ตอนที่ 272 ตาแดงตาฟ้า

เหมือนกับว่าหลิงซิ่วถูกดึงเข้าไปในโลกที่แปลกประหลาด

กรุ๊ง...กริ๊ง..กรุ๊ง...กริ๊ง

เสียงกระพรวนไพเราะชัดเจนดังขึ้นทะลุผ่านเมฆ  เขาสังเกตเห็นหอกเงินขาวหิมะแล้วหงุดหงิดนั่นหอกของเขาเองไม่ใช่หรือ?  เดี๋ยวมันแตกต่างจากหอกของเขาเล็กน้อย พู่หอกเป็นสีแดง แต่พู่หอกของเขาเป็นสีเงินขาว ส่วนที่เหลือเหมือนกันแม้แต่กระพรวน

หอกงินถูกตั้งหันปลายขึ้นมีเสียงกระพรวนดังขึ้นในสายลม

ยังมีหอกเงินที่เหมือนกันอีกเล่มหนึ่งสะท้อนอยู่ในตาของเขาขณะที่เขาจ้องมองตกใจ

และอีกเล่มหนึ่ง

เมื่อเขาหันไปดูรอบๆ  มีหอกเงินมากมายหลายเล่ม  หอกทุกเล่มหันปลายขึ้นฟ้าหอกทุกเล่มมีกระพรวนลมเขาแกะ กระพรวนลมเขาแกะดังอยู่ในสายลมเสียงไพเราะมาก

ทำไม...ถึงได้มีหอกมากมายนัก?

เขารู้สึกเหมือนกับว่ากำลังมองออกมาจากหลุม  อะไรอยู่ข้างล่างหอก?

เหมือนกับมันสังเกตความคิดเขา  ฉากภาพต่อหน้าเขาพลิกลงไปด้านล่างของหอก

ร่างๆหนึ่งปกคลุมด้วยเกราะเงินปรากฏอยู่ในภาพ  จากนั้นก็เป็นขบวนทหารม้าปรากฏ

กลุ่มของทหารเกราะเงิน

ทั้งหมดนั่งอยู่บนพาหนะพิเศษซึ่งความจริงก็คือแกะนั่นเอง  แกะที่มีขนาดเท่าม้า  เขามันคมเหมือนดาบ  และขนแกะขาวราวหิมะ  สีหน้าของพวกมันนิ่งสง่างาม ไม่มีรอยฝุ่นจับแม้แต่น้อย นอกจากเสียงกระพรวนและเกราะเงินกระทบทั่วทั้งกองกำลังแล้ว ไม่มีเสียงอื่น

สายตาของหลิงซิ่วมองดูทหารม้าที่นำทัพ  เขาแตกต่างจากคนที่เหลือ  เขาดูพร่าเลือน ไม่สามารถจะมองเห็นได้ชัดจริงๆ

“หอกเงินย้อมด้วยหิมะ  ไม่มีอะไรปนเปื้อนตลอดไป  กระพรวนสายลมเขาแกะส่งเสียงชัดเจนจนไม่ได้ยินเสียง  พระอาทิตย์ทอแสงแต่ไม่เห็นเงา  เพราะหอกตระหง่านตรง น่าชุ่มชื่นใจ ดวงดาวปกป้องวิญญาณข้าไว้ หมู่ดาวแกะเป็นยอดฝีมือเชิงหอก”

เสียงเพลงที่โดดเด่นสามารถได้ยินแต่ไกล

หลิงซิ่วคิดถึงอาจารย์ของเขาโดยไม่รู้ตัวทันที หัวใจของเขาหงุดหงิดโดยไม่รู้ตัว เหมือนกับว่ามีเข็มทิ่มแทงหัวใจเขา

อาจารย์มักใจดีมีเมตตาเสมอ  แต่เขายังประสบชะตากรรมที่น่าสยดสยองอย่างนั้น

โธ่เว้ย

สิ่งที่ครอบงำใจข้า หอกที่ตรงเกินไป  และข้าเป็นคนดีแล้วไงเล่า?  ถ้าเป็นคนดีมีคนช่วย อาจารย์ก็คงไม่ตาย  พลังของหมัดสำคัญที่สุด นั่นคือสิ่งสำคัญที่สุด

หลิงซิ่วโกรธแค้นเหมือนภูเขาไฟระเบิด

ข้าต้องการฆ่าไอ้บัดซบนั่น  ฆ่าไอ้คนทรยศ!  ฆ่ามัน ฆ่า ฆ่า ฆ่า!

โลกต่อหน้าเขาเปลี่ยนสีแดงเลือด เหมือนกับว่าเขาปลดปล่อยพลังหอกอย่างบ้าคลั่งครั้งแล้วครั้งเล่า

เสียงกระพรวนดังชัดกลายเป็นความเหี้ยมโหดและรังสีฆ่าฟัน

หอกทะเลจุดของหลิงซิ่วกลายสภาพเป็นดุร้ายน่ากลัวทันที

รังสีหอกปกคลุมเต็มท้องฟ้า เหมือนกับคลื่นทะเลซัดฝั่ง และพยายามจะกลืนถังเทียน

ถังเทียนจ้องมองหอกทะเลจุดที่มาจากทุกตำแหน่งอย่างเฉยเมยไร้อารมณ์  เขากำลังทนทุกข์ทรมานอย่างหนัก  พลังในห้วงลึกร่างกายเขากำลังเติบโตกล้าแข็งขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงเวลาสั้น  มันกล้าแข็งจนทำให้จิตวิญญาณพลังยุทธของถังเทียนสั่น

พลังอะไรกันนี่?

เหตุใดร่างกายของเขาจึงสะสมพลังที่น่ากลัวนี้ไว้มากมายมหาศาล?

หัวใจของถังเทียนเต็มไปด้วยความกลัว  เขารู้สึกว่า ถ้าพลังนี้โชติช่วงขึ้นผ่านแรงกดดันของปราณแท้นกยูง  อย่างนั้น....

ร่างของเขาอาจไม่สามารถทนรับพลังที่น่ากลัวนี้ได้  กระดูกและกล้ามเนื้อของร่างกายเขาจะมอดไหม้ทั้นที

ขณะนั้นกระแสคลื่นความเย็นของปราณแท้โคจรผ่านร่างของถังเทียน

นกยูง....

ถังเทียนตะลึง  เกราะนกยูงกับเขาแบ่งปันความคิดกัน และเขาสามารถรู้สึกได้ถึงความมุ่งมั่นของนกยูง

ปราณแท้ของนกยูงโคจรเข้าไปในเส้นชีพจรเขา  แอ่งตันเถียนทุกระดับปั่นป่วนจากพลังปราณแท้  แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม เมื่อเผชิญกับพลังที่น่ากลัวในตัวถังเทียน การป้องกันพลังความเย็นยังคงต้องเผชิญกับอันตราย

ในช่วงเวลาอย่างนี้ท่ามกลางความว่างเปล่า มีเสียงนกยูงร้องด้วยความภูมิใจ

ทันใดนั้นจิตวิญญาณพลังยุทธของเกราะนกยูงสว่างเจิดจ้าขึ้นทันที เกิดการลุกไหม้จากพลังสีเงินทันที

คลื่นพลังปราณแท้ในตัวถังเทียนจากนกยูงระเบิดออกทันที

นกยูง....

ทันใดนั้นถังเทียนตระหนักได้ถึงสิ่งที่มันกำลังกระทำ  นกยูงสว่างเจิดจ้าทันที มันโถมตัวเข้าหาจิตวิญญาณพลังยุทธเงินของถังเทียนสว่างลุกโชนทันที

ปัง!

ถังเทียนสะท้านในใจ

แสงรังสีเงินยิงออกมาจากทุกที่เข้าไปในจิตวิญญาณพลังยุทธของถังเทียนโดยตรง

ปราณแท้นกยูงไร้ขีดจำกัดมาจากรังสีเงินได้ลอยเขาไปในจิตวิญญาณยุทธของถังเทียนอย่างไม่รู้จบ

นี่คือ...พลังของกลุ่มดาวนกยูง!

นกยูงกำลังอัญเชิญพลังของกลุ่มดาวนกยูง, นกยูง.....

นอกจากสมบัติระดับเซียน ถ้าสมบัติชิ้นหนึ่งต้องการเรียกพลังจากกลุ่มดาวของมัน  มีเพียงหนทางเดียวก็คือระเบิดจิตวิญญาณพลังยุทธของมัน เมื่อมันระเบิดจิตวิญญาณพลังยุทธของมันแล้ว สมบัติจะถูกทำลาย

นกยูง....

แม้ว่าสภาพถังเทียนในตอนนี้จะหนาวแข็งจับจิต  แต่เขากลับรู้สึกเศร้ามาก

ด้วยการเพิ่มขึ้นของปราณแท้ปริมาณมหาศาล สถานการณ์กลับมามีเสถียรภาพทันที  นั่นคือพลังของกลุ่มดาว ขณะที่ถังเทียนคิดว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไร พลังที่น่ากลัวและแปลกประหลาดในร่างกายเขากลายเป็นเหมือนกรงขังสัตว์ร้ายที่ดิ้นรนสุดกำลังทันที

มันกล้าแข็งรุนแรงขึ้นทุกขณะ

สถานการณ์อันตรายอีกครั้ง แต่ก็ยังเสถียรอยู่

ถังเทียนไม่อยากเชื่อตาตนเอง  มีเพียงความคิดเดียวอยู่ในใจของเขา  พลังอะไรอยู่ในร่างเขากันแน่?

พลังอะไรกันที่สามารถต่อต้านพลังของหมู่ดาวได้?

เป็นฉากภาพที่ไม่เคยเห็นมาก่อน ขณะที่เขามีความคิดเช่นนั้น

ปัง!

เขาสะท้านไปทั้งตัว พลังร้อนแรงเหมือนภูเขาไฟระเบิดออกมาทันที

ในเปลวจิตวิญญาณยุทธของถังเทียน  เงาของนกยูงหมองสลัวลงมาก แต่ทันใดนั้นมันเริ่มหมุนวนเร็วขึ้นทุกขณะจนกลายเป็นกระแสหมุนวนสีฟ้า

ปราณแท้นกยูงในร่างถังเทียน คลื่นปราณแท้นกยูงจากกลุ่มดาวนกยูงไหลเข้าไปในจิตวิญญาณยุทธของถังเทียนอย่างรวดเร็ว

จิตวิญญาณยุทธของถังเทียนมองดูเหมือนลูกฮ็อกกี้น้ำแข็ง

พลังที่รุนแรงกระจายเข้าไปในร่างกายทุกส่วนของถังเทียน จิตวิญญาณยุทธน้ำแข็งสีฟ้าล้อมรอบอยู่ในศูนย์กลาง สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือพลังสีแดงไม่ได้โจมตีใส่จิตวิญญาณยุทธของถังเทียนแม้แต่น้อย

ถึงตอนนี้หมอกปราณสีฟ้าลอยออกมาจากพลังสีแดงทันที

หมอกปราณสีฟ้านี้ดูเหมือนจะเป็นสถานะของปราณแท้ของนกยูง มันล้อมจิตวิญญาณยุทธของถังเทียนเงียบๆ  นกยูงเดิมที่เกือบจะหายไปจู่ๆ ก็ค่อยๆ ปรากฏชัดขึ้น

กระแสหมุนวนสีฟ้าเริ่มแข็งแกร่งขึ้นช้าๆ  ขณะที่ลำแสงสีฟ้าดูเหมือนต้องการจะหลบหนีจากกระแสหมุนวน  แต่กระแสหมุนวนฟ้าเหมือนกับสัตว์ร้ายที่โลภที่กลืนกินจนสุดกำลัง

ถังเทียนรู้สึกถึงความตื่นตระหนกของลำแสงสีฟ้า

ลำแสงสีฟ้ามีความหนาแน่นเป็นพิเศษและมันกำลังถูกกระแสหมุนวนสูบพลังอย่างต่อเนื่อง

รูปร่างนกยูงชัดขึ้นทุกทีและกลับมาอยู่ในรูปลักษณ์เดิม  แต่เพราะบางเหตุผล ถังเทียนรู้สึกว่านกยูงมีความรู้สึกของปีศาจอยู่บ้าง

บางทีอาจเป็นความรู้สึกที่ผิดปกติ  แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม เขาไม่ต้องการให้นกยูงหายไป  เมื่อเห็นนกยูงกลับมามีสภาพชัดเจนอีกครั้ง เขามีความสุข

หน้าที่จางๆ ของนกยูงเริ่มมีความพอใจ

สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปทำให้ถังเทียนตกตะลึง

นกยูงที่ถูกหุ้มด้วยวงกลมสีฟ้าลอยเข้าไปในตาซ้ายถังเทียนทันที  ขณะที่พลังระเบิดที่น่ากลัวรุนแรงถูกดูดลอยเข้าไปในตาขวาของถังเทียน

ในพริบตาพลังแปลกประหลาดและรุนแรงในร่างเขาก็หายไป

แต่เขาไม่รู้สึกสบายที่ดวงตาอย่างมาก  ตาซ้ายจะเย็นมีชั้นสีฟ้า  ขณะที่ตาขวาร้อนแรงมีชั้นตาเป็นสีแดง

แต่ก็เป็นสิ่งที่ควรค่าแก่การยินดี  เขากลับมาควบคุมร่างกายได้อีกครั้ง  และสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็คือร่างกายของเขาไม่ได้รับความเสียหาย

ขณะเดียวกัน หอกทะเลจุดที่เต็มท้องฟ้าถูกปล่อยออกมาอย่างรุนแรง

ถังเทียนไม่กลัวแม้แต่น้อย  เพราะฉากที่อยู่ต่อหน้าเขาแปลกประหลาดมาก

หอกทะเลจุดในมุมมองดวงตาซ้ายของเขา ภายใต้ฉากสีฟ้านั้นเห็นได้ชัดเจน  ทุกรายละเอียดชัดเจนจนเขาสามารถเห็นช่องโหว่นับไม่ถ้วนในระหว่างนั้น  แต่ในมุมมองตาขวากลับเป็นฉากภาพแดง  ร่างที่ปรากฏในความมืดไม่ชัดเจน และนั้นมีทางเป็นไปได้ที่สุดก็คือหลิงซิ่ว

เมื่อเขาเพ่งสมาธิไปที่ตาซ้าย ความคิดเขาเป็นเหมือนน้ำแข็งและความเปลี่ยนแปลงของหอกทะเลจุดจะปรากฏอยู่ต่อหน้าเขา  แต่เมื่อเพ่งสมาธิไปที่ตาขวา ร่างของหลิงซิ่วจะมืดลง และพื้นที่ฉากโดยรอบจะเป็นสีแดง  มีด้ายเพลิงเล็กๆ นับไม่ถ้วนลอยอยู่รอบๆ  ถังเทียนไม่รู้ว่าด้ายเล็กๆ นั้นคืออะไร

แต่สิ่งที่ยุ่งยากที่สุดก็คือ การผสานความรู้สึกแตกต่างทั้งสองนี้เข้าด้วยกัน  เขาไม่มีสมาธิกับการเพ่งมองของเขา

ทันใดนั้น ความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในใจของเขา  เขาใช้มือขวาปิดตาขวา ทำให้ทัศนวิสัยการมองของเขาเป็นสีฟ้า

เพราะตาทั้งสองขัดแย้งกัน  อย่างนั้นข้าจะใช้เพียงตาเดียว

หัวใจของถังเทียนสงบมากยิ่งขึ้น

โล่ตะลุยเลือดในมือซ้ายเขายกขึ้นป้องกันรังสีหอกของหลิงซิ่วต่อเนื่อง

ปัง ปัง ปัง!

ภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า  ถังเทียนไม่ขยับตัวแล้ว  วิชาโล่อากาศโจมตีเป็นวิชาที่มีประโยชน์  เหมือนกับว่าเขายกน้ำหนักได้อย่างง่ายดาย  การเคลื่อนไหวทุกนาทีภายใต้วิชานี้ชัดเจนสำหรับเขา

เทียบกับปราณแท้นกยูงในครั้งก่อน ดวงตาสีฟ้าเย็นข้างซ้ายแข็งแกร่งกว่ามาก

ในมุมมองสีฟ้า จุดแสงที่ถูกปล่อยออกและดับไปก็คือหอกทะเลจุดของหลิงซิ่ว  และในมุมมองสีฟ้าของเขานั้นมีบางพื้นที่เบาบาง  แต่พื้นที่เบาบางทั้งหมดนี้ยังคงเปลี่ยนแปลงรวดเร็ว

ตรงนั้นคือจุดอ่อนหอกทะเลจุดของหลิงซิ่ว

ไม่ว่าจะเป็นจุดแสงหรือพื้นที่สลัว ทั้งหมดนั้นเปลี่ยนแปลงรวดเร็วยากจะตามทัน

สภาพใจของถังเทียนตอนนี้ไม่มีกระเพื่อมแม้แต่น้อย ยังคงสงบมาก

เมื่ออาเฮ่อมองดู ตาสีฟ้าของถังเทียนเกิดประกายหมุนวนทันที

ตอนนี้แหละ

แสงในดวงตาซ้ายของถังเทียนกระพริบ  เขาปลดปล่อยพลังทันที โล่ตะลุยเลือดในมือซ้ายของเขาหันรับในมุมที่แตกต่างกันเจ็ดมุมในช่วงไม่กี่วินาที ป้องกันรังสีหอกเย็นทั้งเจ็ดสายได้

เขาพุ่งผ่านหอกทะเลจุดเหมือนกับปีศาจและมาหยุดอยู่หน้าหลิงซิ่ว

หลิงซิ่วที่อยู่ในสภาวะประหลาดรู้สึกได้ถึงอันตราย นัยต์เขาเป็นประกายเจิดจ้า

เขายังไม่ทันได้ตั้งหลัก โล่ก็โจมตีเข้ามาถึงแล้ว

ปัง!

หลิงซิ่วปลิวกระเด็นทันทีศีรษะทิ่มลงไปในทราย

ถังเทียนลอยตัวในอากาศ ใช้มือขวาปิดตาขวา มือซ้ายกวัดแกว่งโล่ตะลุยเลือด  สีหน้าเขาเย็นชาราวกับพระยามัจจุราช

ถึงตอนนี้ร่างของเขารู้สึกอ่อนเพลียทันที  เขาร่วงลงมาบนพื้นทราย ขาของเขาอ่อนแรง เขาพยายามทรงตัวยืนให้ได้  สีฟ้าที่ดวงตาซ้ายค่อยๆ จางลงกลายเป็นสีฟ้าอ่อน  ขณะที่หน้าเย็นชาเหมือนน้ำแข็งของถังเทียนค่อยๆ เงยขึ้น  เขาแค่นเสียงและฝืนหัวเราะ  “เสี่ยวเฮ่อ, ข้าอยากให้เจ้าขุดเขาขึ้นมา ข้าไม่เหลือเรี่ยวแรงแล้ว”

อาเฮ่อส่ายหน้า แต่ยังคงรักษาความเยือกเย็นไว้ได้  เขาเรียกความรู้สึกกลับคืนมาและรู้สึกว่าตัวประหลาดทั้งสองคนนี้สร้างแรงกดดันมหาศาลจริงๆ

หลังจากออกแรงมากเขาก็สามารถดึงหลิงซิ่วขึ้นมาจากทรายได้  แต่หลิงซิ่วหมดสติไปแล้ว

เมื่อมองดูทั้งสองคน แผนการโจมตีระลอกสองยามราตรีเป็นอันต้องล้มพับไปอย่างเห็นได้ชัดแต่เทียบกับการโจมตีแล้ว อาเฮ่อให้ความสนใจทั้งสองคนมากกว่า