35

บทที่ 35

ฮยอนอู ได้ยินเสียงตะโกนของ อัลเดรด ดังขึ้นมาจากกำแพงด้านหนึ่ง “ถึงเวลาที่ฉันต้องออกไปสู้แล้ว รู้สึกเหมือนฉันจะได้อัพเลเวลอีกแล้วสิ”

-ค่าประสบการณ์ !!!!

-แบบนี้อย่างน้อย ๆ ต้องได้สักสามเลเวลแน่

-ว่าแต่ ทังอี อยู่ไหน !?

“อา !!ทังอี ออกมา” ฮยอนอู มองเห็นข้อความบนช่องแชทก็ทำให้ตระหนักได้ว่าเขาลืมอัญเชิญ ทังอี ออกมา

“ที่นี่ยังเป็นทะเลทรายอยู่หรือเปล่านายท่าน !?” เมื่อถูกอัญเชิญออกมา ทังอี ก็กวาดตามองไปรอบ ๆ ทันที และเมื่อพบว่าตัวเองยังอยู่ในทะเลทรายเหมือนเดิมเขาก็อดไม่ได้ที่จะบ่นออกมาอย่างไม่พอใจ

-ทังอี ขอกอดหน่อยยยยย

-ถ่ายภาพเขาไว้เร็ว

พริบตานั้นแทบทุกสายตาของผู้ชมก็จับจ้องไปที่ ทังอี ทันที

-แฟนคลับ ทังอี : บริจาค 99 ทอง

“ขอบคุณสำหรับเหรียญทอง ผมจะใช้มันอย่างดีสำหรับการซื้อน้ำยาฟื้นฟู” ฮยอนอู พูดก่อนจะพา ทังอี มุ่งหน้าไปยังกำแพงอีกด้านหนึ่ง “จากนี้คอยมองฉันไว้ให้ดี นอกจากนี้นายต้องระวังเรื่องพลังเวทมนตร์ของนายด้วย ใช้สกิลสายฟ้าฟาดเท่าที่จำเป็นก็พอ เข้าใจไหม !?”

“ขอรับนายท่าน”

ในที่สุด ฮยอนอู ก็กระโดดลงไปจากกำแพง

.....

ด้านนอกกำแพงกองกำลังทหารอยู่ในความตึงเครียดแตกต่างจากกลุ่มผู้เล่นอย่างมาก เพราะตอนนี้ผู้เล่นทั้งหมดที่เข้าร่วมการต่อสู้ต่างก็กำลังดื่มด่ำกับการเก็บเกี่ยวค่าประสบการณ์มหาศาล โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้เล่นที่มีทีมเป็นของตัวเองยิ่งรู้สึกตื่นเต้นอย่างมากในเวลานี้ และ ฮยอนอู ก็ไม่ต่างไปจากพวกเขาเช่นกัน

‘นี่มันขุมทรัพย์ค่าประสบการณ์ชัด ๆ’

[คุณได้รับบัพ จิตวิญญาณแห่งหมี ]

[ความแข็งแรงเพิ่มขึ้น ]

[ความอึดเพิ่มขึ้น ]

[คุณได้รับบัพ คำอวยพรแห่งป่า ]

[พลังป้องกันเพิ่มขึ้น ]

[อัตราการฟื้นฟูเพิ่มขึ้น ]

[ออร์คซอมบี้ถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[แมงป่องซอมบี้ถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

เมื่อได้รับบัพจาก ทังอี , ฮยอนอู ก็รีบใช้สกิลผ่าจันทร์เสี้ยวออกมาอย่างไม่ลังเล ในสนามรบขนาดใหญ่แบบนี้ สกิลที่มีระยะสกิลกว้างย่อมแสดงพลังของมันได้เป็นอย่างดีแน่นอน เพียงช่วงสั้น ๆ มันก็ทำให้ ฮยอนอู ได้รับค่าประสบการณ์มหาศาล

[กบฏถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[ออร์คซอมบี้ถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

เมื่อเวลาผ่านไปความแตกต่างระหว่าง NPC และผู้เล่นก็เริ่มเด่นชัดมากขึ้น NPC ไม่สามารถลบล้างความหวาดกลัวตามที่ถูกตั้งโปรแกรมออกไปได้ อย่างไรก็ตาม สำหรับผู้เล่นแล้วพวกเขาอยู่ในด้านตรงข้ามกับ NPC อย่างสิ้นเชิง

“นี่มันที่ฟาร์มเลเวลชั้นยอดเลย”

“จากนี้ไปเราจะติดตามสนับสนุน อัลเลย์บอส ที่ทำให้เราได้เข้าร่วมสวรรค์ของการเก็บเลเวลแบบนี้”

“เขามีความเอื้อเฟื้อแตกต่างจากกิลด์ใหญ่ ๆ พวกนั้น”

‘ฉันจะแพ้ไม่ได้’ ฮยอนอู เหวี่ยงดาบด้วยความเร็ว และความแข็งแกร่งที่เพิ่มมากขึ้นเมื่อเขาได้เห็นหน้าต่างแจ้งเตือนที่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของเขาอย่างต่อเนื่อง

[เหลือเวลา 7 ชั่วโมง 59 นาที 59 วินาที ก่อนกองทัพอัศวินแห่งคิออนจะมาถึง ]

‘ฉันจะจัดหนักจัดเต็มไปเลยวันนี้’

“ทุกคนพยายามให้เต็มที่ !!”

ฮยอนอู ส่งเสียงตะโกนพร้อมกระโดดเข้าหาออร์คซอมบี้ นี่คือจุดเริ่มต้นการป้องกันปราสาทลิป้าอย่างเต็มรูปแบบ

.....

การต่อสู้กินเวลามานานหลายชั่วโมงแล้ว มันทำให้เกิดความเสียหายอย่างหนักทั้ง ผู้เล่นหลายคนถูกบังคับให้ล็อกเอาท์เนื่องจากตัวละครเสียชีวิต NPC หลายคนได้รับบาดเจ็บ หรือถูกสังหาร อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ทางด้านกองกำลังกบฏก็ไม่ได้อยู่ในสภาพที่ดีไปกว่ากันนัก จำนวนกำลังทหารของกองกำลังกบฏลดลงไปมากกว่าครึ่ง ตอนนี้มีเพียงปัญหาเดียวที่เหลืออยู่นั่นก็คือ กองทัพอันเดดดที่ถูกอัญเชิญมาจากสกิลของจอมเวทดำ

“บัดซบ !!ข้อมูลรั่วไหล !!” เฟลิออน จอมเวทดำระดับสูงที่ให้การสนับสนุนต่อกองกำลังกบฏไม่สามารถเก็บความโกรธเอาไว้ได้ เขายังจำความรู้สึกเหมือนกับมีใครบางคนแอบฟังเขาสื่อสารผ่านลูกแก้วเมื่อสองถึงสามวันก่อนได้อย่างชัดเจน และตอนนี้เขาก็ตระหนักได้แล้วว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ได้คิดไปเอง เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนซ่อนตัวอยู่ในเวลานั้น และมันคือคนที่คาบข้อมูลการเคลื่อนไหวของกองกำลังกบฏไปบอกกับจักรพรรดิเพื่อเตรียมการรับมือ

ด้วยข้อมูลที่ ฮยอนอู ได้รับมาทำให้ เอิร์ลราโมนด์ ถูกสังหาร และกองกำลังกบฏถูกกำจัดไปมากกว่าครึ่งหนึ่งโดยไม่สามารถเข้ายึดปราสาทลิป้าได้ เฟลิออน ระเบิดโทสะทั้งหมดออกมาอย่างไม่มีทางเลือก “ปล่อยคิเมร่าออกมา ฆ่าไอ้พวกนักผจญภัยให้หมด !!”

“ขอรับ ท่านเฟลิออน !!”

ภายใต้คำสั่งของ เฟลิออน , จอมเวทดำทั้งหมดก็เริ่มใช้สกิลอัญเชิญคิเมร่าของพวกเขาออกมาทันที

“จงออกมา !!”

“คิเมร่าของข้า”

รูปแบบของคิเมร่าที่ถูกเรียกออกมานั้นแตกต่างกันออกไป บางตัวมีแขนหรือขาของดาร์คเอลฟ์ติดอยู่กับร่างกายของมนุษย์ บางตัวเป็นหมาป่าที่มีรูปร่างแปลกประหลาด แต่มีสิ่งหนึ่งที่คิเมร่าทั้งหมดเหมือนกันก็คือ ตอนนี้พวกมันกำลังวิ่งเข้าหาฝ่ายป้องกันปราสาทอย่างบ้าคลั่งตามคำสั่งของเจ้านาย

“ฆ่ามันให้หมด !!”

ครืนนนน !!!!

ทันใดนั้นผู้เล่นก็หยุดการเคลื่อนไหวอย่างกะทันหัน เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่ส่งผ่านมาจากพื้นดิน

“นั่นมันอะไร !?”

“อะไรเหรอ !?”

พริบตานั้นสัตว์ประหลาดนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นในสายตาของทุกคน

ก๊าซซซซ !!!!

“อ๊ากกก ... !!”

“คิเมร่า …!!”

คิเมร่าไม่แยกมิตรหรือศัตรู พวกมันเพียงแค่กำจัดทุกสิ่งที่อยู่บนเส้นทางของพวกมัน ไม่เพียงแต่คนที่ยังมีชีวิตอยู่เท่านั้น แม้แต่ซากศพของทหารก็ยังถูกพวกมันกัดแทะ ทุกคนที่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นต่างมีใบหน้าที่บิดเบี้ยวไปอย่างสิ้นเชิง ขณะเดียวกันนั้น อัลเดรด ที่มองเห็นคลื่นคิเมร่าปรากฏตัวออกมา เขาก็รีบยกดาบยักษ์ในมือขึ้นพร้อมกับวิ่งตรงเข้าหาคิเมร่าร่างยักษ์ที่ดูเหมือนจะแข็งแกร่งที่สุด “ข้าจะจัดการไอ้ตัวยักษ์นี่เอง พวกเจ้าไปจัดการพวกที่เหลือ !!”

“ท่านอัลเดรด !!” อัศวินประจำปราสาทลิป้าพยายามหยุด อัลเดรด เอาไว้ แต่ทว่ามันก็สายไปแล้ว เพราะ อัลเดรด ได้กระโดดออกไปพร้อมกับดาบยักษ์ของเขาเสียแล้ว พริบตานั้นสนามรบที่ดูเหมือนจะสงบลงอย่างมากแล้วก็กลับมาคุกรุ่นราวกับนรกบนดินอีกครั้ง

อาวุธทู่ ๆ ของคิเมร่ายักษ์ปะทะกับดาบยักษ์ของ อัลเดรด แต่มันกลับเป็น อัลเดรด ที่กระเด็นกลับมาด้านหลัง เขาพยายามยืนหยัดขึ้นมาอีกครั้งก่อนจะเริ่มโจมตีครั้งใหม่ และในครั้งนี้ดูเหมือน อัลเดรด จะชิงความได้เปรียบกลับมาได้

คิเมร่ายักษ์เหวี่ยงกระบอกในมือเพื่อบดขยี้ศัตรู แต่ทว่า อัลเดรด ก็สามารถหลบเลี่ยงการโจมตีนี้ไปได้ นี่คือการต่อสู้ระหว่างมนุษย์ตัวเล็ก ๆ กับสัตว์ประหลาดที่มีความสูงมากกว่าสี่เมตร แต่มันกลับเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอย่างไม่น่าเชื่อ อย่างไรก็ตาม อัลเดรด ต้องต่อสู้กับกองกำลังกบฏตลอดเวลาที่ผ่านมา มันจึงทำให้ตอนนี้สภาพร่างกายของเขาอ่อนแรงลงอย่างมาก

อีกนัยหนึ่งก็คือ อัลเดรด ในเวลานี้แทบจะไม่มีแรงยกดาบแล้วด้วยซ้ำ เขาแทบจะล้มตัวลงนอนกับพื้นอย่างไร้เรี่ยวแรงอยู่มะรอมมะร่อ

‘ขยับสิ’

กระบองยักษ์กำลังเหวี่ยงตรงมาที่เขา แต่เขาก็ไม่สามารถขยับได้แม้แต่ปลายนิ้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร เขาจะต้องถูกบดขยี้ภายใต้กระบอกยักษ์นี่แน่นอน

“อัลเดรด !!” ทุกคนกรีดร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนกเมื่อเห็น อัลเดรด กำลังจะถูกบดขยี้

ฟิ้ว !!!!

แต่ทันใดนั้น แสงสีน้ำเงินก็ตัดผ่านแขนของคิเมร่ายักษ์อย่างกะทันหัน นั่นทำให้แขนของมันขาดวิ่นไปมากกว่าครึ่งทันที

“อัลเดรด !!” เจ้าของการโจมตีนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ฮยอนอู หลังจากจัดการกับคิเมร่าที่ดูเหมือนครึ่งปีศาจครึ่งดาร์คเอลฟ์ได้แล้ว ฮญอนอู ก็พบว่า อัลเดรด กำลังตกอยู่ในอันตราย ดังนั้น เขาจึงรีบใช้สกิลผ่าจันทร์เสี้ยวออกมา ก่อนจะรีบเข้ามาประคอง อัลเดรด กลับไปยังปราสาทลิป้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ

คิเมร่ายักษ์ส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ มันวิ่งตรงเข้าหากำแพงพร้อมกับใช้กระบอกยักษ์ฟาดเข้ากับผนัง ทุกครั้งที่มันฟาดลงมาจะทำให้กำแพงเกิดรอยแตก หรือกลายเป็นรูโหว่จากการพังทลาย

เหล่าผู้เล่นที่อยู่รอบ ๆ ต่างพยายามหยุดมันเอาไว้ แต่สำหรับผู้เล่นที่ไม่มีสกิลเจาะเกราะเหมือน ฮยอนอู ก็ไม่สามารถโจมตีผ่านผิวหนังของมันได้ด้วยซ้ำ

ขณะที่คิเมร่ายักษ์กำลังทำลายกำแพงอยู่นั้น จู่ ๆ ลำแสงสีขาวก็พุ่งผ่านลำคอของมัน และทำให้ศีรษะของมันขนาดใหญ่ขาดออกจากร่างของมันอย่างกะทันหัน

“ดยุคเลอบรอน !!”

ปรมาจารย์ออร่าดาบที่สามารถฆ่าคิเมร่ายักษ์ได้ในการโจมตีครั้งเดียวไม่ใช่ใครอื่น เขาคือ ดยุคเลอบรอน ที่มาถึงสนามรบพร้อมกับกองทัพอัศวินแห่งคิออนเพื่อช่วยเหลือปราสาทลิป้า

“อัศวินแห่งคิออน ตามข้ามา !!”

พริบตานั้นกองทัพคิเมร่า และกองกำลังกบฏก็ล้มลงราวกับข้าวสาลีที่ถูกเก็บเกี่ยว

“ขอบคุณมาก !!ข้าคงตายไปแล้วหากไม่ใช่เพราะท่านเข้ามาช่วย” อัลเดรด หันมาขอบคุณ ฮยอนอู

“ไม่ต้องคิดมากหรอก มันเป็นธรรมชาติที่ผมต้องทำอยู่แล้ว”

‘ขอสกิลแจ่ม ๆ ให้ฉันหน่อยสิ’ ฮยอนอู มองไปยัง อัลเดรด ด้วยแววตาคาดหวัง

“หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้จบลง มาพบกับข้า ข้ามีบางอย่างอยากจะให้กับท่าน” อัลเดรด พูดขึ้นราวกับเขาอ่านใจของ ฮยอนอู ได้

“ได้เลยครับ”

จากนั้นเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้นรอบตัวของเขา

“มันจบแล้ว !!”

“ในที่สุดมันก็จบสักที”

การมาถึงของอัศวินแห่งคิออนทำให้กองกำลังกบฏถอยหนีกลับไปในที่สุด พวกเขาเป็นเหมือนกับสัตว์ร้ายในสนามรบ ทุกที่ที่พวกเขาพุ่งออกไปหมายถึงความตายของศัตรู ความแตกต่างระหว่างกองทัพอัศวินแห่งคิออน กับกองกำลังกบฏ เป็นเหมือนความแตกต่างระหว่างผู้ใหญ่กับเด็กก็ว่าได้

บนเส้นทางของกองทัพอัศวินไม่มีซากศพใดจากกองกำลังกบฏที่มีร่างกายสมประกอบ นี่คือฉากที่สามารถอธิบายถึงความแข็งแกร่งของกองทัพอัศวินแห่งคิออนได้ดีที่สุด

“เลอบรอน เจ้า !!ไอ้เด็กเวรนั่นมันเป็นใคร !!”

แม้แต่ เฟลินออน ผู้นำกองกำลังกบฏก็ยังถูกสังหารในเวลาอันสั้นหลังจากที่ เลอบรอน ก้าวเข้าสู่สนามรบ พลังของอัศวินแห่งคิออนได้ประจักษ์ต่อผืนทวีปอีกครั้ง การต่อสู้จบลงแล้ว และนี่หมายถึงจุดสิ้นสุดของเควสหลักลำดับที่สี่

[ปกป้องปราสาทลิป้า 1/1 ]

“การสตรีมของวันนี้จบแล้วครับ แล้วเจอกันใหม่นะครับทุกคน”

ฮยอนอู ปิดการสตรีมของเขาอย่างรีบร้อน เพราะเนื้อหาในส่วนต่อไปของเควสไม่ใช่สิ่งที่สมควรเปิดเผยต่อสาธารณชน

‘หากข้อมูลเกี่ยวกับเควสหลักแพร่งพรายออกไป ฉันอาจกลายเป็นเหยื่อชิ้นใหญ่ของพวกกิลด์ใหญ่ ๆ ได้’

…..

ก๊อก ๆ!!!!

ฮยอนอู เคาะประตูห้องพักของ อัลเดรด “อัลเดรด นี่ ฮยอนอู”

“เข้ามาเลย” อัลเดรด มีสีหน้าซีดเซียว แม้ว่าเขาจะได้รับการรักษาจากนักบวชแล้วก็ตาม แต่เขาก็ไม่สามารถฟื้นตัวกลับมาในสภาพสมบูรณ์ได้ในทันที นี่คือความแตกต่างอีกอย่างระหว่างผู้เล่น และ NPC

“ผมหวังว่าจะไม่ทำให้คุณลำบากใจ ...” ฮยอนอู พูดอย่างระมัดระวัง มันแน่นอนอยู่แล้วว่าทำไม อัลเดรด ถึงเรียกเขามาพบที่นี่ นั่นก็เพราะ อัลเดรด ต้องการมอบของรางวัลให้กับเขาน่ะสิ !!ในเวลาสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับ ฮยอนอู คือการเก็บสีหน้า และก้าวเข้าไปในห้องด้วยความสงบมากที่สุด

“ถึงข้าจะเรียกท่านมา แต่ข้าไม่สามารถพูดคุยกับท่านได้นานนัก ข้าจะให้สิ่งนี้กับท่านแทน” อัลเดด ยื่นดาบหักให้กับเขา ด้ามดาบดูงดงามอย่างมาก แต่น่าเสียดายที่ใบดาบกลับหักไปครึ่งหนึ่ง ในสายตาของ ฮยอนอู แล้วสิ่งนี้แทบจะเป็นขยะไร้ประโยชน์ด้วยซ้ำ

“เมื่อครั้งที่ข้ายังอายุน้อย ข้าได้เดินทางไปทั่วทวีป นี่คือสิ่งที่ข้าได้รับมาระหว่างการเดินทางของข้า ข้าพยายามจะซ่อมมันแล้ว แต่แม้แต่คนแคระก็ยังไม่สามารถซ่อมมันได้ พวกเขาบอกว่านี่คือรูปลักษณ์ที่สมบูรณ์ของมันแล้ว”

ฮยอนอู รับดาบหักมาจาก อัลเดรด อย่างระมัดระวัง

[คุณได้รับ ดาบครึ่ง แล้ว ]

‘นี่คือรางวัลของฉันเหรอ !?’ ฮยอนอู ตัวสั่นด้วยความโกรธ แต่เขาไม่ได้แสดงสีหน้าใด ๆ ออกมาภายนอก

“ไปเถอะ ข้าได้ให้สิ่งคุ้มค่ากับท่านแล้ว”

“ขอบคุณมากครับ”

ฮยอนอู ถูกไล่ออกมาจากที่พักของ อัลเดรด และความจริงแล้วเขาก็อยากออกมาโดยเร็วที่สุดอยู่แล้วเช่นกัน

.....

“ข้าได้ยินเกี่ยวกับการกระทำของเจ้าแล้ว สมแล้วที่เจ้าเป็นนักผจญภัยที่ข้ายอมรับ”

หลังจากออกมาจากที่พักของ อัลเดรด , ฮยอนอู ก็ได้กับชายอีกคนที่กำลังรอเขาอยู่ เลอบรอน ก้าวออกมาพร้อมกับพูด “ฝ่าบาท จะต้องพอพระทัยมากแน่ ในเมื่อเจ้าทำหน้าที่ได้ดีแบบนี้ บางทีเจ้าอาจเป็นนักผจญภัยคนแรกที่ได้รับบรรดาศักดิ์จากเขาก็เป็นได้”

ฮยอนอู ฟัง เลอบรอน อย่างเงียบ ๆ อันที่จริงแล้วเขาพยายามอย่างหนักที่จะเก็บสีหน้าของตัวเองในตอนนี้

‘บรรดาศักดิ์เป็นคนแรกในอารีน่า ...’

“ข้าได้ยินข่าวเกี่ยวกับสถานการณ์ทางใต้ระหว่างออกจากเมืองหลวง แต่จอมเวทดำที่นั่นก็ถูกนักรบจากโบสถ์กำจัดไปแล้ว” เลอบรอน หยุดเล็กน้อยก่อนจะพูดต่อ “ข้าได้ยินมาว่านักผจญภัยที่นั่นก็ทำได้ดีเช่นกัน แน่นอนว่านักผจญภัยคนนั้นก็เคยมาพบข้า แต่ว่าข้าจำชื่อของเขาไม่ได้แล้ว ข้ารู้แต่ว่าเขาเป็นมองค์”

“จิน ชิจอง !!”

“ใช่ !!นั่นคือชื่อของเขา เจ้ารู้จักเขาเหรอ !?” เลอบรอน พูดเหมือนจะนึกขึ้นมาได้เมื่อได้ยินคำอุทานของ ฮยอนอู

“ผมแค่เคยเห็นหน้าเขา ว่าแต่คุณมาหาผมทำไม ... !?” ฮยอนอู ถามอย่างตรงไปตรงมา

“เอ่อ ... ข้ามาเพื่อบอกอะไรบางอย่าง” เลอบรอน ลังเลที่จะตอบคำถามของ ฮยอนอู

“อะไรเหรอครับ !?”

“เจ้าอยากเป็นลูกศิษย์ของข้าไหม !?”

“ห๊ะ !!”

[คุณต้องการเปลี่ยนอาชีพ ‘???’ อาชีพพิเศษหรือไม่ ]

คำพูดของ เลอบรอน กระแทกเข้ากับจิตใจของ ฮยอนอู อย่างรุนแรง