15

บทที่ 15

[สัญลักษณ์แห่งทุ่งหญ้า ]

[ตราที่นักสู้ ดาแคน มอบให้กับผู้ที่มีคุณสมบัติ นี่คือสัญลักษณ์แห่งความแข็งแกร่งของเผ่าหมาป่าทุ่งหญ้า]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ข้อจำกัด : ได้รับการยอมรับจาก ดาแคน ]

[ความสามารถ : ความแข็งแรง +100 , ความอึด +50 , เพิ่มจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้เมื่อสวมใส่ ]

[จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ : สถานะทั้งหมดจะเพิ่มขึ้นเมื่อเข้าสู่การต่อสู้ ค่าสถานะที่เพิ่มขึ้นจะขึ้นอยู่กับคู่ต่อสู้ ยิ่งคู่ต่อสู้แข็งแกร่งกว่ามากเท่าไหร่ค่าสถานะที่ได้รับจะมากขึ้นเท่านั้น แต่หากคู่ต่อสู้อ่อนแอกว่า ค่าสถานะที่ได้รับก็จะยิ่งน้อยลง]

“บ้าไปแล้ว !!” ฮยอนอู โพล่งขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทันใดนั้นแทบทุกสายตาของผู้คนที่อยู่ในโรงประมูลต่างก็หันมามองที่เขาทันที อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู ไม่ได้ให้ความสนใจคนอื่น ๆ แต่อย่างใด เพราะสร้อยคอเส้นนี้กำลังดึงดูดความสนใจทั้งหมดของเขา ...

ด้วยคุณสมบัติที่พ่วงมากับความสามารถของสร้อยคอเส้นนี้แล้ว นี่ถือเป็นแจ็คพอตครั้งใหญ่อย่างไม่ต้องสงสัย

“นั่นเขาไม่ใช่เหรอ !?”

“ใครเหรอ !?อ๋อ คนที่แต่งตัวเป็นสัญญาณไฟจราจร”

“มีข่าวลือคนคนนี้เป็นพวกเพี้ยน ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเรื่องจริง”

“ในวีดีโอเขายังดูปกติมากกว่าตัวจริงของเขาซะอีก”

ผู้คนที่อยู่รอบ ๆ อดไม่ได้ที่จะนินทา ฮยอนอู

“บ้าไปแล้ว สามารถควบคุมตัวละครแบบนั้นได้ยังไง !?”

“ฉันก็คิดแบบนั้น ลองดูนั่นสิ ฟัน หลบ แล้วก็ ... ฉันยอมรับเลยว่าตอนที่ฉันดูวีดีโอนี้ที่แรกฉันเกือบจะฉี่ราดด้วยซ้ำ”

มีหลายคนที่พูดถึงวีดีโอของ ฮยอนอู , ฮยอนอู มีการเคลื่อนไหวที่น่าอัศจรรย์มาก และมันถือเป็นหนึ่งในทักษะที่ผู้เล่นแทบทุกคนในอารีน่าต่างปรารถนาที่จะมี

“ฉันควรถ่ายรูปเขาแล้วโพสต์อีกครั้งดีไหม”

“เอาสิ เร็ว ๆ เลย”

ในมุมหนึ่งของโรงประมูล ผู้คนหัวเราะคิดคักเมื่อเห็น ฮยอนอู นอกจากนี้ยังมีคนถ่ายรูปเขาไปโพสต์ในกระทู้ของอารีน่า ซึ่งมันไม่ต่างไปจากการโฆษณาให้กับเขา อีกทั้งมันยังเป็นการโฆษณาที่ได้ผลอย่างไม่น่าเชื่อ

.....

ความสุขของ ฮยอนอู ดูเหมือนจะไม่สิ้นสุด เพราะในเวลานี้ก็มีหน้าต่างแจ้งเตือนเด้งขึ้นมาด้านหน้าเขาโดยบอกว่า ไอเทมที่เขาลงทะเบียนไว้ก่อนหน้านี้ถูกขายออกไปเป็นจำนวนเงินถึง 5,100 ทอง

ตอนนี้เขามีเงินอยู่ในมือมากกว่า 5,100 ทอง และ 5,000 ทอง ก็เป็นราคาที่เหมาะสมสำหรับอาวุธเลเวล 30 ขึ้นไป ซึ่งมันมีอาวุธหลายชนิดที่มีคุณสมบัติที่โดดเด่น อย่างไรก็ตาม ฮยอนอู มีไอเทมระดับยูนีคถึงสองชิ้น ที่ช่วยเพิ่มค่าสถานะอย่างมากให้กับเขา แม้ว่าในตอนนี้เขาจะมีเลเวลเพียง 30 ต้น ๆ แต่ค่าสถานะของเขาก็เทียบได้กับผู้เล่นที่มีเลเวล 60 แล้ว ดังนั้น ฮยอนอู จึงจัดเรียงลำดับความสำคัญก่อนจะมองหาอาวุธที่เหมาะสม

‘สิ่งสำคัญอันดับแรกคือความเสียหายโดยตรง’

ค่าเจาะเกราะเป็นตัวเลือกที่ไม่ค่อยมีประโยชน์มากนักสำหรับ ฮยอนอู ในตอนนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมันอยู่ในไอเทมระดับต่ำ ยิ่งไปกว่านั้น 5,000 ทอง ยังเป็นเงินจำนวนน้อยเกินไปที่จะซื้อไอเทมคล้าย ๆ กับไอเทมยูนีคที่ ฮยอนอู มีได้ ในปัจจุบันไอเทมระดับยูนีคแบบนี้มักจะถูกขายในราคาหลายแสนทอง ซึ่งเทียบเป็นเงินจริงหลายล้านวอน

คุณสมบัติในการเพิ่มค่าสถานะ หรือคุณสมบัติพิเศษของไอเทมเป็นสิ่งที่มีมูลค่าสูงมาก

“หือ !?”

ฮยอนอู ตรวจสอบรายการไอเทมที่ลงทะเบียนไว้กับโรงประมูล ทันใดนั้นเขาก็เหลือบไปเห็นบางอย่างที่ถูกตั้งขายไว้ในราคา 5,000 เหรียญทอง ฮยอนอู รีบกดซื้อไอเทมชิ้นนั้นอย่างไม่ลังเลทันที

[ดาบคมมือเดียวของคนแคระ ]

[ดาบคมมือเดียวที่ถูกสร้างขึ้นโดยคนแคระค้อนทองคำ ว่ากันว่าเขาคือช่างตีเหล็กที่มีความสามารถมากที่สุดในเผ่าคนแคระ แม้ว่ามันจะไม่ได้มีลักษณะที่โดดเด่นมากนัก แต่มันคือสมบัติที่แท้จริง ]

[ระดับ : ยูนีค ]

[ข้อจำกัด : ความแข็งแรงมากกว่า 200 , ความอึดมากกว่า 150 ]

[ความทนทาน : 1500/1500 ]

[พลังโจมตี : 700 ]

[ความสามารถ : ความทนทานจะไม่ลดลงง่าย ๆ]

ความสามารถของไอเทมชิ้นนี้ไม่ได้พิเศษมากนัก มันอาจจะบอกได้ว่าเป็นความสามารถพื้น ๆ ด้วยซ้ำ ดังนั้น ราคาของมันจึงไม่สูงมากนัก นอกจากนี้ผู้เล่นคนอื่นไม่มีสกิลเพิ่มค่าเจาะเกราะเหมือนกับ ฮยอนอู ดังนั้น พวกเขาจึงมักจะมองหาไอเทมที่มีความสามารถในการเจาะเกราะเป็นหลัก

“ไม่คิดเลยว่าจะมีคนขายดาบเล่มนี้ในราคาถูกมาก ๆ แบบนี้”

ฮยอนอู พึมพำอย่างพอใจ

‘ถึงฉันจะไม่รู้ว่าใครเป็นคนขายมัน แต่ฉันจะใช้มันอย่างดีแน่นอน’

5,000 ทอง อาจไม่ใช่ราคาที่ถูก แต่มันก็ไม่ใช่ราคาที่แพงเช่นกัน แม้ว่ามันจะไม่มีความสามารถในการเจาะเกราะ แต่การจะมองหาอาวุธที่มีพลังโจมตีขนาดนี้ในระดับเลเวลเท่านี้อย่างน้อยก็ต้องเตรียมเงินไว้มากกว่า 10,000 ทอง

‘ถ้าฉันไม่ใช้มัน แล้วขายต่อในอนาคต ฉันจะได้กำไรถึง 5,000 ทอง เลยไม่ใช่เหรอ !?’

แม้ว่า ฮยอนอู อาจจะใช้เงินทั้งหมดที่เขามีอยู่ไปแล้วในการซื้ออาวุธชิ้นนี้มาก็ตาม แต่เขาก็สามารถออกจากโรงประมูลด้วยความสบายใจอย่างถึงที่สุด

......

ขณะที่ ฮยอนอู ออกจากโรงประมูลไปนั้น มันก็เกิดความโกลาหลในมุมหนึ่งของโรงประมูลขึ้นอย่างกะทันหัน

“เวรเอ๊ย !!หายไปไหนวะ !!”

เชอรอน หัวหน้ากิลด์กะโหลกดำมักจะใช้งานโรงประมูลในการซื้อขายไอเทมอย่างลับ ๆ กับผู้เล่นระดับสูง อย่างเช่นการซื้อขายไอเทมด้วยราคาที่แพงกว่าราคาตลาด หรือถูกกว่าราคาตลาด

ก่อนหน้านี้การซื้อขายอย่างลับ ๆ ของเขาไม่เคยมีปัญหาใด ๆ มาก่อน ทว่าในครั้งนี้มันกลับมีบางคนมาฉกดาบที่ เชอรอน ต้องการไปต่อหน้าต่อตาของเขา มันจึงทำให้ความโกรธของ เชอรอน พุ่งทะยานถึงจุดสูงสุดทันที

‘ใครซื่อไปวะ ...’

“ตามหาตัวไอ้คนที่มันซื้อดาบของฉันไป !!เดี๋ยวนี้ !!” เชอรอน ตะโกนด้วยความโกรธ

เขาต้องตามหาเป้าหมายเพื่อระบายความโกรธโดยเร็วที่สุด

.....

ฮยอนอู ตรวจสอบสถานะของตัวเองเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเริ่มออกล่าอีกครั้ง ค่าสถานะต่าง ๆ ของเขาเปลี่ยนไปเนื่องจากการเปลี่ยนไอเทมสวมใส่

“หน้าต่างสถานะ”

[หน้าต่างสถานะ ]

[ชื่อตัวละคร : คัง ฮยอนอู ]

[เลเวล : 32 ]

[อาชีพ : นักรบ ]

[ฉายา : นักรบที่ ข่าน ให้การยอมรับ ]

[ค่าสถานะ : ความแข็งแรง : 65 (+153) , ความคล่องแคล่ว : 70 (+43) , ความอึด : 50 (+100) , พลังเวทมนตร์ : 40 , จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ : 0 (+50) ]

[แต้มสถานะ : 0 ]

“เยี่ยม !!นี่มันดีกว่าในอดีตตอนที่ฉันเลเวล 32 มาก”

ฮยอนอู พอใจกับค่าสถานะในปัจจุบันอย่างมาก เขาใช้เวลาเพียงหนึ่งสัปดาห์เท่านั้นเพื่อมาถึงจุดนี้ได้ นอกจากนี้เขายังมีไอเทมระดับยูนีคถึงสามชิ้น โดยที่เขาลงทุนซื้อมาเพียงแค่ชิ้นเดียวเท่านั้น

‘ฉันยังมีสกิลระดับยูนีค กับระดับแรร์ อีกอย่างละสกิลด้วย’

“ว่าแต่ตอนนี้ฉันมีสกิลน้อยเกินไปหรือเปล่า !?”

คุณภาพของสกิลยอดเยี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ทว่าจำนวนที่เขามีมันน้อยเกินไป ตอนนี้ค่าพลังเวทมนตร์ของเขายังต่ำอยู่ มันจึงเป็นเรื่องยากที่จะใช้สกิลด้านเวทมนตร์ได้ เว้นเสียแต่ว่าจะมีสกิลเฉพาะ

‘ฉันต้องการสกิลมากกว่านี้ ...’

“ฉันน่าจะไปจัดการเควสที่เหลืออยู่”

ฮยอนอู ตัดสินใจที่จะเคลียร์เควสที่ได้รับมอบหมายมาจาก ข่าน สกิลที่จะได้รับจาก เลอบรอน อัศวินอันดับหนึ่งของจักรวรรดิจะต้องไม่ใช่สกิลทั่ว ๆ ไปแน่นอน

“ไปเลยดีกว่า”

‘ว่าแต่ม้วนคัมภีร์ย้อนกลับของระบบมันใบละเท่าไหร่หว่า !?’

......

เมื่อมาถึงยูสมา ฮยอนอู ก็มุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ขนาดใหญ่ทันที รอบ ๆ คฤหาสน์เต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมาก บางคนเป็น NPC ของระบบที่มีความข้องกับคฤหาสน์หลังนี้ แต่ส่วนใหญ่จะเป็นผู้เล่นจำนวนมากที่มาคอยดูสถานการณ์ของคฤหาสน์หลังนี้อย่างใกล้ชิด

ฮยอนอู เดินตรงไปที่ประตูทางเข้าคฤหาสน์ แต่แน่นอนว่าเขาก็ต้องถูกหยุดไว้โดย NPC ทหารยามของคฤหาสน์หลังนี้

“ผมได้รับคำแนะนำจาก ข่าน ให้มาที่นี่” ฮยอนอู พูดพร้อมกับแสดงเหริยญตราให้กับทหารยามได้ดู

“คุณสามารถเข้าไปได้ ท่านดยุคอยู่ที่ลานฝึก” ทหารยามตรวจสอบเหรียญตราของ ฮยอนอู ก่อนจะเปิดทางให้กับเขา

ฮยอนอู รีบมุ่งหน้าไปยังทิศทางตามที่ทหารยามชี้ออกไปทันที ในเวลาเดียวกันผู้เล่นที่อยู่รอบนอกก็เริ่มเคลื่อนไหวเช่นกัน

“มีคนได้เข้าพบ ดยุคเลอบรอน แล้ว !!”

“มีผู้เล่นน่าสงสัยว่าจะได้เควสหลัก”

“มีคนน่าสงสัยปรากฏตัว”

ผู้เล่นรอบ ๆ สื่อสารด้วยรหัสเฉพาะของตนเอง แต่ทว่าจุดประสงค์ของพวกเขาต่างก็เหมือนกัน นั่นคือการรายงานต่อพวกพ้องของตนเองว่ามีคนได้เข้าพบ ดยุคเลอบรอน

.....

ฮยอนอู ต้องแสดงเหรียญตราออกมาอีกหลายครั้งระหว่างเดินทางไปยังจุดหมาย นั่นเป็นเพราะ NPC ทหารยามในคฤหาสน์หลังนี้เคร่งครัดต่อหน้าที่มากเกินไป และนี่ก็ทำให้ ฮยอนอู รู้สึกรำคาญอยู่ไม่น้อย

“ฉันเป็นเพื่อนของเขา ให้ฉันเข้าไป !!”

“โปรดแสดงหลักฐานยืนยัน ไม่เช่นนั้นคุณก็ไม่สามารถเข้าไปได้”

ผู้เล่นที่อยู่รอบ ๆ พยายามจะติดตาม ฮยอนอู เข้าไปในคฤหาสน์ แต่พวกเขาก็ถูกหยุดเอาไว้โดยทหารยาม ในที่สุด ฮยอนอู ก็ผ่านความน่ารำคาญทั้งหมดจนได้มาพบกับคนคนหนึ่งที่มีรูปร่างไม่สูงมากนัก เขามีเส้นผมสีน้ำตาลกำลังนั่งอยู่บนลานฝึก

“เจ้าคือคนที่ ข่าน แนะนำมาเหรอ !?” ก่อนที่ ฮยอนอู จะทันได้พูดอะไรออกไปนั้น ดยุคเลอบรอน ก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมาก่อนอย่างกะทันหัน

ฮยอนอู โค้งคำนับให้กับ เลอบรอน ที่มีแรงกดดันน่ากลัวไปไม่น้อยกว่า แรคคูน และนั่นคือเหตุผลที่ทำให้ ฮยอนอู รู้สึกว่าเขาต้องแสดงความเคารพต่อคนคนนี้

“ครับ ผมคือ คัง ฮยอนอู”

“เจ้าดูเหมาะกับการเป็นนักรบจริง ๆ นอกจากนี้เจ้าคงจะมีความสามารถมากทีเดียว ข่าน ถึงได้แนะนำเจ้าเช่นนี้”

“ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ข่าน แค่ประเมินผมสูงไปเท่านั้น”

ฮยอนอู ตอบกลับด้วยความถ่อมตัว ในเวลานั้น เลอบรอน ก็ดึงดาบไม้จากชั้นวางที่ตั้งอยู่ด้านข้างออกมาพร้อมกับพูด “เอาล่ะ มาเริ่มทดสอบกันเลย”

“ข่าน บอกผมว่าหากผมนำเหรียญตรานี่มาให้คุณ คุณจะมอบสกิลให้กับผม” ฮยอนอู อธิบาย

‘นี่มันอะไรกัน !?เขาจะให้สกิลที่ดีกว่าปกติเหรอหากฉันผ่านการทดสอบของเขา !?’

ทันใดนั้น เควสก็ถูกอัพเดตอย่างกะทันหัน

[อัพเดตเควส ]

[ระดับ : E- » D+]

[รางวัล : ขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของ เลอบรอน ]

‘บ้าจริง !!นี่ฉันจะต้องสู้กับสัตว์ประหลาดแบบนี้จริงเหรอ !?’

“ครับ ผมยินดี” ฮยอนอู ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมรับการเปลี่ยนแปลงที่ไม่คาดคิดนี้

‘อย่างน้อยมันคงต้องออกแรงสักหน่อยล่ะนะ ถึงจะได้สกิลระดับยูนีค ...’

เนื่องจาก ฮยอนอู ถูกบังคับให้ต้องต่อสู้ เขาจึงตัดสินใจที่จะใช้ประโยชน์จากสถานการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ให้ได้ค่าตอบแทนที่ดีที่สุด

“ถ้าผมทำให้คุณพอใจได้ ผมขอสองสกิลได้ไหมครับ !?”

ในครั้งแรกมันดูเป็นคำพูดที่ตรงไปตรงมา แต่ในขณะเดียวกันมันก็ดูเหมือนจะเป็นความมั่นหน้าจนน่าหมั่นไส้อย่างมากเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ในฐานะอัศวิน เลอบรอน มีความซื่อตรงที่เป็นพื้นฐานของอัศวินอย่างเต็มเปี่ยม ดังนั้น เขาจึงตอบรับคำขอของ ฮยอนอู อย่างตรงไปตรงมาทันที “ตกลง หากเจ้าทำให้ข้าพอใจได้อย่าว่าแต่สองสกิลเลย แม้แต่สามสกิลก็ไม่ใช่ปัญหา”

‘แบบนี้ก็สวยสิ’

ทันใดนั้นความคิดหนึ่งก็เกิดขึ้นในใจของ ฮยอนอู เขาจำได้ว่ายังไม่เคยดูวีดีโอที่มี เลอบรอน ปรากฏตัวขึ้นมาก่อน

‘ถ้าฉันบันทึกวีดีโอครั้งนี้ ... !?ยองชาน จะไม่คลั่งไปเลยเหรอ !?’

“เอาล่ะ มาเริ่มกันดีกว่า แต่ข้าจะขอเตือนเจ้าไว้ก่อนว่า ถึงมันจะเป็นแค่ดาบไม้ แต่ข้าได้ใช้สกิลเสริมความแข็งแกร่งให้กับมันแล้ว หากเจ้าถูกโจมตีมันคงจะเจ็บปวด หรือบางทีมันอาจจะเจ็บปวดมากกว่าความตายก็ได้”

ฮยอนอู ไม่ได้สนใจคำพูดของ เลอบรอน แต่อย่างใด เขาถอยออกมาเล็กน้อยด้วยความระมัดระวัง ขณะเดียวกัน เลอบรอน ก็ตั้งท่าเตรียมต่อสู้ อย่างไรก็ตาม เลอบรอน ก็สังเกตเห็นว่าท่าเตรียมต่อสู้ของ ฮยอนอู แตกต่างจากทุกคนที่เขารู้จัก เพราะในเวลานี้ ฮยอนอู พาดดาบไว้บนไหล่ข้างหนึ่งของเขา ...

“โอ้ !?ท่าทางนั่นค่อนข้างพิเศษทีเดียว ข้าจำไม่ได้เลยว่าเคยเห็นใครเตรียมต่อสู้ด้วยท่าทางที่เย่อหยิ่งแบบนี้มาก่อน”

“ผมคงเป็นข้อยกเว้น ไม่ต้องกังวลหรอกครับ ผมจะพิสูจน์ให้คุณได้เห็นเอง” ฮยอนอู ตอบ

ขณะนั้น ฮยอนอู ก็เรียก ทังอี ออกมา บัพของ ทังอี มีความสำคัญอย่างมากสำหรับเขา และในครั้งนี้ไม่ใช่การเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่เขาควรจะปล่อยการต่อสู้ยืดเยื้อมากเกินไป

ทางที่ดีที่สุดคือการจบการต่อสู้โดยเร็วที่สุด และเขาจะแสดงทุกสิ่งที่มีออกมาทั้งหมดในครั้งเดียว

“งั้นก็เข้ามาเลย” เลอบรอน พูดด้วยรอยยิ้ม