904 - การต่อสู้ในบ่อน้ำเซียน
904 - การต่อสู้ในบ่อน้ำเซียน
ที่ริมฝั่งทะเลสาบ ผู้คนเดือดดาล บางคนเห็นเครื่องรางนี้ในตอนแรกและใครๆ ก็จินตนาการได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในทะเลสาบแห่งนี้
"มันเป็นสมบัติจริงๆ!" ผังป๋อพึมพำและสะกิดเย่ฟ่าน
"ใช่ หากพวกเราได้รับมันคนละชิ้นจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมมากแค่ไหน" ดวงตาของคนเถื่อนเป็นประกาย
"เสี่ยวเย่ เจ้าต้องดูอย่างระมัดระวัง" จี้จื่อเยว่กระซิบและสตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกก็ยิ้มอยู่ด้านข้าง
"ตามข้ามา ข้าจะเข้าไปส่วนลึก" เย่ฟ่านกล่าว
จนถึงตอนนี้ ไม่เพียงแต่เย่ฟ่านเท่านั้นที่ตัดสินใจเช่นนี้ แต่ทุกคนก็ไม่กลัวเช่นกัน พวกเขาเดินลึกลงไปในบ่อน้ำโดยต้องการค้นหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์มากยิ่งขึ้น
"บูม"
ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังภายในถ้ำมังกรนิรันดร์ และเสียงกรีดร้องที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดก็สั่นสะเทือนจิตใจของทุกคน
เห็นได้ชัดว่ามีกลุ่มบุคคลระดับปรมาจารย์ศักสิทธิ์เข้าไปยังส่วนลึกของถ้ำและทำให้เกิดความวุ่นวายขึ้น!
ในถ้ำโบราณมีน้ำอมฤตที่สามารถยืดชีวิตผู้คนได้เป็นพันปี ดังนั้นเมื่อสมบัติดังกล่าวปรากฏขึ้นแม้แต่สิ่งมีชีวิตระดับเซียนก็ยังไม่สามารถอดกลั้นใจเอาไว้ได้
"ฮิฮิ" โอวหยางเย่เย้ยหยันและกล่าวว่า "ปราณมังกรที่นี่ได้กลับคืนสู่ต้นกำเนิดแล้ว มันไม่มีทางที่เจ้าจะใช้สิ่งเหล่านี้มากดดันพวกเราได้"
ทันทีที่เขาพูดจบสายตาทุกคู่ก็หันไปมองเย่ฟ่านในทันที
"โอวหยางเย่วันนี้เจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถช่วยเจ้าได้!" เย่ฟ่านกล่าวเรียบๆ
"เจ้าไม่สามารถเรียกปราณมังกรได้ เจ้าจะทำอะไรได้หรือ"
โอวหยางเย่เย้ยหยัน เขาได้เตรียมตัวมาอย่างดีแล้วและมีเป้าหมายที่จะกำจัดเย่ฟ่าน
“หรือว่าในโลกนี้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ยังมีชีวิตอยู่จริงๆ!”
บนฝั่งชายชราที่ขึ้นเขามาพร้อมกับเย่ฟ่านกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว จากนั้นดวงตาที่แดงก่ำคู่หนึ่งก็มองออกมาจากถ้ำมังกรและทำให้ผู้คนเย็นวาบไปทั่วแผ่นหลัง
“มีเทพมังกรอยู่ที่นี่จริงๆ?”
“นี่คือดินแดนอมตะ บางทีอาจมีเทพเช่นนี้จริงๆ ก็ได้!”
เส้นเลือดมังกรในภูเขาฉินหลิงมีชื่อเสียงมานานนับพันปี แม้ว่าสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในอาจจะไม่ใช่มังกรจริงๆ แต่มันก็ต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังอย่างน่าเหลือเชื่อ
โลกใบนี้ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน ปราณมังกรโบราณที่ดูดซับแสงจันทร์มาเป็นเวลานานบางทีอาจจะมีวิญญาณขึ้นมาจริงๆก็ได้
และในขณะที่ทุกคนกำลังแตกตื่นอยู่นั้น ไข่มุกศักดิ์สิทธิ์สีแดงเลือดก็ลอยออกมาจากส่วนลึกของถ้ำ!
ทันทีที่ไข่มุกนี้ปรากฏขึ้น ผู้คนต่างก็ตกตะลึงไม่มีใครกล้าขยับเขยื้อน อย่างไรก็ตามดวงตาของทุกคนกลับแดงก่ำและเกิดความปรารถนาอย่างถึงที่สุด!
“ไข่มุกมังกรออกมาแล้ว!”
“สวรรค์!”
“ไข่มุกมังกรในตำนานปรากฎตัวแล้ว มีมังกรอยู่ข้างในจริงๆ!”
ต่อหน้าสมบัติศักดิ์สิทธิ์อย่างไข่มุกมังกรไม่มีใครสามารถรักษาความสงบของจิตใจไว้ได้
กลิ่นอายของปราณมังกรกำลังผันผวน พลังโบราณนั้นลึกล้ำจนยากจะหยั่งถึง ดวงอาทิตย์กำลังถูกกลืนกิน และไข่มุกศักดพิ์สิทธิ์ก็หายไปในความว่างเปล่าราวกับไม่เคยปรากฏขึ้น
ผู้ฝึกตนจำนวนมากมองหน้ากันด้วยความตกตะลึง หลายคนต่างเสียใจว่าทำไมพวกเขาไม่คว้าไข่มุกมังกรไปตั้งแต่แรก พวกเขาเห็นมันด้วยตาของตัวเอง แต่กลับไม่มีใครกล้ายื่นมือออกไปคว้ามัน
“ไข่มุกมังกรซึ่งเป็นสมบัติศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์มังกรมีอยู่จริงๆ เรื่องนี้เพียงพอที่จะพิสูจน์ว่ามังกรเคยมีชีวิตอยู่ในโลกหรือไม่!”
“เย่น้อยพวกเราจะไปด้วยไหม?” หลี่เหอซุยลูบมือ
“อย่าได้ผลีผลามไป อาจมีวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ปกป้องลูกแก้วมังกรนั้นอยู่ ต่อให้คว้ามาได้เราก็ไม่มีทางเอาชนะสิ่งมีชีวิตระดับเซียนอย่างแน่นอน” เย่ฟ่านกล่าวอย่างเคร่งขรึม
“ตัวเจ้าได้ศึกษาคัมภีร์ต้นกำเนิดสวรรค์อยู่แล้ว เจ้าย่อมมีหนทางในการเอาตัวรอดภายในบ่อน้ำนี้ หรือว่าแท้ที่จริงเจ้ากำลังพาพวกเรามาตายในบ่อน้ำเพื่อที่จะไม่มีใครแย่งชิงสมบัติไปจากเจ้า” โอหยางเย่ลูบเครายาวของเขาและกล่าวอย่างเฉยเมย
“ถือว่าเจ้ารนหาที่ตายเอง!” เย่ฟ่านมีสีหน้าเย็นชา
“พี่เย่ ตอนนี้เจ้าไม่สามารถหยิบยืมพลังของปราณมังกรออกมาใช้ได้ ให้พวกเราช่วยเจ้าเถอะ!” ตงฟางเย่กล่าว
“ไม่เป็นไร ข้าจะฆ่าเขาเอง” เย่ฟานส่ายหน้า
คนอื่น ๆ ก็ก้าวไปข้างหน้าเป็นการยืนยันว่าจะต่อสู้ร่วมกับเขาและกล่าวว่า “เขาเป็นเพียงปรมาจารย์ต้นกำเนิด ข้าไม่มีปัญหาในการฆ่าเขาด้วยเก้ากระบี่เฉือนของจักรพรรดิปีศาจ”
“ไม่ต้องกังวล ต่อให้เส้นเลือดมังกรถถูกผนึกไว้ แต่มีสิ่งมหัศจรรย์อื่นๆอยู่ใต้ดิน นี่คือบ่อน้ำเซียนมันมีความลึกลับไม่รู้จบ ซึ่งข้าสามารถนำมาปรับใช้ได้” เย่ฟ่านยิ้ม
เมื่อได้ยินสิ่งที่เขาพูด คนอื่นๆ ก็รู้สึกโล่งใจในทันที หลี่เหอซุยชำเลืองมองที่โอหยางเย่และพูดว่า “เจ้าโง่คนนี้คงเบื่อชีวิตเกินไปจริงๆ!”
เมื่อมองไปรอบๆ แล้วเขากล่าวกับเย่ฟ่านว่า “เย่ฟ่านถ้าเจ้าต้องการครอบครองบ่อน้ำเสียเพียงคนเดียวเกรงว่ายอดฝีมือระดับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์คนอื่นคงไม่ยินยอมแน่”
“ไม่ยินยอมแล้วพวกเขาจะทำอะไรได้”
เย่ฟ่านเดินไปข้างหน้าโดยปราศจากความกลัว เขาเดินตัดผ่านทะเลสาบและเก้าเข้าหาโอหยางเย่ทีละก้าว
“คนหนุ่มสาวไม่รู้ว่าตัวเองมีความสามารถแค่ไหน แม้ว่าพวกเขาจะมีชื่อเสียง แต่ก็ไม่ควรดูหมิ่นผู้อาวุโส!” ไม่ไกลนักชายชราสี่คนเดินออกมาขวางหน้าเย่ฟ่าน และหนึ่งในนั้นคือยอดฝีมือระดับครึ่งเซียนอีกด้วย
ใบหน้าของโอหยางเย่สงบลง เขาสะบัดแขนเสื้อ เอามือไพล่หลัง และเฝ้าดูเหตุการณ์ด้วยรอยยิ้ม
“หากใครสอดมือเข้ามาพวกเจ้าจะเป็นศัตรูของข้าด้วย!” เย่ฟ่านกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก
“เจ้ายังเด็กนัก จะตายแล้วยังคุยโวอีก?” หนึ่งในนั้นคำรามขึ้นด้วยความโกรธ
“ไสหัวไป!”
เย่ฟ่านตะโกนและพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วไม่แตกต่างจากสายฟ้า
“อยากตายก็เข้ามา”
ในหมู่พวกเขา คนที่อยู่ตรงกลางเป็นยอดฝีมือระดับผู้สูงสุดที่เพิ่งก้าวเข้าสู่ขอบเขตแรกของเซียนเทียม และเขาต้องการทดสอบความแข็งแกร่งของตัวเองอยู่พอดี
“ปัง”
ทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง เย่ฟ่านยังคงไม่เคลื่อนไหว แต่ชายคนนั้นปลิวกระเด็นออกไปราวกับหุ่นฟาง เขากระอักเลือดออกมาและใบหน้าก็ซีดขาวราวกับได้รับบาดเจ็บสาหัส
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายอีกคนก็ก้าวออกมาข้างหน้าพร้อมกับแสงศักดิ์สิทธิ์ในฝ่ามือ เขาส่งเสียงคำรามและกระแทกพลังศักดิ์สิทธิ์เข้าหาเย่ฟ่าน
“ปัง”
กำปั้นสีทองของเย่ฟ่านบดขยี้พลังศักดิ์สิทธิ์ที่ก่อตัวเป็นใบมีด และปะทะกับหน้าอกของชายชราทำให้ฝ่ายตรงข้ามปลิวกระเด็นออกไปเหมือนคนแรก
“ไม่เจียมตัว!” เย่ฟ่านแค่นเสียงและก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง
“อะไรกัน!” ทุกคนอุทาน
“แปดต้องห้าม เขาได้สัมผัสขอบเขตแปดต้องห้ามแล้ว!” เมื่อความจริงถูกเปิดเผยใบหน้าของทุกคนก็บิดเบี้ยวอย่างรุนแรง
มีอาณาจักรลับห้าอย่างในร่างกายมนุษย์ ได้แก่ หลุนไห่(ทะเลแห่งความทุกข์) เต้าเจียว(ตำหนักเต๋า) ซื่อจี่(สี่สุดขั้ว) หูหลง(แปลงมังกร) และเซียนไถ(เซียนเทียม)
ในหมู่พวกอาณาจักรเหล่านี้เซียนเทียมนั้นพิเศษที่สุด ระดับของเซียนเทียมแต่ละขั้นเทียบเท่ากับอาณาจักรลับแต่ละแห่ง ซึ่งพอจะมองเห็นได้ว่าช่องว่างของมันกว้างใหญ่มากแค่ไหน
“ขอบเขตแปดต้องห้าม หลังจากเวลาผ่านมานาน ในที่สุดก็มีคนสัมผัสขอบเขตแปดต้องห้ามแล้ว!”
สีหน้าของเหล่าผู้อาวุโสของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ต่างบิดเบี้ยวด้วยความกลัว
ครั้งสุดท้ายที่เย่ฟ่านแสดงพลังการต่อสู้ของอาณาจักรแปดต้องห้ามนั้นไม่มีใครแพร่กระจายข่าวนี้ออกไป ดังนั้นทั่วทั้งโลกจึงไม่มีใครรู้เรื่องนี้
“อาณาจักรแปดต้องห้าม” ทุกคนพูดได้แค่คำนี้ซ้ำไปซ้ำมา
สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยกเผยสีหน้าที่แปลกประหลาด บุตรศักดิ์สิทธิ์เหยากวงแสดงสีหน้าตกใจ ดวงตาขององค์หญิงเยว่หลิงเปล่งประกาย และเหล่าผู้นำของทั้งห้าภูมิภาคต่างต่างก็เกิดความหวั่นเกรงอย่างถึงที่สุด
ทุกสายตาจับจ้องไปที่เย่ฟ่าน อาณาจักรแปดต้องห้ามหาได้ยากอย่างยิ่งแม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ก็มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ก้าวเข้าสู่ขอบเขตนี้ได้
ซึ่งทุกคนที่มีพรสวรรค์ระดับนี้ เมื่อพวกเขาก้าวเข้าสู่ระดับผู้สูงสุดก็แทบจะอยู่ยงคงกระพันภายใต้อาณาจักรเซียนได้เลย
