ระบบปรมาจารย์ธาตุ บทที่ 40 : สมรู้ร่วมคิด
บทที่ 40 : สมรู้ร่วมคิด
ฉินเฟิงพลันหัวเราะเยาะ
หลินซูหยางจะต้องตายในวันนี้!
ถ้าอีกฝ่ายยังไม่ตาย! ก็จะมีปัญหาตามมาไม่รู้จบ!
ตระกูลหลินจะไม่ปล่อยชูชูไปอย่างแน่นอน!
และไม่ปล่อยตัวเขาไปด้วย!
ฉินเฟิงเร่งรีบไล่ตามหลินซูหยางไปทันที...
ในขณะเดียวกัน ห่างออกไปหลายพันเมตร
ชายวัยกลางคนที่มีผิวขาวยืนอยู่บนยอดไม้ ถือกล้องโทรทรรศน์ไว้ในมือ เฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของหลินซูหยางจากระยะไกล
เขาคือไป่ฉูที่ได้รับคำสั่งให้ปกป้องหลินซูหยางอย่างลับๆ
"ไม่ดี! มันเป็นปรมาจารย์!"
เมื่อไป่ฉูเห็นทักษะของฉินเฟิง ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก
เขายื่นมือออกไปอย่างรวดเร็ว เถาวัลย์ยาวพุ่งออกมาจากฝ่ามือของเขา เกี่ยวเข้ากับต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร
เขาเป็นเหมือนสไปเดอร์แมนที่แกว่งไปมาจากต้นไม้หนึ่งไปอีกต้นหนึ่ง
จากนั้นก็ฟาดเถาวัย์แกว่งไปที่ต้นไม้ถัดไป
ความเร็วนั้นเร็วมาก เกินกว่าความเร็วของนักรบยีนและสัตว์ร้ายระดับสี่
นายน้อยคนที่สองกำลังตกอยู่ในอันตราย เขาต้องรีบไปช่วย
ในอีกด้านหนึ่ง หลินซูหยางก็รู้สึกหวาดกลัวมากเมื่อเห็นฉินเฟิงไล่ตามเขามา
มันเกิดอะไรขึ้น?!
เกิดอะไรขึ้นกันแน่?!
หน่วยสืบข่าวลับบอกว่าฉินเฟิงเป็นคนธรรมดา
แต่ความแข็งแกร่งที่อีกฝ่ายเพิ่งแสดงออกมานั้นถึงระดับปรมาจารย์ธาตุอย่างชัดเจน!
"เร่งความเร็ว! เพิ่มเป็นเกียร์ห้า! เร็วเข้า!"
หลินซูหยางคำราม
เขาบ้าไปแล้ว!
แต่เขาก็ไม่ได้โง่!
แต่ฉินเฟิงก็ตามมาทัน ทันใดนั้นมีดกระดูกเลือดก็ปรากฏขึ้น พลังงานของมีดก็ระเบิดออกไปหลายฟุต
แสงมีดพร่างพราวส่องประกายรัศมีหลายสิบเมตร
ในท้ายที่สุด!
ด้วยมีดเพียงเล่มเดียว รถศึกซุปเปอร์คาร์ก็ถูกผ่าครึ่ง
รอยผ่าเรียบเนียนราวกับกระจก
เสี่ยวลู่นั้นถูกตัดศีรษะทันที!
หลินซูหยางกระโดดไปด้านข้างกลิ้งลงจากรถศึก
ในตอนนี้ เขากำลังตกอยู่ในความงุนงง
แต่ทันใดนั้น เขาก็เห็นฉินเฟิงเข้ามาใกล้ ทำให้เขากลัวจนล้มลงและตะเกียกตะกายกับพื้น
“อย่า! อย่าเข้ามา! เมื่อครู่นี้ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะฆ่าผู้หญิงคนนั้น แต่กระสุนมันพลาดไป…” หลินซูหยางยังคงหวาดกลัว
"หลินซูหยาง แกคงจะไม่คาดคิดสินะว่าจะมีวันนี้!" ฉินเฟิงเดินเข้ามาทีละก้าว ดวงตาของเขาเย็นชา
“ระ...เรารู้จักกันเหรอ?” หลินซูหยางรู้สึกประหลาดใจ
เขาจำฉินเฟิงได้ เพราะเขาเคยตรวจสอบข้อมูลมาก่อน
แต่ทำไมฉินเฟิงถึงเรียกชื่อเขาได้ในทันที?
พวกเขาพบกันเป็นครั้งแรกอย่างชัดเจน
"แน่นอน ฉันเป็นศัตรูของแกในชาติที่แล้ว!"
ฉินเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนก้าวมาข้างหน้า
ใบหน้าของหลินซูหยางเปลี่ยนไปอย่างมากทันที และเขาตะโกนไปทางข้างหลังของฉินเฟิง "แกยังไม่ได้ยิงอีกเหรอ แกจะมองดูฉันตายรึไงวะ!"
ทันทีที่คำเหล่านี้จบลง สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปทันที
เหอเฟิงซึ่งกำลังเฝ้าดูการต่อสู้อยู่นั้น จู่ๆ ก็เริ่มจับคอของชูชูด้วยกรงเล็บอันดุร้าย
เขานั้นเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดของหลินซูหยาง
เขาต้องการที่จะจับตัวชูชู เพื่อเป็นทั้งการคุกคามฉินเฟิงและช่วยหลินซูหยาง
แต่ชูชูดูเหมือนจะรู้นานแล้ว ทางหนึ่งหลบกรงเล็บ และในขณะเดียวกันก็เตะออก พลังการต่อสู้ที่เหนือกว่าปรมาจารย์กึ่งธาตุระเบิดออกมาทันที และเหอเฟิงก็ปลิวออกไปด้วยขาข้างหนึ่ง
ฉากที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันนี้ ทำให้หลินซูหยางกับเหอเฟิงตกใจ
เกิดอะไรขึ้นอีก?
ชูชูคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดาหรือ?
ทำไมแข็งแกร่งนัก!
สิ่งนี้อยู่เหนือกว่าพลังปรมาจารย์กึ่งธาตุโดยสิ้นเชิง
แม้ว่าพวกเขาทั้งสองคนจะร่วมมือกัน แต่พวกเขาก็จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของชูชู
พี่ชายและน้องสาวคู่นี้ได้ล้มล้างความรู้ความเข้าใจของพวกเขาไปอย่างสิ้นเชิง
แกร่ก!
ชูชูดึงปืนพกออกมาอย่างรวดเร็ว ดึงสลักและเล็งไปที่หว่างคิ้วของเหอเฟิง
เธอโกรธมาก "ทำไม ทำไมคุณถึงโกหกฉัน!"
สาวน้อยรับไม่ได้กับความเป็นจริงตรงหน้า
หากไม่ใช่เพราะคำเตือนของฉินเฟิง ว่าให้เธอต้องระวังเหอเฟิงอยู่ตลอดเวลา เธออาจจะถูกจับตัวได้
“ปรากฎว่าเธอไม่ใช่คนธรรมดา เป็นฉันสะเพร่า” เหอเฟิงยิ้มอย่างขมขื่น "ฉันขอโทษชูชู! ฆ่าฉันซะ!"
เหอเฟิงหลับตาลงและหายใจออกยาวๆ ราวกับว่าโล่งอก
"ทำไมคุณถึงทำแบบนี้?"
มือของชูชูสั่น
เธอไม่อยากฆ่าใคร
เธอทนไม่ได้ที่จะฆ่าคนที่ดูแลตัวเองมาก่อนหน้านี้
"ไม่มีเหตุผลหรอก" เหอเฟิงแสดงความเศร้าโศก "ฉันต้องการเงินเพื่อไปรักษาลูกสาวของฉัน... เธอยังเด็กมาก แต่พระเจ้าทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคร้ายแรง มันเป็นความไร้ความสามารถของฉันเอง ไม่สามารถตำหนิคนอื่นได้ ลงมือซะ!"
ใจของชูชูอ่อนลงและค่อยๆ ลดปืนพกลง
แต่ในขณะนี้เอง ดวงตาของเหอเฟิงก็เป็นประกาย ทันใดนั้นเขาก็โจมตี ฟันไปที่ศีรษะของชูชูด้วยมีด
ชูชูตกตะลึงเมื่อรับรู้ แต่ร่างกายของเธอนั้นมีพรสวรรค์ในการต่อสู้ เธอก้าวถอยและหลบมีดได้อย่างง่ายดาย เมื่อเธอยกมือขึ้น มันก็เป็นกระสุนที่ถูกยิงออกไปที่หน้าผากของเหอเฟิง!
เหอเฟิงเบิกตากว้างด้วยความสยดสยอง ก่อนจะค่อยๆ ล้มลง
เขาไม่คิดเลยว่าจะตายและการยิงของชูชูจะเร็วมากขนาดนี้...
จบบทที่ 40
