901 - ผู้สืบทอดของสองจักรพรรดิ
901 - ผู้สืบทอดของสองจักรพรรดิ
ในสมัยโบราณ "จักรพรรดิ" หลายคนสามารถคว้าดวงดาวและจับดวงจันทร์ได้ วิธีการของพวกเขาก็ไม่ธรรมดาและเหนือจินตนาการ พวกเขาล้วนเป็นสิ่งมีชีวิตบนท้องฟ้า [ผู้อมตะที่แท้จริง]
ตอนนี้ผู้คนคาดเดาจากความแข็งแกร่งของวานรศักดิ์สิทธิ์ว่าจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์คนเดิมนั้นแข็งแกร่งแค่ไหน ต้องเข้าใจว่าวานรศักดิ์สิทธิ์ถูกผนึกไว้เป็นเวลาหนึ่งล้านปีแล้วและเขาฝึกฝนมาเพียงยี่สิบปีเท่านั้น
จักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์ผู้ซึ่งมีชีวิตอยู่มาหลายปีจะน่ากลัวแค่ไหนเป็นที่คำนวณได้?
ในตอนนี้กระบองสีดำได้กระแทกเข้าหาหวังเถิงจากท้องฟ้าความแข็งแกร่งของมันสามารถทำลายสวรรค์พิภพให้พังทลายได้อย่างง่ายดาย
เย่ฟ่านย่อมไม่สามารถสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยวในเรื่องนี้ วานรศักดิ์สิทธิ์มีอารมณ์ที่ไม่เหมือนใครเมื่อเขาลงมือจะต่อสู้กับหวังเถิงแล้วไม่ว่าใครก็ยุ่งเกี่ยวไม่ได้
บูม!
กระบองเหล็กกระแทกเข้าหาหวังเถิงอย่างรุนแรง คลื่นที่เกิดจากการปะทะซัดสาดออกไปทุกทิศทางทำให้พื้นที่บริเวณนั้นถูกปล้นเป็นที่ราบทันที
อย่างไรก็ตามหวังเถิงมีความแข็งแกร่งอย่างยิ่ง เขาปิดกั้นแท่งเหล็กสีดำด้วยกระบี่จักรพรรดิสวรรค์ และกฎดั้งเดิมทุกประเภทก็ระเบิดออกมา
“โครม...”
นัยน์ตาของเขาเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ การปะทะกันของพวกเขาทำให้สวรรค์และพิภพสั้นสะเทือนราวกับ เสียงสะท้อนของคัมภีร์เต๋าผู้ยิ่งใหญ่
ในขณะนั้นดวงตาของหวังเถิงได้ปลดปล่อยดวงดาวที่สดใสให้ปกคลุมทั่วทั้งท้องฟ้า และมันสร้างความกดดันให้กับวานรศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างมาก
นี่คืออำนาจที่แท้จริงของดวงตาสวรรค์!
การเคลื่อนไหวทั้งหมด ทักษะลับทั้งหมด ไม่มีอะไรที่ดวงตาของเขามองทะลุไม่ได้ ไม่ว่าการเคลื่อนไหวจะเร็วแค่ไหน พวกมันจะช้าลงราวกับหอยทากเมื่อเผชิญหน้ากับเขา
ดวงตาแห่งสวรรค์นี้เป็นลักษณะดวงตาที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก แม้กระทั่งในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังมีคนเหล่านี้เพียงหยิบมือเดียวเท่านั้น
กล่าวกันตามตรงแม้กระทั่งเซียน(เปลี่ยนจากคำว่าปราชญ์นะครับ)ในประวัติศาสตร์โลกอำพรางสวรรค์ก็คนเพียงจำนวนน้อยนิดที่สามารถฝึกฝนดวงตาชนิดนี้ได้
เมื่อตาของหวังเถิงเปิดและปิด พลังที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่งจะไหลออกมา ซึ่งสามารถบดขยี้ผู้คนได้ราวกับหินโม่ก้อนใหญ่ และลำแสงจากจากดวงดาวที่ไม่สิ้นสุดก็สามารถทำลายทั้งสวรรค์พิภพได้อย่างแน่นอน
"ปัง" "ปัง..."
แท่งเหล็กสีดำของวานรศักดิ์สิทธิ์หมุนวนและกระทบกับลำแสงเหล่านี้ ประกายไฟสาดกระจาย และการระเบิดแต่ละครั้งมีน้ำหนักหลายร้อยล้านจิน
ในระยะไกล ทุกคนต่างประหลาดใจดวงตาแห่งสวรรค์ ความแข็งแกร่งของมันช่างน่าอัศจรรย์มาก เปรียบได้กับพลังศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิดของวานรศักดิ์สิทธิ์โดยยากจะหาผู้ชนะได้
"มันไม่เพียงแต่มองเห็นจุดอ่อนของทักษะต่างๆเท่านั้น แต่ความเร็วทั้งหมดยังช้าลงเป็นอย่างมาก นอกจากนี้มันยังมีพลังโจมตีที่น่ากลัว ใครจะหยุดมันได้? "
ไม่มีใครไม่หวั่นเกรงต่อความแข็งแกร่งของพวกเขา ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์แห่งดินแดนรกร้างตะวันออก จักรพรรดิแห่งจงโจว นักบวชศักดิ์สิทธิ์แห่งทะเลทรายตะวันตก และจักรพรรดิอสูรแห่งหนานหลิงก็ไม่เว้น
"ปัง"
ความว่างเปล่าสั่นเหมือนม้วนหนังสือและอักขระโบราณเก้าตัวพุ่งออกมาจากดวงตาของหวังเถิงพร้อมทั้งตราตรึงอยู่กลางท้องฟ้าราวกับจะกดทับสวรรค์ลงมาทันที
พลังอันน่าสะพรึงกลัวกำลังบดขยี้โลกทั้งใบ นี่คือเก้าคำที่จักรพรรดิโบราณทิ้งไว้ ซึ่งมีพลังดั้งเดิมที่เหนือจินตนาการ
กระบองเหล็กสีดำในมือของวานรศักดิ์สิทธิ์โค้งงอจากการถูกกดทับด้วยความกดดันจากท้องฟ้า เขาปลดปล่อยเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวพร้อมกับโจมตีเข้าหาหวังเถิงอีกครั้ง
“ตาย!”
ดวงตาที่แหลมคมของหวังเถิงยิงแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมาสองเส้น ในขณะเดียวกันดวงตาสีแดงก่ำของวานรศักดิ์สิทธิ์ก็เปลี่ยนเป็นสีทองคล้ายกับดวงตาสวรรค์เช่นกัน!
มันเป็นดวงตาสวรรค์อย่างแน่นอน และดวงตาคู่นี้ก็ได้รับการตกทอดมาจากพลังอำนาจที่ไม่มีผู้ใดเทียบของจักรพรรดิ์ศักดิ์สิทธิ์คนเก่า!
บูม!
กำลังจะดวงตาสองคู่ปะทะกันกลางท้องฟ้าและทำให้ใบหน้าของประมาจารย์หลายคนบิดเบี้ยวด้วยความกลัว
"อักขระโบราณเก้าตัวมีผลมหัศจรรย์เช่นนี้”
เย่ฟ่านแตะคางของเขาและเริ่มไตร่ตรองอย่างจริงจัง หลายปีที่ผ่านมาเขามีการศึกษาค้นคว้าในคัมภีร์เต๋าอยู่บ่อยครั้ง อย่างไรก็ตามสิ่งที่เขาเรียนรู้นั้นเห็นได้ชัดว่ายังห่างไกลจากสิ่งที่หวังเถิงเรียนรู้ค่อนข้างมาก
ดังนั้นเมื่อพบเจอโอกาสอันยิ่งใหญ่ในตอนที่เห็นหวังเถิงใช้อักขระโบราณเหล่านี้โจมตี เขาจึงไม่ลังเลที่จะจดจำมันไว้ในใจอย่างรวดเร็ว
และตอนนี้ในที่สุดเย่ฟ่านก็ตระหนักได้ว่าถ้าสะดวกตาสวรรค์ของหวังเถิงมีความเกี่ยวข้องกับการศึกษาอักขระโบราณเหล่านี้อย่างแน่นอน
วานรศักดิ์สิทธิ์แสดงพลังของมันและเปิดการโจมตีอย่างดุเดือด
การต่อสู้ระหว่างจักรพรรดิน้อยแดนเหนือกับองค์ชายศักดิ์สิทธิ์ของเผ่าพันธุ์โบราณไม่เพียงแต่มีความแข็งแกร่งทางพลังเท่านั้น ทักษะลับต่างๆของพวกเขายังถูกแสดงออกมาอย่างเต็มที่
"ศิลปะศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิแห่งความโกลาหล!"
ทุกคนตกใจ ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าศิลปะลับของหวังเถิงคล้ายกับสิ่งที่ถูกบันทึกไว้ในคัมภีร์โบราณเล่มนั้น
ในแง่หนึ่ง นี่คือการต่อสู้ชี้ขาดระหว่างผู้สืบทอดของจักรพรรดิแห่งความโกลาหลและจักรพรรดิศักดิ์สิทธิ์แห่งเผ่าพันธุ์โบราณ
วานรศักดิ์สิทธิ์ดุร้ายมากขึ้นเรื่อยๆ พรสวรรค์ของเขาก็หาที่เปรียบไม่ได้ แต่คัมภีร์โบราณแห่งความโกลาหลก็มีความยอดเยี่ยมไม่แพ้กัน
สุดท้ายเย่ฟ่านทนไม่ไหวจึงส่งสัญญาณเสียงอีกครั้ง เขารู้สึกว่า
วานรศักดิ์สิทธิ์ไม่มีทางพ่ายแพ้ แต่หากคิดจะฆ่าจักรพรรดิน้อยแห่งแดนเหนือคนนี้คงไม่มีทางเกิดขึ้นอย่างแน่นอน
“พี่ใหญ่ให้ข้าช่วยเจ้าอีกแรง”
“ไม่ ข้าต้องฆ่าเขาด้วยมือของข้าเอง”
วานรศักดิ์สิทธิ์มีอารมณ์ที่รุนแรงอย่างถึงที่สุด ในเวลานี้เขาส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธและกระแทกกระบองสีดำเข้าหาคู่ต่อสู้อีกครั้ง
ทุกคนกล่าวไม่ออกชั่วขณะ สองคนนี้ทรงพลังเกินไป และพวกเขากำลังแย่งชิงเกียรติยศในการฆ่าหวังเถิง
"นั่นคือจักรพรรดิน้อยแดนเหนือผู้สง่างาม มีคนไม่กี่คนที่เทียบเขาได้ ทำไมตอนนี้เขาถึงเป็นเหยื่อของคนอื่น?"
"แย่แล้วมีความเคลื่อนไหวของปราณามังกรใต้ดิน!" มีคนอุทานด้วยความตกใจ
เป็นที่ทราบกันดีว่าภูเขาไท่หลิงน้ำสามารถเคลื่อนที่ได้เองตามปราณมังกรที่อยู่ด้านล่าง บางครั้งมันจะหายไปหลังจากอยู่ในที่แห่งหนึ่งมาสักระยะ นั่นเป็นเหตุผลให้ตลอดหลายปีที่ผ่านมามีคนจำนวนน้อยนิดที่สามารถค้นพบที่ตั้งของมันได้
“ปราณมังกรถูกฝังอยู่ใต้ดินมานานหลายแสนปีดังนั้นมันจึงเกิดจิตวิญญาณขึ้นมา และการต่อสู้ระหว่างผู้แข็งแกร่งทั้งสองกำลังสร้างความตื่นตระหนกให้กับมัน”
“อย่าสนใจเรื่องของพวกเขา เราต้องรีบค้นหาทางเข้าให้เร็วที่สุด!” หลายคนตะโกน
อย่างไรก็ตาม วานรศักดิ์สิทธิ์และหวังเถิงยังคงต่อสู้กันอยู่ด้านหน้าและปิดกั้นไม่ให้พวกเขาออกจากที่นี่ได้
"มาทะเลาะกันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าจะพลาดโอกาสสำคัญไป!"
มีคนเกลี้ยกล่อม พวกเขาไม่ได้มาที่นี่เพื่อดูคนสู้กัน แต่มาเพื่อทรัพย์สมบัติของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่เท่านั้น
เย่ฟ่านสังเกตภูมิประเทศและจิตใจของเขาก็สั่นไหว มังกรกำลังเคลื่อนไหวจริงๆ และถ้าหากพวกเขายังล่าช้ากว่านี้จะไม่มีโอกาสเข้าสู่ด้านในได้เลย
"พี่วานรอย่าต่อสู้อีกต่อไป เมื่อพบบ่อน้ำเซียนและถ้ำมังกรอมตะเจ้าจำเป็นต้องพิสูจน์เต๋าเพื่อกลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะ อย่าปล่อยให้โอกาสอันดีพลาดไป" หลังจากได้ยินสิ่งนี้
วานรศักดิ์สิทธิ์ก็ลดพลังโจมตีลง และหวังเถิงก็ถอยกลับไป ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเข้าไปในบ่อน้ำเซียนหรือถ้ำมังกรอมตะ
"ครืน ... "
ภูเขาอันใหญ่โตเริ่มขยับและปลามังกรมากมายมหาศาลก็พวยพุ่งออกมาอย่างไม่สิ้นสุด
ในขณะนี้ ร่างจำนวนมากได้พุ่งไปข้างหน้า ปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ไม่สามารถรอช้าและเป็นคนกลุ่มแรกที่เสี่ยงอันตรายเข้าไปในภูเขา
