20

บทที่ 20

ความผ่อนคลายในใจของ ฮยอนอู สลายไปอย่างสิ้นเชิง เมื่อเขากลับเข้าสู้อารีน่าอีกครั้งเขาก็เริ่มวิ่งออกไปอย่างบ้าคลั่ง ตอนนี้ไม่มีเรื่องกิลด์กะโหลกดำมาทำให้เขาต้องห่วงหน้าพะวงหลังอีกต่อไป ดังนั้น เขาจะมุ่งเน้นไปที่การเคลียร์เควสหลักให้ได้มากที่สุด ตอนนี้มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ถึงข้อมูลของเควสหลักที่สี่ หาก ฮยอนอู สามารถใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้ได้อย่างดีแล้วนั้น เขาอาจจะสามารถผูกขาดเควสหลักที่ห้าเอาไว้ได้คนเดียว

เขาจะต้องทำให้มันเป็นอย่างนั้นไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ทั้งหมดก็เพื่อการเข้าใกล้การแก้แค้นไปอีกก้าว

‘จากนั้นการแก้แค้นของฉันก็จะไม่ใช่เพียงแค่ความฝันอีกต่อไป’

“ฉันคงต้องทำเควสนี้คนเดียว”

ฮยอนอู ตัดสินใจที่จะเคลียร์เควสเพียงลำพัง มันเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะมองหานักบวชที่สามารถไว้ใจให้ช่วยเคลียร์เควสได้

“นายท่าน เราจะไปไหนกันเหรอ !?” ทังอี ที่นั่งอยู่บนไหล่ของ ฮยอนอู ถาม นี่คือผู้ช่วยเพียงหนึ่งเดียวที่เขาไว้ใจให้ช่วยเหลือในการเคลียร์เควส

‘ก็ยังดีกว่าหัวเดียวกระเทียมลีบล่ะนะ’

ฮยอนอู ตรวจสอบข้อมูลคร่าว ๆ บริกส์มีพื้นที่ล่าสองส่วนที่มีมอนสเตอร์ประเภทอันเดดปรากฏตัวอยู่ พื้นที่แรกคือสุสานทางใต้ และอีกพื้นที่ก็คือถ้ำทมิฬทางตะวันออก ทั้งสองต่างก็เป็นพื้นที่ล่าสำหรับผู้เล่นเลเวล 70-80 หากจะมีความแตกต่างกันก็คงเป็นที่ถ้ำทมิฬเป็นพื้นที่ล่าที่ได้รับความนิยมมากกว่า เพราะอัตราการเกิดของมอนสเตอร์ค่อนข้างเร็ว และมอนสเตอร์โครงกระดูกให้ค่าประสบการณ์จำนวนมากกว่ามอนสเตอร์ทั่ว ๆ ไป ส่วนสุสานจะมีมอนสเตอร์ผีดิบอาศัยอยู่ พวกมันเคลื่อนไหวได้ค่อนข้างเร็ว อีกทั้งยังมีพิษบนร่างกายของพวกมันอีกด้วย

ด้วยสัญชาตญาณของตัวเอง ฮยอนอู ตัดสินใจว่าเขาจะลองตรวจสอบรอบ ๆ สุสานดูเป็นอันดับแรก “ทังอี นายไม่ลงมาเดินล่ะ !?”

“เจ้านาย ท่านไม่รู้หรอกว่าบนนี้มันสบายแค่ไหน ข้าไม่ลงไปเดินหรอก”

“เหรอ ... ตามใจ”

ฮยอนอู ทำได้เพียงถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่คิดเลยว่าตัวเองจะมีสัตว์เลี้ยงที่เอาแต่ใจอย่างหมีตัวนี้แบบนี้ ....

.....

“น้องชาย !!นายจะออกไปล่าคนเดียวเหรอ !?ไปด้วยกันไหม !?” ชายคนหนึ่งคว้าไหล่ของ ฮยอนอู พร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูไม่น่าไว้ใจ คนคนนี้มีชื่อว่า คิม ซอกจอง เขาคือผู้เล่นคนแรกที่ ฮยอนอู ได้พบทันทีที่ก้าวออกจากประทางทิศใต้เพื่อจะมุ่งหน้าไปยังสุสาน และจากสำเนียงของคนคนนี้ดูเหมือนเขาจะเป็นลูกครึ่งจีนเกาหลี

นี่เป็นการพบกันครั้งแรกระหว่างพวกเขา ดังนั้น ฮยอนอู ไม่มีทางคล้อยตามคำพูดของอีกฝ่ายแน่นอน ขณะเดียวกันเขาก็ต้องการสะบัดไหล่จากฝ่ามือของอีกฝ่าย ทว่ามันกลับเป็นเพียงความพยายามที่ไร้ความหมาย

‘นี่เขาอัพค่าความแข็งแรงมากแค่ไหนกัน !?’

ฮยอนอู มีค่าความแข็งแรงมากกว่า 200 แต้ม แต่เขากลับไม่สามารถสลัดฝ่ามือของ คิม ซอกจอง ให้หลุดไปได้

“น้องชาย นายรังเกียจฉันเหรอ”

สำหรับ ฮยอนอู , คิม ซอกจอง คือคนแปลกหน้าสำหรับเขา และหากอีกฝ่ายต้องการ PK กับเขา นั่นหมายความว่าเควสหลักที่เขาตั้งใจจะทำคงต้องเลื่อนออกไปก่อน

“ผมจะไปทำแบบนั้นได้ยังไง !?คุณจะไปที่ไหนล่ะครับ !?ผมว่าจะลองไปล่าที่สุสานทางใต้ดู” ฮยอนอู ไม่มีทางเลือกอื่นเมื่อเขาไม่สามารถสลัดอีกฝ่ายไปได้ เขาจึงทำได้เพียงยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นชั่วคราว

“จริงเหรอ !?นายอยากจะไปล่าพวกซอมบี้พวกนั้นเหรอ !?”

“ใช่ !!ผมว่าจะลองไปล่าพวกซอมบี้ดูสักหน่อย ที่นั่นไม่ค่อยมีผู้เล่นสนใจมากนัก มันก็น่าจะคุ้มค่าที่จะลองไปล่าดู”

สีหน้าของ คิม จองซอก แสดงถึงความประหลาดใจเมื่อได้ยินคำพูดของ ฮยอนอู ทันใดนั้นเขาก็พูดด้วยเสียงที่เบาลงจากเดิมเล็กน้อย “ไม่ใช่ว่านายกำลังตามหมาจอมเวทดำอยู่หรอกใช่ไหม !?”

“.... !!”

คำพูดของ คิม จองซอก ราวกับการโจมตีที่ดุเดือดสำหรับ ฮยอนอู ‘นี่มันอะไรกัน ....!?’

“นายคงสงสัยใช่ไหมว่าฉันรู้ได้ยังไง !?”

ฮยอนอู พยักหน้าโดยไม่รู้ตัวเป็นคำตอบ

“มันเป็นความลับ แต่ไม่ต้องกังวลไปหรอก นั่นเป็นจุดหมายที่ฉันตั้งใจจะไปอยู่แล้ว แต่ว่าฉันต้องไปรับเด็ก ๆ สักหน่อยก่อน”

“เด็ก ๆ!?”

“ครอบครัวของฉันค่อนข้างใหญ่น่ะ”

‘ครอบครัว !?อ่า ... กิลด์สินะ!!’ ฮยอนอู มองไปยัง คิม ซอกจอง ด้วยแววตาที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย หากมองจากภายนอกชายคนนี้แทบไม่ต่างไปจากผู้เล่นทั่ว ๆ ไปมากนัก แต่มันดูเหมือนว่าเขาจะเป็นหัวหน้ากิลด์ของกิลด์ใดกิลด์หนึ่ง

“แต่ว่าตอนนี้ฉันได้พบกับนายแล้ว ดูเหมือนว่าเราจะสามารถตามหาจอมเวทดำได้โดยไม่ต้องขอแรงจากพวกเด็ก ๆ ของฉัน นายสนใจจะไปกับฉันไหม”

ฮยอนอู หรี่ตาลงเล็กน้อย นี่เป็นข้อเสนอที่น่าสนใจอย่างมากสำหรับเขา อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ก็ยังอดไม่ได้ที่จะหวาดระแวงอยู่ในใจ เพราะคนที่เพิ่งพบกันเป็นครั้งแรกกลับต้องการร่วมทำเควสหลักพร้อมกับเขา

‘นี่จะต้องเป็นครั้งแรกที่เราได้พบกันแน่ ๆ... แต่ว่าทำไม ... !?’

อย่างไรก็ตาม หากชายคนนี้ต้องการจัดการกับ ฮยอนอู แล้วนั้น เขาก็สามารถลงมือได้ในทันทีแม้ว่าจะมีผู้เล่นบางส่วนอยู่ใกล้ ๆ ก็ตาม ฮยอนอู ครุ่นคิดอีกเล็กน้อยก่อนจะตอบรับ “ตกลง !!ไปกันเถอะพี่ชาย”

นี่เป็นข้อเสนอที่เขาไม่มีอะไรให้เสีย หาก คิม ซอกจอง ต้องการทำร้ายเขา ชายคนนี้คงลงมือไปแล้ว

“เยี่ยมไปเลยน้องชาย” คิม ซอกจอง พูดด้วยรอยยิ้ม แต่ทว่าลักษณะท่าทีของเขากลับไม่น่าไว้ใจแม้แต่นิดเดียว

‘ดูเหมือนเขาจะเปลี่ยนอาชีพครั้งที่สองแล้ว ถ้ามีกลิ่นไม่ดีฉันจะชิ่งทันที’ ฮยอนอู เริ่มวางแผนในใจอย่างเงียบ ๆ

.....

คิม ซอกจอง พา ฮยอนอู มาถึงพื้นที่ส่วนหนึ่งของสุสาน ภายนอกมันดูไม่ต่างไปจากสุสานในด้านอื่นมากนัก เพียงแต่สุสานในส่วนนี้มีขนาดเล็กกว่าจุดอื่น ๆ เท่านั้น

“มันจอมเวทดำอยู่ที่นี่จริงเหรอ !?” ฮยอนอู อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาเมื่อมาถึงจุดหมาย

“มันไม่ใช่ที่นี่ แต่เป็นในนั้น” คิม ซอกจอง ตอบ

จากนั้น คิม ซอกจอง ก็ซัดกำปั้นเข้าที่ป้ายสุสานป้ายหนึ่งอย่างกะทันหัน แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของ ฮยอนอู คือสนับมือที่ คิม ซอกจอง ใส่อยู่มากกว่า

‘นี่มัน ...’ ฮยอนอู ตกตะลึงเมื่อได้เห็นสนับมือคู่นี้ เท่าที่ ฮยอนอู รู้มานั้น นี่ไม่ใช่สนับมือที่จะสามารถซื้อได้ด้วยเงินเพียงอย่างเดียว การที่ คิม ซอกจอง ใส่สนับมือคู่นี้หมายความว่าเขาจะต้องมีอาชีพเฉพาะที่สามารถใส่มันได้ด้วย

“มองค์ลีรุ !?”

“นายมีสายตาที่เฉียบแหลมจริง ๆ ถึงได้รู้ได้ทันทีแบบนี้”

นี่คืออาชีพขั้นสองของ มองค์ การจะเปลี่ยนเป็น มองค์ลีรุ ได้นั้นจำเป็นต้องผ่านการทดสอบของ NPC ประจำอาชีพในครั้งที่สอง และถึงแม้ว่าจะมีคนเปลี่ยนอาชีพนี้มาหลายคนแล้วก็ตาม แต่สนับมือคู่นี้ก็ไม่ใช่สิ่งที่จะมอบให้กับผู้เล่นทุกคนที่เปลี่ยนเป็นอาชีพนี้

‘เขาจะต้องไม่ใช่ผู้เล่นทั่ว ๆ ไปแน่นอน’

ฮยอนอู มั่นใจว่า คิม ซอกจอง ไม่ใช่ผู้เล่นธรรมดา ๆ แน่นอน แต่ว่าทำไมเขาถึงคิดแบบนั้น !?อย่างไรก็ตาม ความคิดของ ฮยอนอู คงอยู่เพียงช่วงสั้น ๆ เท่านั้น เพราะในเวลานี้เขาก็มองเห็นทางเดินเล็ก ๆ ที่ซ่อนอยู่หลังป้ายสุสานที่ถูกทำลายไปก่อนหน้านี้

“น้องชาย ไปกันเถอะ” คิม ซอกจอง พูดพร้อมกับเดินลงไปตามเส้นทางนั้น

“โอเค” ฮยอนอู ค่อย ๆ เดินตาม คิม ซอกจอง ลงไปตามเส้นทางนั้น

.....

ซอมบี้ในอารีน่าเป็นมอนสเตอร์ที่ล่าค่อนข้างยาก เนื่องจากมันมีความรวดเร็วที่แตกต่างจากซอมบี้ทั่ว ๆ ไปที่ทุกคนเข้าใจ อีกทั้งมันยังไม่มีความรู้สึกเจ็บปวด จึงทำให้พวกมันไม่ค่อยได้รับความนิยมในการล่าสำหรับผู้เล่นมากกนัก อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้ซอมบี้ที่ล่าได้ยากกลับไม่ต่างไปจากผู้เก่า ๆ เมื่ออยู่ต่อหน้ากำปั้นของ คิม ซอกจอง

‘เขามีอาชีพ มองค์ลีรุ จริง ๆ’ ฮยอนอู ค่อนข้างประหลาดใจกับทักษะของ คิม ซอกจอง ร่างกายของเขาสั่นไหวขึ้นมาเบา ๆ เมื่อได้เห็นว่าซอมบี้ถูกจัดการได้ง่ายดายมากแค่ไหนเมื่อมันปะทะกับกำปั้นของ คิม ซอกจอง

‘นี่มันไม่ใช่เวลามาตะลึงไหมล่ะ’

ฮยอนอู กวัดแกว่งดาบคมมือเดียวด้วยความรวดเร็วที่น่าเหลือเชื่อ เขาสามารถแยกร่างซอมบี้ออกเป็นสองส่วนได้ในพริบตา แต่ทว่าการเคลื่อนไหวของเขาไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น เขายังคงเหวี่ยงดาบออกไปอย่างต่อเนื่องไหลลื่นราวกับสายน้ำ มันทั้งงดงาม และรุนแรงราวกับพายุ

‘ยอดเยี่ยม สมแล้วที่เขาเอาชนะเจ้าพวกนั้นได้ง่าย ๆ’

คิม ซอกจอง รู้สึกชื่นชมในการเคลื่อนไหวของ ฮยอนอู และเชื่อว่าชายคนนี้มีความแข็งแกร่งอย่างแท้จริงที่สามารถบดขยี้กิลด์กะโหลกดำมาได้

‘ฉันต้องติดต่อหา จุนอู’

[คุณได้กำจัดจอมเวทดำฝึกหัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

‘ได้ค่าประสบการณ์เยอะจริง ๆ’

“ดีมาก !!” ฮยอนอู พอใจกับค่าประสบการณ์จำนวนมากที่กำลังไหลเข้าสู่ร่างกายของเขาอย่างรวดเร็ว ด้วยความเร็วในการล่าแบบนี้คาดว่าเขาจะใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์เพื่ออัพเลเวลเป็น 50

‘ฉันจะสามารถใช้สกิล บีบอัดพลังเวทมนตร์ ได้ตอนเลเวล 50’

การควบคุมพลังเวทมนตร์เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับผู้เล่นในอารีน่า นี่คือสกิลที่เป็นที่ต้องการ และมีมูลค่าสูงมากกว่าสกิลในระดับเดียวกัน สำหรับนักรบมันคือสกิลที่จะช่วยให้พวกเขาสามารถใช้ดาบออร่าได้ และสำหรับนักเวท มันคือสกิลที่จะช่วยให้พวกเขาสามารถลดอัตราการใช้พลังเวทมนตร์ได้อย่างยอดเยี่ยม

‘ราคาของมันตอนนี้ ... วันก่อนฉันเคยเห็นผ่านตาอยู่ ถ้าจำไม่ผิดมันน่าจะถูกตั้งขายไว้ที่ 3,000 ทอง’

“ฉันใกล้จะใช้มันได้แล้ว”

“น้องชาย นายต่อสู้เก่งจริง ๆ!!” คิม ซอกจอง เดินเข้ามาหา ฮยอนอู พร้อมกับใช้แขนล่ำของตัวเองพาดไปบนไหล่ของ ฮยอนอู “ฝีมือดาบของนายมันดูเหมือนกับศิลปะที่งดงามเลย ฉันอยากรู้จริง ๆ ว่านายไปเรียนทักษะแบบนี้มาจากไหน”

ในเวลานั้น ฮยอนอู ก็ตัดสินใจที่จะถามสิ่งหนึ่งที่ติดอยู่ในใจของเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบกับชายคนนี้

“ว่าแต่ พี่ชายทำไมถึงได้ใช้วิธีการพูดแบบนี้เหรอ !?”

“วิธีการพูดของฉันมันประหลาดเหรอ !?”

“น้ำเสียงของคุณดูเหมือนจะมีภาษาถิ่นปะปนอยู่”

มันไม่ใช่แค่ภาษาถิ่นปะปนอยู่ตามปกติ แต่มันเป็นเหมือนการผสมผสานระหว่างหลายภาษาเข้าด้วยกันก็ว่าได้

“ฉันย้ายที่อยู่บ่อย ๆ ตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้านายไม่สบายใจฉันจะใช้ภาษากลางของโซลนับจากนี้ก็แล้วกัน” คิม ซอกจอง เกาศีรษะเบา ๆ เมื่อได้ยินคำถามของ ฮยอนอู

“ไม่เป็นไรหรอก เอาที่คุณสะดวกได้เลย” ฮยอนอู ไม่คิดว่าเขาจะได้รับคำตอบแบบนี้ ดูเหมือนว่านี่จะเป็นคำถามที่ทำให้เขาดูเป็นคนโง่ซะมากกว่าด้วยซ้ำ “ยังมีพวกซอมบี้เหลืออยู่ ฉันจะฆ่าพวกมันให้เหี้ยนไปเลย”

.....

“ไอ้พวกหนอนแมลง ...” นี่เป็นคำพูดสุดท้ายของจอมเวทดำที่ถูกทิ้งไว้ก่อนจะตาย

[คุณได้กำจัดจอมเวทดำฝึกหัด ]

[คุณได้รับค่าประสบการณ์ ]

[เลเวลอัพ ]

[พลังชีวิต และพลังเวทมนตร์ได้รับการฟื้นฟู ]

[กำจัดจอมเวทดำ 1/?]

“ขอบคุณมากพี่ชาย”

“นายเองก็ยอดเยี่ยมเหมือนกัน” คิม ซอกจอง อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจกับความสามารถในการต่อสู้ของ ฮยอนอู อีกครั้ง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าน้องชายของเขาคนนี้ยังมีเลเวลไม่ถึง 50 แต่เขากลับสามารถจัดการกับจอมเวทดำฝึกหัดที่มีเลเวล 80 ได้โดยไม่ถูกโจมตีแม้แต่ครั้งเดียว

‘นี่ยิ่งทำให้ฉันอยากได้ตัวเขามากขึ้นไปอีก ... ไม่รู้ว่าเขามีกิลด์หรือยัง ....’

คิม ซอกจอง กำลังมองหาวิธีชักชวนให้ ฮยอนอู เข้าร่วมกิลด์ของเขา

‘ถ้าฉันเคลียร์เควสกำจัดจอมเวทดำได้เมื่อไหร่ ฉันจะไปทันที มันคงไม่ดีแน่หากฉันถูกตลบหลังที่นี่’

ขณะเดียวกัน ฮยอนอู ก็รู้สึกลำบากใจอยู่ไม่น้อย ด้วยทักษะของ คิม ซอกจอง ที่แสดงให้เห็นแล้วนั้น มันหมายความว่าเขาจะต้องเป็นผู้เล่นระดับสูง เมื่อเป็นเช่นนั้น ฮยอนอู ก็ยังต้องการรักษาความสัมพันธ์อันดีกับคนคนนี้เอาไว้ และด้วยเหตุผลนี้ ทางเลือกที่ดีที่สุดคือการออกจากทีมด้วยความประทับใจที่ดีที่สุด

ในเวลานั้น คิม ซอกจอง ก็สังเกตเห็นสีหน้าแปลก ๆ ของ ฮยอนอู ‘หือ !?เขาทำสีหน้าแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง!?’

สีหน้าของ ฮยอนอู แสดงออกอย่างชัดเจน เพียงแต่เขาไม่ได้พูดออกมาโดยตรง ...

“น้องชาย มีอะไรอยากจะพูดเหรอ !?ทำไมทำหน้าเหมือนนายไปกินขี้หมามาแบบนั้น หรือว่านายมีนัดหรือเปล่า !?ฉันเดาเอาว่านายน่าจะมีงานค้างคาอยู่ใช่ไหม”

คำพูดของ คิม ซอกจอง เป็นเหมือนกับการชี้โพรงให้กระรอกสำหรับ ฮยอนอู เขารีบตอบกลับโดยใช้เส้นทางที่เปิดออกแบบนี้ทันที “ความจริงแล้วผมมีนัดกับเพื่อนว่าจะไปเก็บเลเวลด้วยกันน่ะ แต่ดูเหมือนว่าผมจะไปสายซะแล้ว”

คิม ซอกจอง เพียงแค่เหลือบมองไปทาง ฮยอนอู เล็กน้อย มันคงจะดีกว่าหากเขาปล่อย ฮยอนอู ไปในตอนนี้ และค่อยตรวจสอบในภายหลัง “ถ้างั้นนายก็ควรไปก่อนจะดีกว่า เพื่อนเป็นสิ่งสำคัญอยู่แล้วจริงไหม”

เช่นเดียวกัน คิม ซอกจอง ที่ต้องการรักษาความสัมพันธ์อันดีกับ ฮยอนอู เอาไว้ ฮยอนอู เองก็ต้องการรักษาความสัมพันธ์อันดีเอาไว้เช่นกัน

“ถ้างั้นผมต้องขอตัวก่อน ไว้เจอกันใหม่พี่ชาย”

.....

ฮยอนอู มุ่งหน้าไปที่ถ้ำทางตะวันออก สำหรับ คิม ซอกจอง ที่ถูกทิ้งให้อยู่เพียงลำพังก็ติดต่อหาใครบางคน “จุนฮุ !?ใช่ ... หยุดเรื่องนั้นทั้งหมด”

คนที่เขาติดต่อหาไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก คัง จุนอู รองหัวหน้ากิลด์โลกใหม่ ชายคนนี้คือใครกันแน่ ทำไมเขาถึงสามารถสั่งการรองหัวหน้ากิลด์โลกใหม่ได้ !?

“หยุดการตรวจสอบทั้งหมด ไม่ต้องถาม ถ้าฉันบอกให้หยุดก็แค่หยุดไปซะ !!นอกจากนี้ไม่จำเป็นต้องไปตามแก้แค้นให้กับไอ้พวกนั้นอีก” คิม ซอกจอง ส่งเสียงคำรามใส่ คัง จุนอู จนดูเหมือนว่าตอนนี้เขาลืมไปแล้วว่ากำลังใช้ระบบกระซิบของเกมอยู่ “จุนอู ตอนนี้มันถึงเวลาที่เราจะดำเนินการขั้นต่อไปแล้วใช่ไหม !?”

กำปั้นเหล็ก จิน ซีจอง หัวหน้ากิลด์โลกใหม่ หนึ่งในกิลด์อันดับต้น ๆ ของอารีน่า นี่คือตัวตนที่แท้จริงของ คิม ซอกจอง

“เราไม่มีเงิน ไม่มีชื่อเสียงเหรอ !?จุนอู อย่าใส่ใจไอ้พวกนั้นนะไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย !!” ติม ซอกจอง พูดก่อนจะตัดจบการสนทนาในที่สุด จากนั้นเขาก็หยิบบุหรี่ออกมาจากคลังเก็บของส่วนตัว ในอารีน่ามีบุหรี่ด้วยเช่นกัน เพียงแต่ว่าราคาของมันค่อนข้างแพง และมันไม่ค่อยมีประสิทธิภาพมากนัก ดังนั้น ผู้เล่นส่วนใหญ่จึงไม่ได้ให้ความสนใจกับมัน

ฟู่ววว !!!

“แล้วเจอกันใหม่ น้องชาย …” คิม ซอกจอง พึมพำเบา ๆ พร้อมกับพ่นควันสีเทาอ่อนออกจากปลายจมูก