ตอนที่ 61 ทนายความคนใหม่ (อ่านฟรี)

แฮร์รี่ พอตเตอร์ กับ สายเลือดแห่งมังกร

ตอนที่ 61 ทนายความคนใหม่

"นายหายหัวไปไหนมา?" รักนาร์กับสเนปกลับมาจากชั้นเรียนแล้วถามเขา

“บอกไม่ได้ รู้แค่ว่าฉันติดอยู่กับสิ่งมีชีวิตที่อันตรายมาก” แม็กนัสตอบขณะที่เขาเพิ่งตื่น

“ว้าว ดูแผลนั่นสิ..ยังมองเห็นอยู่ไหมหน่ะ?” รักนาร์ถาม

แม็กนัสยิ้มอย่างมั่นใจ “เฮ้ ตอนนี้ฉันไม่ได้ดูเท่เหรอ?”

“ไม่ นายดูโง่” สเนปตอบ ทำให้ไหล่ของแม็กนัสห่อลงทันที

หมอนั่นเยาะเย้ยเขา “พวกนายไม่เคยพูดอะไรดีๆ ฉันต้องคุยกับบ๊อบบี้ให้มากกว่านี้ เขาพูดแต่เรื่องดีๆ อ่า ฉันหิวแล้ว ไปกินข้าวเที่ยงกันเถอะ”

"เหมียววว..."

“ฉันจะเอาอาหารมาให้เธอสองคน อยู่ในห้องแล้วคอยดูดั๊กด้วย” แม็กนัสกำชับสัตว์เลี้ยงทั้งสองของเขาแล้วจากไป

...

“แล้ววันนี้มีอะไรใหม่ในชั้นเรียนไหม?” เขาถาม

“ไม่มีอะไรมากหรอก ก็เดิมๆ ดาราศาสตร์น่าเบื่อและวิชาการแปลงร่างไม่ได้ใหม่ น่าแปลกที่นายดังมากพวกนักเรียนส่วนใหญ่ถามหาแต่นาย แต่เราก็ไม่รู้เหมือนกัน” รักนาร์กล่าว

“ก็นะ ฉันก็ไม่ได้คิดว่าจะหายไปนี่นา ไงก็เหอะวันนี้ฉันมีที่เด็ดๆ จะพาพวกนายไปดู มันจะเป็นฐานลับและความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเรา” แม็กนัสพูดอย่างตื่นเต้น

ระหว่างมื้อกลางวัน แม็กนัสเห็นรีมัสกลับมาพร้อมเพื่อนๆ พวกเขาหัวเราะร่วมกัน ยังดีที่เขาไม่ได้รับผลกระทบมากนักจากเหตุการณ์เมื่อคืนนี้

"โอ้พระเจ้า เกิดอะไรขึ้นกับตานาย?" ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กผู้หญิงดังขึ้น

แม็กนัสหันไปด้านข้างของเขา เอ็มม่านั่นเอง "โอ้ หวัดดี ไม่มีอะไรหรอกนอกจากรอยขีดข่วน"

“ฮ่าๆ นายดูเหมือนแฮกริดเลย” เธอหัวเราะ

“ก็ ฉันแค่จะมาบอกนายว่าเราจะมีการฝึกซ้อมสำหรับการแข่งขันควิดดิชที่จะถึงนี้ นายควรมานะในฐานะตำแหน่งซีกเกอร์หลักแล้ว” เธอพูดอย่างเข้มงวดในน้ำเสียงของเธอ

“จ้า ไว้ฉันจะไปเอง ตอนนี้จะไปไหนก็ไป อย่ารบกวนเวลาอาหารกลางวันอันเงียบสงบของฉัน” เขาตอกกลับเธอไป

“นาย... เมอร์ลินก็เป็นแบบนี้เหมือนกันเหรอ?” เธอสงสัยเสียงดัง

“ฉันค่อนข้างแน่ใจว่าเขาแย่กว่านี้อีก เพราะงั้นดีกับเธอแค่ไหนแล้ว” แม็กนัสตอบอย่างเมินเฉย

ห่างออกไปเล็กน้อย บนกำแพง อาเธอร์ได้ยินทุกอย่าง เขาเริ่มหัวเราะ

"ว๊ากฮ่าฮ่าฮ่า... ใช่ ใช่ เขามันสารเลวมาก"

เป็นวันศุกร์และมีเพียง 2 ชั้นเรียนในวันนั้น หลังอาหารกลางวัน เขาไปฝึกควิดดิชแล้วจับลูกสนิชสีทองได้โดยไม่มีปัญหาอะไร มันง่ายกว่าเมื่อไม่มีใครพยายามแข่งขันกับคุณ ด้วยเหตุผลบางอย่างลูเซียสสงบลงแล้วตอนนี้ไม่ได้พยายามสร้างปัญหาให้เขา

หลังการฝึก เขาพารักนาร์กับสเนปไปที่ชั้น 7

“จะไปไหน ฉันต้องอ่านหนังสือ” สเนปไม่พอใจ

"ถ้านายเห็นว่าฉันพานายไปที่ไหน นายจะลืมทุกอย่างและเริ่มร้องเพลงสรรเสริญฉัน" แม็กนัสตอบ แม้ว่าเพื่อนทั้งสองของเขาจะไม่เชื่อก็ตาม

แม็กนัสพาพวกเขามาถึงทางตันแล้วเดินไปเดินมาอยู่สามรอบ

“นั่นสินะ… ตอนนี้เขาเป็นบ้าไปแล้ว คงมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นเมื่อวาน...”

รักนาร์อุทาน

"ดูสิ มีบางอย่างปรากฏบนกำแพง" สเนปชี้

ไม่นาน ประตูก็ปรากฏขึ้นและแม็กนัสก็เปิดออก "ตามฉันมา"

เมื่อพวกเขาเข้าไปแล้ว ประตูก็หายไป

"นี่คือ... ห้องต้องประสงค์ เมอร์ลินสร้างมันขึ้นมา ห้องนี้สามารถทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ ยกเว้นอาหาร และนี่คือที่ที่พวกนายสองคนสามารถฝึกฝนปรุงยาได้โดยไม่ต้องกังวล” เขาประกาศด้วยการกางแขนกว้าง เขาทำห้องให้ดูเหมือนห้องทดลองปรุงยาที่ด้านหนึ่งและห้องสมุดที่อีกด้านหนึ่ง

"ฉันฝึกคาถาของฉันและบางอย่างที่นี่มาระยะหนึ่งแล้ว แต่ตอนนี้ฉันเข้าใจการใช้งานทั้งหมดแล้ว ฉันบอกคุณสองคนแล้ว คุณคิดอย่างไร" แม็กนัสถาม

ทั้งรักนาร์กับสเนปแทบเอาขากรรไกรแตะพื้น สายตาของพวกเขามองไปรอบๆ ห้อง ปากของพวกเขาเกือบจะน้ำลายไหล

“นี่มัน… เหมืองทองคำ” สเนปออกความเห็น

“ไม่… ที่นี่คือเหมืองเพชรต่างหาก” รักนาร์พูดขัด

"ฮ่าฮ่า นี่เป็นเพียงหนึ่งในการใช้งานเท่านั้น พวกนายสามารถทำให้ห้องนี้ดูเหมือนอะไรก็ได้ที่นายต้องการ ฉันพยายามทำให้มันดูเหมือนตู้ปลาขนาดยักษ์ที่มีปลาทุกชนิดแล้วมันก็ทำได้" แม็กนัสเริ่มพาพวกเขาไปรอบๆ

แต่สายตาของรักนาร์และสเนปจับจ้องไปที่ห้องทดลองปรุงยา

“โอเค พวกนายสองคนลองไปสำรวจดูนะ ฉันจะไปอ่านหนังสือก่อน” เขาปล่อยให้พวกเขาตรวจสอบอุปกรณ์จนพอใจ

ขณะเดียวกัน แม็กนัสก็เริ่มถอดรหัสหนังสือรูนของเมอร์ลิน เขาค่อยๆ เริ่มทำหนังสือคู่มือเพื่อแปลตัวอักษรแต่ละตัวเป็นตัวอักษร

ในความเป็นจริง เขาหวังว่าจะใช้คอมพิวเตอร์ได้ แต่หลังจากคิดถึงความเร็ววิทยาการจริงๆ เขาเดาว่าต้องใช้เวลาหลายปี และเขาคงสามารถถอดรหัสได้ก่อนหน้านั้น

"เอาล่ะ อันนี้ฟังดูเหมือน 'อา' ภาษานี้มีกี่ตัวอักษรนะ?" เขาสงสัย ช่างเป็นงานที่น่าปวดหัวจริงๆ

*กริ๊งงงงงง...*

ทันใดนั้นนาฬิกาปลุกก็เริ่มดังขึ้น แม็กนัสตั้งนาฬิกาปลุกตอน 17.00 น. เขามีนัดกับเท็ด ท็องส์ในห้องทำงานใหม่ของเขา

“พวก ฉันมีนัดกับทนายความของฉัน ฉันจะออกไปก่อน แล้วก่อนออกไปพวกนายดูรอบๆ ให้ชัวร์ว่าไม่มีใครเห็นนะ จำให้ดี... นี่คือความลับสำคัญของเรา”

เขาเตือนพวกนั้นอย่างเข้มงวด เดิมทีพวกนี้ไม่ค่อยฟังเขา แต่สุดท้ายพวกเขาก็พยักหน้าอย่างจริงจัง

ทั้งคู่มองมาพลางพยักหน้า รักนาร์ตอบด้วยเสียงหนักแน่นว่า “เราเข้าใจถึงความสำคัญของที่นี่ดีน่าแม็กนัส ไม่ต้องห่วงหรอก”

“ดี แล้วเจอกันที่หอ” แม็กนัสทิ้งพวกเขา

...

เขารีบไปที่ห้องทำงานของเขาในอาคารที่พักของอาจารย์ เขารออยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง

ไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น เขาเปิดประตูแล้วเห็นเอลฟ์ประจำบ้านชรา

“นายท่านเพนดราก้อนขอรับ มีแขกมาขอรับ”

“ขอบคุณนะ กิ๊ดดี้” แม็กนัสทักทายเอลฟ์ประจำบ้านและปล่อยให้ชายคนนั้นเข้ามา

“ขอบคุณที่มา คุณท็องส์ เชิญเข้ามาก่อนครับ อาจารย์ใหญ่ได้อนุเคราะห์ให้ผมใช้ห้องนี้เป็นห้องทำงานส่วนตัว แต่แน่นอนว่ามันเป็นความลับ” แม็กนัสทักทาย

~ เขาไม่เกี่ยวข้องกับคุณเหรอ~ เท็ดสงสัยอยู่ในใจ

เท็ดเป็นพ่อมดที่เกิดจากมักเกิ้ลที่รักสองคน ซึ่งดูจะภูมิใจในความสามารถทางเวทมนตร์ของเขา เขาดูดีตัวสูง รูปร่างดี และมีผมสีน้ำตาล เขาถูกจัดให้อยู่ในบ้านฮัฟเฟิลพัฟและเป็นนักเรียนที่ดี

เท็ดรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่แม็กนัสปฏิบัติกับเขาอย่างดี และเขารู้สึกราวกับว่าเขากำลังพบลูกค้าที่มีประสบการณ์สูง

เขาได้รับเชิญให้นั่ง เขารับมันมาแต่ยังคงพยายามประเมินแม็กนัส

“จดหมายของพระองค์ทำให้กระหม่อมสนใจมากพอแล้วพะย่ะค่ะ แม้ว่ากระหม่อมจะไม่ทราบว่าการประชุมนี้เกี่ยวกับอะไร แต่ไม่ใช่ทุกวันที่เราจะได้พบกับราชาในอนาคตและผู้สืบเชื้อสายแห่งเมอร์ลิน” เท็ดกล่าว

แม็กนัสหัวเราะเบา ๆ "ผมเดาว่าภูมิหลังของผมจะช่วยผมได้ในบางกรณี"

“พะย่ะค่ะ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่มาด้วยเจตนาดี” เท็ดตอบ แต่เขารู้สึกเสียใจทันทีที่เขารู้สึกว่าเขาไม่สนิทพอที่จะให้คำแนะนำเช่นนั้น

แต่แม็กนัสไม่ใช่คนไร้เหตุผล “ก็จริง ผมเคยสัมผัสกับตัวมาแล้ว ทีนี้ มาคุยถึงเหตุผลที่ผมเชิญคุณมาที่นี่ดีกว่า ผมเชิญคุณมาก็เพื่อช่วยผมลงทุนในโลกของมักเกิ้ล

ในฐานะเพื่อนมักเกิ้ล คุณต้องรู้อยู่แล้วว่าโลกเวทมนตร์นั้นไม่สนใจความก้าวหน้าในโลกมักเกิ้ล แต่ผมไม่ใช่แบบนั้น ผมอยากลงทุนกับอนาคตของโลกมักเกิ้ล เพราะผมเชื่อว่ามันสามารถทำให้ผมร่ำรวยอย่างมหาศาลและยังช่วยให้ผมได้รับอิทธิพลในการช่วยเหลือโลกนี้ด้วย”

เท็ดตกตะลึง เขาไม่นึกไม่ฝันว่าเด็กวัย 11 ขวบจะพูดแบบนี้ ~ฉันหวังว่าลูกของฉันกับอันโดรเมด้าจะฉลาดแบบนี้บ้าง~

“ทรงมีพระประสงค์เช่นใด...ฝ่าบาท” เขาถาม.

“เรียกผมว่าคุณเพนดรากอนสำหรับงานทางการก็ได้ และผมสนใจในสิ่งต่างๆ มากมาย ตอนนี้ผมได้เงินมากระทันหันเกินไป แต่เราจะเริ่มต้นอย่างช้าๆ ใช้ประโยชน์จากตลาด

อนาคตของโลกใบนี้และอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ไม่กี่แห่งที่ฉันต้องการลงทุน

หนึ่ง เทคโนโลยีทุกอย่างตั้งแต่คอมพิวเตอร์ไปจนถึงวิทยาการจรวด

สอง ในภาคส่วนด้านสุขภาพ ในขณะที่โลกมีความมั่งคั่งมากขึ้น ผู้คนจะขี้เกียจและเกิดโรคภัยไข้เจ็บขึ้นอีกมากที่จำเป็นได้รับการรักษา

สุดท้าย อุตสาหกรรมบันเทิง ซึ่งยังคงเพิ่มขึ้นอย่างทวีคูณในขณะที่โลกมีความมั่งคั่งมากขึ้น ถ้าผมสามารถมีส่วนแบ่งใหญ่ในสามสาขานี้ ผมก็สามารถเปลี่ยนโลกได้ ผมเรียกแผนนี้ว่า THE (Tech Health and Entertainment)

และคุณจะร่ำรวยมากถ้าอยู่กับเรา อนาคตของโลกใบนี้จะยืนอยู่บนเทคโนโลยี  ใครก็ตามที่ลงทุนกับเทคโนโลยีในตอนนี้ ก็จะใช้ชีวิตอย่างสุรุ่ยสุร่ายไปอีกหลายปีข้างหน้า" แม็กนัสพูดยาว อธิบายทุกสิ่งที่เขาทำได้

ด้วยความสัตย์จริง แม็กนัสเตรียมสุนทรพจน์เล็กๆ น้อยๆ นี้ด้วยการเขียนมันตลอดทั้งคืน เขาต้องการให้ทนายความของเขาเกรงกลัวเขา ด้วยเหตุนี้ เขาจึงต้องเปิดพจนานุกรมเพื่อเรียนรู้คำศัพท์ต่างๆ เช่น คำว่า มั่งคั่ง, สุ่รุ่ยสุร่ายหรืออะไรทำนองนั้น

~ใช่...~ แม็กนัสแอบมีกำลังใจเมื่อเห็นสีหน้าตกใจของเท็ด เห็นได้ชัดว่าแผนขายฝันของเขาสำเร็จไปได้ด้วยดี

เท็ด ท็องส์อ้าปากค้างขณะที่เขาแยกแยะคำศัพท์ทั้งหมดที่ออกมาจากปากเด็กชาย เขารู้เกี่ยวกับเทคโนโลยีและความก้าวหน้าของมัน แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับมันมากนักเพราะมันไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเขาเลยแม้แต่น้อย สำหรับเขาแล้ว มันเป็นเพียงความฝันในอนาคตที่ใครจะรู้ได้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนกว่าจะกลายเป็นความจริงได้

แต่ในกรณีนี้มันต่างกัน แม็กนัสมีเงินลงทุนเพื่อให้เขาเข้าสู่ด้านเทคโนโลยีของโลก นอกจากนี้ สามอุตสาหกรรมที่แม็กนัสพูดถึง ก็ติดอยู่ในใจของเขา

~เด็กคนนี้ ถ้าเขาขึ้นเป็นราชา ฉันแน่ใจว่าเขาจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้มากมาย~เขาคิด…

_____________________________

เพจแปลถ้าเช่นนั้นข้าขอลา