66

บทที่ 66

[รางวัลจะถูกแจกจ่ายตามกฎ ผู้ชนะได้ทุกอย่าง ]

‘นี่คือจุดจบของ เทียนหู่’

“ฮู่ว ...” ฮยอนอู ถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะเริ่มพูดคุยกับคนดูด้วยน้ำเสียงที่เป็นปกติ “มันจบแล้วครับทุกคน”

-ขอบคุณสำหรับความพยายามของคุณ บริจาค 333 ทอง

-ฉลองให้กับชัยชนะ บริจาค 777 ทอง

-จุง ฮยุน 29 บริจาค 999 ทอง

เหรียญทองเริ่มหลั่งไหลเข้าสู่กระเป๋าของ ฮยอนอู อีกครั้งเมื่อการต่อสู้จบลง “ขอบคุณมากจริง ๆ ครับทุกคน จากนี้ไปผมจะเริ่มตรวจสอบไอเทมที่เพิ่งได้รับมานะครับ”

ฮยอนอู เริ่มดำเนินสตรีมของเขาราวกับลืมเรื่อง เทียนหู่ ที่เพิ่งเกิดขึ้นไปอย่างสมบูรณ์

.....

“ทุกคน ผมจะกลับมาพบกับทุกคนอีกครั้งในวันศุกร์ !!”

ฮยอนอู พูดทิ้งท้ายก่อนปิดสตรีมของตัวเอง อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ออกจากเกมแต่อย่างใด

“ฉันควรไปพบ เลอบรอน” ฮยอนอู ตัดสินใจว่าจะพบ เลอบรอน อาจารย์ของเขา

‘ฉันต้องการสกิลเพื่อเอาไปใช้ในการทำภารกิจของฉัน’

แน่นอนว่าเขาไม่ได้ต้องการไปพบ เลอบรอน เพียงเพราะอีกฝ่ายเป็นอาจารย์ของเขาเท่านั้น เขายังต้องการไอเทม , หนังสือสกิล หรือแม้แต่ภารกิจ ดังนั้น เลอบรอน จึงเป็นเป้าหมายแรก ๆ สำหรับเขาในการตามหาสิ่งเหล่านี้

ฮยอนอู มาถึงคฤหาสน์ของ เลอบรอน ในเวลาอันสั้น

“เจ้ากลับมาแล้วเหรอ !?” ยามหน้าประตูคฤหาสน์ไม่ได้หยุด ฮยอนอู เพราะทุกคนต่างรู้ดีว่า ฮยอนอู คือศิษย์ของ เลอบรอน

“ท่านอาจารย์อยู่ที่ไหนเหรอ !?”

“ท่านดยุคอยู่ที่เดิมตลอดนั่นแหละ”

ลานฝึก ... เลอบรอน มักจะอยู่ที่นั่นเสมอ

‘เขาไม่มีห้องนั่งเล่นบ้างเลยหรือไงนะ !?หรือเขาไม่มีที่อื่นให้ไปเลยเหรอ !?’

“ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่าเขาจะแข็งแกร่งขึ้นอีกหรือเปล่า”

ฮยอนอู พึมพำเบา ๆ ขณะที่เขาเดินตรงไปยังลานฝึก เขาจำได้ว่าครั้งแรกที่มาที่นี่เขาจะพบกับการตรวจสอบตัวตนทุก ๆ ห้าสิบเมตร แต่ในตอนนี้ NPC ทุกคนกลับทักทายเขาอย่างเป็นกันเองมาก หลังจากนั้นไม่นาน ฮยอนอู ก็มาถึงลานฝึก และได้พบกับ เลอบรอน

“เจ้ามาทำไม !?” เลอบรอน ถาม

“ศิษย์มาหาทั้งทีแต่คุณกลับถามคำถามแบบนี้เนี่ยนะ !?”

เลอบรอน แสดงความไม่พอใจออกมาบนใบหน้าเล็กน้อย ตอนนี้เขาดูเหมือนกับเจ้าของบาร์ที่เพิ่งให้อาหารกับขอทานไป และในวันนี้ขอทานคนนั้นก็กลับมาหาเขาอีกครั้ง “ข้าไม่ได้เรียกให้เจ้ามาที่นี่ แล้วเจ้ามาทำไม !?ข้าบอกเพียงแต่ว่าให้เจ้ากลับมาอีกครั้งเมื่อเจ้าแข็งแกร่งขึ้น”

“ผมแข็งแกร่งขึ้นแล้ว คุณลองดูสิ” ฮยอนอู ตอบกลับ

“เจ้าหมายความว่ายังไง !?”

เมื่อ เลอบรอน ถาม ฮยอนอู ก็ชักดาบคมยาวมือเดียวออกมา จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยออร่าดาบที่มีแสงสีฟ้าอ่อนออกมา มันเป็นภาพที่น่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง ขณะเดียวกัน สีหน้าของ เลอบรอน ก็เปลี่ยนไปจากก่อนหน้านี้เช่นกัน ‘เป็นทักษะที่ดี แต่ ...’

“ร่างกายของเจ้ายังอ่อนแอเกินไป” เลอบรอน พูด

“ห๊ะ !!อ่อนแอ !?” ฮยอนอู แคลงใจกับคำพูดของ เลอบรอน

‘นั่นมันหมายความว่ายังไง !?’

นี่มันไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย ฮยอนอู มีระดับเลเวลที่เพิ่มมากขึ้นจากครั้งก่อนที่เขาได้พบกับ เลอบรอน อย่างมาก ในสถานะปัจจุบันของเขา เขาสามารถเอาชนะผู้เล่นส่วนใหญ่ของอารีน่าได้

“ตอนนี้เจ้าก็เหมือนพวกเขา”

“พวกเขา !?”

“นักผจญภัยระดับโกลด์ พวกเขามีร่างกายคล้ายกับเจ้าในครั้งแรกที่พวกเขามาพบกับข้า”

‘อ่า ... เขาหมายถึงระดับเลเวล’ ในที่สุด ฮยอนอู ก็เข้าใจว่า ร่างกาย ที่ เลอบรอน พูดถึงหมายถึงอะไร

“หัวใจของการผจญภัยมักจะว่างเปล่าเมื่อเทียบกับรูปลักษณ์ภายนอก ฮยอนอู เจ้าแตกต่างออกไป ข้างในของเจ้าอัดแน่น แต่ภายนอกของเจ้ายังคงเปราะบาง หากยังเป็นแบบนี้ต่อไป ...” สีหน้าของ เลอบรอน เริ่มเปลี่ยนเป็นความเย็นชา และเขาก็ทิ้งคำพูดไว้เพียงเท่านั้น ก่อนจะเริ่มพูดถึงเรื่องอื่น “ไปทางใต้ไกลออกไปของบริกส์ ไปพบกับ เฮอราร์ด แม่ทัพแห่งป้อมปราการลาทัสที่เป็นปราการของหุบเขาเฮจิน”

[ภารกิจถูกสร้างขึ้น ]

[พบแม่ทัพ เฮอราร์ด แห่งป้อมปราการลาทัส ]

[ไปพับกับ เฮอราร์ด แม่ทัพแห่งป้อมปราการลาทัส ปราการของหุบเขาเฮจิน ]

[ระดับ : C]

[เงื่อนไข : พบกับ เฮอราร์ด 0/1 ]

[รางวัล : ค่าประสบการณ์ ]

“ได้เลยครับท่านอาจารย์”

‘นี่แหละ มันคือสิ่งที่ฉันต้องการ’ ฮยอนอู ยิ้มกว้างจนเผยให้เห็นซี่ฟันในปากของเขา แม้ว่าตอนนี้เขาจะสวมหน้ากากอยู่ก็ตาม

“เมื่อเจ้ากลับมาจากที่นั่น เจ้าจะต้องไปที่ไหนสักแห่งกับข้า เตรียมตัวให้พร้อมก่อนจะถึงเวลานั้น” เลอบรอน พูดก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งเพื่อทำสมาธิ

“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ฮยอนอู บรรลุจุดประสงค์ในการเดินทางมาที่นี่แล้ว ตอนนี้เขาได้รับภารกิจใหม่สำหรับตัวเองแล้ว

.....

ฮยอนอู ออกจากคฤหาสน์ของ เลอบรอน และมุ่งหน้าไปยังจัตุรัสของอาณาจักร บริกส์ตั้งอยู่ไกลออกไปจากที่นี่มาก ดังนั้น จึงไม่ต้องพูดถึงป้อมปราการลาทัสที่อยู่ไกลออกไปมากกว่านั้นแม้แต่นิดเดียว เขาตั้งใจที่จะมองหาคัมภีร์หวนคืนสำหรับลาทัส หากมีสิ่งนี้วางขายเขาจะซื้อ และใช้มันอย่างไม่ลังเลแน่นอน

“ขายคัมภีร์หวนคืนไปยังสถานที่ต่าง ๆ!!” ทันใดนั้น ฮยอนอู ก็ได้ยินเสียงตะโกนของผู้เล่นพ่อค้าตะโกนขึ้น

“คุณมีคัมภีร์หวนคืนไปลาทัสบ้างไหมครับ !?” ฮยอนอู เดินเข้าไปหาพ่อค้าคนพร้อมกับถาม

ขณะที่ ฮยอนอู กำลังสอบถามอยู่นั้น เขาก็ตระหนักได้ว่าตัวเองลืมถอดหน้ากากออก อย่างไรก็ตาม พ่อค้าคนนี้กลับไม่ได้ตอบสนองอะไรมากนัก

‘อ่า !!จริงสิ ตอนนี้หน้ากากกำลังเป็นที่นิยมอยู่’ ฮยอนอู ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ลาทัสเหรอ !?สักครู่นะครับ” พ่อค้าเริ่มมองหาคัมภีร์หวนคืนที่วางขายเพื่อดูว่ามีคัมภีร์หวนคืนของป้อมปราการลาทัสหรือไม่ “ขอโทษด้วย แต่ผมไม่มีคัมภีร์หวนคืนของลาทัสเลย ทั้งลาทัส , เทือกเขาเฮจิน และชายแดนทางเหนือ ดูเหมือนพวกมันจะยังไม่มีในระบบนะ”

“พวกมันยังไม่มีเหรอ !?ถ้างั้นขอเป็นคัมภีร์หวนคืนของบริกส์สามม้วนให้ผมก็แล้วกันครับ”

“15 เหรียญทอง ครับคุณลูกค้า”

‘น่าจะพอใช้ได้ล่ะนะ’

ท้ายที่สุดแล้วคัมภีร์หวนคืนของป้อมปราการลาทัสก็ไม่ได้ถูกวางขายในร้านค้าทั่ว ๆ ไป มันจำเป็นต้องทำภารกิจบางอย่างเพื่อปลดล็อคก่อน จึงจะพบคัมภีร์หวนคืนวางขายในร้านค้าของเขตนั้น ๆ แต่น่าเสียดายที่ไม่มีใครมีเบาะแสเกี่ยวกับเรื่องนี้

“เอาล่ะ ฉันคงต้องไปที่บริกส์ก่อน”

ฮยอนอู ฉีกคัมภีร์หวนคืนม้วนหนึ่งที่ได้รับมาจากพ่อค้า จากนั้นแสงสีขาวก็ปรากฏขึ้นห่อหุ้มร่างกายของเขาก่อนที่เขาจะหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

.....

“ไอ้สารเลว เทียนหู่ ฉันน่าจะหั่นแกเป็นชิ้น ๆ ก่อนจะฆ่าแก !!” ฮยอนอู สาปแช่ง เทียนหู่ ที่ถูกลบตัวละครไปแล้ว เพราะหากไม่ใช่เพราะการดวลลบตัวละครระหว่างเขากับ เทียนหู่ เขาคงไม่ต้องกลับไปที่ยูสมาร์เพื่อดวลในโคลอสเซียม และทำให้ตัวเองต้องมาวิ่งผ่านเทือกเขาเฮจินที่กว้างใหญ่อยู่ในตอนนี้

แต่เดิมแล้วที่เขามาถึงภูเขาเยือกแข็ง ฮยอนอู ยังไม่ได้รู้สึกอะไรมากนัก แต่เมื่อเขาเดินทางออกจากบริกส์ไปยังเทือกเขาเฮจินแล้วนั้น ไม่ว่าเขาจะวิ่งออกไปทางไหนเขาก็จะพบมอนสเตอร์ทุกหนทุกแห่ง

ฮยอนอู เหลือบตามองลงมาที่อ้อมแขนที่ซึ่ง ทังอี กำลังอยู่ในนั้น ‘ฉันรู้สึกโชคดีจริง ๆ ที่มีเขาอยู่ด้วย’

ฮยอนอู ดีใจมากที่มี ทังอี เดินทางไปไหนมาไหนพร้อมกับตัวเอง นี่อาจเป็นข้อได้เปรียบที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับเขากับผู้เล่นเดี่ยวคนอื่น ๆ การเคลื่อนไหวเพียงลำพังเป็นเวลานานจะทำให้เกิดความเบื่อหน่ายอย่างมาก หากเขามีสมาชิกทีมอยู่ด้วยเขาอาจจะไม่รู้สึกเบื่อเลยแม้ว่าจะกำลังเหนื่อยล้าอยู่ก็ตาม

“นายท่าน มีอะไรน่าสนใจเหรอ !?” ทังอี ได้ยินเสียงพึมพำของ ฮยอนอู เขาอดไม่ได้ที่จะใช้อุ้งเท้านุ่มนิ่มอัดที่แก้มของผู้เป็นเจ้านาย

“นายตีฉันทำไม !?” เมื่อถูก ทังอี อัด ฮยอนอู ก็โพล่งขึ้นมาทันที

“ข้าคิดว่าการมีเพื่อนมันก็เป็นสิ่งที่น่าสนใจนะนายท่าน ฮี่ ๆ”

ตุ้บ !!!ฮยอนอู มะเหงกใส่ศีรษะของ ทังอี เป็นการตอบแทน

“ถ้างั้นเรามาคุยเรื่องเกาะบุงบุงที่นายอยู่กันดีกว่า”

“เกาะบุงบุง !?มันเป็นเกาะที่สวยงาม ไม่ร้อน ไม่หนาว และมีอาหารมากมายทั่วทั้งเกาะ”

“มีมอนสเตอร์อะไรบ้าง !?มีอะไรที่ฉันสามารถล่าได้บ้างไหม !?”

“ไม่มีอะไรแบบนั้นหรอก มันเป็นสถานที่ที่เผ่าของข้าอาศัยอยู่ ไม่มีมอนสเตอร์ในเผ่าของข้า มีแต่สัตว์” ทังอี พูดอย่างภาคภูมิใจ

ความภาคภูมิใจ และความรักที่เขามีต่อเกาะของเขาแสดงออกอย่างชัดเจนผ่านน้ำเสียงของเขา

“มันอยู่ที่ไหนเหรอ !?ฉันอยากจะไปเที่ยวบ้านนายสักครั้ง”

“มันค่อนข้างไกลจากที่นี่มาก นอกจากนี้นายท่านยังอ่อนแอเกินไป ท่านไปที่นั่นไม่ได้หรอก” ทังอี พูดอย่างจริงจัง

‘ระดับมอนสเตอร์ที่นั่นน่าจะสูงกว่าที่เทือกเขาเฮจินสินะ’ ฮยอนอู พยักหน้าเบา ๆ เขาไม่ได้รู้สึกแย่กับคำพูดของ ทังอี แต่อย่างใด มันเป็นความจริงที่อารีน่ายังไม่ได้เปิดเผยอีกหลายสิ่งหลายอย่างต่อผู้เล่น แพตช์ส่วนใหญ่ของเกมยังต้องการระดับเลเวลหลายร้อยในการปลดล็อค นั่นหมายรวมถึงเกาะบุงบุงด้วยเช่นกัน

“ไปกันเถอะ ทังอี”

ฮยอนอู เริ่มขยับฝีเท้าของตัวเองอีกครั้งหลังจากหยุดนิ่งไปชั่วครู่

.....

หัวหน้าทีมฝ่ายวางแผน และหัวหน้าทีมฝ่ายปฏิบัติการของอารีน่ากำลังทานอาหารกลางวันร่วมกันในโรงอาหารของบริษัท ไม่กี่เดือนก่อนพวกเขาพูดถึงการกลับมาของ เมลีก็อด และเริ่มต้นมิตรภาพระหว่างกันอย่างจริงจัง อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ ฮยอนอู ถูกลบออกจากความคิดของพวกเขา

“หัวหน้าทีม ปาร์ค มันถึงเวลาแก้ไขแล้วไม่ใช่เหรอ !?” คิม จุนยอง หัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการถาม ปาร์ค ฮยอนจุน หัวหน้าฝ่ายวางแผน

“ผู้เล่นอันดับหนึ่งมีเลเวล 197 ดังนั้น เราจะเริ่มการอัพเดตแพตช์อย่างช้าสุดในสัปดาห์หน้า เราเริ่มเตรียมการเอาไว้แล้วตั้งแต่เควสต์หลักเริ่มขึ้น ดังนั้น ครั้งนี้เราจะสามารถควบคุมมันได้แน่นอน” ปาร์ค ฮยอนจุน ตอบพร้อมกับจิบกาแฟเล็กน้อย

ถึงแม้ว่าเขาจะบอกว่าได้เตรียมการไว้แล้วก็ตาม แต่ความจริงแล้วทุกอย่างเร็วกว่าตารางงานที่กำหนดไว้มาก เนื่องจากผู้เล่นเพิ่มระดับเลเวลของตัวเองได้เร็วเกินไป ดังนั้น ปาร์ค ฮยอนจุน จึงต้องทำงานล่วงเวลามาตลอด

‘แต่ถ้าเทียบกับยุคแรก ๆ แล้วตอนนี้คงถือได้ว่าเป็นสวรรค์ล่ะนะ’

“นี่เป็นครั้งที่สามสำหรับการอัพเดตแพตช์แล้ว ครั้งนี้มันคือสงครามตีเมืองใช่ไหม !?”

“ใช่ !!มันไม่มีปัญหาอะไรน่ากังวล แต่มีบางส่วนที่เราต้องเฝ้าระวังเล็กน้อย อย่างพวก AI ที่เราต้องวางกรอบการทำงาน ... จากนั้นเราจะส่งมอบหน้าที่ให้กับฝ่ายปฏิบัติการดูแลต่อ ....”

ปาร์ค ฮยอนจุน รู้สึกเห็นใจ คิม จุนยอง แพตช์นี้คือการอัพเดตสงครามตีเมือง นั่นหมายความว่าฝ่ายปฏิบัติจะต้องยุ่งจนหัวหมุนอย่างไม่ต้องสงสัย

“เฮอะ ... ใช้เงินซื้อปราสาท ไม่รู้ว่าใครเป็นคนคิดเรื่องนี้ นอกจากนี้ยังต้องมีตำแหน่งก่อนถึงจะซื้อปราสาทได้ แล้วถึงจะเริ่มทำสงครามตีเมืองได้ ...”

ทั้งคู่ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน สิ่งต่าง ๆ เปลี่ยนแปลงอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะจัดการไปมากแค่ไหน แต่งานเอกสารที่พวกเขาต้องจัดการก็ดูเหมือนจะไม่เคยลดลงเลย ขณะนั้น ปาร์ค ฮยอนจุน ก็เปลี่ยนหัวข้อในการสนทนาเพื่อเปลี่ยนบรรยากาศ “นายรู้จักรายการศึกราชันหน้ากากไหม !?ฉันได้ดูมันเมื่อสัปดาห์ก่อน มันสนุกมากทีเดียว”

“ผมดูมันเหมือนกัน แต่ว่าการได้ดูวีดีโอทั้งหมดแบบไม่ตัดต่อจะได้ความรู้สึกที่ดีกว่า”

คิม จุนยอง สนใจรายการศึกราชันหน้ากากมาก หากพูดให้ชัดเจนก็คือเขาสนใจ อัลเลย์บอส มากกว่า เขารู้สึกทึ่งกับสิ่งที่ อัลเลย์บอส แสดงให้เห็นในรายการศึกราชันหน้ากากอย่างแท้จริง

“นายรู้หรือเปล่า !?ว่า นาโนแมชชีนแจ็คสัน ที่เอาชนะ มาเซราโน ไปได้ที่จริงก็คือ อัลเลย์บอส”

“ห๊ะ !?จริงเหรอ !?” ปาร์ค ฮยอนจุน อดไม่ได้ที่จะโพล่งออกมาด้วยความตกใจ เขาคิดว่ามันควรจะเป็น แดเนียล แต่กลับเป็น อัลเลย์บอส ที่เอาชนะ มาเซราโน ไปได้ ...

“แดเนียล ออกจากเกมไปหลังจากเขาเอาชนะ คิม ซอกจอง ไปได้ หลังจากนั้น อัลเลย์บอส ก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้งในฐานะ นาโนแมชชีนแจ็คสัน แทนเขา”

“หึหึ ...”

“นี่หมายความว่า อัลเลย์บอส อาจเป็นหน้ากากไหนก็ได้ใช่ไหม แบบนี้ฉันคงต้องรอติดตามต่อไปเรื่อย ๆ แล้ว”

“ว่าแต่ระดับเลเวลของ อัลเลย์บอส เทียบกับ มาเซราโน ได้ด้วยเหรอ !?”

“ไม่ได้อยู่แล้ว ในกระทู้ของเราต่างก็บอกว่าพวกเขาน่าจะมีเลเวลห่างกันอย่างน้อย 80 เลเวล”

“ถ้าฉันรู้ ID ตัวละครของเขา ฉันสามารถตรวจสอบมันอย่างลับ ๆ ได้”

แม้ว่ามันจะเป็นผิดกฎ แต่การดู ID ของสตรีมเมอร์ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใด อย่างไรก็ตาม ในกรณีของ อัลเลย์บอส แล้ว มีเพียงชื่อ อัลเลย์บอส ของเขาเท่านั้นที่ถูกเปิดเผย ไม่มีใครรู้ ID ตัวละครที่แน่นอนของเขา นี่เป็นหนึ่งในข้อมูลส่วนตัวที่สำคัญมาก ดังนั้น จึงไม่มีใครรู้หากผู้เล่นคนนั้นตั้งค่าไว้ที่การซ่อน ID ตัวละครของตัวเอง

“บางทีเควสต์หลักในแพตช์ใหม่อาจจะเป็น อัลเลย์บอส ก็ได้ที่สามารถหาเบาะแสของมันได้ นอกจากนี้พวกสตรีมเมอร์กับผู้เล่นมืออาชีพเองก็มองข้ามไม่ได้เหมือนกัน”

ปาร์ค ฮยอนจุน ที่ฟังคำพูดของ คิม จุนยอง อยู่ก็เหมือนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ “แล้วตอนนี้ เมลีก็อด กำลังทำอะไรอยู่ !?”

“เมลี่ก็อด !?ทำไมนายถึงพูดชื่อล้าสมัยแบบนั้นออกมา ตอนนี้ไม่มีใครนึกถึงชื่อนั้นแล้ว !?มันเจ็บปวดที่ยังคิดถึงคนที่รู้จักกันอยู่แล้ว”