ขณะที่ซุยเฮ็งกำลังแก้ไขท่าทางของเจียงฉีฉี เขาก็คิดกับตัวเองว่า “ดูเหมือนว่าการผูกมิตรกับพวกคนที่หลุดมายังพื้นที่มิติสำหรับผู้เริ่มต้นจะให้ผลดีมากกว่าผลเสียนะ”

บางที เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาก็อาจจะกลายมาเป็นกำลังสำคัญและสามารถกลับมาช่วยเหลือเขาได้ในสักวันหนึ่ง

ซุยเฮ็งตกอยู่ในภวังค์ไปครู่หนึ่ง

“พี่ใหญ่เซียน ท่าทางของข้ามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า?” เจียงฉีฉีสังเกตเห็นความผิดปกติของซุยเฮ็งและถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

เธอตระหนักดีถึงคุณค่าของโอกาสนี้ ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงฝึกฝนทุกการเคลื่อนไหวอย่างจริงจังและพิถีพิถันเป็นอย่างยิ่ง เธอกลัวว่าความผิดพลาดเพียงเล็กน้อยจะไปทำให้ซุยเฮ็งไม่พอใจ

“ไม่ เจ้าทำได้ดีมาก” ซุยเฮ็งยิ้มในขณะที่เขาตบไหล่เจียงฉีฉี จากนั้นเขาก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ตั้งใจฝึกให้ดี บางทีเจ้าอาจจะสามารถกลายมาเป็นจักรพรรดินีแห่งเก้าอาณาจักรได้ในสักวันหนึ่ง”

“ห้ะ?” ความสับสนปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเจียงฉีฉี

“ข้าก็แค่พูดไปเรื่อย” ซุยเฮ็งหัวเราะและกลับมาจริงจัง “เอาล่ะ ฝึกต่อไปเถอะ ถ้ามีอะไรผิดเดี๋ยวข้าจะบอกเอง”

หลังจากนั้น เวลาก็ได้ล่วงเลยไป

มันเป็นวันที่หกแล้วนับตั้งแต่เจียงฉีฉีมาถึงที่นี่

และอันที่จริง ในขณะที่สอนวิชากระบี่ให้กับเจียงฉีฉี ซุยเฮ็งเองก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน

หลังจากสร้างศาสตร์กระบี่เซียนอรุณขึ้นมา เขาก็ได้รับความเข้าใจมากมายเกี่ยวกับวิธีการใช้พลังปราณของเขา เขาได้สรุปขั้นตอนและวิธีการการทำให้พลังปราณของเขาสามารถไหลเวียนได้ดีขึ้น

และในที่สุด ในวันก่อนที่เจียงฉีฉีจะจากไป เขาก็ประสบความสำเร็จในการสร้างรากฐานเต๋า สิ่งนี้ทำให้จิตวิญญาณและพลังปราณของเขาสั่นสะท้าน

เช้านี้ เจียงฉีฉีตื่นแต่เช้าตามปกติและมาถึงห้องทำสมาธิเพื่อฝึกแต่เช้า อย่างไรก็ตาม เธอก็ไม่พบซุยเฮ็ง

เธอรู้สึกสับสน

ในเวลานี้เองที่เธอได้ยินเสียงลมดังมาจากนอกห้องทำสมาธิ มันฟังดูเหมือนกับเสียงลมพายุพัดโหมกระหน่ำ

“เกิดอะไรขึ้น? นี่คือสวรรค์ที่พี่ใหญ่เซียนพักอาศัยอยู่ มันจะไปมีสภาพอากาศเช่นนี้ได้ยังไงกัน?”

เจียงฉีฉีรู้สึกสับสนเล็กน้อย สัญชาตญาณของเธอเริ่มบ่งบอกเธอถึงความผิดปกติมากขึ้นเรื่อยๆ

ด้วยเหตุนี้เอง เธอจึงเดินออกไปเปิดหน้าต่างเพื่อดูว่ามันเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั่น

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เธอเห็นก็ทำให้เธอต้องตกตะลึง

ในช่วงเวลาที่หน้าต่างถูกเปิดออก แสงที่สว่างจ้าอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ก็ได้ส่องเข้ามาจากภายนอก มันส่องเข้ามาในดวงตาของเจียงฉีฉี

แสงสีทองนี้เจิดจ้ายิ่งกว่าแสงตะวันบนท้องฟ้า อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้ให้ความรู้สึกที่ร้อนระอุ แต่มันให้ความรู้สึกที่อ่อนโยนยิ่งกว่าแสงจันทร์ในยามค่ำคืน

หลักการของแข็งและอ่อนได้ถูกควบรวมผสานกันจนกลายเป็นหนึ่งเดียว

เธอได้ยินเสียงลมที่ดังชัด แต่เธอก็เห็นว่าต้นไม้ข้างนอกนั่นยังคงนิ่งไม่ไหวติง ผิวน้ำบนทะเลสาบด้านข้างเองก็ยังคงสงบนิ่งราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

การเคลื่อนไหวและความสงบถูกหลอมรวมเข้าไว้ด้วยกันอย่างน่าประหลาด

เจียงฉีฉีตกตะลึงกับภาพที่เห็น เธอเงยหน้าขึ้นเพื่อมองหาสาเหตุของเหตุการณ์ประหลาดนี่โดยไม่รู้ตัว

ข้างบนนั้นมีชายคนหนึ่งที่สวมชุดคลุมอันสง่างามและมงกุฏหยกบนศีรษะกำลังลอยอยู่

มันคือซุยเฮ็ง!

ออร่าสีเขียวสดใสเปล่งประกายระยิบระยับทั่วร่างของเขา ชั้นเมฆหลากสีเองก็กระจายตัวออกไปพร้อมกับแสงกระบี่บรรยากาศโดยรอบทำให้มันดูเหมือนกับว่าเขากำลังลอยอยู่บนสวรรค์

เจียงฉีฉีมองดูเหตุการณ์ประหลาดทั้งหมดนี้ด้วยท่าทางสับสนมึนงง สายตาของเธอจดจ้องไปยังวิถีกระบี่ที่เวียนว่ายร่ายรำไปมารอบตัวซุยเฮ็ง

ปรากฏการณ์ของแสงหลากสีที่ปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้าได้ทิ้งความประทับใจที่ยากจะลืมเลือนเอาไว้ในหัวใจของเธอ

สิ่งนี้ทำให้เธอได้รับความเข้าใจใหม่เกี่ยวกับศาสตร์กระบี่เซียนอรุณ!

หลังจากนั้นประมาณสิบนาที ในที่สุดปรากฏการณ์ประหลาดก็เริ่มจบลง

แสงกระบี่หลากสีรอบตัวซุยเฮ็งค่อยๆ จางหายไปพร้อมกับเสียงคำรามของมังกรที่ดังขึ้นในวินาทีสุดท้าย

ร่างของซุยเฮ็งที่ดูเหมือนกับดวงตะวันขนาดเล็กค่อยๆ หดแสงลง

เขาได้ทะลวงสำเร็จแล้ว!

ขอบเขตก่อเกิดรากฐานขั้นกลาง!

หากขอบเขตก่อเกิดรากฐานขั้นต้นสามารถกล่าวได้ว่าเป็นการหลอมรวมพลังปราณเพื่อให้กลายเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายผ่านรากฐานเต๋า

ขอบเขตก่อเกิดรากฐานขั้นกลางก็สามารถกล่าวได้ว่าเป็นการใช้ประโยชน์จากรากฐานเต๋าที่ถูกสร้างขึ้นมาแล้วในการแผ่พลังออกมาอย่างมีประสิทธิภาพ ทั้งด้านของพลังปราณและพลังวิญญาณ

ในตอนนี้ ซุยเฮ็งก็รู้สึกว่าถ้าเขาต้องเผชิญหน้ากับตัวเขาในอดีต เขาก็จะไม่จำเป็นต้องทำการเคลื่อนไหวใดๆ ด้วยซ้ำ แค่เพียงความคิดเดียว เขาก็สามารถสร้างแรงกดดันทางจิตวิญญาณที่ทรงพลังจนทำให้อีกฝ่ายสามารถเป็นลมหมดสติไปได้ในทันที

การฝึกตนก็เป็นเช่นนั้น แม้ว่าจะเป็นเพียงการบุกทะลวงไปสู่ขั้นกลางจากขั้นต้น แต่มันก็ยังมีความแตกต่างในการปรับปรุงในเชิงคุณภาพ

สิ่งนี้ทำให้ซุยเฮ็งตั้งตารอความมหัศจรรย์ของขอบเขตก่อเกิดรากฐานขั้นสุดท้ายมากยิ่งขึ้น

ไม่นาน ซุยเฮ็งก็สัมผัสได้ถึงการจ้องมองของเจียงฉีฉี และเขาก็เก็บออร่าของเขาและควบคุมแสงกระบี่ให้สลายหายไป

ในเวลาเดียวกัน เจียงฉีฉีก็ตื่นขึ้นจากภวังค์ เมื่อเธอเห็นซุยเฮ็งกำลังบินลงมา เธอก็อยากจะโค้งคำนับในทันที อย่างไรก็ตาม เธอก็สัมผัสได้ว่ามันมีพลังลึกลับที่อ่อนโยนกำลังรั้งเธอไว้ มันป้องกันไม่ให้เธอก้มหัวลง

“เจ้าอยากบินไหม” ซุยเฮ็งยิ้ม

เขาสังเกตเห็นความตื่นเต้นและความอิจฉาในดวงจาของเจียงฉีฉี

การบินบนท้องฟ้าเป็นความฝันของทุกคนอย่างแน่นอน

“แน่นอน!” เจียงฉีฉีพยักหน้าในทันทีและกล่าวอย่างมีความสุขว่า “พี่ใหญ่เซียน ท่านจะพาข้าขึ้นไปหรอ?”

“แน่นอน ข้าจะพาเจ้าไปสัมผัสความรู้สึกของการบินเอง” ซุยเฮ็งยิ้มและโบกมือ

ทันใดนั้นเอง ออร่าส่วนหนึ่งก็ได้แยกออกมาจากเขา มันพุ่งเข้าไปห่อหุ้มร่างของเจียงฉีฉีและพาเธอบินออกมาจากทางหน้าต่าง

“อ้า!” เจียงฉีฉีอุทาน

ในเวลานี้เธอก็ทั้งมีความสุขและหวาดกลัว ใบหน้าของเธอแดงก่ำเนื่องด้วยความตื่นเต้นและเสียงของเธอก็สั่น “ข้ากำลังบิน ข้ากำลังบิน!”

ซุยเฮ็งพาเจียงฉีฉีขึ้นมาบนกระบี่ของเขาและบินขึ้นไปที่ความสูงมากกว่าหนึ่งพันเมตร เมื่อมองลงมา เธอก็รู้สึกราวกับเป็นเซียนที่กำลังมองลงมายังโลกมนุษย์

นี่เป็นความรู้สึกที่เด็กหญิงตัวน้อยไม่เคยได้สัมผัสมาก่อน เธอตื่นเต้นมากจนต้องเอามือกุมหน้าอกไว้ เธอสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของเธอกำลังเต้นอย่างบ้าคลั่ง

“พี่ใหญ่เซียน ในอนาคตข้าจะบินแบบนี้เองได้ไหม?” เจียงฉีฉีมองไปที่ซุยเฮ็งด้วยความคาดหวัง

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด