ระบบปรมาจารย์ธาตุ บทที่ 44 : ฝ่าทะลุด้วยพลังทั้งหมด

บทที่ 44 : ฝ่าทะลุด้วยพลังทั้งหมด

ในทางกลับกัน ผู้ช่วยหวางบอกลาฉินเฟิงและชูชูหลังจากที่เขาส่งพวกเขามายังที่พักแล้ว

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าฉินเฟิงคุ้นเคยกับผู้บัญชาการกองทหารมาก ดังนั้นเขาจะไม่มอบหมายภารกิจให้ชูชูเป็นธรรมดา

นี่เป็นสิ่งที่ฉินเฟิงต้องการ

สถานที่พักของหลิวเยี่ยนนั้นกว้างขวางมาก

ภายในมีอุปกรณ์ครบทุกชนิด

ห้องนอน ห้องน้ำ ห้องนั่งเล่น ห้องครัว ห้องออกกำลังกาย ห้องฝึกฝน มีแทบทุกอย่าง

ในขณะนี้ ในห้องออกกำลังกาย ชูชูมองไปที่ห้องจำลองการต่อสู้สามมิติต่อหน้าเธอด้วยความประหลาดใจ

"ว้าว พี่ชาย ห้องต่อสู้สามมิตินี้สวยมาก!"

ชูชูเฝ้ามองด้วยความหลงใหล

ตอนนี้สาวน้อยคนนี้หมกมุ่นกับการต่อสู้มากขึ้นเรื่อยๆ

"ถ้าน้องชอบมันก็แค่เล่น!" ฉินเฟิงลูบศีรษะสาวน้อยด้วยความรัก "อีกไม่กี่วัน พี่ชายจะซื้อให้น้อง!"

"ฮี่ฮี่ ขอบคุณค่ะพี่ หนูจะลองสัมผัสของอันนี้ก่อน!"

สาวน้อยไม่สามารถรอที่จะเข้าไปในห้องต่อสู้ได้

ฉินเฟิงยิ้ม ก่อนจะเดินไปที่ห้องฝึกฝน

เขาต้องใช้เวลาเพื่อฝ่าทะลุไปสู่ระดับปรมาจารย์ธาตุ

การตายของหลินซูหยางจะไม่สามารถปกปิดได้นาน

ตระกูลหลินจะสามารถหาว่ามันเกี่ยวข้องกับชูชูได้ในไม่ช้า

ดังนั้นเขาจึงต้องฝ่าทะลุไปสู่ระดับปรมาจารย์ธาตุให้เร็วที่สุดและกำหนดสาวน้อยให้เป็นผู้ทรงคุณวุฒิ

ในความเป็นจริง เขายังคิดว่าหลังจากฆ่าหลินซูหยางแล้วจะจากไปพร้อมกับชูชู

แต่ถ้าทำแบบนี้ ชูชูก็จะทำผิดวินัยทหาร

เขาเป็นผู้ทรงคุณวุฒิสามารถออกไปได้ตลอดเวลา

แต่ชูชูยังคงเป็นผู้ลี้ภัยและไม่มีอำนาจนี้

และการจากไปอย่างเร่งรีบ จะทำให้รัฐบาลขุ่นเคือง และเปิดโอกาสให้ตระกูลหลินจัดการกับพวกเขาได้

หลังจากนั้นไม่นาน ฉินเฟิงก็มาถึงห้องฝึกฝน ปิดประตูเหล็ก และเริ่มฝึกฝน

ในการฝึกฝนนี้ พลังของธาตุทั้งสี่อย่าง น้ำแข็ง ลม ไฟ และสายฟ้าได้หลั่งไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาในเวลาเดียวกัน และผนึกศักดิ์สิทธิ์ของธาตุทั้งสี่ก็ควบแน่นอย่างรวดเร็ว...

ในชั่วพริบตาก็เป็นเวลาเย็น

ทีมลาดตระเวนต่างรีบกลับมาทีละทีม

ป่าในตอนกลางคืนนั้นอันตรายที่สุด

สัตว์ร้ายและสัตว์อสูรมากมายมักอาละวาดในตอนกลางคืน

ดังนั้นสายตรวจจะต้องรีบกลับมาที่แนวป้องกันก่อนมืด

ในตอนนี้ที่สำนักงานใหญ่

หลิวเยี่ยนไขว่ขายาวของเธอและดูแบบฟอร์มในมือของเธอ

"ฉินเฟิง อายุ 17 ปี ผู้ลี้ภัยเหรอ? ฮ่า ประสิทธิภาพของแผนกผู้ลี้ภัยนี้ไม่ดีเลย"

หลิวเยี่ยนรู้สึกพูดไม่ออกเล็กน้อย ก่อนจะวางแบบฟอร์มลง

ผู้ช่วยหวางเพิ่งรายงานว่าฉินเฟิงเป็นผู้ทรงคุณวุฒิที่มีอำนาจระดับสี่ ไม่ใช่ผู้ลี้ภัยเลยสักนิด

ข้อมูลจากแผนกผู้ลี้ภัย ไม่น่าจะอัปเดตได้ทันเวลา

สถานการณ์นี้เกิดขึ้นหลายครั้งและเธอก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดใจกับมันมานานแล้ว

"ผู้ทรงคุณวุฒิระดับสี่อายุ 17 ปี เป็นไปได้ไหมว่าผู้ชายคนนี้ได้รับการฝึกฝนจนถึงระดับปรมาจารย์ร่างกายที่แข็งแกร่งขั้นสมบูรณ์แบบแล้ว?"

หลิวเยี่ยนกัดปากกาของเธอเบาๆ ดวงตาของเธอพลันเป็นประกายขึ้นเรื่อยๆ

เธอเห็นมานานแล้วว่าฉินเฟิงเป็นปรมาจารย์ร่างกายที่แข็งแกร่ง แต่เธอก็ไม่สามารถเห็นระดับการฝึกฝนที่เฉพาะเจาะจงได้

ตอนนี้ด้วยการรับรู้เพียงเล็กน้อย ฉินเฟิงคนนี้ต้องเป็นปรมาจารย์ร่างกายที่แข็งแกร่งขั้นสมบูรณ์แบบ 100%

โอ้วพระเจ้า!

ปรมาจารย์ร่างกายที่แข็งแกร่งขั้นสมบูรณ์แบบ อายุ 17 ปี!

คุณสมบัติการฝึกฝนนี้จะต้องเป็นระดับอัจฉริยะอย่างแน่นอน!

ระดับอัจฉริยะ!

มีเพียงคนเดียวในเมืองฐานที่มั่นหยุนหยางทั้งหมด

นั่นคือเจ้าเมืองหยุนหยางที่มีชื่อเสียง

เจ้าเมืองหยุนหยางเป็นเจ้าเมืองที่อายุน้อยที่สุดในพันธมิตรใต้ และเป็นหนึ่งในเจ้าเมืองที่มีศักยภาพมากที่สุด

คุณสมบัติในการฝึกฝนของเขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนในพันธมิตรทั้งหมด

แม้ว่าเมืองฐานที่มั่นหยุนหยางจะเป็นเพียงเมืองฐานที่มั่นขนาดเล็กใกล้ขนาดกลาง แต่ชื่อเสียงของเจ้าเมืองหยุนหยางก็ดังมากและกำลังจะไล่ตามเจ้าของเมืองของเมืองฐานที่มั่นขนาดใหญ่เหล่านั้น

เธอได้พบกับอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่หรือไม่?

หลิวเยี่ยนรู้สึกตื่นเต้นมาก

อัจฉริยะเช่นนี้มีค่าควรแก่การผูกมิตร

ยิ่งไปกว่านั้น อัจฉริยะคนนี้ยังหน้าตาดีอีกด้วย เขาคือจานเด็ดที่เธอชอบ!

หลิวเยี่ยนแลบลิ้นสีชมพูของเธอเลียริมฝีปากสีดอกกุหลาบของเธอ

ดิ๊ง... ดิ๊ง... ดิ๊ง...

เสียงโทรศัพท์บนโต๊ะพลันดังขึ้น

หลิวเยี่ยนกดสปีกเกอร์โฟนทันที

“รายงานหัวหน้า เจ้าเมืองโทรมาหาคุณ! คุณต้องการให้โอนสายไปหาคุณหรือไม่?”

"โอนมา!"

"ครับหัวหน้า!"

ไม่กี่วินาทีต่อมา เสียงของชายคนหนึ่งก็ดังมาจากอีกฝั่งของโทรศัพท์

นี่คือเจ้าเมืองหยุนหยาง - ซ่างกวนหยุนหยาง

“หัวหน้าหลิว ช่วงนี้คุณยุ่งเหรอ?” น้ำเสียงของซ่างกวนหยุนหยางนั้นสุภาพมาก

“ท่านเจ้าเมือง ตาแก่ของฉันขอให้คุณโทรมาเหรอ?” น้ำเสียงของหลิวเยี่ยนค่อนข้างร้อนรนเล็กน้อย

"เอ่อ!...คุณหลิว ผู้อาวุโสหลิวเป็นห่วงคุณนะ เขาถามคุณว่าจะกลับเมื่อไหร่" น้ำเสียงของซ่างกวนหยุนหยางทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย

ผู้อาวุโสหลิวเป็นผู้อาวุโสของพันธมิตรใต้และเป็นหัวหน้าของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องเชื่อฟัง

"ฉันกำลังฝึกฝนอยู่ในระดับรากหญ้า และคงต้องใช้เวลาสักระยะหนึ่ง" หลิวเยี่ยนพูดอย่างสบายๆ

“ผู้อาวุโสหลิวบอกว่า ถ้าคุณไม่ต้องการกลับไป เขาจะส่งคนมามัดคุณกลับ!”

"ตาแก่คนนี้...น่ารำคาญจริงๆ! ฉันรู้แล้ว!"

หลังจากวางสายแล้ว หลิวเยี่ยนก็ยกขายาวของเธอขึ้นแล้วใช้นิ้วเคาะโต๊ะเบาๆ

เธอกำลังคิดว่าจะจัดการกับตาแก่ของเธออย่างไร

โดยไม่ต้องสงสัยเลย พ่อของเธอจะบังคับให้เธอกลับไปนัดบอดแน่นอน

พ่อเอาแต่พูดว่าเธอกำลังจะกลายเป็นผู้หญิงขึ้นคาน และเขาก็กระวนกระวายเรื่องนี้ตลอดทั้งวัน

แต่เธอไม่ชอบข้าราชการรุ่นที่สองที่พ่อของเธอแนะนำให้

แต่ละคน พวกเขาไร้ความสามารถและหยิ่งยโสเกินไป

สำหรับเรื่องนี้ทั้งสองฝ่ายไม่พอใจมาก

เพื่อหลีกหนีการจู้จี้ของพ่อ เธอจึงออกจากสำนักงานใหญ่ของพันธมิตรและมายังเมืองฐานที่มั่นหยุนหยางอันห่างไกลแห่งนี้ ซึ่งเธอได้กลายเป็นหัวหน้าเขตป้องกันขนาดเล็ก

อย่างไรก็ตาม เธอยังทำงานได้ดีและชอบที่นี่มาก

เป็นผลให้เธอไม่ต้องการกลับไป

แต่พ่อรีบร้อนและหยุดให้เงินค่าขนมจากบัตรธนาคารของเธอ

เธอจึงสามารถหาเงินเพื่อซื้อหยวนอู่และทรัพยากรการฝึกฝนเองเท่านั้น

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หลิวเยี่ยนก็รู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

การมีพ่อที่บังคับแต่งงานกับคนบ้าก็ทรมานเช่นกัน

ในตอนนี้ เสียงฝีเท้าได้ดังขึ้นนอกประตู

“รายงานหัวหน้า เสี่ยวหยานกลับมาแล้ว!”

"เข้ามา"

เอี๊ยด...

ประตูถูกผลักเปิดออก ผู้ช่วยเสี่ยวหยานเดินถือถุงช้อปปิ้งใบใหญ่เข้ามาอย่างรวดเร็ว

"รายงานหัวหน้า โชคดีที่ฉันไม่ได้ทำให้ตัวเองไร้ค่าและทำงานได้สำเร็จ!"

เสี่ยวหยานวางถุงช้อปปิ้งไว้บนโต๊ะด้วยความเคารพ

"ทำไมใช้เวลานานจัง"

เสี่ยวหยานพลันยิ้มอย่างขมขื่น "หัวหน้า รูปร่างของคุณร้อนแรงเกินไป เพื่อหาสิ่งที่เหมาะกับคุณ ฉันไปร้านค้ามากกว่าสิบร้าน และขาของฉันแทบจะหัก ฉันเลยได้แต่ซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมเหล่านี้"

หลิวเยี่ยนเปิดดูถุงช้อปปิ้ง มีชุดนักเรียนสามชุดและชุดสาวใช้หนึ่งชุด

เธอต้องพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ "ดีมาก เธอทำงานหนัก ไปพักได้!"

"ค่ะหัวหน้า!"

เมื่อเสี่ยวหยานจากไป หลิวเยี่ยนก็มองไปที่เสื้อผ้า ราวกับกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง และดวงตาของเธอก็สว่างขึ้น

ถ้าเธอสามารถง้าบฉินเฟิงได้ เมื่อเธอจะนำเขากลับไปให้พ่อของเธอดู

พ่อจะต้องตกใจมากแน่ๆ

เด็กอัจฉริยะ!

พ่อของเธอฝันถึงลูกเขยแบบนี้

ถึงตอนนั้น เขาจะไม่บังคับตัวเองให้นัดบอดอีกแล้ว

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ปากของหลิวเยี่ยนก็แสดงรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

ดูเหมือนว่าคืนนี้ เธอจะต้องเสียสละบางอย่าง...

จบบทที่ 44