2077 - โรงเตี๊ยมเล็กๆ 

2077 - โรงเตี๊ยมเล็กๆ

จินซูมีสีหน้าตกตะลึงเขาจ้องมองที่สือฮ่าวเป็นเวลานานโดยไม่ได้พูดอะไร ในท้ายที่สุดเขาก็บอกว่า

“น้ำพุศักดิ์สิทธิ์ น้ำพุเซียนพวกมันล้วนเป็นสารบำรุงสำหรับโลกที่ยากจนของเจ้า พวกมันล้วนแต่เป็นสิ่งที่ดี เจ้ายินยอมเดิมพันไหม”

“สิ่งที่เจ้าพูดมาก็ไม่ใช่ว่าข้าจะไม่มี หากเจ้ามีเท่านี้ก็เลิกพูดกันได้เลย”

“ข้ามีพวกมันเป็นจำนวนมาก!” จินซูกล่าว

“มากเท่าไหร่” สือฮ่าวถาม

“เพียงพอสำหรับเจ้าที่จะฝึกฝนเป็นเวลาหมื่นปี!” จินซูกล่าว

“ในฐานะผู้สูงสุดแห่งเต๋ามนุษย์ซึ่งไม่มีใครเทียบได้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ข้าไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้น อย่างไรก็ตามลูกศิษย์ของข้าต้องการพวกมันทั้งหมด”

“เจ้า… หน้าด้านจริงๆ!” จินซูค้นพบว่าผู้ชายคนนี้เอาแต่ใจมากกเกินไป จิตใจของเขาโลภมากและชั่วร้ายอย่างยิ่ง

แม้แต่ฉินหลินก็พูดไม่ออก จากอดีตจนถึงปัจจุบัน? มีกี่คนที่กล้าเรียกตัวเองว่าผู้สูงสุดที่ไม่มีใครเทียบได้ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน! นี่มันบ้าไปหน่อยจริงๆ

“เจ้าต้องการทรัพยากรชั้นเซียนมาแค่ไหน?” จินซูถามด้วยน้ำเสียงที่ใกล้จะระเบิดขึ้นแล้ว

“เตรียมการสำหรับผู้ฝึกฝนแปดร้อยคน ให้แต่ละคนพอที่จะฝึกฝนได้หนึ่งแสนปี ด้วยวิธีนี้ข้าอาจพิจารณาเห็นด้วย” สือฮ่าวกล่าว

“ทำไมไม่ไปลงนรกซะ!” จินซูโกรธมากจริงๆ แม้แต่ในดินแดนอมตะ น้ำพุเซียนและอื่นๆก็เป็นทรัพยากรอันล้ำค่า

แปดร้อยแห่งแต่ละแห่งเพียงพอต่อการฝึกฝนหนึ่งแสนปี แม้ว่าพวกเขาจะขุดเหมืองน้ำพุอมตะทั้งหมดในดินแดนอมตะก็ยังไม่เพียงพอ!

“ในตอนแรกข้าคิดว่าเจ้าเป็นผู้แข็งแกร่งของโลกใบนี้ ไม่คิดว่าทรัพยากรแค่นี้เจ้าก็ไม่มี? งั้นก็ไม่ต้องเดิมพันอีกต่อไปแล้ว”

ไม่มีทางที่เขาจะยอมรับความพ่ายแพ้ได้ จินซูต้องการตบสือฮ่าวให้ตายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

“ข้าไม่มีมากมายถึงขนาดนั้นมีเพียงน้ำพุเซียนเพียงพอสำหรับคนร้อยคนที่จะฝึกฝนหมื่นปี” จินซูกล่าว

“เอาล่ะ เราจะถือว่าเป็นอาหารเรียกน้ำย่อย” สือฮ่าวพยักหน้า ดูเหมือนว่าเขาไม่เต็มใจที่จะยอมรับสิ่งนี้

“เฮ้ แน่ใจนะว่าจะเอาชนะข้าได้!” จินซูไม่สามารถฝืนตัวเองได้อีกต่อไป เขาอยากจะต่อสู้ที่นี่จริงๆแต่สุดท้ายเขาก็ต้องค้นหาสนามประลองไม่เช่นนั้นราชาพานจะฆ่าเขาทิ้งแน่นอน

สือฮ่าวยังคงสงบมากเขาตบไหล่ของจินซูแล้วบอกว่า

“รบกวนเจ้าช่วยตามสหายของเจ้ามามากกว่านี้หน่อย ให้พวกเขาค้นทรัพยากรฝึกฝนของตัวเองออกมาให้หมด ฝ่ายของเราที่นั่นขาดแคลนทรัพยากรประเภทนี้อย่างจริงจัง”

นี่เป็นการยั่วยุมากเกินไป จินซูโกรธจนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวกำลังจะระเบิดออกมาจริงๆ

“ไม่ต้องห่วง ข้าได้ติดต่อเพื่อนไปทั้งหมดแล้วอีกสักครู่พวกเขาจะมาที่นี่ด้วยตัวเอง!” ด้านข้างเทพธิดาฉินหลินกำลังโบกสิ่งประดิษฐ์ที่สามารถสื่อสารกับเพื่อนๆของนางในเมืองได้

“เฮ้ เราก็ติดต่อสหายของเรามาเช่นกัน ถ้าพวกเจ้าไม่ว่าอะไรอีกสักหน่อยค่อยลงมือก็ยังไม่สาย!” ด้านข้างอีกคนพูดขึ้น

เป็นเพราะว่านี่คือเมืองที่เฟื่องฟูที่สุด เมืองราชาพานผู้คนมาและจากไปในแต่ละวันมากมายหลายล้านคน

ในขณะเดียวกันฉินหลินและจินซูเป็นบุคคลที่ไม่มีใครสามารถต้านทานได้ ดังนั้นเป็นธรรมดาที่จะมีคนมากมายที่สนใจการประลองของพวกเขา

“ข้าได้ติดต่อไปยังคนของตระกูลราชาพานแล้ว”

“ข้าได้แจ้งตระกูลฮั่ว แล้วตระกูลกู่รวมถึงผู้สืบทอดตระกูลระดับสูงอื่นๆแล้ว!”

“ฮ่าฮ่า ข้าได้แจ้งบุคคลเหล่านั้นจากสามตระกูลราชาอมตะผู้ยิ่งใหญ่แล้ว!”

…

ผู้ที่เฝ้าดูเหตุการณ์ไม่กลัวว่าเรื่องนี้จะกลายเป็นเรื่องใหญ่ พวกเขาเพียงรอดูความสนุกสนานเท่านั้น

จมูกของจินซูไม่ใช่จมูกอีกต่อไป ตาก็ไม่ใช่ตา เนื่องจากเขาโกรธจนรู้สึกเจ็บปวดอวัยวะภายในไปหมดแล้ว เมื่อเขาเห็นสือฮ่าวยืนอยู่ตรงนั้น เขาต้องการเพียงแค่ส่งฝ่ามือตบออกไป

น่าเสียดายที่ผู้ชมระดับสูงยังมาไม่ถึงดังนั้นพวกเขาจึงยังไม่ได้ประลองกันในทันที

“พูดมา จะพาข้าไปไหน? นี่ไม่ใช่โรงเตี๊ยมเหรอ?” สือฮ่าวถาม

มีโรงเตี๊ยมอยู่ตรงหน้าพวกเขา มันกว้างใหญ่ไพศาลมากและยังดูสง่างามอีกด้วย มีรูปปั้นกิเลนสองก้อนที่มีสีสันสดใสปลดปล่อยพลังเซียนออกมาเป็นครั้งคราว

พลังเซียนไหลออกมาจากโรงเตี๊ยมอย่างต่อเนื่อง สามารถบอกได้ว่าสถานที่แห่งนี้นั้นไม่ธรรมดาจริงๆ เพียงแค่ชำเลืองมอง ก็ทราบได้ว่าเป็นสถานที่ที่เหมาะสมแก่การบ่มเพาะ

“มีสนามประลองในโรงเตี๊ยม สถานที่แห่งนี้แตกต่างจากอาณาจักรล่างที่เจ้าอาศัยอยู่” ฉินหลินอธิบายให้เขาฟัง

ในเมืองราชาพานนี้แม้แต่โรงเตี๊ยมเล็กๆก็ยังไม่ธรรมดา ไม่เพียงแต่จะสง่างามเท่านั้น แต่การตกแต่งภายในยังได้รับการออกแบบมาอย่างพิถีพิถันอีกด้วย

พวกมันยังเป็นสถานที่แห่งมนต์เสน่ห์ ทันทีที่สือฮ่าวก้าวเข้าไปเขาก็เผยให้เห็นถึงอาการตกใจ เป็นเพราะพลังเซียนของที่นี่นั้นมีมากมายมหาศาลจนน่าเหลือเชื่อ

อย่างไรก็ตามราคาสำหรับการเข้าพักที่นี่ก็สูงจนน่าตกใจเช่นกัน ผู้ฝึกฝนปกติจะไม่กล้าแม้แต่ก้าวเข้ามาในสถานที่แห่งนี้ได้

ผู้ฝึกฝนที่มีความแข็งแกร่งโดดเด่นยืนรอต้อนรับพวกเขาด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ทักษะเต๋าของเขาค่อนข้างลึกซึ้ง แต่เขาเป็นเพียงผู้รับใช้ที่มีหน้าที่ต้อนรับแขกเท่านั้น

ในเวลาเดียวกัน เจ้าของร้านก็มาด้วยตัวเอง สือฮ่าวเห็นว่าราคาของที่พักที่นี่สูงเกินไปแม้ว่าเขาจะสามารถชนะการประลองได้แต่คิดจะอาศัยที่นี่ในระยะยาวๆเกรงว่าเพียงน้ำพุศักดิ์สิทธิ์ของจินซูย่อมไม่เพียงพอ

เมื่อถึงตาของสือฮ่าวชำระค่าบริการเขาจึงมองไปที่ไป๋เจ๋อ ให้เขาเป็นคนจ่ายเงินแทน

ไป๋เจ๋อพบว่ามันยากเกินไปที่จะรับมือ เมื่อเขาไปยังอาณาจักรล่าง เขาถูกฮวงปราบปรามและหลังจากนั้นเมื่อเข้าสู่อาณาจักรเซียนเขายังทำตัวเป็นผู้ติดตามของฝ่ายตรงข้ามอีกด้วย

“โอ้? ผู้บ่มเพาะจากโลกที่ถูกทำลายนี้ต้องการเข้าสู่สถานที่แห่งนี้ มันเป็นไปไม่ได้พวกเรามีกฎของพวกเรา” เจ้าของร้านมองสือฮ่าวขึ้นลง

“อย่ากังวลไปเลยนี่เป็นคนที่ราชาอมตะสั่งการให้นำตัวมาที่นี่โดยเฉพาะ ไม่มีปัญหาใดๆเกิดขึ้นอย่างแน่นอน” จื่อคุนกล่าว สือฮ่าวยังคงมีท่าทีเฉยเมย

อย่างไรก็ตามเมื่อเขาเดินเข้ามาจริงๆ สือฮ่าวก็รู้สึกประทับใจเป็นอย่างมาก ที่แห่งนี้เป็นสถานที่แห่งมนต์เสน่ห์และความงาม มันแตกต่างอย่างสิ้นเชิงกับที่เขาเห็นตอนที่อยู่ภายนอก

นี่เป็นโลกเล็กๆใบหนึ่ง ไม่คิดว่าจะมีใครบางคนสามารถทำให้มันกลายเป็นโรงเตี๊ยมได้!

เกาะที่อยู่ข้างหน้าลอยล่องไปตามภูเขาทางจิตวิญญาณที่สูงตระหง่านอยู่ในกลุ่มเมฆ มีบ้านเรือนอันโอ่อ่าอยู่บนยอดเขา

สถานที่แห่งนี้เป็นสวรรค์ของตระกูลอมตะอย่างแท้จริง มันแตกต่างจากดินแดนบรรพบุรุษของตระกูลอมตะของโลกด้านล่างอย่างสิ้นเชิง

ผู้อมตะที่แท้จริงสามารถเลือกที่จะฝึกฝนที่นี่อย่างสันโดษเป็นระยะเวลาไม่สิ้นสุด พลังงานแก่นแท้ของธรรมชาติมีมากมายและพุ่งพล่าน

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่โรงเตี๊ยมขนาดเล็กในความหมายปกติ มีโลกภายในที่บรรจุโชคตามธรรมชาติของสวรรค์และปฐพีไว้มากมาย

ตามการแนะนำของเจ้าของร้าน ที่พักอาศัยอันดับหนึ่งซึ่งถูกจัดเตรียมไว้ให้ราชาอมตะนั้นประกอบด้วยแก่นแท้ของเต๋าอันยิ่งใหญ่

นี่มีเพียงราชาอมตะเท่านั้นที่สามารถจ่ายไหว!

ลืมผู้คนที่นี่ไปได้เลย ต่อให้ผู้อมตะตัวจริงมาที่นี่พวกเขาก็ต้องน้ำลายสอ การที่สามารถบ่มเพาะที่นี่ได้จะได้รับผลดีกว่าภายนอกหลายสิบเท่า

ส่วนคนธรรมดาจะดีแค่ไหนก็ไม่รู้เพราะพวกเขาไม่มีคุณสมบัติที่จะสัมผัสด้วยตัวเอง

ที่ประทับของราชาอมตะ สิ่งเหล่านี้ไม่ใช่แค่คำพูดเพราะราคาของมันแพงมากจนแม้แต่ผู้อมตะก็ยังไม่สามารถจ่ายได้ สำหรับผู้สูงสุดที่จะบ่มเพาะตรงนั้นมันเป็นไปไม่ได้เลยพวกเขาจะถูกบดขยี้ด้วยเต๋าอันยิ่งใหญ่แทน

ท่ามกลางหมู่เกาะลอยฟ้ามากมายมีสนามประลองแห่งหนึ่งถูกจัดเตรียมไว้โดยเฉพาะ

มหาอำนาจที่อยู่เบื้องหลังของโรงเตี๊ยมนี้ไม่ใช่มหาอำนาจธรรมดาแน่นอน มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่สามารถใช้สถานที่ดังกล่าวได้

“ในเมืองราชาพานอันกว้างใหญ่ มีเพียงไม่กี่แห่งที่มีสถานที่ประทับของราชาอมตะ แต่โรงเตี๊ยมปฐมแห่งความโกลาหลของเราเป็นหนึ่งในนั้นอย่างแน่นอน” เจ้าของร้านกล่าวด้วยสีหน้าภาคภูมิใจ

หากโรงเตี๊ยมใดสามารถมีที่ประทับของราชาอมตะได้ มันคงบ้าไปแล้วจริงๆใครจะกล้าทำตัวโอหังที่นี่