73

บทที่ 73

ฮยอนอู เสียสละอย่างมากเพื่อที่จะให้ ทังอี เพิ่มระดับเลเวลมาถึง 100 ได้ เขายอมสละเวลาในการเพิ่มระดับเลเวลของตัวเองลงเพื่อ ทังอี อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ไม่คิดว่านี่เป็นความพยายามที่เสียเปล่าแต่อย่างใด แต่เขาเชื่อว่านี่คือการลงทุนที่จะได้รับผลตอบแทนที่ยอดเยี่ยมมากกว่า

‘ฉันจะต้องเติบโตขึ้นอีกสองเท่า ... ไม่สิ !!มันจะต้องเป็นสามเท่ามากกว่า !!’ ทังอี คิด

“สนุกกับของขวัญที่นายจะได้รับเถอะ ทังอี” ฮยอนอู พึมพำกับตัวเองโดยไม่ให้ ทังอี ได้ยินสิ่งที่เขาพูด

.....

สองชั่วโมงหลังจากนั้น ในที่สุดระดับเลเวลของ ทังอี ก็เพิ่มขึ้น ความพยายามของ ฮยอนอู ประสบผลสำเร็จในที่สุด

[สัตว์เลี้ยง ทังอี เลเวล 100 แล้ว ]

[การวิวัฒนาการครั้งแรกได้เริ่มขึ้น ]

“นายท่าน !!ข้ากำลังจะแข็งแกร่งขึ้น !!”

ร่างกายของ ทังอี ปกคลุมไปด้วยแสงสว่าง มันคือพายุพลังเวทมนตร์ที่ทรงพลังอย่างไม่น่าเชื่อ

‘ผลไม้ที่ฉันรอสุกงอมแล้ว จากนี้ไปฉันจะกินมันให้คุ้มค่ามากที่สุดเลยคอยดู’

ฮยอนอู เฝ้าดูการวิวัฒนาการของ ทังอี อย่างเงียบ ๆ หลังจากร่างกายของเขาปกคลุมไปด้วยแสงสว่างได้ไม่นาน พลังเวทมนตร์ก็ค่อย ๆ แทรกซึมเข้าไปในร่างกายของ ทังอี จนหมด

[ค่าสถานะเพิ่มขึ้นจากการวิวัฒนาการครั้งแรก ]

[ได้รับสกิลใหม่จากการวิวัฒนาการ ]

[ความแข็งแรงเพิ่มขึ้น 233 แต้ม ]

[ความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 233 แต้ม ]

[ความอุดเพิ่มขึ้น 344 แต้ม ]

[พลังเวทมนตร์เพิ่มขึ้น 566 แต้ม ]

[สัตว์เลี้ยง ทังอี มีค่าพลังเวทมนตร์มากกว่า 1,000 แต้ม สกิลใหม่ถูกสร้างขึ้น ]

[ขยายร่างยักษ์ ]

[โหมดต่อสู้ระยะประชิดของหมีมาริโอเนต ]

[ประเภท : บัพ ]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ความชำนาญ : F]

[เมื่อใช้สกิลนี้จะทำให้ค่าสถานะทั้งหมดยกเว้นพลังเวทมนตร์เพิ่มขึ้นชั่วคราว ]

[ระยะเวลาสกิล : 10 นาที ]

[คูลดาวน์ : 30 นาที ]

[คำราม ]

[สกิลสร้างความหวาดกลัวให้กับเป้าหมายในโหมดต่อสู้ระยะประชิดของหมีมาริโอเนต ]

[ประเภท : เรียกใช้ ]

[ระดับ : แรร์ ]

[ความชำนาญ : F]

[ลดพลังโจมตี และพลังป้องกันของศัตรูในระยะ 10 เมตร ลง 10% , เพิ่มความเสียหายจากสกิลสายฟ้าฟาด 20%]

[ระยะเวลาสกิล : 3 นาที ]

[คูลดาวน์ : 5 นาที ]

‘สุดยอด !!’ ฮยอนอู รู้สึกเหมือนตัวเองถูกลอตเตอรี่รางวัลที่หนึ่งก็ว่าได้

‘ขยายร่างยักษ์ กับคำราม ...’

ในช่วงเวลา 10 นาที ที่ ทังอี ใช้สกิลขยายร่างยักษ์ ค่าสถานะทั้งหมดของเขาจะมีค่าสูงมากกว่า 1,000 หรือ 1,500 แต้ม หากเขามีความสามารถในการต่อสู้ระยะประชิดที่ดี เขาจะสามารถกลายเป็นตัวแทงค์ให้กับ ฮยอนอู ได้อย่างไม่ต้องสงสัย สำหรับสกิลคำราม แม้ว่ามันจะใช้ได้เพียงสองครั้งระหว่างการใช้สกิลขยายร่าง แต่มันก็นับว่าเป็นสกิลที่ดีมากในการลดการป้องกันของศัตรูเป็นวงกว้าง อีกทั้งมันยังช่วยเพิ่มความเสียหายจากสกิลสายฟ้าฟาดได้อีกถึง 20% อีกด้วย

ฮยอนอู รีบเปิดหน้าต่างสถานะของ ทังอี ขึ้นมาเพื่อตรวจสอบว่ามีอะไรเปลี่ยนไปบ้าง

[หน้าต่างสถานะ ]

[ชื่อ : ทังอี ]

[เลเวล : 100 ]

[สายพันธุ์ : หมีมาริโอเนต (วิวัฒนาการครั้งแรก) ]

[ฉายา : ทายาทแห่งเกาะบุงบุง ]

[ค่าสถานะ : ความแข็งแรง : 479 , ความคล่องแคล่ว : 465 , ความอึด : 620 , พลังเวทมนตร์ : 1,096 ]

[ทายาทแห่งเกาะบุงบุง : ความสามารถทางกายภาพเหมือนกับหมีทั่วไป แต่มีพลังเวทมนตร์สูงเป็นเอกลักษณ์ของเผ่าพันธุ์ เขามีความน่ารักที่ใคร ๆ ต่างก็หลงใหลผิดจากน้ำเสียงของเขา ]

[ความสนิทสนม : 85 ]

[สกิล : จิตวิญญาณแห่งหมี , คำอวยพรแห่งป่า , ใกล้ชิดกับพลังเวทมนตร์ , สายฟ้าฟาด , ขยายร่างยักษ์ , คำราม ]

สิ่งเปลี่ยนไปโดยเห็นได้ชัดมากที่สุดคือค่าสถานะ และสกิลเพิ่มขึ้นของเขา นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มข้อความ วิวัฒนาการครั้งแรก ตรงส่วนของเผ่าพันธุ์ไปอีกด้วย โดยรวมแล้วการเปลี่ยนแปลงของหน้าต่างค่าสถานะถือว่าไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก

‘ฉันว่าฉันโชคดีมากจริง ๆ ที่ได้เขามาเป็นสัตว์เลี้ยง’

จากค่าสถานะของ ทังอี ในตอนนี้ เขาสามารถเทียบได้กับผู้เล่นคลาสอาชีพนักบวช และจอมเวทในระดับเลเวล 150 ด้วยซ้ำ นอกจากนี้หากเขาใช้สกิลขยายร่างยักษ์ มันจะทำให้เขาสามารถเทียบกับผู้เล่นคลาสนักรบ หรือคลาสต่อสู้ระยะประชิดที่แข็งแกร่งได้อีกด้วย

‘นี่เขาจะเก่งไปทุกด้านเลยใช่ไหม !?’

ระหว่างที่ ฮยอนอู กำลังประหลาดใจกับหน้าต่างค่าสถานะของ ทังอี อยู่นั้น การวิวัฒนาการครั้งแรกของ ทังอี ก็สิ้นสุดลงในที่สุด พลังเวทมนตร์ที่อยู่รอบตัวทั้งหมดถูกดูดซับเข้าไปในร่างกายของเขาจนหมด ลักษณะภายนอกของ ทังอี ตอนนี้แทบไม่เปลี่ยนไปเลย นอกจากเส้นขนที่ดูเงางามขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว ทุกอย่างก็ยังดูเหมือนเดิมแทบทั้งหมด หรืออาจจะบอกว่าเขาดูน่ารักขึ้นมาอีกหน่อยก็พอจะยอมรับได้

ทังอี ขยับอุ้งเท้าทั้งสองข้างพร้อมกับเดินมาด้านหน้า ฮยอนอู ที่กำลังตรวจสอบหน้าต่างสถานะของ ทังอี จากนั้น ทังอี ก็กระโดดจากพื้นขึ้นมานั่งบนไหล่ของ ฮยอนอู “นายท่าน บูชาข้าซะสิ ข้าแข็งแกร่งขึ้นแล้ว ฮี่ ๆ... !!”

“ลองใช้สกิลขยายร่างยักษ์ดูหน่อยสิ” ฮยอนอู อุ้ม ทังอี วางลงกับพื้นพร้อมกับพูด

“ท่านจะต้องตกใจแน่นอน”

“อย่ามัวแต่พูดเลย รีบใช้ออกมาเถอะ”

เมื่อได้ยินคำพูดที่เด็ดขาดของ ฮยอนอู , ทังอี ก็ใช้สกิลขยายร่างยักษ์ออกมาทันที ในเวลานั้น วงแหวนเวทมนตร์ลึกลับก็ปรากฏขึ้นใต้เท้าของเขา วงแหวนเวทมนตร์เริ่มเปล่งแสงขณะที่ร่างกายของ ทังอี ขยายใหญ่ขึ้นอย่างต่อเนื่องจนมีความสูงถึงสี่เมตร

“นายท่าน ดูสิ !!ตอนนี้ข้าโตแล้ว ฮ่า ๆ... !!”

“ทังอี ลองโจมตีไปที่ต้นไม้ต้นนั้นด้วยสกิลสายฟ้าฟาดหน่อยสิ” ฮยอนอู จ้องมองไปยัง ทังอี ที่มีร่างกายสูงใหญ่กว่าเดิมพร้อมกับพูด

“ได้เลยนายท่าน”

ทังอี ทำตามที่ ฮยอนอู สั่ง ขณะที่เขายกอุ้งเท้าขึ้นมานั้น สายฟ้าสีน้ำเงินก็ค่อย ๆ ปะทุออกจากอุ้งเท้าของเขา เมื่อ ทังอี เหวี่ยงอุ้งเท้าออกไปนั้น การระเบิดที่รุนแรงก็เกิดขึ้น ต้นไม้ถูกทำลายจนเหลือแต่เพียงเท่าธุลี นอกจากนี้ต้นไม้ที่อยู่ถัดออกไปอีกหลายต้นก็ยังถูกทำลายด้วยเช่นกัน

‘การโจมตีของเขาดูเหมือนจะรุนแรงกว่าฉัน ... แต่ฉันไม่รู้เลยว่าเขารู้วิธีต่อสู้ระยะประชิดมากน้อยแค่ไหน แบบนี้มันยังค่อนข้างคลุมเครืออยู่มาก’

“นายเป็นเหมือนสมบัติของฉันเลย ถ้าฉันไม่มีเขา ...” ฮยอนอู พึมพำ

“ทำได้ดีมาก ทังอี กลับไปร่างเดิมได้แล้ว” ฮยอนอู พูด

ทังอี สลายสกิลขยายร่างยักษ์ นั่นทำให้เขากลับไปเป็นตุ๊กตาหมีที่มีความสูง 50 ซม. อีกครั้ง

“เป็นไงบ้างนายท่าน !?”

“เยี่ยมมาก ทังอี นายคือสมบัติที่แท้จริงของฉันเลย”

“ฮี่ ๆ... ช่างพูดเหลือเกินนะนายท่าน”

“เอาล่ะ ไปกันต่อเถอะ ทังอี”

“.... ??”

ก่อนที่การสนทนาจะจบลง ทังอี ก็ทำได้เพียงติดตาม ฮยอนอู ออกไปล่าอีกครั้ง

.....

สองชั่วโมงหลังจากการวิวัฒนาการของ ทังอี …

ในที่สุดม้วนแผนที่ที่ได้รับมาจาก เฮอราร์ด ก็เสร็จสมบูรณ์หลังจากการล่ามอนสเตอร์ในเทือกเขาเฮจิน

[อัตราความสำเร็จของแผนที่ : 100%]

[แผนที่ของ เฮอราร์ด เกิดการเปลี่ยนแปลง ]

หลังจากอัตราความสำเร็จครบสมบูรณ์แล้ว แผนที่จะเปลี่ยนไปเช่นไร !?มันกลายเป็นสมบัติลับ !?กลายเป็นภาพวาด !?ไม่ ... มันไม่ใช่สิ่งเหล่านั้น มันกลายเป็นไอเทมใช้แล้วหมดไปอย่างกะทันหัน

[แผนที่ขุมทรัพย์ของ เฮอราร์ด ]

[มันคือแผนที่ขุมทรัพย์ของ เฮอราร์ด ]

[ระดับ : คอมมอน ]

[ข้อจำกัด : - ]

[ความสามารถ : เมื่อใช้จะถูกพาไปยังดันเจี้ยนลับถ้ำแมงมุมเหมืองทันที ]

หลังจากตรวจสอบแผนที่อีกครั้งแล้ว ฮยอนอู ก็ฉีกแผนที่ออกจากกันทันที ในเวลานั้นร่างกายของเขาก็ปกคลุมไปด้วยแสงสว่างอย่างกะทันหัน

.....

เมื่อแสงสว่างทั้งหมดค่อย ๆ สลายไปนั้น ฮยอนอู ก็พบว่าพื้นที่โดยรอบเปลี่ยนไป มันมีแสงสว่างเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตอนนี้เขาถูกพามายังดันเจี้ยนลับแล้ว เขารีบกวาดตามองไปรอบ ๆ ดูเหมือนว่าสถานที่แห่งนี้จะตรงตามชื่อของมันก็คือถ้ำแมงมุมเหมือง เพราะพื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยผลึกแร่หลากหลายชนิดที่สามารถมองเห็นได้จากทุกทิศทาง เนื่องจากผลึกแร่หลายชนิดสามารถเรืองแสงได้ มันจึงทำให้ดันเจี้ยนลับแห่งนี้มีแสงสว่างเพียงพอแม้จะไม่ได้รับแสงสว่างจากดวงอาทิตย์ก็ตาม

ฮยอนอู ค่อย ๆ เดินไปในดันเจี้ยนลับอย่างระมัดระวัง แม้ว่าเขาจะรู้อยู่แล้วว่ามอนสเตอร์ภายในดันเจี้ยนแห่งนี้คือแมงมุมก็ตาม แต่เขาไม่มีข้อมูลของมอนสเตอร์เหล่านี้มาก่อน ดังนั้น เขาจึงรักษาความระมัดระวังเอาไว้ตลอดเวลา นอกจากนี้หากเขาพลาดพลั้งตายไปก่อนจะเคลียร์ดันเจี้ยนได้ นั่นหมายความว่าเขาจะไม่สามารถกลับมาในดันเจี้ยนนี้ได้อีกครั้งเนื่องจากเขามีตั๋วเพียงใบเดียว นอกจากนี้สถานที่ตั้งทางเข้าของดันเจี้ยนแห่งนี้ก็ยังไม่ถูกเปิดเผยอีกด้วย

ขณะนั้น แมงมุมยักษ์ก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของ ฮยอนอู มันมีลักษณ์ที่น่าเกลียดมาก ลำตัวของมันมีความยาวกว่าสิบเมตร และขาทั้งแปดแต่ละข้างของมันก็มีความยาวกว่าหลายเมตรเช่นกัน ยิ่งกว่านั้นขนบนร่างกายของมันก็ยังทำให้ ฮยอนอู และ ทังอี อดไม่ได้ที่จะรู้สึกคลื่นไส้

‘ฉันคงล่ามันไม่ไหวแน่ถ้ามอนสเตอร์ทั้งหมดเป็นเหมือนเจ้าตัวนี้ เพราะมันดูเหมือนจะแข็งแกร่งกว่ามังกรทะเลทรายซะอีก ...’

ถ้ามอนสเตอร์ทั้งหมดในดันเจี้ยนแห่งนี้เป็นเหมือนเจ้าตัวที่เขาเห็นอยู่ ฮยอนอู ก็เชื่อว่าเขาคงไม่สามารถล่าพวกมันได้แน่นอน เพราะมันแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจะล่าได้ด้วยตัวคนเดียว อย่างน้อยเขาจะต้องมีทีม หรือกิลด์ให้ความช่วยเหลือจึงจะสามารถล่ามันได้

‘มันคงไม่ได้มีแค่เจ้าตัวนี้หรอกมั้ง’

ฮยอนอู ยังคงมีความหวังขณะที่เขาออกสำรวจภายในดันเจี้ยนต่อไปอีกครั้ง ไม่ช้าก็ดูเหมือนว่าความหวังของเขาจะเป็นจริงขึ้นมา

.....

‘นั่นแหละ มันต้องแบบนี้สิ’

แมงมุมยักษ์ที่ ฮยอนอู เห็นในครั้งแรกน่าจะเป็นบอสมอมสเตอร์ของที่นี่ เพราะหลังจากตรวจสอบไปรอบ ๆ อีกราวครึ่งชั่วโมงแล้ว ฮยอนอู ก็พบว่ามีแมงมุมขนาดเล็กจำนวนมาก และแม้แต่แมงมุมยักษ์ที่เขาพบระหว่างนั้นก็ยังมีขนาดเพียงครึ่งเดียวของแมงมุมยักษ์ตัวแรกที่เขาเห็น หลังจากตรวจสอบพื้นที่ทั้งหมดของดันเจี้ยนแล้ว ฮยอนอู จึงเริ่มออกล่าในที่สุด

เขาใช้เวลาไปกับการสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองไปนานมากพอแล้ว ดังนั้น นับจากนี้ไปคือการเก็บเกี่ยวผลผลิตจากความพยายามทั้งหมดของเขา แมงมุมที่ปกคลุมไปด้วยขนหนายกขายาวกว่าหนึ่งเมตรโจมตี ฮยอนอู พร้อมกับส่งเสียงร้องแปลก ๆ นอกจากนี้เปลือกนอกของมันยังเหมือนจะปกคลุมไปด้วยบางสิ่งที่แข็งมาก

ฮยอนอู ใช้ดาบมือเดียวฟันไปที่ขาของมันอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า ขาข้างหนึ่งของแมงมุมถูกตัดออกในพริบตา แม้ว่ามันจะปกคลุมไปด้วยเปลือกแข็ง แต่ด้วยค่าเจาะเกราะที่ ฮยอนอู มี มันก็ไม่มีความหมาย หรือมีข้อได้เปรียบไปมากกว่าก็อบลิน หรือออร์ค แต่อย่างใด

‘ฉันตัดขามันออกไปแล้วข้างหนึ่ง เหลืออีกเจ็ดขา’

“ทังอี !!”

เมื่อได้ยินเสียงของ ฮยอนอู , ทังอี ก็ใช้สกิลสายฟ้าฟาดปล่อยสายฟ้าเก้าสายออกมาทันที พริบตานั้นทั่วทั้งบริเวณก็สว่างวาบขึ้นพร้อมกับกลิ่นไหม้ลุกโชยออกมาจากร่างของแมงมุมเหมือง

[แมงมุมอเมทิสต์ ติดสถานะผิดปกติ อัมพาต ]

‘ตอนนี้แหละ’

แมงมุมส่งเสียงกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด มันพยายามจะหลบหนี แต่น่าเสียดายที่มันติดสถานะอัมพาตจากสกิลสายฟ้าฟาดของ ทังอี ทำให้มันไม่สามารถขยับเขยื้อนร่างกายได้ ในเวลานี้ ฮยอนอู รีบใช้สกิลผ่าจันทร์เสี้ยวออกมาเพื่อตัดขาที่เหลือของมันอีกสามขา เมื่อมันเหลือขาอีกเพียงสี่ข้างก็ทำให้มันไม่สามารถพาร่างกายขนาดใหญ่ของมันหนีไปไหนไปได้อีกต่อไป

แมงมุมยักษ์ที่ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แบบนี้ก็ไม่ต่างไปจากกระสอบทรายดี ๆ เท่านั้น ทีงอี ยกอุ้งเท้าขึ้นพร้อมกับปล่อยสายฟ้าออกไปอีกครั้ง ในเวลาเดียวกัน ฮยอนอู ก็ใช้ออร่าดาบจบชีวิตของมันในที่สุด

[แมงมุมอเมทิสต์ถูกกำจัดแล้ว ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

‘ฉันต้องฆ่าแมงมุมพวกนี้อีกสักตัวก็น่าจะเลเวลอัพแล้ว’

แมงมุมเหล่านี้จัดการได้ง่ายกว่าที่คาดไว้สำหรับ ฮยอนอู มันมีจุดอ่อนที่ชัดเจนมาก อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้เล่นทั่ว ๆ ไปแล้วแมงมุมเหล่านี้คือศัตรูที่น่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัย พวกมันสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็ว อีกทั้งด้วยขนาดตัวที่ใหญ่ของพวกมันย่อมหมายถึงความยากที่เพิ่มขึ้นในการล่า

อย่างไรก็ตาม ข้อได้เปรียบของพวกมันกลับไม่มีประโยชน์เมื่ออยู่ต่อหน้า ฮยอนอู ที่มีพลังป้องกัน และพลังโจมตีที่สูงมาก ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีเขายังมีค่าสถานะที่ยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับใช้กับมอนสเตอร์ขนาดใหญ่อีกด้วย ทุกครั้งที่เขาเหวี่ยงดาบนั่นหมายถึงขาหนึ่งข้างของแมงมุมที่ขาดออกจากตัวของมัน

ถึงการเคลื่อนไหวของแมงมุมจะรวดเร็ว แต่ ฮยอนอู กลับเร็วยิ่งกว่า นอกจากนี้เขายังมีสัตว์เลี้ยงที่แข็งแกร่ง ด้วยสายฟ้าของ ทังอี ก็ทำสามารถหยุดการเคลื่อนไหวของแมงมุมยักษ์ได้ เมื่อมันติดสถานะผิดปกติ ฮยอนอู ก็สามารถชำแหละขาของมันได้อย่างราบรื่น และเมื่อแมงมุมไม่มีขาก็เป็นได้เพียงเหยื่ออันโอชะสำหรับเขา

“อ๊ะ !?นั่นมันไอเทมสวมใส่ไม่ใช่เหรอ !?” ฮยอนอู ตื่นเต้นอย่างมากเมื่อได้เห็นไอเทมสวมใส่ดรอปมาเป็นชิ้นแรกในรอบสัปดาห์ ขณะที่ ฮยอนอู กำลังเดินเข้าไปเก็บไอเทมชิ้นนั้น จู่ ๆ ดวงตาสีแดงสี่คู่ก็ปรากฏขึ้นจากด้านหลังของเขา พริบตานั้นขาแหลมยาวก็แทงตรงไปที่แผ่นหลังของเขาอย่างกะทันหัน