2
บทที่ 2
ไม่กี่วันต่อมา ฮยอนอู ได้มายังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งเพื่อซื้อของขวัญให้กับแม่ของเขา แต่ทว่า ...
“อารีน่า ... อารีน่า ...”
จิตใจของเขาอยู่ในความสับสน เขาเคยบอกตัวเองว่าจะไม่กลับไปอีกครั้ง แต่ในเวลานี้เขากลับไม่สามารถสลัดความคิดเกี่ยวกับอารีน่าออกไปได้ ตอนนี้เขาไม่สามารถกลับไปใช้ชีวิตแบบเดิมได้อีกต่อไป เพราะเขาจำเป็นต้องแบ่งเวลาให้กับการทำงานพาร์ทไทม์เพื่อหารายได้ หากเขาปล่อยให้ตัวเองได้สัมผัสกับการเล่มเกมอีกครั้ง นั่นหมายความว่าเขาจะไม่สามารถหารายได้ใด ๆ เพื่อเลี้ยงตัวเองได้แน่นอน นอกจากนี้เครื่อง A-Cube (อุปกรณ์สำหรับเล่นเกม) ยังมีราคาที่สูงมากเกินไปจนเขาไม่สามารถซื้อมันได้
“ชาแนล ...”
ขณะที่ ฮยอนอู เดินอยู่ในห้างสรรพสินค้านั้น เขาก็เหลือบไปเห็นรองเท้าแบรนด์เนมชื่อดังที่แม่ของเขาเคยใช้ในอดีต
“มันแพงเกินไป ... ฉันซื้อมันไม่ไหว”
ป้ายราคาที่ติดอยู่บนรองเท้าคู่นี้แพงจนน่าเหลือเชื่อ และมันไม่ใช่เพียงแค่รองเท้าเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็น กระเป๋า , เสื้อผ้า หรืออื่น ๆ ที่เขาเคยซื้อได้โดยไม่ต้องคิดอะไรในอดีต ตอนนี้มันกลับเป็นสิ่งที่ไกลเกินกว่าเขาจะเอื้อมถึงได้
“เมื่อก่อนฉันซื้อของพวกนี้โดยไม่คิดอะไรเลยได้ยังไง .... ตอนนี้ครอบครัวของฉันล้มละลายแล้ว ...”
ฮยอนอู สัมผัสได้ถึงความน่ากลัวที่เพิ่มมากขึ้นหลังจากการล้มละลายของครอบครัว
“เฮ้อ ...”
ในที่สุด ฮยอนอู ก็ทำได้เพียงเดินผ่านร้านค้าไปโดยไม่ได้ซื้ออะไรติดมือกลับมา เขามีเงินเพียง 880,000 วอน เท่านั้น หากเขาใช้เงินเหล่านี้เพื่อซื้อของขวัญ เขาจะไม่มีเงินพอสำหรับจ่ายค่ารักษาพยาบาลให้กับพ่อของเขาได้ ทันใดนั้น ฮยอนอู ก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังเข้ามาในหู
“จีฮเย เธอชอบมันไหม !?”
เจ้าของเสียงนี้คือชายหนุ่มในเสื้อผ้าราคาแพงที่กำลังพูดคุยอยู่กับหญิงสาว
“ชอบมากเลยค่ะพี่ !! ขอบคุณนะคะ ฉันจะจูบพี่เป็นรางวัลได้ไหม !?”
“ไม่น่าจะดีเท่าไหร่ !! ฉันอยากได้อะไรที่ดีกว่านั้น”
“อะไรเหรอ !?”
“ก็อย่าง .... หืม !? คนนั้น ... !? ผู้ชายคนนั้นดูเหมือนกับ ฮยอนอู เลยแฮะ !? นี่คุณ !! คุณใช่คุณชาย คัง ฮยอนอู ไหม !?”
“คุณคือใคร !?” ฮยอนอู ถามกลับด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่าเขาจำชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้
“เห้ย !! นายจำฉันไม่ได้จริง ๆ หรือว่านายแกล้งทำเป็นจำฉันไม่ได้กันแน่ !?”
“แล้วนายเป็นใคร !?”
“ฉันเอง !! จอง ฮันแบค”
“จอง ฮันแบค !? ... อา !!” ฮยอนอู พึมพำเบา ๆ พร้อมกับมองหาชายหนุ่มคนนี้ในความทรงจำ ไม่ช้าเขาก็จำได้ว่า จอง ฮันแบค คือคนที่พ่อของเขาเคยแนะนำให้รู้จักเมื่อครั้งที่เขายังเรียนอยู่ชั้นมัธยมต้น ทว่า ฮยอนอู ไม่ได้มีความประทับใจแรกที่ดีนักต่อ จอง ฮันแบค ดังนั้น เขาจึงพยายามรักษาระยะห่างจากชายคนนี้มาตลอด นั่นทำให้เขาจำ จอง ฮันแบค ไม่ได้ตั้งแต่ต้น
“อะไรกัน !? ลูกชายคนโตของท่านประธานแห่งบริษัทเฟรชวอเตอร์คอนสตรัคชั่นจำคนอย่างฉันไม่ได้เนี่ยนะ !?” จอง ฮันแบค เริ่มพูดด้วยเสียงที่ดังขึ้นเพื่อดึงดูดความสนใจจากผู้คนรอบ ๆ
“นายพูดอะไรนะ !?” ฮยอนอู อดไม่ได้ที่จะสงสัยเกี่ยวกับท่าทีของ จอง ฮันแบค
“ฉันพูดอะไรน่ะเหรอ !? หึ !!”
“....”
“ไม่มีอะไรหรอก ฉันก็แค่ดีใจที่ได้เจอคุณชาย คัง ฮยอนอู ผู้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด หลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน !! หึหึ” จอง ฮันแบค พูดพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะที่ไม่น่าอภิรมย์ออกมา
“เรื่องของนายเถอะ” ฮยอนอู ตัดสินใจที่จะปลีกตัวออกจากชายคนนี้ การมีปากเสียงกับคนเช่นนี้ไม่เรื่องดี และทางเลือกที่ดีที่สุดคือการหลบออกไปจากตรงนี้โดยเร็วที่สุด
“อ่า ... จริงสิ !! ฉันว่าจะซื้ออะไรนิดหน่อย แล้วนายล่ะ !?”
“....”
“ไม่ใช่ว่านายก็มาหาซื้ออะไรเหมือนกันเหรอ !? ไม่ใช่สิ !! จริง ๆ แล้วนายไม่มีเงินพอที่จะซื้อมันมากกว่าใช่ไหม !?”
“นายหมายความว่ายังไง ....”
“หรือนายซื้อได้ !? ไม่ใช่ว่าครอบครัวของนายล้มละลายไปแล้วหรอกเหรอ !? คนจนอย่างนายไม่ควรมาอยู่ที่นี่สิถูกไหม !?”
“นาย !! ... นายรู้ได้ยังไง !?” ฮยอนอู ตกใจอย่างมาก เขาไม่คิดว่า จอง ฮันแบค จะรู้สถานการณ์ครอบครัวของเขา ท้ายที่สุดแล้วควรมีเพียง ยองชาน เท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
เมื่อได้ยินคำถามของ ฮยอนอู ริมฝีปากของ จอง ฮันแบค ก็ขดขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะ เขารู้สึกอารมณ์ดีมากที่ได้มาพบกับ ฮยอนอู ในห้างสรรพสินค้าเช่นนี้ และมันทำให้เขารู้สึกเป็นผู้ชนะจนหลงลืมแฟนสาวที่กำลังเลือกซื้อของขวัญไปเลยด้วยซ้ำ
“ฉันอยากเห็นใบหน้าที่น่ารังเกียจของแกมากกว่านี้ !!”
จากนั้นความลับเบื้องหลังที่ ฮยอนอู ไม่เคยรับรู้ก็พรั่งพรูออกมาจากปากของ จอง ฮันแบค มันเป็นสิ่งที่ทำให้ ฮยอนอู รู้สึกเหมือนกับถูกแทงเข้ากลางใจของเขา
“ฉันรู้ได้ยังไงน่ะเหรอ ... !? ฉันจะไม่รู้ได้ยังไงในเมื่อพ่อของฉันเป็นคนที่ทำให้ครอบครัวของนายต้องล้มละลาย มันไม่แปลกหรอกที่ฉันจะไม่รู้ จริงไหม !?”
“อะไรนะ !!” ฮยอนอู รู้สึกร้อนไปทั่วร่างกายของเขาเมื่อได้ยินคำพูดเยาะเย้ยจากปากของ จอง ฮันแบค เขาไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าพ่อของ จอง ฮันแบค จะเป็นคนทำให้ครอบครัวของเขาล้มละลาย “อย่าบอกนะว่า ....”
การคาดเดาบางอย่างเกิดขึ้นในใจของเขา
“คนที่ตีหัวพ่อฉัน ... คือพ่อของแก !?” ฮยอนอู โพล่งออกไปทันที
“ใช่ !!” จอง ฮันแบค ตอบรับอย่างตรงไปตรงมา “พ่อของฉันทำงานอย่างหนักตลอดหลายสิบปีที่ผ่านมา มันถึงเวลาที่เขาต้องได้รับผลตอบแทนแล้วใช่ไหม !? นายไม่คิดแบบนั้นเหรอ ฮยอนอู !?”
“.... !!”
“ไอ้เด็กเหลือขอเอ๊ย !! คนที่คายช้อนเงินช้อนทองมาเกิดจนสามารถลอยหน้าลอยตาได้อย่างจองหองแบบแกจะไปรู้อะไร !! จากนี้แกจงสนุก และดื่มด่ำกับชีวิตที่น่าสมเพชแบบนี้ให้เต็มที่เหอะ !!”
“สนุก ... !? แกพูดบ้าอะไรวะ ... !?”
“ความรู้สึกของการคาบช้อนดินมันเป็นยังไงบ้างล่ะ !? แกกลายเป็นขอทานน่าสมเพชไปแล้ว จากนี้ฉันขอให้แกใช้ชีวิตเหมือนหมาจนตรอกไปจนตาย !! หึหึ !!”
“....”
“ไว้เจอกันใหม่ !!” จอง ฮันแบค เปลี่ยนท่าที และน้ำเสียงของตัวเองได้ราวกับนักแสดงชั้นแนวหน้า เขาดูมีความสุขมากจริง ๆ ที่ได้เหยียดหยาม ฮยอนอู แบบนี้ “ไปกันเถอะ จีฮเย”
“ค่ะพี่”
“ไอ้โง่เอ๊ย ... ตอนนี้แกคงไม่มีความกล้าที่จะทำอะไรแล้วใช่ไหม เพราะแกไม่มีเงินแม้แต่แดงเดียวน่ะสิ ต่อให้แกได้ยินคำพูดแทงใจดำแบบนี้แกก็ไม่กล้าแม้แต่จะเปิดปากตอบโต้ด้วยซ้ำ !!” จอง ฮันแบค หันกลับมามอง ฮยอนอู พลางพึมพำออกมาเบา ๆ
แต่มันก็เสียงที่ดังมากพอที่จะทำให้ ฮยอนอู ได้ยิน
“ไอ้ ... สารเลวเอ๊ย !!” คำพูดเหล่านี้ได้จุดประกายความโกรธของ ฮยอนอู ให้ระเบิดออกมาในที่สุด
ผวัวะ !!
ฮยอนอู พุ่งเข้ามาคว้าไหล่ข้างหนึ่งของ จอง ฮันแบค ก่อนจะประเคนกำปั้นลุ่น ๆ เข้าไปยังใบหน้าของ จอง ฮันแบค จนอีกฝ่ายหมุนตัวสามร้อยหกสิบองศา
“อ๊าก !!”
“พี่ !!”
จอง ฮันแบค ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด
“เกิดอะไรขึ้น !?”
“ไปดูเร็ว !!”
พนักงานของห้างสรรพสินค้าเห็นสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขารีบวิ่งมาหยุด ฮยอนอู ไว้ทันที
“ปล่อยนะโว้ย !! ฉันจะฆ่าไอ้สารเลวนั่น !!”
ฮยอนอู สูญเสียสติ และเหตุผลไปแล้ว ตอนนี้เขาแทบไม่ต่างไปจากสัตว์เดรัจฉานด้วยซ้ำ ...
“หยุด !! คนนี้คือลูกชายของท่านประธานจอง !!”
“จับเขาไว้ !!”
“บ้าเอ๊ย !! แกจะดิ้นทำไมวะไอ้หนู !!”
พนักงานของห้างสรรพสินค้าตัดสินใจไม่ยากเลย จอง ฮันแบค คือลูกค้านระดับวีวีไอพี ส่วน ฮยอนอู เป็นเพียงชายหนุ่มอายุยี่สิบปีที่แต่งตัวมอซอ
เงิน ... เงินคือสิ่งที่ทำให้ความโกรธของเขาระเบิดขึ้น มันคือสิ่งที่คอยฉุดรั้งเขาจากทุกสิ่ง
แท้จริงแล้วเงินมีค่ามากแค่ไหน !?
“มัวทำอะไรอยู่ !? ทำไมยังไม่แจ้งตำรวจอีก !?” จอง ฮันแบค พูดพร้อมกับเช็ดเลือดออกจากปลายจมูกก่อนจะหันไปยิ้มเยาะให้กับ ฮยอนอู
......
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมา หน้าสถานนีตำรวจ ฮยอนอู หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาพร้อมกับกดโทรออก มีบางอย่างที่เขาต้องตรวจสอบ และมีเพียงคนเดียวที่สามารถให้คำตอบที่ชัดเจนกับเขาได้
“แม่ครับ !! นี่ผมเอง !! พ่อเป็นยังไงบ้างครับ !?” ฮยอนอู พูด
“พ่อยังอยู่ระหว่างรักษาตัวอยู่ ... ลูกเป็นยังไงบ้าง !?”
“ผมสบายดีครับ !! เดี๋ยวผมจะเข้าไปที่โรงพยาบาลในวันเกิดแม่นะครับ !! เอ่อ ... แม่ครับ เรื่องที่เกิดขึ้นกับพ่อ มันเป็นเพราะ ลุงจอง หักหลังพ่อใช่ไหม !?”
“นี่ ...” แม่ของ ฮยอนอู ประหลาดใจอย่างมากเมื่อได้ยินคำพุดของ ฮยอนอู “ชะ ... ใช่ !! ลูกรู้ได้ยังไง !?”
“เป็นเขาจริง ๆ สินะ !?”
“นั่นมันก็ ... ฮยอนอู ...”
คำตอบจากแม่ของเขาคือเสียงถอนหายใจยาว มันคือการหลอกลวงครั้งใหญ่ ... สิ่งที่พ่อของ จอง ฮันแบค ทำกับพ่อของเขาไม่ใช่สิ่งที่มนุษย์ทั่วไปพึงกระทำ ฮยอนอู รีบตัดสายจากแม่ของเขา เพราะเขาไม่ต้องการฟังสิ่งที่ชั่วร้ายแบบนี้มากไปกว่านี้ ลุงจอง คนที่เคยดูแลครอบครัวของเขา กลับกลายเป็นคนหักหลังที่ทำให้ครอบครัวของเขาต้องล้มละลาย และจากความรวดเร็วในการย้ายบริษัทของเขาแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่เป็นแผนการที่ถูกเตรียมไว้นานแล้ว และมันไม่ใช่สิ่งที่คนคนเดียวจะสามารถทำได้ เขาจะต้องมีคนคอยช่วยเหลือแน่นอน
“ฉันจะต้องแก้แค้น ... ไม่ว่ายังไงก็ตาม ... !!”
ฮยอนอู โกรธแค้นอย่างมาก เขากำหมัดแน่นจนปลายเล็บจิกเข้าไปในเนื้อของฝ่ามือจนเลือดไหลออกไป
“ไอ้สารเลว ... รอก่อนเถอะ ... มันยังไม่จบหรอก !!”
ความโกรธของเขาเป็นเหมือนภูเขาไฟที่พร้อมปะทุตลอดเวลา แต่ทว่าเขาจะทำยังไง !? เขาจะแก้แค้นได้ยังไง !?
“ทำยังไง !? .... ฉันต้องทำยังไง !?”
การทำงานพาร์ทไทม์อย่างหนักไม่สามารถตอบสนองต่อความต้องการของเขาได้ ด้วยค่าใช้จ่ายในการรักษาพยาบาล และค่าครองชีพรายวันก็หนักหนาสำหรับเขาอย่างมากแล้ว ฮยอนอู ไม่ได้เข้าเรียนระดับมหาวิทยาลัย มันจึงทำให้เขาไม่สามารถมองหางานที่มีรายได้มั่นคงมากกว่านี้ ตอนนี้แม้แต่การเลี้ยงตัวเองและครอบครัวก็ยังเป็นเรื่องยากลำบากสำหรับเขา ดังนั้น จึงไม่ต้องพูดถึงการล้างแค้นแม้แต่นิดเดียว
ฉันควรทำยังไง !? จิตใจของ ฮยอนอู จดจ่ออยู่กับการแก้แค้นขณะที่เขาเดินทางกลับที่พัก ในเวลานั้น เสียงจากสื่ออิเล็กทรอนิกส์ก็ดังเข้ามาในหูของเขา
“ผู้เล่นคนนั้น ... เขาได้เซ็นสัญญาด้วยค่าตอบแทน 500 ล้านวอนต่อไป !!”
“รายได้ของพวกสตรีมเมอร์ทะลุเกินพันล้านไปแล้ว นี่มันน่าเหลือเชื่อจริง ๆ !!”
ฝีเท้าของ ฮยอนอู หยุดชะงักลงอย่างกะทันหัน
นี่แหละคำตอบ !! ทันใดนั้น ภาพ ยองชาน นั่งรออยู่ที่โต๊ะหน้าร้านสะดวกซื้อพร้อมกับแก้วกาแฟก็ปรากฏขึ้นในใจของเขา
“ยองชาน !? นี่ฉันเอง !!” ฮยอนอู ไม่รอช้า เขารีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของเขาทันที
“ฉันคิดว่า ... อารีน่า ... ฉันจะลองเริ่มใหม่กับมันอีกครั้ง” ก่อนที่ ยองชาน จะทันได้พูดอะไรออกมา ฮยอนอู ก็พูดถึงสิ่งที่เขาคิดออกมาทันที
ผู้เล่นอันดับหนึ่งในการจัดอันดับรวม , การจัดอันดับตัวละคร และการจัดอันดับในลานประลอง ผู้เล่นที่เคยอยู่บนจุดสูงสุดของอารีน่า ผู้เล่นที่เคยได้รับการยอมรับว่าแข็งแกร่งที่สุดกำลังจะกลับไปเยือนอารีน่าอีกครั้ง !!
