33

บทที่ 33

ท้ายที่สุด ฮยอนอู ก็ไม่พบเบาะแสใด ๆ เกี่ยวกับเควสของเขา ดังนั้น เขาจึงออกจากเผ่าทรูม่า และมุ่งหน้าไปยังทะเลสาบบริอังทันที

“ฉันต้องเจออะไรบางอย่างจากที่นี่แน่”

หากไม่มีเงื่อนงำใด ๆ ที่เผ่าทรูม่า มันจะต้องอยู่ที่ทะเลสาบบริอังอย่างไม่ต้องสงสัย อย่างน้อยมันจะต้องมีค่ายลับของกองกำลังกบฏ ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เก็บเสบียงที่ลักลอบขนออกมาจากปราสาทลิป้า

ทะเลสาบบริอัง อันที่จริงแล้วหากจะเรียกมันว่าทะเลสาบคงไม่ถูกต้องมากนัก ท้ายที่สุดแล้วมันเป็นเพียงโอเอซิสเล็ก ๆ อย่างไรก็ตาม รอบ ๆ สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยมอนสเตอร์จำนวนมากที่พยายามจะยึดครองแหล่งน้ำไว้เป็นของตัวเอง หมาป่าทะเลทรายเป็นมอนสเตอร์ที่สามารถพบเห็นได้มากที่สุดในแถบทะเลสาบบริอัง พวกมันเป็นหนึ่งในมอนสเตอร์ที่ล่าได้ยากมาก ดังนั้น โดยทั่วไปแล้วผู้เล่นส่วนใหญ่มักจะตั้งทีมสามคนในการล่าพวกเขา แต่สำหรับ ฮยอนอู และ ทังอี แล้ว หมาป่าทะเลทรายเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากอาหารว่างสำหรับพวกเขา

เอ๋งงง !!!!

“หมาป่าก็ยังคงเป็นหมาป่าล่ะนะ”

เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของหมาป่าทะเลทรายดังไปทั่วอากาศ เมื่อถูกสายฟ้าของ ทังอี โจมตี

[หมาป่าทะเลทรายถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

“ทังอี ลองมองให้ดี ๆ หากนายหามันไม่เจอพวกเราคงได้แห้งตายอยู่ในทะเลทรายนี่ไปตลอดชีวิตแน่ ๆ” ฮยอนอู พูดกับ ทังอี

เป็นเวลากว่าหนึ่งชั่วโมงแล้วนับตั้งแต่พวกเขาเริ่มออกล่ารอบ ๆ ทะเลสาบบริอัง แต่สิ่งเดียวที่ ฮยอนอู พบเห็นจนถึงตอนนี้ก็มีเพียงหมาป่าทะเลทรายเท่านั้น มันจึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่เขาจะรู้สึกกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ

“เฮ้อ ... ข้าเกลียดทะเลทราย ไอ้เจ้านาย” ดวงตาของ ทังอี เบิกกว้างขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของ ฮยอนอู ขณะเดียวกันเขาก็เริ่มสังเกตสภาพแวดล้อมโดยรอบอย่างละเอียดมากขึ้น ทะเลทรายเป็นสถานที่ที่เลวร้ายที่สุดสำหรับเขา เพราะเกาะบุงบุงที่เขาอาศัยอยู่นั้นเต็มไปด้วยป่าไม้เขียวชอุ่ม นี่จึงนับเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เขามาอยู่ท่ามกลางทะเลทรายแบบนี้

“มีบางอย่างอยู่ตรงนั้น” ทังอี ยกอุ้งเท้าของเขาพร้อมกับชี้ไปด้านหนึ่งของทะเลสาบ

ฮยอนอู รีบไปตรวจสอบตรงจุดที่ ทังอี ชี้มาทันที ไม่ช้าเขาก็มองเห็นรอยเท้าที่หายเข้าไปในทะเลสาบ

“อย่างที่คิดไว้เลย ฉันต้องพึ่งนายจริง ๆ ทังอี” ฮยอนอู พูดพร้อมกับลูบศีรษะ ทังอี

ในที่สุดเขาก็พบเบาะแสบางอย่างที่ทำให้เคลียร์เควสได้แล้ว

.....

ฮยอนอู คิด่ว่าเควสเหมือนกับเกมไขปริศนา

“ว่าแต่ ... มันคืออะไร !?”

เขาพบรอยเท้าที่ออกมาจากปราสาทลิป้า และมุ่งหน้าตรงมายังทะเลสาบบริอัง อย่างไรก็ตาม รอยเท้าทั้งหมดกลับสิ้นสุดลงที่ทะเลสาบแห่งนี้อย่างน่าประหลาด

“คนพวกนั้นเข้าไปในทะเลสาบเหรอ !?”

ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของ ฮยอนอู ได้ ตอนนี้เขารู้สึกหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ และทำได้เพียงเตะทรายรอบ ๆ ลงไปในทะเลสาบเพื่อระบายอารมณ์

แกรกกก !!!

“หือ !?”

ทันใดนั้นสิ่งแปลก ๆ ก็เกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าเขาเตะทรายลงไปในทะเลสาบ แต่ทว่าแทนที่จะได้ยินเสียงทรายกระทบผิวน้ำ เขากลับได้ยินเสียงกระทบกับโลหะอย่างกะทันหัน

“นี่อาจจะเป็น .... !!”

ฮยอนอู ก้าวไปทางทะเลสาบทันที

[คุณต้องการเข้าสู่ค่ายกองกำลังกบฏหรือไม่ ]

“ใช่จริง ๆ!!”

การคาดเดาของ ฮยอนอู ถูกต้อง มันเป็นดันเจี้ยนลับคล้ายกับดันเจี้ยนลับของมังกรทะเลทราย

.....

[คุณได้เข้าสู่ค่ายกองกำลังกบฏแล้ว ]

เมื่อ ฮยอนอู เข้าไปในค่าย เขาก็สามารถมองเห็นคนจำนวนมากที่กำลังขนย้ายสิ่งของต่าง ๆ อยู่รอบ ๆ ได้อย่างรวดเร็ว ที่นี่น่าจะมีคนอาศัยอยู่หลายร้อยคน นอกจากเสบียงอาหารแล้วยังมีอาวุธ หรือแม้แต่สมุนไพรอยู่ทุกหนแห่ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นเสบียงสำหรับการทำสงคราม

‘ทำไมฉันถึงยังไม่ได้รับการแจ้งเตือนการเคลียร์เควส !?หรือยังมีอย่างอื่นที่ฉันต้องตรวจสอบอยู่อีก !?’

ทันใดนั้นชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหา ฮยอนอู เขากำลังจัดกำลังคนในการขนย้ายเสบียงอยู่ก่อนหน้านี้ “เจ้าน่ะ !!มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ !?”

ชายคนนี้ดูเหมือนจะเข้าใจผิดคิดว่า ฮยอนอู เป็นมนุษย์ธรรมดา ฮยอนอู รีบตัดสินใจใช้โอกาสนี้ทันที “ข้าคือ อเดล จอมเวทดำฝึกหัด”

“อเดล !?อ๋อ ลูกศิษย์ของ เฟลิออน !!ยินดีที่ได้รู้จัก อเดล ข้าคือ ชาร์ลส์ !!” ชาร์ลส์ พูด จากนั้นเขาก็ชี้ไปทาง ทังอี พร้อมกับถามอีกครั้ง “แล้วเจ้าหมีตัวนี้คืออะไร !?”

“มันคือความสำเร็จของข้า เปเป้ นี่คือผลงานตลอดชีวิตของข้า ถึงจะเห็นว่าหน้าตามันดูอ่อนแอ แต่เจ้านี่แข็งแกร่งกว่าพวกอันเดดมาก”

“จริงเหรอ !?เปเป้ ... เอาเถอะ” ชาร์ลส์ พูดอย่างระมัดระวัง

‘ฮู่ววว ...’ ฮยอนอู ลอบถอนหายใจเบา ๆ เขาเชื่อว่า ชาร์ลส์ จะต้องรู้เรื่องเกี่ยวกับ อเดล แน่นอน ไม่เช่นนั้นเขาจะไม่มีท่าทีระวังตัวขึ้นมาเมื่อถึงชื่อของ ทังอี แน่

“งั้นก็ไปหาท่าน เฟลิออน เถอะ เขาจะต้องดีใจแน่หากรู้ว่าเจ้ามาถึงที่นี่แล้ว”

“ได้เลย”

ชาร์ลส์ หันหลังกลับไปยังตำแหน่งเดิมที่เขาเดินออกมา

“เดี๋ยวเราจะไปกันเอง” ฮยอนอู พูดพร้อมกับอุ้ม ทังอี ขึ้นมาและเริ่มสำรวจค่ายของกองกำลังกบฏ

‘ดูเหมือนที่นี่จะเป็นปราสาท หรือเมืองย่อม ๆ เลย ...’

ที่นี่คือค่ายกองกำลังกบฏ แต่ถึงกระนั้นมันก็ไม่ได้มีอะไรแตกต่างจากเมืองเล็ก ๆ หรือปราสาทลิป้ามากนัก ยกเว้นเพียงแค่ว่าที่นี่มีคนอาศัยอยู่น้อยกว่า ระหว่างที่ ฮยอนอู กำลังตรวจสอบอยู่รอบ ๆ นั้น เขาก็บังเอิญได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น

“อาณาจักรซองอาจจะให้ความร่วมมือ !?ถ้างั้นเราจะเลื่อนกำหนดให้เร็วขึ้น เรียกจอมเวทดำทั้งหมดมาทางใต้” จอมเวทดำชรากำลังสื่อสารกับใครบางคนผ่านลูกแก้ว

‘นี่คงเป็น เฟลิออน’

“มันเกือบจะพร้อมแล้ว อีกสามวันเราจะสามารถโจมตีปราสาทลิป้าได้ ตอนนี้แม้แต่เจ้าปราสาทลิป้าก็ยังอยู่ข้างเรา”

นี่เป็นข้อมูลที่น่าตกใจมาก เจ้าปราสาทลิป้าสมรู้ร่วมคิดกับกองกำลังกบฏ !!

[ข้อมูลกองกำลังกบฏ 1/1]

ทันใดนั้น เฟลิออน ก็ใช้สกิลสร้างลูกบอลสีดำขว้างตรงไปยังตำแหน่งของ ฮยอนอู อย่างกะทันหัน

“นั่นใคร !?” อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ไม่ได้อยู่ตรงนั้นอีกต่อไป “รู้สึกเหมือนใครบางคนแอบอยู่ตรงนั้น หรือว่าข้าจะคิดมากไปเอง !?”

ในขณะเดียวกัน ฮยอนอู ก็กำลังวิ่งกลับไปยังตำแหน่งที่เขาเข้ามา เขาต้องรีบหนีออกไปจากที่นี่ และกลับไปที่พระราชวังเพื่อเคลียร์ภารกิจให้สำเร็จ

“สามวัน”

เวลากระชั้นมาก

.....

ฮยอนอู หยุดฝีเท้าก่อนไปถึงทางออกอยากอย่างกะทันหันเมื่อเห็น ‘พวกเขา’ ทันใดนั้นเขาก็คิดอะไรได้บางอย่าง

‘พวกเขากำลังรับเสบียงอาหาร’

หนึ่งในนั้นกระแทกโต๊ะ

“บ้าเอ๊ย !!ข้าถูกมนุษย์สารเลวพวกนั้นหลอกมาได้ยังไง ข้าคือค้อนทองคำแห่งเผ่าทั่งแดง !!”

“ผู้อาวุโส ใจเย็นก่อน พวกเขาสัญญาแล้วว่าจะปล่อยพวกเราไปเมื่อเรื่องนี้จบลง”

“ไอ้โง่ !!เจ้ากลายเป็นคนแคระที่เชื่อใจมนุษย์ไปแล้วเหรอ !?มันก็เห็น ๆ กันอยู่แล้วว่าพวกมันไม่มีทางปล่อยเราไป”

เผ่าพันธุ์ของพวกเขาคือคนแคระ คนแคระถูกจับตัวมาโดยจอมเวทดำ และถูกบังคับให้ตีอาวุธสำหรับกองกำลังกบฏ ในเวลานั้น ฮยอนอู ก็เดินเข้ามาหาคนแคระอย่างระมัดระวัง “ขอโทษนะครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหม !?”

“มนุษย์น่ารังเกียจ !!เจ้าจะทำอะไร !!” คนแคระที่เรียกตัวเองว่า ค้อนทองคำ จับค้อนขึ้นพร้อมกับใช้มันชี้ไปทาง ฮยอนอู

“ใจเย็น ๆ ก่อน ผมเป็นนักผจญภัยที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามกับคนที่ลักพาตัวคุณมาที่นี่” ฮยอนอู พยายามอธิบาย

“นักผจญภัย !?นักผจญภัยจะช่วยเราได้ยังไง !?” กลุ่มคนแคระถาม

มันเป็นธรรมชาติที่เหล่า NPC จะรู้จักผู้เล่นในฐานะนักผจญภัย แม้ว่าพวกเขาเหล่านั้นจะไม่ได้แข็งแกร่งตั้งแต่ต้นเหมือนกับ NPC ของอารีน่า แต่เหล่านักผจญภัยก็สามารถเติบโตได้อย่างรวดเร็ว แต่มันก็ไม่มีอะไรพิเศษไปมากกว่านั้น

“กองกำลังกบฏเป็นคนที่ลักพาตัวพวกคุณมา พวกเขากำลังเตรียมการกบฏต่อจักรวรรดิยูสมา พวกเขาอวดดีเกินไป”

“แล้วไง !?”

“หนีไปกับผม มันจะเป็นการดีสำหรับคุณที่จะหลบหนี เพราะมันจะเป็นการตัดกำลังของกองกำลังกบฏ แบบนี้เท่ากับยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”

“เราจะเชื่อใจเจ้าได้ยังไง !?” ครั้งนี้คนแคระอีกคนก็ก้าวออกมาพร้อมกับคำถาม ดูเหมือนเขาจะไม่เชื่อ ฮยอนอู แม้แต่นิดเดียว

ขณะที่ ฮยอนอู จะตอบกลับไปนั้น ค้อนทองคำ ก็พูดขัดขึ้นมาอย่างกะทันหัน “พอแล้ว !!ดูดาบที่เขาถืออยู่ให้ดี มันคือดาบที่ข้าตีขึ้นมาด้วยตัวเอง ไม่มีจอมเวทดำคนไหนใช้ดาบเล่มนี้ได้ พวกมันไม่รู้จักคุณค่าของอาวุธเพราะไม่มีสายตาที่เฉียบคม พวกมันรู้จักเพียงแค่เวทมนตร์เท่านั้น” เขาหยุดเล็กน้อยก่อนจะพูดอีกครั้ง “รวบรวมเด็ก ๆ ทั้งหมด เราจะไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ !!”

“เข้าใจแล้ว ผู้อาวุโส”

คนแคระหนุ่มหายตัวไป มันเป็นความเร็วที่น่าทึ่งสำหรับคนแคระที่มีช่วงขาที่สั้นอย่างมาก

“คุณเชื่อใจผมเหรอ !?” ฮยอนอู ถามอย่างสงสัย

“ข้าไม่ไว้ใจเจ้า แต่ข้าต้องการลองทุกความเป็นไปได้ที่จะหลบหนีไปจากที่นี่”

.....

คนแคระทั้งหมดมารวมตัวกันพร้อมกับสัมภาระ

“นั่นคืออะไร !?”

“นี่คืออาวุธที่เราสร้างขึ้น เราจะไม่ทิ้งอะไรไว้ที่นี่”

เมื่อเห็นคนแคระแบกกระเป๋าใบใหญ่กว่าร่างกายของพวกเขาเอง ฮยอนอู ก็ถาม ค้อนทองคำ ทันที “คุณต้องขนของพวกนี้ทั้งหมดออกไปจริง ๆ เหรอ !?”

“ทำไมจะไม่ขนไปล่ะ !?ไม่ใช่เจ้าเหรอที่แนะนำให้เราหนีไปน่ะ !?”

ฮยอนอู ตกตะลึงทันที เขาแค่บอกว่าจะพาคนแคระหนีไปจากที่นี่ แต่เขาไม่คิดว่าเหล่าคนแคระจะขนย้ายอาวุธที่พวกเขาสร้างขึ้นที่นี่กลับไปด้วยแบบนี้ ความกังวลในใจของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และในที่สุดมันก็กลายเป็นความจริง

“อเดล !!เจ้ากำลังทำอะไร !?” ชาร์ลส์ เรียก ฮยอนอู

ใบหน้าของ ฮยอนอู บิดเบี้ยวไปทันที จากนั้นเขาก็ฟื้นความสงบกลับมาพร้อมกันหันไปทาง ชาร์ลส์

“มีอะไรเหรอ ชาร์ลส์ !?”

“ข้าถามว่าเจ้ากำลังทำอะไร เจ้าจะพาคนแคระพวกนี้ไปไหน !?”

“นี่เป็นคำสั่งของท่านอาจารย์ สถานที่แห่งนี้จะถูกปิดในไม่ช้า คนแคระพวกนี้คือส่วนสำคัญของเรา ข้าได้รับคำสั่งให้พาพวกเขาพร้อมกับอาวุธออกไปจากที่นี่ก่อน”

ชาร์ลส์ ส่ายศีรษะเบา ๆ กับคำพูดที่หยาบคายของ ฮยอนอู แต่เขาก็ไม่ได้ยับยั้งการกระทำของ ฮยอนอู แต่อย่างใด บางทีกองกำลังกบฏอาจมีการพูดถึงการเคลื่อนไหวแบบนี้อยู่ก่อนแล้วก็เป็นได้ “จริงเหรอ !?ถ้าเป็นคำสั่งของ ท่านเฟลิออน ข้าก็ไม่มีอะไรคัดค้าน”

‘ฮู่ววว ....’ ฮยอนอู ลอบถอนหายใจออกมาเบา ๆ ขณะที่ ชาร์ลส์ หันหลังจากไป “เราผ่านมันไปได้แล้ว”

“เราจะออกไปตอนนี้เลยไหม !?”

“ว่าแต่พวกนั้นไม่ได้ทำอะไรกับพวกคุณไว้ใช่ไหม !?”

“เวทมนตร์พวกนั้นไม่มีผลกับพวกเรา เป็นเพราะความเกียรติของเรา”

“งั้นเราก็รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่นานกว่านี้แล้ว”

ฮยอนอู และกลุ่มคนแคระเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว

.....

คนแคระและ ฮยอนอู หลบหนีออกมาจากดันเจี้ยนลับค่ายของกองกำลังกบฏได้สำเร็จ ด้วยความกังวลที่เกิดขึ้นในใจ ฮยอนอู ก็เร่งฝีเท้าตลอดการเดินทางโดยพยายามออกไปให้ไกลจากพื้นที่ทะเลสาบบริอังให้ไกลมากที่สุด

“ถ้าเจ้ากลับมาพบกับข้าอีกครั้ง ข้าจะสร้างอาวุธที่เหมาะสมให้กับเจ้า” ค้อนทองคำ พูด

[ภารกิจถูกสร้างขึ้น ]

[เผ่าทั่งแดง ]

[ค้นหาเผ่าทั่งแดงที่ตั้งอยู่ที่ไหนสักแห่งในเทือกเขาเฮจิน แล้วไปพบกับ ค้นทองคำ ]

[ระดับ : B]

[เงื่อนไข : พบกับ ค้อนทองคำ 0/1 ]

[รางวัล : อาวุธจากฝีมือของ ค้อนทองคำ ]

หลังจากมอบภารกิจให้กับ ฮยอนอู เสร็จ ค้อนทองคำ ก็พาคนของเผ่าคนแคระหายตัวไปอย่างรวดเร็ว

“ฉันต้องรีบกลับไปเข้าเฝ้าจักรพรรดิ” ฮยอนอู รีบฉีกม้วนคัมภีร์หวนคืนทันที

.....

ผู้หญิงที่มีผมสีบลอนด์สองคนนั่งอยู่ด้านหน้า คิม ซอกจอง พวกเขาเป็นหัวหน้า และรองกิลด์ของกิลด์ฟีนิกซ์ แครี่ และราเชล

“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ !?”

“ต้องพูดอีกกี่ครั้ง !?พวกเธอหูหนวกเหรอ !?”

แครี่ พยายามค้นหาจุดประสงค์ของ คิม ซอกจอง , คิม ซอกจอง ไม่มีเหตุผลที่จะต้องแบ่งปันความสำเร็จให้กับพวกเธอ เพราะตอนนี้ถือได้ว่ากิลด์โลกใหม่ประสบความสำเร็จในเควสหลักนำหน้ากิลด์ฟีนิกซ์อยู่หนึ่งก้าวอยู่แล้ว

“คุณต้องการให้เราเข้าร่วมเมื่อไหร่ !?” ราเชล ถาม

“ดูเหมือนว่าเธอจะมีความเย่อหยิ่งพอ ๆ กับหน้าตาของเธอเลยนะ เอาตามที่พวกเธอสะดวกเถอะ จะวันนี้ หรือวันมะรืนอะไรก็ได้” คิม ซอกจอง ตอบ

คิม ซอกจอง ค่อนข้างชื่นชอบบุคลิกของ ราเชล เขาเคยได้ยินข่าวลือว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่ตรงไปตรงมา และดูเหมือนว่าเธอจะเป็นคนโผงผางยิ่งกว่าข่าวลือที่เขาได้ยินมาเสียอีก

แคนี่ อดไม่ได้ที่จะหันไปจ้องเขม็งทาง ราเชล ที่ตอบรับข้อเสนอของ คิม ซอกจอง อย่างกะทันหัน แต่ถึงกระนั้น ราเชล ก็ตัดสินใจได้ถูกต้อง

“ไม่ว่ายังไงมันจะไม่สร้างความแตกต่างถึงพวกเราจะเข้าร่วมกับพวกเขา พวกเขาเพียงแค่หยิบยื่นมันมาให้กับเรา เราก็แค่ยอมรับมัน เพราะถึงยังไงแล้วเราก็ไม่มีทางเลือกอื่น”

เมื่อได้ยินคำพูดของ ราเชล , แครี่ ก็ยอมรับในใจ ‘ใช่ !!เราไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว’

“งั้นก็คงต้องรบกวนด้วย” แครี่ จีบมือกับ คิม ซอกจอง

“จริงสิ !!อย่าพยายามไล่ตาม อัลเลย์บอส อีก ความจริงแล้วนั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเชิญพวกเธอมาในวันนี้” คิม ซอกจอง พูดขึ้นอย่างกะทันหัน

.....

ข่าวความร่วมมือระหว่างกิลด์โลกใหม่ และกิลด์ฟีนิกซ์ สร้างผลกระทบอย่างมากต่อกระทู้ของอารีน่า

[การพบกันระหว่างกิลด์โลกใหม่ และกิลด์ฟีนิกซ์ พวกเขาร่วมมือกันในการเคลียร์เควสหลักใช่ไหม !?]

[การเข้าร่วมของกิลด์ฟีนิกซ์โดยความช่วยเหลือจากกิลด์โลกใหม่ ]

[กิลด์ฟีนิกซ์พยายามจะขึ้นเป็นผู้นำโดยใช้กิลด์โลกใหม่ใช่ไหม ]

ความร่วมมือระหว่างกิลด์โลกใหม่ และกิลด์ฟีนิกซ์ เกิดขึ้นเมื่อ ฮยอนอู ออกจากอารีน่ามาเพียงช่วงสั้น ๆ

“พี่ชาย ตรงส่วนนี้อยากจะทำยังไง !?เขาคือหัวหน้ากิลด์โลกใหม่”

ฮยอนอู รับรู้ตัวตนที่แท้จริงของ คิม ซอกจอง จาก เอลลิส

เอลลิส สอบถามเขากลับมาว่าจะให้เขาจัดการตัดต่อช่วงที่มี คิม ซอกจอง ปรากฏตัวอยู่ในวีดีโอของเขาหรือไม่

หลังจากตรวจสอบวีดีโออีกครั้ง และรับรู้ว่าคนในวีดีโอคือ คิม ซอกจอง , ฮยอนอู ก็ล้มเลิกความตั้งใจที่จะอัพโหลดวีดีโอนี้ทันที

“พูดอีกอย่างก็คือ พวกเขากำลังจัดการกับเควสหลักทางใต้ ส่วนฉันกำลังทำเควสหลักทางตะวันตก ...”

เขากำลังขาดกำลังคน นี่เป็นสิ่งที่ ฮยอนอู กำลังกังวลอยู่ ไม่มีทางเลยที่เขาจะสามารถปกป้องปราสาทลิป้าได้ด้วยตัวคนเดียว ดังนั้น เขาจำเป็นต้องหากำลังคนให้ได้มากที่สุด

“เอาแบบนั้นดีกว่า !!” ฮยอนอู มีความคิดที่น่าเหลือเชื่อเกิดขึ้นในใจ เขาคว้าแล็ปท็อปขึ้นมาพร้อมกับส่งอีเมลหา เอลลิส ทันที เมื่อได้รับข้อความจาก ฮยอนอู , เอลลิส ก็ดำเนินการตามที่เขาต้องการทันที และนั่นก็เป็นอีกครั้งที่วีดีโอของ อัลเลย์บอส ก่อให้เกิดคลื่นยักษ์

-ผู้เล่นที่ต้องการมีส่วนร่วมในเควสหลัก ขอให้มารวมตัวกันที่ปราสาทลิป้าในอีกสามวัน

นี่คือข้อความที่ ฮยอนอู ทิ้งไว้ในวีดีโอ