897 -  เครื่องรางจักรพรรดิโบราณ 

897 -  เครื่องรางจักรพรรดิโบราณ

หวังซ่งหยิ่งยโสราวกับว่าเขาเป็นจักรพรรดิแดนเหนือเสียเอง เขาดูถูกหลี่เหอซุย เจียงฮ่วยเหรินและคนอื่นๆ อย่างน่ารังเกียจ

เด็กอายุสิบเอ็ดหรือสิบสองปีที่ไม่รู้จักเคารพผู้อาวุโส ชอบวางอำนาจเหนือกว่า ทำให้บุตรศักดิ์สิทธิ์รุ่นเยาว์อับอายขายหน้า ในวันนี้กลับถูกเหยียบย่ำอยู่บนพื้นโดยไม่สามารถยึดรถได้

หวังซ่งกรีดร้อง เขากลัวมาก เท้าใหญ่สีทองหนักราวกับภูเขา กระดูกอกของเขาหัก ทำให้เขาหายใจไม่ได้ ร่างกายของเขาเกือบจะพิการในทันที

ในเวลานี้ พลังเหนือธรรมชาติของเย่ฟ่านได้แสดงออกมา ร่างสูงสิบจั้งราวกับว่าทำจากทองคำ เทียบได้กับเทพสงครามที่บินลงมาจากท้องฟ้า

เท้าของเย่ฟ่านบดขยี้หวังซ่งราวกับเหยียบแมลง กระดูกของหวังซ่งก็ส่งเสียงดัง แม้ว่าพวกเขาจะอยู่ในอาณาจักรเดียวกันแต่ในตอนนี้ หวังซ่งเปราะบางราวกับมนุษย์แก้ว

“เจ้า รนหาที่แล้วหรือ? ปล่อยเขาไป!”

“บังอาจ เด็กน้อยเจ้าลอยสาธิตตายอย่างแท้จริง!”

สองเสียงตะโกนมาจากด้านข้าง และสิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองก็ตะโกนออกมา ปีกของพวกมันถูกกางขึ้นสู่ท้องฟ้าด้วยท่าทางดุร้ายอย่างถึงที่สุด

อย่างไรก็ตามพวกมันไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่าม เย่ฟ่านเหยียบหวังซ่งลงไปด้วยเท้าข้างเดียว ด้วยแรงเพียงเล็กน้อย หวังซ่งจะกลายเป็นดินโคลนแม้แต่กระดูกก็ไม่ลงเหลือ

“ไสหัวไป” เย่ฟ่านไม่สนใจฝ่ายตรงข้ามและกระทืบเท้าเบาๆ อีกครั้ง

“บังอาจ นายท่านยังอยู่ที่นี่รับรองว่าเจ้าจะได้ตายอย่างทรมานที่สุด” สิ่งมีชีวิตโบราณขู่เย่ฟ่าน

“ปล่อยเขา มิฉะนั้นเจ้าจะเสียใจที่เกิดมาในโลก” สิ่งมีชีวิตโบราณอีกตัวหนึ่งตะโกนเสียงดัง

“แคร็ก”

เย่ฟ่านตอบโต้คำขู่ของพวกเขาด้วยการเตะอย่างแรง กระดูกของหวังซ่งหักหลายร้อยชิ้นในพริบตา

ในขณะนี้ มีเพียงศีรษะของเด็กน้อยเท่านั้นที่โผล่พ้นออกจากเท้าของเขา ในขณะที่ร่างกายส่วนอื่นถูกบดขยี้กลายเป็นเนื้อบดไปแล้ว

หลี่เหอซุยเจียงฮ่วยเหริน อู๋จงเทียน และคนอื่นๆ รู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย พวกเขาทั้งหมดถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อเห็นฉากนี้ ตอนนี้พวกเขาพอใจมาก เจ้าเด็กทรราชผู้นี้หยิ่งผยองเกินไปจริงๆ

“เย่ฟ่าน ถ้าเจ้ากล้าฆ่าข้า พี่ชายของข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไป ไม่ว่าเจ้าจะมีไพ่อะไร เจ้าก็จะหนีความตายไม่พ้น!” หวังซ่งยืนกราน ด้วยผู้คนมากมายที่เฝ้าดูอยู่ เขาไม่ต้องการที่จะขอความเมตตา มิฉะนั้นแม้แต่พี่ชายของเขาก็จะขายหน้าไปด้วย

“ปล่อยเขาเร็วเข้า!” สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองก็ตะโกนเช่นกัน

จี้จื่อเยว่เป็นกังวล และตอนนี้เย่ฟ่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหวังเถิง ความแตกต่างนั้นมากเกินไป ดังนั้นนางจึงเตือนว่า “อย่าหุนหันพลันแล่น”

“มันไม่เหมาะที่จะฆ่าเขาที่นี่…” จักรพรรดิดำและคนอื่นๆ ก็กล่าวด้วยความเป็นห่วงเช่นกัน

“รีบปล่อยข้าเร็วๆ มิฉะนั้นเจ้าจะได้รู้ผลที่ตามมา!” หวังซ่งตะโกน เมื่อเห็นคนอื่นมีท่าทางเช่นนี้ เขารู้ว่าคนทั้งหมดกลัวพี่ชายของเขา ดังนั้นเขาจึงผ่อนคลายและเย้ยหยันอีกครั้ง

“เจ้าต้องการให้ข้าปล่อยเจ้าไปใช่ไหม?” เย่ฟ่านยิ้มและยกเท้าใหญ่ขึ้น

“เจ้าก็ฉลาดดีนี่” หวังซ่งกระอักเลือดออกมาเต็มปาก และกำลังจะลุกขึ้น

“ปัง”

ทันใดนั้น เท้าสีทองขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าอีกครั้ง คราวนี้เหยียบลงบนศีรษะของหวังซ่งตรงๆ

“เจ้ากำลังทำอะไร!” หวังซ่งรู้สึกหวาดกลัว และส่งความคิดอันศักดิ์สิทธิ์ออกไปโดยกล่าวว่า "ข้ากลัวแล้ว!"

เย่ฟ่านยกเท้าขึ้นเล็กน้อย

ใบหน้าของทรราชตัวน้อยเต็มไปด้วยความกลัว ฟันของเขากระทบกันเมื่อถูกเหยียบบนใบหน้า

“ปัง”

เย่ฟ่านกระทืบซ้ำอีกครั้ง และหวังซ่งเกือบจะเหมือนลูกพลับแห้ง ร่างกายของเขาแหลกสลายทำที

“ช่วยด้วย!” ทรราชตัวน้อยไม่สนใจสิ่งอื่นใดอีก วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ของเขาตะโกนด้วยความหวาดกลัวอย่างยิ่ง

“เจ้าาคิดว่าข้าไม่กล้าฆ่าเจ้าจึงกล้าที่จะหยิ่งผยองในสถานการณ์นี้ วันนี้ข้ากระทืบเจ้าเหมือนแมลงสาบ!”

เย่ฟ่านเย้ยหยัน

“ปัง…”

เขาถอนพลังศักดิ์สิทธิ์ออก กลายเป็นคนปกติ และเหยียบหน้าหวังซ่งอีกครั้ง

ทุกคนประหลาดใจ เห็นได้ชัดว่าเย่ฟ่านต้องการจบชีวิตของเด็กน้อยคนนี้โดยไม่คิดจะเปิดโอกาสให้เขารอดชีวิตอีกแล้ว

“หยุด!”

สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองพุ่งไปข้างหน้า หนึ่งทองและหนึ่งเงิน พ่นแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา และพุ่งเข้าหาเย่ฟ่านราวกับสัตว์ดุร้ายสองตัว

ในระยะไกลหวังเถิงซึ่งกำลังต่อสู้แบบเอาเป็นเอาตายกับเซียงอี้เฟยก็มองดูเช่นกัน ดวงตาของเขายิงลำแสงที่น่าสะพรึงกลัวออกมาสองดวงซึ่งน่าทึ่งมาก

“เข้ามา!” เย่ฟ่านตะคอกอย่างเย็นชาก่อนที่เขาจะเหยียบย่ำศีรษะของหวังซ่งจนแหลกละเอียด

บุตรศักดิ์สิทธิ์เหยากวง เหยาซี องค์ชายเซี่ย สตรีศักดิ์สิทธิ์ทะเลสาบหยก จี้ฮ่าวเยว่ เอี๋ยนหรูหยูและผู้อาวุโสคนอื่นๆ ล้วนมองดูเหตุการณ์ด้วยความตกใจ

นอกจากนี้ยังมีคนหนุ่มสาวจำนวนมากจากจงโจว หนานหลิง ซีโม่ และภูมิภาคใหญ่อื่นๆ ใบหน้าของพวกเราทั้งหมดเปลี่ยนไปอย่างรุนแรง เย่ฟ่านกระทืบน้องชายของหวังเถิงจนตายต่อหน้าทุกคน

แม้แต่บุคคลระดับปรมาจารย์ศักดิ์สิทธิ์ก็ยังมีความเกรงใจและไม่กล้าลงมือต่อหวังเถิง พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าเย่ฟ่านจะกล้าทำจริงๆ

อย่างไรก็ตามเย่ฟ่านทำสิ่งนี้โดยไม่มีความกลัวแต่อย่างใด เขาฆ่าหวังซ่งด้วยเท้าข้างเดียว ต่อให้พี่ชายของฝ่ายตรงข้ามคิดจะเอาเรื่องเขาก็มีความมั่นใจว่าจะแก้ไขสถานการณ์ได้

“แม้แต่น้องชายของหวังเถิงก็ถูกกระทืบจนตาย!”

“ต้องใช้ความกล้าหาญแค่ไหน จะมีกี่คนที่กล้าทำเช่นนี้”

ต่อให้ไม่นับหวังเถิงที่อยู่อีกด้านนึง หวังซ่งก็ถือเป็นยอดฝีมือรุ่นเยาว์ที่มีอนาคตสดใสอย่างนี้ เขาเป็นผู้ยิ่งใหญ่แห่งเปลี่ยนแปลงครั้งที่แปดของอาณาจักรแปลงมังกรเมื่ออายุน้อยกว่าสิบสองปีต่อให้เป็นยุคโบราณก็ยากที่จะค้นหาคนที่มีพรสวรรค์แบบเขาได้

“คนคนนี้กล้าหาญเกินไป เขากล้าจริงๆ หวังเถิงยังอยู่ที่นี่ เขาไม่กลัวว่าจะถูกตัดศีรษะหรือ”

ทุกคนที่อยู่ตรงนั้น ไม่ว่าจะเป็นหัวหน้าอาวุโสหรือผู้ฝึกตนในอาณาจักรทั้งห้า ก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้าง

“เจ้า”

“ให้ตายเถอะ เจ้ากล้าทำร้ายน้องชายของนายท่าน!”

สิ่งมีชีวิตโบราณทั้งสองบ้าคลั่งและพุ่งไปข้างหน้า

ด้วยใบหน้าเย้ยหยันของเย่ฟ่านเขาก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อยก่อนที่ฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่จะกระแทกเข้าหาฝ่ายตรงข้ามอย่างรวดเร็ว

“บูม”

อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขากำลังจะต่อสู้กัน ได้มีแรงระเบิดเกิดขึ้นภายในถ้ำมังกรอันยิ่งใหญ่ ฝุ่นควันได้ฟุ้งกระจายขึ้นสู่ท้องฟ้าและปกคลุมพื้นที่ทั้งหมดอย่างรวดเร็ว

“มังกรอมตะแห่งเทือกเขาฉินหลิงออกมาแล้ว!”

ปรมาจารย์ต้นกำเนิดปฐพีใบหน้าเปลี่ยนแปลงไปอย่างรุนแรง

“ไม่ใช่ มันคือปราณมังกรแห่งเทือกเขาฉินหลิง”

ใครก็ตามที่ศึกษาคัมภีร์ต้นกำเนิดย่อมเข้าใจลักษณะภูมิศาสตร์ของสถานที่แห่งนี้ดี

เย่ฟ่านยืนหลบหลีกการโจมตีของสิ่งมีชีวิตทั้งสองโดยไม่มีความกังวลแม้แต่น้อย สำหรับผู้ที่อยู่ในขอบเขตผู้สูงสุดระดับเริ่มต้นนั้น เขาสามารถสังหารฝ่ายตรงข้ามได้อย่างง่ายดาย

“หือ?”

เย่ฟ่านรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เพราะในช่วงเวลาที่เกิดความวุ่นวายหวังซ่งที่ร่างกายแหลกละเอียดไปแล้วกลับค่อยๆฟื้นฟูบาดแผลขึ้นใหม่

“ไม่แปลกใจเลยที่หวังเถิงไม่ได้รีบมาที่นี่ ที่แท้เขาก็มีเครื่องรางปกป้องชีวิตอยู่ด้วย!” เย่ฟ่านก้าวไปข้างหน้าอีกครั้ง

“ครืน”

เครื่องรางสั่นไหวเล็กน้อย และนำหวังซ่งถอยหลังออกไปหนึ่งร้อยจั้ง มีพลังสีทองไหลเวียนอยู่อยู่รอบตัวของเขาและมันคือภาพธรรมของจักรพรรดิผู้หญิง

“มันคือเครื่องรางเก้าอมตะของหวังเถิง เขารักน้องชายมากดังนั้นเขาจึงมอบเครื่องรางนี้ให้กับหวังซ่ง” มีคนอุทานในความมืด

“อะไรนะ เครื่องรางเก้าอมตะมีอยู่จริงในโลกหรือ!” ทุกคนตกใจ

ทุกสายตาจับจ้องไปที่เครื่องรางที่ยาวไม่ถึงหนึ่งนิ้ว เครื่องรางเก้าอมตะสร้างโดยจักรพรรดิโบราณแห่งความโกลาหลในเป่ยหยวน ไม่คิดว่าวันนี้มันจะปรากฏขึ้นในโลกอีกครั้ง