53

บทที่ 53

เทียนหู่ มีความรู้สึกที่หลากหลายขณะที่เขาตรวจสอบวีดีโอจาก USB แต่สิ่งเดียวที่เขาทำได้คือการสบถลั่นออกมาในท้ายที่สุด

“ไอ้สารเลว !!”

เวลานั้นยุติธรรมเสมอ นี่คือสิ่งที่เขาเชื่อจนถึงตอนนี้ อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้ดูเหมือนจะใช้ไม่ได้กับ อัลเลย์บอส มันเหมือนกับ อัลเลย์บอส มีเวลาหนึ่งวัน 48 ชั่วโมง แต่คนอื่น ๆ มีเพียง 24 ชั่วโมง ไม่เช่นนั้นมันจะอธิบายอัตราการเติบโตที่น่าอัศจรรย์ของ อัลเลย์บอส ได้อย่างไร !?

“ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ !?”

มันเป็นสิ่งที่น่าสงสัย และไม่สมเหตุสมผลแม้แต่นิดเดียว ไม่ว่า เทียนหู่ จะพยายามคิดมากแค่ไหนเขาก็ไม่อาจเข้าใจได้ว่าทำไม อัลเลย์บอส ถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้ !?ไม่ !!คำถามคือ เขาไปเอาความแข็งแกร่งแบบนี้ในเวลาอันสั้นขนาดนี้มาจากไหน !?

เทียนหู่ อดไม่ได้ที่จะสงสัย อัลเลย์บอส เพิ่งเริ่มเล่นอารีน่าได้เพียงสองหรือสามเดือน แต่เขากลับเติบโตได้อย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น จนสามารถจัดการกับทีมหัวกะทิของกิลด์เขาได้อย่างสมบูรณ์

“ฉันจะไม่เป็นเหมือนพวกเขา” เทียนหู่ พูดกับตัวเอง ทว่ามันเป็นเพียงความมั่นใจที่ว่างเปล่า เพราะในเวลานี้เขาไม่ได้สังเกตเลยว่ามือข้างหนึ่งของเขากำลังสั่นเทาอย่างรุนแรง

.....

ฮยอนอู เตรียมการทุกอย่างที่ละขั้นตอน เขาจะต้องแก้แค้น เทียนหู่ ที่กล้าเข้ามาแหยมกับเขา นอกจากนี้ในรายชื่อแขกรับเชิญที่ NIKE ส่งมาให้เขาตรวจก็ยังมีชื่อของ เทียนหู่ ที่จะมาร่วมรายการในสัปดาห์ที่สี่ มันก็ทำให้เขาตั้งใจที่จะร่วมรายการศึกราชันหน้ากากในสัปดาห์ที่สี่ด้วยเช่นกัน

“ฉันจะกระทืบเขาด้วยตัวเอง ... และมันจะต้องเป็นการกระทืบที่โหดร้ายที่สุด”

นอกจากนี้ ยังมีชื่อของ จอง ฮันแบค อยู่ในรายชื่อของผู้เข้าร่วมรายการด้วยเช่นกัน นี่คือการยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวสำหรับ ฮยอนอู จากนี้เขาจะต้องเตรียมความพร้อมสำหรับตัวเองให้ได้มากที่สุด และสิ่งแรกที่เขาต้องทำก็คือ ค้นหาเผ่าคนแคระทั่งแดงเพื่อรับอาวุธของ ค้อนทองคำ

.....

“พี่ชาย คุณเห็นคนแคระแถว ๆ นี้จริงเหรอ !?” ฮยอนอู ถามด้วยความสับสน คิม ซอกจอง อาจจะเป็นคนน่าเชื่อถือ แต่ใครก็ตามที่ได้รับรู้ว่ามีคนแคระปรากฏตัวอยู่ในบริเวณนี้จะต้องมีท่าทีเหมือน ฮยอนอู แน่นอน

ท้ายที่สุดแล้ว คิม ซอกจอง ก็ยังยืนยันคำตอบของเขา แม้ว่าสถานที่แถบนี้จะเป็นธารน้ำตกขนาดใหญ่ที่น่ากลัวก็ตาม

“น้องชาย นายไม่เชื่อฉันเหรอ !?ฉันเคยเห็นพวกเขาที่นี่ พวกเขาจะออกมาจากตรงนั้น ฉันเห็นพวกเขาด้วยตาของฉันเองเลยนะ” คิม ซอกจอง พูดด้วยสีหน้าเศร้าหมองเล็กน้อย

เขาเคยเห็นคนแคระเดินไปมาอยู่รอบ ๆ น้ำตกนี้กับตาของตัวเองขณะที่เขาผ่านเส้นทางนี้เมื่อสองถึงสามวันก่อน ดังนั้น เขาจึงพา ฮยอนอู มาถึงที่นี่ในตอนนี้

“คนแคระตัวเล็ก ๆ ที่มีกล้ามใหญ่ ๆ โผล่ออกมาจากตรงนั้น น้องชาย นายไม่เชื่อฉันเหรอ !?มันเป็นความจริงนะ” คิม ซอกจอง พูดพร้อมกับที่ไปที่น้ำตก

“ฉันเชื่อคุณอยู่แล้วพี่ชาย” สีหน้าของ ฮยอนอู ตรงข้ามกับสิ่งที่เขาพูดอย่างสิ้นเชิง ‘มันต้องเป็นเรื่องโกหกแน่ ๆ ฉันตามเขามาอย่างไร้จุดหมายชัด ๆ...’

ทันใดนั้น ทังอี ก็พบบางอย่าง “นั่นอะไร !?”

สิ่งที่ดึงดูด ทังอี คือร่างสั้นเตี้ยเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อ และมีหนวดเคราหนาที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหัน "นายท่าน มีบางอย่างตรงนั้น”

“ตรงไหน !?”

ขณะเดียวกัน คิม ซอกจอง ตอบสนองได้เร็ว และรุนแรงกว่า ฮยอนอู ที่ต้องการพบคนแคระ ด้านหลังน้ำตกที่ ทังอี ชี้ออกไปนั้นมีเงาขนาดนั้นปรากฏอยู่ เมื่อเห็นแบบนั้นพวกเขาก็รีบวิ่งตรงไปใกล้น้ำตกทันที

“มนุษย์ พวกเจ้ามาทำอะไรที่นี่ !?” คนแคระถาม คิม ซอกจอง และ ฮยอนอู ด้วยความระมัดระวัง แม้ว่าเขาจะไม่ได้แสดงท่าทีดุร้ายออกมา แต่ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคนแคระคนนี้แข็งแกร่งอย่างแน่นอน

อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ไม่ได้กังวลแม้แต่น้อย เพราะเขาได้รับเชิญจาก ค้อนทองคำ ให้มาพบกับเขาได้

“ผมมาเพื่อพบกับ ค้อนทองคำ ช่วยบอกเขาทีว่า คัง ฮยอนอู มาหาเขา”

“ค้อนทองคำ !?หมายถึง เอ็ดจัง เหรอ !?เจ้าเคยพบกับเขาที่ไหน …!?” ก่อนที่คนแคระจะพูดจบ

“ทะเลทรายอาร์ติ ที่นั่นฉันพบเขาที่ถูกจอมเวทดำจับตัวไป” ฮยอนอู ตอบอย่างรวดเร็ว

“ใช่ !!ทะเลทรายนั่นไม่ใช่ความทรงจำที่ดี ที่นั่น เอ็ดจัง ถูกมนุษย์ชั่วช้าบังคับให้สร้างอาวุธ” คนแคระพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงออกถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน

“ขอโทษนะครับ คุณช่วยพาผมเข้าไปได้ไหม ผมต้องไปพบกับ ค้อนทองคำ”

“หือ !?เข้ามาสิ” คนแคระโบกมือเบา ๆ ทันใดนั้นน้ำตกก็หยุดไหล และเปิดเป็นเส้นทางให้สามารถเดินผ่านเข้าไปได้

“ผมขอแนะนำตัวอีกครั้ง ผม คัง ฮยอนอู” ฮยอนอู พูดพร้อมกับโค้งคำนับให้กับคนแคระ มันคือการสร้างความประทับใจเพื่อรับเควส และไอเทม ในทุก ๆ เกมคนแคระไม่ต่างไปจากซานตาคลอสที่มักจะมีไอเทมดี ๆ ซ่อนอยู่

“เจ้าเป็นคนสุภาพต่างจากมนุษย์คนอื่น ๆ ข้าชอบเจ้า ข้าชื่อ เทรซ่า ข้าจะพาเจ้าไปหา เอ็ดจัง เอง” คนแคระ เทรซ่า พูด จากนั้นเขาก็เหลือบไปเป็น คิม ซอกจอง ที่อยู่ด้านหลังของ ฮยอนอู เขาใช้ปลายมีดชี้ออกไปยัง คิม ซอกจอง ก่อนจะพูดอีกครั้ง “เจ้านั่นเป็นใคร !?ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตัวสูงนิดหน่อยข้าคงคิดว่าเขาคือคนแคระ”

ใบหน้าของ คิม ซอกจอง เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เขาเคยถูกชมเชยในฐานะชายชาตรีมาตลอด แต่ตอนนี้เขากลับถูกบอกว่าตัวเองเหมือนกับคนแคระ หากไม่ใช่เพราะเควสของ ฮยอนอู เขาคงคว้าตัวของ เทรซ่า ขึ้นมาแล้วเขย่าแรง ๆ สักสองสามครั้งไปแล้ว

“พี่ชาย อดทนไว้ก่อน” ฮยอนอู สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงบนใบหน้าของ คิม ซอกจอง เขาจึงแอบกระซิบเบา ๆ

“ฉันเข้าใจ” เมื่อได้ยินคำพูดของ ฮยอนอู , คิม ซอกจอง ก็ทำได้เพียงอดทน เขาไม่อยากเป็นตัวการทำให้น้องชายของเขาทำอะไรผิดพลาด

“มาเถอะ ข้าจะพาเจ้าไปหา เอ็ดจัง”

ฮยอนอู และ คิม ซอกจอง ติดตาม เทรซ่า เข้าไปตามทางเดิน

.....

ไม่มีอะไรโดดเด่นมากนักเกี่ยวกับเผ่าคนแคระ เช่นเดียวกันสถานที่อื่น ๆ ในอารีน่า มันเป็นเพียงสถานที่ที่มีผู้คนอาศัยอยู่ ความแตกต่างเพียงอย่างเดียวก็คือ แทนที่จะเป็นที่อยู่อาศัยของมนุษย์ แต่สถานที่แห่งนี้กลับเต็มไปด้วยคนแคระ หลังจากผ่านไปราวครึ่งชั่วโมง ในที่สุด ฮยอนอู และ คิม ซอกจอง ก็มาถึงห้องทำงานของ ค้อนทองคำ

“เอ็ดจัง !!” เทรซ่า ตะโกนขึ้นเมื่อเดินมาถึงหน้าประตูโรงตีเหล็ก

จากนั้นคนแคระที่มีใบหน้าคุ้นเคยก็เดินออกมาจากโรงตีเหล็ก “มีอะไรเหรอ เทรซ่า !?ทำไมถึงมาที่ห้องทำงานของข้า !?”

“มีมนุษย์ตัวใหญ่สองคนมาพร้อมกับข้าด้วย นี่ท่านไม่ได้ตาบอดใช่ไหม !?”

คำพูดของ เทรซ่า ทำให้ ค้อนทองคำ เงยหน้าขึ้นมองไปยัง ฮยอนอู และ คิม ซอกจอง

“เจ้า ... คัง ฮยอนอู !?ทำไมเจ้าถึงได้มาตอนนี้ ข้าคิดว่าเจ้าจะมาเร็วกว่านี้ซะอีก ...”

[พบ ค้อนทองคำ 1/1 ]

“มีเหตุผลบางอย่างน่ะครับ”

ค้อนทองคำ ส่ายศีรษะให้กับคำตอบของ ฮยอนอู “โดยปกติแล้วมนุษย์จะอดใจไม่ไหวเมื่อรู้ว่าเราจะให้อาวุธกับพวกเขา เจ้าเป็นคนที่แตกต่าง”

“เข้ามาสิ ข้าจะทำตามสัญญา” ค้อนทองคำ พูดพร้อมกับเดินกลับเข้าไปในโรงตีเหล็ก

เทรซ่า , ฮยอนอู และ คิม ซอกจอง ติดตามไปอย่างใกล้ชิด

.....

โรงตีเหล็กแห่งนี้มีขนาดใหญ่อย่างไม่น่าเชื่อ มันมีทั้งเตาหลอมไปจนถึงค้อน หรือแม้แต่คีมเหล็ก ที่สำคัญกว่านั้น อุปกรณ์ทั้งหมดยังมีวงแหวนเวทมนตร์ถูกสลักเอาไว้

‘ฉันคงทำเงินได้หลายหมื่นทองถ้าเอาค้อนนั่นไปขายได้’ ฮยอนอู คิด

หลังจากหายตัวไปชั่วครู่ ค้อนทองคำ ก็กลับมาพร้อมกับกระเป๋าใบเล็ก ๆ ใบหนึ่ง “เอาล่ะ เลือกเอาเลย”

เขาพลิกกระเป๋าเทออกมา ทันใดนั้นอาวุธหลากหลายชนิดก็หล่นลงมากองกับพื้น มันเททั้งหอก , ดาบสองมือ , ดาบมือเดียว , กระบอง , ธนู .... ฮยอนอู ค่อย ๆ หยิบอาวุธขึ้นมาตรวจสอบอย่างละเอียด

“ว้าว ..”

[ลมหายใจแห่งธรรมชาติ ]

[คทาที่ถูกสร้างจากกิ่งของต้นไม้โลก มีความสามารถในการขยายพลังเวทมนตร์ได้อย่างยอดเยี่ยม ]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ข้อจำกัด : ความแข็งแรงมากกว่า 850 ]

[ความทนทาน : 2,000/2,000 ]

[ความสามารถ : พลังเวทมนตร์ +50 , เพิ่มพลังเวทมนตร์ 50% , เพิ่มอัตราการฟื้นฟูพลังเวทมนตร์ 50% , ฟื้นฟูความทนทานด้วยตัวเองได้ ]

“มันทำมาจากกิ่งของต้นไม้โลก ข้าได้มันมาจากเพื่อนของข้าที่อาศัยอยู่ที่นั่น กว่าข้าจะสร้างมันขึ้นมาได้ก็เล่นเอาเหนื่อยอยู่เหมือนกัน”

‘ไม่เลวเลย ..’

ฮยอนอู ค่อนข้างชื่นชอบความสามารถของคทาด้ามนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งความสามารถในการเพิ่มพลังเวทมนตร์ และเพิ่มอัตราการฟื้นฟูพลังเวทมนตร์ อย่างไรก็ตาม เขายังคงหยิบชิ้นต่อไปขึ้นมาตรวจสอบ

[ลิ่มแสงจันทร์ ]

[หอกที่ถูกสร้างขึ้นจากเศษอุกกาบาตของดวงจันทร์ ]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ข้อจำกัด : ความแข็งแรงมากกว่า 450 , ความคล่องแคล่วมากกว่า 450 ]

[ความทนทาน : 1,800/1,800 ]

[พลังโจมตี : 2,500 ]

[ความสามารถ : เจาะเกราะ 25% , สามารถใช้สกิล พลังเวทมนตร์แสงจันทร์ ได้ ]

[พลังเวทมนตร์แสงจันทร์ : เพิ่มพลังเวทมนตร์เป็นสองเท่าเมื่อพระจันทร์ลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า ]

หอกเล่มนี้ค่อนข้างดี พลังโจมตีของมันเกือบจะเป็นสองเท่าของดาบคมยาวมือเดียวของคนแคระ อีกทั้งมันยังมีเอฟเฟกต์เจาะเกราะ 25% และเพิ่มพลังเวทมนตร์อย่างมีเงื่อนไขเพิ่มอีกด้วย

‘น่าเสียดาย’

ฮยอนอู คงจะเลือกหอกเล่มนี้ หากว่าเอฟเฟกต์เพิ่มพลังเวทมนตร์ของมันขึ้นอยู่กับดวงอาทิตย์ แทนที่จะเป็นดวงจันทร์

.....

ฮยอนอู ยังคงตรวจสอบอาวุธต่อไปเรื่อย ๆ แต่เขาก็ยังไม่พบอาวุธที่ต้องการ

“น้องชาย นายคิดมากไปทำไม !?ก็แค่เลือกอันที่มันเหมาะกับความเป็นชายชาตรีก็พอแล้ว” คิม ซอกจอง พูด

ฮยอนอู ยังคงตรวจสอบอาวุธไปเรื่อย ๆ โดยยังไม่ได้เลือกชิ้นไหน

‘ถ้าเป็นฉัน ฉันคงหยิบขึ้นมาแบบสุ่ม ๆ แน่’ คิม ซอกจอง คิด

หลังจากนั้นไม่นาน ฮยอนอู ก็หยิบถุงมือสีแดงคู่หนึ่งขึ้นมา “ผมเลือกชิ้นนี้”

ดวงตาของ ค้อนทองคำ เบิกกว้างขึ้น เขาไม่คิดว่า ฮยอนอู จะเลือกไอเทมชิ้นนี้ “เจ้าอยากได้ชิ้นนี้จริง ๆ เหรอ !?มันไม่ใช่สิ่งที่ข้าสร้าง แต่มันคือสิ่งที่พ่อของข้าเหลือทิ้งไว้ให้”

“ครับ ผมขอชิ้นนี้” ฮยอนอู ตอบอย่างหนักแน่น

.....

คิม ซอกจอง และ ฮยอนอู เดินกลับออกมาจากหมู่บ้านเพื่อกลับไปยังหุบเขาปีศาจ ซึ่งเป็นสถานที่ตั้งค่ายของกิลด์โลกใหม่

“น้องชาย ถุงมือนั่นมันมีความสามารถอะไรเหรอ !?ทำไมนายถึงเลือกมันมาแทนที่จะเลือกอาวุธ !?” คิม ซอกจอง ไม่เข้าใจทางเลือกของ ฮยอนอู แม้ว่าเขาจะไม่สนใจความสามารถของอาวุธมากเท่าไหร่ก็ตาม แต่เขาก็ยังสามารถตัดสินใจเลือกอาวุธได้จากค่าพลังโจมตีของพวกมัน นอกจากนี้แม้แต่กับผู้เล่นคลาสอาชีพมองค์แล้ว ถุงมือก็ไม่ใช่ตัวเลือกที่ดีนักสำหรับพวกเขา เพราะถึงแม้ถุงมือจะมีเอฟเฟกต์ที่ดี แต่มันก็ยังมีจุดอ่อนที่เด่นชัดที่สุดอยู่นั่นก็คือ ระยะโจมตีของมัน

‘ความทรงจำของฆาตกร’ นี่คือชื่อถุงมือที่ ฮยอนอู เลือกมา