Chapter 14 ยืมหินวิญญาณหน่อย
“ฉันพบไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนจากทะเลตะวันออกเป็นพิเศษสำหรับท่านเจ้าสำนัก ฉันฝังมันไว้บนแหวนเพื่อแสดงความยินดีกับท่านเจ้าสำนัก!”
แหวนทองสัมฤทธิ์วางอยู่บนถาด ตัวเรือนของแหวนถูกแกะสลักด้วยลวดลายที่ซับซ้อนและกลวง ซึ่งดูงดงามเป็นพิเศษ สิ่งที่น่าทึ่งที่สุดคือรูปร่างของแหวนนั้นเหมือนมังกรบินโดยใช้เทคนิคอันแยบยล
มีไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนฝังอยู่ในปากของมังกร มันส่องแสงแม้ในเวลากลางวัน พลังงานทางวิญญาณที่มีอยู่มากมายล้อมรอบร่างของมังกร ทำให้มันดูไม่ธรรมดา
มังกรดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่ภายใต้แสงของไข่มุก ราวกับว่ามันกำลังจะหลุดจากพันธนาการของแหวนและบินขึ้นไปบนท้องฟ้า
ไข่มุกมีขนาดเล็กและสวยงามรูปลักษณ์ของมันก็สมบูรณ์แบบมาก ดวงตาของทุกคนเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ
“มันวิบวับกลมสวย และพลังงานทางวิญญาณนั้นหายากมาก เรียกได้ว่าดีที่สุดในบรรดาไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืน”
"แน่นอน ฉันไม่เคยเห็นไข่มุกแบบนี้มาก่อน ฉันเกรงว่าจะต้องใช้หินวิญญาณจำนวนมาก”
“แค่รูปร่างหน้าตาก็หาได้ยากในโลกนี้แล้ว แม้ว่าคุณจะมีหินวิญญาณ แต่คุณก็ไม่สามารถซื้อมันได้ ฉันเกรงว่าคุณจะต้องใช้พลังงานและกำลังคนจำนวนมากเพื่อให้ได้มันมา ผู้อาวุโสเซี่ยนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ”
ว่ากันว่าการสวมไข่มุกจากทะเลตะวันออกสามารถเพิ่มพูนการฝึกตนได้ ไม่ว่าจะใช้ในอาวุธเวทย์มนตร์ ยาเม็ด ไข่มุกก็มีประโยชน์มาก พวกเขาสามารถเพิ่มประสิทธิภาพของพวกนั้นได้อย่างมาก ดังนั้น ไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนจึงมีค่ามาก
ยิ่งทะเลลึกเท่าไร คุณภาพของไข่มุกก็ยิ่งสูงขึ้นเท่านั้น อย่างไรก็ตาม ก็จะมีสัตว์ทะเลที่ดุร้ายคอยปกป้องพวกมันในเวลาเดียวกัน มันยากสำหรับคนธรรมดาที่จะเข้าใกล้ นับประสาอะไรกับการเลือกไข่มุก
มีเพียงผู้ฝึกตนที่ทรงพลังเท่านั้นที่สามารถทำได้ อย่างไรก็ตาม ทะเลแตกต่างจากบนบก หลังจากลงไปในน้ำแล้ว ความแข็งแกร่งของคนๆ หนึ่งจะลดลงและมันอันตรายมาก นั่นเป็นเหตุผลที่ทุกคนประหลาดใจมากกับไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนที่เซี่ยอี้ซวนมอบให้กับหัวหน้าสำนัก
“ผู้อาวุโสเซี่ยต้องใช้ความพยายามอย่างมากกับไข่มุกเรืองแสงยามค่ำคืนนี้”
เมื่อได้ยินการสนทนารอบตัวเขาเซี่ยอี้ซวนกล่าวอย่างถ่อมตนว่า “มันไม่ได้เกินจริงอย่างที่ใครๆ พูดกัน” ยิ่งเขาไม่เมินเฉย ยิ่งทำให้ทุกคนประทับใจ
“อย่างไรก็ตาม ฉันจะต้องตามหาสิ่งที่ท่านเจ้าสำนักชอบใจมาให้ได้ ไม่ว่าจะลงนรกหรือลงน้ำ”
“ขอบคุณสำหรับของขวัญชิ้นนี้ ผู้อาวุโส”
“วันนี้เราโชคดีจริงๆ ต้องขอบคุณผู้อาวุโสเซี่ยที่ทำให้เราได้เห็นไข่มุกเรืองแสงตอนกลางคืนชั้นยอดเช่นนี้”
“ผู้อาวุโสเซี่ยร่ำรวยและใจกว้างมาก ฉันหวังว่าจะได้ความรู้จักกับคุณ”
ท่ามกลางคำชม จู่ๆ ก็มีเสียงผู้ชายดังขึ้น
"ขอโทษทีมาช้าไปหน่อย."
ทุกคนหันกลับมาเย่ซวนที่มาช้า
ผู้อาวุโสคนที่สี่พูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ ทันที “โอ้ ฉันก็สงสัยว่าเป็นใคร ผู้อาวุโสเย่ ฉันคิดว่าคุณจะไม่มาร่วมพิธีเปิดในครั้งนี้ซะอีก”
เย่ซวนดูเหมือนจะไม่ได้ยินการเสียดสีในคำพูดของเขา เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “เป็นไปได้ยังไง? ฉันแค่ถูกรั้งไว้ด้วยเรื่องบางอย่าง”
“อะไรจะสำคัญไปกว่าพิธีเปิด”
เมื่อเห็นว่าเย่ซวนมือเปล่าและดูเหมือนจะไม่ได้ถือของขวัญใดๆ กับเขา ผู้อาวุโสก็มองหน้ากันด้วยความคาดหวังว่าจะมีการแสดงที่ดี
ผู้อาวุโสคนที่ห้าแสร้งทำเป็นประหลาดใจ “ผู้อาวุโสเย่ คุณเป็นอะไรไป? คุณน่าจะรู้ว่าวันนี้เป็นพิธีเปิดสำนัก ทำไมคุณไม่นำของขวัญมาเลย”
“บางทีเขาอาจจะยุ่งและลืมไป”
“การลืมเป็นเรื่องโกหกแน่ๆ ผมว่าเขาไม่ได้เตรียมการอะไรเลย เขากังวลว่าเขาจะไม่สามารถให้ของขวัญที่ดีและจะเสียหน้าต่อหน้าทุกคน ดังนั้นเขาจึงหาข้อแก้ตัว”
ผู้อาวุโสแลกเปลี่ยนความคิดซึ่งกันและกันในขณะที่เหล่าศิษย์พูดคุยกันอย่างมีชีวิตชีวาด้านล่าง สายตาที่ประหลาดใจหรือดูถูกเหยียดหยามของพวกเขามองไปที่เย่ซวน เขาจะโน้มน้าวใจคนพวกนี้อย่างไร?
ในทางกลับกันเย่ซวนซึ่งเป็นศูนย์กลางของความคิดเห็นของสาธารณชนก็สงบมาก
ก่อนที่เย่ซวนจะทันได้พูด เสียงชายที่หยาบกระด้างอีกคนหนึ่งก็ขัดจังหวะ “ผู้อาวุโสเซี่ยโปรดชำระค่าใช้จ่าย เราได้ทำในสิ่งที่คุณขอให้เราทำแล้ว”
คนกลุ่มนี้คือกลุ่มลูกหาบ เขาไม่รู้ว่าพวกเขามาที่นี่ได้อย่างไร
“เจ้าสำนัก คุณมีหินวิญญาณหรือไม่? ช่วยจ่ายก่อนได้ไหม”
ทันทีที่เขาพูดจบ ทั้งสถานที่ก็เงียบลง แม้แต่เสียงของเข็มที่ตกลงสู่พื้นก็สามารถได้ยินได้
ไม่ต้องพูดถึงเหล่าศิษย์ แม้แต่ผู้อาวุโสก็ยังตกตะลึง พวกเขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งได้ยิน
ในพิธีเปิด ไม่เพียงแต่เย่ซวนมาสายเท่านั้น แต่เขายังมามือเปล่าอีกด้วย ตอนนี้เขาต้องการยืมเงินจากเจ้าสำนักด้วยซ้ำ
ผู้อาวุโสคนที่หกเลิกคิ้ว “ผู้อาวุโสเย่ คุณไม่มีเงินจำนวนเล็กน้อยนี้จริงๆหรอ และเราก็ไม่รู้ว่าคุณจ้างลูกหาบพวกนี้เพื่ออะไร และตอนนี้คุณยังต้องการให้เจ้าสำนักจ่ายเงินให้คุณ นี่ไม่ไร้สาระเกินไปหน่อยเหรอ?”
“เขาจะเป็นผู้ปกครองที่มีคุณธรรมได้อย่างไร? นอกจากนี้ เขาอยู่เหนือเรา เขาไม่สามารถโน้มน้าวมวลชนได้ เจ้าสำนักโปรดพิจารณาอย่างลึกซึ้ง”
แน่นอนว่าผู้อาวุโสเหล่านี้กำลังใช้เรื่องนี้เพื่อสร้างเรื่องใหญ่
เธอปล่อยให้ลูกหาบเหล่านี้ยืนเคียงข้างตลอดเวลาไม่ได้ ท้ายที่สุดมันเป็นพิธีเปิดของสำนัก มันมากเกินไปฮั่นหยูถามว่า “ต้องจ่ายหินวิญญาณกี่ก้อน?”
พนักงานยกกระเป๋ายิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวของเขา คำพูดที่เขาพูดแทบจะทำให้คนเป็นลม “ไม่มาก แค่หนึ่งหมื่นก้อน”
หินวิญญาณหนึ่งหมื่นก้อน? กล้าใช้คำว่าแค่หรอ?
เราต้องรู้ว่าหินวิญญาณเป็นสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับฮั่นหยูในตอนนี้ ทันใดนั้นอารมณ์ของเธอก็แปรปรวนเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้ แต่เธอก็สงบสติอารมณ์ได้อย่างรวดเร็ว
แม้แต่คนอื่นๆ ก็ยังงงงวยมาก “ผู้อาวุโสเย่ขอให้คนเหล่านี้ทำอะไร พวกเขากำลังขอหินวิญญาณหนึ่งหมื่นก้อน โดยปกติแล้วน่าจะราคาไม่กี่โหลหรือไม่กี่ร้อย และมากสุดก็ไม่กี่พัน”
ทุกคนไม่เชื่อเมื่อได้ยินราคาสูงเสียดฟ้า
“ผู้อาวุโสเย่เป็นคนสุรุ่ยสุร่ายเกินไปใช่ไหม คุณไม่ควรใช้จ่ายแบบนี้แม้ว่าบ้านของคุณจะมีเหมืองก็ตาม”
ฮั่นหยูไม่สามารถทำอะไรที่น่าอายเท่ากับการต่อรองในที่สาธารณะ ดังนั้นเธอจึงต้องใช้เงินทั้งหมดแม้ว่าเธอจะไม่เต็มใจก็ตาม
ก่อนที่ลูกหาบจะจากไป เธอยังได้ยินลูกหาบคุยกันว่าสำนักไท่ฉิงนั้นร่ำรวยจริงๆ
