียบลื่นมีเลือดฝาดซ่านอยู่ใต้ผิวที่ขาวดุจหิมะ

แอนเดรียนากอดอกไม่รู้จะทำยังไง

“บั้นท้ายเจ้างามดี”

ถังเทียนพูดอย่างเมินเฉยจากนั้นหันหลังเดินออกมา

เขายืนพิงกำแพงอยู่เงียบๆขณะที่หันหน้าไปทางเงาเมืดที่ซ่อนตัวได้ แต่มองเห็นได้ทั้งตรอก เขารู้ดีมากกว่า “เขา” และเวลานี้เขาอิจฉาชีวิตที่ไร้เดียงสาและปลอดกังวล “ของเขา” ความสามารถที่ไม่มีอะไรติดข้องอยู่ในใจคือสภาวะที่สามารถเทียบได้กับสุดยอดวิทยายุทธโดดเด่น

เขาจะค่อยๆทำความเข้าใจในภายหลัง

ถังเทียนคิดเงียบๆ

แอนเดรียนาเดินออกมา  นางเปลี่ยนเป็นชุดสามัญชน  ถังเทียนขมวดคิ้วชุดหยาบบนตัวนางยากจะปกปิดความงามของนาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งผิวพรรณที่เรียบเนียนของนาง ภายใต้วัสดุหยาบกลับเพิ่มความงามที่น่าหลงใหล

ถังเทียนสะบัดข้อมือกระบี่เรียวบางเป็นเหมือนงูพิษพุ่งออกไปและกระแทกพื้นต่อหน้าแอนเดรียนา

ฟู่

เกิดเสียงระเบิดเบาๆต่อหน้าแอนเดรียนา และโดยไม่มีการเตือนระเบิดทำให้เกิดฝุ่นฟุ้งเกาะตามตัวแอนเดรียนา

“แค่ก แค่ก แค่ก!”

ฝุ่นฟุ้งกระจายเกาะตามตัวเปลี่ยนแอนเดรียนาจนมีผิวสีเทา  เสน่ห์ถูกกลบใครจะบอกได้ว่านางคือหญิงงามผู้โดดเด่น?

แอนเดรียนาไม่รู้ว่าเขาจะพยายามทำอะไร  แต่หลังจากนั้นนางรู้ทันทีและเข้าใจการกระทำของถังเทียน

เพียงแต่....  เจ้านุ่มนวลกว่านี้ได้ไหม?

แอนเดรียนาเม้มริมฝีปากแน่น  แต่ไม่ส่งเสียง  นางรู้ว่านางไม่อยู่ในสถานะจะเจรจาต่อรอง เพียงแต่การกระทำของถังเทียนทำร้ายความรู้สึกอ่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ ของนาง

จงเผชิญหน้ากับความจริงแอนเดรียนา

ยามราตรีในนครเทพสตรี  แม้ว่าเมืองจะมีเหล่านักสู้คอยตรวจตรา แต่การตรวจรักษาความปลอดภัยในเมืองยังผ่อนคลายมากกว่าประตูเมืองก็ยังคงเป็นเมืองที่เจริญที่สุด  สมาคมการค้าและบุคคลสำคัญนับไม่ถ้วนมารวมกัน ปาฟุมีคนหนุนหลังจึงไม่มีใครกล้าทำอะไรอย่างผลีผลาม

แม้ว่าเขาจะเป็นหนึ่งในนักสู้ผู้มีชื่อเสียงของกลุ่มดาว เขายังเข้าใจชัดว่ามีคนมากกว่าห้าคนในนครเทพสตรีสามารถเอาชนะเขาได้ นักสู้ผู้แข็งแกร่งทุกคนซ่อนตัวอยู่ในส่วนลึกของสวนหลังบ้านของตระกูลใหญ่  และถ้าไม่มีการคุกคามชีวิตคนของตระกูล  พวกเขาจะไม่ปรากฏตัวออกมา

พวกเขาเป็นตัวแทนตระกูลต่างๆของกลุ่มดาวอันโดรเมดา ซึ่งอัสตาเจ้าปกครองกลุ่มดาวห่วงกังวลและเป็นผู้ที่ฉีซานกังวลเช่นกัน

การทำผิดอย่างเอิกเกริก ท่านฉีซานจะเป็นคนแรกที่ฆ่าเขาเพื่อระบายความโกรธ

แสงไฟที่ถนนซีสุ่ยยังส่องสว่างในราตรี ทุกชั้นของอาคารสูงจะมีการตกแต่งไว้อย่างงดงามด้วยดอกไม้และภาพแกะสลักลายหงส์มังกร  จำนวนร้านมากมายนับไม่ถ้วน  แสงไฟบนถนนมากมายเหมือนดวงดาว ฝูงชนเคลื่อนไหวสัญจรไปมาดูคึกคักด้วยกิจกรรมต่างๆ

แม้แต่ถังเทียนผู้เห็นฉากภาพนี้ประจักษ์ก็ยังอดสนใจไม่ได้

เขาไม่เคยคิดเลยว่ากลุ่มดาวรกร้างห่างไกลอย่างกลุ่มดาวอันโดรเมดาจะมีสถานที่เฟื่องฟูอย่างนั้นและความมั่งคั่งของนครเทพสตรีเกินไปจากที่เขาคาดหมาย  เขาไม่ใช่ “เจ้าเด็กบ้า” ผู้คำนึงถึงทุกอย่างแค่มีถนนที่รุ่งเรืองอยู่ต่อหน้าเขา เขาจะเห็นสายเงินทองมหาศาลอย่างน่าประหลาดใจ

ไม่ว่ายังไงก็ตามเงินก็ยังเป็นเรื่องสำคัญที่สุด

ดูเหมือนว่าข้าต้องจริงจังขึ้น

ถังเทียนเหม่อมอง ดวงตาที่เหมือนกับน้ำแข็งเย็นมองดูเหมือนกับดวงดาว

หอการค้าเวิ่งหลินอยู่ทางทิศตะตกของถนนซีสุ่ย  ทางเข้าเป็นซุ้มไม้โบราณและมีกำแพงสีเขียว  มองดูเรียบง่ายต่างจากลานสนามก่อนหน้านั้นที่มีหลากสีสัน เหนือประตูแขวนไว้ด้วยป้ายไม้มีชื่อว่า หอการค้าเวิ่งหลิน  พวกเขาคงไม่พลาด

แอนเดรียนาเดินไปที่หน้าประตูและมองถังเทียน  เมื่อเห็นว่าเขาไม่ตั้งใจพูดอะไร  นางกัดฟันเคาะประตู

“นั่นใคร?”

เสียงชราภาพดังออกมาจากภายใน

ประตูไม้ถูกเปิดออกมองเห็นใบหน้าเหี่ยวย่นของคนผู้หนึ่ง

แอนเดรียนาสาบานได้ว่านางไม่เคยพบเขามาก่อน  แต่นางไม่สามารถถอยได้อีกต่อไป  “ท่านพ่อข้า บอกให้ข้ามาขอความช่วยเหลือที่นี่”

ชายชราตรวจสอบและหลังจากจำแอนเดรียนาได้ หน้าของเขามีความสุขและประหลาดใจ เขาพูดอ่อนโยน  “รีบเข้ามา!”

แอนเดรียนาเข้าไปทันที

ชายชรารีบปิดประตูและเมื่อเขาหันหน้ามา เขาสังเกตเห็นบุรุษคนหนึ่งที่มีเพลิงดำคลุมทั้งตัวถึงกับสีหน้าเปลี่ยนทันที

เขาไม่ได้สังเกตบุรุษผู้นี้แม้แต่น้อย!

สีหน้าเขากลับคืนสู่ความสงบอย่างรวดเร็ว  ใจของเขาเต็มไปด้วยความสงสัยมากมาย  แต่เขาไม่สามารถปกปิดความดีใจได้  “ท่านหญิงแอนเดรียนา  ดีจริงที่ท่านปลอดภัย  หลังจากนายท่านได้ทราบข่าวข้าอยากไปหาท่าน แต่ท่านก็ออกจากเมืองไปแล้ว”

“คุณชายผู้นี้ช่วยข้าไว้”  แอนเดรียนาเห็นชายชราสงสัยจึงรีบทักทายทันที “ท่านพ่อข้าได้บอกข้าไว้ก่อน ถ้าข้าพบกับอันตราย ให้ข้ามาที่หอการค้าของท่านและขอความช่วยเหลือ”

“ถูกแล้ว” เสียงทุ้มอีกเสียงหนึ่งดังก้องออกมา บุรุษร่างสูงใหญ่กำยำปรากฏตัวบนบันได

เขาหรี่ตามมองดูถังเทียน