ตอนที่ 10-15 ต่อกรกับโอเซนโน

เกล็ดมังกรและหนามแหลมคมเริ่มงอกและครอบคลุมร่างของลินลี่ย์อย่างรวดเร็ว  ลินลี่ย์แปลงร่างเป็นมังกร ชุดน้ำเงินที่คลุมร่างลินลี่ย์ถูกปราณยุทธที่รุนแรงฉีกขาดและเศษผ้าขาดปลิวลอยอยู่รอบตัวตัวลินลี่ย์

“ไป!”  ตาสีทองเข้มของลินลี่ย์จ้องมองโอเซนโน

เศษผ้าชุดสีน้ำเงินที่ขาดเหล่านั้นพุ่งเข้าใส่โอเซนโนเหมือนกับลูกธนูทันที ขณะนั้นเองบีบีซึ่งอยู่เบื้องหลังลินลี่ย์หายทันทีและข้ามผ่านมาในระยะหลายร้อยเมตร..

เพียงแค่พริบตาเดียว

บีบีที่ตัวยาวครึ่งเมตรปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าโอเซนโนทันที  “ชรีคคคค!”  เสียงกรีดร้องแสบแก้วหูดังก้องท้องฟ้า ขณะเดียวกันกรงเล็บที่แหลมคมของบีบีตวัดฟันใส่โอเซนโนอย่างดุดัน

“พรึ่บ”

ร่างของโอเซนโนระเบิดเพลิงดำออกมาจากในร่างของเขาทันที  เพลิงดำคลุมรอบหมัดของเขาและปะทะเข้ากับกรงเล็บที่แหลมคมของบีบี “ปัง!” “ปัง!” เสียงปะทะดังสะท้านแก้วหูดังขึ้นสองครั้ง

“วืดด!”  โอเซนโนรีบถอยหลังไปร้อยเมตรทันที

บีบีจ้องมองโอเซนโนอย่างโกรธเกรี้ยว  “โอเซนโน, ถ้าเจ้าเก่งจริงก็อย่าหนีสิ”  ขณะที่โอเซนโนอ้าปากเตรียมพูด  ความปั่นป่วนเกิดอยู่ต่อหน้าเขาทันที ขณะเดียวกันกรงเล็บที่เต็มไปด้วยเกล็ดมังกรกำลังฟันแหวกอากาศมาที่เขาแหลมคมราวกับดาบ

โอเซนโนต้องถอยหลังหลบอีกครั้งหนึ่ง

ถึงตอนนี้ลินลี่ย์จึงได้เผยร่างเต็มของเขา  เขายืนอยู่ในกลางอากาศมีปราณยุทธสีฟ้า-ดำอยู่รอบตัว เขากล่าว  “โอเซนโน,ทำไมเจ้าเอาแต่ถอยเล่า? เจ้าบอกว่าเจ้าจะฆ่าข้าไม่ใช่หรือ?” เสียงของลินลี่ย์ต่ำมาก ตาของเขาเหมือนมีดคมกล้าเยือกเย็น เขามีรูปลักษณ์ที่น่าสะท้านใจ

“พี่ใหญ่, เพลิงดำของโอเซนโนนั้นทรงพลังมาก แต่ยังไม่สามารถทะลวงผ่านชีพจรป้องกันท่านได้”  เสียงของบีบีดังขึ้นในใจของลินลี่ย์

“ข้ารู้, โอเซนโนยังไม่ได้ใช้วิชาที่ดีที่สุดของเขา”  ลินลี่ย์ระวังตัวมาก

แค่เพียงพลิกมือโอเซนโนชักกระบี่ยาวเรียวสีดำสนิทออกมาเล่มหนึ่ง โอเซนโนจ้องมองลินลี่ย์และบีบีอย่างเย็นชา มนุษย์และอสูรเวทของเขา  “ตอนนี้ข้าต้องการดูว่าพวกเจ้าจะแข็งแกร่งมากเพียงไหน แน่นอนว่าพวกเจ้าคู่ควรให้ข้าชักกระบี่สู้”

ลินลี่ย์และบีบีอยู่ที่ด้านหนึ่ง  โอเซนโนอยู่อีกด้านหนึ่ง  ต่างคนต่างจ้องมองกัน

ชาวเมืองเอกเชอรี่กลั้นหายใจจ้องมองการสู้รบครั้งนี้  นี่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนนับตั้งแต่แคว้นเชอรี่ก่อตั้งขึ้น

“ลุยกันเถอะ” เสียงของลินลี่ย์ดังขึ้นในใจของบีบีและทั้งสองพุ่งเข้าหาโอเซนโนพร้อมกัน ดาบหนักอดาแมนเทียมในมือของลินลี่ย์เปล่งรัศมีสีฟ้าฟันใส่โอเซนโนอย่างคล่องแคล่ว

เมื่อเห็นบีบีและลินลี่ย์โจมตีเขาพร้อมกันโอเซนโนตัดสินใจทันที “อสูรเวทที่ชื่อบีบีนี้ไวมากกว่าเขาลินลี่ย์ก็ไวกว่าเราเล็กน้อยเช่นกัน ข่าวกรองของเราได้มาผิดอย่างนั้นหรือ?”

ร่างของลินลี่ย์ดูเหมือนลอยไปข้างหน้าอย่างนุ่มนวลเหมือนกับว่าช้ามาก  แต่ก็เหมือนกับว่าเร็วมาก ดูน่าทึ่ง

การรู้แจ้งกฎแห่งธาตุลมของเขาลึกซึ้งมากขึ้นทำให้ลินลี่ย์เร็วขึ้นเช่นกัน

บีบีมาถึงหน้าโอเซนโนก่อนโอเซนโนเพียงแต่ยืนอยู่กับที่ในกลางอากาศไม่ขยับแม้แต่น้อย  ปล่อยให้บีบีตวัดกรงเล็บใส่เขา  แต่ดาบในมือของโอเซนโนเป็นประกายวูบทันทีจากนั้นฟันใส่กรงเล็บบีบี

“แคร้ง!”

เสียงโลหะปะทะกัน  ร่างของโอเซนโนกระเด็นถอยหลังไปเกือบร้อยเมตรแต่บีบียืนอยู่กับที่ไม่ขยับแม้แต่น้อย

“บีบี” ลินลี่ย์มีความรู้สึกไม่ดี

“พี่ใหญ่, ระวังให้ดีดาบของเขาแฝงด้วยพลังโจมตีวิญญาณ” บีบีเตือนเขา  “ตอนนั้นศีรษะข้ารู้สึกมึนไปชั่วขณะ”

ลินลี่ย์ยิ่งเพิ่มความกังวล  โจมตีทางพลังจิต?

อย่างไรก็ตามจากสิ่งที่ลินลี่ย์สามารถบอกได้ โอเซนโนนี้เป็นนักสู้ระดับเซียน มีแนวโน้มว่าพลังจิตของเขาคงไม่แข็งแกร่งมาก  นี่เป็นเหมือนกับโอลิเวอร์มากสามารถโจมตีที่จิตได้ มีพลังจิตเท่ากับจอมเวทระดับแปด ดังนั้น การโจมตีทางจิตนี้ไม่ได้อันตรายมากต่อคนที่พลังจิตแข็งแกร่ง

“พลังจิตของข้าถึงระดับเก้าแล้วข้ายังสามารถรับพลังโจมตีได้” ลินลี่ย์ไม่ลังเลแม้แต่น้อยตวัดดาบหนักอดาแมนเทียมโจมตีอีกครั้ง  ขณะที่บีบีสะบัดหัวสองสามครั้ง จากนั้นส่งเสียงกรีดร้องและบุกโจมตีใส่โอเซนโนอีกครั้ง

ร่างของโอเซนโนกระพริบวูบ ขณะที่เขาเคลื่อนเข้ามาที่ด้านหน้าลินลี่ย์โดยตรง

“ควั่บ” ดาบหนักอดาแมนเทียมหวดฝ่าอากาศอย่างสง่างามฟันลงที่ตัวของโอเซนโนทันที  ดูเหมือนดาบดำของโอเซนโนจะแทงทะลวงมิติในตัวมันเองได้พุ่งเข้าดาบหนักอดาแมนเทียมด้วยความเร็วเหลือเชื่อ

ดาบหนักอดาแมนเทียมและดาบดำปะทะกัน

ร่างลินลี่ย์กระเด็กถอยหลังและเขาสะบัดศีรษะด้วยความเจ็บปวด

“ครืนนนน...” พลังสั่นสะเทือนที่น่าทึ่งและน่าสะพรึงกลัววิ่งผ่านไปตามดาบดำและโจมตีใส่โอเซนโน มันทะลวงผ่านชั้นเพลิงดำป้องกันตัวของโอเซนโนโจมตีเข้าที่อวัยวะภายในของเขา พลังสั่นสะเทือนที่ทรงพลังและน่าหวาดกลัวทำให้อวัยวะภายในของโอเซนโนสั่นสะเทือนรุนแรง

“อึ้ก” โอเซนโนกระอักโลหิตเต็มปาก

โอเซนโนจ้องมองลินลี่ย์อย่างเหลือเชื่อ  เขาไม่คาดเลยว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บรุนแรงจากการเข้าปะทะครั้งแรกกับลินลี่ย์

“ถ้าเรื่องนี้เกิดขึ้นในเวลาอื่น  บางทีข้าคงไม่สามารถทนรับได้ พลังโจมตีของลินลี่ย์ผู้นี้ทรงพลังน่ากลัวเกินไป  พลังป้องกันของข้าใช้ไม่ได้ผล” ตอนนี้โอเซนโนตระหนักได้ว่าลินลี่ย์น่ากลัวขนาดไหน  “คาดไม่ถึงเลยว่าข้าจะต้องเอาสุดยอดไม้ตายมารับมือลินลี่ย์”

ตอนนี้อาการปวดศีรษะของลินลี่ย์ดีขึ้นบ้างแล้ว

“พลังโจมตีทางจิตวิญญาณที่น่ากลัวเหลือเกิน”  ลินลี่ย์ใจสั่นสะท้าน  “มันไม่ใช่แค่การโจมตีเท่านั้น  แต่ยังมีพลังลวงตาได้อย่างน่าทึ่ง”

“ตาย!”  บีบีพุ่งเข้าหาโอเซนโนอย่างดุร้าย  ปลายเขี้ยวของเขากัดเข้าที่ร่างของโอเซนโน   แต่บีบีกลับทะลุผ่านร่างของโอเซนโนไป  ‘โอเซนโน’ ยังคงมีร่างคงเดิม

“มีสองคนเหรอ?”

ลินลี่ย์จ้องมองด้วยความประหลาดใจ ทันใดนั้นมีโอเซนโนสองร่างยืนอยู่ในกลางอากาศและพวกเขาไม่ใช่ภาพลวงตา  ทั้งสองเป็นร่างจริง

“ร่างมายา?” ลินลี่ย์ไม่อยากจะเชื่อ

โอเซนดนสองร่างเคลื่อนไหวทันทีเปลี่ยนเป็นโอเซนโนสี่ร่าง นี่แตกต่างจากวิชาของโอลิเวอร์ซึ่งอาศัยการเคลื่อนไหวด้วยความเร็วสูงสร้างภาพลวงตา  แต่โอเซนโนทั้งสี่ร่างนี้เป็นร่างจริง  พลังจิตของลินลี่ย์ตรวจสอบร่างทั้งสี่ของโอเซนโนและรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายพลังของเขา

“นี่.. เกิดอะไรขึ้นในโลกกันแน่?”  ลินลี่ย์ไม่อยากจะเชื่อ

โอเซนโนทั้งสี่ร่างยืนอยู่ในกลางอากาศกำลังจ้องมองลินลี่ย์  ทั้งสี่ร่างต่างก็พูดพร้อมกัน  “ลินลี่ย์, เจ้ามีฝีมืออยู่บ้างจริงๆ  เจ้าบังคับให้ข้าต้องใช้วิชานี้ เพียงแค่นั้นเจ้าก็เห็นแล้วว่าเมื่อเจ้าโจมตีข้า เจ้าจะพบว่าร่างของข้าคือภาพลวงตา แต่เมื่อข้าโจมตีเจ้า เจ้าจะพบว่า... ร่างของข้าคือของจริง กล่าวอีกอย่างก็คือ ข้าโจมตีเจ้าได้ แต่เจ้าไม่สามารถทำอะไรข้าได้  ...เจ้าหลีกเลี่ยงความตายไม่ได้แน่”

โอเซนโนทั้งสี่ร่างบินเข้าหาลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูง

“ตาย!”  ลินลี่ย์บินเข้าหาหนึ่งในสี่ร่างนั้นด้วยความเร็วสูง  แต่ทันใดนั้นลินลี่ย์ใช้ดาบหนักอดาแมนเทียมฟันใส่อีกร่างหนึ่ง

สัจจธรรมแห่งธาตุลม– พลังคลื่น 150 ชั้น

อย่างไรก็ตามเหมือนกับว่าเขาไม่ได้ฟาดหวดโดนอะไรนอกจากอากาศ ดาบหนักอดาแมนเทียมของลินลี่ย์ผ่านร่างของโอเซนโนไปไม่ได้ทำร้ายเขาแม้แต่น้อย แต่จากนั้นมีโอเซนโนอีกคนหนึ่งปรากฏตัวฟันใส่ลินลี่ย์ และลินลี่ย์ใช้ดาบหนักอดาแมนเทียมป้องกันไว้ได้อย่างรวดเร็ว

“ปัง!”

ลินลี่ย์ถูกกระแทกกระเด็นอีกครั้ง  และศีรษะของเขารู้สึกมึนงงอีกครั้ง

“เป็นไปได้อย่างไรกัน? จะมีคนที่มีพลังแปลกประหลาดแบบนั้นได้อย่างไรกัน?”  ลินลี่ย์ไม่กล้าเชื่อเรื่องนี้  แม้เมื่อตอนรับมือเฟนหรือเดลี่  ลินลี่ย์ก็ยังไม่รู้สึกสิ้นหวังแบบนี้  เขาไม่สามารถโจมตีคู่ต่อสู้ของเขา แต่คู่ต่อสู้ของเขากลับโจมตีเขาได้ง่ายดายอย่างนั้นหรือ?  นี่มันอะไรกัน?

“โอเซนโน, อย่าหลอกตัวเองหน่อยเลย”

เสียงของบีบีดังขึ้น  ลินลี่ย์หันไปมองบีบี  ตาน้อยๆ ของบีบีจ้องมองโอเซนโน  “คนอื่นไม่สามารถโจมตีเจ้าได้หรือ?  ถ้าคนสี่คนโจมตีเจ้าทั้งสี่ร่างพร้อมกันบอกข้าซิว่า พวกเขาจะโจมตีเจ้าได้ไหม?” ดูเหมือนบีบีจะค่อนข้างคุ้นเคยกับวิชานี้

โอเซนโนทั้งสี่ร่างควงดาบสีดำ

“ดูเหมือนว่าเจ้าจะเข้าใจวิชานี้ด้วยหรือ?”  โอเซนโนหัวเราะเยือกเย็น

“แน่นอน อย่าลืมสิว่า ข้าก็คืออสูรเวทสายธาตุมืด” ร่างบีบีกระพริบทันที และจากนั้นก็แยกออกเป็นสองร่างเช่นกัน  บีบีทั้งสองร่างยืนอยู่ในกลางอากาศโอเซนโนก็ตะลึง ลินลี่ย์ก็ตกใจเช่นกัน

พี่น้องบาร์เกอร์กำลังมองดูเหตการณ์ทั้งหมดนี้จากข้างล่าง

“นั่นมันเรื่องบ้าอะไรกัน?”  เฮเซอร์มองดูเกทส์

เกทส์ส่ายศีรษะผิดหวัง “การต่อสู้ครั้งไม่ใช่เรื่องที่พวกเราเข้าใจหรือเข้าไปพัวพันได้  ได้แต่ดูเฉยๆ เท่านั้น”

ลินลี่ย์บินเข้าหาบีบีทั้งสองร่าง  ขณะที่บีบีพูดกับลินลี่ย์  “พี่ใหญ่!มีความเกี่ยวพันพื้นฐานของพลังโจมตีของธาตุมืด มีชื่อวิชา ‘อำพรางเดินหน’เมื่อวิชาอำพรางเดินหนมีผู้ฝึกได้ลึกซึ้งพอ ก็จะเปลี่ยนไปเป็นวิชาร่างเงา  วิชาร่างเงาทำให้ร่างของผู้ใช้วิชานี้สามารถผสานเข้ากับเงาของพวกเขาเอง  อย่างไรก็ตาม...มีระดับวิชาซึ่งสูงส่งยิ่งกว่าวิชาร่างเงา ซึ่งรู้จักกันในชื่อวิชาร่างเงา ร่างมายานี่คือวิชาที่มีแต่ระดับเซียนเท่านั้นที่ฝึกกันได้”

“อย่างไรก็ตาม วิชาร่างเงาร่างมายาของโอเซนโนมีพลังสูงส่งกว่าของข้า!”  บีบีกล่าว

“งั้นนี่ก็คือวิชาที่รู้จักกันในชื่อว่า ‘วิชาร่างเงาร่างมายาอย่างงั้นใช่ไหม?” โอเซนโนขมวดคิ้ว

“เจ้าไม่รู้หรือ?”  บีบีมองดูโอเซนโน

โอเซนโนได้แต่เงียบ ความเป็นจริงก็คือขณะที่โอเซนโนกำลังฝึกกฎธรรมชาติธาตุมืด  เขาค่อยพัฒนาวิชาร่างมายานี้ขึ้นมา  เพราะชื่อของมัน เขาจึงตัดสินใจเรียกชื่อวิชานี้ง่ายๆว่าวิชาร่างมายา

วิชาร่างเงาร่างมายา

ความเข้าใจพื้นฐานของวิชาร่างเงาร่างมายาก็คือสร้างเงาหนึ่งจากอีกเงาหนึ่งและจากนั้นปล่อยให้ร่างจริงเปลี่ยนตำแหน่งจากบรรดาร่างเงาไหนก็ได้ทุกเมื่อ

เพียงแค่นั้นเมื่อลินลี่ย์โจมตีหนึ่งในร่างมายา โอเซนโนก็สลับที่กับอีกร่างเงาหนึ่ง และจากนั้นก็โจมตีลินลี่ย์  เขาสลับถอยหลังไป

วิชานี้ทรงพลังมาก  แต่เมื่อเผชิญกับวิชาระดับเทพของเทพนักรบ  มันจะไร้ประโยชน์

“บีบี, เจ้าเรียนรู้วิชานี้มาเมื่อไหร่?”  ลินลี่ย์ถามในใจ

“อสูรเวทสายธาตุมืดเกิดมาก็รู้เวทสายธาตุมืดบางอย่างแล้วและเชี่ยวชาญพลังโจมตี ต่อเมื่อบรรลุถึงระดับเซียนข้าจึงสามารถใช้วิชาร่างเงาร่างมายได้  น่าเสียดายที่ข้ายังทำได้ไม่ดีเท่าโอเซนโน”บีบีพูดพลางถอนหายใจ อสูรเวทเกิดมาพร้อมกับความสามารถพิเศษบางอย่าง  ทักษะเวท ยิ่งเป็นอสูรเวทที่ทรงพลังก็ยิ่งมีเวทที่ทรงพลังมาก

ลินลี่ย์ลอบถอนหายใจเช่นกัน

“และเจ้ารู้แล้วจะทำอะไรได้?  เจ้ายังจะต้องตายอยู่ดี!” ร่างโอเซนโนทั้งสี่เคลื่อนไหวพร้อมกัน เป้าหมายก็คือ...ลินลี่ย์!  ร่างของโอเซนโนทั้งสี่โจมตีพร้อมกัน  และลินลี่ย์ก็ถอยหลังอย่างรวดเร็ว  หนึ่งต่อสี่ เขาจะสู้กับพวกมันได้อย่างไร? เขาสามารถป้องกันได้หนึ่ง แต่ร่างจริงก็ยังจะเป็นหนึ่งในสาม

ถ้าเขาสู้ตรงๆ  เขาคงจะแพ้แน่นอน

“ชรีคคค!”  ขณะที่ลินลี่ย์ถอยร่างบีบีสองร่างกรีดร้องขณะพุ่งเข้าโจมตีอย่างดุร้าย

ร่างบีบีทั้งสองร่างว่องไวอย่างน่าประหลาด ร่างบีบีทั้งสองเข้าร่วมต่อสู้อย่างดุเดือดกับร่างโอเซนโนทั้งสี่ แต่เนื่องจากโอเซนโนสามารถเลือกได้ระหว่างเงาร่างมายาทั้งสี่  เขาจึงหลบเลี่ยงบีบีได้อย่างง่ายดาย

“ปัง!”  ร่างบีบีทั้งสองปลิวกระเด็นถอยหลัง

“บีบี เร็วเข้า มาหาข้า  และฟังคำสั่งข้าให้ดี” ลินลี่ย์ในตอนนี้กำลังยืนอยู่บนถนนเชอรี่สายหนึ่ง  เมื่อยืนอยู่บนพื้น เขาเงยหน้าขณะจ้องมองโอเซนโนในกลางอากาศรอคอยให้โอเซนโนเข้ามาหาอย่างเงียบๆ

บีบีมึนงงอยู่บ้าง  แต่เขาก็บินมาหาลินลี่ย์ด้วยความเร็วสูง

“พี่ใหญ่, ท่านต้องการจะทำอะไร?”  บีบีถามด้วยความสงสัย

แต่เมื่อบีบีได้ยินเสียงตอบสนองทางใจของลินลี่ย์แล้ว  ตาของเขาเป็นประกายทันที  และบีบีรีบขึ้นไปยืนบนไหล่ของลินลี่ย์  ลินลี่ย์และบีบียืนอยู่บนพื้นจ้องมองร่างของโอเซนโนทั้งสี่ ไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย

“หืม? เจ้ามีลูกเล่นอะไรอยู่ในแขนเสื้อกันแน่?”

เมื่อเห็นว่าลินลี่ย์มีความมั่นใจเพียงไหน  โอเซนโนค่อนข้างสงสัย  แต่เมื่อเขาตรวจสอบพื้นที่ด้วยพลังจิต  เขาพบว่าลินลี่ย์และบีบีไม่มีอะไรซ่อนไว้เลย  ไม่มีร่องรอยกับดักใดๆ ทั้งนั้น  นอกจากนี้ สำหรับคนอย่างเขายอดฝีมือที่จะฝึกได้ถึงระดับร่างเงาร่างมายาได้แล้ว  ยังจะกลัวกับดักได้อย่างไร?

“ฮึ่มมม!”  โอเซนดนแค่นเสียงเย็นชา  ร่างทั้งสี่ไม่ลังเลต่อไปบุกเข้าหาลินลี่ย์ที่ด้านล่างทันที