32

บทที่ 32

“หืมมม ...” ฮยอนอู พูดอะไรไม่ออกชั่วขณะเมื่อเห็นสิ่งที่อยู่ด้านหน้า

‘วันนี้ฉันคงได้รับค่าประสบการณ์มหาศาลแน่ ๆ’

สิ่งที่อยู่ด้านหน้าภายในห้องบอสแห่งนี้ก็คือ ก็อบลินทะเลทรายจำนวนมาก , ชาแมนก็อบลินทะเลทรายอีกหลายตัว และฮ็อบก็อบลินทะเลทรายอีกหนึ่งตัว

“ดูเหมือนว่าวันนี้ผมจะโชคดี”

-เขาโชคดีจริง แต่ดูเหมือนมันจะไม่ง่ายสำหรับเขา

-วันนี้ อัลเลย์บอส ของเราอาจต้องเผชิญกับช่วงเวลาที่ยากลำบาก

-นี่คือสกิลพิเศษของ อัลเลย์บอส ใช่ไหม

-บริจาค 112 ทอง

-บริจาค 333 ทอง

“ขอบคุณสำหรับการโดเนท 112 ทอง และ 333 ทอง นะครับ ผมจะจัดการเคลียร์ห้องนี้ให้เร็วที่สุดเลย”

[คุณได้รับบัพ จิตวิญญาณแห่งหมี ]

[ความแข็งแรงเพิ่มขึ้น ]

[ความอึดเพิ่มขึ้น ]

[คุณได้รับบัพ คำอวยพรแห่งป่า ]

[พลังป้องกันเพิ่มขึ้น ]

[อัตราการฟื้นฟูเพิ่มขึ้น ]

บัพของ ทังอี ได้รับการอัพเกรดขึ้นเช่นกัน นั่นทำให้ผลของสกิล และระยะเวลาเพิ่มมากขึ้น

‘ดูเหมือนฉันคงต้องแหล่งเก็บน้ำผึ้งชั้นดีที่ฉันเจอวันนี้ไปอย่างไม่มีทางเลือก’

ฮยอนอู พึมพำกับตัวเองพร้อมกับพุ่งเข้าหาฝูงก็อบลิน

.....

[สกิลปรมาจารย์การต่อสู้ทำงาน ]

[ค่าสถานะของคุณเพิ่มขึ้น ]

[ค่าสถานะ จิตวิญญาณต่อสู้ ทำให้ค่าสถานะของคุณเพิ่มขึ้น ]

[คู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่าคุณ ]

[เพิ่มค่าสถานะเพิ่มเติม ]

ฮยอนอู กำลังรอเสียงจากระบบเหล่านี้อยู่

“ผ่าจันทร์เสี้ยว !!”

พลังงานเวทมนตร์รูปจันทร์เสี้ยวตัดผ่านอากาศ ก็อบลินทะเลทรายจำนวนมากถูกกวาดล้างในพริบตา ขณะเดียวกัน ทังอี ก็ใช้สกิลสายฟ้าฟาดโจมตีลงไปยังกลางกลุ่มก็อบลินทะเลทรายเช่นกัน

-ก็อบลินทะเลทรายอ่อนแอขนาดนั้นเลยเหรอ !?

-ปกติแล้วแม้แต่การล่าเป็นทีมก็ยังไม่เร็วเท่านี้

-ไม่ใช่แค่ อัลเลย์บอส จะมีทักษะที่ยอดเยี่ยมเท่านั้น แต่อาวุธของเขาก็ไม่ธรรมเหมือนกัน

ผู้ชมที่เฝ้าดูการต่อสู้ของ ฮยอนอู เริ่มตั้งคำถาม ทั้งหมดเป็นเพราะเขาแข็งแกร่งมากเกินไป โดยทั่วไปแล้วผู้เล่นเลเวลต่ำจะไม่สามารถล่ามอนสเตอร์เลเวลสูงได้ เว้นแต่ว่าจะมีผู้เล่นเลเวลสูงช่วยเหลือ ไม่ช้าความคิดเห็นจากบางคนก็ทำให้ทุกคนต้องฉุกคิด มันคือความคิดเห็นที่บอกว่า อัลเลย์บอส น่าจะมีสกิลเจาะเกราะ และทุกคนต่างก็ยอมรับความคิดเห็นนี้

-เขาน่าจะมีสกิลเจาะเกราะ นอกจากนี้ฉันคิดว่าดาบของเขาน่าจะต้องเป็นระดับแรร์เป็นอย่างน้อย

-อิจฉาโว้ยยยย

-ถ้ามีสกิลเจาะเกราะแบบนี้ การเข้ากิลด์ใหญ่ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลย

-เดี๋ยวฉันจะลองไปซื้อหนังสือสกิลมาสุ่มดูบ้าง

.....

ฮยอนอู ดื่มยาฟื้นพลังเวทมนตร์ที่เขาไม่ได้ดื่มมาสักพักแล้ว ค่าพลังเวทมนตร์ของเขาไม่ถือว่าต่ำเกินไป แต่มันก็ยังไม่พอให้เขาเคลียร์นรกบนดินแห่งนี้ได้

“ทังอี นายเหลือพลังเวทมนตร์อยู่เท่าไหร่ !?”

“ประมาณครึ่งหนึ่งขอรับ พวกน่าเกลียดนี่ดูเหมือนจะไม่ลดจำนวนลงเลยนายท่าน”

ฮยอนอู และ ทังอี ใช้เวลานานกว่า 30 นาที ในการต่อสู้ท่ามกลางฝูงก็อบลินทะเลทราย พวกเขาใช้สกิลทุกครั้งที่คูลดาวน์สิ้นสุดลง แต่ถึงกระนั้นจำนวนของก็อบลินที่มีมากเกินไปก็ทำให้ดูเหมือนสกิลของพวกเขาจะไม่มีผลใด ๆ กับพวกมันเลย

‘ฉันไม่สนหรอก เลเวลของฉันใกล้จะอัพแล้ว แต่พลังเวทมนตร์ของ ทังอี ...’

“ทังอี ใช้แค่สกิลบัพ ส่วนสกิลสายฟ้าฟาดให้ใช้เฉพาะตอนที่ฉันตกอยู่ในอันตรายก็พอ”

“ได้เลยนายท่าน”

ฮยอนอู พุ่งเข้าหาก็อบลินอีกครั้ง ทกที่ที่ ฮยอนอู กระโจนเข้าไปจะถูกย้อมด้วยเลือดสีเขียว เขาจัดการก็อบลินนับไม่ถ้วนอย่างบ้าคลั่ง ระดับเลเวลของเขาใกล้จะอัพแล้ว ดังนั้น เขาจึงไม่จำเป็นต้องหวงพลังเวทมนตร์อีกต่อไป

พลังเวทมนตร์ปะทุออกจากดาบคมยาวมือเดียวคนแคระ ฮยอนอู เหวี่ยงมันใส่ก็อบลินราวกับนี่คือการโจมตีครั้งสุดท้าย

[ชาแมนก็อบลินทะเลทรายถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

‘เลเวลอัพแล้ว’

นี่คือข้อความแจ้งเตือนที่ ฮยอนอู รอคอยมานาน เขารู้สึกว่าพลังเวทมนตร์ของเขาฟื้นฟูกลับมาจนเต็มอีกครั้ง และขณะเดียวกันเขาก็ไม่ลังเลที่จะใช้สกิลผ่าจันทร์เสี้ยวออกมา พริบตานั้นก็อบลินหลายสิบตัวก็กลายเป็นก้อนเนื้อกระจายไปทั่วสนามรบ

‘ทังอี ก็ใกล้จะเลเวลอัพแล้ว’

“ทังอี ใช้สกิลโจมตีได้เลย”

แสงสว่างเงินพุ่งลงมาจากอากาศตกลงเหนือศีรษะของชาแมนก็อบลินแทบจะทันทีที่ ฮยอนอู พูดจบ

“ชาแมนก็อบลินกลายเป็นตอตะโกไปแล้ว”

“เอาอีก !!”

…..

ตัวละครของผู้เล่นที่กำลังเคลื่อนไหวไม่ใช่ร่างกายจริง ๆ ของพวกเขา แต่มันได้รับการเคลื่อนไหวจากความคิดของผู้เล่นผ่านระบบของเกม โดยทั่วไปแล้วผู้เล่นจะสามารถตั้งสมาธิอยู่กับการต่อสู้ได้ราว 10-30 นาที อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู กลับสามารถแสดงระดับความมุ่งมั่นที่น่าเหลือเชื่อของเขาออกมาแล้วเมื่อครั้งที่เขาเรดบอสมังกรทะเลทราย

-ดูเหมือนเขาจะสามารถจัดการก็อบลินทั้งหมดได้เลย

-ว่าแต่ เขาสู้แบบนี้มานานขนาดนี้ได้ยังไง !?

-ฉันต้องพัก 15 นาที ทุกครั้งที่ฉันต่อสู้ 15 นาที เขาเป็นสัตว์ประหลาดชัด ๆ

“นายท่าน พวกมันยังออกมาอีก”

“ไม่ต้องกลัว ตอนนี้เราจะจัดการไอ้ตัวนั้น”

ทังอี และ ฮยอนอู ต่างก็มีความคิดไปในทางเดียวกัน ตอนนี้พื้นดินใต้เท้าของ ฮยอนอู ปกคลุมไปด้วยของเหลวสีเขียว เลือดของก็อบลินที่ถูกกำจัดไปมีมากเกินจนไปทำให้พื้นดินกลายเป็นแอ่งน้ำสีเขียวไปแล้วบางส่วน

ก๊าซซซซซ !!!!

ฮ็อบก็อบลินทะเลทรายส่งเสียงคำรามออกมาด้วยความโกรธ มันคงเจ็บแค้นอย่างมากที่เห็นพวกพ้องของเผ่าพันธุ์ถูกฆ่าไปนับไม่ถ้วนแบบนี้ อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ไม่ได้สนใจแม้แต่นิดเดียว

‘ฉันจะมีเวลาให้พักหลังจากฆ่ามันได้’

หัวใจของ ฮยอนอู เต็มไปด้วยวความปรารถนาที่อยากจะพัก ความหวังในการทิ้งตัวลงนอนของเขาตอนนี้รุนแรงกว่าความรู้สึกใด ๆ ทั้งหมด นั่นทำให้เขาเข้าต่อสู้กับฮ็อบก็อบลินด้วยการเคลื่อนไหวที่ทรงพลังที่สุด ค่าความแข็งแรงของเขาเพิ่มสูงขึ้นเกินกว่า 400 แต้ม จากสกิลของธรรมชาติแห่งยักษ์ และด้วยทักษะเฉพาะตัวมันก็ทำให้เขายังไม่ถูกโจมตีแม้แต่ครั้งเดียว

“คิรุรุ !!” ฮ็อบก็อบลินทะเลทรายส่งเสียงร้องออกมา ตอนนี้ร่างกายของมันเต็มไปด้วยบาดแผล แต่มันก็ยังคงกระโจนเข้าหา ฮยอนอู โดยไม่สนใจอาการบาดเจ็บบนร่างกายของตัวเองแม้แต่นิดเดียว

ฮยอนอู ใช้ดาบคมยาวมือเดียวป้องกันการโจมตีเอาไว้ได้ นอกจากนี้เขายังใช้ประโยชน์จากการเข้าประชิดของฮ็อบก็อบลินโจมตีสวนกลับไปก่อนจะผละออกมาเพื่อรักษาระยะห่าง การต่อสู้ของ ฮยอนอู เป็นไปอย่างเรียบง่าย มันไม่ได้ดูโดดเด่นสะดุดตา แต่ทุกการเคลื่อนไหวของเขาเต็มไปด้วยความรุนแรงยิ่งกว่าการต่อสู้ใด ๆ

ทันใดนั้น ฮยอนอู ก็ได้รับสัญญาณการสิ้นสุดสตรีมครั้งนี้ มันคือเสียงชุดเกราะของฮ็อบก็อบลินที่แตกออกจากการ พริบตานั้นปลายดาบในมือของ ฮยอนอู ก็ตวัดผ่านร่างของฮ็อบก็อบลินทะเลทรายแยกชิ้นส่วนร่างกายของมันออกจากกันในพริบตา

‘จบแล้ว’

ฮยอนอู ปัดมีดสั้นที่เป็นการโจมตีครั้งสุดท้ายของฮ็อบก็อบลินทะเลทรายทิ้ง จากนั้นเขาก็อัดพลังเวทมนตร์เข้าไปในดาบก่อนจะจบการต่อสู้อย่างงดงาม

[ฮ็อบก็อบลินทะเลทรายถูกกำจัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

“ฮู่ววววว ....” ฮยอนอู พ่นลมหายใจยาวออกมาเพื่อระบายความเหนื่อยล้า ในที่สุดมันก็จบลงแล้ว

-โว้ว !!อัลเลย์บอส โคตรเทพเลย

-นี่มันเกือบทำให้ฉันแทบคลั่งไปแล้ว

-คุณทำได้สุดยอดมาก

-บริจาค 333 ทอง

-บริจาค 777 ทอง

แม้ว่าการเริ่มต้นเหรดดันเจี้ยนลับรูปแบบเขาวงกตจะเริ่มต้นอย่างราบรื่น แต่ตอนจบของมันกลับยุ่งเหยิงกว่าที่คาดไว้ อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ก็ยังคงได้รับเหรียญทองเข้ากระเป๋าของเขา

“ทุกคนครับ ในที่สุดผมก็เคลียร์ดันเจี้ยนลับได้แล้ว สตรีมครั้งต่อไปของผมคือวันศุกร์เหมือนสัปดาห์ที่แล้ว แล้วเจอกันนะครับ”

-ลำบากคุณแล้ว อัลเลย์บอส

-ฉันอยากให้วันศุกร์มาถึงเร็ว ๆ จัง

การสตรีมครั้งที่สามสิ้นสุดลงแล้ว

.....

ใครคือคนที่ได้รับผลกระทบจากการที่ ฮยอนอู ได้รับความนิยมมากขึ้นเรื่อย ๆ!?แทนที่จะเป็นกิลด์ใหญ่ มันกลับเป็นสตรีมเมอร์ที่มีชื่อเสียง กิลด์ใหญ่ต่างก็มีรายได้จากหลายช่องทาง แต่สำหรับสตรีมเมอร์นั้นแตกต่างออกไป ปริมาณเหรียญทองที่พวกเขาได้รับจากการสตรีมลดลงเรื่อย ๆ เช่นเดียวกับสปอนเซอร์ที่เริ่มถอนตัวออกไปอย่างช้า ๆ

เทียนหู่ สตรีมเมอร์ชื่อดังของจีน เขาเป็นหนึ่งในสตรีมเมอร์ที่ได้รับผลกระทบจากเหตุการณ์เหล่านี้

“อะไรนะ คุณอยากถอนตัวจากการเป็นสปอนเซอร์เหรอ !?’

“เราต้องการให้คุณลบโฆษณาทั้งหมดของเราบนช่องของคุณออก”

“ผมไม่เอาเงินก็ได้ แค่ปล่อยโฆษณาของคุณไว้แบบนั้น ผมไม่ได้บอกแบบนั้นเหรอครับ !?”

เมื่อ เทียนหู่ พูดจบ หั่วเล่ย ประธานสาขาประเทศจีนของ Porsche ก็เริ่มอธิบาย “นั่นคือสิ่งที่ผมบอกไปก่อนหน้านี้ คำตอบของบริษัทเราคือ อัลเลย์บอส เขาเหมาะจะเป็นภาพลักษณ์ของบริษัทเรามากกว่า เทียนหู่”

คำพูดของ หั่วเล่ย ทำให้ เทียนหู่ ทำได้เพียงปิดปากเงียบโดยไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้ชั่วขณะ

“ถ้างั้นวันนี้ผมขอตัวก่อน แล้วผมก็หวังว่าเราจะได้ร่วมงานกันอีก”

เทียนหู่ กัดฟันแน่น มันทำให้ใบหน้าของเขาเริ่มบิดเบี้ยวไปมากขึ้นเรื่อย ๆ จนในที่สุดที่ หั่วเล่ย ออกไปจากห้อง ความโกรธของ เทียนหู่ ก็ระเบิดขึ้นมาทันที “ฉันคือใคร !?ฉันเทียบกับ อัลเลย์บอส ไม่ได้งั้นเหรอ !?กล้ามาพ่นเรื่องไร้สาระต่อหน้าฉันงั้นเหรอ !!”

เทียนหู่ หยิบโทรศัพท์ออกมาพร้อมกับโทรหาใครบางคน “หลิว !?นี่ฉันเอง”

-พี่เทียน !?นึกยังไงถึงโทรหาผมครับเนี่ย

“วันนี้นายว่างไหม !?ออกมาเจอกันหน่อย”

-ถ้าพี่เรียก ผมก็ต้องไปอยู่แล้ว

“ดี !!ฉันจะบอกเวลากับสถานที่”

-ได้เลยครับ แล้วเจอกัน

“อัลเลย์บอส !?ฉันจะรอดูว่าแกจะชูคอต่อหน้าเกาลูนได้นานแค่ไหน !?”

คนที่ เทียนหู่ โทรหาคือ หลิวเฉิน เขาคือหนึ่งผู้บริหารของกิลด์เกาลูน ซึ่งเป็นหนึ่งในกิลด์ที่รวบรวมผู้เล่นระดับสูงในอารีน่าไว้เป็นจำนวนมาก

“ความสุขของแกกำลังจะหายไปในอีกไม่ช้า”

ริมฝีปากของ เทียนหู่ ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มเย็น

.....

ชายสองคนกำลังดื่มอยู่ในสกายเลาจ์บนชั้นที่ 39 ของโรงแรมคุนหลุนในกรุงปักกิ่ง

“ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับพี่ !?ผมคิดว่าพี่จะลืมผมไปแล้วหลังจากที่สตรีมของพี่ได้รับความนิยม” หลิวเฉิน ชายหนุ่มวันยี่สิบกลาง ๆ พูดด้วยรอยยิ้มให้กับ เทียนหู่

“ฉันแค่ยุ่ง ๆ เท่านั้นแหละ ตอนนี้นายยังเป็นหนึ่งในสามมังกรของเกาลูนอยู่ใช่ไหม เดี๋ยวเราค่อยคุยระหว่างกินข้าวก็แล้วกัน” เทียนหู่ ยกมือขึ้น ไม่นานหลังจากนั้นอาหารหลายอย่างก็ถูกนำมาเสิร์ฟลงบนโต๊ะของพวกเขา

“มีใครทำให้พี่ไม่พอใจหรือเปล่า !?” หลิวเฉิน ถาม

“มันก็ไม่ใช่แบบนั้นสักทีเดียว แต่ความจริงแล้วจะบอกว่าความภาคภูมิใจของฉันถูกทำลายน่าจะถูกกว่า”

หลังจากนั้น เทียนหู่ ก็เล่าเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นให้กับ หลิวเฉิน ฟัง เมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมดมันก็ทำให้ หลิวเฉิน รู้สึกโกรธอย่างมาก เทียนหู่ เป็นเหมือนพี่ชายที่เขาเคารพนับถือ เขาคือคนที่ทำให้ หลิวเฉิน มีโอกาสได้เล่นอารีน่า และกลายมาเป็นหนึ่งในสามมังกรแห่งเกาลูน

“มันเป็นเพราะใคร !?”

“มันชื่อว่า อัลเลย์บอส เขาเพิ่งได้รับความนิยมเมื่อเร็ว ๆ นี้”

“อัลเลย์บอส ... !?” หลิวเฉิน ครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ ก่อนจะพูดขึ้นอีกครั้ง “อ๋อ !!หน้าใหม่ที่เพิ่งชนะติดต่อกัน 100 ครั้งในโคลอสเซียม !?”

“ใช่ !!หมอนั่นแหละ”

“พี่อยากให้ผมทำอะไร !?”

“เขาเซ็นสัญญากับ NIKE นายจะโอเคไหม !?” เทียนหู่ แกล้งทำเป็นกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของ หลิวเฉิน เพราะเขารู้ว่าเขาสามารถใช้ หลิวเฉิน ได้ต่อไป

“พี่ไม่ต้องกังวล แค่เชื่อใจผมก็พอ ผมคือหนึ่งในสามมังกรแห่งเกาลูนนะ”

“ตกลง ฉันจะเชื่อใจนาย” เทียนหู่ ตอบรับเมื่อเห็นว่า หลิวเฉิน แสดงความมั่นใจออกมา หลังจากนั้นเขาก็เริ่มพูดอีกครั้ง “จะเป็นไปได้ไหมหากจะส่งเด็ก ๆ ออกไปจัดการเขาในนามของเกาลูน !?”

“พี่ชาย ไม่จำเป็นต้องใช้เด็ก ๆ พวกนั้นหรอก”

“แล้วจะทำยังไง !?”

“ผมจะจัดการเอง ผมจะกระทืบหมอนั่นสักสองสามครั้ง” หลิวเฉิน พูด

เมื่อได้ยินแบบนี้ เทียนหู่ ก็ยื่นมือออกไปจับมือกับ หลิวเฉิน ทันที ขณะเดียวกัน หลิวเฉิน ก็ยิ้มตอบให้กับ เทียนหู่ เช่นกัน